DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
-sssr 4IIII.11111 lilli -Er Mil en
Moederen Martelares
Ons nieuwe feuilleton.
De A. S. K. en de
Katb. vereenigingen.
BUITENLAND.
KiniisplBiaismi i9«il-33f Haarlem
VRIJDAG 15 OGT. 1909.
34ste Jaargang No, 7017
Per 8 maanden voor Haarlemf 1,85
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35
Voor de overige plaatseH in Nederland franco per post 1.80
Afronderljjke nummers ,0,08
Bureaux van Redactie en Administratie:
Intercommunaal Telefoonnummer 1426.
PRIJS DER ADVERTEN. EN:
Van 16 regels60 «ent (contant 50 cent).
Iedere regel meer10 [cent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents contant).
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
Alle betalende abonnét op dit blad, die In bet bezit eener verzekeringspolis z(jn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
werken.
De nltkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij
éen duim.
één
wijsvinger.
GULDEN bg
verlies van
éen anderen
vinger.
Ocean", Bijkantoor voor Haarlem de Nederlandsche Credietbank Nieuwe Gracht II.
In dit nummer begint ons nieuwe
feuilleton „Moeder en Martelares".
Kunt ge u een vreeselijker lot
voorstellen, lezer en lezeres, dan
dat eener echtgenoote en moeder,
die, valsckelijk beschuldigd haar
echtgenoot te hebben vergiftigd,
zich door wreede vijanden haar
eenig kind ontstolen ziet, bijna
zonder de minste hoop het ooit
weer aan haar moederhart te druk
ken? i
Het zoeken naar haar kind voert
de heldin van dezen feuilletonroman
onder de vreemdste en zeldzaamste
gebeurtenissen een halve wereld
door, totdat eindelijk het spreek
woord aan haar bewaarheid wordt,
dat God het water wel tot aan, maar
niet over de lippen laat komen.
Tegelijk met haar kind krijgt Ma
deleine de Cypières, dank zij de
heldhaftige opofferingsgezindheid
harer vrienden, haar goeden naam
terug, een ontknooping waarop
de lezer echter lang zal moeten
wachten, want deze feuilletonroman
is inderdaad van zeer langen adem.
Wie zich nog niet
op de „Nieuwe Haar-
lemsche Courant" abonneerde,
verzuirne niet zich met het oog
op dit nieuwe feuilleton vanaf
heden de geregelde toezending
te verzekeren.
Een poos geleden hebbeln wij in
een .artikel juiteengezet, dat de be
langstelling voor e|n Üe medewerking
met de Ka.th. Sociale Actie in onze.
Bioomsche vereenigingen niet zóó .is,
als ae wtel zijn moest.
In verschillende bladeta. is, wat we
schreven, overgenomendoor enke
len met oenig dommjejntaar.
Een inzender in „Het Centrum"
met name beeft onzte opmerkingen
besproken, ze in hoofdzaak beaamd
en op loffelijke wijze heeft hij ge
legd hoe het eigenlijk' wieken móest-
Waarop wij toen antwoordden, dat,
daarmede ae zaak to,ch niet in het
reine is gebracht wiij gaven een ge
neesmiddel, een oplossing1 misschien,
idie naar onze meening wat kan uit
werken ten [goede, doch de inzen
der in „Het Centrum", dia oinlze op
lossing wel afkeurde, gaf zijnerzijds
tocih geen betere.
Intusschen is toch blijkbaar de
meening doorgedrongen, dat, wij ©an
gerechtvaardigde klacht uit p. ak n.
Dat het met on'zie K, 'S. A jan voor
al met de verhouding der Plaatse
lijke Comités tot de plaatselijke ver
eenigingen niet zóó is, als het wiel
wezen moest.
„Het Gentrum" komt nog eens op
ons artikel terug, en betoogt dat het
streven om de K. S A beter 'te
maken, niet mag worden gestaakt.
