DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
mits™"8 ill II Ihfl mn cn
Het Zevende Eeuwfeest
van de orde der Minder
broeders.
BUITENLAND.
Gemengde Buitenlandsche berichten
In den strijd des
levens.
HinsSephuïsvesl 29-31-33* Haarlem
BINNENLAND.
MAANDAG 4 OCT. 1909.
34ste Jaarl
K m
en
Bureaux van Redactie en Administratie:
Intercommunaal Telefoonnummer 1426.
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
Alle betalende abonnés op dit blad, die in bet bezit eener verzekeringspolls zijn, zQn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
1209—1909.
DUITSCHLAND.
DE BALKAN.
AMERIKA.
De Noordpool-ontdekking.
FEUILLETON.
<J9
il 30
m
G)
O»
NIEUWE HAARLEMSCHE COUR
ABONNEMEMTSPRIJSi
Per 8 maanden voor Haarlemf 1,86
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) s 1.85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.80
Afzonderlijke nummers .0,08
PRIJS DER ADVERTEN. ÉN:
Van 16 regels60 oent (contant 50 cent).
Iedere regel meer10 cent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents (st contant).
101
scbiktheid tot ®§»S!il overlijden. SI i 6 Ill 11 éen ooe. II Bil
GULDEN bij
werken.
400
UOAll CCUCI
300
hand of voet.
éen oog.
éen duim.
60
één
wijsvinger.
15
GULDEN bjj
verlies van
éen anderen
vinger.
De uftkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij Ocean" Bijkantoor voor Haarlem de Nederlandsche Credietbank Nieuwe Qracht II.
Met geestdrift en hoogges temden
jubel herdenkt Sint Franciscus' Or
de heden het 7ide eeuwfeest haxer ge
boorte. Over de ganscba Katholieke
•wereld twaar de zonen en dochters
van den Se-raphijnschen Vader arbei
den aan eigen heiliging en aate 't
zielenheil van tallooze anderen
heeft men zich opgemaakt om met
luistervolle plechtigheden dit feest
te vieren.
En daar is reden tot deze feeste
lijke herdenking: Voor de kinderen
van Franciscus omdat zij de hun
dier hare Orde na zieven eeuwen met
nog jeugdige kracht zien bloeien
maar ook reden tot dankbare feest-
S (viering voor de Chris ten-geloovd-
gen, die zoovele eeuwen lang de edel
ste vruchten van heiliging v,an den
Seraphijnsehen Boom mochten pluk
ken. „Zoolang1 Franciscus' Orde be
staan", zegt Eius X in zijn Apos
tolisch schrijven van den 25 April
1909, „hebben zij zoovele weldaden
aan de Kerk bewézien dat het lang
en bijna zonder einde is, die allen
na te gaan.
Heel duidelijk blijkt, dat, toen in
later tijden het christelijk gevoel en
de christelijke geest alom verzwak
ten. door een beschikking der God
delijke Voorzienigheid Franciscus te
hulp .snelde om zelf in zijn li
chaam dragend Jezius Christus' ge
lijkenis door Woord en voorbeeld
de menschen terug te voeren tot de
wijsheid van het Kruis.
Hij heeft na den tijd der Apos
telen de wereld bestreden met ge
lukkiger uitslag dan iemand anders
nadat de ijver voor het hemelsch©
en onsterfelijke gewiekt was, werd
overal gestild de zucht naar het be
zit van het. voorbijgaande en ver
gankelijke, de zucht om uit te schit
teren .boven anderen, de zucht ook
om te genieten van schandelijke lus
ten: algemeen werden de goddelijke:
Wetten beter onderhoudende
schoonheid eindelijk der christelijke
j-' volmaaktheid, die uitstraalde in lie
zen heiligen man won velen da
bracht hen er toe zich onder zijn
leiding te stellen.
Zoo vormde zich om den Patriarch
van Assisië de vereeniging van
broeders, die uit de verborgenheden
der nederigheid en 'ie gestrengheden
der boetvaardigheid voor het Chris
tenvolk izoo vele herders en leera
ren, voor het Evangelie zoovele pre
dikers. voor het geloof zoovele mar
telaren. voor den hemel zoovele Hei
ligen heeft voortgebracht."
