TWEEDE BLAD
Moederen Martelares
De Vastenmandementen.
Gemengde Bifiteniandsche berichten
BINNENLAND
VRIJDAG II FEBR. 1910.
ui.
FEUILLETON,
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Sjfer. Leijten spreekt- in zijn Vas-
stenbtrieif over lectuur.
„De slechte lectunx was te allen
tijde een der grootste gevaren, waar
door geloof en goede zeden werden
bedreigd, en een der geduchtste wa
penen, waarvan de satan zich door
alle eeuwen heen in zijn strijd tegen
de Kerk bediende. Slechte boeken
toch zijn stille verspreiders van het
allerlei correspondentie^ beoordee
lingen, aanbevelingen, advertenties
en feuilletons, die er in worden aan
getroffen, tmaar al te dikwijls pen
gevaar pp voor deugd eu zedelijk
heid. i
[Weest nog minder lezers van soci
alistische bladen. Daardoor toch
zoudt ge gevaar loopen te worden
aangetast door de zich altijd verder
uitbreidende .besmetting van onte
vredenheid met uw lot en afkeer en
haat tegen hooger geplaatsten en
door de fortuin ruimer bedeelden;
en zoudt 'ge u allicht laten verlok
ken mede te gaan verlangen en stre
kwaad en leermeesters in bederf enven naar toestanden, die nooit^ of
goddeloosheid; leermeesters, te ge-'
vaarlijker, omdat ze overal zoo ge
makkelijk binnendringen, omdat
nimmer verwezenlijkt kunnen wor
den. En deze onze waarschuwing
gaat niet slechts tegen die socialis
hunne onbeschaamheid zoo groot.tische bladen, welke strijden met
is en de gelegenheid, om naar hen jopen vizier; neen, jmaar ook tegen
te luisteren, ieder oogenblik open- j die andere, welke, onder voorgeven
«taat. Slechte lectuur, B. Gr., is de j van trouw aan de Katholieke begin-
leerschool van den duivel, waar de selen, ja niet zelden met een beroep
vijand van ons geslacht zijne leer
predikt, zijne belangen verdedigt»
op kerkelijke en Pauselijke uitspra
ken, en onder betuiging van eerbied
van hun evenmensch. [Wacht u, B.
G., voor deze Wolven in schapen-
ker dan de eerste.
Op de derde en laatste plaats,
B. G.» weest vooral geen lezers van
nieuwsbladen, die als bepaald vij
andig tegen de H. Kerk bekend zijn.
Wij bedoelen die kranten, waarin
wat een Katholiek het dierbaarst
slingeren naar de Katholieke Kerk,
hare leer, hare instellingen, hare ge
bruiken, hare bedienaren. Hoe is
het mogelijk, zoo vragen Wij ons
dikwijls af, dat één Katholiek der-
rijnen aanhang vormt en kweekt, voor en onderwerping aan de ker-
met het rampzalig gevolg, dat jhij kelijke overheid, dezelfde verderfe
misschien nergens ter wereld .beter
alaagt, om het Godsrijk op aarde
afbreuk te doen en zielen voor tijd
en eeuwigheid ongelukkig te maken.
Ta recht .werd daaarom de slechte
lectuur reeds door den ff. Joannes
Chrysostomus de ondergang der
Kerk geheoten
„Nu was er .waarschijnlijk nooit
een tijd, B, G-, waarin voortdurend
zooveel verderfelijke lectuur over de
wereld werd verspreid, als in onze
dagen. Het is als een zondvloed, die
ons overstroomt, en onmogelijk kan
men tzich ook slechts een flauwe
voorstelling maken van de ontzag
lijke massa slechte lectuur, die iede-
ren dag, in den ,vorm van boeken,
hjrochuren, tijdschriften en nieuws
bladen, de wereldpers verlaat, om
het tegenwoordig geslacht met de
meest hoillooze beginselen en de
schandelijkste leer te vergiftigen.
Het ongeloof en de zedeloosheid, zoo
zegt een schrijver onzer dagen, vloei
en met volle stroomen door de dui
zenden kanalen der helsche pers en
verspreiden zich over de geheele we
reld. Men zou zeggen, dat (de on
godsdienstigheid en het bederf een
fcomplot hadden gesmeed, ten einde
in de zielen ,te verwoesten af wat
.de eeuwen aan geloof en braafheid
'daarin met zooveel zorg hebben ge
kweekt. En waar nu de vijanden
Gods een zoo rustelooze ijver ont
wikkelen, daar wendt ook de H.
