DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
SOnsS@riiBgiffiv@ss>f 29»3f-33f Haarlem
Van alles wat!
BUITENLAND.
Gemengde Buitenlandsche berichten
BINNENLAND.
In den strijd des
levens.
MAANDAG II OCT. IM9.
34ste Jaargang No, 7013
Bureaux van Redactie en Administratie:
Intercommunaal Telefoonnummer 1426.
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
Alle betalende abonnéa op dit blad, die In het bezit eener verzekeringspolis z|jn, z(Jn volgens de bepalingen op de polissen vernield, tegen ongelukken verzekerd voor:
Snel recht.
F.
ren
GRIEKENLAND.
MAROKKO.
Nieuwtjes in drie regels.
FEUILLETON
48)
IEUWE HURLEMSCHE COMMIT
ABONNEMENTSPRIJS»
Per 8 maanden voor Haarlemf 1,86
Voor de plaatsen, waar een agent la gevestigd (kom der gemeente) 1.36
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.80
Afzonderlijke nummers 0,03
PRUS DER ADVERTEN.ËN:
Van 16 regels80 «ent (contant 50 cent).
Iedere regel meer 10 eent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents (i contant).
GULDEN bij
verlies van
GULDEN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
400
GULDEN bij
overlijden.
GULDEN bij
verlies van éen
band of voet.
150
GULDEN bij
verlies van
éen oog.
100
GULDEN bi)
verlies van
éen duim.
60
één
wijsvinger.
15
GULDEN bij
verlies van
éen anderen
vinger.
De ultkeering deter bedmve" wordt gegarandeerd door de M«efschaj»pij Oceav" Bü&anfoor Hesrlem de Nederlnndsche Credietbank Nieuwe dracht 11.
XLV.
Men zóu gevoegelijk ook een ad
deren ütel voor dit opstel kunnen
.'bedenken. Wiapt juist, of liever vol
ledig, is de titel niet.
Doch als we het over de zaak
maar eens ztijn, komt de betiteling'
er ten slotte minder op aain.
Bij „snel recht" denk© nu ditmaal
niemand aan de koppetisne llers op
Borneo, die evenals wij 'eten „oor
logsrecht" hebhen, wat ik een even
monsterachtige samenkoppeling v,a|a
woonden die niet bij elkaar hooren,
vind een zekere rechtsprocedure
volgen bij hun moorden, welke dap
ongetwijfeld onder sie Dajakkers bet
„snelrecht" heeten zal
Men denke ook ditmaal niet -
om op een ander chapitre te komen
aan de Middenstanders, die nog
al processen te voeren hebben naar
het schijnt, daar ze op hun congres-
een onophoudelijk met den eisch dat
de burgerlijke rechtszaken wat snel
ler moeten afloop©» dan tot (nog toe,
>aijh aangekomen.
(Maar men denke aan het recht
in dit geval de -wettelijke straf
voor overtredingen, dat zjooals
ook in een goedgeordend huishouden
past, Zoo spoedig mpgelijk de mis
daad moot volgen.
Als Jantje brutaal geweest is te
gen Vader, en z'n to|Ug heeft uitge
stoken tegen de kindermeid, wordt
.Vader even verwittigd en haast op
hetzelfde oogenbtik heeft Jantje de
sla-af beet op z'n achterdeel ©n huilt
la ij heete tranen.
Dat is snel recht
En nu wil lik maar Zeggen, dat
op dezle snelle manier inog veel meer
recht gedaan móest wonden in on'zle
maatschappij, want met zulk een
snelle afdoening is ojis rechtsgevoel
bevredigd en treft ook de straf doel.
Als er een dag of drie voorbij moet
gaan, vóórdat Jantje van ziijla vader
dat pak voor zi'n broek krijgt dat
hij om z'n tong-uitsteken verdiend
heeft, dan zouden we vooreerst zeg
gen och, 't is nu al zoo la,ng ge
leden, en 't geeft nu toch niets
meer! en ten tweede Zouden we
het een beetje onrechtvaardig' vin
den tegenover 't kind-zalf, dat mis
schien juist in het tussdhenliggenie
tijdsverloop z'n leven heeft gebeterd.