"Weliswaar vindt het blad, dat wij
een beetje hebben overdreven, dat
de toestand 'niet a.l te'zwiart mag'wor
den geschilderd, maar tochliet
blad formuleert een zleer duidelijke
klacht tegen de K. S. A ©en
klacht, die, wijzelf niet hebben ge
uit, doch die uit ons artikel, wel
te lezen was de Iv. S. A heeft
i n onzle organisaties geen wortel ge
schoten, z© zweeft er te verre bo
ven!
Wij laten „Het Centrum" aan het
woord
De vraag dient gesteld en we ma
ken ons hier lot echo van wat op ver-j
schillende plaatsen wordt gefluisterd en
gezegd, of niet de K. S. A. meer zou
kunnen bereiken, wanneer ze eenvou-
digen, kleinen, administratieven arbeid
Wilde verrichten.
Men krijgt, wanneer men haar leven
en werken gadeslaat, haar geschriften
leest, haar voormannen hoort, wel eens
den indruk, dat zij zich in te hooge
sfeer begeeft, dat ze boven het ge
wone werken van de groote massa ook
der vereenigingsmannen, van de waar
lijk belangstellenden, nu en dan beslist
uit gaat.
We denken niet zoozeer aan de so
ciale weken, die voor bepaalde catego
rieën, voor de eersten en de besten be
stemd zijn, als wel aan die geheele
wijze, waarop de Iv. S. A. optreedt. Zc
zWeeft boven de vereenigingen, meer
dan dat ze in die organisaties wortel
geschoten heeft.
Laten we een concreet voorbeeld ge
ven ter verduidelijking van wat we
zeggen willen.
Er bestaan in tal van plaatsen v/er-
sohillende vereenigingen, aangesloten
bij de K. S. A. Stel nu het aller
gunstigst geval, dat het plaatselijk co
mité .voortdurend op de hoogte blijft
van wal er in en door al de aanga-»
sloten organisaties geschiedl en dal op
haar beurt deze laatste door haar af
gevaardigden voortdurend op de hoog
te worden gehouden van wat de K.
S. A. wil en. doiet, dan is en blijft,
daar toch alleen' maar een abstracte
belangstelling, die weinig gelegenheid
vindt zich in claden te uiten. Zou het
nlii niet mogelijk wezen, daarin ver
andering te brengen door aan de plaat
selijke comité's praktisch werk in« 't
belang der vereenigingen op te dragen
We denken in de eerste plaats aan
regeling der vergaderingen.
Het wordt tijd, vooral in. de groo-
tere steden,, maar zelfs ook in som-
hilige kleinere plaatsen, dat er een ein
de kome aan, de ten deze heerschen-
de anarchie.
De katholieke vereenigingen beleg
gen. vergaderingen, elk zoovele als
zij believen, zonder met zusterorgani
saties ook maar in 't minst eenige
rekening te houden. Zoo gebeurt het
somtijds, dat twee vereenigingen, waar
van men lid is, op denzelfden avond
vergaderen, of dat men convocaties
thuis krijgt vBor drie avonden achter
elkaar, tot schade én voor die verga
deringen én voor onze eigene belang
stelling of geestdrift.
Hier zouden de plaatselijke comité's
der ,K. S. A. goed werk kunnen doen.
N.ieit door de autonomie der bij haar
aangeslotenjvereenigingen aan te tas
ten, maar door adviseerend en admi-
nistreerend te werk te gaan.
Men kan het zich zóó denken i elke
vereeniging die een vergadering gaat
beleggen, geeft kennis aan den secre
taris van het plaatselijk comité. Deze
legt een lijst aan van de data, met
de namen der sprekers en verdere bi-
zond erh eden.
Wanneer nu de besturen der veree
nigingen, voordat ze omtrent vergade
ringen, cursussen enz. een bindend be
sluit nemen, deze lijst ©yen gaan raad
plegen, zien ze terstond, hoe ze buiten
conflic-ten kunnen blijven en overbo-
digen arbeid vermijden.
Er zou op die wijze heel wat tijd
,en kosten worden bespaard; men zou
gemakkelijker met elkaar in overleg
kunnen treden over gemeenschappelij
ke actie en propaganda en.... de K. S.
