DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Moeder en Martelares
BUITENLAND.
Gemengde Buitenlandsche berichten
29«8I-33| Haarlem
DINSDAG 19 OCT. 1909.
34ste Jaargang No. 7020
Bureaux van Redactie en Administratie:
Intercommunaal Telefoonnummer 1426.
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
Opruiing
BELGIË.
FRANKRIJK.
ITALIË.
SPANJE.
MAROKKO.
AMERIKA.
FEUILLETON
HEM HURLEMSCHE COURMT
ABONNEMENTSPRMSi
Per 8 maanden voor Haarlemf 1,85
Voer da plaatsen, waar «en agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.80
A&onderlyke nummer: 0,08
PRIJS OER ADVERTER. EN:
Van 16 regels60 cent (contant 60 cent).
Iedere regel meer 10 oent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents contant).
Alle betalende abonnéi op dit blad, die In bet bezit eener verzekeringspolis z(ja, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor
GULDEN b(j
GULDEN bij IUH UULJ,EJN bS lllll GULDEN bü verlies van
verlies van éen 1 g g a verlies "an I veriies van
hand of voet. BLÜ j|J§ éen °°8' B u| D éen duim.
GULDEN bi)
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
GULDEN bij
overlijden.
één
wijsvinger.
15
GULDEN bjj
verlies van
éen anderen
vinger.
De ultkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij ..Ocean", Bijkantoor voor Haarlem de Nederlandsche Credietbank Nieuwe Qracht II.
Onder ons „Buitenland," bespreken we
heden nog uitvoerig ook de Ferrer-
herrie.
En een merkwaardige bekentenis
komt daarin voor, ontleend aan een
brief van den liberalen „Handelsblad"-
oorrespondent te Rome.
Het volk heeft van Ferrer en wie
hij was, niet het flauwste benul
zoo erkent deze liberale schrijver op en-
hartigmaar één ding weet iedereen:
„de priesters hebben de .schuld!"
Ziedaar het geheele Ferrer-kabaai met
■één zin geteekend.
Hel is hier, zoowel als overal, precies
dezelfde geschiedenis: het volk weet van
de zaak niets af, wordt door de libe
rale. socialistische en, helaas ook som
mige „neutrale" bladen, opgeruid, en
deze gedachte wordt aan het volk steeds
opgedrongen: de „achterlijkheid" van
Spanje, de tyrannie van de „clerica-
ien", de „inquisitie" heeft in Spanje
■vrij spelde priesters hebben de
schuld!
Het wordt v-oor den onbevooroordeel
de meer en meer duidelijk, waar het
om gaat in. deze zaak: als van tijd tot
tijd een liberale journalist zoo-als
deze correspondent, of zooals de
Spaansche briefschrijver der „Kötni-
sche", aan wiens schrijven we heden
óók een en ander hieronder ontleen
den een eerlijk woord durft zeggen,
dan ziet men ineens het ware karak
ter van de heel© Ferrer-beweging: de
stelselmatige opruiing tegen het Ka-
-.thalicLsme, om den hoek gluren!
HET FERRER-KABAAL.
We kunnen nu niet zooveel ruimte
meer geven aan de bespreking v,a,n
ihet Ferrer-kabaal, dat door de anti-
clericals vrijmetselarij, in bondge
nootschap ditmaal met de socialisten,
en anarchisten, is opi touw gezet.
Maar een paar dingen m,ogen toch
nog hier hup plaats vinden.
Vooreerst dat ook in liberale krin
gen, end an ks het belachelij k lawaai
en wra.akgetoe.ter tegie|n bet Katho
licisme, stemmen worden vernomen
van mannen w;ien kleizle opgeschroefde
en satanische veldtocht wat al te
onguur voorkomt.
Allermerkwaardigst in dit opzicht
as een brief uit Barcelona, van den
(liberalen) correspondent, dér_
jjoodsch-liberal© „Kólnisché Zei-
tung".