Kerk meer dan ooit haai' gezag en
haar invloed aan, om het hachelijk
gevaar af te weren; daar houdt zij
niet op, hare kinderen te waarschu
wen, te vermanen, af te schrikken
en te herinneren aan de strenge wet,
door haar in zake slechte lectuur
uitgevaardigd. [Wij zeggende stren
ge wet. Immers het kan u niet on
bekend zijn, B. G., dat er eene ker
kelijke wet bestaat, waardoor slechte
ledum' streng verboden wordt,
waardoor zelfs tegen bepaalde slech
te boeken de !zwaarste kerkelijke
straf is vastgesteld."
Op de eerste plaats dringt Mgr.
Leijten erop aan, te waken tegen
zeker vlugschriften, birochuurtjes en
losse blaadjes, die tegenwoordig zoo
dikwijls in grooten getale worden
verspreid en waarin, hetzij dwaling
en ongeloof, hetzij de verderfelijke
leer van Socialisme en anarchisme,
hetzij de zedeloosheid met hare
schandige middelen en praktijken on
derwezen en aangeprezen worden.
Op de tweede plaats waarschuwt
de Bisschop van Breda tegen roman
tische lectuur.
Op de derde plaats spreekt Mgr.
over de kranten-leetuur
„Wat Wij daarover op het hart
hebben, en gaarne uitvoeriger had
den ontwikkeld, vatten wij saam in
dit ééne: leest uitsluitend Katho
lieke, leest hoegenaamd geen andere
nieuwsbladen.
Woest eerstens geen lezers van
zoogenaamd neutrale kranten. Be
halve toch dat neutrale krantenlec-
tuur op den duur neutrale menschen
kweekt, leveren die bladen nog» om
pers. Moge dit ons woord ernstig ter
harte genomen en in echt katho
lieke daden omgezet worden
Belangrijke vondst. Te Calcutta
is een Japansch ontdekkingsreiziger
aangekomen, die een belangrijken tocht
in Ghineesch Toerkestan heelt gemaakt.
Belangrijke oudheidkundige vondsten
zijn gedaan. Onder d/o voor den dag
gebrachte Chinteeséhe handschriften was
er een dat hoewel ongedateerd
later kan zijn geschreven dan in de 2de
eeuw van onze jaartelling, ja, misschien
nog ouder is. Het is een ,officiëeIe mis
sive van een Chine esc hen gezant, ge-
gericht aan de Koningin des Lands. De
gezant betitelt zichzelf als „Hoogen
Commissaris van het Westelijke Land"
en dat is een titel, welke in onbruik'
geraakte na dien val van een Chineesch
vorstenhuis, dal aan het bewind is ge
weest in die eerste en tweede eeuw.
Een dubbelganger van koning Ed
ward. Te Innerwick is gestorven mr.
Richard Hunter, die zich in geheel En-
lijlke leer verspreiden; pn die, wel geland als koning Edwards dubbelgan-
verre van misbruiken uit te roeien, 8OT in zekere bemindheid verheugt e.
mis tab den te verbeteren en den min-'!e buitengewone gelijkenis me en
deren stand op 'te heffen, daarente- j koning berokkende hem echter ook me
nen niets doen, dan ontevredenheidni8 onaangenaam uurtje, vooral w-ani-
zaaien, den. een tegen den ander in j neer hij op bet vaste land reisde, moest
het harnas jagen, den eerbied voor, hij zeer dikwijls lastige ovaties, en me
de geestelijke overheid en alle gezagnigmaal ook het tegendeel slikken, en
ondermijnen, en bij dat alles niet vaak zei hij, dat het volstrekt mei zoo
zelden veel meer denken aan eigen prettig was, een koning to zijn, a ^as
belang, dan aan bet dienen der zaak het dan ook slechts naar het uiterlijk.