Sedert den ;zonnigen morgen, waar
op eenige Evangeliewoorden in Fran
ciscus' .groot© ziel de heerlijke idee
van het Seraphijnsche leven deden
geboren worden, klom het getal zij
ner Volgelingen steeds hooger. In
1217 kon dei H. Vader reeds op
grootsch-naïve wijze Europa, onder
zijne zonen verdeelen en naar elk
der vier windstreken eenige klooster
lingen hitzen d©n.
Ook in ons land z!oo- lezen wij'
in de feestafleve^ing van het Maand
schrift „Sint Franciscus" begon
nen de Minderbroeders reeds vroeg
tijdig hun zegenrijk missiewerk.
B,eeds drie jaren na, den dood van
hun Stichter omstreeks 1229 zien
wij! hen in 's Hertogenbosch Met
open armen werden z:ij overal ont
vangen en opi 't einde der 14e eeuw
telde imen reeds 14 kloosters va.n
„Barrevoeters.." Tot nog" hooger
bloei geraakte de Seraphijnsche Or
de in ons Vaderland toen de Obser
vantie overal werd ingevoerd na
men als Joannes Brugman, Dirk
Coelde, Tbeodoricus v. Munster, ver
dienen niet alleen in olizi© Kerkge
schiedenis, maar ook in de geschiede
nis des vaderlands een eereplaats
en toen het droevig tijdperk der
Hervorming werd ingeluid hadden
de Minderbroeders-Observanten op
het tegenwoordig Neder landschi
grondgebied 32 kloosters.
De Hervorming met haar twist en
tweedracht, vervolging en heilig
schennis, 'met .haar brandstichting
en moord, zoo droef en smartvol voor
onze vaderlandsche Kerk was tege
lijk een tijdperk va.n glorie voor onze
Minderbroeders, Zij bleven Sions
trouwe wachters en hun trouw aan
de leer der Moederkerk Nicola as
Piek met zijn 10 gezellen te Br ie 11e,
Daniël van 'Arendonk met 5 gezel
len te Alkmaar doorstond de
vuurproef. Niet, geringer waren hun
ne verdiensten in de onverkwikke
lijke dagen van 't Jansinismeen het
teringachtige leven, dat het Utrecht-
sche Kerkje thans leidt, heeft het
naast de z!o,nen van Ignatius voor eeia
goed deel aan de Minderbroeders te
wijten.
Met den opbloei der gebeele [Ns-
derlandscbe Kerk sinds 1853 heeft
ook de Nederduitsch© provincie der
Franciscanen zich gestadig ontwik
keld tot grooteren omvang en hoo-
geren bloei. In 8 kloosters en 26
staties in ons vaderland, in twee bui-
tenlandsche Missiën arbeiden thans
een 400 Nederlandsche Franciscanen
aan de heiliging van ziichzelyen en
van anderen.
En zooi zijn zeven eeuwen over Sint
Franciscus' Orde heengegaan. En al
heeft een verjaringsfeest op, hoogen
leeftijd steeds iets weemoedigs, om
dat het de gedachte a,an liet einde
herlevendigt, van dit eeuwfeest zijn
beelden van ouderdom en einde ver
re. Het is een feest van levenskrach
tige en fw'erkens-blijde jeugd. En
gaarne stemmen wij: in met een der
schrijvers in gpnoemd feestnummer,
wanneer hij besluit: „Zóó mag de
Orde der Franciiseanen voor zich uit
ziie.n in de toekomst met hoop en
zekerheid [en rnstigen blik. Niet
slechts [door een belofte van Fran
ciscus, maar ook door het heden en
verleden voelt zij haar zelfvertrou
wen gewaarborgd, wanneer zij zich
zelve durft kronen met de profetie
door God aan Zijn Kerk geschenken
„De Poorten der hel zullen haar
net toveriweldigen."
Yon Bülow's val.
