Moederen lartelares
Het resultaat van
reclame.
Gemengde Buitenlandsche berichten
feuilloon.
Ifcijnheer Magnus, de directeur van
«en groot» vruchtensap- eln essence-
fabriek, beek met saamgetrokken
[wenkbrauwen van zijn w©rk op en
drukte energiek op het knopje vain
bet electrischei toestelletje pp zijn les
senaar.
Onmiddellijk daarop kwam een
jongmensch binnen, die beleefd naar
de wenschen van den heer dixeoteur
informeerde.
„Vraag1 meneer1 Bruin onmiddellijk
hjLer te komen, en haast je wat, asje
blieft," beval bij.
Mijnheer Magnus, de directeur
»was nog- een nieuweling in de zaak,
eers;t sedert veertien dagen echter
had hij zich erop toegelegd de zaak
an de kern te leeren* 13eze diepe stu
die had hem af spoedig ,de overtui
ging geschonken, dat de zaak zonal
niet doodlagi, dan toch zieker in de
laatste jaren er niet op vooruitge
gaan was. Dat bleek hem zoo juist
ook weer, bij het nazien van de or
derboeken, die den verkoop der laat
ste zes maanden uitwezen. Vergelij
kende met vorige halve jaren, be
merkte hij zoo waar een achteruit
gang in deju verkoop, en bezield met
vooruitstrevende koopmansdrift,
wilde hij den betreffenden afdee-
lings-chef' hierover direct eens onder
houden. Dat mocht niet voortgaan
zoo, dat dulde hij! niet, en daarom
zou ten koste van alles .verandering
komen
De afdeelings-ehef, meneer Bruin,
die zoopvien door hem ontboden was,
schatte zijn diplomatisch verkoopta
lent op niet geringe hoogte, en was
zepr trotacjh op zijn, naar hij meende,
door iedereen erkende energie. Zijn
„goeden morgen" bij het binnentre
den in het directeurs-heiligdom,-
klouk dan ook onbevangen, zielfbe-
rwist en kordaat.
„Mijnheer Bruin, hoe lang zijt u
reeds ais het hoofd dei' verkoopers
voor de firma op reis vroteg de di-
inpcteur min of meer uitdagend.
„Dat zai cjroa zestien jaar zijn
„En u houdt je zelf voor een
kwiek of wat men wel noiemt „ge-
wakst" vierkocper?"
„Zeken- doe tk dat," was het weder
antwoord-
„Hm ach mag ik u verzoeken
dan even hi&t laatste verkoopjaar in
deze orderboeken te vergelijken.
Met ziclitbara drift schoof de direc
teur zijn afdeelings-ehef bedoelde
hoeken onder den neus.
„Dijkt dat soms ergens op. Vermin
dering vin het omzetbedragMaar
aa n goeie man, weet je wel, dat zoo
iets het klaarst® .bewijs van achter
uitgang beteekentEn terwijl hij
met bewonderenswaardige handig
heid de boeken doorbladerde, tracht
te hij „meneer Bruin" van den ernst
«van het feit te doordringen-
„Dat is alles zeer waar, mijnheer,
en ik ben het volkomen met u eens-
Zeker, mindering in den verkoop is
geen vooruitgang» maar zoo, ver
dedigde hij: zich „u moet rekening
houden met de tegenwoordige 6cher-
j© concurrentie, en ge Weet.
De directeur liet hem niet uitprar
ten, i
Mijnheer Bfuin", sprak hij nadruk
kelijk, „ik wteet wat u verder zeg-
ig«en wilt. De concurrenten leveren
goedkooper, is 't niet? Maar wielke
fabriek heeft een speciaal recept
vodr def ifiijtnjsites, nog tnpoit gebrachte
marmelade? De onze, niet waar, Is
deze marmelade nu werkelijk de fijn
ste, en inderdaad de beste? Ja, dat
is ze, ze is de beste, ze is :de aller-
Ibgste» en dus
„Nu wilde ik U één ding zeggein,
meneer Bruin" zoo, vervolgde hij
„u hebt den laatster tijd den
vierkoop verkéerf aangepakt en daar
om noodig ik u uit een hervormingts-
plan ten dien opzichte samen te stel
ten en uit te werken, want zoo mag
«n kan het niet KLijven- En nu mijn
heer, kunt u ejr alvast eens over gaan
denken.''