Toen hij eens zijn intrek in het hotel
„Regina" te Parijs nam, vulde de kamer
vacht: om den huichelachtigen naast die van hem, zich snel met ge-
schijn, waarin die bladen zich hul- heime agenten, die hem voet voorvoet
len, zijn zij dikwijls nog gevaarlij-door 't moderne Babyion volgden, et
j geen den ouden viveur allesbehalve
aangenaam was. Op een anderen keer
begon de kapel van een restaurant,
toen hij daar binnentrad „God save
te king", te spelen. Alle bezoekeds
stonden op, en hogen diep, terwijl Hun-
ter, vriendelijk groetend, door de zaal
en heiligst is, onophoudelijk door i schreed,
het slijk wordt gesleurd, en diej Hij had het sedert lang opgegeven,
Voortdurend spot en leugen en laster de vergissing op te helderen, daar och
nooit iemand geloofde, dat hij d'e koning
van Engeland niet was.
De overledene was een zeer rijk land
eigenaar.
Koning Edward werd op zijn dubbel-
golijke bladen lezen wil? dat er ganger opmerkzaam gemaakt tijdens 'n
zelfs Katholieken worden aangetrof- operavoorstelling in Covent Garden,
fen, die zich bij voorkeur door zulke toen de stom verbaasde blikken der toe-
bladen laten voorlichten die er wél schouwers voortdurend van de konink-
voor durven uitkomen, ja, er groot lijke loge naar het parket zwierven,
op gaan, lezers van die bladen te waar mr. Richard Hunter plaats had
zijn» maar zich schamen zouden, als genomen.
lezers van Katholieke bladen be-1 - Door een lawine overvallen Dezer
kend te ;wezien! [Waar zoo vragen da gem meldde een telegram uit Lugano,
iWiji, waar is hier het Katholiek be-1 dat zeven Italiaansche smokkelaars, die
wustzijn .Waar het katholiek gewe- over den I-orcolapas trokken, door een
ten En wat moet er op den duur lawine waren overvallen en dat zes
bij zulke katholieken van katholiek hunner het leven hadden verloren. Uit
denken en voelen en van katholieke den mond van den eenigen overlevende
praktijk terecht komen En nu zeg- heeft de „Gorriere della Sera de vol-
ge men niet, dat men om zijne za-gcrade bijzonderheden omtrent dit onge-
ken bepaalde ons vijandige bladen 'uk vernomen: De kolonne, bestaande
niet missen kande tijd, B, G., datuit zes dragers en tw ee gidsen, was
die reden, althans voor sommigen, met een lading smokkelwaar uit het
gelden kon, is voorbij en, naar Wij j Masolemthal in het kanton Graubünden
hopen en wat ;God geve, onkerroe- j vertrokken om bij den Focolapas de
pelijk voorbij. Hiertoe echter, dat Dallaansche grens over te trekken
is tot verzekering en bestendiging i Het ongeluk had plaats, toen de bei-
uit-! de gidsen, nadat de grens was over-
bewustzijn was gekomen, waren zijn
makkers spoorloos verdwenen. De
sneeuwlast had hen neergesmakt in den
dieyen afgrond, waaruit een dunne stof
nevel omhoog steeg.
Een gevaarlijk heerschap. De Ba-
taviasitraat te Antwerpen, wérd, aldus
verhaalt een der Belgische bladen, in
opschudding gebracht door verschillen
de revolverschoten, die bij de aanhou
ding van een der gevaarlijkste boos
wichten gelost werden en waarbij twee
agenten werden getroffen. Het was bij
de aanhouding van zekeren Ferdinand
Rlockoel, een timmerman, wonende te
Meehelen.
Deze Blocked was de overste eener
bende treindieven, die een menigte dief
stallen gedaan heeft in de stations van
Meehelen en Muysen. Verschillende dier
treindieven zitten reeds achter slot,
doch tot hiertoe had het hoofd der
bende steeds kunnen ontsnappen, al
hoewel men hern reeds verscheidene
malen, bijna in handen heeft gehad.
De bandiet bracht telkenmale zijne wa
pens voor den dag en schoot maar op
ieder, die hem durfde naderen.
Men. vermoedde, dat hij zich te Ant
werpen schuil hield. En zoo was 't ook.
De matroos van den Brill vertelde
Donderdagavond 1.1. aan den agent Jans-
sens der eerste wijk, dat een onbeken
de hem had gevraagd, dien dag in zijn
plaats en onder zijn naam te mogen
vertrekken knot de „Lapland". Hij wilde
het land verlaten onder een valschen
naam. De onbekende verborg hem daar
bij geenszins, da,t hij een treinroover
was en dat hij op een politieagent en
een veldwachter geschoten had. De
zeeman Van den Bril zou zich op het
laatste oogenblik van het vertrek mam
moeten ziek houden en zou daarvoor
30 fr. ontvangen.
