DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Moederen Martelares
iOiidepSBMiawM'ft 2H-3I-S8# üaai®la
BUITENLAND.
Gemengde Buitenlandsche berichten
BINNENLAND.
WO^NSD^ö |9 JAN, «$>10.
34ste Jaargang No. 7095
bureaux van Redactie en Administratie i
ifflfctroomnacanaal Tofi«f142®.
)Wb
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, int. Telefoon 1020.
Alle toetaieede «beaaé» op dit blad, die in bet «wikü* ceae; verxekeringspolin sijrt, ai&u volgens de bepalingen op de polissen vermeid, teges ongelukken verzekerd voor:
De uitltecriog dezer bedrage» wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean" dijkantooi voor tiaariem de Nedertandsche Credietbank Nieuwe Gracht li.
Dii nummer bestaat
uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
BELGIË.
DUITSCHLAND.
FRANKRIJK.
ENGELAND.
FEUIILFTON
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ABONÜEMENT8PSU&I
Fez 8 maanden voor Haarlem i i,35
Voor de plaatsen, waar een agent ia gevestigd (kom des'gemeente} 1.155
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post n 1.80
jUnndNtiSks nummer- 9,08
»f»UK OER AOVERTCftTIÉW;
Van 16 regels 80 oent (contant 60 cent). Iedere regel meer 18 cent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 15 cent per regel. (Buitenland 20 «ent.)
Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents contant).
GULDEN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
410
GULDEN kn;
ovoiiijden.
GULDEN oil
verlies vau éen
hand of voet.
150
DULDEN bij
eer hen an
ten oog
mo
DOLDEN bi
verkies- var
éen dnim
DULDEN bij
verlies van
één
wilsvingm
15
BULDEN bg
verlies van
éen andere;
vinger
DB ERFENISKWESTIE.
De Belgische (bladen melden, dat
er gisteren door bemiddeling van de
Brusselsche Bank een eerste verdee
ling van de nalatenschap van koning
Leopold heeft plaats gehad. De ver
deeling Jiep over twintig- millioen.
Prinses Louise schijnt intusschen
vast besloten toch te procedeeren en
gaat eerst haar (voormal igen echt
genoot dagvaarden.
In de eerste plaats gal zij eischen
uitbetaling yam de kosten van haar
onderhoud gedurende vier jaa;r en
acht (maanden, daar de Prins haar
slechts twee maanden geld heeft ge
zonden, maar later de bedragen aan
de schuldeischers heeft .betaald.
Ook zal gij een eisch tot schade
vergoeding indienen wegens haar op
sluiting in een krankzinnigenge
sticht. Het bewijs zal, zegt ze, wor
den geleverd, dat op de gencesheeren,
die haar (krankzinnig verklaarden,
dwang werd uitgeoefend.
KEIZER WILHELM EN FALLIÊRES.
De „Lokal-Anzeiger" meldt, dat
vorst Albert van Monaco binnen
kort te Berlijn verwacht wordt, om
den Keizer uit te noodigen, de ope
ning tvan het (Oceanografisch (Mu
seum te Monte Oarlo bij te wonen.
Ook president Fallières zal hij die
opening tegenwoordig zijn.
Officieus merkt men bij' dit be
richt pm dat vorst Albert wel
tegen het einde van deze maand te
Berlijn verwacht wordt, maar dat er
niets van bekend is, dat hij den Kei
zer komt .uitnoodigen, en evenmin
dat de Keizer zulk een uitnoodiging
zou aannemen.
Trouwens.'t lijkt ook wat gek
dat de Keizer die ontmoeting zou
hebben.in het land van 't speel
hol.
DE SCHOOLSTRIJD.
De Hransche Kamer is nu natuur
lijk óók aan het praten gemaakt over
den onzaligen schoolstrijd, die de
strijd met de kerk heeft opgevolgd.
De Katholieke afgevaardigde
Groussau heeft daarbij den vrijmet
selaars eens de waarheid gezegd.