Méneer Bruin was zich volkomen
van den achteruitgang van den ver
koop bewust. Hij wist echter ook,
dat er bij' goed aanpakken weer een
ommekeer zou outstaan, want hun
marmelade was werkelijk een bijzon
der geschikt suceesairtikel. Voor dat
„beter aanpakken" echter was geld
nocdig. want het was mijnbeer
BruinVs heiliga overtuiging, dat men
den modernen weg op moest, reclame
male en, adverteeren, oirculaixen, en-
zoovoort. Nu hij echter de opdracht
had de sluimerende zaak als het
Ware weer flink wakker te schudden,
zou hij dezen weg dan ook kiezen.
Zijn eerste Werk den volgenden
dag was dan ook een wandeling naar
het bureau van het vakblad in zijn
branche. Een der administrateurs,
van wien fail een 10.000 rogel-con-
tracht nam, ried hem aan een flinke
annonce te nemen, met slechts een
kleinen tekst. Hij stelde daarom een
schema voor hem op, en na ee|nig
overleg Was mijnheer Btuin over
een gekomen een pakkende groote
advertentie in het eerstvolgend num
mer te doen plaatsen. Op zijn bu
reau gekomen, telefoneerde hij naar
een bekend reclame-ondernemer in
de stad, en verzocht deze in den
loop van den dag even aan t© ko
men. i
Ook Van deze zijde wiefd het een
en ander afgesproken.
Het gevolg der advertentie en
voortdurende reclame bleef niet uit.
Hun volgens geheim recept samen
gestelde marmelade kreeg onder het
publiek bekendheid en werd voor
de afnemers „het" artikel. Geen
wonder dan ook, dat bij1 de volgende
halfjaarlijksche afsluiting der orde
boeken een belangrijke stijging in
den verkoop opviel, en geen wonder
ook, dat de heer Magnus bij het ver
gelijken (daarvan met het vorige om
zetcijfer, in een goed humeur raakte.
Toen hij dan ook wieder even ener
giek als altijd op het knopje der
electrische bel drukte, waren zijn
wenkbrauwen piet gefronsd, ook niet
toen daarop mijnheer Bruin binnen
kwam.
„Mijnheer", zoo. begon de heer
Magnus, „uwe keuze in het hervor
mingsplan ia goed gewleest, en de
uitvoering van dat plaü nog beter!
Uk kan u en mïj; dan ook al vast
feliciteeren, want zooais u zlelf reeds
gemerkt zult hebben, de verkoop is
weer gestegen en flink gestegen
zelfs."
„Het doet me plezier", aldus me
neer Bruin, „dat het uitgegeven geld
Voor annonces en drukwerken
vruchtbare resultaten heeft ge
bracht. Maar willen wij, „erin" blij
ven, dan moetetn wij op denzelfden
voet doorgaan, ja zelfs nog wat roya
ler in de reclame zijn."
„Natuurlijk, natuurlijk, dat ben
ik volkomen met u eens, meineer
Bruin, en! ik geef u dan ook het
volste recht, de annofnoen-oontracten
zelfs te verdubbelen en alles op dit
gebied te ondernemen wat u nog
noodig Bikt-"
En zoo geschiedde. Door da gere
gelde reclame en de deugdelijke kwa
liteit der artikelen kreeg de fabriek
een wereld-reputatie.
Lezer, hoe staat het met uw zaak
Vindt u ook den laatsten tijd, ge
lijk mijnheer Magnus een lager om
zetcijfer? Zoo ja, pas dan op voor
inslapen. [Wees verstandig, denkt
aan de kracht der reclame, en denk
ook aan de spreuk: „De weg tot
succes leidt door de drukpers."
BUI TENLAN~~"
TURKIJE
VOOR DB FERRER-VRIENDEN.
Weet men nog van Ferrer?
En van het spektakel dat om de
veroordeeling van dezen man is ge
maakt? ,v
Men kon het niet verdragen, dat
hij onrechtvaardig ter dood was ge
bracht.
Welnu, wat aan Ferrwjis misdaan,
dat is misdaan aan verscheidene
Christenen in Turksch Azië. Men zal
zich herinneren, hoe eenige maanden
geleden de Turken hebben huisge
houden onder de Armeniërs. Vooral
te Odaua vloeiden stroomen bloeds.