Nu wilde het juist, dat de agent
Janssens, een Mechelenaar zelf, den op-
gezochten Blockeel zeer wel kende en
ook dadelijk vermoedde, van wie er
sprake was. Dit kon niemand anders
zijn dan Blockeel. Ook werd besloten,
den volgenden dag naar den gevaarlij
ken bandiet op zoek te gaan, natuurlijk
de meeste voorzorgen nemend, 'daar
men wist dat hij altoos gewapend was.
Den ganschen morgen had men hem
opgezocht, en rond den middag zag
men hem in herberg Bataviastraat; 4,
binnen gaan. Spoedig werden al de
politiemannen meegebracht, die men
onderweg ontmoette.
Toen men de herberg binnen viel zat
Blockeel aan tafel een brief tc schrij
ven. Zonder hem een oogenblik tijd te
gunnen, sprong de agent Janssens op
hem. Beiden rolden over den grond
onder tafel. Janssens kreeg toch de
bovenhand, alhoewel Blockeel een zeer
sterke is, en gelukte er in, hem bij
de keel te grijpen en hem zoo in be
dwang te houden, terwijl hij met de
andere hand Blockeel bij den arm
greep.
Dit alles en hetgeen gaat volgen ge
beurden in veel minder tijd dan noodig
is om het te verhalen.
Blockeel gelukte de hand, die nog vrij
was, in zijn broekzak te stekeaj, een
revolver te grijpen en hem geheel af
te schieten. Van de zes schoten trof
fen twee kogels den agent Janssens in
de linker knie en den toezichter Van
Loon in de linker haai.
Inmiddels hadden de andere agenten
zich meester gemaakt van den bandiet
der izoo gelukkig1 verkregen
komst is lir,öiHG6iic med.6W6rkiiiür1 schreden, den terugtocht aanvaardden,
der katholieken noodig en blijft bun Een dezer gidsen» de geredde Maretoli, en bonden hem zoo stevig als ze maar
steun1 onontbeerlijk- Èn daarom. B liep ongeveer 20 Meter achter de ko-1 konden. Nadat hij door Mr. Lollard,
G vSneTen bidden Wrr uj lomie en gaf ten teek en dat de mak-overste der opsporingsbrigade was on-
ateunt de katholieke, da.t is, uwe'kers den weg naar Chiavenna hadden derhoord, is de moordenaar dadelijk
eigen pers, en onthoudt iederen bereikt, en dus buiten .gevaar waren,
steun aan de niet-katholieke, met een luiden gil. De ondervinding nu
name aan de u vijandige pers. Be- j he«ft gGcerd. dat het lichtste geruisch,
gel. nog eens, moet het worden: in de geringste luchttrilling, voldoende zijn
katholieke handen, in kac,«n de losse sneeuwmassa s die aan de
tholieke huisgezinnen geen
naaste steile rotswanden hangen, in be
naar de gevangenis dor Begijnenstraat
gevoerd.
In het bezit van den misdadiger vond
men in zijn binnenzak nog oen grooten
revolver geladen met zes kogels, terwijl
hij nog 11 kardoezen in den zak had.
Verder vond men nog 300 fr. op hem.
