I
Moederen Martelares
Markten.
Week-Kroniek.
Alles laten liggen.
Cemettode Buitenlandsche berichten
Oemengd Nieuws.
I
binnenland.
!£üi MM tel»! ill*l ItjÉï ill:1! iff!**!
BINNENLAND.
FEUILLETON,
-•/
-
IEUWE HAARLEMSCHE COURANT
!q de week van 17 Jan. tot 22 Jan.
Maandag. Alkmaar, Amsterdam,
ster, GoHda, Haarlem, Hoorn,
edemblik, Velsen. Dinsdag. Beemster
everwijk, Purmerend. Woensdag, Am-
irdam, Beemster, Enkhuizen, Haar-
Helder, Schagen, Uitgeest, Velsen,
iderdag. Beverwijk, Edam, Haar
lemmermeer, Hoorn, Purmerend, Scha,
Sen, Zaandam. Vrijdag. Alkmaar, Am
sterdam, Assendelft, Hoorn, Leiden,
Oostzaan, Purmerend, Schagen, Velsen.
bterdag, Alkmaar, Amsterdam, Edam,
Hoorn, Leiden.
van 814 Januari 1910.
BUI ÏENLAND.
8 Jsn. Het nieuwe Hongaarsche
Kabinet is samengesteld
met Dr. Lukacs als minis
ter-president.
President Taft driögt bij
het Congres aan op de
stichting van een handels
rechtbank der Ver. Staten
om alle spoorwegkwesties te
onderzoeken.
Latham heeft te Chalons
een vlucht gedaan van 1500
M. hoog. Eemeuzenrecord.
De Amerikaansche Mi
nister van Buitenlandsche
Zaken heeft den mogend
heden voorgesteld de spoor
wegen in Mantsjoerije tot
onzijdig gebied te verklaren.
10 Jan. Het Engelsche Parlement
ontbonden.
11 Jan. De Pruisische Landdag is
geopend met een troonrede
van den Keizer, waarin de
KiesrechthervormiDg van 't
Huis van Afgevaardigden
werd aangekondigd.
12 Jan. De Bisschoppen in het
Duitsche Rijksland hebben
den Kath.onderwijzers ver
boden zich bij den open
baren Bond aan te sluiten.
In Turkije is weer een
nieuw Kabinet gevormd.
13 Jan. In Engeland zijn de ver
kiezingen begonnen.
8 Jan. De Amerikaansche Gezant,
Generaal Woodford, de
brenger van de Hudson
Fulton-medaille, heeft ons
land verlaten.
Het eerste nummer ver
schenen van den Ned. R
K. Esperantistenbond.
400 officieren op audiëntie
bij H. M. de Koningin,
teneinde H. M. nog geluk
te wenschen bij de geboorte
van de Prinses.
10 Jan, In de bouwvakken te Am
sterdam is de staking ge
proclameerd.
Z. K. H. de Prins heeft de
Kon. Ned. Landbouwver-
eeniging gepresideerd.
De Amsterdamsche Me
taalbewerkers zetten een
actie op touw voor meer
loon, norm. arbeidsduur,
extra loon overwerk, vriji n
Zaterdagmiddag en uitbel.
Chr. feestdagen.
11 Jan. De oud-Gouverneur Gene
raal van Indië, Gen. van
Heutsz heeft te Genua voet
aan wal gezet.
12 Jan. Burgemeester ven Leeuwen
houdt zijn officiëele af
scheidsrede in denAmster
damschen Raad.
STAD.
13 Jan. De Haarlemsche Rechtbank
ontsloeg den eedsweigeraar
H. van alle rechtsvervol
feing-
OMTREK
8 Jan. De St. Vincentiu3vereeni-
ging te Leiden is door aan
koop eigenaresse geworden
van het Vincentiushuis te
Lisse.
Te Lisse is een R K.
Wijkverpleging opgericht.
10 Jan. Te Heemstede is thans de
finitief de Raideisenbank
opgericht.
Voor de politiemannen worden
tegenwoordig' voordrachten gehou
den over „de wetenschap ia dienst
der politie. Interessante voordrach
ten. Na 't aanhooren waarvan men
zeggen zou, dat er geen enkele mis
dadiger meer ontsnappen kon aan de
nasporingem der politie; indien deze
van de gegevens der wetenschap ge
bruik maakte.