Die correspondent, zegt, om der
wa-arheidswilie te moeten opkomen
tegen de door veel blaidian verspreide
|bewering, dat, Ferrer geen anarchist
jzou zijn Of hij deel heeft, genomen
aan de jongste n opstand is den cor
respondent nog niet bekend, uit zijn
eigen uitlatingen echter blijkt ten
duidelijkste, Idat hij wel iegelijk
anarchistische leerstellingen ver
spreidde
En ten bewijze daarvan haalt het
blad de volgende zinsnede aian uit
ëen brief, waarin. Ferrer aan een
vriend medcdeeliagen idioot over zijn
schooi.
Daarin zegt hij n.l.
„Om de mensohen niet af te schrik
ken en, de regeer ing geen aanleiding
te geven mijne inrichtingen van on
derwijs te sluiten boem; ik zie „mo
derne" school in plaats van amarchis-
tenschool. Want het doel mijner
school is, ik heken het o-pieinhartig,
daar overtuigde anarchisten te kwee
ken. Mijn wensch is de revolutie voor
te bereiden. Voor het ooge|nblik m'oe-
ten wij er ons toe bepalen in de
hoofden der jeugd het denkbeeld van
de gewelddadige opruiming te doen
postvatten. Zij: moet leerein, dat er
slechts één middel is tegfep de, gen
darmen e.n de foltering', die: bom n.l.
en het gif.,,
Voor dit, heer nu maakt de liberale
pers zich zoo: dik!
Op de liberale redactiebureaux,
waar zie zich zoo hebben a-alngesteld
tegen den Spaanscben koning, tegen
den Paus, tegen het Katholicisme,
moet deze brief wel een koudwa,ter-
bad zijn!..
Dat, is hu de waarheiduit liberalen'
mond komt pu de bevestiging van
wat wij en de geheele christelijke
pers steeds hebben geschreven.
En wil men nu de leugen en haar
uitwerking Zieln' k
Wielnu: in Parijs z a 1 men zoowaar
lach niet! een
s t. a n d la e e 1 d v o o r F e r r er
gaan oprichten! Het bestuur van
de Nationale Viijdemk r.weneemigiug
in Frankrijk do:e,t in een motie een
beroep „op alle vrije geesten over
de geheele wereld, om opi te komen
tegen de schandelijke tarting valh
het geweten der geheele wereld" en
verzoekt de. stad Parijs, als eersten
wrekenden maatregel, een monument
op te richten, naast het monument
Chevalier de la Barre en over de
basiliek du Sacré Coeur, te Mpnt-
martre
En waarachtig, reeds is een stap
in dien geest gedaan bij den ge
meenteraad van Parijs. De voorzit
ters van den Parijschem gemeente
raad en van den alg.emeenen raad
en verscheidene raadsleden zullen
het voorstel ondersteunen, dat zal
wórden ingediend 'zoodra de En,ad
weer bijeenkomt, en strekt tot het
toestaan valn de, verzochte plaats aan
he,t comité van het Ferrer-monu
ment!
Zou het niet om te lachen zijn,
dezie bespottelijke, alleen a;an haat
tegen de Katholieke kerk toe te
schrijven manifestatie, als ze niet
zoo droevig :en treurig was?^
In Italië gaaf de vrijmetselarij den-
Zelfden weg op. In de Italian,nsehe
Kamer zullen scherpe,
vervolgingsma at, regelen,
tegen de Katholieken
worden voorgesteld.Het ware ka
rakter van de Ferrer-berrie komt
me-t den dag beter ü,a;n het lichtIm
mers, de uiterste linkerzijde, der Ka
mer ta Home is van plan aan de
Kamer een motie voor te, stallen,
waarin wordt gevraagd de verban
ning van de. Jezuïten en scherp© toe-
opassing: van de wiet op, de, godsdiens
tige vereenig'ingen
Men ziet |nu duidelijk waar het toe
komt.
Opruiing e |n stoker ij;
tegen de Katholieken, dat is da
heele Ferrer-he'rrie, en anders niet.
