DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
buitenland.
BCii«gi@i*&tiiis»w@ai 29-31-33, Haarlem
Gemengde Buitenlandsclie berichten
BINNENLAND.
Sn den strijd des
levens.
VRIJDAG 8 OCT. 1909.
34ste Jaargang No, 7011
Bureaux van Redactie en Administratie:
Intercommunaal Telefoonnummer 1426.
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
De Linljes-zaak.
OOSTENRIJK.
SPANJE.
MAROKKO.
Gemengd Nieuws.
FEULLETON
46)
NEUWE MLEMSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRMSi
Per 8 maanden voor Haarlem f 1|86
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.80
Afsonderljjke nummers 0>03
PRIJS DER ADVERTEM. ER:
Van 16 regels60 cent (contant 50 cent).
Iedere regel meer10 cent.
Biiiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents (jt contant).
1000
Alle betalende abonnéa op dit blad, die In bet bezit eener verzekeringspolis zQn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
GULDEN bij
verlies van
GULDEN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
400
GULDEN bij
overlijden.
300
GULDEN bij
verlies van éen
band of voet.
ISO
GULDEN bij
verlies "an
éen oog.
100
GULDEN bij
verlies van
éen duim.
60
één
wijsvinger.
15
GULDEN bQ
verlies van
éen anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij Ocean", Bijkantoor voor Haarlem de Nederlandsche Credietbank Nieuwe Gracht II.
De pers der linkerzijde is met be-
jgt 'wonderenswaardige eendracht be
gonnen, dr. Kuyper te foreeeren tot
een antwoord in zake da bekende
kwestie-Lehmaim, die, door da ,,N.
fiott, Ot." zelfs als ware er nie
mand geweest die 't belachelijke en
■onmogelijke van zoo iets had aange
toond niet de fraude van W ilson,
den schoonzoon van Grévy, werd
vergeleken.
Het socialistische blad „Het Volk
brengt nu de mededeeling, dat alle
stukken „volledig, zonder terughou
ding" zijn bekend gemaakt-.
Natuurlijk in weerslag op dr.
Kuyper's begrijpelijke weigering om
te antwoorden, voor alle materiaal
•was voorgebracht.
V ij vragen ons echter afhoe weet
„Het Volk", dat nu alle stukken
volledig zijn bekend gemaakt?
Is de leiding dier LehmannAVest-
meyerKuypercampagne overge
gaan va,n mr. Tideman in hand-ei,i
van de is-ocialisten?
Telt de Bloemendaalsche advocaat
niet meer mee
Men do-et hem heuscih. 'onrecht, dat
ia ver onderstallein en we 'ziijin er zeker
tvan, dat mr. Tideman de verklaring
van ...Het Volk", dat alle stukken
volledig en zonder terughouding nu
zijn gepubliceerd, wel zal tegenspre
ken
Ook de onderzoekingen en de na
vraag, die mr. Tideman in deze
Zaak -ook na de publicatie van de
iaatste-openbaar-gemaakte stukken
Oog voort-ziet, geven ons '.recht te z-eg-
fien, dat er uit Bloemendaal nog wel
en ander te verwachten is, ia-1
is het kruit van ..Het Volk" dan ook
verschoten.
Zoodat we ma-ar willen zeggen dat
■het advies van „Het Huisgezin" van
gisterenavond, om na, de verklaring
van „Het Volk" maar dadelijk dr.
'Huyper te soriimeeren tot ©en ant
woord, nog' we-1 wat al te voorbarig
i-s!
Een treurige toestand.
t Gaa,t er werkelijk in Oostenrijk-
rongarije langz-a-merhand trooste
loos uitzien.
Hongarije wil den band met Oo-s-
iiirijk los knoopen, en al zóóveel
t-a?P.en ZiÜn langzamerhand in deze
richting ge-zet, dat er aan geen vast-
duu raeer denken valt op den
En de verschillende nationalitei-
,e? z3'3311 in heel de monarchie zoo
•scherp tegenover elkander, de taal.-
■Kwesties óók oef-enen zooveel invlo-ed
uit, dat dit kunstmatig bijeengehou
den complex zou men zeggen
öestemd is om uiteen te vallen.
