DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
KWARTJES-AD VERTENTIEN,
Moeder en Martelares
ICiiisfeHtoiföWfisgsi 2fM!!-33s
Zes regels f 0,25 a contant Driemaal plaatsen
f0,50. Elke regel meer f 0,05 hooger. Drie
maal plaatsen f 0,10 hooger. Bij niet-contante
betaling 10 cents administratiekosten.
Vakorganisatie in den
Middenstand.
BUITENLAND.
DONDERDAC9 2! OCT, I0O9.
34ste Jaargang: No. 7022
Bureaux van Redactie en Administraties
!s8t®r©«smmssw«a»¥ T^lafössneaEamm©^ 1426.
Voor advertesitiën on reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RiCARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
►P Een stap vooruit.
i.
SPANJE.
OOSTENRIJK.
FEUILLETON.
HIK HURLEMSCHE COUMIT
ABOMKEMENT8FRM8I
Per 8 maanden voor Haarlemf 1,35
Voor (ie plaatsen, waar een agent is gevestigd (kora der gemeente) 1.85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.80
AfsoaUerl\jke nummers 0,03
PRIJS DER ADVERTEM. EN:
Van 16 regels60 cent (contant 50 cent).
Iedere regel meer10 cent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents (sL contant).
AHe betalende abotsném op dit blad, die in bet bezit eetses? verzekeringspolis zijn, z'4n voSgens de bepaiingen op de polissen vermeid, tegen ongelukken verzekerd voor
GDinPSbS GULDEN bij I Uil QT7LDEN b« f SI fl GULDEN bij 2 f| verlies va^
•S5SS- II overlijden. verlies van éen I flIf ™rhes lllll verlies van
GULDEN bij
410
hand of voet.
werken.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij
[Mp e*f#IL3 VIM;
150
éen oog,
éen duim.
00
één
wgsymger.
15
GULDEN b$
verlies vac
éen anderen
vinger.
Ocean", Bijkantoor voor Haarlem de Nederlandsche Credietbank Nieuwe dracht II.
Het ideaaleen Katholieke .Uni
versiteit, is wleer een schrede gena
derd.
Door de Riad bouds tiehhi Ag', die de
Hioomsch© Hooigeschool in Nederland
voorbereidt, jzlal a;an «ia Utrerhtschiö'
Universiteit een leerstoel in. de Phi
losophic worden gevestigd.
Het, is dus nu zieker, dat de weg
naar een Katholieke Universiteit zal
gaan over de oprichting' van, bijzon
dere leerstoelen en de aanstelling
yan buitengewone hoogleeranan.
Met hizionder© voldoening- zullen
le Katholieken van Nederland dezen
belangrijken stap vooruit vernem m.
Er wordt door getoonjd, dat de Sint
Radboud-Stichting niet stil' zjit en
dat het tijdperk van voorbereiding
ook in do pract ijk niet onvruchtbaar
zal zijn.
Onze tijd is de tijd dier aaneen
sluiting.
Het „verzamelt u!" wordt gebla
zen valn alle torentransen, en de groe
peering' ,va:n burgerij en volk naar
klasse en stand, voortkomende uit
de economische verhoudingen en de
diep-verschillend© levensomstandig
heden, is va'n dezen dag'.
Maar niet alleen naar klasse en
stand bij groot© partijen dus
ook naar hét vak wordt de aaneen
sluiting volkomeper.
In den arbeidersstand is vakorga
nisatie de leuze geworden, die ten
bat© van het bestaan, en het goed©
.werken der arbeidersbeweging' over
al moet worden aangeheven. Zonder
vakorganisatie geeh sociaal wierken,
zonder de vakvercenigtugm geen ajc-
tie.
D© groepeering' van de maatschap
pijl in scherp-afgepierkte vakorgani
saties is, voor zooverre1 bet de groot©
kwestie betreft van het werk der
voortbrenging, een noodzakelijkheid
geworden voor den economischen
vooruitgang.
Naast de arbeiders-aaneensluiting
is de Middenstamdsbeweging geko
men in de laatste ja;ren.
Men heeft ingezien dat niet alleen
vootr krachtsvertoon in den wedijver
van kapitaal en, arbeid de organisatie
van dezie beide partijen, patroons en
werknemers, ee'n. noodzakelijkheid is,
maar dat ook buiten de groot© vraag
der productie aaneensluiting tot zelf
behoud noodig werd.