En toch.,... zegt het „D. van
N. B" desniettegenstaande
O men weet het zoo. goed als wij,
zoovele dieven als er onbeheerd
rondloopenZelfs heeft- ieder oinzer
kans vandaag of morgen de bedrijver
van dezen of geenen moord te ont
moeten. Ook die zijn |nog ongestraft.
Theorie en praktijk wonen soms
mijlen van elkander.
Toch ligt dit niet altijd aan de
onvolmaaktheid der theorie. Een
theorie kan goed zijn, maar do om-*
standigheden kunnen de toepassing
ervan onmogelijk maken.
Daar moest ge eens hooren op welk
een vernuftige wij'ze mén de afdruk
ken van (vingertoppen bewerkt. En
de voetsporen-
En daarna vragen aan een politie
man [Welnu
Hij' zal 't hoofd schudden.
Maar die vingerafdrukken
dan En die voetsporen
- Is geen aankomen aan.
Wat bedoelt ge?
[Wel, zoodra merkt, laat ik zeg
gen, Jansen niet; dat er kippen zijn
gestoten van zijin erf, of hij laat
een schreeuw.
V rouw, kinderen, dienstboden,
overburen, achterburen, allen komen
toegesneld.
En ze zoeken huis ein erf af om
uit .te vinden, hoe. da dief is binnen
gekomen en hoe hij1 den diefstal heeft
verricht. Alle .voetsporen worden
daarbij vertrapt, a.lle vingerafdruk
ken uitgewischt, alle mogelijke be
stukken van do. plaats gehaald.
Dan roept men de politie.
Die komt, laat z'n hond snuffelen.
Maar alle sporen zijn weg. Hij gaat
vervolgens het ©ene middel beproe
ven na het andere. Geen resultaat.
Onlangs, zooi vervolgde- de oud©
politieman, kwam ik aan een huis,
waar 'n inbraakje gepleegd was.
Men had een ruit uitgebroken, en
was zoo binnengekomen. Net- ha-d ik
de lessen van Dr. X. gevolgd, boek
jes .van Dr. JJ. jjest-udeerd en me
geoefend door het nemen van aller
lei proeven.
Nu zal jk een praktische toepas
sing kunnen m a ken, dacht ik. En
ik vroeg dadelijk: hoe- heeft hij de
ruit gebroken Ingedrukt of uitge
sneden.
Toen ik hoorde, dat de inbrekers
de stopverf hadden uitgekrabd, en
de ruitjes- netjes op het gras hadden
neergelegd, wilde ik natuurlijk dade
lijk de ruit zien.
En men bracht mij voor n venster.
„Daar zit ze," lachte mo-eder de
vrouw tevreden en ze wees naar het
venster. „Onze baas heeft er de ruit
dadelijk maar weer ingezet."
Domme kerel, mopperde ik,
On de vrouw keet heel verbaasd-:
Neen, neen, hervatte de politie
man zijn gedachtengiang van daar
straks, zoolang de menschep niet lee-
ren om alles op z'n plaats te laten,
tot de politie -er is, geen onderzoek
in te stellen op eigein houtje, niets
op te ruimen, of te verplaatsen of
schoen te maten, geein voetsporen of
vingerafdrukken uit te wisschen,
zóólang hebben wij aan die theorie
weinig'.
Da's toch wel jammer.
Ja.
En we nait!e;n afscheid.
Vandaag ontvingen we echter van
den politieman eein briefje van den
volgenden inhoud:
Mijnheer.
U moest in de krant tot de men-
schen eens het verzoek richten, om,
ingeval van misdrijf, dadelijk aan
de ontdekking ervan mee te wer
ken. 'jMen moet beginnen de zaak
zooveel mogelijk geheim te houden
om onnoodig geloop te voorkometn.
En dan dadelijk de politie waar
schuwen, onverschillig of het
vroeg in den morgen ;is, of laat in
den nacht Ei dien tusschentijd zor
gen, dat er niets v,an zijn plaats
worde genomen, dat alles precies
blijft, zooals de inbrekers of an
dere misdadigers het hebben ach
tergelaten, dat geen sporen worden
uitgewischt.