De keizier-koning wil Kossuth niet
als eersten minister va,n Hongarije,
dat- schijnt va-st te etaain. Frans Jozef
is bang -voor een coalitie van alle
radicalen en z.g. onafhankelijken, er
dez-e zou, daar ze de meerderheid in
het land heeft, alles doorvoeren wat
zie wil.
Onder deze omstandigheden is het
dan ook nauwelijks denkbaar, dat
liet mogelijk zal zijn nog eens ia
tegenwoordige partij-en van den
Rijksdag tot samenwerking te veree-
nige-n, cn wordt- het meer -en meer
waarschijnlijk dat de Kroon tenslot
te toch genoodzaakt zal zijn, een
kleurloos ministerie te- benoemen,
dat den Rijksdag onmiddellijk zal
ontbinden.
Dan komen er verkiezingen, en be
gint de ruzie opnieuw.
Tot wannéér
Het parool.
Het parool voor alles wat aan den
magoainieken kamt- staat, is uitge
geven Ferrer moet gered
't Lijkt dat de- loge een zelfden
soort van alg.emeenen strijd op-zet,
als in de da-gen van Dreyfus. De
kranten van Oost en iWjesi, da groot©
macht- ider pers wordt e,r voor ge
s-pannen, -en o:n begrijpelijk erwiijs
'loopt zelfs alles Wat hiaa.r -even, libe
raal is getint, warm voor dezen anar
chist en godsdiensthater.
De man zelf 'helpt meehij schrijft
uit zijn gevangenis (toeken trouwens
dat al dat ge-lieg over 'n diep: hol
onder in een vesting eenvoudig niets
beteekent brieven aan de socialis
tisch-anarchistische „Humanité", de
krant van Ja-urès te Farijis.
Hij heeft absoluut geen kwaad ge
daan, vertelt hij in die brieven, en
de 'papieren -die- bij hem gevonden
werden, izijn óf oud, óf valsch
Een gemakkelijke manier om zich
te verdedigen.
De Spaansche krijgsraad heeft hem.
overigens een advocaat ter zijde ge
steld en de zaak wordt zoo royaal
mogelijk, in ;het- openbaar, behandeld
teneinde de 'magonnieke pers (die
voortgaat Imet schreeuwen en erg
over ha,a,r hoofdman in angst schijnt
te .zitten) alle aanleiding t-e ontne
men om van onrechtvaardigheid te
spreken.
Om trouwens nog even een bewijs
te geven van d-a zotte, maai* tevens
gevaarlijke opwinding, die van het
gestook der magonnieke pers een ge
volg is, dien© het- volgende telegram
dat.. lach niet..., de Enschedéscih-a
anarchisten hebben gezonden aja ko
ning Alfons-o:
„Aan Alfonso, Koning
van Spanje, Madrid.
Sire,
De revolutionaire anarchisten te En
schedé, verzoeken Uwe Majesteit Uwen
invloed te willen aanwenden voor een
rechtvaardige rechtspraak tegenover
den Spaanschen burger Ferrer, daar
een eventueel onrechtvaardig vonnis
komt op hel schuldenboek der Spaan-
sche autoriteiten.
Nu, -als dat- nu niet helpt, dan
helpt er niets meerMen z-ou anders
zoo zeggen, dat die heertjes uit En
schedé izioh maar liever met- hun
eigen huishouden moesten bemoeien,
dan dat ze zich met de politiek in
Spanje gaan bezighouden!
Inmenging van Frankrijk?
In 'de Fransche pers wordt een
veldtocht op touw gezet tegen Span
je, om Frankrijk zich te doen men
gen in den oorlogstoestand in het
Moor en land.