Wil men nog een bewijsziehier
wat de (liberale!) correspondent van
het (liberale!) Amsterdamsche Han
delsblad te Bome verteld! van de
Ferrer- beweging aldaar
„Het volk heeft natuurlijk van
de heele geschiedenis met Ferrer
niets begrepen. De „Tribuna" ver
telt b'.v. dat men in een der volks-
kwartierem van Blom© voor 'n hei
ligenbeeld drie vetka,a,rsjes brand-
deneen vóoir de .Madonna, een voor
ie vervloekte ziel van Spanje -
„dat de duivel die halen moge"
de derde voor Ferrer. De menschen
gelooven er, dat de geëxecuteerde
het bekende Italia.alnsche kamerlid
is, „die met de lange haren -
Maar één overtuiging hebben ze
allendat da „priesters" de schuld
hebbenZoodoende werd de bewe
ging beslist ainti-clericaal. En
wat bij m'ijn weten nog, nooit ge
beurd is men hoeft te Bom:
in den nacht, va,n eerg'ister op gis
ter in alle stilte geprobeerd drie
kleine, kerken in, brand té steken
mot petroleum, e:n in den naohtj van
gister op. heden herhaalde men dia
pogingeln op vele, plaatsen. Geluk
kig zonder onherstelbare schade
aan te richten!"
De Priesters hebben de
s-eh u 1 di
Wie hebben dat het volk wijs ge
maakt De liberale en neutrale kran
ten, heerenglijizelfGe ontkomt niet
aam de verantwoordelijkheid
Be to o gingen.
Over de be-toogingen overal behoe
ven we inu niet verder te schrijven.
Ze lijken precies op elkaar. Er wor
den ruiten ingegooid, kerken aan
gevallen, priesters bespeurd en als
't kan afgeranseld.'tls overal het
zelfde liedjeDe Pries tiers hebben
de schuld! Alleen is Zondag' te Pa
rijs betoogd op, ordelijke manier: de
revolutionaire leiders hebben willen
bewijzen dat zij het volk in hun
hand hebben, er is maar één oude
priester bij halfdood geslagen, dus
dat gaat nog al. Int.usschen is deze
proef nog gevaarlijker daln de vo
rige: terecht zegt de „Gaulois"„De
vijanden van alle maatschappelijke
orde hebben hun krachten gemeten
men kan er op rekenen, dat zij' zich
eerlang zullen mobilis.ee.Tiem zonder
degenen te waarschuwen, die hun
ondernemingen konden in duigen
werpen
EEN MINISTERIEJELE CRISIS?
Zaterdagavond is een langdurige
Zitting van den ministerraad gehou
den.
De „Soir" verzekert, dat de re-
geering besloten heeft, ongewijzigd
het legerontwerpéén soldaat per
gezin, te haindhavem, zoodat het blad
in den loop van dezte week een ka
binetscrisis verwacht.
DE KAMER.
De Pransche Kamer zial heden, haar
zittingen weer beginnen. Er staan al
een aantal interpellaties op de rol,
zioodat heftig lawaai verwacht
wordt. jMen gelooft dat dé vrijmet
selaars, in het Pransche parlement
naar men weet oppermachtig', zich
ook wiel tegen de Spaansche regee
ring zullen doen hooren.
OOSTENRIJK.
DE HONGAARSCHE CRISIS.
In Hongarije is, naar men meldt,
door de audiëntie die Wiekerle Za,-
terdag bij den koning had niets ver
anderd.
Het „Neue Pester Journal ver
telt, dat hij met de. leiiders der B,ank-
groep Von Justh, Hollo en Batthy-
amyi heeft gesprokén over de vor
ming valn een Zakenkabinet, aan hst
hoofd waarvan graaf Joha;nm Zichy
zou staan en Waarbij de. pioirtefeuill
van Binmenlandsche Z:ake|n. aan de
Onafh:inkelijk,heidsp:artij zou w'orden
overgelaten.
