der Openbare Godsdienstoefeningen in de R. K. Kerken te Haarlem en omliggende plaatsen.
Naaml. Yenn. „Drukkerij de Spaarnestad."
De katholieke kerkzang.
Over bidprentjes.
Dit nummer bekoort bij de
„Nieuwe Haarl, Courant" van 27 Nov.
UITGAVE VAN DB
KINDERHUISVEST No. 29—31—33. HAARLEM.
Directeur: F. H. M. v. d. GBIENDT.
ADVEBTENTIËN:
Van 1 tot 6 regels t L20.
Elke regel meer 0.20,
Ingezonden mededeelingen tussohen den tekst ten
minste 6 regels fl.50; elke regel meer 0.80.
Het Auteursrecht op den inhoud van dit blad wordt verzekerd overeenkomstig de wet van 29 Juni 1881 (Staatsblad No. 124,)
zondag 28 Nov. iste Zondag
van den Advent
Van den Zondag.
MAANDAG 29 Beschermfeest
van O L. Vrouw.
DINSDAG 30 H. Andreas, apos
tel. Dag van de
votie.
WOENSDAG
c. Geboden Vas
tendag.
Van den dag.
DONDERDAG 2 H. Bibiana,
Maagd en Mar
telares.
Vrijdag 3 Geboden Vas
tendag.
H. Franciscus
Kaverius, Belijder.
ZATERDAG 4 H.Barbara, Maagd
en Martelares.
EERSTE ZONDAG VAN DEN
ADVENT.
Les uit den brief van den H apostel
Paulus aan de Romeinen; XIII, 11—14.
Broeders I Wij weten, dat het
uur reeds daar is om uit den 3laap
te ontwaken. Want nu is onze za
ligheid meer nabij dan toen wij het
geloof aannamen. De nacht is
voorbijgegaan, en de dag is gena
derd. Laat ons dan afleggen de
werken der duisternis en aandoen
de wapenen des lichts 1 Laat ons
als bij dag, eerbaar wandelen, niet
in brasserijen en dronkenschap, niet
in slaapvertrekken en oneenbaar-
heden, niet in twist en afgunst
maar doet aan den Heer Jezus
Christus.
Evangelie volgens den H. Lncas;
XXI, 25-33.
In dien tijd sprak Jezus tot zijne
leerlingen: Er zullen teekenen zijn
zon en maan en sterren, en op de
aarde ontsteltenis der volken door
vervaardheid wegens het bruisen
van de zee en golven, als de men-
schen uitdroogen van angst en ver
wachting wat de geheele wereld
zal overkomen want de krachten
der hemelen zullen geschokt wor
den. En dan zullen zij den Zoon
des menschen zien komen in eene
wolk, met groote macht en majes-
steit. Wanneer nu deze dingen
beginnen te gebeuren, ziet dan naar
omhoog en heft uwe hoofden op,
want uwe verlossing is nabij.
En Hij zeide du eene gelijkenis
Ziet de vijgeboom en al de hoo
rnen als zij reeds vrucht uit zich
doen voortkomen, dan weet gij dat
de zomer nabij is. Zoo ook gij,
als gij deze dingen zult zien ge
schieden, weet dan dat het Rijk
Gods nabij is. Voorwaar, Ik zeg
u dit geslacht zal niet voorbij gaan,
totdat alles geschiedde. Hemel en
aarde zullen voorbij gaan, maar
mijne woorden zullen niet voorbij
gaan.
Evangelieverklaring.
EERSTE ZONDAG VAN DEN
ADVENT.
