DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND. Moederen Martelares BUITENLAND. Gemengde Süitenlandsche berichten KindtepftuisifMt 2f}«$i-339 Haarlem BINNENLAND. DONDERDAQ 28 OCT. (90S. 34ste Jaargang No. 7028 Bureaux van Redactie en Administratie litfQPComeneeRiaail Te£«>f oonnummes* 14216. Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020. Grootsteedsch ►f Aan de familie.... BELGIË. SPANJE. MAROKKO. JAPAN. AMERIKA. FEUlLLnON HERE HMBLEMSCHE COURANT Ag0KHËHI£NTSf>RUSl k"er ma&xiUon voor Haarlem f 1,36 Voor rie plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35 Voor de overige plaatsen in Nederland franco per poBt 1.80 A&cnterlpke nummers 0,08 PRIJS DER ADVERTEN. ËM: Van 16 regels60 cent (contant 50 cent). Iedere regel meer10 cent. Buiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief. Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents contant). AHe öetsSetide «bonnet op dit blad, die in bet bezit eeoer verzekeringspolis b.(|ö( xQa volgens de bepalingen op de polissen vermeid, tegen ongelukken verzekerd voor: GOLDEN bij levenslange onge schiktheid tot werken. 41)0 GULDEN bij overlijden. GULDEN bij verlies van éen hand of voet. GULDEN bij verlies «ar. éen oog. 110 GULDEN bi) verlies van éen duim. GULDEN bij verlies van één wijsvinger. 15 GULDEN bi) verlies van éen anderen vinger. De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij Ocean". Bi?kantoor voor Haarlem de Nederïandsche Credietbank Nieuwe dracht 11. in kleine gemeenten in onze omge ving, bestaat reeds lang de zucht om i-u zaken van administratie! geaneenle- belieer, grootsteedsch te zijn. De voorbeelden liggen voor het grij pen en in bijna iedere kleine gemeen te van eenigen omvang, doet zich dit verschijnsel voor, terwijl de scha delijke gevolgen daaraan verbonden niet uitblijven. Om vóór het oogenblik slechts één gemeente aan te wijzen, noemen wij de gemeente Beverwijk. Daar leeft dei zucht (bij slechts en ten!; om een inspecteur van politie te benoemen, terwijl, zooals reeds meermalen, gebleken is, door de meer derheid van, den Raad en evenzoo door de burgerij, de behoefte aan zulk een ambtenaar een overbodige weelde wordt geacht Beverwijk heeft vijf gemeente-veld wachters en indien het dezen ambtena ren aan leiding ontbreekt, dan gelooft men over het algemeen, dat aanstel ling van een hunner ais dienstgeleider- chef-veldwachter, die een kleine ver heuging van traktement geniet, voldoen de is, om in den dienst voorkomende gebreken te verhelpen. Deze opvatting wordt versterkt door de ervaringen die men heeft opgedaan bij het benoemen van een gemeente-ar chitect. In een kleine gemeente is voor zulk een ambtenaar gebrek aan werk en be paalt zijn werkzaamheid .zich in hoofd zaak lol het naloopen van een drietal straatvegers en één straatmaker! Ambtelijke rapporten zijn er bijna niet en gr do te werken worden niet uit gevoerd. Worden deze een enkele maal uitgevoerd, dan moet door aanstelling van tijdelijke opzichters in het toe zicht worden voorzien, terwijl de ar chitect als een heer rondloopt! De betrekking van gemeente-opzichter zou daarom evengoed als vroeger, door een bouwkundige kunnen worden waar genomen, die ook particuliere werk zaamheden verricht. Thans kost een gemeenle-arch dect f1200 per jaar en voor een opzich- 1er als bovenbedoeld, op een jaarwed de van f500 a f 600, zouden zich 'tal van kundige sollicitanten aanmelden. Betrekkingen als inspecteur van po litie en. gemeente-architect, vorderen te groole uilgaven, voor een gemeente als Beverwijk en daarin is wel op andere wijze te voorzien.. Het aanstellen van zulke ambtena ren, in gemeenten van beperkten om vang, is te kostbaar en te groot steedsch In de af deeling Haarlem van d-e iS D. A P. hebben onze brave Haar- lemsche socialisten, die natuurlijk van de