De liberalen pogen nog steeds, op
hét Centrum en de conservatieven
den last, van von Bülow's val te
werpen. 1
Maar nu komt uit het liberale
kamp zelf een stem verklaren, dat
die voorstelling van zaken onjuist
is, en die stem is van de-n bekenden
publicist Harden.
In den vorm van eenige alleen
spraken zét Harden uiteen, hoe de
ware loop van zaken geweest is, en
de liberale publicisten zitten ermee
danig in de knoei.
Eerst is, in Harden's eigenaardig
artikel, von Bülow a,an het woord.
De vroegere rijkskanselier vertelt
o.a dat hij het vorige jaar met an
dere inkomende stukken een moeilijk
leesbaar Engelscih handschrift kreeg.
,U:it den begeleidenden brjef be
greep1 hij niet- da,t 'het interviews
gold en het stuk ging naar het mi
nisterie van Buitenlandscihe Zaken,
dat een rapport uitbracht, da,t, ten
gevolge yan een verzuim van den
heer v. Müller in de map voor de
onderteekening kwam. Biilow zette
er, zonder kwaad vermoeiden, zijn B.
onder.
Eerst door de geschiedenis in Idie
„Daily Telegraph" werd de samen
hang duidelijk.
Hij had den Keizier verdedigd zoo
goed het ging. Dat hem het niet
heter gelukte was de schuld van de
omstandigheden niet van gebrek a,an
goede wil. Dat zag ook de Keizer in,
die ibem spoedig zijn volle vertrou
wen schonk.
In de alleenspraak van den Keizier
heet (het, dat hij zich geheel aan
Bülows opdracht hield en ten slotte
deze liet beslissen over de openbaar
making :der gesprekken.
„Kon ik meer doen Ik heb den
kanselier zijn fout, het verzuim van
eigen onderzoek, vergeven en hem,
toen iedereen op hem: aanviel, ge
dekt. Maar h;j heeft, mij tegenover
den vijand in den steek gelaten. Hij
heeft niet gezegd, dat hij de ge
sprekken verlangd en goedgekeurd
had en verzWiegen, dat het feit van
de Fransdie en Russische voorstel
len op zijn last a,l ambtelijk aan de
regeering- te Londen was medege
deeld."
Uit de stem van het volk, zooals
Harden het over Biilow laa,t spre
ken, citeeren wij
„Hij heeft Wilhelm tien jaar lang
op de zoetste vleierijen onthaald en
is, als tolk van de vrees des volks,
juist op het oogenblik opgetreden,
dat de Keizer het recht aan zijn
kant had. Dat kon da keizer hem
nie,t vergeven. ;Ook het volk kan
het niet. Het kan hem enkel de ge
nade van de vergetelheid schenken
Samenzweringen.
In de Balkanstaten volgt de eene
revolutie de andere.
Nu is weer eens het miniatuur-
vorstendom Mjontenegro het doelwit
van deze groote voorliefde tot sa
menzweringen, die zich dezer dagen
wederom uitte in een complot tegen
de geheele bestaande regeering.
De 20 samenzweerders, die aan
het complot deelnamen, hadden het
plan gemaakt, vorst 'Nicolaas te ont
tronen en in zijn plaats prins Danilo
aan het bewind te brengen. Natuur
lijk had Weder het nocidige bloed
moeten vloeien, o.a Wilden de sa
menzweerders geheel den minister
raad om het leven brengen.
De partij, die deZen brutalen aan
slag beraamde, hééft reeds vroeger
van zich doen spreken. In het jaar
1907 poogden dezelfde lieden, die in
deze samenzwering betrokken zijn,
in het vorstendom een revolutie te
verwekken. Ook deze poging is ech
ter niet geslaagd en thans nog boe
ten verscheidene deelnemers in de
gevangenis hun misdadig opzet.
De namen der twintig deelnemers
aan liet nieuwe complot zijn alle
b-kend Aan vijftien is. het echter
gelukt., over de Turkscb© grenzen
te vluchten en zij: houden zch nu
in Albanië schuil.
Aanslag op president Taft?