Met den Advent begint de Kerk
haar nieuw jaar, niet gelijk de
wereld het hare, met luidruchtige
vermaken, maar met hoogernstige
gedachteD, met vermaning tot be
rouw en boetvaardigheid. Zeer ge
schikt stelt het Evangelie van dezen
Zondag ods dan ook het laatste
oordeel voor oogen, om door de
vrees voor dien dag ons van de
zonde af te houden. Maar de Ad
vent is ook de tijd van voorberei
ding voor het Kerstfeest, de herin
nering aan Christus eerste komst
op aarde in nederigheid en gering
heid, en daarom wil de Kerk, door
ons dienzelfden Christus in Zijne
grootheid en heerlijkheid bij Zijn
tweede komst voor te stellen, ons
herinneren dat die nederige Jesus
ons allen eenmaal zal oordeelen, en
wij Hem dus in vreeze en eerbied
moeten ontvangen.
Reeds in het Evangelie van den
Torigen Zondag was ons op de voor
teekenen van den grooten oordeels
dag gewezen, nu wordt ons geschil
derd wat dat oordeel onmiddelijk
zal voorafgaan. Na de verdrukking
en vervolging, die de Anthichrist
tegen de leerlingen van Jesus zal
verwekt hebben, zullen de volgende
teekenen gezien worden„Er zullen
teekenen zijn aan zon, maan en
sterren; zooals een andere Evange
list ons zegt: de zon zal verduis
terd worden, de maan zal haar licht
niet meer geven, de sterren zullen
hun glans verliezen alsof zij van
den hemel gevallen zijn, aldus tee
kenen zichtbaar en niet te looche
nen, vreeselijk en niet te beletten
door eenige menschelijke kracht.
Een volslagen, Egyptische duister
nis zal daarvan het gevolg zijn, en
hangen over geheel het aardrijk.
Bovendien „de krachten der heme
len zullen geschokt worden" en
ontzaggelijke beroeringen in de na
tuur zullen daaruit volgen, „het
gebruis van zee en golven"; schrik
barende beroeringen als geen storm
of cycloon ooit verwekt heeft, zul
len alles met ondergang bedreigen,
een vuur zal van den hemel neder
dalen, waardoor de aarde en al de
werken die op haar zijn, al wat de
ijver en kunst van 's menschen hand
ooit schiep, zullen verbrand wor
den. En die omwenteling in het
rijk der natuur zal nog overtroffen
worden door de verschrikking die
de harten der menschen zal bevan
gen. Een hevig onweder, een aard
beving. een plotseling invallende
duisternis jagen ons een schrik door
het lichaam, en doen ons van angst
beven, maar dan „zal angst zijn
onder de volken, zoodat de men
schen zullen verdorren van vrees
en verwachting van hetgeen dei
geheele wereld gaat overkomen."
Nadat al die teekenen, voorspellin
gen en aanduidingen van Jesus
laatste komst geschied zijn, de ge
heele aarde van aanzien veranderd
is, zal een akelige stite en angst
wekkende dij is ternis heerschen over
de vroeger zoo schoone aarde. Dan
zullen door den Engel Gods, zooals
ons op een andere plaats in de H.
Schrift verhaald wordt, alle dooden
uit hunne graven wórden opgeroe
pen, de zielen zullen zich weer met
hun gestorven lichamen vereenigen
en ze opnieuw leven ea beweging
mededeelen, en allen zullen op ééne
plaats verzameld worden om het
oordeel te ondergaan. Eensklaps zal
het teeken van den Zoon der men
schen verschijnen aan den hemel,
het kruis, of wel iu werkelijkheid
öf in glansrijke luchtverschijning
zal aan den hemel zichtbaar ziju
en „alsdan zullen zij den Zoon des
menschen zien komen in eene wolk
met groote macht en heerlijk
heid." Ontzettend tooneel, wel in
staat de verzamelde volkeren te
verdorren van angst en vrees. De
Rechter komt, en allen zullen met
hunne oogen den Zoon des men
schen in Zijne verheerlijkte mensch-
heid zien nederdalen, op de wolken
als op een zegenwagen gezeten. Eu
dan zal dat vreeselijk vonnis ge
veld worden, dat over de gansche
eeuwigheid beslissen zal, dat vonnis
dat tnherroepelijk en onafwendbaar
wezen zal.