Genera-al d'Amade, die onlangs zoo
kranig in Zui l-Algerië vocht, schijnt
er voor t-e worden gespannen en de
„Ma,tin" heeft dan o-ok reeds- een
schetterend bericht over een inter-i
view met dezen generaal, waarin zij
vertelt, 'lat Frankrijk dringend be
hoefte heeft zijn Algerijnse,he
veroveringen te bevestigen door een
sfeer van invloed te, vestigen in Ma
rokko-. „Zie maar eens op ie kaart",
zoo z-eide de generaal, „daar loopt
een lijn van onze Oranessche grens
van Oed.idja- naar Rabat over Tazza
en Fez. Dezen weg hebben wij drin
gend noodig! en Tazza is het hoofd
punt en mag dus gèen Spa.ansche be
zitting worden."
De generaal eindigde met- de ver
klaring, dat de Fransche regeering
in Marokko t-usschenbeide moet tre
den,, wanneer zij hare economische!
en staatkundige belangen in Afrika
wil handhaven.
De Russischp keizerin.
Er is alweer tegenspraak van de
mededeelingen over de Czarina geko
men.
In de „Times" komt n.l. een tele
gram voor van den St. Petersburg-
sch-en correspondent van dit blad, die
meldt:
„De berichten in buitenlandsclie bla
den over de gezondheid van de keizerin
zijn onjuist. Zij is iets beter, en de
Czaar gaat nu naar Italië. Hij reist
over land. Wanneer, is onbekend, maar
vermoedelijk spoedig na het vertrek
van het Turkschè afgezantschap.
Itr. Cook.
Dr. Cook, de Noordpool-padvinder,
is verkouden. Dat is hem, zegt hij, in
de Poolstreek nooit overkomen!
Handel in titels in Duitsehland.
De berichtgever van 'de „Matin" te
Berlijn, vertelt van een daar gerucht
makende geschiedenis van handel in
titels.
De zaak droeg zich toe als volgt:
Een Fransch antiquaar, die te Ber
lijn woonde, bracht er telkens Fran
sche kunstwerken mede, en maakte
uitstekende zaken. Het schijnt intus-
schen dat men hem te Parijs nog een
betere positie aanbood, op voorwaarde,
dal hij zich daar zou vestigen en hij
besloot Berlijn te verlaten.
Do keizer, die vernam van dit ver
trek, verklaarde aan eenige hovelingen,
dat men tot eiken prijs dien man van
smaak in Duitsehland moest houden.
Men zocht een middel o-m 'den Kei
zer te believen en vond een combi
natie. In Duitsehland is men, zooals
b'ckend is, zeer gesteld, op titels. Men
vond drie heeren, die gaarne een
50.000 mark zouden over hebben voor
den titel „Kommerzienrat", en
hoopte met de dus verkregen 150.000
mark den Franschman te bewegen te
Berijn tie blijven. Alleen werd d.e zaak
te vroeg ontdekt. Het lag aan den tus-
schenpersoon. Tusschenpersonen kun
nen zeer lastig zijn, deze bleek onhan
dig. Men zegt, dat de zaak niet zal
blijven rusten.
Het Russiseh-Duitsche gescnil
in Mantsjoerijo.
Een ambtelijk Russisch bericht meldt,
dat het geschil tusschen Rusland en
Duitsehland te Charhin is geschikt. De
Duitsche consul erkent, na onderzoek
der zaak, dat de Duitsche bierbrouwe
rij, die zich verzette tegen den ver
koop van de zaak, door een Russische
rechtbank bevolen, geen aanspraak op
Duitsche bescherming had. De Duitsche
vlag, die men er op geheschen had,
was op bevel van den consul daarop
neergehaald. De vervolging, van Russi
sche zijde ingesteld tegen de Duit-
schers die Russische beambten, toen
deze de brouwerij binnendrongen, had
den beleedigd en geslagen, is daarente
gen naar den Duitschen consul te
Moekden verwezen, als behoorende tot
zijn rechtspraak.
Prins George van Servië.
Te Weencn is uit Belgrado bericht
gekomen, dat de Russische gezant de
.Servische regeering heeft medegedeeld,
dat, als prins George van Servië bui
tenslands zijn militaire opleiding wtl
voltooien, hij bij de garderuiterij te
St. Petersburg als ritmeester opgeno
men kan worden. De Czaar zou hem
een hoog jaargeld willen geven. De ge
zant heeft vervolgens twee uur lang
met den prins gesproken. Men gelooft,
dat deze het aanbod zal aannemen.