Spaansehe politiek, de Spaan sehe rechtspraak en de Spaansehe gebeurtenissen het naadje van de kous wéten, een adres van rouw beklag geteekencl. Van rouwbeklag over den dood van den anarchistisch,en keer Perier, die te Barcelona op een onaangename manier het tijdelijne mat het eeuwige heeft moeten verwisselen. Wij begrijpen dit rouwbeklag vol komen. En billijken het. Als iemand van uwe verwanten, van uwe kennissen overlijdt, dan iis rouwbeklag opi z'n plaats. En ai was de heer Eerier nu wel geen kennis van onze Haarlemsche socialisten (die den man voor een paar weken geleden vast voor het eerst hoorden noemen), een verwant, een geestverwant, was hij zieker! Anarchisten en socialisten zijn niet zio,o, heel uit de veria familie van mekaar. intussehen doet zich nu de om standigheid vcpr, idat dit adres van rouwbeklag zal verzonden worden..,, aan de familie van den overledene tegelijk met eenzelfde adres, giste ren te Amsterdam aangenomen. Daarmede zal men dan toch wel een weinig verlegen zitten! Zooals onder ons „Buitenland" is te lezen, werd de vrouw van Ferrer indertijd (door haar waa.rdigen echt genoot, verstooten, en zal ze dus met genoot onder allesbehalve fraaie om standigheden verstoeten, en zal zo dus met dit, rouwbeklag' niet veel op hebben Aan de juffrouw, die de plaats van de wettige echtgenoot© innam, dan maar 't rouwbeklag gezonden Of die j-ufirouw, die van Ferrer's millioenen een aardigen hap* heeft gekregen, met dit rouwbeklag van de proletariërs erg ingenomen ^pl wle'zen, wagen We t ^betwijfel en. Juf frouwen van deze soort lijden niet aan overgevoeligheid, vooral niet als ze dik in de duiten zitten. Aan de dochters van Ferrer zal men dan misschien dit rouwbeklag doen. Maar men bedenke dat de voor beeldige vader ben, bij al z'n rijkdom, in gebrek en alles behalve gunstige omstandigheden bij zijn leven liet voortsukkelende arbeidster op. de biscuitfabriek in het Kwartier van Vincennes, en de arme toonieelspeel- ster van den ziooveelsten rang zullen dus hoogstwaarschijnlijk liever in stilte hun rouw dragen, dan door zulk rouwbeldag-kabaal aan hun droeve levensomstandigheden te worden herinnerd Neen, dat ztenden van rouwbeklag aan de familie lijkt ons alles behalve gelukkig! CRISIS IN DE LUCHT. In België zit crisis in de lucht De Katholieke partij wil blijkbaar de leger wet van generaal Hdiehaut niet zóó maar aanvaarden En doordat onder de zi.g' Jong- Katholiéken velen voor verhooging der militaire lasten zijn. dreigt de oneenigheid, óók in den boezem der Katholieke meerderheid. De heer Woeste heeft nu een rede gehouden, die buitengemeen belang wekkend is. De energieke conserva tief-katholieke leider hoeft in die rede naar de Kamer correspondent van het „Hdbl. van Antwerpen me dedeelt vastgesteld, vooreerst dat naast generaal Hellebaut de minister van spoorwegen mede verantwoor delijk is voor den huidigen toestand: ten tweede dat hst land geen ver hooging van effectieven wil, voor al niet in cle verhouding als men, wil instellen en die eens jaarlijksche lichting van 20.000 man z;ou kun nen aanvoerente,n derde dat hst nor- logseff'eetief niet beeft opgehouden te klimmen sedert 1900 en dat. als de wiet van 1902 al hare uitwerksels za,l bereikt hebben, het cijfer van 180.000 z!al verkregen worden; ten vierde dat de tekorten in het vredes-; effectief voortkomen uit de verschil lende wij,ze van berekening der ge wone Verloventen vijfde dat de ver mindering van diensttijd miet ver mindering van manschappen zal ver goeden, aangezien die viermindsriag slechts onaanzienlijk kan zijn. De indruk der radevoering' van Woeste is groot geweest. Zij had ook iets droevigs, omdat, men de groots inspanning1 van den redenaar gevoel de om zijn tpilicjbt te vervullen, daar hij een bevriend ministerie bekamp- te, 'plicht die hem nog