En nogmaals bevestigt Jesus de
onfeilbare zekerheid van die schil
dering door een beroep op Zijne
Waarachtigheid: „hemel en aarde
zullen voorbijgaan, maar Mijne
woorden zullen niet voorbijgaan.
Voorwaar, Ik zeg u: dit (mensche
lijk) geslacht zal niet voorbijgaan,
totdat alles geschiedt." Het alge
meen oordeel is even ontwijfelbaar
zeker als de waarachtigheid van
het woord des Zaligmakers onbe
twistbaar is.
De Apostelen echter en hunne
leerlingen behoefden zich niet al te
beangst te maken over wat Jesus
hun gezegd bad, want hoe schrik
kelijk voor de boozen en de tegen
standers van Christus die oordeels
dag ook wezen moge, voor hen en
voor allen die CbrLtus trouw ge
volg hebben, zal het een cUg van
vergelding en belooning zijn. „Als
nu deze dingen beginnen te ge
schieden, ziet dan opwaarts en heft
uwe oogen omhoog, omdat uwe
verlossing nabij is. Maar tegelijk
vermaande Jesus hen en ook ons
allen ons toch niet door dien vree-
selij ken dag te laten verrassen met
deze woorden: „Aanschouwt den
vijgenboom en al de boomen. Wan
neer z(j alreeds vrucht uit zich doen
uitkomen, dan weet gij dat de zomer
nabij is, zoo ook als gij deze diDgen
zult zien geschieden, weet dan dat
het Rijk Gods nabij is." Voor ieder
van ons zal die oordeelsdag eens
aanbreken, want het algemeen oor
deel zal nieis ziju dan een plech
tige, openbare bevestiging van het
oordeel, dat over iederen mensch
in het bijzonder aanstonds na zijn
dood zal geveld worden, en wij
weten niet wanneer die dag yoor
ons zal komen.
Laten wij dus zorgen niet onver
wacht door dien vreeselijken dag
overvallen te worden, maar ons
door boetvaardigheid en goede wer
ken, vooral in den Heiligen Advent
tijd, daarop voorbereiden, dan zal
Christus als Hij komt ons niet doen
beven van angst, maar dan zullen wij
onze hoofden kunnen omhoog heffen,
omdat onze verlossing nabij is.
Onder voorzitterschap van Kardinaal
Maffi werd onlangs in Pisa een con
gres gehouden over de gewijde muziek.
Van zelf kwam daar ter sprake de uit
voering van lithurgische gezangen door
het volk. In Italië leeft het volk dich
ter samen met den priester aan het
auter. Men begrijpt er de taal beter,
en ook wel als gevolg daarvan de han
delingen. Het een en ander maakt het
gemakkelijker het volk te doen deel
nemen aan de liturgische gezangen. Het
groote voordeel daarvan, werd uiteenge
zet door Pater Dom Amelli. Wij moe
ten, zoo zeide hij, terugkeeren naar
de eerste christentijden en gebruiken
en het volk een aandeel schenken in
den zang der Kerk. Met groote vol
doening maakte hij melding van de
40.000 Fransche pelgrims, die met hun
Credo de St. Pi eter vulden, bij gele
genheid der zaligverklaring van Jeanne
d'Arc. Do H. Vader sprak daarover
zijn vreugde uit tegenover de Fransche
bisschoppen en voegde den wensch
daarbij, dat overal, in alle kerken, het
volk aldus gezamenlijk zingen zou. Ie
der trouwens is overtuigd van het groo
te nut, daarin gelegen. De geloovigen
blijven dan niet langer lijdelijke toe
schouwers, maar zij leven de litur
gische plechtigheden mede. Doch hoe
dat practisch uit te voeren Men achtte
het wenschelijk, voor de geloovigen in
gemakkelijk-uitvoerbare doch waardige
muziek, gezangen saam te stellen; ver
der de Katholieke scholen aan den
kerkzang door het volk, dienstbaar te
maken, door na de klas de kinderen
eenige Gregoriaansche gezangen te lee-
ren zingen, als b.v. het Credo e.a., ein-
lijk den zang zelf, door het volk ge
durende de diensten uitgevoerd, te stel
len onder leiding van een deskundige
geestelijke. Al heeft het congres van
Pisa, zoo zeide bovengenoemde spre
ker, geen ander gevolg, als dat het
oogenb'lik wordt bespoedigd, waarop de
geloovigen wederom gaan mede zingen
de gezangen der kerk, dan zal het
reeds zeer vruchtbaar zijn geweest. En
Kardinaal Maffi kwam dit bevestigen
met deze geestdriftige woodren: „Van
duizend stemmen, van duizend gees
ten,; van duizend harten kan de Kerk
maken é6n stom, één geest, éen hart.