Hij1 vestigde er de aandacht op
dat Jules Ferry den onderwijzers
uitdrukkelijk den plicht had opge
legd de godsdienstige gevoelens der
kinderen te eerbiedigen.
Heeft men zich daar aan gehou
den? Neen.
In de praktijk toont het openbare
onderwijs zich tegenover God en den
godsdienst vijandig gezind. Het ge
vaar voor de katholieke kinderen
schuilt in den geest die het tegen
woordige onderwijzers-personeel en
de schrijvers van schoolboeken be
zielt, en de heer Groussau bewees
dit met een reeks citalen xüt school
boeken, waaruit de anti-godsdiensti
ge geest van de zoogenaamde neu
trale school duidelijk spreekt. Van
daar dat de Katholieken van Frank
rijk met recht tot het vermoeden zijn
gekomen dat men het erop toelegt
het land stelselmatig" te ontkerste
nen
Tegen deze voorstelling kwam na
tuurlijk weer Briand in verzet. Hij
beschuldigde de geestelijkheid,
dwang uit te oefenen op de huisva
ders en niets anders te beoogen dan
het onderwijs onder hare macht te.
krijgen. Alsof niet de minister-zelf
eenigen tijd geleden tot de Katho
lieken in het openbaar gezegd had",
„wij' zullen uwe scholen binnendrin-
I))
gen
Groussau antwoordde dan ook, dat
het tegenovergestelde het geval was.
De Staat doet al zijn best om de
kinderen aan het bijzonder onderwijs
te onttrekken. In plaats van den
vrede te '(bevorderen door strenger
toe te zien op de eerbiediging van
de godsdienstige gevoelens der kin
deren en door de vrijheid van on
derwijs uit te breiden, wordt er nu
reeds gedreigd (met een onderwijs-
monopolie van den Staat.
Mocht men in deze richting wil
len voortsturen, dan zullen de va
ders der huisgezinnen zóó handelen,
dat men zeggen kan„de adem der
ware vrijheid gaat over Frankrijk
heen en liet geloof zal de vrijheid
redden!' Groussau werd door de
rechterzijde luide toegejuicht.
Of 't echter iets geven zal
Helaas, wij hebben weinig hoop
daarop
HET OUDE SPELLETJE.
Briand heeft, ter beantwoording en
bestrijding van de katholieke sprei? ere
o<ier de scooolkwestie, weer het oude
spelletje uitgehaald.
De strijd tegen de ontkerstening der
school is, zeide bij, gericht... tegen
de republiek, want die veldtocht
draagt een veel meer politiek dan
godsdienstig karakter 1
Men heeft bezwaren tegen de Le
kenscholen, aldus loog de loge-minis
ter, omdat er republikeinsche kiezers
uit voortkomen.
En uan ging hij voort„De hand
leidingen van het vrije onderwijl
verheerlijken het koningschap, be
zwalken da republiek, belasteren den
militairen diet st. De huisvader moet
nu wel de vrije school kkzen als hij
nkt wil, dat de clerica a burgerij betn
I o iger Lat lijden en hij met bedreigd
wil worden met de eiuwige verdoe-
nerds De rejiuhliek heeft het recht
en den plicht zich te verdedigen.
Ook gaan wij nieuwe wapens vra
gen 1"
De strijd gaat dus voort. En met
vernieuwde scherpte en woede.
Het taaltje van Briand is op zichzelf
al een bewijs daarvan
Wanneer zal de katholieke bevol
king van Frankrijk eens opstaan, om
al deze satanische godsdiensthaters
weg te vegen uit de regeeriDgs-
stoeien
DE DAG VAN GISTEREN.
De dag van gisteren is voor de
liberalen alweer een zware nederlaag
geweest.
De unionisten hebben 52 zetels
gewonnen, dc liberalen slechts 9, de
socialisten niet meer dan de eene,
gisteren opgegeven.
Op het oogenblik zijn gekozen 120
unionisten, 97 liberalen, 21 socialisten,
28 Ieren.
iWAT ZAL DE GEHEELE UIT
SLAG GEVEN?