Toen president Taft, zoo seint
Ileuter uit Portland in Oregon, Za
terdagmiddag in zijn automo biel wil
de stappen om de militaire parade
te gaan bijwonen, trachtte een man
den [president met alle gewielldi te
naderen, schijnbaar om' kiekjes te
nemen.
De man werd door !ie den piresi-
tdent vergezteldende detectives gear
resteerd ien gefouilleerd, waarbij
bleek, dat hij- een zies-loops revolver
en een hoeveelheid munitie bij1 zich
had.
In hoeverre hier een aanslag werd
beraamd, is nu de Amerikaanse!)©
politie aan het uitzoeken.
Peary gewantrouwd.
Het gaat Peary niet voor den wind.
Moest tot nu toe Cook zijn uiterste
best doen, om bij de officiëele verte
genwoordigers der wetenschap geloof
te vinden, thans richt zich het scep
ticisme der geleerden tegen Peary.
Men vraagt zich af, of Peary, die in
zijn beschuldigingen tegen Cook niet te
goeder trouw was, in zijn overige be
weringen niet even weinig geloof ver
dient. Temeer daar in Peary's reisver
haal sommige zeer flagrante tegenstrij
digheden aangetroffen worden.
Een dergelijke onverwachte wending
van liet dismiut tusschen de Deide
noordpoolreizigers had wei niemand
voorzien!
Cook's aankomst.
Do „New-York Herald" Ontving een
dépêche uit Truro (Nieuw-Schotland),
behelzende een verklaring van mr.
Whitney, betreffende de aankomst te
Annootok van dr. Cook en zijn bei
de reisgezellen, op hun terugkeer van
de Noordpool.
Mr. Whitney zegt, dat hij do pool
reizigers met eenige inboorlingen op
een slede tegemoet ging. Toen hij hen
ontmoette, dacht hij dat hij Eskimo's
van de „Roosevelt", het schip, waar
mede Peary zijn Noordpoolrcis onder
nam, voor zich zag. Toen zij de pool
reizigers ontmoetten, zeide oen van de
hem vergezellende Eskimo's, dat de
langste van het drietat de ontdekkings
reiziger van Brooklyn was, Mr. Whit
ney zegt, dat het hem zelf moeilijk
gevallen zou zijn, dr. Cook van de
beide Eskimo's te onderscheiden.
Een van dr. Cook's Eskimo's was
zeer ziek. Alle drie de reizigers, leden
onder de gevolgen van het eten van be
dorven zeehondenvleesch, het eenige
voedsel, hetwelk hen van 'den honger
dood had gered.
Dr. Cook zag er ontoonbaar uit. Hij
was de vuilste blanke man, dien ik
ooit zag, zeide Whitney, die een halven
dag met hoender en warm water is be
zig geweest om Cook op te knappen!
De Duitsche kroonprins de lucht in!
De Duitsche kroonprins ondernam
Zaterdagnamiddag in gezelschap van
Orville Wright een opstijging met de
vliegmachine.
Wright ondernam bovendien nog ver
scheiden tochten met zijn aéroplane,
waarbij hij volgens ooggetuigen naar
schatting een hoogte van 400 meter
bereikte.
Russische manieren.
In Simferopol (De Krim), drongen
Zaterdag twee gewapende mannen het
stads-abattoir binnen en bestalen de
kas, welke 300 roebel bevatte. Gedu
rende do vervolging der roovier wierp
een van beiden een bom voor zijn ver
volgers. Deze ontplofte en wondde een
meisje. De andere bandiet bood bij
zijn arrestatie hevig en tegenstand en
werd daarom neergeschoten. Later ont
plofte hij het onderzoek ter plaatse
een andere bom, die door de .lieven
was achtergelaten. Een inspecteur van
politie werd gedood, twee agenten en
twee soldaten weiden zwaar, 3 arbei
ders licht gewond.
'n Lief land loch, dat Rusland!
Dr. Kuyper gepasseerd?