Een nieuwe kanstzaal in het Vaticaan.
Naar de „Revue* 'meldt, hebben de
Paus en kardinaal Merry del Val het
plan opgevat, om in het Vaticaan een
galerij van moderne schilderstukken op
te richten.
In die zaal zullen alle schilderijen en
beeldhouwwerken van moderne mees
ters verzameld worden, welke lot nu
toe in alle zalen en vertrekken van
het Vaticaan verspreid worden.
Een mijngasontploffing.
Uit New-York wordt een ontzettende
ramp geweld in de steenkolenmijn
Wellington in Nanaimo (Vancouver).
Het schijnt dat terwijl zestig mijnwer
kers aan het werk waren in dc mijn
een ontploffing plaats had van mijn-
gas, waardoor brand ontstond. De
vlammen verspreidden zich met groote
snelheid, zoodat veertig man de terug
tocht werd afgesneden, terwijl de ande
ren de erootste moeite hadden om op
te stijgen. De meesten van hen waren
ernstig gewond.
Een postwagen Verbrand.
De postwagen naar Johannesburg ge
raakte op 12 mijlen afstands van
Bloemfontein in brand. De Engelsche
post voor Johannesburg bleef gespaard,
de brieven echter voor den Rand,
Noord-Transvaal, Delagoa-baai, Portu-
geesch Oost-Afrika en het meerendeel
van de brieven voor Pretoria zijn ver
brand.
V erbetering.
In het bericht onder deze rubriek
gisteren geplaatst over de gemalin van
den Oostenrijkschen troonopvolger,
wordt eenmaal gesproken van de ver
klaringen, betreffelijk de troonopvol
ging, afgelegd door den „Aartsbisschop".
De lezer heeft natuurlijk begrepen, dat
hier „Aartshertog" geschreven was.
Hofberichten.
H. M. de Koningin zal, terbeëediging
in hun ambt, op Het Loo ontvangen
Dinsdag a.s. den beer Idenburg, be
noemd tot gouverneur-generaal van
Ned.-Indië, en Donderdag 14 dezer
graaf Van Rech teren Limpurg, benoemd
Commissaris in Overijssel.
De nieuwbenoemde gouverneur-gene
raai van Ned.-Indië, de beer Idenburg,
en mevrouw Idenburg, hebben zich
gisterochtend naar Soestdijk begeven.
Over Prinses Juliana.
In een particuliere correspondentie
in „De Maasbode" uit Amerika wordt
het aardig anecdotetje verteld, hoe
de heer Cremer de eerste Hollander
was, die na Prins Hendrik, de eer
genoot een kus te drukken op het
handje van Prinses Juliana.
Dit tafereeltje speelde zich af, toen
de heer Cremer, vóór zijn vertrek naar
de Hudson feesten te New-York, door
H. M. de Koningin op Het Loo ont
vangen werd.
Toen het Prinsesje hem getoond
werd, strekte het een handje naar
hem uit en hij kon de bekoring niet
weerstaan, er een kus op te drukken,
waarop H. M. de Koningin hem
lachend vertelde, dat hij, na den
vader, de eerste man was, die de eer
had genoteD, het handje der Konink
lijke Prinses te kussen.
Uit de afdeelingen der Kamer.
In deafdeeÜLgen der Tweede Kamer
was men Woensdag nog druk bezig
met de algemeene beschouwingen
waarbij 's lands financiëele toestand,
de voornemens der Regeering ten op
zichte van het tarief van invoerrech
ten en de bekende ridderordenzaak de
meest op den voorgrond tredende
punten moeten gevormd hebben.
De nieuwe spoorwegtarieven.
Naar de „Msb." uit goede bron ver
neemt, wordt er op de bureaux der
H. 8. M. en S. 8. met extra krachten
gewerkt aan de samenstelling van de
nieuwe tarieven voor het vervoer van
reizigers.
Indien de ministerieele goedkeuring
spoedig afkomt, hoopt men daarmede
in het begin van 19i0 gereed te ko
men. Er bestaat dan kans, dat de in
voering van dit tarief met den a. s.
zomerdienst kan worden tegemoet ge
zien.