Indien iedereen dat verzoek na
komt, zal de taak der politie zeer
worden vergemakkelijkt- en zullen
er verschillende misdadigers wor
den ontdekt, die nu vrij blijven
rondloiopen. (Volgde de onderteo-
kening).
Wij voldoen hiermede aan het ver
zoek van .onzen politieman, doch
meenen eein enkel voorbehoud te moe
ten maken.
Dat men de zaak geheim houde om
onnoodig geloop te voorkomen, vin
den wiji best.
Maar
Zoodra, men de politie heeft geroe
pen, waarschuwe men ook evea
de krant.
Hetzij onzen pl aatselij ken corres
pondent hetzij opzie redactie.
Die mogien onder het geheim niet
begrepen worden.
Afgesproken
Dan zij verder aan dein wens oh der
politie voldaan in bet belahg der al
gemeen© veiligheid, orde en rust.
EEN COLLEGE VAN WIJLEN
KARDINAAL SATOLLI.
De Romeinsche briefschrijver van een
onzer Katholieke bladen, Romanos,
vertelt als volgt van een persoonlijke
herinnering aan den deze week over
leden kardinaal Satolli:
„Ik herinner mij nog goed, dat in het
najaar 1886 onze toen allicht tot geest
drift oplaaiende en ook anderen ont
vlammende vriend dr. Alphons Ariëns,
zijn studiemakkers letterlijk vervolgde
met lofredenen op professor Salolli.
„Dien moesten en zouden wij toch ook
eens gaan hooren aan de Propaganda!"
Als trouwe hoorder en bewonderaar
van 's Pausen tegenwoordigen hoftheo
loog, pater Alberto Lepidi, die toen
met zijn kristalheldere dialectiek aan
de Minerva Sint Thomas verklaarde,
liet ik mij niet gaarne overhalen, maar
eindelijk kwam ik, door Ariëns meege
sleept, toch onder het gehoor van Sa
tolli.
Mijn hooggespannen verwachting
werd nog ver overtroffen. Het audi
torium bestond uit ruim honderd theo
loganten, van allerlei natiën, zo-odat
vóór de les het rumoer wel o-p de Ba-
belscho spraakverwarring geleek. Maar
opeens verstomde het, want de pro
fessor, wiens tengere verschijning in
de gewone zwarte toog en met zijn nog
jeugdig uiterlijk, door het meerendeel
nauwelijks opgemerkt, had den kathe
der beklommen. Een kort gebed, de
stapel boeken, dien hij onder zijn arm
meebracht, ter zijde gelegd, en de les
begon onder ademlooze stilte. Met een
paar volzinnen werd de inhoud der vo
rige les nog eens saamgevat, en nu
kwam de professor' midden in zijn on
derwerp voor den dag. Het was een
moeilijk onderwerp van h oog-bes pi ege
lenden aard; doch hij gevoelde zich
daar zóó thuis en bewoog zich met een
gemakkelijke vlugheid, alsof voor zijn
geest de grootste problemen waren op
gelost Deze luchtreiziger in de sfeer
der gedachten had echter geen afdwa
ling of tuimeling te vreezen; want zijn
acroplaan volgde gehoorzaam de zekere
banen van Sint Thomas, en aldus lag
het reddingsanker gereed, dat hem, zoo
noodig, weer vasten grond kon geven.
op de Rots van Petrus. Koenheid en
opvatting en gloed van overtuiging, gin
gen hier gepaard met een onwankelbare
en gloeiende liefde yoor de ééne, hei
lige, Katholieke en apostolische Kerk,
wier geloofsleer dezen theoloog in
vleesch en bloed was overgegaan en
waarvoor deze belijder gaarne als (mar
telaar zou sterven.
Een vol uur hingen wij aan de lip
pen van den als 't ware hypnotisee-
renden redenaar, die Latijn sprak als
zijn moedertaal en tooverde met een
rijkdom van woorden, om ons een nóg
grooter rijkdom van eigen gedachten
mede te deelen.