A. zelve kreeg kostbaar materiaal in
handen om daaruit conclusies te trek
ken voor hare werkzaamheid.
Er zijn nog meer denkbeelden van
dien zelfden aard, welke aan de hand
zouden kunnen worden gedaan, maar.
wanneer dit eene eens werd verwe
zenlijkt, zou waarlijk reeds een goe
de zaak tot stand gekomen zijn.
Tot- zóóver het artikel in „Het
Centrum"
Duidelijk is, dat de schrijver aan
de Comité's 'der Iv. S. A een goed
hart. toedraagt. In hoeverre zijn
denkbeeld verwieZmlijlkilng' verdient,
is niet te 'zieggen. Het hangt veel
af ,v;an den goeden wil van den (Secre
taris, of deze het administratieve
baantje dat „Het Centrum" hem op
den 'hals wil schuiven, wil a.ainnem'en
of niet.
Onze collega zal het intusschen
wel met ons eens iziijln, dat- dit iajdmi-
nistraiteve werk (dat in gemeenten
waar veel Katholieke vereenigingen
zijn, hard noodig' is, we beamed dit
gaarne met Sociale Actie niet veel
te maken beeft.
Wij meenen ;nog: altijd, dat ©en
Plaatselijk Comité der K. S. A ten
doel moet hebben, dat de sociale ar
beid in de verschillende vereenigin
gen zóóveel mogelijk aan allen, ten
goede komt, en ook, dat Idie sociale
arbeid Izloo goed mogelijk worde ver
richt. [Men zal dadelijk zeggendaar
toe is geregeld vergaderingbezoek
noodig. Goed, doch de Kl S Aheeft
zich niet zoozeer met de formeel-e,
als wel met de materieel© zijde van
het sociale Werk in te laten.
Intusschen willen we voor helen
nog eens terugkomen op ©en reels
vroeger door ons gestelden ©isch, die
wij óók in het belaag der samen
werking tusschen de verschillende
Katholieke vereenigingen. voor
een betere ve rs tan (lbo udi|n|g tusschen
K. S. A en Bioomsche vereenigingen
rnper en meer als onontbeerlijk be-
sc houw en.
En wiel deze eisch, dat de Katho
liekeorganisaties, vóór op sociaal ge
bied ©en besluit te nemen, bij het
Plaatselijk Comité der K. S. A om
advies gaan.
Natuurlijk blijft dan ook de volle
vrijheid der vereenig'ingien, om op
dit advies al Üa:n niet in te gaan.
Doch het voordeel is er, dat het
Comité der K. S. A de zoo Poog
noodigie voeling houdt met de veree
nigingein, en tevens dat het opi de
hoogte b 1 ij f t met de heerschande
strooming in de verschillende gele
dingen van het Katholiek© leven,
terwijl ook mogelijk wordt gemaakt
dat er eenheid kome waar die ont
breken mocht, en dat het Wezen Lndï
eene vereeniging direct of indirect
voor ©en andere vain vrucht kan zijn.
Evenals „Het Centrum" gev?|n wij
t.en slotte onze opmerkingen gaarne
voor beterde hoofdzaak is dat meer
en meer toch .onze meaning de ware
blijkt te zijn, dat het met de K. S.
A. niet zóó is als wie wel izouien
wenseben, ejn vooral, da.t we een
drachtig en van goede|n wille zinnen
op verbetering daarvan.
De taal van de „vrijzinnige", of
liever van de vrijmetselaars-pers
over de Spaansche regeering en naar
aanleiding vain Ferrer's executie:,
grenst aan waanzin.
Van een „gierechtelijkién moord"
spreekt natuurlijk ieder liberaal
krantenschrijver, die aa'n da herrie
meedoet, en de „neutralen" schrij
ven het getrouw na.
Maar de „groote" magonniek© bla
den" gebruiken nog heel andere ter
men.
