DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Moederen Martelares
BUITENLAND.
Gemengde Süitenlandsche berichten
KindtepftuisifMt 2f}«$i-339 Haarlem
BINNENLAND.
DONDERDAQ 28 OCT. (90S.
34ste Jaargang No. 7028
Bureaux van Redactie en Administratie
litfQPComeneeRiaail Te£«>f oonnummes* 14216.
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
Grootsteedsch
►f Aan de familie....
BELGIË.
SPANJE.
MAROKKO.
JAPAN.
AMERIKA.
FEUlLLnON
HERE HMBLEMSCHE COURANT
Ag0KHËHI£NTSf>RUSl
k"er ma&xiUon voor Haarlem f 1,36
Voor rie plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per poBt 1.80
A&cnterlpke nummers 0,08
PRIJS DER ADVERTEN. ËM:
Van 16 regels60 cent (contant 50 cent).
Iedere regel meer10 cent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents contant).
AHe öetsSetide «bonnet op dit blad, die in bet bezit eeoer verzekeringspolis b.(|ö( xQa volgens de bepalingen op de polissen vermeid, tegen ongelukken verzekerd voor:
GOLDEN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
41)0
GULDEN bij
overlijden.
GULDEN bij
verlies van éen
hand of voet.
GULDEN bij
verlies «ar.
éen oog.
110
GULDEN bi)
verlies van
éen duim.
GULDEN bij
verlies van
één
wijsvinger.
15
GULDEN bi)
verlies van
éen anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij Ocean". Bi?kantoor voor Haarlem de Nederïandsche Credietbank Nieuwe dracht 11.
in kleine gemeenten in onze omge
ving, bestaat reeds lang de zucht om
i-u zaken van administratie! geaneenle-
belieer, grootsteedsch te zijn.
De voorbeelden liggen voor het grij
pen en in bijna iedere kleine gemeen
te van eenigen omvang, doet zich dit
verschijnsel voor, terwijl de scha
delijke gevolgen daaraan verbonden
niet uitblijven.
Om vóór het oogenblik slechts één
gemeente aan te wijzen, noemen wij
de gemeente Beverwijk.
Daar leeft dei zucht (bij slechts en
ten!; om een inspecteur van politie
te benoemen, terwijl, zooals reeds
meermalen, gebleken is, door de meer
derheid van, den Raad en evenzoo
door de burgerij, de behoefte aan zulk
een ambtenaar een overbodige weelde
wordt geacht
Beverwijk heeft vijf gemeente-veld
wachters en indien het dezen ambtena
ren aan leiding ontbreekt, dan gelooft
men over het algemeen, dat aanstel
ling van een hunner ais dienstgeleider-
chef-veldwachter, die een kleine ver
heuging van traktement geniet, voldoen
de is, om in den dienst voorkomende
gebreken te verhelpen.
Deze opvatting wordt versterkt door
de ervaringen die men heeft opgedaan
bij het benoemen van een gemeente-ar
chitect.
In een kleine gemeente is voor zulk
een ambtenaar gebrek aan werk en be
paalt zijn werkzaamheid .zich in hoofd
zaak lol het naloopen van een drietal
straatvegers en één straatmaker!
Ambtelijke rapporten zijn er bijna
niet en gr do te werken worden niet uit
gevoerd. Worden deze een enkele maal
uitgevoerd, dan moet door aanstelling
van tijdelijke opzichters in het toe
zicht worden voorzien, terwijl de ar
chitect als een heer rondloopt!
De betrekking van gemeente-opzichter
zou daarom evengoed als vroeger, door
een bouwkundige kunnen worden waar
genomen, die ook particuliere werk
zaamheden verricht.
Thans kost een gemeenle-arch dect
f1200 per jaar en voor een opzich-
1er als bovenbedoeld, op een jaarwed
de van f500 a f 600, zouden zich 'tal
van kundige sollicitanten aanmelden.