De Onafhiankelijkheiidspartij zou
natuurlijk niets liever willen, omdat
dan ide kiesrechtkwestie geheel in
hun geest zou worden opgdelo-st.
EEN PRETTIGE REIS.
Met groote bezorgdheid ziet men
in Italië den dag naderen, waarop
Czaar Niciolaas zijn lang uitgesteld
tegenbezoek aa;n koning- Emmanuel
zal brengen.
De Cziaar wordt, den 22stem Octo
ber 's avonds of den 23stem 'smon
gems, op het kasteel Bacconigi, nabij
Turijn, verwacht.
Ijverig1 :is men reeds in de wéér
om het slot voor het h.oog bezoek
in gereedheid te brengen.
a i)neer de Gziaar verneemt, hoe-
vel© en hoe groote voorzorgsmaat
regelen mcetiem genomen worden om
©enigszins in zijn persoonlijke veilig
heid te voorzien, dan moet hij wel
iedere illusie over zijn reis verlie
zen
Alle troepen, die in de nabijheid
van Turijn in garnizoen liggen, zij"
reeds rondom Baccoinigi geconcen
treerd. Overal langs de spoorlijn zijn
peloton's solda.tén opgesteld, die den
spoorweg bewaken. Het a.a|nta.l gere
gelde. troepen, reeds nu tot bewaking
van Baccoinigi gerequireerd, be
draagt tenminste tien duizenii'.
Het Italiaan sch© dagblad „Stam
pa.", dat dit cijfer noemt, zegt bij
haar berekening de af deelingen ca-
rabiniers em agenten niet te hebbén
med-egerekend.
De Italiaan sch© recherche heeft
een begin gemaakt met de. arresta
ties, waartoe iedere reis van den Bius-
sisehen keizer oin,voorwaardelijk aain
leiding1 geeft.
Op 't station valn het stadje. Sestri-
Levante, nabij Genua, is een jong-
mensch in hechtenis genomen, die
ze id© Carlo Modeno te heet en en
Spaansch oiniderdaan te zijn. Hij had
een revolver en een degenstok bij
Zich en ün de zooien van 'zijn schoenen
waren achtduizend francs aan bank
biljetten verborgen. Verder was hij
in ihet bezit van een spoorwegkaartjia
naar Baciconigi.
Vermoedelijk heeft men te daan
met een uit Barcelona gevlucht anar
chist, di,e zjich aan de. Spaainsché ju
stitie wilde onttrekken.
IN DE CORTES.
De groote interpellaties e.n beraad
slagingén in de Cortes zijn óók be
gonnen.
De liberale leider Moret deed gis
teren ee.n krachtigen aanval op do
regeering, waarva|n Beuter (volgens
de oud© liberale gewoonte!) ee,n ellen
lang relaas overseint. Van Maura s
antwoord zullen we dan natuurlijk
alleen een paar punten krijgen, dat
zijn zoo de. manieren.
Moret stelt het voor, alsof de on
lusten in Barcelona a.lleen een beetje
ontevredenheid waren over de resul
taten vain den oorlog in Marokko
Merkwaardig is. dat over het te
rechtstellen van Ferrer, waarover de
buitenwereld goo-'n kabaal maakt,
door Moret in het geheel in iet ge
sproken werd.
We zullen morgen wel te weten
krijgen, wat de regeering op Ma
rets aanval antwoordde.
NOG EEN ANARCHIST.
De kapitein-generaal .van Barce
lona heeft de goedkeuring der Cortes
gevraagd, om een vervolging in te
stellen tegen den senator Sol y Or
tega, verdacht van de aanstichter
te .Zijn va,n de mislukte poging om
daar het Jezuïtenc.ollege in brand
te steken.
Ortega was een groot vri-ejnd van
Ferrer.
DE OORLOG IN HET MOORENLAND.
Wé hebben een beetje nieuws te
melden betreff-énd-e Marokko. Een
vrij lakoniek telegram uit Mfililla
bericht e-en én ander omtrent een
v-erkenlning, door de- Spanjaarden ge
daan in de richting van Nador. Da
vijand werd, z'oo- heet het, verslagen.