Degenen die in de maatschappij
de functie vervullen niet van voort
brengers, maar valn verdeelers van
den maatschappelijkein rijkdom, heb
ben bet Uoodig geoordeeld zich bijeen
t© scharen, ten einde te ontkomen
aan den druk, door de andere fac
toren van, het economische leven o,p
ben geoefend.
Om niet ten onder te giaan en te
Worden weggestoeten uit bet getal
dergenen die met goede reilen, als
noodzakelijk kunnen worden gere
kend voor de economische welvaart,
hebben de Middenstanders zich .moe
ten organ,isecron tot ©en eenheid, die
opkomt voer het gaode recht van
dien stalnd. Het „vae homini soli"
wee den mensch die alléén staat,
gaat ook voor hen op!
Maar Langzamerhand heeft le
Middenstand aan die aansluiting
niet ge'noieg.
D© algemeene organisatie is noo
dig1, maar ze is nog ma,ar èem begin.
En hier, zooals op nogi andere pun
ten, moet. de Midden,staindisorganisa,-
tie zich weer spiegelen aan de arbei
dersbeweging, die uit natuurlijke
oorzaken in het organisatievraag
stuk a.l verder is gevorderd.
In de Middienstandsbe weging moet
groeien de vakorganisatie, zoo als die
reeds bloeit in de arbeidersactie.
Niet om dezelfde redenen, Want
het naaste doel der arbeiders,organi
satie is ;in wézien, verschillend; va,n
het naaste doeil dat de Midden stands-
beweging beoogt.
Doch van heide organisaties kan
toch weer dit beeld worden geschetst,
dat zie zijn als breeduitloopendie, for-
sch© boom,eh, malar die, gevoed moeten
worden en krachtig moeten worden
gemaakt door de levenssappen welke
toevloeien langs de wortels, - stil lie,
kalme, doch noodzakelijke factoren
voor een gezond lichaam.
De wortels van elke stands-orga
nisatie zijp de vakverecnigiing:n
In de:n; Middenstand en we
spreken Au hier voornamelijk van
den Katholieken Middenstand - is
de aaneensluiting dank zij den steun
en de opwekking van hoog-erhanii
en de medewerking van onzja, Katho
lieke Middenstanders-zalf, im dit
Diocees nu vrijwel algemeen.
Althans: in onze steden bestaan
reeds ettelijke Katholieke Miidd.en-
standsvereen igingein, e,n vereen igd in
den Diocesan©,n Bond werken zie
vruchtbaar en met eepe. De verga,
dering die deze week' te Delft werd
gehouden, d© oprichting van een©
Credietbank voor het Djociecs Haar
lem, de vele maatregelen valn. plaa.t-
selijkén aard die, hier eln ginds ziijn
getroffen, bewijzen 'dat er p,it zit en
merg in olnze Roomsch© Midden-,
s t a n d sb e wiegin g.
Doch nu wé zóó vier zijp, nu komt
die andere vraag, ld© vraag' löaiain vak
organisatie, omhoog.
Zoolang de algemeen© vereenig in g
het eerste werk der organisatie te
doen had, Zoolang is de behoefte
aan vakorganisatie nog wat op den
achtergrond gebleven.
Doch. nu dat eerste e,n noodzake
lijke werk is giedaan, nu komen de
detailkwesties aan de orde.
Nu zal men de ha|nd moetan slaan
aan vrage'n van plaatselijk niet al
leen, doch van speciaal vakbelang.
Zondagsrust, vervroegd© sluiting
of niet, concurrentie!, informatiebu
reau en tal valn andere zaken wach
ten op behandeling, en van deze zijn
er vele, die alléén enkele vakken
raken, ofwel, die door Middenstan
ders uit - andere bralnches niet wel
kunnen worden beoordeeld.
De algemeene organisatie nu kan
voor die kleinere, bijizoindere kwes
ties geen oog eln oor hebbenze kan
er ook vaak. geen oordeel over uit
spreken, haar inmenging ziou door
de speciale vakgeniooteln: zieer terecht
niet passend worden geheet en.
M a air aa.n de oplossing dier kwes
ties kan toch wèl de algemeene or
ganisatie steun geven door haren in
vloed.
En zliehier dan al vanzelf aain'gè-
geevn de (noodzakelijkheid; van de
vakorganisatie ip den Middenstand.
'Oiok voor het behoud van de be
langstelling der leden voor de alge
meen© beweging wordt da vaksplit-
sing' meer en meer noodig'.