Betrekkingen als inspecteur van po
litie en. gemeente-architect, vorderen te
groole uilgaven, voor een gemeente als
Beverwijk en daarin is wel op andere
wijze te voorzien..
Het aanstellen van zulke ambtena
ren, in gemeenten van beperkten om
vang, is te kostbaar en te groot
steedsch
In de af deeling Haarlem van d-e
iS D. A P. hebben onze brave Haar-
lemsche socialisten, die natuurlijk
van de Spaansehe politiek, de Spaan
sehe rechtspraak en de Spaansehe
gebeurtenissen het naadje van de
kous wéten, een adres van rouw
beklag geteekencl.
Van rouwbeklag over den dood
van den anarchistisch,en keer Perier,
die te Barcelona op een onaangename
manier het tijdelijne mat het eeuwige
heeft moeten verwisselen.
Wij begrijpen dit rouwbeklag vol
komen.
En billijken het.
Als iemand van uwe verwanten,
van uwe kennissen overlijdt, dan iis
rouwbeklag opi z'n plaats.
En ai was de heer Eerier nu wel
geen kennis van onze Haarlemsche
socialisten (die den man voor een
paar weken geleden vast voor het
eerst hoorden noemen), een verwant,
een geestverwant, was hij zieker!
Anarchisten en socialisten zijn niet
zio,o, heel uit de veria familie van
mekaar.
intussehen doet zich nu de om
standigheid vcpr, idat dit adres van
rouwbeklag zal verzonden worden..,,
aan de familie van den overledene
tegelijk met eenzelfde adres, giste
ren te Amsterdam aangenomen.
Daarmede zal men dan toch wel
een weinig verlegen zitten!
Zooals onder ons „Buitenland" is
te lezen, werd de vrouw van Ferrer
indertijd (door haar waa.rdigen echt
genoot, verstooten, en zal ze dus met
genoot onder allesbehalve fraaie om
standigheden verstoeten, en zal zo
dus met dit, rouwbeklag' niet veel op
hebben
Aan de juffrouw, die de plaats van
de wettige echtgenoot© innam, dan
maar 't rouwbeklag gezonden
Of die j-ufirouw, die van Ferrer's
millioenen een aardigen hap* heeft
gekregen, met dit rouwbeklag van
de proletariërs erg ingenomen ^pl
wle'zen, wagen We t ^betwijfel en. Juf
frouwen van deze soort lijden niet
aan overgevoeligheid, vooral niet
als ze dik in de duiten zitten.
Aan de dochters van Ferrer zal
men dan misschien dit rouwbeklag
doen. Maar men bedenke dat de voor
beeldige vader ben, bij al z'n rijkdom,
in gebrek en alles behalve gunstige
omstandigheden bij zijn leven liet
voortsukkelende arbeidster op. de
biscuitfabriek in het Kwartier van
Vincennes, en de arme toonieelspeel-
ster van den ziooveelsten rang zullen
dus hoogstwaarschijnlijk liever in
stilte hun rouw dragen, dan door
zulk rouwbeldag-kabaal aan hun
droeve levensomstandigheden te
worden herinnerd
Neen, dat ztenden van rouwbeklag
aan de familie lijkt ons alles
behalve gelukkig!
CRISIS IN DE LUCHT.
In België zit crisis in de lucht
De Katholieke partij wil blijkbaar
de leger wet van generaal Hdiehaut
niet zóó maar aanvaarden
En doordat onder de zi.g' Jong-
Katholiéken velen voor verhooging
der militaire lasten zijn. dreigt de
oneenigheid, óók in den boezem der
Katholieke meerderheid.