't Kal er op uitdraaien, denken we,
da,t de Unionisten heel veel winnen,
maar niet izooveel, dat ze de meer
derheid krijgen. Zoo zullen dus naar
alle waarschijnlijkheid de liberalen
in (het .Lagerhuis wel een meerder
heid hehiben, maar (geen buitenge
woon igroote, tegenover een moge
lijke vereeniging van unionisten,
Ieren en de arbeiderspartij', zoodat
het kabinet afhankelijk zal blijven
van den steun van de arbeiderspartij
en de Ieren.
Velen gelooven daarom dat een
tweede algemeene verkiezing eer
lang onvermijdelijk zal zijn, onver-
schillig ,of het Hoogerhuis de be
grooting al dan niet aanneemt.
Curieuze begrafenis. Te Barcelona
is een manke dame begraven. Achter
haar lijkwagen strompelden zeker twee
honderdvijftig kreupelen en ongclukki-
gen, die op andere wijze verminkt wa
ren. Wat was het geval?
Voor haar overlijden had de rijk met
aardscho goederen gezegende oude juf
frouw een barer kennissen gezegd, dat
zij in haar testament een grooit bedrag
had aangewezen om te worden ver
deeld pnder de kreupelen, die bij haar
begrafenis aanwezig zouden zijn. Waar
schijnlijk door een onbescheidenheid,
was dit bekend geworden en vandaar
die eigenaardige optocht van rouwdra
gend en.
Een vreemd ongeval. Dezer (la
gen hoeft in een hotel te Rome een
eigenaardig ongeval plaats gehad. Ee-
nige gasten zaten 's avonds nog laat
bijeen cn daar het personeel reeds ter
ruste was, verklaarde de zoon van den
hotelhouder zich bereid een flesch
champagne uit den kelder ie halen.
Toen hij een flesch open maakte,
sprong de kurk met zooveel geweld
tegen de glazen van zijn. lorgnet, dat
de glazen braken en de scherven in
de oog en van den jongen man drongen.
Een oog is reddeloos verloren; het
andere hoopt men te redden.
Niet te verwonderen! Naar uit
Livorno gemeld wordt, zal Musolino, de
beruchte bandiet, die eenige jaren geile-
dein zooveel van zich deed spreken,
eerstdaags uit de gevangenis te Porto
Loixgone naar een krankzinnigenge
sticht voor misdadigers, worden overge
bracht. De celstraf heeft Musolino
krankzinnig gemaakt. Zes jaren heeft
hij in een donkere cd doorgebracht.
Hij mocht niemand spreken. 'Hij
mocht niet zingen cn zelfs niet in zich
zelf praten. De verstandelijke vermo
gens van Musolino hebben dio zware
proef niet kunnen doorstaan. De eens
zoo gevatte bandiet is allengs stomp
zinnig geworden en moet thans volsla
gen krankzinnig zijn. En dat nog wel
onder dat verheffende Italiaansche
loge-bewind!
De geld-macht van onzen tijd. On
der leiding van J. Pierpont Morgan is
nu een combinatie gevormd, welke alle
viaduct-spoorwegen, elcctrische spoor
wegen, taxi-auto's, omnibussen enz. in
Grooter New-York onder haar macht
zal brengen.
De tot dat doel noodige transacties
hebben reeds vrijwel haar beslag ge
kregen. De Amerikaansche bladen spre
ken dan ook r eeds van „Morgan's N ew-
Yorksche verkeerstrust".
Een hertog-valsche munter. Te
Lapeza, bij Guadix, in de Spaansche
provincie Granada, is in een villa, too-
behoorende aan een Spaanschen, onver-
valschten hertog, een werkplaats ont
dekt, waar die heer valsche munt sloeg.
Do overheid had, in verband met een
•klacht wegens echtscheiding van 'shor-
togs gemalin, een huiszoeking ingesteld,
in den loop waarvan de werkplaats
erd ontdekt. De hertog, die zich in
Madrid ophield, werd daar 's nachts ge
arresteerd. Uit dc papieren, die op
hom werden gevonden, schijnt te blij
ken, dat aanzienlijke politici bij do
„zaak" betrokken zijn. Te Madrid ver
wekt de aangelegenheid een ongehoord
opzien.