pijnlijker was, do,oir zijn eigen ondragelijke lichame lijk lijden. Die verlzwiakking" van den greoten staatsman was z!oo: groot, dat soms zijne krachten hem faalden en de stem nauw hoorbaar was, ja dat jhee- le zinsneden verloren gingen voor zijne naast© buren, Hpj vroeg dat men hem goedkeuring en toejuichingen ziou sparen. Zijne vrienden hebbin dezen wensch geëerbiedigd, maar men zal er niet uit besluiten dat Woeste alléén stond en niet gevolgd werd. Ten slotte zegt de correspondent: „Zal men het nog kunnen eens worden Wij hebben aan verschei dene onzer vrienden gevraagd. Een volksvertegenwooid,'ger van Gent, die zijne denkwijze niet wild© Boen kennen, zei nochtans dat hij in zijne 30 jaren parlementaire ondervinding nooit zulk een kr.itischen toestand had bijgewoond. Een lid der Brusselsche afvaar diging gelooft dat er een© meerder heid op de banken der rechterzij zou kunnen gevonden worden om de vermindering' van diensttijd als ver goeding te stemmen, maar dat er nu 6 a 9 onverzoenlijken zijn in onze rangen. Schollaert heeft te veel ge schipperd en te veel verklaringen af gelegd, die door de cijfers werden gelogenstraft. Een dei" ondervoorzitters van de Kamer zégde na de redevoering van Woeste, niet meer ta zien hoe de toestand nog kon ontward worden Alzon denken de moesten er over. Door de crisis te schuiven zal men enkel toelaten aan een© coalitie van de linkerzij en ©enige leden der rech terzij, het princiep van den persoon lijken dienstplicht te stemmen IN CATALONIË. Generaal Weyler is tot opperbevel hebber in de Spaansehe provincie Ca- tolonië benoemd. Of deze keuze ge lukkig is te noemen, zal de toekomst moeten uitwijzen. Weyler's anteceden ten beloven echter niet al te veel. Hij werd gedurende den Cubaanschen opstand, die den Spaansch Amerikaan- schen oorlog voorafging, naar het eihmd gestuurd om de revolutie te onder drukken. Hij leed er echter jammerlijk fiasco, ondanks de ongehoorde wreed heid, waarmede bij jegens de Cubaan- eche bevolking optrad en die hem den bijnaam verschafte van „de beul van Cuba." DUITSCHLAND's HOUDING. In de Marokko-z'aak is de houding van Duitschlancl altijd een factor van groot belang, die den anderen mog endheden allerlei b e zo rgd h u 1 en veorzichtigiheid inboezemt Van groot belang is daarom het bericht, dat als een telegram uit Bier- lijn door de „Kölnische ZeLtungi" wlordt gepubliceerd „Naar aanleiding van de aarzelen de houding1 van Marokko in z'ake liet sluiten van een leening. heeft de Duitse,he regeering aan zijn zaakge lastigden te Tanger en FeZ opgedra gen, de Marokkaans,che regiering den raad te geven, het sluiten van de leening' geen moeilijkheden in den wieg' te leggen, daar Du.itsehland en Frankrijk het volkomen met elkan der eens zijn met betrekking tot die leening!." Hieruit Volgt dus dat Duitsclhlanid aan Frankrijk geen spaak meer in het wiel steekt. 'n Opluchting'! DE MOORD OR ITO EN DE POLITIEKE GEVOLGEN. Veel bijzonderheden komen er niet meer over den moord op prins Ito Alleen schijnt de Russische politie toch, wel gewaarschuwd te zijnal thans meldt men, dat kort voor Ito's vermoording de Riussische minister van Financiën, Kokofsaff, nog' een gewichtig onderhoud met Ben Ja- panschen markies had, waarbij uit kwam dat beiden er voor waren ge waarschuwd, zich. in het openhaar met elkander te vertoonen, daar te gen een hunner ©en aanslag was be raamd De door Ito's dood z!oo plotseling afgebroken Russisch-Japansche on derhandelingen, idie moesten keilen tot een overeenkomst betreffende het verre Oosten, zullen waarschijnlijk eenigen tijd blijven rusten. Weliswaar is de regeering te To kio volstrekt niet bevreesd, dat ide welingelichte bevolking der hoofd stad 't treurige feit zal beschouwen als aanleiding tot een anti-Russische manifestatie, maar toch moet wor den