Nu klaagt men in onzte dageri steen
en .been over de brutaliteit en de
straatschenderij
Heeft men een nieuwgesehilderde
deur, baldadige straatbengels zetten
er een krijtstreep over.
Staat er een huis leeg, dan is er
allicht een vlegel, die een ruit in
gooit. De baldadigheid op tien pu-
blieken weg loopt werkelijk de spie
gaten uit en niet Zo© heelemual ten
onrechte schudden die ouden v,ap da
gen ditmaal het hoofd en Zeggen
zóó iets kwam1 toch in onzen
jongen tijd niet voor
En nu is het ergste, dat de meeste
van tdie wandaden ongestraft blijven.
iWaarom
Omdat er zoa'n soesah aan vast
zit. Jawel, die vlegels, opgeschoten
lummels en baldadige knapen kan
men wel aan de politie overleveren,
maar onze rechtspraak is zóó lang
dradig en er komt zóóveel bij' te pas,
en daarenboven duurt het 'nog zóó
lang voordat zoo'n eenvoudig straat
schenderij-geval officieel is behan
deld, idat het effect lang verloren
is, wanneer men werkelijk dep.
rechter- erbij haalt, en da,t in de mees
te gevallen de 'z;a,ak maar blauwy
blauw wordt gelaten.
Vooral voor deizle wandaden zou
een snelle berechting helpep!
't Is al meer gezegdhet Engelsche
stelsel werkt ,in dezen perfect.- Dë
Engelscihe politierechter, die den
heelen dag klaar zit, en dadelijk
recht spreekt over al de gevallen die
men als onder zijd eiompeteptie he-
lioorend, Voor de balie brengt, ds
een voorbeeld hoe hier moet- gehan
deld worden.
Toch zoekt men het vaak meestal
in dat steeds-gereed-zijn en dajdelijk-
rechtspreken van den Epgelschen po
litierechter.
M.aar daarmeeis toch niet alias
gered.
Snel recht krijgt mten niet all esp
doordat er altijd een rechter is, maar
eerst en vooral, doordat er geen for
maliteiten bij noodig zijn.
Bij ons komt voor een eenvoudig'
zaakje b.v. van een paar boerenjon
gens, (die rn 'n herberg' lawaai makep,
de heel© machinein werkingde veld
wachter, de deurwaarder, prooes-ver
baal, dagvaarding, rechter, griffier
en ambtenaar. -en dap allerlei stuk
ken en bescheiden, waaraap niets
moet m ankeexen af de heele vervol
ging loopt in li erf, water.
In Engeland is dat Piet zoo-.
De veldwachter' zjou in zoo'n geval
met den lawaaimaker voor den poli
tierechter komen, met een paar ge
tuigen erbij': de veldwachter vertelt
de zaak, de rechter stelt een paar
vragen, ©n.,. hij geeft z'n v oprijs.
Ook daarbij' :is hij niet gebonden 'aap
formaliteiten en nauw» voorschrif
ten hij oordeelt paar recht en billijk
heid alléén.
'tls natuurlijk geen wlerk van éép
dag, om in ons formalistisch, deftig
met allerlei hoog© en lage ambtena
ren gezegend vaderland, te begipnep
aan een actie om in d-eztep ziln snel
recht, snel politierecht om het zoo. te
noemen, te verkrijgen.
Voordat de hoeren van rechtban
ken, bureaux en advies gevende li
chamen, en voorts de hocgere hoeren
van Raad van State, ministeries, Ka
mers enz., zich daartoe bekeerd heb
ben, zal er nog heel wa.t water door
het Spaame gaan.
Toch is het mijn heilige overtui
ging, dat alléén door Een Zolajder for
maliteiten pech tsprskenden politie
rechter teen voldoende beteugeling
mogelijk is van de straatschenderij,
d© grenzeplooze baldadigheid, de on
beschofte brutaliteit van het opko
mende jongere geslacht.