Het nog al opzienbarend feit, Jat
dr. Kuyper in zijn Afdeeling bij
de keuze van een Voorzitter w r d'
voorbij gegaan, wordt door „De Stan
daard" aldus toegelicht:
Het beeft algemeen de aandacht I
getrokken, dat ditmaal de Centrale
Sectie der Tweede Kamer bestaat uit-1
vier B.-Kath. leden en één Liberaal,
terwijl noch de Antirevolutionaire,
noch de phristelijk-Historisehe groep
er in vertegenwoordigd is.
Dat dit voor een deel aan de stem
van enkele R, Kath. leden is te wij
ten, spreekt van zelfmaar toehl
is deze uitkomst in hoofdzaak te wij
ten aan de houding der Liberalen
én Sociaal-democraten.
Steeds toch plegen in en buiten
de Kamer de Liberalen en Sociaal
democraten de voorkeur aan een
Boomsch-Katholiek te geven, boven
een g-eloovig Protestant.
Zoo waren zij 't, en zijn zij 't nog,
'die ten platten lande onze man m,
steeds uit de Gemeenteraden hielden,
door de stemmen van Boomsch-Ka-
tholieke kiezers te koopan door af
stand van een of twee plaatsen aan
een Boomsch-Katholieken candidaaL
Zoo snijdt 't mes aan twee kanten.
:Co a liseeren wij ons met de
Boomsch-Katholieken, dan heet dit
een Monster-verbond, maar komt dit
Monster-verbond toch tot stand, dan
pogen 'zij 't aanstonds weer t? bre
ken, door zlelf aan de Boomsch-Ka
tholieken hun steun aan te bieden
te verleenen.
Ook dit is een gevaar, -waartegen
de Coalitie zich zal te wapenen heb
ben of. zijl lijdib er welhaast scha
de door.
Uit de S taats-Courant.
Bij Kon. besl. is teaoe nd tot ridder
in de orde van OraDje Nassau, H. J.
G. Greebe, predikant bij de Nederl.
Herv. gem. te Grouw.
Bij Kon. besl. is:
a. lo. op zijne aanvrage eervol ont
heven uit zijne functie van Gouverneur
der Residentie. d6 Luitenant-Generaal
F. G. A. van Ermel Scherer, Inspec
teur-Generaal der Artillerie;
2o. benoemd tot Gouverneur der
Residentie, de Generaal-Majoor W. A.
T. de Meester, commandant der 1ste
divisie, thans aangewezen plaatsver
vangend Gouverneur der Residentie;
3o. voor het geval van ontstentenis,
ziekte of afweiigheid van den Gouver
neur der Residentie tot de waarne
ming van diens betreiskiDg aangewe
zen de Generaal-Majoor, H. C. A.
Neeteson, inspecteur der infanterie;
b. lo. aan den luit.-geD. F. C. A.
van Ermel Scherer, insp.-gen. der
artill., op zijn aanvr ge ter zake van
langdurigen dienst, onder toek. van
pens. eervol ontslag uit den militairen
dienst verleend;
2o. het bedrag van het pensioen
vastgesteld op f 3000 'sjaars;
c. aan den Luitenant-Generaal van
Ermel Scherer voornoemd de bijzon
dere dank betuigd van H. M. de Kon.
voor de uitnemende diensten, door
hem gedurende tal van jareu in ver
schillende gewichtige betrekkingen
aan den lande bewezen.
42)
Hoe langer zij hem beschouwde,
hoe meer zijn trekken, in haar beirin-
bering bewaard, haar duidelijk wer-
^n, hoe meer zij ook he-t diepe lijden
-,v begreep, dat hij doorworsteld had en
d-ö mannelijke vastheid, die daarbij
noodig gieweest was. Met een zieke
ren trots bedacht zij, «lat hoewel zijn
lichamelijke kracht eindelijk bezwe-
n was, hjj toeh tot het einde had.
streden mét ongebroken wils-
racbt. Hij was niet geheel zonder
uddclen. Het weinige geld en het
<osl,bare horloge bewezen dit. Hij
md dit echter niet aangeraakt, ver
bloede lijk wijl zij hem tot een doel
[{hoesten, voeren, dat hij op het oog
■j had.