afgewacht, of fanatieken het feit in de provincie niet verdraaid zullen gaan voorstellen, en daardoor de onder lie ascih voortsmeulende Russenhaat niet opnieuw zal worden aangewakkerd. OORLOG IN M1DDEN-AMER1KA Voor de variatie is er weer eens een oorlog op tit in Midden Amerika, waar de republieken mekaar telkens in het haar zitten. De New Yorksche „Sun" althans meldt, dut de president van Nicaragua, Zelaya, den oorlog heeft verklaard aan San Salvador. De vijandelijkheden zijD reeds begonnen. Men vreest, dat ook Guatemala en Honduras in het conflict betrokken zullen worden. Ferrer, do model-echtgenoot on vader! Er komen onophoudelijk méér ont hullingen los over het allesbehalve fraaie gedrag van den o zoo hoog- verheerlijkten held der anarchisten, Ferrer. Ferrer was, zooals men weet, wettig gehuwd met zekere Teres© Sanmarti; nij heeft zich echter van, zijn vrouw aten, scheiden, toen hij betrekkingen aanknoopte met juffrouw Mounié, het meisje, waarvan hij 750.000 francs moest erven, zooals we ai hebben ver haald. Die echtbreuk ging met veel rumoer gepaard Den 12en Juni 1894, loste me vrouw Ferrer revolverschoten op haar echtgenoot, in de Rue Bicher te Pa rijs. Zij verscheen voor de Strafkamer, die haar veroordeelde tot één jaar ge vangenisstraf, maar met toepassing van de wet van Bérenger. Ziehier hoe mevrouw Ferrer nu haar daad mill egt. „Tk had de dwaasheid begaan op mijn man te schieten, schreef de aangeklaagde ik heb er berouw over, maar hij heeft me zóó ongelukkig ge maakt! Mijn leven met dien man is een onophoudelijke marteling geweest, zelfs de macht over mijn kinderen werd mij ontnomen. Ik heb een doch ter, die thans drie en een half jaar is, ik ken haar zelfs niet! Onmiddel lijk na haar geboorte, heeft mijn man haar weggenomen en haar gezonden naar het departement aan de, Loire. Dat is alles wat ik weet, want hij heeft mij immer geweigerd haar te be zoeken. „Ik heb een andere dochter, die is elf jaar; door mijn man Is deze op negen-jarigen leeftijd naar Australië ge zonder, zonder mijn toestemming. Ik heb vergeefs geweend, gesmeekt, het was te laat: mijn kind was vertrók ken. „De oudste is twaalf jaar. Een-maahil voor hij mij verliet, heeft mijn echt genoot haar geplaatst in een kosfschoot te Montreuit waar men mij slechts hiermaal heeft toegestaan haar te be zoeken.Daarna heeft men mij den toe gang tot het pensionaat geweigerd. Tk ben naar het Spaansehe consulaat ge gaan, zelfs nui»r hel Commissariaat van politie in mijn wijk. Alles was ver geefs. „Ik ben later bij den commissaris teruggekomen, en vroeg hem een voor spraak voor zijn ambtsbroeder te Montreuil, welke mij zeide terug te komen op den 11 en. Weer komend, zei hij mij: „Ik betreur het zeer, maar uw kind is niet meer bij mejuffrouw Teissier." „En zóó dan besloot ik gek van wanhoop, niet kunnende leken zonder mijn kind,1mij te jdooden. Intussehen, met de gedachte, dat ik misschien mijn kind zou kunnen terugvinden, wendde ik mij voor een laatste maal tot mijn echtgenoot, en heb hom opgewacht. Ik vroeg hem, met een verscheurd hart, mij te zeggen, waar mijn kind was. Hij heeft mij tweemaal teruggeslooten. „En toen heb ik het hoofd verloren en heb ik op mijn man geschoten. Maar ik heb zóóveel van dezen man gele den, dat ik hoop, dat gij wat mede lijden met mij zult hebben!" Dit schrijven is geteekend: Teresa Sanmarti, echtgenoot© van Ferrer. Ilct spreekt voor zichzelf! Abdoel Hainid. De ex-sultan van Turkije, die nog al tijd te Saloniki gevangen zit. heeft aan den Turkschen groot-vizier om een be tere behandeling gevraagd. Hij schijnt 't leven in zijn tegenwoordige woon plaats moede te worden, want hij heeft een verzoek i ngediend om een villa aan den Bosporus te mogen huren. Of de Jong-Turksche regeering toe stemming zal geven, staat te bezien. De reis van don