En wie in ons vaderlapd nu het
initiatief zou nemen tót het oprich
ten van een bopd, die ijvert voor li©
instelling' van politierechters, z.o,u
m.i. méér do-en tot verbetering van
onze volkszeden dan hoplderi ander©
bonden, die mën (dag lila' dag uit Ziet
verrijzen, en Waarvan mep tem slotte
de resultaten, zelfs bijeengeteld, wel
op een theeschoteltj© kan presentee-
t
De crisis en een krachtproef.
Het Grieksche miniBterie-Mavromi-
chalis heeft zijn eerste parlementaire
overwinning behaald, die tevens een
krachtproef was.
Zooals men weet steunt het kabinet-
Mavromichalis niet op een meerder
heid in de Grieksche Kamer, maar
wordt het staande gehouden voorna
melijk door den steun der militaire
partij.
Toen verleden week de keuze van
een president der Kamer plaats moest
hebben, eischte minister Mavromicba-
lis, dat men een lid van zijn partij
tot voorzitter zou benoemen.
Toen hierop de gewezen premier
Theotokis aantoonde, dat het onbillijk
was het voorzitterschap op te dragen
aan een man, die tot de kleinste
fracties der Kamer behoorde, ant
woordde Mavromichalis met de Ka
binttekwéstie te stellen.
Blijkbaar bevreesd voor een nieuwe
ministerieele crisis stemden van de
161 Kamerleden slechts negen tegen
den candidaat der regeering 1 Tot deze
negen onverzoenlijken, behoorde ook
de gewezeD minister Bhaliis, die ver
klaarde, nooit zijn stem te zullen
geven aan een regeering „Griekenland
opgedrongen door de bajonetten der
soldaten en door desteenen van het ge
peupel."
Maar met een zóó groote meerder
heid achter zich, kan de nieuwe r<-
regeeiing nogal wat doen.
De kroonprins is, zooals blijkt, tcch
stilletjes weggebleven bij de Kamer
zittingen. Hij had te voren aangekon
digd dat hij dan weer terug zou wezen,
maar men weet.
Zijn ról lijkt wel uitgespeeld 1
Hoe Boe Hamara aan zijn einde kwam.
De correspondent: van de „Daily
Mail" te Fes beschrijft, ho© Boe Ha
mara, jd© rogi, aan zijn eind is ge
komen. Hij vertelt het ;in een brief
van 1 October. Fen vorige brief,
waarin hij het verhaal reeds had ge
daan, was verloren gegtaan, doordat
de bode bij Alcazar overvallen ©n ge
dood werd. Ziehier liet verhaal:
Woedend over het protest van da
consuls tegen de wreedheden, op idee
sultans krijgsgevangenep bedreven,
liet M'oelai Hafid aanstonds den rogi
voor Zich komen, en vroeg hem, hoe
hij met zijn gevangenen deed. D©
rog'i antwoordde niet» Maar eenigiep
van (zijn volgelingen, pok. krijgsge
vangen gemaakt, vertelden het. Ge
woonlijk liet hij gijn gevapgepep
voor den mond van kapopnen binden
en wegschieten; of hij; liet zie met
ketens geeselen, dat er repiep vLeesc-h
van hun rug werden gescheurd; of
hij. ging zitten voor een vastgehou
den gev angene lel a speed hem stukken
veeschl van de beenen, liet zie roos
teren en dwong het slachtoffer ziijla
eigen.vleesoh op te ietenof vermink
te ze op manieren, te vneeselijk om
na te Vertellen.
Toen '(atei d-e sulta» Bpjs Hamlaraj,
gij Zijt geen menscih, maar een beest,
en ik zal je als een beest behan
delen. En hij gaf bevel dén rogi voor
de leeuwen te werpen. Ketenep wer
den hem aan de voeten gelegd ep
men voerde hem weg. D© sultan ©n
zijn gevolg begaven zich vervolgens
naar een vertrok, waar mien uitzicht
had op een ommuurd stuk tuin,
waarin drie. uitgehongerd© leeuwen
los liepen. De rogi Werd door ©en
poort in dien tuin geduwd ep d©
deur sloot achter hém. Een groote
leeuwin zag hem 't eerst en sprong
op hem af. Gillende liep de rogi
naar een boom en w|as er bijpa inge
klommen, maar miet een slag wierp
het beest hem ter aard© en met ©en
ruk had z!ij! hem den linkerarm van
het lijf gehaald. De rogi scheen het
bewustzijn te verliezen.