Het is tóch reeds zloö moeilijk,
den Middenstander belangstelling
te doen houdeln in de economische
vraagstukken, die toch zijn levens-
bestaan betreffen.
Welnu als d© vakorganisatie ont
breekt, en het werk dat aan deze
behoort, op! den duur moet woi le:n
gedaan door le 'algemeen© organi
satie, dan zal telkens die bepaalde
vakkwestie die a.an de orde is,
slechts hun belang' inboezemen die
tot het vak behooren, en de be
langstelling biji d© anderen gaat er
uit.
Beroepsviereenigijng.naar eigen be
roeps belang, terwijl ide groot© orga
ui sa ti© steuh. en leiding geeft, is dus
noodig- èn om w;i,lle der betere bc
hartiging va|n beroeps-vragen èn om
wille ider algemeen© Middenstands
organisatie .izlelve.
In e©n volgend artikel hopen w:ij
de vraag te beantwoorden.: hoe die
roepsorganisatia iwazieni moet.
HET FERRER-KABAAL.
Nog een paar losse berichtjes, van
hier en daar, over het Ferrer-kabaal
Men zegt wel eensdie vrijmetselarij
krijgt maar overal de scnuld van,
in waarheid is dat zoo erg niet.
We hoorden het dezer dagen nog
een onzer meest geachte lezers zeggen.
Eilieve, we bidden u, zie eens hier:
Het Groot-Oosten van Frankrijk
heeft, daags na de terechtstelling van
Ferrer aan 500 over de geheele wereld
verspreide doch bij dit G O
aangesloten „werkplaatsen" een circu
laire gericht, waarin het Ferrer een
der zijnen heet en zijn zaak opvat als
de zaak der vrijmetselarij.
„Ferrer," zoo heette het, „verper
soonlijkte hst ma^nnieke ideaal
daarom is hij getroffen."
Gisteren drukten de Belgische bladen
een manifest af van het Groot-Oosten
van België, waarin dit G O zich
vereenigt met het protest van het
Fransche G O „tegen het
onbillijke vonnis, uitgesproken tegen
en voltrokken aan broeder Ferrer."
Het Manifest hoopt dan, dat „het
bloed van den martelaar Ferrer het
zaad van vrijheid en verdraagzaamheid
moge doen ontkiemen, welke alleen
in staat zullen zijn de vermetele
ondernemingen te onderdrukken van
de priesters."
Nu moet men toch niet langer
zeggen, dat de Vrijmetselarij met de
zaak Ferrer niets te maken heeft. Zij
verkondigt het openlijk, dat het hare
zaak is.
En daarom wordt deze beweging
een anti-katholieke.
Ofschoon de katholieke kerk er als
zoodanig niets mee te maken heeft.
Nog een staaltje:
De vrijmetselaarsloge „Aurore So
ciale" in de Fransche stad Troyes
heeft besloten, aan het Groot-Oosten
van Frankrijk voor te Btellen in
onderhandeling te treden met het
Groot Oosten van Italië, om in den
gemeenteraad van Rome toestemming
te verkrijgen tot het oprichten van
een monument voor Ferrer, op een
plein van Rome, dat tegenover het
Vatikaan gelegen is! Den vrijmetse
laarsloge,! der geheele wereld wordt
verzocht mede te werken, om de
kosten der oprichting te bestrijden. De
loge van Troyes stelde reeds tweehon
derd francs voor dit doel beschikbaar!
Ferrer had, da.t weet mien, veel
geld.
Hij! kreeg dat, als internationaal
revolutionair agent, van de organi
saties 'Ier i'fevoiutioinaiirein.
Doch zijn eerst© begin is te fraai
om te vertellen.
Zijn eerste „moderne", d. w. z!
anarchistische (school te Barcelona,
heeft, hij gtesticht met.t geld dat
een Katholieke juffrouw, zekere juf
frouw: Mieunié te Parijs, die hem
vereende en die idaciht dat hij een
ijverig! Katholiek was, hiam heeft na
gelaten ter oprichtilng' van. een filan
tropisch e inrichting1
Dat was 750,000 francs.
Toen juffrouw Meuinié dood was,
en Ferrer had de duite|n in handen,
gooide hij alle filantropische voor
nemens over boord en wfendd© de 3/4
ton van de Katholiek© juffrouw aan
voer zijn anarchistische leer!
IN DE SPAANSCHE KAMER.