En de Europeesche pers riepkan
de Jong Turksehe regeering daar niets
aan doen?
De Jong Turkzche regeering kwam.
toen ongeveer alles was uitgemoord
Maar toen zou ze ook straffen.
De wijze waarop ze dat gedaan
heeft, wordt ons duidelijk een protest,
dat door verschillende autoriteiten is
geteekend.
De onderteekenaars zijn de vicarissen
van de patriarchen der Grieksche en
Syrische katholieken, de prelaat der
Armenische katholieken, de vicaris
der Schismatieke Armeniërs en het
hoofd der protestantsche Armeniërs.
Zij deelen mee, hoe het bij de be
rechting der gruwelen toeging en vra
gen vermoedelijk vergeefsch recht
van Europa.
Reeksen van valsche getuigen wa
ren bereid om zich zoo uit te spreken,
dat de van christenmoord beklaagde
Muzelmannen ten slotte konden wor
den vrijgelaten.
Een Armeniër had in wettige zelf
verdediging een Turk gedoodhij werd
opgehangentoen bleek dat de voor
naamste getuigen tegen hem, de
Turksehe moutkar Younous zelf ver
schillende Chistenen had vermoord.
Fluks eenige getuigen geroepen die
wilden verklaren, dat Younous in bet
geheel niet te Adana vertoefdehij
ging vrij uit.
Het lijk van een Mohammedaan
werd ondekt; op eenigen afstaand
woonde een Armeniër, goudsmid.
Van schuldbewijs geen sprake; 15
jaar gevangenis.
Christenen vrouwen kwamen voor
den krijgsraad getuigden dat Turken
de moordenaars hunner echtgenooten
zijn geweest. „Wat wilt ge?" was hei
antwoord, „zullen wij den Islam ver
nietigen, voor uw mannen en kinderen
Gaat heen. En ze werdeD verjaagd.
Tegen de moordenaars van 20 pro
testantsche predikanten werd geen
enkele maatregel genomen.
Het Nomandenhoofd Kerim en zijn
zuster met eenige gezellen hadden
vreeselijke wreedheden tegen de Chris
tenen begaan mannen in stukken
gehakt, vrouwen in brand gestoken,
kinderen verdronken de daders niet
veroordeeld.
De Turk Hussein Kftendi, stads
architect heeft met petroleum zes
kerken, 12 scholen een geheele reeks
winkels euhuizen van Christenen in
krsnd doen stekener wordt een
onderzoek ingesteld en hij blijft zelfs
in zijn ambt gehandhaaft. Er zijn
Eohammedanen, die een geregelden
handel drijven in voorwerpen, uit de
huizen der Christenen geroofd zonder
dst ze daaivoor eenigermate lastig
worden gevallen.
De voornaamste aanstichter van de
moordenarijen was Abdul Kader Bag-
dadi; talrijke getuigen verklaren, dat
hij uit het veneter van zijn huis den
oproerlingen toeriep„doodt de man
nen en de vrouwen de bezittingen zijn
voor ons."
Hij werd vrijgesproken.
De „Patriote", aan wslk blad we
dit alles ontleenen, roept de Ferrer-
vrienden op om thans eens de Jong-
Turken te conspueeren
J awel
De „Ronde Wolk".
De „Roode Wolk" is dood. Bij zijn
sterven -was hij een hulpelooze, blinde
en bijna verlamde 90-jarige, maar voor
heen was hij een machtig Indiaanse!)
opperhoofd en geducht krijgsman ge
weest, aldus de „N. R. Gt.". Hij is
gestorven in een huis te Pine Ridge, in
Noord Dakota, dat de Amerikaansdie
regeering voor hean had laten zetten.
En toch is er onder- de Roodhuiden
van N oord - Am er i ka bijna geen geweest,
die de blanken hardnekkiger, langduri
ger- ien wreeder heeft bestreden dan
justi deze „Roode Wolk", het hoofd
van de Sioux-Indianen en daarmede
verbonden stammen in Kansas, Ne
braska, de beide Dakota's en gedeel
ten van Iowa, Minnesota, Wyoming en
Moutana. Deze Indiaan, die de iaat-
ste 30 jaar het genadebrood der re
geering heeft gegeten en in armoede
is gestorven, was van lage geboorte.