Deze gedachten gaven ha,ar troost,
(fho-ed en hoop'. Zulk een strijd tegen
het lot moest tot de zegepraal voe-
jte®. God zelf zou hem te hulpt ko
men. Tot dezen ibarmliartigen en
'Mihachtigen Schepper richtte zij dam
'ü°k haar smeekbeden toen zij noer-
.geknield lag voor het bed van. den
bcwustelooze. Zij smeekte om zijn
behoud, oim zijn redding, om zijn
leven, dat zij als het haar vergund
was, gelukkig wilde maken, maar
mocht dit niet Goiis wil zijn, dat
zij dan zijn sterven zou mogen ver
lichten.
Toen zij haar gebed had geëin
digd, stond zij op, en begon dadelijk
ha;ar ambt als ziekenverpleegster.
Ze richtte zich voor een langdurigl
verblijf in de houtvesterswoning in
en deelde met Sophie de verpleging.
In dokter El Lort' had zij zich in
de zware dagen van de ziekte ha,ars
echtgenoot ©en trouwen, beproefden!
vriend verworven. Zij deelde hem
mede, wat zij van Desendorf kon
vertellen en dit wiekte bij dien dokter
.de innigste deelneming.
Vele mogelijke dagen bracht dei
barones onder AVieskamp's dak door.
Smartelijk medelijden, angst en hoop
streden in haar ziel, maar steeds,
bleef zij krachtig, rustig haar plicht
doen. Ondanks de erkenning, vaa
bet dreigende gevaar behield zij
ba,ar hoop op .een eindelijk© genei-
zing.
„Ik moet hopen, mama," sprak zij
tot hare goede moeder, die met oom.
Koenraad door koude en sneeuw da
gelijks ;in de h.outvesterswoning
kwam; „dat houdt m:ij( krachtig en
feischBlijkt het, wat God in Zijn
genade moge verhoeden, dat ik in
mijn hoop 'bedrogen uitkom, dan is
het tijd te treuren en 1de eigen smart
te, bestrijden,"
Doch haar hoop, bedroog haar niet.
Een voorjaarsdag kwam met hevi-
gen storm en eindigde met een
zwaar, hoewel kort onwedcr.
Dokter Eldorf stond juist met de
barones aan het ziekbed van haar
beschermeling, toen ©en helle blik-
semst4a,;d en een knetterende don
derslag verrieden 'dat een der, stam
men in het wOud getroffen was.
De zieke scheen er niets van te
bemerken. „Zoo, dat stoort zijn rust
niet", izei de dokter, „hij slaapt
rustig door. De crisis is met Gods
hulp doorstaanuit dezen slaap zal
de patiënt met helder bewustzijn
als een genezen© o:ntwaken."t
Toen verloor Lina voor het eerst
gedurende den langen, banged tijd
der verpleging' hare zei fbeheer-
sching. De, tranen vloeiden haar uit
de oogen, zij hijgde en beefde zóó
sterk, da,t ze niet kon blijven staan.
Verschrikt wilde de dokter haar te
hulp komen.
„Het is al over, dokter", fluisterde
zijl, ,,'t was da plotselinge vreugde.
Gelooft ge dat ik nu de verpleging
van den zieke zonder zorg aan
Sophie kon overlaten. Ja?.,Dan zal
ik daar van Allnhausen uit nog wel
zoo- wat het oog opi houden. Mama
mis.t mij zieer."
Toen de dokter weg w,as, zette zij
zich aan het bed van den graaf en
z;ag op hem neer met, een gemengd
gevoel van geluk, weemoed en bijna
v.an droefheid. Zij ondervond nu, dat
in alle angst en bekommering der
laatste maanden toch ook een eigen
aardig gevoel va,n vreugde zich had
gemengdbet geluk hem te kunnen
verplegen, voor wien zij vreesde en
leed, bad en wiaiakte, zelfs op gevaar
af haar goeden naam bij' de menschen
eenige schade te doen.
Hare moeder had haar voor een
paai' weken op haar langzame ma
nier medegedeeld, dat op de pahurigo
villa's [zulke zonderlinge praatjes
liepen.