Reuter seint omtrent de zitting
van gisteren in de Spaansche Kamer
uit Madrid het volgende;: Nadat Mo-
ret nog had betoogd, dat de. minister
van Oorlog', door de regeer ing te
steunen, blijk zou gegeven hebben
van 'onvoorzichtigheid in de kwes
tie van Barcelona, besprak de mi
nister vain Binnenlandschc Zaken
d© kritiek door ld© pers op zijn beleid
gé oef énd.
Da minister vroeg1 aaln Morel., of
hij wel. wist, dat de mededeelLng
der bij z onderheden, omtrent dia verga
deringen in het buitenland wel ten
doel had het bevorderen van een
sociale en politieke revolutie ia
Spanje.
D© minister voegde er bij. dat men'
ook dikwijls revolutionaire moorden
en aanslagen aankondigde.
Een gieweldig leven ontstond hier
op bij de oppositie. Dei minister be
proefde voort te gaan met spreken,
maar de oppositie belette het. De
president der Kamer trachtte te
vergeefs da orde te herstellen.
De minister schreeuwde„JVjij zljln
niet bang voor bedreigingen oi' be-
Jcedigingein, en zullen aan het be-
wiind blijven. Heengaan ziou een laf
heid zijn."
De meerderheid juichte hierop en
de oppositie schreeuwde, terwijl het
publiek op de tribunes zilch. i|n het
lawaai mengde!..;.
De minister trachtte inog de geno
men maatregelen te rechtvaardigen,
maar het spektakel begon opnieuw.
Moret viel 'den minister hierop
weer heftig aa,n. Deze stond op om
t© antwoorden, doch weer maakte
men hem het spreken onmogelijk.
Ten slotte koin de minister met
nadruk Aog wijzen op den uitmun
tenden geest onder de troepen bij
hun vertrek haar het oor logs terrein
cn opkomen tegen de beschuldiging
aan het adres der regeering, dat zij
geen doorzicht, had betoond.
Hij rechtvaardigde het oproepen
der reservisten en. bracht huid© aan
de troepen, die zooveai mogelijk
bloedvergieten t© Barcelona, hadden
weten te vermijden.
FRANKRIJK.
LOURDES!
Arthur Loth schrijft in den „Uni-
vers" van Parijs:
„D© katholieken wéten nog niet
dat een aanslag, gelijk aan die. wel
ke de Basiliek va,n het H. Hart op
den Montmartre tot staatseigendom
wil maken, thans voorbereid wordt
tegen Lourdes. Het decreet tor, con
fiscatie, zoogenaamde „devolution"
ligt gerèed, het zal weldra met de
handteeketting van den president der
republiek openbaar worden- Lour les
met zijn Grot, zijn heiligdommen en
zijn bezittingen zullen aan de ge
meente worden toegewezen of aan
h©t plaatselijk we Ida iigheid sbur ©a,u
Van alle aanslagen gepleegd tot
heden toe tegen de Kerk va,n Erank-
riijik zal geen zoo smartelijk zijn voor
de christenharten, meer indrui schend
tegen de eerlijke, gemoederen dain le
ze heiligschennend© greep van den
Staat naar Lourdes. Geheel de Ka
tholieke wereld zal den smaad ge
voelen aa.n de godsvrucht aller vol
ken gepleegd, de droefenis in alle
landen veroorzaakt door d© schan
delijkst© aller ongerechtigheden."
Men vraagt zich af: zal lit dan
gebeuren
Zieker: d© magonmieke Republiek
is er toe in staat.
En de maatregelen die genomen
zijn om Lourdes uit de handen der
sectarissen te houden, kunnen zij
met het geweld van macht wel ver
ijdelen.
Maar..God Weet wat er ,da,n voor
Frankrijk is weggelegd!
Gods gerechtigheid treft immer,
©n God zal de smaad Zijlner Moeder
aangedaan, niet ongewroken laten!
DE HONGAARSCHE ('IUSIS.
Een bericht uit Weenen meldt, dat
de Keizer in den loop der vergadering
van den kroonraad de ministers heeft
verzocht, hun meening over de oplos
sing van de crisis uiteen te zetten.
De ministers gaven als hun meening
te kennen dat het wenschelijk zou zijn
de coalitie te handhaven. Zij legden
den nadruk op dit punt, dat een op
lossing in overeenstemming met de
grondwet slechts verkregen zou kun
nen worden wanneer de opdracht tot
het vormen van een ministerie werd
verleend aan de meerderheid of aan
de minderheid van de volksvertegen
woordiging. Hoewel de coalitie onmo
gelijk schijnt, zullen zij voortgaan al
hun krachten in te spannen in dezen
zin. Zij zullen den Vorst met de uit
komst van hun pogingen op de hoogte
stellen.