Do boeken van koningin Victo
ria onder den hamer gebracht. Bij de
boekverkoopersfirma Hodgson te Lon-
UC1UC VW1. ut, ^.„u-sneeuwmassa raakte los van den rots- den heeft een zeer interessante open-
lieke ZaakIeder katholiek 'erkenne j wand en rolde met de snelheid van bare verkooping pllsats. Een groot ge-
(Marin een wezenlijken plicht van den bliksem, neer op Me smokkelaars- deelt© van de b.blioheekvan O-borne,
andere dan katholieke bla- weging te brengen. NT
d e. n. Ieder katholiek rekene zich dat i Dit bleek ook thans Nauwe-
tot plicht ran eerIeder katholiek ''jks was de kreet m e eenzaamheid
achte zich daartoe gehouden uit j van het dal weggestorv en» o een zware
a i l i i -- m j. a I. f a. I /vC V?l 11 m m i iwt o
lietde voor de goede, gToote, katho
gewetenom het gevaar, dat hij an- j kolonne. Maretoli had op etit crïtïeke
ders loopt aan zeden en geloof, om oogenbliik oen gevoel a so uj neer-
het slecht voorbeeld, da.t hij geeft: j ploTfe en zag niets anders dan ter reek
om de ergernis, die Hij sticht; om j terzijde van het pad den gapenden af
den steun dien bij onthoudt aan de grond, waaruit een dol geloop als van
waarvan Koningin Victoria steeds ijve
rig gebruik maakte, wordt aan deu
meestbiedende verkocht. Vele boeken
dragen op den rug het koninklijk wa
pen. Alle werken warm persoonlijk
de slechte een storm, opsteeg. Toen hij weder tot eigendom van 'de Britsche Koningin,
91)
„Neen. Mededeelzaam zijn Bec
ehini en zijn medeplichtige allesbe
halve. Ze jhebhen het er volstrekt
juffrouw Eousselle. „Woont hij hier - Terwijl juffrouw Rousselle weg
altijd i was, trachtte Madeleine met moeder-
Vooral in Jon winter. In den 1 lijke zorg en teederheid en met al-
zomer .trekt bij het platteland rond lerlei lieve woorden, zooais het kind
en komt ook veel op de badplaat
sen, waar lip zeker is, dat de kinderen
die hij meevoert, het medelijden van
het publiek zullen opwekken. Dat
is ook de reden, waarom hij Cecile
ze nooit gehoord bad, de arme
Cecile tot bedaren te brengen..
„[Wees maar niet .bang, kleine,
sprak ze, „we zullen je wel beter
J maken. Je gaat heel gauw naar het
niet naar het ziekenhuis wil latenziekenhuis hoor, ren ik zaj. zorgen
gaan. Hij vertrekt binnen enkeledat ze je daar extra goed verple-
naiTö. jt', iicu dagen, en rekent er zeker op, dat gen. T
niet op dat men zich met hun zaken zij met haar bleek en vermagerd „En komt gty mij dan met Loulou
bemoeit. En ik heb al heel gauw uiterlijk hem heel wat geld zal op- bezoeken, mevrouw.
'begrepen, dat jk door onbescheiden
vragen al heel gauw den vrijen toe
gang tot deze woning verbeuren zou.
En onder al die arme kinderen hier,
die nooit van God of godsdienst hoo-
ren spreken, va.lt toch nog wel wat
goeds te doen.'
Cecile wierp haar een dankbaren
blik toe. >t
„Ja mevrouw. sprak ze, „juf
frouw Boussellc is de eenigo, die nog
wat vreugde brengt in ons onge
lukkig leven. Ze zorgt voor ons,
brengen."
De spreekster werd
hier on der-
gelaat van .Cecile ai'toekende, zag
dat de tranen het arme kind in de
oogen kwamen, en ze sprak smee-
kend: „Och Kainiond, doe wht je
kunt, opdat ze zoo spoedig mogelijk
opgenomen worde."
„Je stelt dus erg veel belang in
dit/ kind
„Ja."
„Welnu, dan zal ik haar in eeD
particulier ziekenhuis doen opnemen.
Maar dat kost vrij wat geld?"
„Kan ze er dadelijk heen vervoerd
worden," vroeg Madeleine, op Bai-
mond's laatste woorden zelfs niet
lettende.
„Dat kan dadelijk, ja»"
Op de trap klonk opeens een dof
gestommel, en door do noodige ver-
..Ja, met Loulou, dat beloof ik je."
Een kwartier later was juffrouw
broken door een vreeselijke hoest- j Eousselle terug. ^ad ,bdj haar
hui van het arme kind. Haar gelaat thuis een warmen, verzachtenden
'werd doodsbleek, en een bloedig' drank klaargemaakt Juist toen het
schuim kwam op- haar lippen. i zieke kind daardoor een weinig totwemscbingen en vloeken kondigde
Madeleine wilde haar wat te drin- j rust gekomen was, kwam Balmond I Becehini zijn terugkomst pan.