Ziehier bijvoorbeeld, wat het
joodscih-liberal© „Berliner Tag©-
bl at t" vertelt
„Francisco Ferrer, die een sehaum-
telooze gerechtelijke oomedie zonder
wederga aan den beul in handen
speelde, is neergeschoten e;n uit den
weg geruimd. Vermoord voo;r de
oogen van gainseh Europa door de
ministerieel© .werktuigen en hand
langers der nieuwe inquisitie, voor
wie (de schande van hun land voorde
oogen der beschaafde wereld geen
beletsel was, om hun dorst naar
wraak te lesschen. ,Uit lederen eer
lijken mond i'n alle landen, waar de
vrijheid van het- Woord in waarheid
bestaat heeft de verantwlaardiging
over den smadelijfcen schurkenstreek
der regeering te Madrid zich baan
gebroken."
Dit gepeperde taaltje toont, hoe
I hoog de opgewondenheid en de haat
tegen de Katholieke Spaa.nsch© re
geering bij' de ultra's aan gene zijde
zijn gestegen
Van de straatrelletjes, die door iie
socialisten zijn uitgelokt, e;n waar
mee de 'liberale bewonderaars van
Ferrer's anti-Katholicisme wiel wat
verlegen zullen zitteln, spreken we
straks.
De Fransche pers is al even schet
terend als haar Berlijlnscha collega.
Dat wil zeggen natuurlijk: de ma
Qonnieke Fralnsehe pers.
De godsdienstige pers van alle
landen is kalm en bedaard, en ziegt
vooreerst dat al bleek naar bui
ten, noch voor óns, n och voor een
ander, voldoende de schuld van Fer
rer in dit proces, voor de rechters
en hun geweten zal die schuld zeker
zeer wel zijn gebleken.
En de overtuiging dat de ongeluk
kige anti-elericale anarchist Zedelijk
schuldig was aan den bloeiigen op
stand en de gruwelen van Barcelona,
om van de zedelijke verslechtering
van het Spaansche volk door zijn
anarchistische theoriën niet eens I©
spreken, leeft in alle godsdienstig©
bladen.
En niet alleen de godsdienstige
pers denkt en schrijft heel anders
dan de 'opgewonden anti-clericale
bladen.
De Engelsehe bladen (uitgezon
derd de radicale) geven een waardig
voorbeeld aan de confraters in Euro-
jpa. en.. hier.
De „Times" bijvoorbeeld ziegt, dat
de Spaansche autoriteiten zich niet
door de verontwaardiging van Euro
pa bang lieten maken, maar uit, te
vens haar leedwezen, dat zij Euro
pa, de overtuigende bewijZlen van Fer
rer's schuld onthielden.
De Morning Post" ziegt, dat het
buitenland onvoldoende de omstan
digheden van .Ferrer's proces kent
en er dus niet onpartijdig .over kan
pordeelen. In 't algemeen vindt 't
blad een oordeel over de bininenland-
sehe zaken van eeh ander land beden-
De „Standard" schrijft in gelijken
geest, maartnoemt niettemin Ferrer
zedelijk verantwoordelijk1 voor de
verspreiding van revolutionaire lee-
rnigen ijn Spanje en de toepassing
daarvan in Barcelona.. De, „Stan
dard" acht. daarom de veroordeel in g
van Ferrer geenszins wederrechtelijk
en de straf onder dje gegeven omstan
digheden .alleszins te verdedigen,. De
„Standard" ontke|nt overigens ook,
dat Ferrer een man van buitengewo
ne beteeken is ein een groot denker
was, zooals d© anti-clericalen voort
durend beweren.
Nog meer Engelsehe getuigenissen'
Zijn eri
De correspondent van de „Times"
te Madrid, zelf schrijft aan zijn blad
dat,, de journalisten, die vijandige
commentaren over het proces .aan
hun bladen sturen, nóch de wijze
van behandeling van den krijgsraad
nóch de onpartijdigheid of de be
voegdheid der rechters aanvallen;
evenmi n leggen zij ©enige sympathie
aan den dag voor den persoon van
Ferrer. Zij beschouwen zijn naam:
slechts als een geschikt middel om
alle tegenstanders tegen een clerical©
regeering ten strijd op te 'roepen
Duidelijker bewijs hoeft men niet
te erlangen om tot de overtuiging ta
komen, dat ai de Ferrer-vcrontwaar-
diging en opgewondenheid slechts
een heel ordinaire pa.rtijz'aak is,
slechts als een geschikt strijdmiddel
wordt aangewend tegen een Katho
lieke regeering, waarbij noch ia
rechtvaardigheid noch de persoon
van Ferrer ©enigen invloed uitoe
fenen.