Een volk dat één en hetzelfde lied
zingt, is een machtig volk."
Hoe is het hieromtrent gesteld in
ons vaderland? vraagt hierbij de
„N.-Br.". Ook bij ons heeft men be
grepen de groote kracht, de bescha
vende inVloed, die van den volkszang
kan uitgaan op het volk. Dat geldt
van den profanen, doch meer nog van
den geestelijken volkszang. Ijverig is
men in die richting werkzaam.
We bezitten, zooals nog onlangs de
heer Wierts betoogde, een schat van
Hollandsche geestelijke liederen.
Nu kan niet gezegd worden, dat het
minderwaardige op dit gebied overal
reeds door het betere is verdrongen,
maar het streven is er, en groeit met
den dag, en dat zegt zeer veel. Reeds
op verschillende plaatsen hoort men
spreken van kinder-missen, en het ge
tal neemt toe. Daarvan is nu veel te
verwachten.
Het antwoord van den heer Wierts
aan de pastoors, die de mogelijkheid,
om het volk aan het zingen te krijgen,
heel laag aanslaan, is dit: „De kinder-
Mis biedt de schoonste gelegenheid
voor de propaganda van het geestelijk
volkslied." En dan wijst hij den zelf
den weg aan, op het congres van Pisa
voorgeslagen: „Op de school kan het
lied worden ingestudeerd; en zoomen
wil, ook zdhder al te veel moeite,
zelfs de vaststaande Gregoriaanschege^
zangen." Hoe zal dan de kinder-Mis
worden tot een volks-Mis? Na do kin
deren „zijn do mannen- en de vrou
wen-congregaties als aangewezen pm
het eerst te volgen, en weldra zullen
alle Kerkbezoekers, geprikkeld floor't
goed* voorbeeld, in unisono-gezang hun
Heer en God op waardüge wijze zin
gend-biddend loven en prijzen."
Zoo behoeven wij in ons kleine land
de Italianen niet te benijden.
Een R. K. Priester schrijft
In een der zoo aanbevelens
waardige brochuren der St. Wille-
brordusvereeniging (1908, no.
schreef kapelaan Boogmans, lid
van de prentjes-commissie der Apo-
log. VereemgiDg „Petrus Canisi
us", eene verhandeling over bid
prentjes, welke als eene verdiens
telijke bijdrage tot verbetering der
devotie-prentjes kan worden be
schouwd.
Doch wijl bet misbruik in onze
streken meer uitgebreid is, dan de
lezerskring dezer brochure, bet
niet ondienstig in 't kort zijne ver
handeling samen te vatten om in
dit dagblad de algemeene mede
werking te vragen.
Zeer schoon is ons algemeen ge
bruik om hij bet overlijden ozer
dierbaren bidprentjes te geven, wijl
het'een goed middel is, om in den
breeden kring van vrienden de ge
dachtenis der overledenen levendig
te houden en een gebed te vragen
voor hunne zielerust.