Cholera.
Men meldt uit Gorinchem. dat bij
zekeren Hol, werkzaam op de glasfa-
bliek „De Hoog" te Leerdam, zich
een vermoedelijk geval van cholera
voordoet. Zijn woning wordt streng
bewaakt*
Te Hattem zijn de ziekeo allen
overgebracht naar de barak. Het 8 tal
gezinnen, dat met de lijders in aan
raking is geweest, blijft nog steeds ge
ïsoleerd.
- Een bijzonderheid. Als een bij
zonderheid deelt de heer B. Jonck-
bloedt. van Amsterdam, ons mede, dat
zijn kanarievogel dit jaar 28 eitjes heeft
gehad, welke zij bijna allemaal heeft
uitgebroed. Het zevende, waarschijn
lijk nu het laatste nestje, waarin 1
eitjes waren, zijn thans uitgebroed, wat
wel als een zeldzaamheid genoemd mag
worden in dezen laten tijd.
Het toppunt va,n brutaliteit. Ten
huize van den werkman M. te A'dam heb
bon Woensdagmiddag insluipdieven hun
slag geslagen. Ditmaal echter hebben
zij geen gebruik gemaakt van de afwe
zigheid der bewoners, doch ze zijn bru
taalweg aan het stelen gegaan, terwijl
het gezin thuis was. Zij profiteerden
daarbij echter van de groote drukte,
die er op de Hoogte Kadijk heerschte,
door de nadering van den luchtballon
van kapitein Pottum, welk aeronautiseh
schouwspel ook de volle aandacht van
het gezin M. geboeid hield. Toen een
der huisgenooten gerucht meende te
booren, was het reeds te laat. De die
ven waren er vandoor met eenige lijf
goederen en een geldkistje, waarin zich
ongeveer zeven honderd' gulden aan
guldens en rijksdaalders bevond.
Aangehouden. Te Apeldoorn is een
veertienjarig meisje aangehouden we
gens het stelen van een paar knoop
schoenen. Het kind had zich reeds
eerder aan dergelijke feiten schuldig
gemaakt, doch de politie wist tot nu
toe geen vat op haar te krijgen.
Een slecht bijenja,ar. Voor de bijen
houders is 1909 een slecht jaar ge
weest. De korven zijn thans van de
heide terug en het blijkt dat talrijke
diertjes door koude en honger zijn om
gekomen. De honingopbrengst is gering.
Naar Duitsehland. A.s. Maandag en
Dinsdag vertrekken uit de prov. Gro
ningen en Drenthe vele arbeiders naar
Duitsehland, om bij het leggen van
spoorlijnen geruimen tijd werk te vin
den, in elk geval tot L Maart'1910.
Bij een tien-urigen werkdag bedraagt
het toon pl.m. f 12.60 per week, gedu
rende 5 maanden is werk toegezegd.
Daarbij was het een eigenaardige
vreugde voor haar te zien, hoe hij,
OTidanks de zorgvuldigheid, waairme-
Ye hij den afstand tusschen hem en
haar in het oog* hield, toch telkens
}^'»er onwillekeurig den voornamen,
hoog beschaafden man deed hennen.
Dok hij had tijdens dezen gedenk
waardig en rit. oo-gen blik ken van g<>
i k, welks betoovering hem alle lij -
den van het verleden, alle ziorg voor
het tegenwoordig© en alle. vrees voor
de toekomst deed vergeten.
De_ overtuiging dat zij hem kende
j'n zich zelfs zijn liefde voor haar
cwust was en toch zich. zelf
«Gdijk bleef in haar warme deelne-
h'hg, deed hem vragen of die sahit-
.ei'ende, hoogstaande vrouw1, die èn
dgd èn 'schoonheid èn rijkdom, be-
hem, den armen door h.et on
•wellicht. Hij verjoeg verschrikt
z.e gedachten, zich waanzinnigs in-
r-, ding verwijtend en zich onver-
Opl 1 WU ao.uix>u vxw»
©n - vervolgde, z'.ou ondarsoheMen
de,
mdeiijjj zijn positie en d:ie der ba-
'n?s voorstellende. Maar onder den
yloed harer lieftallige vriendelijk-
eid keerden dis luehtkastec.len tel-
iei)s en telkens terug.