,,'k Zal het tegen Pa zeggen!" Het
voorbeeld van miss Morgan vindt na
volging en het komt onder de Amo-
rikaansche dames en dametjes van de
groote wereld, in de mode, de verga
deringen van de stakende b'lousenaai-
sters bij te wonen, en delzen haar steun
te voiieenen. Miss Helen Taft, nog een
bakvischje, die eerst het volgend jaar
in de wereld, zal komen, is zelfs niet
achtergebleven. Zij woonde dezer da
gen te Philadelphia een vergadering van
staakslers bij, waar zij zeer onder den
indruk' van de onvoldoende betaling te-
1 genover de verslaggevers de plechtige
gelofte aflegde: „Ik zal er mot papa
over spreken". Heel vriendelijk!
Diefstallen op mailbooten. Dat van
de groote voorraden, die de reuzenschel
pen van onzen tijd moeten meenemen
op de reizen, wel eens wat onverant
woord zoek raakt, is begrijpelijk! Maar
in den kaatsten tijd werd dat bij de
Duitsche Lloyd toch te erg. De maat
schappij heetft daarom met de laatste
reis der „Kaiserin Auguste Victoria
eenige politie-ambtenaren mede doetn
gaan, een paar als tusschendeks-pas-
sagiers en een als adjunct-hofmeester.
Deze politie-ambtenaren gingen, na in
New-Y'ork te zijn aangekomen, onmid
dellijk over aan boord van de „RIü-
cher" voor thuisreis, en konden dus
de „Kaiserin Auguste Victoria" op
wachten. Zoodra deze te Hamburg aan
kwam, werden 38 man van het keu-
ken- en kelLnerpersoneel gearresteerd
wegens groote diefstallen van vleesch,
conserven en dranken.
Verkiezingshuinor. In den Engel
sehen verkiezingsstijd komt de humor
ook lot zijn recht. Zoo wordt verteld
van een Candida at, wien aan het einde
zijner verkiezingsrede een bloemkool
naar het hoofd geworpen werd. Hij
nam onmiddellijk de kool op en zei
„Een onzer politieke tegenstanders
schijnt het hoofd verloren te hebben;
ik heb het hier ten minste in de hand."
De slaapziekte in den Congo. In
zijn rapport over het verloopen jaar
schrijft Mgr. Roelens, van de Witte Pa
ters, apostolisch vicaris van Boven-Con-
go, het volgende over de slaapziekte.
De helft der bevolking van Bru
ges Saint Donat, is door de slaapziekte
weggerukt. Als deze geesel niet op
houdt, zal weldra onze missie uitster
ven.
Te Mpala is de toestand niet beter
in dit opzicht. De vlakte, vroeger over
dekt met volkrijke dorpen en rijke aan
plantingen, is nu bijna uitgestorven. Van
de talrijke dorpen resten er nog twee;
van het eene zijn bijna alle bewoners
aangetast, die een voor een naar het
hospitaal komen om er to sterven.
In het dorp, rond de nederzetting
der missionarissen, schijnt de alge
meene toestand beter, maar het is te
vreezen, dat de schijn hier bedriegt.
De weeshuizen van beider geslach
ten zien hun bevolking gestadig toene
men, en bij he>t huis der zusters-mis-
sionarissen heeft men een toevlucht
voor de weduwen moeten inrichten.
Ret is een feit, dat do ziekte meel
mannen dan vrouwen wegneemt.,,
De Koningin naar Brussel
Men schrijit uit Rotterdam aan pod
Antwerp»ch blad
In de best ingelichte kringen loopt
hetgeiucbt, dat Koningin Wilhelmina.
vergezeld door Prins Hendrik, in 1910
een olficieti bezoek zal brengen aan
ÜrUSBrl.