Om dubbel doel te bereiken is
het zaak, dat het prentje in elk
opzicht zoo passend mogelijk zij en
daarom zij te veroordeelen de ma»sa
onzer prentjes, welke door voor
stelling en uitvoering zooveel te
wenschen overlaten. „Want waarlijk,
zegt kap. Boogmans, de meeste
bidprentjes die wij gebruiken, zijn
afschuwelijk leelijk." 't Zijn prent
jes met afbeeldingen van graven,
treurwilgen, bloemen, geknakte ro
zen, gebroken zuilen, alle zinne
beelden van den dood, waarin de
heidensche gedachte de Christelijke
overheersebt. Dan zijn er ook bid
prentjes met kruisen in allerlei
vormen met en zonder bloemen;
maar die kruisen zijn daar niet
als herrinnering aan het kruis van
Christus, die door bet kruis de we
reld heeft verlost, maar het is en
kel versiering van bet prentje: ook
het kruis is hier een zinledig iets
gewordeD, Dat de talrijke prent
jes met kelken en hartjes en dui
ven geen haar beter zijn en door
godsdienstzin en goeden smaak om
strijd veroordeeld worden, zal wel
niet afzonderlijk bewezen moeten
worden.
Beter bedoeld, maar even slecht
uitgevoerd zijn de bidprentjes met
een afbeelding van Christus, de al
lerheiligste Maagd of een anderen
heiligeheel slecht geteekend, wor
den de meeste prentjes met wat
bruinen of blauwen inkt gedrukt
en dan moet wat goedkoop zilver
brons er nog wat schittering aan
geven. Deze prentjes zijn een be
spotting van bet heilige, onroomsch,
wansmakelijk en de gedachtenis van
onze overledenen onwaardig.
De meeste van de wansmakelijke
prentjes komen uit Parijs.
Een uitzondering maak ik alleen
voor de eenvoudige zwarte prentjes,
met een afbeelding van Christus
aan bet kruis en dikwijls daarnaast
een gebed tot den gekruisigden
Zaligmaker. Mooi zijn die prentjes
ook niet, maar toch niet zoo leelijk
als de blauwgrijze en zilverkleurige
prullen.
Wat moeten wij dan koopen?
In afwachting, dat een Holland
sche uitgave van goede bidprentjes
komen zal, kunnen wij gelukkig
onze keuze doen uit buitenlandsche,
die op edelerwijte een godsdien
stige voorstelling bevatten, keurig
zijn uitgevoerd en meestal goedkoo-
per, zeker niet duurder zijn dan
de slechte.
Vijf bekende soorten ziju aan te
bevelen.
lo. De prentjes der Kunstschool
van Beuron, die altijd treffen door
hun diep godsdienstig gevoel en
dwingen tot ernstige gedachten en
tot bidden (slechts ongeveer 1 gul
den de 100.)
2o. De prentjes van deVereeni-
ging tot verspreiding van prentjes
in Düsseldorf, welke niet altijd kunst
werk geven, maar zeker tot het
hart spreken en met eerbied en
godsdienstzin zijn uitgevoerd.
3o. De prentjes van het Genoot
schap voor Christelijke kunst te
München, uit welke prentjes, die
afbeeldingen geven van kunstwerk
ken, een goede keuze valt te doen.
4. de nieuwe prentjes der firma
Kühlen, te Gladbach.
5. De Belgische prentjes van de
firma Deschée te Doornik, welke
welke bij het verwende publiek
niet bevallen, maar toch het aan
bevelenswaard zijn.
De gedachte die aan het geven
van bidprentjes ten grondslag ligt
is te mooi, dan dat elke katholiek
niet zou willen medewerken, om
hetgeen zich de prentjes-commissie
der Apologetische vereeniging voor
stelt, te bereiken.
En omdat bij het gewone volk
de smaak dikwijls niet voldoende
ontwikkeld is om het goede van
minderwaardige te onderscheiden,
daarom ware het zoo te wenschen,
dat vele onzer boekhandelaren en
uitgevers eens nazagen, of in hunne
monsterboeken niet vooral de slech
tere soorten te vinden ziju, om dan
edelmoedig, in het belang van allen
en niet tot schade van hun zelve,
opruiming te houden en zich tot
een beter adres te richten.