Maar door kracht van wil wist hij
zich naar boven te werken en. ten
slotte werd hij de voornaamste aan
voerder van de Sioux. Dertig jaar lang
heeft hij de blanken beoorloogd. Als
zijn eerste belangrijke wapenfeit wordt
genoemd de historisch geworden uit
moording van den grenspost Fort Phil
Kearney, bij welke gelegenheid alle
blanken in de toenmalige grensvesting
werden omgebracht. Toen „Roode
Wolk", door de bittere ervaring ge
leerd, had ingezien dat de blanken met
hunne moderne vuurwapenen den In
dianen de baas waren, gaf hij den
strijd op, sloot vrede en heeft dien
nooit verbroken.
De invloed van „Roode Wolk" onder
zijn stamgenooten was enorm. Op ver
gaderingen van d,e hoofden, wist hij
altijd zijn zin door te zetten. Hij
gebruikte daartoe een allermodernst
middel. „Roode Wolk" huurde n.l. voor
vergaderingen steeds een uitmuntend
spreker, die de roode broeders kon
omver praten. Vooraf werd deze ko
perkleurige „brugman" dan door „Roo
de Wolk" uiterst nauwkeurig geïnstru-
eevd.
De rijkstje vrouw der wereld
is, volgens de Amerikaansche „Evening
,Poist", mevrouw Hamman, de weduwe
van den overleden dollar-koning. Het
genoemde blad stelt haar vermogen op
530 millioen gulden. Toen Harriman
stierf, werd zijn nalatenschap op 360
millioen geschat, maar later bleek, dat
de spoorwegkoning den dag voor zijn
dood 120 millioen aan fondsen aan zijn
vrouw en zoon had geschonken, welke
fondsen nu nog in waard'e zeer geste
gen zijn.
Mevrouw 'Harriman, die thans drie
dagen per week aan de zaken wijdt
in haar kantoor in de Vijfde Avenue,
heeft verklaard, niets te gevoelen voor
groote schenkingen in den geest van
andere Amerikaansche milliardairs. Zij
is voornemens in de eerste plaats „haar
plicht te doen jegens 'kinderen en klein
kinderen.
Russische manieren.
Te Moskou is de oprichting beproefd
van een voetbalvereeniging, maar
de regeering heeft er een stokje voor
gestoken! Instede dat de regeering de
sportliefhebberij zou aanmoedigen als
een welkome afleiding voor de jeugd
'van gevaarlijker zaken, zooals hel ver
vaardigen van bommen, bijvoorbeeld,
blijkt zij de sport integendeel met een
«wantrouwend oog gade te slaan. De
regeering heeft haar goedkeuring voor
de oprichting der bedoelde vereeniging
geweigerd!
'nRaar land dat Rusland!
Snel recht.
Dat er in Engeland snel recht kan
geschieden is bekend. Maar zoo snel
als de politierechter van Tower Brid
ge dezer dagen de zaak van 69 be
schuldigden afhandelde, was nog niet
vertoond. Het waren meest gevallen
van openbare dronkenschap en wan
ordelijkheden in de Kerstvreugde be
gaan. In 59 minuten hadden zij allen
gekregen wat hun toekwam. Zes be
schuldigden werden in een minuut be
handeld.
Museumdiafstal te Parijs.
In de „Ecole des Mines" aan den
boulevard St. Michel te Parijs, is ©en
groote diefstal gepleegd van museum-
voorwerpen, tot een waarde van eeni
ge duizenden francs. Blijkbaar wist de
dief den weg en is hij uit een (na
burig gebouw, door het inwerpen van
een raam in het museum gekomen.
Eveneens scheen hij thuis in het mu
seum zelf, waar hij onmiddellijk de
grootste kostbaarheden wist te vinden.
Hij stal o.a. een stuk platina van een
gewicht van 2>/2 K.G., dat een waarde
van 20.000 30.000 francs had. Ook
Werden kleine stukken platina en twee
diamanten tot een waarde van 9000
francs gestolen Reeds acht jaar gele
den werd in hetzelfde museum dief
stal gepleegd. Toen werd platina ge
stolen tot een waarde van 10.000 frs.