Toen hij te Allnhausen, na. haar
bij het afstijgen behulpzaam te zijn
geweest, ,van de baronesse afscheid
wilde nemen, stond zij er op., dat
hij' mee na.a.r binnen ging om a,ah het
diner deel to nemen. „Ge krijgt an
ders niets teveten", sprak zij schert
send. „Bij den houtvester is het mid
dagmaal voorbij en Sophieidenkt niet
zoo slecht van mij, da.t ik een her
stellende hongerig zal laten gaan."
„Maar mevrouw1!"
„O, go denkt om uw kleeding?..,.
Och, als ge wist hoe weinig mijn
goede .mama, om die vormen geeft.
Frits ,kan u met borstel en water
een weinig te hulp komen, als ga
meent, dat uw toilet eenige verzor
ging noodig heeft. Bovendien als ge
wist, hoe weinig ik altijd a.a,n vor
men gehecht ben, zoudt. ge niet zoo
veel complimenten maken", voegde
zij er schelms lachend bij.
Mevrouw' Heszhorn en haar zwa
ger ontvingen „mijnheer Binder"
hoffelijk en vriendelijk; Desendorf
voelde zich als bedwelmd in zijn
eigenaardige* positie en had a.l zijn
kracht van wil en a,l zijn zwaar be
proefde vastheid van besluiten noo
dig* om zich niet t,e verraden, maar
zich op zijn standpunt te handhaven,
dat hij naar zijn meening in geea
geval mocht opgeven.
XXX.
Op het grillige voorjaar volgde
een prachtige zomer, dien de barones
hoofdzakelijk in de bosscihen door
bracht, welke behalve hun eigen be-
to,overende schoonheid en verlok
kende, genietingen ook voor haar bet
beeld van den geliefde bevatten.
Vooral Wanneer zij hem ontmoette
in de ischaduw der woudpaden, op
den zoom der heide en bij de nieuwe
aanplantingen, dan meejade zij dat
aan haar geluk niets ontbrak da.n
dat hij eindelijk openhartig* tegen
haar (zou zijn. Van zijn liefde en
trouw was zij even zeker, als va,n
haar eigen gevoel v.oór hem.
Langzamerhand bekroop echter
een ziekere zorg haar hairt. Hij 'deel
de wel haar liefde, maar niet, haar
geluk. Zfjn geheel© voorkomen toon
de dankbaarheid, gloeiende bewon
dering voor zijn schoone, jonge mees
teres, zijn edelmoedige weldoenster.
Maar hij verloor geen oogenblik uit
het oog, dat zij de meesteres, de wel
doenster was. Hij was eerbiedig,
vriendelijk en steeds bereid haar te
dienen ja, te d ie n a n. Dit echter
verdroot (cn verontrustte ha.ar.
Moest hij ook niet gevoelen, dat
deze toestand onhoudbaar was! Bij
al zijn schijnbare' tevredenheid, was
hij blijkbaar toch niet gelukkig. Als j
hij wist dat men hem zag. deed hij1
zich zorgeloos en vraolijk voor; als,
zij hem echter verraste, vond zij hem
bleek en ernstig', dikwijls zelfs in
treurig nadenken verzonken.
Haar oordeel over hem vvai» vol
komen juist: hij was ver van ge
lukkig. Hij vermoedde niet, dat zij
de reden van zijn ontslag bij gravin
Rodecken kende en dacht dus dat
zij hem wel hield voor iemand, ont
bloot van alle middelen, maar niet
voor een eerlooze, gebrandmerkt, in
de oogen zijner micdemensdnen. Zou,
als izij dit vernam, zelfs dan baar
liefde 'nog standhouiden, de ge
dachte- aan een huwelijk met, hem
moest zij dan toch opgeven.