Hij was geheel doordrongen van zijn
onderwerp, dat hem scheen te beheer -
schen, en ons deed hij wederkeerig
alles veigeten, om geheel in zijn ge-
dachtenikring op te gaan. O'! als deze
man niet zoo. vaststond in de Katho
lieke leer hoever zou hij dan kunnen
afdwalen en hoe gemakkelijk zou hij
zijn leerlingen hebben meegesleept. Zij
waren immers één en al enthousias
me, en toen de les een einde nam,
keken we elkander verbaasd aan, als
of we een reis hadden gemaakt door
een andere, onbekende wereld. Maar
wij zaten nog in de gewone leeszaal
der Propaganda, en daar ging Satolli
ons al verlaten, starend voor zich uit,
strak in zijn bleek en ascetisch gelaat,
do meegebrachte boeken, die hij onder
de les niet had aangeraakt, weer onder
zijn arm, meer zwevend dan loopenxl,
als een slaapwandelaar. Nu echter
kwam de bezinning weer algemeen te
rug: een daverend handgeklap barstte
van alle kanten los, den reeds uit de
leeszaal verdwenen professor een na
tuurlijke uiting van dankbaarheid zijner
bewonderende leerlingen, die hem
gaarne een schitterende ovatie hadden
gebracht.
De verkiezingen in Engeland. De
verkiezingen in Engeland zijn onmid
dellijk na de ontbinding van het par
lement begonnen, met de verzending
der oproepingen tot de stemming,
„writs" genaamd, aan de „returning
officers", ,de officieele leidtrs der ver
kiezingen. Van het Londensehe „Crown
Office", de Kroonkanselarij, uit wor
den zij gezonden voor Engeland en
Schotland en van het Dubliner slot
uit voor Ierland. De eigenlijke verkie
zingen beginnen echter eerst op Vrij
dag, vier dagen na de afzending der
„writs".
Terwijl de verkiezingen in Duitsch-
land en frankrijk gewoonlijk op den-
zelfden dag plaats vinden, duren zij in
Engeland (drie weken. Dit is hieruit
te verklaren, dat de stembilletten niet
op denzelfden dag in de verschillende
kiesdistricten aankomen en dat den „re-
turning officers" een bepaalde tijd is
toegestaan voor do bezorging derstem-
biU -tten. In de meeste gevallen moet
bovendien een stemming plaats vinden,
voor welke een bepaalde dag moet wor
den vastgesteld. Want slechts weinig
candidaten verkeeren in de benijdens
waardige positie bij enkele candidaat-
stelling gekozen te worden, door het
ontbreken van een tegencandidaat.
Binnen 2 dagen na ontvangst der
„writs" die, op weinige uitzonderingen
na, alle per post worden verzonden
moet de „returning officer" dag, plaals
en uur der verkiezing bepalen en alles
voor de .stemming, zoo deze noodig is
regelen. De techniek van de stemming
komt vrijwel overeen met die in Ne
derland in zwang is. De candidaten-
lijst behoeft slechts de onderteckening
van 10 kiezers te dragen. De stemming
heeft gewoonlijk 3 of 4 dagen na de
candidaats,telling plaals, en de gelegen
heid daartoe staat van 8 uur 's morgens
tot 8 uur n.m. open. De aanwijzing van
den candidaat op het stembillet ge
schiedt door het zetten van een lig
gend kruis achter den naam.
De telling der billetten behoort mede
toil de taak van den „officer"; zij is
niet openbaar, alleen de kiesagenten
der candidaten worden er bij toegelaten.
De namen der gekozenen worden in
een „writ" gesloten en naar de Kroom
kans elar ij t eruggezond en
De duur der verkiezingsperiode is
voor de afzonderlijke kiesdistricten ver
schillend. De oproep der kiezers had in
steden en dorpen Dinsdagavond, in de
graafschappen Woensdagavond plaats.
De candidaatstellingjen moeten in de
steden gisteren en heden, in de dorpen
en graafschappen tusschen heden en
den 20en Januari plaats hebben. De
stemmingen hebben in de steden Maart
dag tot den 19en Januari, in de dorpen
en graafschappen tusschen den 18en
en den 28en Januari plaats.