Ofechoon hét nieuws nog niet
officieel is bevestigd, is dit bezoek toch
wel mogelijk. De gebeurtenissen van
liet algeloopen jaar, de genoorte vao
prins-s Juliana, de dood van koning
Leopold 11 en de troonsbestijging van
koning Albert I in België hebben in
de beide lar.den aanleiding gereven tot
wedertijdsche sympathie beiuigingeD.
Bovei dien, ci« i-amenk unsteu tus
soberi baron Guillaunue, gevolmachtigd
minister van België in Den Haag, en
den heer Regout, lid der Nederlandsch-
Belgieche commissie en voorzitter van
het uitvoerend comité van Nederland
o de B russelsche tentoonstelling, zijn
even zoo vele aanwijzingen van een
duidelijke toenadering tusschen de
beide bevriende naties.
Een onderhoud met Van Heutaz.
Een briefschrijver van het „Alg.
HandelsbJ." is den 15en dezer door
generaal Van Heutsz te Parijs ont
vangen en deze deelde hem mede wat
gedurende zijn vijfjarig bewind zijn
streven is geweest.
In de eerste plaats dan. zeide hy,
kwam het er op aan het Nederland-
sche gezag feitelijk ea blijvend tot in
de meest afgelegen buitenbezittingen
te vestigen. Met een sc hijngezag, dat
onvoldoende bleek zoodi.i een of andere
hervorming moest worden ingevoerd,
kon niet worden volstaan, 'etpraten
krijgt men op dit punt niets gedaan
stechts door de macht van hetregee-
riDgsgez r te doen voelen krijgt men
den geordenden toestand, die de nood
zakelijke grondslag is voor verder
optreden. Dat ie thans gebeurd en de
rustverstoringen, die nu nog hier en
daar voorkomen, zijn van geen belang
meer. Meestal zijc trouwens dergelijke
voorvallen niet ernstiger voorgesteld
dan ze waren; de beer Boissevain die
op mijn aanraden is gaan kijken op
de toen juist „oproerige" Westkust
van Sumatra, weet daar alweer alles
van.
Op het tot rust-brengen volgde dan
in de buitenbezittingen de uitwerking
van het stelsel van decentralisatie,
ook voor die landstreken die indirect
dat wil zeggen door de vioegere
hoofden, onder toezicht van de Neder-
laodsche regeering, bestuurd worden.
Het gevolgde stelsel was de verschil
lende landstreken elk «en eigen kas
te geven, waarin de in de streek
geheven belastingen worden gestort
en waarmee de vorst sieebts in zoo
verre te maken heeft, als hy er zijn
civiele lijst uit trekt. Uit die kas
worden dan eerst slechts de onkosten
van het gewest zelf bestredenop den
duur moeten ze echter ook naar
verhouding bijdragen in de uitgaven
voor geheel Indië.
Deze regeling staat weer in verband
met het einddoel waarnaar voort
durend moet worden gestreefdde
zelfstandigmaking van Indië. Onze
Oost moet een onafhankelijk rechts
persoon worden, die zelf beslist over
en zorgt voor zijn inkomsten en
uilgaven. Natuurlijk kan het moeder
land een algemeene contióle over de
Indische begrooting blijven behouden,
maar de tegenwoordige toestand,
waarbij he volstrekt nibt deskundige
Nederlandscbe parlement beslist over
eiken post. daarvan afzonderlyk, is
glad verkeerd.
Zoo is in den laatstee tijd de nood
zakelijkheid gebleken van een nadere
legeling van de positie der vreemde
Oosterlingen. Teu aanzien van hen
zal een aDder stelsel moeten worden
72)
Onderwijl dit gesprek werd voort
gezet, Lad Bichard de Clavières zich
naai" zijn Madeleine toe gebogen om
haar toe te fluisteren„De hertogin
De Roquehrune is hier, lieve."
Madeleine sprong op als door een
adder gebeten.
„Waar," vroeg ze.
De graaf wees haar de plaats aan,
waar de vicomtesse zat. Madeleine
wendde zich om en haai" blikken
kruisten die van haar schoonzuster.
Waar is haar echtgenoot," vroeg
ze.