De heer Woeste heeft nu een rede
gehouden, die buitengemeen belang
wekkend is. De energieke conserva
tief-katholieke leider hoeft in die
rede naar de Kamer correspondent
van het „Hdbl. van Antwerpen me
dedeelt vastgesteld, vooreerst dat
naast generaal Hellebaut de minister
van spoorwegen mede verantwoor
delijk is voor den huidigen toestand:
ten tweede dat hst land geen ver
hooging van effectieven wil, voor
al niet in cle verhouding als men,
wil instellen en die eens jaarlijksche
lichting van 20.000 man z;ou kun
nen aanvoerente,n derde dat hst nor-
logseff'eetief niet beeft opgehouden
te klimmen sedert 1900 en dat. als
de wiet van 1902 al hare uitwerksels
za,l bereikt hebben, het cijfer van
180.000 z!al verkregen worden; ten
vierde dat de tekorten in het vredes-;
effectief voortkomen uit de verschil
lende wij,ze van berekening der ge
wone Verloventen vijfde dat de ver
mindering van diensttijd miet ver
mindering van manschappen zal ver
goeden, aangezien die viermindsriag
slechts onaanzienlijk kan zijn.
De indruk der radevoering' van
Woeste is groot geweest. Zij had ook
iets droevigs, omdat, men de groots
inspanning1 van den redenaar gevoel
de om zijn tpilicjbt te vervullen, daar
hij een bevriend ministerie bekamp-
te, 'plicht die hem nog pijnlijker was,
do,oir zijn eigen ondragelijke lichame
lijk lijden.
Die verlzwiakking" van den greoten
staatsman was z!oo: groot, dat soms
zijne krachten hem faalden en de
stem nauw hoorbaar was, ja dat jhee-
le zinsneden verloren gingen voor
zijne naast© buren, Hpj vroeg dat men
hem goedkeuring en toejuichingen
ziou sparen. Zijne vrienden hebbin
dezen wensch geëerbiedigd, maar
men zal er niet uit besluiten dat
Woeste alléén stond en niet gevolgd
werd.
Ten slotte zegt de correspondent:
„Zal men het nog kunnen eens
worden Wij hebben aan verschei
dene onzer vrienden gevraagd. Een
volksvertegenwooid,'ger van Gent,
die zijne denkwijze niet wild© Boen
kennen, zei nochtans dat hij in zijne
30 jaren parlementaire ondervinding
nooit zulk een kr.itischen toestand
had bijgewoond.
Een lid der Brusselsche afvaar
diging gelooft dat er een© meerder
heid op de banken der rechterzij
zou kunnen gevonden worden om de
vermindering' van diensttijd als ver
goeding te stemmen, maar dat er nu
6 a 9 onverzoenlijken zijn in onze
rangen. Schollaert heeft te veel ge
schipperd en te veel verklaringen af
gelegd, die door de cijfers werden
gelogenstraft.
Een dei" ondervoorzitters van de
Kamer zégde na de redevoering van
Woeste, niet meer ta zien hoe de
toestand nog kon ontward worden
Alzon denken de moesten er over.
Door de crisis te schuiven zal men
enkel toelaten aan een© coalitie van
de linkerzij en ©enige leden der rech
terzij, het princiep van den persoon
lijken dienstplicht te stemmen
IN CATALONIË.
Generaal Weyler is tot opperbevel
hebber in de Spaansehe provincie Ca-
tolonië benoemd. Of deze keuze ge
lukkig is te noemen, zal de toekomst
moeten uitwijzen. Weyler's anteceden
ten beloven echter niet al te veel. Hij
werd gedurende den Cubaanschen
opstand, die den Spaansch Amerikaan-
schen oorlog voorafging, naar het eihmd
gestuurd om de revolutie te onder
drukken. Hij leed er echter jammerlijk
fiasco, ondanks de ongehoorde wreed
heid, waarmede bij jegens de Cubaan-
eche bevolking optrad en die hem den
bijnaam verschafte van „de beul van
Cuba."
DUITSCHLAND's HOUDING.