Het museum is tegen diefstal verze
kerd.
Een mededinger van het Panama-
ka naaL
„Central News" maakt melding van
een plan der Columbiaansche regèe-
ring, om concessie te verleenen voor
den aanleg van een kanaal dat Cu-
pica-baai aan den Stillen Oceaan zou
verbinden met de Atratorivier die in
den Atlantischen Oceaan uitmondt. Zoo
zouden de beide Oceanen verbonden
worden. De aanleg van dit kanaal zou
weinig technische moeilijkheden bieden.
De kosten worden geraamd op onge
veer 250 millioen gulden. De firma
Rothschild zou bij de plannen betrok
ken zijn.
De Vereenigde Staten zouden alle
moeite doen, om de regeering te Bo
gota terug te houden van het verlee
nen van een concessie, maar niettemin
wordt verwacht, dat het plan goedkeu
ring zal vinden.
BINNENLAND.
Rolsohaatsrijden.
Nu het rijden op rolschaatsen ook
in verschillende steden van ons land
weer in zwang komt, kan het wellicht
veler belangstelling wekken, dat mr.
J. van Buitengha Wichers in zijn be
kend werk over „Schaatsenrijden"
mededeelt, dat in den zomer van 1790
zich hier te lande voor het eerst een
Zwitsersche rolschaatsenrijder vertoon
de. Het was op den 19en Aug. van
dat jaar dat zich duizenden toeschou
wers bevonden op den weg tusschen
den Haag en Scheveningen om getuige
te zijn van de „Exercitie van dezen
nieuwerwetschen schaatsenrijder". Op
dit merkwaardige feit werd een klink
dicht door H. 8. vervaardigd, waarvan
het slotcouplet luidt:
„De goede Zwitser, die zoo klom-
peuvast zich kweet,
Verdient, dat elk hem dra dien
bill'ken lof toeweet,
Hij heeft in Nederland iets won
derlijks begonnen 1"
Hij reed van het tolhek te 's Gra-
venhage naar Scheveningen. Watwa»
de belooning, die hij inoogstte? Dtze,
dat men in een herberg te Scheve
ningen voor een „zesthalf" de schaat
sen kon bezichtigen, waarvan door een
groote menigte uit nieuwsgierigheid
werd gebruik gemaakt.
De wijze om zich door middel van
rollen over den grond voort te bewe
gen is echter veel ouder, zij het dau
ook dat de oorspronkelijke rolschaat
sen in vorm meer met de sneeuw-
schoenen overeenkwamen.
Stephanis toch verhaalt, dat de oude
Noorwegers op den vlakken en naakten
grond dergelijke (n.l. ala de sneeuw-
schoenen) houtsohoenen gebruikten,
met raadjes er onder, en „zoo kan
men", verhaalt deze schrijver, „in
eenen dag grooter weg afleggen dan
zonder die dingen in drie dagen." En
deze manier van gaan werd beechouwd
als een middel van bijzonder vlugge
beweging.
Ometreeks dezen zelfden tijd, of iels
later, werd in Londen door John Joseph
Merlin, volgens Gentleman Magazine
de uitvinder der rolschaatsen, in mas-
kerade-costuum een voorstelling op
deze wieltjes gegeven bij Mre. Teresa
Cornely's Carlisle House, Soho Square.
In het begin der 19e eeuw zag men
ze voor bet eerst te Parijs. VoorGar-
cin, den bekenden schaatsenrijder en
schrijver van een bandleiding over dit
vermaak, waren de winterdagen te
weiDig m aantal en daarom trachtte
hij het rolrijden in te voeren. Hij
noemde deze schaatsen Cingars, naar
bet anagram van zijn naam.
In een zijstraat van den faubourg
Saint-Antoine opende hij een lokaal.
Wel viel het rol rijden daar meer in
den smaak dan bij ons en zag men
tijd lang menschen op de gladde stee-
nen der boulevards en op de paden
der apenbare parken zich aldus iu het
zweet huns aanschijDs voortbewegen,
doch daar deze schaats nog in wor
ding verkeeïfc, herhaaldelijk herstel
ling eischte, intocht het daar evenmin
gelukkig om dit rijden een blijvende
plaats onder de vermaken te doen
innomen. In 1823 werd het te Londen
weer beproefd door Robert John Tyers,
een fruithandelaar van Covent Garden,
doch ook hier verdwenen weldra de
„volitos" onder welken naam deze rol
schaatsen bekend waren.