Sympathiek schijnt Ferrer trou
wens bij niema'nd, zelfs niet bij zijn
vrienden geweest ta zijn. Ook zijn
laatst© daden pleiten iniet voor dazen
„martelaar" der anarchie.
Ferrer had volgens het (hem gene
gen) socialistisch blad ..l'Hunianité"
drie dochters, va.n welk© de oudst©
te Parijs met twee kinderen in zeer
behoeftige omstandigheden leeft. En
nu [pleit het toch geenszins voor deze
nobele persoonlijkheid, dat hij aan
zijn maitresse een inkomen van
40.000 gulden vermaakt en zijn be
hoeftige kinderen voor geen rooden
duit, in zijn testament gedenkt!
Niet dus de sympathie voor Fer
rer maar de haat tegen een Katho
lieke regeering beerscht in de ge
heel -e beweging welke thans, om Fer
rer Spanje beroert!
En daarom zal ook na, dén1 dool
van Ferrer de strijd tegen 'de Spaan
sche Katholieke regeering voortdu
ren.
Ongetwijfeld: de dreigbrieven te
gen koning Alfonsus en de Spaan
sche ministers stroomen [nu a.1 toe!
En da Fransche revolutionairen,
Ferrer's vrienden, late[n het er niet
bij zitten en hebben koning Alfon
su's doodvonnis al onderteek ©iii
't, Zal ons benieuwen of onze li
berale en i neutrale confraters,
die zoo heftig zijn over Ferrer's exe
cutie, het nu ook voor deze koniags-
moorders gaan opnemen
Ten slotte nog ee[n woordje over
de relletjes.
Gisteren vermelden we al een en
ander van wat te Parijs plaats greep,
toen het .bericht der executie ver
scheen en de soci aa 1 -demo-era tisohq
„Humanité" in een extra, nummer
het gepeupel opzweepte tot een aan
val op de Spaansche ambassade.
Op een gegeven oogen blik zoo
seint. Beuter nam die betooging
het karakter aan van een werkelijk
oproerLépine verklaarde aan den'
president van den ministerraad, 'dat
de balda digheden in den omtrek van
de Spaansche ambassade het werk
waren van een bende van ongeveer
300 personen, echte apachen, die lan
tarens omverwierpen, iboomea ver
nielden, autobussen in brand staken
en poogden den toegang va.n het fi
liaal van de Eseiompto-kas binnen te
dringen.
Tien charges Waren hocdig door de
FEUILLETON
i)
I. Een n oo i 1 o tt i gn ach t
Het was te Parijs.
Midden in (die rue de varennes
stond een groot gebouw, aan allo
zijden door prachtig geboomte om
geven. Het was va,n dén openbaren
weg1 gescheiden door aan muur, dia
echter het gezicht'in den tuin niet'be
lette. Een z ware eikenhout :,n poort,
met beeldhouwwerk versierd, gaf
toegang tot bet voorplein.
Hoewel eenvoudig van uiterlijk,
maakte, het gebouw met zijn omge
ving toch wezlenlijk een groots,chen
indruk. En rustig als het daar te
midden van boomeln en bloemen lag,
moest het wel da gedacht© wekken,
dat vredige kalmte en geluk daar
binnen woonden.