In de Marokko-z'aak is de houding
van Duitschlancl altijd een factor
van groot belang, die den anderen
mog endheden allerlei b e zo rgd h u 1 en
veorzichtigiheid inboezemt
Van groot belang is daarom het
bericht, dat als een telegram uit Bier-
lijn door de „Kölnische ZeLtungi"
wlordt gepubliceerd
„Naar aanleiding van de aarzelen
de houding1 van Marokko in z'ake liet
sluiten van een leening. heeft de
Duitse,he regeering aan zijn zaakge
lastigden te Tanger en FeZ opgedra
gen, de Marokkaans,che regiering
den raad te geven, het sluiten van
de leening' geen moeilijkheden in den
wieg' te leggen, daar Du.itsehland en
Frankrijk het volkomen met elkan
der eens zijn met betrekking tot die
leening!."
Hieruit Volgt dus dat Duitsclhlanid
aan Frankrijk geen spaak meer in
het wiel steekt.
'n Opluchting'!
DE MOORD OR ITO EN DE
POLITIEKE GEVOLGEN.
Veel bijzonderheden komen er niet
meer over den moord op prins Ito
Alleen schijnt de Russische politie
toch, wel gewaarschuwd te zijnal
thans meldt men, dat kort voor Ito's
vermoording de Riussische minister
van Financiën, Kokofsaff, nog' een
gewichtig onderhoud met Ben Ja-
panschen markies had, waarbij uit
kwam dat beiden er voor waren ge
waarschuwd, zich. in het openhaar
met elkander te vertoonen, daar te
gen een hunner ©en aanslag was be
raamd
De door Ito's dood z!oo plotseling
afgebroken Russisch-Japansche on
derhandelingen, idie moesten keilen
tot een overeenkomst betreffende het
verre Oosten, zullen waarschijnlijk
eenigen tijd blijven rusten.
Weliswaar is de regeering te To
kio volstrekt niet bevreesd, dat ide
welingelichte bevolking der hoofd
stad 't treurige feit zal beschouwen
als aanleiding tot een anti-Russische
manifestatie, maar toch moet wor
den afgewacht, of fanatieken het
feit in de provincie niet verdraaid
zullen gaan voorstellen, en daardoor
de onder lie ascih voortsmeulende
Russenhaat niet opnieuw zal worden
aangewakkerd.
OORLOG IN M1DDEN-AMER1KA
Voor de variatie is er weer eens een
oorlog op tit in Midden Amerika, waar
de republieken mekaar telkens in het
haar zitten.
De New Yorksche „Sun" althans
meldt, dut de president van Nicaragua,
Zelaya, den oorlog heeft verklaard aan
San Salvador. De vijandelijkheden zijD
reeds begonnen.
Men vreest, dat ook Guatemala en
Honduras in het conflict betrokken
zullen worden.
Ferrer, do model-echtgenoot on vader!
Er komen onophoudelijk méér ont
hullingen los over het allesbehalve
fraaie gedrag van den o zoo hoog-
verheerlijkten held der anarchisten,
Ferrer.
Ferrer was, zooals men weet, wettig
gehuwd met zekere Teres© Sanmarti;
nij heeft zich echter van, zijn vrouw
aten, scheiden, toen hij betrekkingen
aanknoopte met juffrouw Mounié, het
meisje, waarvan hij 750.000 francs
moest erven, zooals we ai hebben ver
haald.
Die echtbreuk ging met veel rumoer
gepaard Den 12en Juni 1894, loste me
vrouw Ferrer revolverschoten op haar
echtgenoot, in de Rue Bicher te Pa
rijs. Zij verscheen voor de Strafkamer,
die haar veroordeelde tot één jaar ge
vangenisstraf, maar met toepassing van
de wet van Bérenger.
Ziehier hoe mevrouw Ferrer nu haar
daad mill egt.
„Tk had de dwaasheid begaan op
mijn man te schieten, schreef de
aangeklaagde ik heb er berouw over,
maar hij heeft me zóó ongelukkig ge
maakt! Mijn leven met dien man is
een onophoudelijke marteling geweest,
zelfs de macht over mijn kinderen
werd mij ontnomen. Ik heb een doch
ter, die thans drie en een half jaar
is, ik ken haar zelfs niet! Onmiddel
lijk na haar geboorte, heeft mijn man
haar weggenomen en haar gezonden
naar het departement aan de, Loire.