In 1849 verscheen Meyerbeer's opera
de Propheet in welks derde acte een
rijtooneel voorkomt. Hierdoor werd
er de aandacht weer op gevestigd en
weldra opende men te Londen en
Parijs allerwegen zalen waar dit ver
maak beoefend kon worden. Spoedig
werden deze banen echter bij gebrek
aan bezoekers gesloten. In 1874 werd
de eerste publieke baan ia Engeland
geopend n.l. te Brighton Com Ex
change. Evenals over het schaatsen
rijden zagen ook handleidingen over
het rolrijden het licht. In dicht en
ondicht werd het vermaak verheerlijkt.
Het rolrijden werd zulk een rage",
dat sommigen reeds bedenkelijk het
hoofd begonnen te schudden over „the
folly of Engeland upon wheels".
In Amerika steeg de woede voor
dit rijden tot ware razernij. Hoewel
in 1861 aldaar eerst bekend, telde
men in een kwart eeuw later niet
minder dan 50,000 skating-rinks.
In die dagen werden door 400 fir
ma's in de Vereenigde Staten elke
maand 500,000 paar rolschaatsen ge
fabriceerd, juist genoeg om aau de
behoefte der skating rinks te voldoen.
Ook in ons land waren de rol
schaatsen een tijdlang in de mode en
hoorde men zelfs op kermissen het
gezang
„Maar 't prettigst waar een min
nend paar,
Des avonds heen kan gaan,
Dat is naar mijn idee voorwaar
Allen de schaatsen baan
De meeste Hollandsche banen ver
dwenen echter weer spoedig; slechte
weinige, te Amsterdam, bleven be
staan.
De reden, dat het vermaak bij ons
zoo weinig in den smaak viel, was,
volgens mr. Bvoornamelijk te wijten
aan het slechte gehalte der binen,
die werden aangelegd en aan de kwa
liteit der schaatsen, die werden ge
bruikt.
We zullen nu dienen af te wachten
wat de komende tijden op het gebied
rolschaatsen-rijderij ods zullen bren
gen.
(Ernstig journalistiek geschil
De heer J.^A. van Gijae. Jjgoffid-
ïedacteur van doArnhemscme itou-
rant", is door de Commissarissen va*
zijn blad plotseling1 ontslagen.
Hij goed't nu,in zijn Courant om
uiteenzetting van do redenen, welke
tot zijn ontslag hebben geleid. Hfe
noemt daaronder:
le. de slechte financieele uitkomst
van het vorige jaar toen slechts 8 2/6
pCt.kon uit gekeerd worden;
2e. de richting van zijn blad
3e. genus aan overeenstemming met
den directeur en commissarissen-
De schrijver toont aan, da*
al deze redenen eeö tusschen-
tijdseh ontslag niet, rechtvaardigen*
Een hem nog (niet opgegeven rede*
voer ontslag ziot do schrijver in zij*
weigering om tegenover commissa
rissen zijn© zelfstandigheid en vex-
antwiooxdelijkhedd prijs 6e geven.
„Een dor ernstige gevallen, aldus
mr. v. Gilse, wiaarin mijn zelfstan
digheid bedreigd werd, was het vól
gende. Ondanks do in den meest
krassen voorin geoefende pressie, ge
paard riet nauw verholen dreigemen
ten, had ik in dén aanvang des jaar»
beslist geweigerd te voldoen aan het
verlangen, dat niet opgienopouen zou
worden een onderteekiend ingezonden!
stuk, wiaarin in wel gezwollen maar
in geenen deele beleedigende tenue*
oen aandeelhouder der Amhemsohe
Bankvereenigiijng» bezitter van niot-
volgestoirte aandeden, in verband
met do behandeling der strafzaak
voor het Hof te Amsterdam, enkde
opmerkingen oinder de aandacht zij
ner lotgenooteji bracht. Do aan-
61)
„Ern waarom hoeft dfe markies dan
niet terstond na de aankomst der vd-
«omtess® dezO zaak in orde ge
maakt
Bij deze vraag nam het golaal van
den priester ©en strakke uitdrukking
aan en wend onbeweeglijk als mar
mer.