ken geven - maar er was geende Sintély met Jeannette. Hij was! Juffrouw Eousselle haastte zich,
water op hot zolderkamertje. j er volstrekt.- niet over verbaasd Ma- over de leuning van de trap te roe-
„Dc pastilles, die Loulou mij ge- deleine hier ïiian het ziekbed der'pen: „He, signor Becehini, gedraag
geven heeft, zijn op," klaagde liet armen te vindon; daar had zijn nicht'je eens een beetje netjes, er zijn
arme kipd. De gravin de Olar
vières greep naar baar portemon-
spreekt 'ons moed in, deelt baar naie. „Hier hebt u wat geld yrilt
brood met ons, a,l heeft ze zelf ook u in den naast bijzij nden winkel wat jen rug, beklopte naar langen tijd
nog zoo weinig. Wjant de vrouwen,voor de arme kleine halen," sprak1
die haar haar kinderen toevertrou-1 ze tot juffrouw Eousselle, „En hier
wen, vergeten in den regel, er haar j hebt u wat voor uw kleine bescher-
ook maar het minste voor te geven. I melingen." Met deze woorden reikte
Ze weten Wel, 'dat juffrouw .Kous-ze haar een bankbiljet over.
selle de kleinen geen honger zal De oude juffrouw putte zich uit
in dankbetuigingen. Ze kon haar
oogen haast niet ïgelooven, toen -ze
hem sedert hiaar terugkeer in Frank- j mensdien hier boven."
rijk jal aan gewend. i Het volgende oogenblik klonk er
Balmond onderzocht Cfecile's borst
laten lijden.'
„Ge zegt dat Becehini al vijl jaren
fciw1 is," wendde de gravin zich toti het biljet van duizend francs zag..
en sprak toen op droevigen toon:
„Het is hoog tijd, dat dit kind naar
het ziekenhuis gaat."
„Kan het. vandaag nog," vroeg
Madeleine.
„Neen, daarvoor zjjn de formali
teiten te lastig," antwoordde Rai-
mond. Maar- .Madeleine zag de
diepe teleurstelling, die zich op het
een zware stap op de gang, en Cecile
keerde zich instinctmatig naar den
muur. Becehini trad het kamertje
binnen. V ertrouwenwekkend zag
het heerschap er allesbehalve uit.
Intusschen, al wierp hii oen wan
trouwenden blik om zich heen, hij
wist zich toch in te houden, hoe
zeer hem de tegenwoordigheid van
zooveel vrienden in huis ook hin
derde.
Nadat Koning Eduard Osborne House
in een Sanatorium veranderd en het aan
de natie geschonken had, werd het op-
ruiiQ'eii der bibliotheek noodzakelijk.
Onder meer worden er ook boeken
te koop aangeboden, die duidelijk too-
nen, hoe ijverig Koningin Victoria zich
bezag hield met studies over het ouda
Hindostan,
De verzameling bevat ook een jaar-
Jtijksch register, bestaande uit 143 dce
len, dat van 1758 af tot aan den dood
dood dea- Koningin volledig is.
Ook wordt een groote wereldgeschie
denis 'te koop aangeboden, en verschei
dene boekdeelen, die geestelijke onder
werpen behandelen.
Een verzameling Duitsdie boeken en
de uitgave van Ribber's dramatische
werken van 1754, geven zeer duidelijk
blijk van de veelzijdige ontwikkeling
van wijlen Koningin Victoria.
Heldendaden bij de jongste Eran-
sciic rampen. Een „ÏVlatiri'-redacteur
vertelt enkele staaltjes van zelfverloo
chening en moed der matrozen, die ten
getale van 400 uit do verschillende ha
vensteden naar de hoofdstad zijn ontbo
den, om bij het reddingswerk behulp
zaam te zijn.
Wie heeft hen niet aan het werk ge
zien, schrijft hij, de broek tot boven
de knieën cmgesLagem, bedaard door de
straten plassend, om door het water
opgesloten menschen uit hun huizen
te redden. Rustig gingen zij hun gang,
zonder te mopperen» maar ook zonder
pochen; te weinig heeft men dezer da
gen recht laten wedervaren aan "hetgeen
die maliroosjes, uit verre havensteden
naajr het groote Parijs gekomen, tot
stand hebben geKracht.
Een hoornblazer van de „Arquebuse"
bleef gedufrende zes uur in het water,
zijn hroek vroor vast aan zijn lichaam,
maar onverstoorbaar boog hij telkens
weder opnieuw de sterke schouders on
der den last van een geredde, en zette
deze veilig op den beganen grond. Ten
slotte moest hij het opgeven: hij werd
in het hospitaal opgenomen met een be
vroren been.