Czaar. Czaar Nikolaas is gisterenmiddag op zijn reis in Warschau aangekomen. Hij ontving de voornaamste overheidsperso nen en verschillende afvaardigingen en zette daarop de terugreis voort. Prins Hendrik in Langebrüok. Reuter meldt uit Dresden, dat Prins Hendrik der Nederlanden gisteren- ochtend een keuring van bloedhonden van de vereeniging „Hirschm'ann" in het jachtgebied van Langebrück is gaan bijwonen. Prins Christiaan in VliBsingen. Met den sneltrein arriveerde te Vlis- singen Dinsdagavond priDS Christiaan van Sleeswijk-Holstein, om met de nachtboot de reis naar Eogeland te vervolgen. Den 29en dezer wordt de Pnnses ve-WHcht, 12) Ze stond vóór de toonbanken, waarop in groote platt ekasten de prachtigste edelgesteenten wanen uitgestald. Klanten w'aren daar op •dat oogenblik niet, een gedeelte Ber bedienden was gaan eten en slechts een enkel© opizichter stond achter de glazen uitstalkasten. Vóór hem lag' op een zijtafel, met groen laken bekleed, een heel© voorraad gouden armbanden en medaillons. Het meisje was blijven staan en bekeek d© sie raden met oog'en, die schitterden van begeerlijkheid. Daar werd B© be diende geroepenhij dead twee schre den achteruit. het volgende oog-in blik had het jonge meisje ©en gouden armband gegrepen en onder haa;r .schamele kleeding verborgen. Arm kind, dat honger leed! De diefstal was nog maai nauwe lijks gepleegd, of reeds voelde z,e zich aangegrepen, terwijll ©en zlwaxe stem dit ééne woord in haar ooren deed klinken„Dievegge Ze werd bleek als een doek, en liet van schrik het gouden sieraad op den grond vallen. De opzichter raapte het haastig op en sprak fluisterend tol het meis je: „Kom mee, en maak vooral geen schandaal." Half wezenloos volgde ze hem, en stond een oogenblik later in het ka binet van den directeur. „Wat heeft zij gestolen vroeg da chef op zachten toon aan zijn bedien de Maar het arme meisje had hem toch gehoord, en zé ke&k den direc teur zoo wanhopig; zoo radeloos en diep ongelukkig aan, dat deze be greep niet met een gewone dievegge te doen te hebben Hij zond zijn opzichter weg en sprak tot de schuldige„Kom eens hier en vertel mij. waarom gij dien armband gestolen hebt!" De tranen biggelden de jonge vrouw over de wangen: eensklaps viel ze op. de knieën en stamelde: „Ik had in drie dagen niet gegeten, ik heb zoo'n honger „Is het wel waar", vroeg de direc teur, zijn ontroering verbergende „Liegt gij niet om u te verontschul digen Dan zioudt ge uw: zaak nog maar verergeren „Mijnheer, ik ben acht dagen gele den uit het ziekenhuis gekomen, nauwelijks g'enez'en van den typhus i Een weldadige dame heeft mij tien j francs gegeven, maar daarvan moest i ik er zeven geven om de huur van mijn kamertje 1e betalen Sinds dien j tijd. heb ik Werk gezocht, maar niets kunnen vindep. „En uw familie?" „Ik sta alleen op de wereld." „Hoe oud zijt ge „Drie en twintig jaar." „Arm kind", mompelde de direc teur ontroerd. Maar even spoedig had de man van zaken zich weer hersteld, en op s: herpen toon klonk het: „Uw' naam?" „Reine Penhoët." „Waar hebt ge het laatst ge woond „Rue Visconti nol 62 Het is een akelige, nauwe straat," „Dat doet er niet toe." Hij drukte op den knop van een elieei- trische geleiding en sprak tot den binnentredende beidiiejnlie: „Dit kind heeft honger. Laat haar wat eten en drinken en da,n moet Ze hier terug komen. Elr zijn zeer verzachtende omstandigheden", voegjde hij: er' fluis terend bij. Alleen gebleven, dacht d© direc teur er over na. wat hij voor 'dit Ion- gelukkige meisje kon doen; daar werd opnieuw geklopt en ©en bedien de bracht een kaartje. „Dezo dame vraagt u te spreken en wacht al een kwartier", spirak hij. „Vicomtesse de Mondragon", dacht de chef bij zich zelf. „Ik ken die dame heelemaal niet, Wat zou zij van mij wensghen Een kwartier later tracl Reine