„Van dit oogenblik af," sprak bij
Ikoog-ernsrig. „-weet ik niets meer."
„Niets meer?"
„Neen," klonk het vol energie, „ik
weet niets moer, dan dat de markies
aan zijn echtgenoot© zijn volle ver
trouwen hooft teruggeschonken, dat
hij haar in mijn tegenwoordigheid de
hartelijkst® bewijzen van genegen
heid en teederboid gaf,"
„Ook nog na di©n vreesolijken
kireet midden in .dep nacht, die zijn
docd voorafging
„Ja» ook toen nog,
„Dus is het blijkbaar niet do
markiezin geweest, die in den nacht
aan hot bed. ran dein zieke kwam?"
De priester Zwoeg.
„Kotm, meneer de Sintéxy," sprak
de president» „één woord maar, eeji
eenvoudjüg i* off oefen. Dat woord,
door iemand van uw karakter en
gezag gesproken, zal beslissend
rijn"
Charles fronst© de wienkbrauWeln
en herhaalde: „Ik kan u niets, meer
zeggen,"
„Dat is ..onmogelijk," .sprak de
president ©enigszins ongeduldig.
„Gij alleen zijt in allo opzichten de
vertrouwde geweest van den mar
kies. Gij1 zij t de laatst© oogemblikken
van zijn levietn mot hem alleen ge
weest hij stolde in u het moest vol
komen vertrouwen. U ook moet hij
den naam «van do giftmemgster ge
noemd hebben. Miaar dien naam te
noemen, dat vragen wij niet van u,
dat magen wij niet vragen. Zeg
ons alleen datwas het de markiezin
die door haar echtgenoot verrast
werd, of was zij het niet
Ik mag u niets zeggen," was hot
op doffen toon gegeven antwoord.
„Dus gij wilt of kunt uw nicht
niet redden E|n gij zegt haar lief
te hebben. Gij1 kunt met éan woord
ons in haar Onschuld doen gelooven
en gij aarzelt dat woord uit te
spreken
Charles schoen op hot punt van
in zwijm te vallen. Maar bij deze
laatste woorden kwam er een uit
drukking van ondraaglijke smart op
zijn gelaat. „Laster mij niet, me
neer do president," sprak hij öp zuch
ten toon, „die beleediging is te veel
na al hetgeen gij mij al hebt moe
ten doen verduren. Voor mij bestaat
er maar .één gedragslijn- Gij moelnt
dat markies do Cypières mij' een ge
heim, hoeft geopenbaard, dat in deze
zaak v,an hot grootste gewicht is.
Dat is mogelijk. Maar wanneer mij
dat geheim is toevertrouwd, dan is
het geWeeist onder het zegel van het
biechtgeheim en dan gebiedt mijh
plicht als priester mij te zwijgen en
te vergeten."
„En uw eed dan om de waarheid
en de geheele waarheid te zeggen
„Spreekt gij' van een eed? Maar
weet gij! dan niet, dat ik bij mijn
priesterwijding gezWorpn heb, het
biechtgeheim steeds te zullen eerbie
digen In plaats van mij te folteren
zooals ge thans doet, moest ge be
grijpen dat mijn lippen tot iederen
prijs verzegeld moeten blijven."
„Dus u weigert te spreken
„Niet zooals gü 'het bedoelt. Ik
zweer u dat mijn nicht onschuldig: is,
maar vraag mij! niet naar hetgeen in
het laatste onderhoud tusschen den
markies en mij' mij is toevertrouwd."
„Daar gij de bevestiging van bet
geen ik u vroeg, moet weigeren."
hernam do president, „is er- misschien
iets anders dat ge ons zeggen kunt-
Had de markiezin de Cypières de
sleutels van de glazen kast op Mau
vezin, of waren deze in het bezit van
den markies zelf? VCanlneer deze
laatste ze onder zijn berusting had,
kunnen z© hem door eien vertrouwde
ontstolen zijn, die ze dan weer aan
een derde afgegeven zou moeten heb
ben. »Wanneer daarentegen de mar
kiezin de sleutels had, worden door
dat feit de vermoedens onitrcnt haar
schuld natuurlijk zeer verzwaard."