Voorstellen tot ongeldigverklaring van
een verkiezing moeten binnen drie wei
ken na de stemming worden ingediend
Alleen dan wordt op een protest acht
geslagen, wanneer het uitgaat van een
kiezer van het betrokken distriet of
van een persoon, die naar zijn be
weren rechtmatig gekozen is. De kwes
tie wordt door een rechtbank uitge
maakt, die haar vonnis aan den „Spea
ker" van het Lagerhuis bekend maakt.
De verkiezingsmiscLrijven, omkooping
en verdere onwettige middelen, heb
ben verlies,van het kiesrecht voor een
bepaalden tijd en blijvende ongeschikt
heid, om een zetel in het parlement
in te nemen, lengevolge. O]) de onder,
schuiving van personen bij de stem»
ming staat twee jaar dwangarbeid en
tweehonderd pond sterling geldboete.
Andere onwettige middelen bij de stem
ming worden met een boete van hon
derd pond sterling en het verlies van
kiesrecht gestraft.
Een weer gevonden schat. Men
meldt uit Boekarest, dat de politie te
Yassi, den prinsen Ghyka een aange
name verrassing heeft bereid.
Bij een huiszoeking, bij een boerin,
genaamd Sarta Gradmarion, heeft zij
verscheidene doozen met gouden voor
werpen en juweelen gevonden, welker
waarde verscheidene millioenen francs
moet bedragen. De vrouw werd aan
stonds gearresteerd en legde een vol
ledige bekentenis af en vertelde de her
komst van dezen schat.
Zij had een dochter, die hij prins
Nicolas Ghyka gediend had, die in 1884
ten gevolge van een operatie in Parijs
stierf. De meid, die van de verwarring
geprofiteerd had, veroorzaakt door den
dood van den prins, heeft die kistjes
verduisterd, niemand gaf er acht op;
toen heeft zij ze bij haar moeder ge
bracht. De oude boerin durfde ze niet
verknopen en in 26 jaar heeft zij den
schat niet aangeraakt. Haar dochter is
gestorven zonder van haar diefstal te
kunnen profiteeren. En nu zullen de
kostbaarheden aan de familie Ghyka
teruggegeven worden.
Aanval op een priester. 1 Ai ter
Don Julio Cejador, een van Spanje's
meest gevierde oudheidkundigen en een
der beste schrijvers op het gebied van
taalstudie, hoeft pas de voornaamste
rol gespeeld in een opstootje, iets wat
in het leven van gewone geleerden zeld
zaam voorkomt.
In een der locale bladen heeft een
axtikiel gestaan, dat als oorzaak poli
tieke kwesties had, en dat aan pater
Cejador werd toegeschreven. Den vol
genden dag ontmoette in de straten van
Valencia Don Valentin Calderon, een
diplomaat uit genoemde plaats, door
eenige van zijn partijgenooten verge
zeld, den priester.
Met knuppels gewapend, vielen zij op
patei* Cejador aan, en sloegen hem tot
dat hij bewusteloos neerviel.
In den nacht was zijn Toestand zeer
ernstig.
Een drama op ziee. Een drietal
knapen, die speelden in een haven
stadje aan de Oostzee, kregen het in
hun bol om wat te spelevaren. Zij
huurden samen een bootje en met twee
paar riemen werd van wal gestoken.
In den beginne ging alles goed, maar
toen het spelletje zoo een paar uur ge
duurd had, kregen de jongens ruzie. Het
gevolg was, dat drie van de vier roei
spanen in zee vielen, zoodat de va
renden overgegeven aan de voortklot-
sende golven, steeds verder afdreven.
Dat leek in den beginne wel aardig,
maar toen het avond werd en het werd
nacht, toen de jongens honger kregen
en dorst en rilden van koude toen was
de grap er al lang af. Luid schreiend
en schreeuwend om hulp zaten zij in
het ranke vaartuig. Gelukkig bleef de
zee kalm. Tot den volgenden morgen
omstreeks 8 uur bleef het noodge
schrei onbeantwoord, toen daagde in
de verte een stoomboot op, die naderde
en naderde. Aan boord van de boot zag
men het dobberende scheepje en geen
half uur Later waren de zwervers op
gepikt. Het zag er treurig met hen uit,
2 d er „zeevaarders" klappertandden
van koorts, de derde was door de koude
bevangen. De kapitein der stoomboot
nam het drietal op, dat spoedig naar
hun woonplaats werd gestoomd en dat
nu zeker voor goed zal zijn genezen
van het maken van roof- of zeiltochtjes
in de open zee.