Van Spiaainsche zijde werden een ma
joor en twee soldaten gedood, 14
man gd-ewon-d. De vijand vluchtte
met groove verliezen.
Ondanks -zijn kortheid mis
schien bet-er gezlegd: juist daarom
maakt dit telegram een ietwat
verdachten indruk.
-Wellicht is het bericht der „aan
vullende verliezien" in aantocht!
DE TWEE PRESIDENTEN.
Tot- dusverre valt nog weinig
nieuws te berichten van de ontmoe
ting die aan de Bio Gra-nde del Norte
heeft plaats gevonden tusschen da
presidenten Taft en Diaz'. Wij heb
ben daarover onder onze dri-er-egel-
berichtjes gisteren gesproken en kun
nen dan nu volstaan met de volgende
aanvullend© bijzonderheden.
Het was voor de eerste ma.al an al
de vele jaren, dat Dia-z aan de regee
ring ,i-s, dat de President den voet
heeft gezet buiten het Mexicaanse he
rondgebied. En het wias zelfs aoodig,
dat- de Mexi-aansche vertegeinwioordi-
ging dein President- daartoe speciaal
machtigde-
De ontmoeting vond plaats te El
Paso in de directeuren-kamer van de
Kamer van Koophandel aldaar.
Omtrent het bij de ontmoeting be
sprokene is 'niet veel bekend ge
maakt. Echter zal wel niet veel meer
zijn geschied da;n het wisselen van
betuigingen van vriendschap en har
telijkheid. Terwijl Diaz de rivier
overkwam, die bij El Paso de beide
republieken scheidt, stond aan den
Amerikaansclhen, over een heel leger
tje opgesteld, ten deele om aan Diaz
militaire eerbewijzen te brengen,
maar niet minder ook om te waken
voor de veiligiheid der beide staats
hoofden.
Dat voor -die veiligheid uitnemend
is Zorggedragen blijkt wel hieruit,
dat toen president Diaz; over de brug
kwam, 3000 man Mexicaansche troe
pen ham daarbij vergezield-én en de
brug als neutraal gebied over
haar geheele lengte door M'exicaan-
sch-e -en Amerikaansche troepen was
afgezet. Ook het gebouw, waarbin
nen de ontmoeting plaats vond, werj
terdege bewaakt, ja was omgeven
door -een dicht cordon Amerikaan
sche troepen.
Taft 'bracht nog een tegenbezoek
op den Miexiciaanschem oever. Daar
bij1 werden dezelfde militaire eerbe
wijzen -en voorzorgsmaatregelen iri
acht genomen als bij het bezoek van
Diaz aan den overkant.
Paus Pins X en de pers. i
Men schrijft uit Rome aan de „Bayer.
Joerier"
Toen de Paus dezer dagen een jour
nalist ontving, sprak hij tot hem o.m.
de volgende opmerkelijke woorden, die
wel in ruimer kring gehoord dienen te
worden: „Ach, de pers! Nog altijd weet
men niet haar laak te waardeeren.
Noch de geloovigen, noch de geestelij
ken steunen haar voldoende.
„Talrijke malen lioorl men oudere
geestelijken zeggen, dat de pers iets
4)
Eenige oogenblikken later was ook
hij in diepen slaap verzlonken. Hoe
lang- het geleden was, sinds hij' het
bewustzijn van wat er om hem heen
gebeurde verloren had, wist- hij niet,
maar eensklaps voelde hij, half wak
ker wordend, een ztee:r lichte aan
raking. Eenige oogenblikken wor
stelde hij tegen den slaap-, richtte
zich op en hcorde in de aangren
zende kamer, waar Clemens lag,
zacht maar gebiedend spreken. Hij
trad op de deur toe, maar toen (hij
tusschen de gordijnen door in het
Zijvertrek rondkeek, zag hij Clemens
met -doodsbleek gelaa-t alleen opi den
canapé zitten. In de gang klonken
nauwelijks hoorbaar lichte schreden
van iemand, die zich snel verwij
derde
Wie was daar bij u", vroeg' Sin-
tély, de kamer binnentredend. De
kamerdienaar werd nog" bleeker,
maar eenklaps richtte hij zich, op
en sprak Zeer beslist: „Niemand."