Op een heerlijken lelnteav'ond reed
door de geopenid© poort een rijtuig,
dat men scheen te verwac|hte|n. Nau
welijks toch hield het Stil, of de deur
van het huis ging open eau lakei
snelde op het portier toe, en liet
volgende oogenblik besteeg ee'n
slank jongme'nsch, na[ar schatting
zeven- of acht en twintig jaar pud,
het vrij hooge bordes.
iHet was iemand van een zeer sym
pathiek uiterlijk. Zijn fier, bleek
gelaat wlas omlijst door een bruinen,
kort geknipten baard: om 'ziijn mond
lag een (ernstige, maar toch vrién
delijke trek. Zijn schitterend zwart©
oogen keken vast, e|n vrijmoedig de
wereld in.
Een lakei trad op hem toe.
„Hoe is het met den markies?"
vroeg hij dezen.
„Naar het schijnt, is de toestand
van avond redelijk," was het ant
woord, „maar u zult er dadelijk zelf
ovier kunnen oordeelen, dokter. Me
vrouw de markiezin heeft al eenige
malen naar u gevraagd."
Langs een prachtige, wit marme
ren trap begaf de geneesheer w:a;nt
dat was de ernstige jonge mala
zicih naar de ziekenkamer. De lakei
g ing' hem voor, opende ©ein deur en
sprak met gedempt© stem:
„Dokter Sintély."
Terstond werd een portiere terug
geschoven en tusschen1 haar plooien
vertoonde zich een vrouwengestalte,
zó schoon en tegelijk zóó zedig', als
Parijs er inderdaad slechts weinige
kende. Een uitdrukking van buiten
gewone ziacihtheid en goedheid lkg
op haar bleek giela:a,t, dat echter zielfs
als zij' glimlachte, nog een trek v;a;n
diepe zwaarmoedigheid vertpond©.
Had deze [jonge vrouw, die nau
welijks twintig jaar kon ziijn, en v:a(n
wier schoon gelaat men bijna, de oo
gen niet kon afhouden, dan reeds
zulk een diep© smart ondervonden?
Zij trad op dokter Sintély toe.
„Wat ben je la,at van avo[nd, neef
Baimond," sprak ze zacht. „Do
markies wlou je al laten roepen!"
„Dat zou niet geholpen hebben. Ik
was niet thuis, maar werd aan een
zeer ernstig ziekbed opgehouden."
Op dit oogenblik klonk het uit het
aangremzielnde vertrek kort en gebie
dend: „Madeleine!"
De jonge vrouw wendde zich om:
een blos kleurde haar bleek© wangen',
maar verdween ook terstond we©r.
Zij trad op haar gemaal toe, en
vroeg: „Kan ik iets voor je doen?"
Dokter Sintély was haar gevolgd.
Daar |Z[a,t een bejaard man met
scherpe, doordringend© oogen en een
hardvochtige uitdrukking op zijn
vermagerd gelaat in een leunstoel.
Toen hij den arts zag' binnentreden,
spande hij zich zichtbaar in om, de
drift te onderdrukken, 'die heem
dreigde te beheerscihen. Dit gelukte
hem echter maar slecht, en z|jn
stem klonk !no,g ruw ein onvriende
lijk, toen hij sprak: „Zoo, zijt gij
eindelijk, Sintély? Nu, beter laat,
dan nooit, ma,ar ik zou twintigmaal
den tijd gehad hebben om te sterven,
terwijl ik hier op u Zat te [wach
ten
De geneesheer glimlachte.
„Zoo'n vaart loopt het bij, u hee-
lemaal niet, markies," sprak hij op
gewekt. „Van morgen was ik zeer
tevreden over uw toestand, en me
dunkt dat het nu ,'nog juist eveneens
is. Ik heb mij reeds tegenover de
markiezin verontschuldigd, dat een
zware zieke mijn bezoek hier ver
traagd heeft."
„Ja, ja," bronde de markies, „gij
hadt mij vergeten, maar dat geeft
ge natuurlijk niet toe."
„Maar markies, hoe kunt ge dat
nu zeggenHeb ik u één minuut
alleen gelaten, toén ge wezenlijk in
gevaar waart?"
„Nu, laten we er maa,r niet. ver
der over piraten. Ik verveel mij hier
dood en verlang' al [naar de vlakten
van Gascogne. W:a|nneer ka,n ik er
heen, dankt ge?"