Si echte manieren.
Het „Handelsblad" schrijft:
Onze persoonlijke ervariDtr heeft ons
de betrekking tusschen dagbladredac
ties en uitgevers, wat het aankondigen
van nieuwe uitgaven betreft, ale zeer
correctdoen kennen. Wanneer eeu blad
verband zou brengen maschen redac-
tioneele mededeelingen over versche
nen boeken en ter aankondiging daar
van ceplaatste advertenties, is het
duidelijk dat de lezer niet meer zou
worden ingelicht op betrouwbare wijze.
Dit werd niet alleen in de journalistiek
begrtpen, maar ook de Nederlandeche
uitgevers toonden in deze zaken een
juist inzicht. Zelden werd ons meer
gevraagd dan wij in eerlijke journa
listiek toestaan konden.
Daarom treft ons een schrijven als
wij beden van een bekend Arnster-
damsch uitgever ontvingen als arie-
vend en beleedigend. Bij den tekst
van een advertentie over een tijdschrift
waB gevoegd een bericht ter plaatsing
in onze redactioneele kolommen en
het volgende briefje:
„Mijnheer, u kunt deze adver
tentie in uw blad van hedenavond
plaateen, mits u tevens het hierbij
gezonden berichtje wilt opnemen
ea een aardige recensie wilt zetten
over het lautst vers.chenen num
mer"
De afzender van dit briefje heeft
nog te leereD, dat „mitsen" door een
redactie die op goede persmanieren
prijs stelt, niet kunnen worden aan
vaard en dat het ook niet tot de goede
man'eren behoort van iemand iets te
vergen wat bij als fatsoenlijk mensch
niet kan doen.
Brief en advertentie zijn verhuisd
daarheen waar zij behooren; in de
papiermand. Doch wij meenden niet
te mogen nalaten onze ondervinding
publiek te maken ter, naar wij ver
trouwen nog steeds overbodige in
lichting van anderen.
Een verschrikkelijke nacht.
Een echtpaar op de Kaiaerstraat
te Leiden, v. L., heeft naar* het „L.
Dbld." meldt, een verschrikkelijke
nacht doorgebracht.
Om half twaalf was het paar naar
bed gegaan, de kinderen natuurlijk
reeds vroeger. Teen alles in diepen
slaap was, werden man en vrouw!
opeens te gelijk wakker door Leven
vlak bij, waardoor, Jat wisten
zijl niet, tot opeens do ruiten
werden stukgeslagen, boven achter
het gordijn bij hen. Te gelijk kwa
men er twee ontbloote beenen door
heen, terwijl d© eigenares daarvan
schreeuwde wie zij was en om hulp
riep, alsmede: „hij wil mij vermoor
den, met een mes."
Dat de echtelieden niet weinig
schrikten en dadelijk het bed uit
sprongen, kan men begrijpen. De
man, tot bezinning gekomen, pakte
de ongenoode vreemdelinge met bui
tengewone kracht beet en voorkwam
alzoo, da.t de ongelukkige niet in
de Speelinanspoort, welke ter zijde
aan het huis grenst, te pletter viel.
Nu bleek wiel dra dat men hier met
een krankzinnige te doen had, die
drie huizen verder woonde. Zij had
bijna geen ldeeren aan en staarde
met strakke oogen, steeds sprekend
over moord en vermoorden tot 't
echtpaar, den toestand eindelijk
©enigszins begrijpende, de ongeluk
kige er toe kon krijgen, bloedend
69)
Met een zacht gebaar hield Ri
chard de Clavières haar tegen. „Nu
biet", sprak hij, „het oogenblik is
"volstrekt niet geschikt."
„Ik wil niet wachten, ik kali
biet...."
„Maar ik wil niet dat gij' een
dwaasheid zult begaan."