Men wierp .toen een levepd schaap
in den tuin om de aapdacht der
brieschende leeuwin af te leiden.
Toen dat gelukte, liep een lijftra
want van den sultap, door een sol
daat begeleid, naar |den rogi en plof
te hem tot twaalfmaal toe een pon
jaard in de borst. Daarop verwij
derden |de manned, zieih spel, want
de leeuwen kwamen terug. Ze be
gonnen pu met het ontzielde lichaam
van Boe Ham ara. te spelen, als de
kat met een dood© muis, toen lokt©
men hen wieer met and-er voedsel
weg1. Mannen kwamep to<e|n den tuin
in, onthoofden het- lijk ep begroeyep
het lijk, waag het lag. Het hoofd
lieten zij liggen.
Abdoel Ha mid poogt te ontvluchten.
Over Belgrado komt het volgende,
nadere bevestiging wel noodig hebben
de verhaal uit Saloniki, over een po
ging tot ontvluchting van den oud-sul
tan Abdoel Hamid. Hij liet een werk
man komen om iets aan zijn bed te
repareeren. Voorgevende, dat de man
vuil was, liet hij hem een bad nemen.
Terwijl de man in 't bad was, trok
Abdoel Hamid diens kleeren aan en,
verliet het huis en kwam door den
tuin veilig buiten de poort. Daar werd
hij door een schildwacht herkend en
in hechtenis genome».
Oplichting in het groot,
De Berlijnsche politie is dezer da
gen een bende oplichters op het spoor
gekomen, die reeds eenigen tijd met
veel succes te Berlijn en daarbuiten
werkzaam was. De bende, die uit zes
man bestaat, had in de residentie een
bureau ingericht, waar zij onder den
naam van „Internationale Hoch-, Tief-,
Brilcken- und Betonbaugesellschaft"
zaakjes dreef. Naar het uiterlijk teoor-
deelen, zou elk bezoeker meenen met
een degelijke firma te doen te heb
ben. De kantoren waren geheel „naar
de eischen des tij ris" ingericht. De
firma ontving leverantiën van alle mo
gelijk materieel, dat voor haar bedrijf
noodig was, waarvoor de leveranciers
antusschen nooit een rooden duit ont
vingen. Na ontvangst werd alles na
tuurlijk onverwijld te gelde gemaakt.
Dit spelletje had af meer dan een half
jaar geduurd», tot het nu ten slotte de
politie gelukt is, de firmanten te ont
maskeren. De heeren zijn thans alle
zes in verzekerde bewaring.
De nieuwe Venezolaansche gezant
Grisanti is Zaterdagavond in Frank
rijk aangekomen.
Generaal d'Amade is wegens de
gemelde pers-uitingen tegen Spanje,
voor straf op non-activiteit gesteld.
De toestand in Spanje wordt cri-
tiak. Men vreest, nu het land van troe
pen ontbloot is, een revolutie.
Een trein in Amerika reed bij To-
peka op een petroleumwagen. Dertig
personen gedood, honderd gewond.
Te Stockholm is aan een houthan
delaar een pakket gezonden mot oen
bom er in. De man werd gewond.
Generaal Sabron.
Bij beschikking van den Minister
van Oorlog is de luitenant-gen9raal
van de gen. staf F. H. A. Sabron, op
zijn verzoek op non-activiteit gesteld.
V erkiezingsij ver.
Hoe er in het district Bren-
kelen bij de Tweede-Kamerver
kiezing gewerkt is, blijkt wei hieruit,
dat te Ter Aar, van de 273 R. K.
kiezers, 272 hun stem uitbrachten. De
een, die niet stemde, bevond zich
buitenslands.
Baadslid en failliet.