De Vorst verklaarde daarop, dat hij
ernstig wenschte, dat de oplossing van
de crisis op grondwettige wijze zou
geschieden.
Hij verzocht de ministers zijn be
5)
Ofschoon deze hekelntenis den
priester niet geheel overviel, wan
kelde hij toch bijna achteruit, alsof
hij' een slag in het gelaat gekregen
had, toen de zieke dat monsterachtig
vermoeden uitsprak.
„Madeleine?" riep hij uit. „Met
mijn eer als mensch en als priester
sta ik' ti h'org voor ha,air onschuld!"
Zóó waar, zóó recht uit het hart
voortkomend klonk die kreet, dat
Horace zijns ondanks bewogen werd.
Indien hij in iémand vertrouwen stel
de, dan w.as het zeker in Charles de
Sintély.
Maar de ontroering duurde slechts
kort.
„Ik heb baar gezien", herbaalde
hij een oogenblik later op ijskouden
toon.
„En ik herhaal u dat het niet
waar is", hernam de priester. „Ma
deleine een giftmenglster, een misda
digster! Wie ook die gruweldaad ge
pleegd 'moge hebben uw; vrouw biet
„Ik heb haar niet enkel gezien,
ik heb haar zelfs gesproken", ging
de markies voort.
„Gesproken En ziijt ge dan
absoluut zeker, dat het de stem uwer
vrouw, was i
De markies raakte een oogenblik
in verwarring, maar antwoordde
toch bijna terstond, schoon op iets
minder vasten toon: „Ja, het was
haar stem
Zijn aarzeling was den priester
echter niet ontgaan.
„Hebt gij de markiezin over deze
vermoedens gesproken", vroeg hij'.
„Ik heb haar gezegd dat de hevige
pijnen begonnen zijn op het oogen
blik dat zij mij uit den kop. gerste
water te drinken heeft' gegeven."
„En wat beeft ze toen geant
woord
„Dat ze dien nacht niet op. mijn
kamer geweest was. M,aar Clemens
verklaart uitdrukkelijk, haar gezien
te hebben."
„Schaam u, markies", sprak de
priester nu op strengen toon. „Wilt
ge de waarheid van de woorden uwer
Madeleine in twijfel trekken, zoodra
een knecht een tegenstrijdige verkla
ring belieft af te leggen
„Maar ik zelf dan Ik ben er zeker
van, mijn vrouw' gezien te hebben.
Ik herkende haar witten peignoir en
het manteltje met de kant, die haar
hoofd omsluierde."
„Dus haar gelaat hebt ga niet ge
zien
„Neen", klonk het openhartige
„maar wie kan anders dan (Madeleine
met haar peignoir en manteltje aan
in diein nacht op: mijn kamer geweest
zijn
„Iedereen, maar zij' niet
„Dat zijn maar woorden, vriend",
antwoordde de markies op' bitteren
toon. „Denkt ge dat ik, die haar
zoo innig liefgehad heb, anders dan
door de verpletterendste bewijzen en
na uren lang peinzen en Aadenken er
toe heb kunnen komen, haar van een
zoo afschuwelijke misdaad te be
schuldigen Zij is de eenige van alle
vrouwen in huis, die. mij steeds vrij
kan naderen:,zij, met haar bloeiende
jeugd, is de eenige, die voordeel heeft
bij mijn dood. Immers, wanneer ik
achterdochtig en zwartgallig wezen
gestorven ben, hoeveel rustiger en
prettiger zal zij dan niet van ons for
tuin, dat dan het hare is, kunnen
genietenBovendien, wie hier in
huis heeft zóózeer haar gestalte en
uiterlijk, dat ik haar voor Madeleine
zou kunnen aanzien
„Dat alles, markies, kan ik die
hier in huis een vreemde ben, nog
minder beoordeelen dan gij", ant
woordde de priester langzaam,
„maar dit 'zég ik u dat de markiezin
de Cypières tot geen slechte gedach
te zelfs, om heel niet te spreken van
een slechte daad, in staat is. De
bloemen des velds zijn minder vlek
keloos dan izij."
„Ik stel een onbeperkt vertrouwen
in uwe eer, Sintély", sprak de zie
ke. „Geef mij uw woord dat gij Ma
deleine onschuldig acht, en ik Zal
aannemen dat ik mij vergist heb.'"