Dat is alles wat ik weet, want hij
heeft mij immer geweigerd haar te be
zoeken.
„Ik heb een andere dochter, die is
elf jaar; door mijn man Is deze op
negen-jarigen leeftijd naar Australië ge
zonder, zonder mijn toestemming. Ik
heb vergeefs geweend, gesmeekt, het
was te laat: mijn kind was vertrók
ken.
„De oudste is twaalf jaar. Een-maahil
voor hij mij verliet, heeft mijn echt
genoot haar geplaatst in een kosfschoot
te Montreuit waar men mij slechts
hiermaal heeft toegestaan haar te be
zoeken.Daarna heeft men mij den toe
gang tot het pensionaat geweigerd. Tk
ben naar het Spaansehe consulaat ge
gaan, zelfs nui»r hel Commissariaat van
politie in mijn wijk. Alles was ver
geefs.
„Ik ben later bij den commissaris
teruggekomen, en vroeg hem een voor
spraak voor zijn ambtsbroeder te
Montreuil, welke mij zeide terug te
komen op den 11 en. Weer komend, zei
hij mij: „Ik betreur het zeer, maar
uw kind is niet meer bij mejuffrouw
Teissier."
„En zóó dan besloot ik gek van
wanhoop, niet kunnende leken zonder
mijn kind,1mij te jdooden. Intussehen,
met de gedachte, dat ik misschien mijn
kind zou kunnen terugvinden, wendde
ik mij voor een laatste maal tot mijn
echtgenoot, en heb hom opgewacht. Ik
vroeg hem, met een verscheurd hart,
mij te zeggen, waar mijn kind was. Hij
heeft mij tweemaal teruggeslooten.
„En toen heb ik het hoofd verloren
en heb ik op mijn man geschoten. Maar
ik heb zóóveel van dezen man gele
den, dat ik hoop, dat gij wat mede
lijden met mij zult hebben!"
Dit schrijven is geteekend: Teresa
Sanmarti, echtgenoot© van Ferrer.
Ilct spreekt voor zichzelf!
Abdoel Hainid.
De ex-sultan van Turkije, die nog al
tijd te Saloniki gevangen zit. heeft aan
den Turkschen groot-vizier om een be
tere behandeling gevraagd. Hij schijnt
't leven in zijn tegenwoordige woon
plaats moede te worden, want hij heeft
een verzoek i ngediend om een villa aan
den Bosporus te mogen huren.
Of de Jong-Turksche regeering toe
stemming zal geven, staat te bezien.
De reis van don Czaar.
Czaar Nikolaas is gisterenmiddag op
zijn reis in Warschau aangekomen. Hij
ontving de voornaamste overheidsperso
nen en verschillende afvaardigingen en
zette daarop de terugreis voort.
Prins Hendrik in Langebrüok.
Reuter meldt uit Dresden, dat Prins
Hendrik der Nederlanden gisteren-
ochtend een keuring van bloedhonden
van de vereeniging „Hirschm'ann" in
het jachtgebied van Langebrück is
gaan bijwonen.
Prins Christiaan in VliBsingen.
Met den sneltrein arriveerde te Vlis-
singen Dinsdagavond priDS Christiaan
van Sleeswijk-Holstein, om met de
nachtboot de reis naar Eogeland te
vervolgen. Den 29en dezer wordt de
Pnnses ve-WHcht,
12)
Ze stond vóór de toonbanken,
waarop in groote platt ekasten de
prachtigste edelgesteenten wanen
uitgestald. Klanten w'aren daar op
•dat oogenblik niet, een gedeelte Ber
bedienden was gaan eten en slechts
een enkel© opizichter stond achter
de glazen uitstalkasten. Vóór hem
lag' op een zijtafel, met groen laken
bekleed, een heel© voorraad gouden
armbanden en medaillons. Het meisje
was blijven staan en bekeek d© sie
raden met oog'en, die schitterden van
begeerlijkheid. Daar werd B© be
diende geroepenhij dead twee schre
den achteruit. het volgende oog-in
blik had het jonge meisje ©en gouden
armband gegrepen en onder haa;r
.schamele kleeding verborgen.