„En ik heb hier toch hooren spre
ien!"
„Onmogelijk, dokter, er was nie
mand bij mij."
Baimond begreep zeer goed, dat hij
uit dien man geen woord zou krijgen
van wat hij wilde wéten, en keerde
naar de ziekenkamer terug. Intus-
sc-hen was de jonge geneesheer er ze
ker van, dat er iemand langs, hem
heen gegaan was, terwijl hij. sliep'.
Plotseling kwam er een vreeselijke
gedachte bij hem op, die hem deed
sidderen van angst. Hij; lichtte het
deksel van den kop gerstewater op,
dien hij den vorigen avond zelf ge
vuld had- de kop was ledig. 'En
toch had hij mijnheer de Cypières
g-ee-n énkele maal te- drinken gege
ven
„(Wat- gebeurt er hier toch om mij
heen", vroeg de jonge geneesheer
zich in de hoogste mate verschrikt
af. Hij stond op en boog z'ich over
den zieke, na het- gordijn te hebben
opigeslagen om beter te kunnen zien.
Onder den invloed van de dosis
chloraal sliep de markies nog steeds,
maar zijn vochtige lippen en een
druppel, die naar rechts afgegleden
en nog niet opgedroogd was, ver
rieden met onloochenbare zekerheid,
dat do zlieke kort geleden nog ge
dronken had.
Aan een onbeschrijfelijke ontroe
ring ten prooi, zonk Raimond in zijn
stoel achterover. Had daar dus onder
zijn o-ogen een nieuwe poging tot ver
giftiging plaats gehad!
M'ant de jonge man was er nu ze-
kej'der van dan ooit, dat de markies
drie dagen geleden opzettelijk ver
giftigd was. Zijn geneeskundige ken
nis had de werking van het- vergif
weten te ,situiten, er nu hij het
gevaar reeds als geweken beschouw
de, stond hij opnieuw voo-r het vree
selijke feit.
Wiie kon die dubbele misdaad ge
pleegd hebben Iemand, die gere
geld in huis verkeerde, nat-mirlijk
die het gunstige oogenblik kon af
wachten en vrijheid van beweging
genoeg genoot om er gebruik van te
maken.
Telkens kwam weer die vreeselijke
vraag' bij hem op'Wie, wie was de
schuldige? De engelreine Madelei
ne Baimiond zóu liever gestorven
zijn dan haar één enkel oojgenblik
van zulk een monsterachtig" bedrijf
te verdenken.
Jean-n-ett-e dan Weliswaar had zij
een afkeer van den man, die haar
lieve meesteres het leven zoo verbit
terde, maar het jonge meisje was
even braaf en onschuldig als Made
leine zelf.
Clemens OnmogelijkWant
maakte zijn blinde toewijding aan
den zoo'n van zijn weldoener het
niet- belachelijk, hein te verdenken?
En behalve die drie was er immers
niemand .in huis, die in het- holste
van den nacht ongemerkt het vertrek
van den markies had kunnen betre
den. Half krankzinnig- vain angst
bleef Baim-ond den zieke bewaken,
zich verbazend dat de markies zoo
rustig doorsliep.
Dat bleek echter alleen de werking
van -het chl-oraal te zijn geweest.
Toen Hor ace -de -C'y pi èr-es tsgén
den morgén, ontwaakte, vertoonden
zich al de verontrustende verschijn
selen van vóór eenige dagen in nog
veel heviger mate.
„Nu hebt gé zelf hier gewaakt,
dokter", sprak de markies ineenkrim
pend van pijn, „en ik ben nog nooit
zoo- ziek geweest- als van morgen."