„W at voor een dwaasheid Te
eien of daar in het graf mijln kind
rust? En gij zelf hebt mij da.t
aangeraden
„Zeker, maar niet op klaarlichten
dag [Waarom, zullen we de aandacht
van uw doodsvijanden gaande ma
ken Waarom 'hen in de gelegenheid
stellen, als uw kind in je ven is, het
zoo goed te verbergen dat gij hét
Uocii terugvindt? Waarom vooral
hun, onder dein druk van de vrees
de zoozeer begeerde millioenen te
verliezen, dens moed verschaffen,
dien zij tot dusver wellicht niet ge
had hebben, dien valit de kleine
Leonie te dooden
„Houd op, gij doét mij sidderen
„Welnu, wees dan voorzichtig.
„Ja, Richard, gij hebt gelijk ver-
Stof miji- Ik Ren nog half ziek van
«mart, angst en verdriet. Ik kan
de zaken niet juist biaoordeelen.vreeselij'k geheim schuilen dat ons
Handel gij voor mij. Ik vertrouw mij: vroeg of laat, als we het ontdekken,
geheel t'oe aan uwe helderziendheid de vicomtess© de Mondragon geheel
en uw gr.oo.te goedheid." in bandon kan leveren. Eu ik reken
„Best," sprak Richard met een [er op dat dit ons ten minste ge-
glimlach waaronder hij de ontroe- j geven z,al zijn. T,
ring veTborg di© hem telkens dreig- AYee-s voorzichtig. Richard,
de te overhieersdhen, „wilt gij' uw sprak do jong© geneesheer ernstig,
vrienden, Raimond, Baseou en mij, Lg'iji moogt sterk zijn. „.de yioom-
gehoerzamen I tes-se is een gevaarlijke vijandin.
„Ja," sprak Madeleine ernstig, „ik I Er speelde een geheimzinnige
zal alles aannemen wat gij over mijglimlach pin do lippen van dep In-
besluit." i dier. Hij1 legde zijn hand op den
AVeinu, dan komeh wij vannacht arm van zijn neef, keek Raimond
hier terug* Andiré zal ©en vertrouwd aan met zijn heldere, oogen, waarin
man meebrengen die de gereedschap- dezelfde ontembare Wi Isiaucnt sclnt-
pen bezorgt en het ruwe werk doet. terde, die hem bh al zijn arbeid van
Als heit graf eenmaal open :is, zullen den laatsten tijd z,oo gekenmerkt
wiij er binnengaan en kunt gij zelf, had, en sprak langzaam
zien of mijn vermoedens al dan niet! „ilndj.en die vrouw die gij zoozeer
juist zijn." schijnt te duchten, op het oogenblik
Ik zou nooit op dat denkbeeld hier was, zou zij misschien u beken-
gekomen zijn," sprak Raimond, nen dat in het diepst van haar go
mmaar nu gij het eenmaal geopperd moed een waarschuwende stem
hebt, jnoet ik zeggen da.t- het het klinkt, die dezelfde woonden zegt
eenige is dat ons de waarheid kan
doen achterhalen."
„En voorzichtig moeten we zeker
zijn," sprak Baseou, „want waar het
de millioenen der de Cypières geldt,
is de vicomtesse tot alles in staat...
„Wat wil zij toch met datgeld.'
v;foeg Raimond de Sintély. „Zij heeft
toch haar honderdduizend francs
rent©Is dat vermogen niet genoeg
voor haar!"
„Ook daaronder," zeide Richard de
Clavières op zijn beurt, „moet een
welke gij zooeven hebt uitgesproken
„De graaf de iC'lavièreiS is een ge
vaarlijke vijand!" En zij kan er
op rekenen dat ik haar overwinnen
zal."
Het gezelschap nain den terugweg
a,an naar Rocbe-Moirte. Alvorens ech
ter het kerkhof te verlaten, knielde
Madeleine neer bij de graven van
haar dierbar© ouders om in een vurig
gebed haar hart uit te storten Voor
haar echtgenoot ook te bidden viel
haar heden voor het eerst moeielijk.
Zij had dezien man haar jeugd, haar
meest volkomen toewijding geschon
ken, en wat had hij er 3iaa,r voor
teruggegeven
Maar als wilde ze zich aan de
beantwoording dezer vraag voor zich
zelve onttrekken, stoind ze haastig
op en begaf zich naar ha,ar rijtuig.