Arm kind, dat honger leed!
De diefstal was nog maai nauwe
lijks gepleegd, of reeds voelde z,e zich
aangegrepen, terwijll ©en zlwaxe stem
dit ééne woord in haar ooren deed
klinken„Dievegge
Ze werd bleek als een doek, en liet
van schrik het gouden sieraad op
den grond vallen.
De opzichter raapte het haastig
op en sprak fluisterend tol het meis
je: „Kom mee, en maak vooral geen
schandaal."
Half wezenloos volgde ze hem, en
stond een oogenblik later in het ka
binet van den directeur.
„Wat heeft zij gestolen vroeg da
chef op zachten toon aan zijn bedien
de
Maar het arme meisje had hem
toch gehoord, en zé ke&k den direc
teur zoo wanhopig; zoo radeloos en
diep ongelukkig aan, dat deze be
greep niet met een gewone dievegge
te doen te hebben
Hij zond zijn opzichter weg en
sprak tot de schuldige„Kom eens
hier en vertel mij. waarom gij dien
armband gestolen hebt!"
De tranen biggelden de jonge
vrouw over de wangen: eensklaps
viel ze op. de knieën en stamelde:
„Ik had in drie dagen niet gegeten,
ik heb zoo'n honger
„Is het wel waar", vroeg de direc
teur, zijn ontroering verbergende
„Liegt gij niet om u te verontschul
digen Dan zioudt ge uw: zaak nog
maar verergeren
„Mijnheer, ik ben acht dagen gele
den uit het ziekenhuis gekomen,
nauwelijks g'enez'en van den typhus
i Een weldadige dame heeft mij tien
j francs gegeven, maar daarvan moest
i ik er zeven geven om de huur van
mijn kamertje 1e betalen Sinds dien
j tijd. heb ik Werk gezocht, maar niets
kunnen vindep.
„En uw familie?"
„Ik sta alleen op de wereld."
„Hoe oud zijt ge
„Drie en twintig jaar."
„Arm kind", mompelde de direc
teur ontroerd. Maar even spoedig
had de man van zaken zich weer
hersteld, en op s: herpen toon klonk
het: „Uw' naam?"
„Reine Penhoët."
„Waar hebt ge het laatst ge
woond
„Rue Visconti nol 62 Het is een
akelige, nauwe straat,"
„Dat doet er niet toe." Hij
drukte op den knop van een elieei-
trische geleiding en sprak tot den
binnentredende beidiiejnlie: „Dit kind
heeft honger. Laat haar wat eten
en drinken en da,n moet Ze hier terug
komen. Elr zijn zeer verzachtende
omstandigheden", voegjde hij: er' fluis
terend bij.
Alleen gebleven, dacht d© direc
teur er over na. wat hij voor 'dit Ion-
gelukkige meisje kon doen; daar
werd opnieuw geklopt en ©en bedien
de bracht een kaartje. „Dezo dame
vraagt u te spreken en wacht al
een kwartier", spirak hij.
„Vicomtesse de Mondragon", dacht
de chef bij zich zelf. „Ik ken die
dame heelemaal niet, Wat zou zij
van mij wensghen
Een kwartier later tracl Reine
Penhoët, door een stevig' maal en ©en
goed glas wijn gesterkt, het kabinet
van den directeur weer binnen
„Juffrouw Penhoët", sprak de goe
de man, „deze dame hier heeft ge
zien i wat beneden gebeurd is.
Evenals ik houdt zij u voor een
waarlijk ongelukkige, en ze wil u
helpen. De vicomtesse da Mondra
gon heeft een kamenier noodig, die
tegelfik juffrouw van ge'z'elschap: kan
en wil zijn. Hebt ge daar lust in?
Reine, die zich al heel weinig' op
haar gemak voelde onder den scher
pen blik van Clara de Mondragon,
wist niet wat zij moest antwoorden.