Naar het „Hbld." verneemt, hebben
Ged. Staten van Gelderland het beroep
van den heer R. Velsink tegen de
beslissing van den Raad van Doeti-
chem, waarbij hij, wegens faillissement,
van zijn lidmaatschap van den Raad
vervallen werd verklaard, verworpen,
waaruit blijkt dat Ged. Staten van
meening zijn, dat een failliet een der
vereischten voor het lidmaatschap van
den Raad mist.
Sohending van het Afdeelings-
gcheim
Men meldt uit Den Haag aan „De
Tijd"
Wij vernemen uit betrouwbare bron,
dat bij de bespreking-omtrent de rid
derordekwestie in de vierde afdeeling
der Kamer, waarvan Dr. Kuvper lid
is, deze aan alle besprekingen, die
zaak betredende, niet heeft deelgeno
men.
Wij deelen dit bericht mede, zooals
wij het ontvingen, overtuigd, dat het
bestemd is, of wij het opnemen of
niet, om door de geheele pers de
ronde te doen. Echter behoort er o. i.
een teeken in gezien te worden van
verbastering van goede parlementaire
zeden, dat tegenwoordig, hetgeen in
de afdeelingen der Kamers voorvalt
of besproken wordt, bijna onmiddellijk
daarop wordt overgeleverd aan de
publiciteit. Krachtens de gebeele in
richting van onze parlementaire werk
zaamheden valt alleen dan van eene
behandeling in de Afdeelingen waarlijk
vrucht te verwachten, indien de afge-
vaardigen zich daar vrij kunnen uit
spreken en weten, dat zij zich da&r,
tegen indiscreties gevrijwaard, in vei-
ligen kring bevinden. Wij meenen dan
ook te weten, dat vroeger geheimhou
ding omtrent het hebandelde in de
Afdeelingen, al werd die niet met
zóóveel woorden opgelegd, algemeen
werd beschouwd als een zaak, die van
zelf sprak. Sedert heeft eens een
woordvoerder der socialisten in de
Tweede Kamér verklaard, zich zelfs
aan geen opgelegde geheimhouding
te zullen storen, indien zijne partij
belangen gediend waren door spreken.
Maar zijn het de socialisten'alleen,
die tegenwoordig het Afdeelingsgeheim
niet meer eerbiedi en?
„D© gravinGravin Rodecken!"
jucp deze ten hoogste verbaasd.
„5¥&t voert deze hierheen
„Ja, wat kan zij van mijn sch.oo.n-
aruster willen Of van Lina Ont
vang zie niet, je zult er geen pleizier
wan hebhen. Laat mij ze te woord
fltrraai
„Goed, pont maar gij niet alleen.
Als mama. di© vrouw; vermijden
wtd.T?
„Todh niet, kind. Breng de gra
vin hier heen, Fritz1/'
vJIVtüt gij niet in hét blauwe sa
lon gaan, Ortwin Gij zjult u erge
re», verschrikkelijk."
„Ik ken z|e zeer goed, oom ant-
woorddc Ortwm glimlachend. „Mark
,u geen zlorgmij is deze ontmoeting
eer lief dan leed."
Hg was nauwelijks uitgesproken,
toen de gravin binnentrad. Li zwa
nen trouw, magiër, bleek en in op-
«efcere houding- kwam zij binnen.
De dames begroetten haar hoffe
lijk, maar stijf en met weinige koel©
wiootrdem, terwijl Heszbom ©en stoel
voor haar bijschoof.
„Gij heet mij niet welkom", begon
®ij, „en ik kan het u niet ten kwade
duiden, ofschoon ik het niet ver-
wiachit Leb- iWijl ik echter op ver
doek van een overleden© kom, zult
gij ;deb (wiemsch, dien 'ik uit zijn naam
moet overbrengen, toch wel vervul
len."
„Hebt g© ©en verlies geleden, me
vrouw?" tvroeg Hesz;born, wijl de
dames Zwegen.
„Eergisteren", antwoordde zij: met
toon locze, maar toch vaste stem, „is
mijn neef, graaf Alexander Ha,al-
burg begraven, en.
Ze hield op, door een uitroep van
schrik onderbroken, die door een
stem werd uitgestopten wier klank
zij' zich ondanks de vele jaren wel
herinnerde.