Volgens eenigen zou ze op een
neef van den ouden AVieskamp li©
bij hem ziek lag, verliefd gewonden
zijn, volgens anderen was die patiënt
in het houtvestershuls iemand dien
zij in ,\V,iesbaden had keren kennen
en die haar naar Allnhausen gevolgd
was. Hij had op reis allerlei ongeval
len gehad, .w'as va,n het naaste sta
tion te voet gekomen en bij dep
houtvester blijven liggen. Ale vcouvy
von Veldenzl had, in haar manie om
v:oor barmhartige zuster te spelen,
Jen vreemdeling: juet hartroerend,©
opoffering verpleegd.
„Ik deel u dit niet mede, Lina,
om u te bewegen naar Allnhausen
te komen. AV.ant ofschoon Sophie 'den
graaf goed verplegen z|ou, zoo goed
als gij toch niet. Ook zoudt ge als
ge hier waart veel meer om hem
lijden dan nu. Daar ge echter de we
reld beter kent dan ik, meende ik
u deze geruchten te moeten meeiee-
leu."
„Moederlief, laai u niet bedroeven
door die praatjes. [Wiat vreemden van
ons denken betoobent niet zoo veel.
En de Lintorf's kunnen wij nu de
za,ak nog .niet, verklaren."
„Zeker niet, maar ook Wat zij den
ken, laat jmiji onverschillig."
Na dit gesprek was geen storing,
geen gerucht [zielfs meer tot ha-ar
doorgedrongen en nu zij aan het ei ï-
de barer taak stond, nam zij met
weemoed, met smart zelfs afscheid.
AVant een scheiding bleef het en de
vraag wanneer, ja zelfs of zij hem
zou terugzien, was niet te beant
woorden.
XXVIII.
Aan het open venster van het
vriendelijke, ruime dakkamertje, zat
Ortwiin Desendorf in diep nadenk©a
verzonken. Hij was, bijna hersteld
en hij voelde voortdurend den terug
keer der gezondheid, het vermeerde
ren zijner krachten. Had hij niet met
ziorg en twijfel te kampen gehad, dan
(zbu hij' zich aangenaam te moede
hebben gevoeld, zooals iemand dia
uit een zware ziekte hersteld is.
Een blik in de kamer, waarin hij,
zooals zijn barmhartige verpleger
hem gezégd had, maanden lang, met
den dood geworsteld had, moest hem
met innige dankbaarheid vervullen
voor het goede, hem,, den vreemde
ling bewezen. Hoe behaaglijk was
het vertrek ingerichtgordijnen, ta
pijten, schermen cn een der gemakke-
kelijkste ruststoelen die hij ooit ge
zien had. Ook aan boeken en schrijf
materiaal ontbrak het hem niet om
de ledige uren van «en herstellen ie
aangenaam door te brengen- En hoe
hij er zich tegen verzette, de hout
vestersvrouw hield niet op hem mot
soep, vleesch, rijnwijn enz. zich te
doen versterken. Dat alles deed men
voor iemand, dien m-en als m
bedelaar op den [drempel gevonden
had.
Hij had wel gezien dat de hout
vester en zijn vrouw weldadig©
menschen waren, maar zooals men
hem behandelde, dat ging de gren
zen der weldadigheid ver te buiten.
Zooveel zorg, zooveel vriendelijk'?,
hartelijke deelneming en vooral zoo
veel, wat voor iemand als hij, althans
luxe moest heeten, van zijn fijn©
kleederen tot het weelderige tai'el-
gereedschapi jdat hij gebruikte,
dat alles kwam hem onbegrijpelijk
voor. AVaaxom deed men dit alles
voor hem Omdat men misschien
meende, dat hij tot een beteren stanl
behoorde? M,aar waaruit besloot
men dat? Toch niet uit zijn uiter
lijk, zijn kleederen? Zijn horloge?
Dat kon hij gekregen, misschien
gestolen hebben. Neen, de houtvester
moest hem herkend hebben, zoo go d
als hij hem ,ook herkend had.
(Ford! vervolgd