„U kunt niet genezen zonder her
haalde-crisi-ssen ©n instortingen, mar
kies", antwoordde de jonge man, die
vóór alles de onrust van den zieke
wilde doen bedaren.
Het baatte hem weinig. Het werd
een vreeselüke dag voor den ongeluk-
kigen ziekede krampen in maag en
ingewanden waren ondraaglijk en
ontzettende benauwdheden overvie
len hem met slechts zeer korte tus-
schenpooizen. Madeleinè week niet
van zijn ziekbed; ze poogde zijn lij
den te verzachten en hem te troos
ten met een feederheid. die de aan
wezigen ten diepste ontroerde. Maar
de markies bemerkte van dit alles
niets.
Baimond verliet het hui-s niet.
meer. Mét een vastbeslotenheid, die
aan hardnekkigheid grensde, had hij
zich voorgenomen desnoods heel zijn
geneeskundige pract-ijk op te geven
om dezen zieke hier te redden en
het misdadig geheim te ontsluieren,
dat op dit ongelukkige gezin drukte.
Vijf dagen na den tweeden aanval
de Sintély tot zijn nicht:
,Hebt. ge krac.ht genoeg om de waar
heid te hooren
De arme jonge vrouw werd doods
bleek.
„(Wat bedoelt- ge?" vroeg zij.
„Ik wilde u voorstellen mijn broe
der Charles te do-en ontbieden", was,
het antwoord.
Charles de Sintély was een eer
biedwaardig priester, doo-r geheel
Parijs bekend om zijn bijzondere zorg
voor de lijdende menschheid.
De laatste woorden van haar neef
hadden Madeleine als een doodvon
nis in de o-oren geklonken.
„Is (het z'oo erg", vroeg ze bevend.
„Ik vrees het", was het op doffen
toon gegeven antwoord.
De markiezin zonk in een armstoel
neer en schreide heete tranen. Al
het leed dat haar echtgenoot haar
had aangedaan, Was opi dit oogenblik
geheel vergeten zé dacht slechts aan
de liefde, die hij haar aanvankelijk
had toegedragen.
„Houd moed", trachtte Baimond
haar te troosten, „indien het ergste
gebeuren mocht, hebt gie immers de
kleine Leo-nie nog. Plidhtverzlalci-ng
kennen de Sintély',s niet, en de mio-e-
derp-lic'ht is onder ons steeds als: de
heiligste beschouwd. Denk dus pok
aan uw kind
De jonge vrouw, wischte haar tra
nen af, maar haar schoon gelaat
behield een uitdrukking van diepe
smart.
„Laat Charles dan komen", sprak
ze en keerde naar het ziekbed van
haar echtgenoot terug.
Een uur later werd de priester
aangediend.
„Laat hem binnenkomen", sprak
Madeleine met de oogen vol tranen.
Het was een eerbiedwaardige,
schoon nog jeugdige gestalte, die
het ziekenvertrek betrad. Een diepe
ontroering stond op. het gewoonlijk
zoo kalme gelaat van den priester
te lezen, toen hij daar den echtge
noot zijner nicht bij-na, stervende vond
en de jonge vrouw in bijna wan
hopige smart naast het ziekbed zag
staan.
Charles en Baimond de Sintély
waren uit Indië afkomstig. Hun
grootvader had zich daar als ge
neesheer een gro-oten naam verwor
ven. Hij had twee kindereneen
dochter, Martha,, die gehuwd was
met baron de Bram, lid van de recht
bank te Pendichéry en ©en Zoom.
Paul de Sintély, die advocaat- was
in dezelfde stad. Deze had het onge
luk zijn teerbeminde vrouw te verlie
zen bij de geboorte van hun tweeden
zoon Baimond. Deze vreeselijke slag
trof den jongen advocaat zóózeer,
dat hij' d-e betreurde doolde binlnen
weinig tijd in het graf volgde. Op
Zijn sterfbed had hij zijn zuster Mar
tha doen beloven, dat zij voor de
beide kinderen een mpeder zou zijn;.
Wordt vervolgd.)