Onder deze overwegingen leed hij
des te pijnlijker, hoe meer zijn lief
de voor zijn schoone beschermster
toenam. Hoe vuriger zijn bawonle
ring' werd, des te grooter leek hem
liet, verraad, a,ls hij, de onteerdc, na.air
haar bezit de hand zou uitstrekken
en te moeilijker viel het hem
van dag tot dag 'zijn liefde voor haar
te verbergen.
Hier was geen uitweg ma-er dan
de vlucht. jWleer zag hij zich ge
dwongen de wijlde wereld in te gaan
met haar onbarmhartigheid en lief
deloosheid. Dubbel bitter vi-el het
hem nu zijn gelukkig, zijn dierbare
toevluchtsoord ,te moeten verlaten.
In vrede en rust, had hij hier kun-
nen genezen van de wolmïein, -die de
laatste schrikkelijke jaren hem n,a,ar
lichaam eri geest, hadden geslagen.
Goedhartigheid en zórg' hadden hem
omgeven en over ieder zijner dagen
straalde de Zon van geluk uit, :1e
schitterende oogen van zijn geliefde.
Maar hij' voelde zich zelf niet, meer
zeker en hield het voor zijn plicht
te vluchten, vóór hij onder do ver
zoeking bezweek.
Zioodra ;Ortwin besloten had tc
vluchten, werd hij rustiger en trof
met zijn gewone vastberadenheid de
noodige voorbereidingsmaatregelen.
Hij had een jongen ma,n leienen keL*i-
nen, die zich op boschcultuur wilde
toeleggen en nu ziocht hij dien prae-
tisch Zoover te bekwamen, dat hij
hem bij .Wieskamp1 kon vervangen.
Toen schreef hij open en eerlijk
aan den heer Heszborn. In oen uit
voerig schrijven schetste hij zijn le
ven maar ook 'zijn vrees voor do
toekomst, als dat hem, zijn begunsti
gers bekend ,werd en dat, hiji geen
bieter bewijs zijner dankbaarheid
meende te kunnen geven da looi*
zich te verwijderen.
Eind September op e-en Zaterdag
had hij dczian hiiief geschreven en aan
iWieskamp' voor den volgenden dag
vrijaf gevraagd voor een uitstapje,
'sMorgens voegde hij- bij zijn brief
aan Heszborn nog een dankbaar af
scheidswoord -en vertrok.
Vóór hij de streek verliet, wilde
hij nog een soort pelgrimstocht doen
na,ar de plaats, waar hij' Li na HesZ-
born voor het eerst gezien had. Toen
hij die plek bereikte vond hij 'daar
bij na niets veranderd; alleen da elzen
w'arcn in omvang en hoogte toege
nomen. Zwijgend, treurig, in diepe
gedachten verz'onken zat hij, onder
den boom, waar hij een zwijgend af
scheid wilde nemen van alles wat
hem dierbaar was. Zoo- zeer had hi.i
alles huiten zich vergeten, dat hij
niets .vernam van de schreden, die
van de andere zijde nader kwamen
en eerst het noemen van zijn raam
door een zachte, lieve stem wekte
hem uit zijn droeve mijmering.
Hij schrikte, beefde en verbleekte.
Daar stond zij, die hij1 juist wille
ontvluchten, aan zijn zijde. Haar
blik hing* met zooveel vertrouwen
aan hem, dat hij zich toch nog een
oogenblik gelukkig gevoelde. Daar
hij niet sprak, hernam zij„Vat
heeft u uit het verre Dammcrvvou i
naar deze, stille plaats gevoerd
„Vergeef mij, mevrouw, mijn in
dringen; ik meende dat ge te Alln
hausen waart."
„>Viij kwamen gisterenavond in
Beikirchen aan en ik verheug mij nu
dubbel dat ik mama, en oom Koen-
raad tot d-ezie reis overhaalde, want
dat ik u hier vind, neemt u omv
derroepelijk het masker af."
„Ik wieet, dat ge mij ook zond r
dit herkond hebt, mevrouw de ba
rones."
„Gij wist het en toch li-et, uw trots
niet, toe openhartig jegens ons te
zijn?"
Wordt vervolgd