Hoe mooi de betrekking ook
scheen, de somberste voorgevoe
lens bestormden haar hart. De direc
teur keek haar doordringend aan
Wat moest hij wiel, van haar aarze
ling' denken
Met het rood der schaamte op bet
gielaat stamelde Rieine PónhoëtMe
vrouw kent mij niet, en wat'ik 'zoo-
even g'edaan heb is al teen Iheel slechte
aanbeveling'. Zou het, niet beter zijn
dat ik mijn levensonderhoud tracht
te verdienen bij mensehem die met
het 'gebeurde niet bekend zijn
Zlij Verborg haar gelaat in de han
den en begon te schreien. De chef
fronste de wenkbrauwen. Zoodra
Reine, de oog en wiser opslaande, het
ontevreden gelaat van den main Baar
vóór haar Zag, sprak ze haastig:
„Mijnheer, ik z!al doen wat u mij
aanraadt."
i .Welnu, neem dan het voorstel
,van deze dame aan", sprak hij. „De
viciomtesse heeft beloofd, geheel te
zullen vergeten wat er gebeurd is."
Met den dood in het hart en lioor
de somberste voorgevoelens bezield,
volgde de jonge vrouw haar nieuwe
meesteres. Den anderen morgen ver
trok zlij met haar naar Gascogne,
-en er waren geen veertien dagen
verloc'pen of Rleine kende de ijizeren
hand, onder welker id,ruk zij voortaan
leven ziou. Haar donkerste verwach
tingen waren nog overtroffen, en
toen zie na lange aarzeling einde
lijk besloot haar eigenzinnige, las
tig© en onverbiddelijke meestens te
verlaten en naar Parijs terug te
keeren, sprak Clara de Mondragon
met een kouden, doordringenden
blik: „Heel g'oed, juffrouw, u bent
vrij om. te g'aan. Maar bedenk wel'dat
den dag' na uw vertrek al uw 'bloed
verwanten en bekenden vernemen
zullen, dat gij niets zijt dan een lage
dievegge."
Een dievegge, zijEn dal zou
bekend worden onder al die eerlijke,
brave menscihen van Bii etagne, waar
zij en baar familie zulk een goed en
naam hadden
En sedert dien dag wist Clara lie
Mondragon, dat zij deze dienstbare
volkomen in haar macht had.
In een der aanvallen van bijna
wanhopige smart, en somberheid,
waaraan Reine Penhoët sinds die
noodlottige bedreiging van haar
meesteres maar al te dikwijls ten
prooi was,, vond Clemens Gaube haar
schreiende op' een bank in het park
van Rofihe Mprte zitten.
Al sinds lang had de jonge man
haar in stilte lief gehad, maar bijna
menschenschuw als hij was, had hij
het Reine nooit durven laten blij -
j ken. Nu echter, toen hij het jonge
meisje aan zoo, diepe smart ten prooi
zag, vond hij den moed haar te nad
deren en te vragen wat haar zooveel
verdriet veroorzaakte.
Aanvankelijk had Reine gezwe
gen, daarna het antwoord op zijn
vraag ontweken, maar eindelijk had
zij, getroffen door zijn teedene be
langstelling, die juist op een oogen
blik kwam, dat de last des lijdens
haar te zwaar werd om hem alleen
te dragen, aan Clemens haar volle
vertrouwen geschonken ein hem haar
geheele levensgeschiedenis verteld,
ook dat ééne vreeselijke, dat de
oorzaak geworden was van al haar
verdere leed en ellende.
Toen zij uitgesproken wks, vatte
Clemens haar hand en sprak bijna
eerbiedig': „Reine, ik heb je liefge
had van het eerste oogenblik af dat
ik je ziag. En nu ik weet 'wat gij fee-
leden hebt, bemin ik je nog' meer.
Wil je mijn vrouw worden
Beschaamd boog zij het hoofd
„Ik !heb gestolen", sprak ze Ln ver
warring.
(Wordt vervel,d.)