Plechtig hief Charles de hand op
en sprak met zijn schoone, ernstige
stem: „Markies, ik zweer u hij mijn
eer als priester en alls mensch, dat
Madeleine geen schuld heeft aan wat
er gebeurd mag zijn. Daarvoor is
mijn [woord, waaraan gij nooit getwij
feld hebt, ii borg."
„Dank je. Charles", sprak de zie
ke. „Gij bewijst mij een onschatbare
weldaad door mij het geloof aan Ma.-
deleine's onschuld terug te geven."
Hiji herademde, maar eensklaps
sperde hiji de oogen wijd open, terwijl
een haast krankzinnige angst op zijn
gelaat te leizen stond.
„Maar dan", stamelde de zieke,
„©/jat hebt g dan gndaap". sprak
hij.
„Ik heb' Madeleine tcgeinowr een
dëirid© beschuldigd
„Zonder hewijiZen
„Ik meende bewijzen genoeg te
hebben."
„Markies", klonk het nu diep-ern-
..als Madeleine onschuldig is,
dan heb ik een misdaad bedreven
Charles was doodsbleek geworden:
stig, „is dat een edelman waardig?
Zonder het gelaat uwer vrouw
gé:zien te hebben, beschuldigt gij;
haar van een monsterachtige mis
daad, en ge begaat dan bovendien
nog de onvoorzichtigheid, tegenover
anderen uw zwarte vermoedens uit
te spreken
„Ik heb het niet gezegd, maar ge
schreven
„Geschreven Maar ongelukkige,
dat is immers nog erger! Ge moet
terstond dien brief herroepen
„Ik zal het nog vandaag doen."
„Aan w;ien hebt gij dien ongeluk-
kigen brief gezonden
„Aan mijn zuster, viciomtesse dc
Mond rag on."
„Laat Clemens dan terstond pa
pier en inkt brengen..,."
„Dat is niet noodig. C'lara komt
van avond hier. Ik zal haar dadelijk
dien ellendigen brief terugvragen."
„In tegenwoordigheid van getui-
8en
„Als gij dat noodig acht, ja.
„Wilt ge thans biechten?"
„Heel graag, maar spreek tegen
niemand van mijn schandelijke ver
moedens, Sintély."
Een zwakke glimlach speelde om
de lippen des priester. „Zwijgen is
een der heiligste plichten van ons
ambt", sprak hij; en zétte zich. naast
den zieke neer om de belijdenis zij
ner fouten en zwakheden aan te lioo-
ren en in den naam des Heeren hem
van zijne zonden te ontbinden.
Toen de heilige handeling afgeloo-,
pen was, sprak de markies op har
te lijken toon„Ik dank u, Sintély,
ziend nu Madeleine bij mij en tracht
haar tol, vergevensgezindheid te
stemmen."
„Dat.'zal 'wel niet noodijg! zijn", ant
woordde Charles. „Uw vrouw kent
tegenover u slechts gevoelens van
teederheid en groote liefde."
„Die ik niet verdien a fluis
terde de markies. j
Op dit, oogenblik vertoonde de
slanke gestalte der markiezin zich
aan den ingang van het vertrek.
„Uw gesprek duurde Izéo lang dat
ik ongerust werd", sprak zte. „maar
als ik u stoor, Izend mij dan maar ge
rust weg."
Horace zag met innige teederheid
op haar neer.
„Blijf hier, kind", sprak hij. Maar
plotseling vroeg hij„Hebt ge d©
laatste woorden van uw neef ge
hoord, Madeleine
„Ja, zonder het te willen", ant
woordde ze blozend, „maar ik hoop
toch dat ge nooit, aan mijn genegen
heid zult twijfelen."
„Ge zijt een engel, Madeleine",
sprak de markies, en legde bijna eer
biedig zijn ijskoude hand op dc blon
de haren zijner vrouw', die in1 usschen
naast zijn bed was neergeknield.
Charles de Sintély vertrok. Zijn
gelaat stond kalm, maar inwendig
werd hij door hevige onrust gepij
nigd.
„De markies is ten volle bii zijn
verstand", sprak hij tot zich zelf.
„En als hij een vrouw gezien heeft,
die hem in den nacht drinken gaf,
dan is dat ook zoo geweest. Maar wie
is dan die giiftmengster geweest, die
in Madeleine's kleedingen dus blijk
baar om haar in het verderf te stor
ten, zooveel onheil brengt over dat
ongelukkige huis!"
Wordt vervolgd.')