„Ginds aan den kant van de stal
les."
„Wat, die magere verloopen uit
ziende man met dien grijzen
hoed op?"
„Ja."
„Wat ziet hij er afgeleefd en uit
geput uit!"
„Geen wonder. De hertog en zijn
vrouw verdragen elkaar als kat en
hond Alleen het feit, dat mevrouw,
den sleutel van de geldkist in han
den heeft, doet hen elkaar nog een
beetje verdragen Overigens kan
men met geld alles van den hertog
De Roquehrune gedaan krijgen."
Richard en Madeleine wisselden 'n
wisselden een snellen blik.
„Ook dat eene," vroeg ze zachL
„Ik hoop het," twias het eveneens
i fluisterend gegeven antwoord.
H. Terug.in Frankrijk
Zoaals Mabille tot baron Servières
gezegd had, waren er inderdaad ze-
ven jaren verloopen, sinds Richard
de Clavières Madeleine wel niet
krankzinnig, maar toch in een zwiare
hersen-uitputting ,naar Ceylon ge-
Ivoerd had.
j De voornaamste geneeshëeren liad-
den het oor-deel van Raymond de Sin-
tély bevestigd: een gevaarlijke uit
putting der hei-senen, die bij langen
duur in wellicht onherstelbare
1 krankzinnigheid zou kunnen over-
1 gaan.
De zeereis had niets gehaat geen
woord, geen glimlach (had Richard
beloond voor zijn zorgen. Bleek als
een doode, had Madeleine maar
1 voortdurend voor zich uit zitten sta-
ren zonder jets te begrijpen van al
j hetgeen om haar heen gebeurde
I Maurits de Clavières, de oom van
I Richard en het (hoofd van het ge
slacht, .was diep getroffen toen hij1,
biji de aankomst der jongelieden op
Oeylon, Madeleine's vreeselfjken toe
stand zag en bemerkte, hoe zijn neef
onder dit alles gebukt ging. Hij wist
het: Madeleine's dood zou ook die
van Richard zijn. Wanneer zij krank
zinnig mocht blijven, zou de jonge
man voor het overige zijner dagen
als gekluisterd zijn aan het ziekbed
eener ongelukkige, die hem niet. eens
herkende.
Dat mocht niet gebeuren.
Met een beroep op zijn sterken wil,
die hem, bij den dood van vrouw en
kinderen, troost had doen vinden in
den arbeid, liet hij zijn neef bij zich
roepen.
„Gij; hebt goed gedaan met Ma-
deleine hier te brengen," sprak hij',
j „Zij heeft volle recht op onze be-
j scherming. Maar nu is het er niet
om te doen uw leven door te bren-
gen met ha,ar in stilte en werkeloos
i te beminnen en te treuren dat zij u
niet herkent. Meer dan ooit moet ge
sterk en verstandig zijn thans."
Getroffen door de bezorgdheid van
zijn oom, zag Richard hem aan met
een blik, beneveld door tranen, maar
waaruit tevens eindelooze dankbaar
heid en vertrouwen spraken.
„Uw goedheid zal ons allen red
den," sprak hij'. „Zeg mij wat ik
doen moet, ik zal u in alles gehoor
zamen."
„Goed, ge vertrekt dan vandaag
nog naar Benares."
Ondanks zijn belofte van gehoor
zaamheid kon Richard b'ij! deze op
dracht zich niet weerhouden, zijn
verwondering en schrik uit te spre
ken.
„Moet ik dus voor vele da.gen van
Madeleine scheiden," vroeg hij! vol
droefheid.
„Ja„ dat is noodzakelijk," sprak
zijn oom op vasten toon. Wilt gij
Madeleine genezen zien of niet?"
„Wat (moet ik te Benares gaan
doen," antwoordde Richard eenvou
dig.
„Op yijf kilometer afstand van
deze stad zal men u de bouddhisti-
sche ruïnen van Sarnash aanwijzen
Twee oude, half ingestorte torens
is alles (wat nog bestaat van die
oude stad, die eeuwen geleden de be
langrijkste ,van heel Indië was.