Te wenschen ware het daarom
ook, dat vooral op onze kleinere
plaatsen de geestelijkheid eens toe
zie, wat soort prentjes in de mon
sterboeken der kosters te kiezen
worden gegeven, en zorge dat ook
daar verbetering kome.
Zoo krijgt ons volk eenvoudige,
mooie, Roomsche prentjes.
Hoe moet men eten.
Een Amerikaanach professor,
Chittenden, van de Yale Univer
siteit, heeft met bebnlp van een
aantal studenten trachten vast te
stellen, hoeveel een mensch eten
moet om te blijven bestaan.
Reeds meermalen was beweerd,
ook door geleerden van naam, dat
de mensch in het algemeen te veel
eet en dat hij met minder voedings
stoffen een veel beter en nuttiger
effect zou kunnen bereiken, als hij
de spijzen, die hij gebruikt, beter
en langer kauwde. Het spqsverte
ringsproces toch begint iu den mond
of juister nog op het bord. Hoe
grooter de stukken zijn, die men
in den mond brengt, hoe minder
men ze kauwt, hoe minder voedsel
men er van heeft. Eerst als het
voedsel goed gekauwd is en goed
met speeksel is doortrokken, kan
het volkomen verteerd worden.
De haastige wijze, waarop velen
eten, tengevolge van de haastige
leefwijze, die geen tijd tot goed
eten, dat is verstandig eten, overlaat,
is de oorzaak, dat men gewoonlijk
te veel eet en aan de maag te veel
werk laat verrichten, een werk,
waartoe deze bovendien niet in staat
is: want wat de mond moet doen,
kan door de maag niet verricht
worden. Het gevolg is, dat de maag
zich overwerkt en dus ziek wordt
en dat een goed deel der spijzen
't lichaam onvoldoende verteerd
verlaat.
Professor Chittenden wilde de
proef nemen op een grooter aanta'
personen en 21 studenten boden zich
voor de proef aau: zieken en ge
zonden, zwakken en sterken.
Langzamerhand werden de por
ties verminderd, maar naarmate
deze afnamen, werd er meer werk
op gedaan, d. w. z. ze werden beter
gekauwd.
Alle deelnemers ondervonden de
goede gevolgen. De lijders aan slechte
spijsvertering knapten op, de maag
lijders werden gezondhet gewicht
nam niet af en de spierkracht werd
grooter. Zelfs de sportmannen die
onder de 21 waren, ondervonden
geen kwade gevolgen van de proef
en allen voelden zich opgewekter.
Het einde van de proef was, dat
gebleken was, dat de mensch met
veel minder voedsel toe kan, dan
hij gewoonlijk opneemt, en dat een
ander professor, toen hij beweerde,
dat wie geen uur er voor over heeft,
om te eten, geen middagmaal waard
is, volkomen gelijk had.
Veel eten is „maar" een gewoonte
en bovendien een verkwisting van
maatschappelijk kapitaal iu tweeër
lei vorm, eerst door de hoeveelheid
en verder door het krachtverlies.
MUZIKALE KOEIEN.
In den laatsten tijd, zoo schrijft
een der Amerikaansehe bladen, heeft
men talrijke proeven genomen met
fonografen, om te zien hoe de diereft
op muzikale klanken reageeren. Eea
jonge Amerikaansehe echter bleef
zich voorbehouden deze wetenschap
pelijke experimenten in eer practisch
resultaat om te zetten. Miss Ada;
Howie is eigenares eenar groote koei
en farm in ,den staat iWiseodsia,:
waar zij sinds jaren aam haar koeien;
systematisch (muzikale genietingien,
biedt met het zieer prozaïsch oog
merk om het melkgevend vermogen
der goede beesten te verhoogen.