„Zoodra gij m,a,a;r wilt, markies."
„Dat is geen antwoord," gromde
de zieke ongeduldig, „noiem, mij lia-
ver een bepaalden da,g."
Dokter Sintély voelde den mar
kies den pols, bekeek zijn tong, stel
de hem nog ©enige vratgqn en sprak
toen heel opgeruimd: „Ge kunt, als
ge wilt, morgen reeds vertrekken,'
markies."
Madeleine sla,akt© een kreet vain
vreugde. „Wat een geluk," riep zij
blijde.
[Markies de, Cypières keek ha,a,r
wantrouwig aan- „Mèeh je dak 'Ma
deleine", vroeg hij op somberen toq'n.
De jonge vrouw keek hom met
haar groote, heldere oogen vrij moe
dig en eerlijk aan. c
„En waarom Zou ik het niet mee
nen," vroeg zij' eenvoudig, „Is Bai-
mond's toestemming tot ops vertrek
niet het teeken, d.a:t hij u geheel her
steld acht? En zult gij. daar buiten
in de frissche landlucht niet veel
spoedigier uw krachten terugkrijgen
dan hier te Parijs Eindelijk, zal het
voor ons kind daar te miiddqn van
de levenwekkende gaure|n Idler Gas-
eognerheide niet veel beter zii;n don
hier in de ongezonde, vochtige stads
lucht
„Welnu," sprak de markies, „zorg
dan dat we morgenavond vertrekken
kunnen," 1
„Nu moet- ge twice maanden rustig
te Boche-Morte blijven," sprak die
jonge geneesheer, „maar in Juli, of
uiterlijk in Augustus moet ge naar
Vichy gaan, markies."
„Och, spiegel mij, toch geen blij
vende beterschap voor, Balmond. Pa
rijs of Bioohe-Morte of Vichy, dat is
voor mij allemaal hetzelfde. Mjjn
leverkwaal, die mij tot het onaan
genaamste, lastigste wezen .maakt
dat er bestaat gij hoort, Hat ik mij
zelf niet. spaar zal mij, dooden,
zooals zij' mijn vader, mijn groot
vader en bijna, mijn heel© familie,
tot haar slachtoffers gemaakt heeft.
En hoe eer het gebeurt, hoe beter lei
gen lijk, nietwaar Mia!delei|me
Do tranen kwamen die jonge vtr;ouw
in de oogen.
„Hoe onbillijk, main," sprak 'zie met
onverstoorbare Zachtmoedigheid,
„klaag ik dan ooit of heb ik je niet
altijd met liefde vorgd?'-
„Omdat je een engel bent. Ma,a.r je
twintig jaren passen volstrekt niet
bij mijn vijftig, en een mooie, jonge
vrouw is volstrekt niet op haar
plaats aan het ziekbed van zoo'n'
zwartgallig, droefgeestig en ontevre
den schepsel als ik ben."
„Markies, houd op," smeekte Ma
deleine. „Ik 'heb je lief ziooals je bent,
En wanneer je, zooals we allen vu
rig hopen, weer geheel beter bent.
zult ge zeker niets liever doen da,nj
mijn leven te veraangenamen en met
mij gelukkig te Zijn."
Door zooveel zachtmoedige' liefde
was do markies voor ditmaal over
wonnen. Een bijna vriendelijke uit
drukking verzachtte zijn harde ger
laatstrekkenhij nam Madeleine's
kleine hand in 'de Zijne, 'drukte er tóen
haast eerbiedigen kus op en sprak
zioo zachtmoedig als hem mogelijk
was: „Onze boeren noemen, u niet
ten onrechte hu]n lieve heilige. Wat
Zou ik zonder jou beginnen, liefste!
Als je Baimond uit laat, breng dan
de kleine Leon ie ©vela binnen."
Een blijde .glimlach kwam over
het gelaat der markiezin.
„Komt ge nog terug dokter?"
vroeg de markies aan Biaimond.
(Wordt vervolgd.)
ABONNEMENTSFRUSi
1
60
15
TEGEN SPANJE EN OVER FERRER.