„Ortwin Desendorf", riep zij: op
rijzend, verschrikt^ ja ontzet. „Is het
mogelijk |U vind ik hier op dit
oogenblik
„Ik ben het, mevrouw de gravin",
sprak Ortwin, vlak vóór haar tre
dend, opdat zij hem ondanks ha,ar
zwakke oogen, zou herkennen. „De
oinreehtv aardig verdacht© staat voor
u, bereid den strijd met uwi kwaad
willigheid wieer op te nemjen-"
„Ik strijd niet meer", mompelde
zij, in haar stoel terugvallend„ik
ben overwonnen ©.i machteloos. Ik
kwam om boete te doen voor een
ander en voor mijHoe Zwaar echter
de penitentie is, die mijl hier wacht
te, vermoedde ik niet"
Niemand lantwioorddemochten de
aanwezigen menséhelijk genoeg zijd,
haar te beklagen om het geladen ver
lies, izlij! waren door haag hardvoch
tigheid te 'Zeer beleedigd om haar
Woorden van troost en deelneming
toe te voegen.
Gravin Rodecken had een plicht
te vervullen en wias besloten hieraan
te voldoen, al was zij: ook door de
Zwaarste slagen van het noodlot ge
troffen.
Daarom richtte zij' zich -een weinig
op 'en ging weer voort: „Mijn op
dracht .geldt het allereerst u, ba
rones Yeldenz. Uwe verschijning,
heeft een diepen indruk op mijn ar
men neef gemaakt. Had God het ge
wild, dat hij u vroieger ontmoet had,
uw invloed was wellicht in staat
geweest hem voor ongeluk en
schuld te bewaren."
„Ge vergist u, mevrouw", ant
woordde Lina, „ik vermocht niets
op den overleden graaf Haal burg
Iu Wjiesbaden kwam ik tot de over
tuiging, dat hij den misdadiger ken-
de, wiens schuld ge met ongeëvenaar
de hardheid op graaf Desendorf ge
laden hebt. fWjat ernstig vermaan,
wat dringende holen .vermochten,
heb ik te vergeefs beproefd om hem
tot vervulling van zijn plicht te
brengen, want ik streed voor ihet
recht en de redding van den mala,
dien' ik lief had uit het diepst mij
ner ziel. Alles te vergeefs. Hij was
een egoïst, Zonder.,, maar gij' hebt
hem liefgehad en treurt over hem.
Dus wil ik, hoe hard g-ij u ook je
gens mijn verloofde hebt gedragen,
uw leed niet vergrooten."
„Gij1 noemt hem uw verloofde?"
vroeg de gravin verrast. „Dat gij
op 'zijn onschuld wildet zweren, wist
ik, maar meendet gij: ook anderen
daarvan te kunnen overtuigen
„Niemand heeft hem aangeklaagd
dan gij en Izlijn stiefvader. Daartegen
zal echter wel opwegen dat mijh
moeder en mijn oom hem met vreug
de mijn hand gaven- Ziooi 'niet, dan
zou dat ons geluk toch niet ver
storen."
„Ge zijt te benijden, Ortwin",
sprak de gravin bewogen, „©en echt-
genoote gevonden te hebben van de
kloekheid en het verstand dezer
séhoonel vrouw, die met zulk een rots
vast vertrouwen op u steunt. Ik ben
gekomen om haai- te zeggen, dat zij
zich niet vergiste."
„Ge hebt dus het bewijs mijner
onschuld gevonden", riep Ortwin
verlicht uit, terwijl Lina, mét ©en
vroolijken uitroep de hand op zijn
schouder legde.
„Dat hebt ge ook aan haai' .te
danken", sprak de gravin erl-istig.
„Eens in uwi leven hebt ge gedwaald,
barones, toen ge meendet dat uw
vermaningen Zo|nder ilnvloed op mijn
ongelukkigen ineef waren gebleven.
Ja, g© hebt gelijk, hij was egoïst
genoeg ,om de gevolgen te vreezen,
die ide openhartighieijd, Welke gij
eischtet, voor hem Zou hebben. Maar
zoo gewetenloos als gij dacht, was hij
toch niet.