Het gelaat vau den priester werd
nog somberder.
„Ik riagi niets zeggen, niets,' her
baalde hij:.
Madeleine, die tot dusverre onbe
weeglijk alles had aangehoord, wend
de zich nu eensklaps ;naa.r dc.n kant,
Waar de priester stond. ,,0. Charles,"
riep ze angstig uit, „ge zult toch
niet blijven zwijgen waar het mijn
eer, mijn vrijheid, misschien mijn le
ven geldt! Eén Woerd va'n u, en
ik hen i mmers geredHor ace
heeft u stellig alles omtrent die sleu
tels verteld. Hij zal er geen geheim
Van gemaakt hebben. Ze lagen in
zijn secretaire en hij heeft tegenover
mijl zelfs er op gezinspeeld, dat het
vergif, hetwelk men hem had toege
diend, riis&chi,e® de glazen kast
op Mauvezin afkomstig kon zijh-—
Op het hooren dezer stem:, hart
verscheurend in haar smeekenden
toon, scheen liet, alsof Charles wilde
gaan spreken. Iedereen in de zaal
verwachtte het, en Clara de Mjon-
dragon werf krijtwit van angis.t en
schrik.
Clemens daarentegen liief uitda-
gtend en met eeta vreeselijke^ uitdruk
king in de oogen hét hoofd op, en
met een stelm, die door de geheele
zaal gehoord werf, sprak hij tot de
vicomtess©„Als de heer de Sintély
nu nóg blijft zwijgen, is dat toch
wel het zekerste bewijs, dat hij niets
ten (gunste vain de beschuldigde in
het midden weet te brengen."
Ook de priester hoorde deze Woor
den, lioorfe ook het smeeken van
Madeleine, die zachtjes zuchtte: „O
Charles, Charles, help mij1 toch!"
Maar het geheim der biecht bleef
de lippen van den priester gesloten
houden. Hij maakte een armbewe
ging als' om' da bekoring van zich
af te weren, en als een H, Joannes
Nepomuceus stond hij1 daar, dat ééne
woord herhalend„Ik mag u niets
zeggen.!"
Balmond en do graaf de Clavièries
vingen den armen martelaar in hun
armen op, toen hij' op het punt stond
ineen te zinken onder het gewicht
van zooveel smart.
Zij' droegen hem naar bulten en
deden hem daar versche lucht inade
men. In d© zaal had ondertusscben
de opgewondenheid en ontroering
liaar toppunt bereikt. Het eerste ge
deelte van de verklaringen des pries
ters dat zoo gunstig voor de arm©
markiezin geluid had, was reeds
bijna vergeten an uitgewisciht door
end sléchten indruk, dien zijn zwij
gen in verband riet d© duivelsch©
interruptie van Clemens Gaube
gemaakt had.
„Misschien weet hij: er1 niets van,"
sprak de een.
„Oéh kom," zeideeen ander, „daar
voor behoef je hem ïnaar aan te zien.
Het is duidelijk dat hij integendeel
alles weet! Maar hij. mag het niet
zeggen, omdat het hem in de biecht
is toevertrouwd."
„.Wie zou nu eigenlijk de sleutels
gehad hebben
„Nu, dat doet er weinig toe. De
markiezin heeft men zo immers even
goed kunnen ontstelen als den mar
kies!"
Te midden van hevig© discussies
van dat soort werf de zitting ge
sloten.
„Wat een verschil tussducn de ver
klaringen van di© twee broeders, zei
den de menschen.
„De markies kan heel goed aan
den eerwaarden heer de Sintély ver
teld hebben, dat zijn vrouw inder
daad de schuldig© was»" sprak een
ander. „Uit het zwijgen van den
priester zou men dat biest kunnen
afleiden."
En zoo werd de vervulling van
den bedligsten plicht door de menigte
en blijbaar zelfs door sommigen
van de gezworenen ten nadeele
van de arme .Madeleine uitgelegd-
Advocaat Aubry werd bijna wanho
pig, toen hij, door de rijen der toe
hoorders gaande, hier en daar de
brokstukken van gesprekken op
ving
{Wordt vervolgd).
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT tw«?«lad.