Een van die torens wordt bewoond
door een ouden bouddhistischen
priester. Hij heet C'akya-Jez Ik heb
hem lang geleden een grooten dienst
bewezen, dien hij onmogelijk verge
ten kan zijn, want zijn hart is edel
als dat van allen, die in de eenzaam
heid ;te midden van hun boeken le
ven. Gakya-Jez is een wijsgeer van
verbazend uitgebreide kennis. Hij
heeft mij eens gezegd dat hij ver
schillende soorten van krankzinnig
heid kon genezen, zoolang de tijd de
ziekte niet onherstelbaar kad ge
maakt.
Ga hem. opzoeken, vertel hem alles
wat er gebeurd is. Hijzal naar u
luisteren met. een gevoelig kart, want
hiji beeft zelf veel g-eleden. Zeg dat
ik hem, laat verzoeken hierheen te
komen. Als hij dat doen wil, is Ma
deleine's redding verzekerd."
Richard aarzelde niet langer.
Na de arme Madeleine en Jean-
nette in de goede zorgen van zijn
oom tc hebben aanbevolen, vertrok
hjj Een maand later keerde hij
mèt Cakya-Jez terug.
„Gij hebt mij geroepen, rajah."
sprak de twijsgeer tot. Maurice de
Clavières, „hier Ren ik."
„Gij alleen. Ciakya-Jez," sprak de
millionnair, „kunt mijn zoon het ge
luk hergeven De uitverkorene zijns
harten is krankzinnig genees haar
Men bracht den Indiër bij de twee
ongelukkige vrouwen.
„Het zal lang' duren," sprak hij na
pen langdurig zwijgen, „niet voor de
dienstbode, maar wel voor de mees
teres."
„Zult. gij slagen
„Ik hoop het."
Het was zooals OakyarJez zeide.
Inderdaad 'duurde het lang, zeer
lang Maar de uitmuntende, zorgen,
waarmede hij en de familie De Cla
vières Madeleine omringden, de uit
stekende wijze, waarop de oude
bonze haar behandelde en vooral de
liefde van Richard, zegevierden ten
laatste over de kwaal
Langzamerhand keerden de krach
ten der arme zieke, terug, een war
mer rood kleurde hare wangen en in
haar donkere oogen begon het leven
terug te keeren. Op een avond z,at zij'
hitter te schreien Toen Richard bin
nentrad. richtte zij haar bedroefden
blik naar hem toe en fluisterde zijn
naam
„S.chrei niet, Madeleine," sprak
hy, zijn gewone voorzichtigheid een
oogenblik vergetende. „Ik zal je je
kind teruggeven, ik zweer het je.
Maar opdat ik kracht genoeg moge
hebben om die taak te volvoeren,
moet gij zelf sterk zijn, kind."
„Ge zult mij Leonie dus zeker te
ruggeven," vroeg ge nog bevend en
aarzelend.
„Maar, Madeleine, heb ik dan ooit
onwaarheid gesproken of mijn woord
niet gehouden
„Ik geloof je Richard, ik reken
op je God heeft je tot- mij gezonden
Ziij verloor het bewustzijn in
haar groote ontroering, maar toen
ze weer bijkwam, was zij genezen.
Maar nu was het Richard's beurt
om in sombere en droevige overpein
zingen te vervallen. De kieschheid
hield op zijn lippen het woord te
rug, dat hij zoo gaarne had willen
spreken, de vervulling van een
wensch, die hij had willen vra
gen, maar die hij volstrekt niet wil
de ontvangen als belooning voor zijn
toewijding.
Maar* Maurice de Clavières, die
zijn neef als een zoon liefhad, liet
niet toe dat deze misschien aan zijn
liefde ten gronde zou gaan. Hij ging
de jonge vrouw opzoeken en sprak
kort en bondig tot haar: „Best
kind, Richard heeft je lief, maar hij
Sterft liever dan het je te zeggen. Be
mint gij hem ook
Wirdt vervolgd).