Een bottelier sprong op de place Mau-
bert te water en redde twee perso
nen ,die op bet punt waren te ver
drinken. Een korporaal bracht geheel
alleen achtereenvolgens zestien men
schen op het droge.
Een kwartiermeester werd te hulp ge
roepen door een vrouw, die tevergeefs
getracht had in haar huis te komen,
waar haar vijf kinderen door het water
bedreigd werden. Door het inslaan van
een venster verschafte hij zich toegang,
kleedde de kleuters een voor een aan
en bracht ze in een bootje. Met het
jongste, een wticht van een jaar, wist
de ruwe zeeman eerst geen raad: toen,
ras besloten, greep hij een groote brood-
mand, en pakte daar het luidkeels
schreeuwende kind in.
En zoo noemt de journalist nog
eenige heldendaden op, die hij zag ver
richten of opving uit de mond dier een
voudige zeelui zelf, die meenden slechts
hun plicht gedaan te hebben.
Van drie slimme boeren e.n een
nog slimmcrcn rechter. Het gebeurde
voor de rechtbank te Antwerpen.
Drie boertjes uit de provincie hadden
besloten een tochtje naar Antwerpen
te ma'ken. Voor het loket gedroegen
zij zich uitgelaten en luidruchtig, de
beambte wilde hen tot stilte manen,
wat door de dol-vroolijke boertjes met
een soort van dierlijk gehuil werd be
antwoord. Toen de beambte boos op
merkte, dat zij eigenlijk in een die
rentuin thuis hoorden» zeiden de boer
tjes leuk; „Nu goed maar geef ons
dan maar kaartjes voor de hoaiden-
coupé I"
De beambte liet zich dit geen twee
maal zeggen en de boertjes reisden
op hondesnkaartjes.
In Antwerpen echter verstónd men
geen gekheid en tegen de vreemde rei
zigers werd proces-verbaal opgemaakt,
en dientengevolge werden zij ook voor
de rechtbank gedaagd. De redder be
zag de zaak eveneens van den humo
ristisch en kant en sprak de beklaagden
na hunne vroolijkheid verwekkende
verdediging vrij.
Luidruchtig verlieten de vrijgesproke-
nen de zaal maar nog waren zij niet
buiten, of de rechter riep hen terug
en stelde de volgende vraag: Aange-
Nogeens kwam juffrouw Eousselle
tusschenbeide.
„Becehini", sprak ze» „hier is een
liefdadige dame, die gaarne zieken,
armen en ongelukkigen ,hulp ver
leent'
„Ik heb niets noodig," sprak sig
nor Becehini in slecht Fransch en
op ruwen toon. „Bovendien is dat
kind niet ziek."
„Dat kind is integendeel zeer
zwaar ziek," bracht Baimond dc Sin
tély hier tegen in.
Becehini haalde de .schouders op.
„Ik ken. dio kunsten," sprak hii'.
„Ze zijn allemaal net hetzelfde. Als
men zich aan hen wilde storen, zou
den ze allemaal volop eten en niet
werken. Dat is goed voor rijke lui.
Mijn middelen veroorloven mij niet,
luiaards en nietsdoeners te eten jte
geven."
„Dat meisje kan onmogelijk wer
ken in den toestand, waarin ze zich
op het oogenblik bivindt," sprak
Baimond zeer beslist. „En wacht
u wel haar er toe te dwingen."
Een dreigende blik vergezelde
deze laatste woorden, en de Italiaan
achtte het geraden, wat in te binden.
„Beste meneer," sprak hij, „wees
u maar niet bang, ik zorg: voor de
kinderen als een vader."
„Toch zeker op het oogenblik niet.
En overigens kunt ge ook hier niet
de noodige zorgen wijden aan dit
kind, dat in den hoogsten graad
tering heeft. Nu stelt mevrouw hier
zien gij op hondenbiijetten reisdet, hebt
gij dan als zoodanig een. muilkorf voor
gehad
De boertjes antwoorden ontkennend.
„Welnu, sprak de rechter-, dan ben
il^ verplicht u te veroordeel en tot ieder
zes franc boete wegens overtreding van
het voorschrift op de muilkorven."
Van honger gestorven. Sinds een
paar maanden, was een gewezen han
delsreiziger, de heer GusLave M., 56
jaar oud, zonder bediening. Na zijne
laatste spaarpenningen verteerd te heb
ben ,kwam de ongelukkige zich op een
gemeubeld zolderkamertje vestigen, in
de Posts tra at, te Sint-Joost-ten-Noode.