Dat schrik en angst, door bliksem
b.v. en felle donderslagen opgewekt,
op de kwaliteit der melk bij de koei
en een schadelijken ijivloed hebben,
is een bekend feit. Juffrouw Howie
trok nu de volstrekt niet moeilijke
conclusie: indien onaangename aan
doeningen de hoedanigheid der melk
beïnvloeden, (waarom zou ditzelfde
niet, natuurlijk in omgekeerde ver
houding, het geval zijn met prettige
aandoeningen. Zoo peinsde Miss Ho-
wie en aa n het einde van haar diep
zinnig gefilosopheer greep zij haar
mandoline en speelde sinds diein dag
voor haar vierbeenige lievelingen
allerlei wijsjes, Zong de oude volks
liederen, de teerste liefdedeuntjes, de
stemmigste avondgezangen, e|i ver
gaarde, na verloopi van tijd. een schaf
van interessantste bijzonderheden!
over den aard en de wijze, waarop
al haar bonte of zwarte, haar grijs-
of witgevlekte koeien op de verschil
lende muziekstukken reageerden.
Het algemeen resultaat scheen, in
aesthetisch opzicht althans, op een
diep ingeworteld, onuitroeibaar con
servatisme bij de muziekgrage troe
telkinderen van Mass Howie te wij
zen. Alleen de jongere koeien ver
raadden bijwijlen revolutiomnaira
neigingen ö:i luisterden vol belang
stelling naar moderne coupletten en
composities, maar al de andere toon
den een sterke voorliefde voor be
zadigde, gedingen melodieën en
volkszangen.
Een enkele, jonge koe slechts werd
regelmatig door het openingslied,
van den Torere uit „Carmen" tot
vermeerdering van haar melkvoor-
raad gebracht, maar dat was bepaald
een treffende uitzondering. Al de an
dere werden onrustig, gejaagd en le
verden minder van den voedzameü,
drank.
Als een zeer eigenaardige liefheb
berij bij bijna alle muzikale koeien
constateerde juffrouw Howie de bij
zondere voorliefde voor ouderwet-
sche, langzame walzen. En zoo wel
dadig moet dit vloeiend maatgeluid
op de gevoelige constitutie der be
zadigde viervoeters hebben inge
werkt, dat de jonge dam© er in slaag
de haar melkrijkdom met een derde
te vermeerderen,
■Maai- over de moderne muziek
scheen de ban uitgesproken. Op de
nieuwerwetscbe dansen, op „cake
walks" en dergel ij ken reageerden de
muzikale zenuwen van miss Howie's
kunst nurinaidc huisgen aotan met
alle teekenen van sterken, levcjuii-
gen afkeer. Een uitzondering werd
er slechts gemaakt voor den bruids-
marscli nit den „Lohengrin". Ook
voer de harmonie van een orkest en
andere veelstemmige klanken-combi
naties toonden de koeien weiimjig
sympathie; da'arbij werden ze on
rustig, schudden met haar kop, ver
loren haar goeden luim en de melk
werd slechter.
Groot was de invloed van miss
Howie's muziek op haar koeien, die
dan ook door een roerende aanhaa
lt el ijkheid haar dankbaarheid jegens
haar weldoenster a,an den dag legden
voor zooveel muzikaal genoh
KERKBER1CHTEN.
Auteursrecht voorbehouden.
Kathedrale Kerk St. Bavo.
ZONDAG, De H.H. Missen te half
7, 8 en 9 uur en te half II de Hoog
mis. De Catechismus naai gewoonte,
's Av. half 7 Lof met PreeJt. Vóór 't
Lof 't Rozenhoedje.
MAANDAG, 's avonds te 7 uur Lof
mot Rozenhoedje voor de goloovige zie
len.
WOENSDAG, 8 uur gez. Requiem
in de Saeraments-kapel voor Mevr.
Wed. Sterck, geb. Volmer, als oud-Pre
sidente en Eerelid van. de Vereeniging
der Eeuwigd. Aanbidding.
DONDERDAG, 'sav. van 6 uur tot
half 8 gelegenheid om te biechten.
VRIJDAG, le Vrijdag der maand, bij
zonder toegewijd aan de vereering ran
hat H. Hart en teven» dag van aan
bidding voor de leden van do Teroooi-
DE OFFICIEELE KERKLIJST