Penhoët, door een stevig' maal en ©en goed glas wijn gesterkt, het kabinet van den directeur weer binnen „Juffrouw Penhoët", sprak de goe de man, „deze dame hier heeft ge zien i wat beneden gebeurd is. Evenals ik houdt zij u voor een waarlijk ongelukkige, en ze wil u helpen. De vicomtesse da Mondra gon heeft een kamenier noodig, die tegelfik juffrouw van ge'z'elschap: kan en wil zijn. Hebt ge daar lust in? Reine, die zich al heel weinig' op haar gemak voelde onder den scher pen blik van Clara de Mondragon, wist niet wat zij moest antwoorden. Hoe mooi de betrekking ook scheen, de somberste voorgevoe lens bestormden haar hart. De direc teur keek haar doordringend aan Wat moest hij wiel, van haar aarze ling' denken Met het rood der schaamte op bet gielaat stamelde Rieine PónhoëtMe vrouw kent mij niet, en wat'ik 'zoo- even g'edaan heb is al teen Iheel slechte aanbeveling'. Zou het, niet beter zijn dat ik mijn levensonderhoud tracht te verdienen bij mensehem die met het 'gebeurde niet bekend zijn Zlij Verborg haar gelaat in de han den en begon te schreien. De chef fronste de wenkbrauwen. Zoodra Reine, de oog en wiser opslaande, het ontevreden gelaat van den main Baar vóór haar Zag, sprak ze haastig: „Mijnheer, ik z!al doen wat u mij aanraadt." i .Welnu, neem dan het voorstel ,van deze dame aan", sprak hij. „De viciomtesse heeft beloofd, geheel te zullen vergeten wat er gebeurd is." Met den dood in het hart en lioor de somberste voorgevoelens bezield, volgde de jonge vrouw haar nieuwe meesteres. Den anderen morgen ver trok zlij met haar naar Gascogne, -en er waren geen veertien dagen verloc'pen of Rleine kende de ijizeren hand, onder welker id,ruk zij voortaan leven ziou. Haar donkerste verwach tingen waren nog overtroffen, en toen zie na lange aarzeling einde lijk besloot haar eigenzinnige, las tig© en onverbiddelijke meestens te verlaten en naar Parijs terug te keeren, sprak Clara de Mondragon met een kouden, doordringenden blik: „Heel g'oed, juffrouw, u bent vrij om. te g'aan. Maar bedenk wel'dat den dag' na uw vertrek al uw 'bloed verwanten en bekenden vernemen zullen, dat gij niets zijt dan een lage dievegge." Een dievegge, zijEn dal zou bekend worden onder al die eerlijke, brave menscihen van Bii etagne, waar zij en baar familie zulk een goed en naam hadden En sedert dien dag wist Clara lie Mondragon, dat zij deze dienstbare volkomen in haar macht had. In een der aanvallen van bijna wanhopige smart, en somberheid, waaraan Reine Penhoët sinds die noodlottige bedreiging van haar meesteres maar al te dikwijls ten prooi was,, vond Clemens Gaube haar schreiende op' een bank in het park van Rofihe Mprte zitten. Al sinds lang had de jonge man haar in stilte lief gehad, maar bijna menschenschuw als hij was, had hij het Reine nooit durven laten blij - j ken. Nu echter, toen hij het jonge meisje aan zoo, diepe smart ten prooi zag, vond hij den moed haar te nad deren en te vragen wat haar zooveel verdriet veroorzaakte. Aanvankelijk had Reine gezwe gen, daarna het antwoord op zijn vraag ontweken, maar eindelijk had zij, getroffen door zijn teedene be langstelling, die juist op een oogen blik kwam, dat de last des lijdens haar te zwaar werd om hem alleen te dragen, aan Clemens haar volle vertrouwen geschonken ein hem haar geheele levensgeschiedenis verteld, ook dat ééne vreeselijke, dat de oorzaak geworden was van al haar verdere leed en ellende. Toen zij uitgesproken wks, vatte Clemens haar hand en sprak bijna eerbiedig': „Reine, ik heb je liefge had van het eerste oogenblik af dat ik je ziag. En nu ik weet 'wat gij fee- leden hebt, bemin ik je nog' meer. Wil je mijn vrouw worden Beschaamd boog zij het hoofd „Ik !heb gestolen", sprak ze Ln ver warring. (Wordt vervel,d.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1909 | | pagina 1