Wanneer ooit de seconden uren en
de uren halve eeuwigheden gesche
nen hebben, dan waren het zeker
wel die welke de markiezin de Cy-
pières scheidden van het oogenblik
da,t ze in het kinderlijkje daar in den
grafkelder der familie al of niet
haar Leonie zou 'herkennen.
1 Noch de eindeloos lange dagen'die
zij1 in de gevangenis had doorge-
I bracht, noch de siapelooze nachten
of de kwellende uren der verhoeren
en openbare terechtzittingen, konden
vergeleken worden bij hetgeen zij nu
I uitstond. Ondanks de toewijding van
de goed© Ségonde, durfde zij bij deze
haar hart niet uitstortenwat ern
stige gevolgen zou één onvoorzich
tig woord al niet kunnen hebben
De arm© Jeannette zou haar nog
minder begrijpen en herkende baar
zelfs maar nauwelijks. André Bas
eou was afwezig: hij maakte de noo
dig© toebereidselen om de nachtelijke
expeditie zoo goed mogelijk te doen
slagen
Eindelijk daalde de avond Made
leine's ongeduld heinde nu bijna g©e,n
grenzen meier. Reeds was André,
door een werkman vergezeld, op het
kasteel aangekomen. Tevergeefs
trachtte hij' de twijfelingen te- be
zweren, die de arme markiezin be
stormden. Had de oude Cantérae
zich niet vergist toen hij een kind
hoorde schreien en het in de armen
van Reine Beinhoët meende te zien
liggen En had Richard de Cla-
v.icres niet gedroomd toen^ hij aan de
vage woorden der kamenier zooveel
beteeken is hechtte
Een krankzinnige angst beklemde
Madeleine het, hart. Zou haar hoop
niet ijdel blijken? Als het nu In
derdaad todh Leonie bleek te zijn
die daar- naast haar vader rustte
Men zeide dat zij aan do gevolgen
van het tanden krijgen overleden
was
André trachtte tevergeefs den
warihopigen aingst dien hij in de
oogen der markiezin las te kalmee-
ren.
De ongelukkige luisterde nauwe
lijks naar hem.
Toen eindelijk do nacht gekomen
was, deed het geluid van ratelende
wielen zich in de stilt© van het duisi
ter hooreneenige oogen blikken la
ter ging de deur van den salon open
en Richard de Clavières trad bin
nen.
Richard... ja, hij was het.
Madeleine's hart dreigde te bcm
sten, terwijl ze op den graaf toetrad.
„Om half twaalf vertrekken wijl,"
sprak de Indiër. Hij! zag de vreeso-
lijke opgewondenheid van de jonge
vrouw, greep haar beide handen en'
sprak: „Houd moed, Madeleine, en
wanhoop niet. Beloof mij vooral
sterk te zijn, wanneer gij er in slagen
wilt haar „terug te vinden die gif
tot nu toe dood gemeend hebt..."'
De. markiezin boog zwijgend het
hoofd.
Zonderling!, toch
Sinds twee uren al had de trouwe
André tevergeefs getracht de mar
kiezin tot kalmte te brengen- En
nu, bij Richard's eerste woorden,
voelde de jonge vróuw haar vertrou
wen terugkeeren, en de hoop, de
dochter des hemels, kwam haar zeg
gen 'dat haar geluk op aarde nog
niet geheel Yervlogen was.
Eindelijk slo&g het zoo lang ver
beide uur.
Heel hét kediendenpersomeel lag,
in diepe rust, behalve Segonde en óp
deze kon Madeleine rekenen, dat
wist zij De markiezin wikkelde
zich in een langen zwarten mantel
en verborg Jia-ar gelaat achter een
zwaren sluier.
Te voet begaf het gezelschap zich
door de plechtige stilte van den
nacht naar het kerkhof. Daar rezen
eindelijk de zwarte poorten der be
graafplaats aan het einde eener ol-
menjaan voor hen op. De kleinste
deur liet zich .gemakkelijk openen en
ze betraden den doodenakker.
(Wordt vervolgd).