Op zijn sterfbed heeft hij mij he
kend, dat hij seldert dien avomïd te
iWiesbaden geen gerust oogenblik
meer had gehad. Dag en nacht, heb
ben uwé woorden hem vervolgd, en
het, ongeluk van Desendorf stond
hem, steeds voor oogen. Ge hiabt ge
zien, hoe ziek hij' toen reeds was.
Zijn losbandig leven had Zijn gezoinjd-
hei'd verwoest en ik hoopte te ver
geefs hij1 was de laatste dien ik
heb liefgehad hem te redden. Hij
is gestorven, en bet ergste, het ver
schrikkelijkste is, dat ik oude, een
zame vrouw God moet danken, dat
Hij hem heeft wieggenomeh-"
Zij: sprak de laatste woorden op
een harden ijzjgen toon, die mevrouw
von HesZbom deed opmerken: „Hat
is bekend, mevrouw! dat ge, gewoon
zijt streng te oordeelen. Maar tegen
over een doode mocht giji dat toch
wel nalaten."
„Mon Dieu, ik had nimmer ge
dacht; dat gij u aain overijling zlou-lt
kunnen schuldig mak©a en dat hebt
ge nu toch gedaan. Ge hebt gelijk,
ik behoor niet tot de z'acihtmoeiig-
sten. Eén mensch heb ik echter met
een te groote-, een te toegevende lief-
jde behandeld. Als ik daarom nu, ter
wijl hij Zich niet méér kan verde-
:di,gen, een schijnbaar streng oordeal
over hem vel, dan kunt ge begrijpian
dat ik er reden toe heb. En idit is
j ook Zoo. Hij heeft den onheilspellein-
'den blik, dien gij1, barones, op hem
gericht heb te iWliesbadsn, elk verder
uur van Zijn leven gevoeld en onder
den invloed daarvan bekehde hij mij
op zijn sterfbed, dat de misdaad,
waarvan ik uw verloofd© verdacht
heb, door hem zélf door Alexan
der Haalburg bedreven werd."
Met moeite en tegenzin, maar met
volkomen duidelijkheid had zij ge
sproken. Nu boog zij het hoofd, ter
wijl z!ij over het geheel© lichaam sid
derde en aan allen het beeld ee|ner
diep vernederd©, van smart en
schaamte gebroken vrouw vertoonde.
Do goede menschen, di© getuige
van haar boette waren geweest, wa
ren door diep medelijden aangegne-
pen, maar wisten geen Woordeh daar
voor te vinden zónder haar nog meer
te bedroeven.
Eindelijk verbrak de gFa,vin zélf
ite benauwde stilte'. „Ik heb ©en de.ei
mijner opdracht vervuld, door u bal-
rones, de bekentenis vaji mijln neefi
over te brengen. Het andere deel is
vereenvoudigd doordat ik Ortwin
zijn edelen, mishandelden broeder^
noemde de overleden© hem in zijn
laatste uur hier gevonden heb.
Volgens de bedoeling van deja rouw-
moedigen schuldige moet ik hem, den
onschuldig verdachte, alle mogelijke
vergoeding voor het geleden onrecht
aanbieden."
„Ik bid u, mevrouw, u in dit op
zicht van alle zorg ontslagen te ach
ten", sprak Desendorf met rustigie»
ernstige zachtheid. Wat ik geledew
heb, is voorbij. Het tegenwoordige is
voor mij Zoo rijk aan geluk, dat ge
mij kunt gelooven als ik u zeg, dat
God en mijn geliefde vrienden m®
moer dan volkomen vergoeding voor,
het doorgestane leed hebben geschon
ken. Daarom kunt ge ook gerust
Zijner is geen vijandig gevoel me©r
in mijn ziel. Ik hoop van harte dat
God den ongelukkigen Alexander
zóo volkomen heeft vergeyten, als
ik het hem doe."
Lina drong zich met tnapeh i|n d©
oogen tegen haar verloofde aan.
Haar moeder fluisterde bewogen:
„Zoo'n beste jongen!" Ejn oom Koen-
raad liep diep ontroerd heen er weer.
(Slet rolgt.)