Daar men de ongelukkige eenigen tijd
nog niet gezien had, ging men zien,
waar hij bleef. Men vond hem als lijk.
naast zijn bed liggen.
Een bijgeroepen dokter verklaarde
dat de man van honger gestorven was!
Minister Helissen.
De „Torenwachter", die schrijft iD
de „Mido. Ct.", meent te weten, dat
de heer Nelissen n* terugkeer van
rijn ziekteverlof als minister zal af
treden. De Papeüdrechtscbe ziak zou
't hem gedaan Debben.
't Zal wel worden tegengesproken,
maar toch is 't zoo, z-gt de „Toren
wachter". We zullen lien
Een telegram van Koning Albert.
Ter gelegenheid van het eerste-al-
gemeene Nederl studentencongres
werd door de vertegenwoordigers van
alle Nederlandsche universiteiten een
telegram van hulde verzonden aan
Koning Albert, Hierop is te Leiden
het volgende in het Nederlandsch
gestelde antwoord ontvangen:
„De Koning is zeer gevoelig geweest
voor de huldebetuigingen welke de
afgevaardigden van alle Nederlandsche
universiteiten hem ter gelegenheid
van het eerste Nederlandsche studen
tencongres hebben toegestuurd. Hij
gelast, mij u en al uw ambtgenooten
bartelijK te bedanken.
's Konings Kabinetsoverste."
V loeken.
Te Muihuizen is eene vereenigiDg
opgericht tot bestrijding van bet
vloeken.
Een loffelijk doel, zal mee zeggeu.
De „N. ft. Ot." maaki ervan, dat
die vereenigiDg zijne (haren) leden
hst vloeken wil afloeren. En
vindt daarin aanleiding om er aan
toe te voegen: „Het pleit niet voor
het peil vun beschaving, waarop de
Mulhuizers staan, dat zulk een ver-
eeciging in een betioelte voorziet."
Eau critiekje van de kracht, die
men hoogstens in de „Controleur" of
de „No.enkraker" verwachten zou,
«egt de „L. K." terecht.
We kennen geen stad in Nederland,
waar door bet volk zoo Goos^ruwelijk
gevloekt wordt, als juist Rotterdam.
Er wordt geen schip gelost, geen
sleeperswagen geladen, of het kraakt
er van vloeken, 't Is gewoonlijk het
eenige Hollandsch, dat de Deensche
ea Zweedscue matrozen er bij hun
passagieren leeren.
Dat er een vereeniging tegen het
vloeken in Rotterdam werd opgericht,
lazen we in da „N. R. Ct" tot dusver
niet. (Wat nog niet zeggen wil, dat
ei geene bestaai).
Pleit een werkloos toezien bij die
onhebbelijke gewoonte soms wel voor
het peil van beschaving, waarop een
stad staat
Allen op de Kiezerslijst
We willen er nog eens aan herinne
ren, met 't oog op de groote belang
rijkheid. Kan men dat niet te dikwijls
doen, dat lieden nog do gelegenheid
opengesteld is om zich aan te geven
voor de kiezerslijst.
Men mag de gelegenheid, om ons
kiezerscorps le versterken, niet onge
bruikt laten voorbijgaan.
Vooraf zij opgemerkt, dat alleen hij,
die vóór of op 1 Mei van dit jaar 25
jaar oud is, kiezer kan worden. Hij
moet Nederlander zijn en op 1 Febr.
ingezetene van het Rijk, d. w. z. sinds
je voor, de kleine rn.ee te nemen om
haar elders te verzorgen."
„Dat kan ik niet. aannemen, mijn
heer, -wezenlijk niet."
„En waarom niet?"
„[Wel, ik houd te veel van die
kleine om haar te kunnen verlaten,"
En de schelm deed alsof hii eenige
tranen vergoot.
„Noem mij liever uw andere .be
zwaren," sprak Sintély, „want dit
tel ik volstrekt niet"
„Nu dan, ik ben heel arm en
Cecile brengt dagelijks wat in van
den verkoop harer bloemen."
„En ik zeg je nog eens, dat het
kind in den toestand waarin ze op
het oogenblik is, niet uit mag.'
„Och kom. een tijdelijke ongesteld
heid, die morgen weer voorbij is."
„Dus gij wilt het kind niet laten
gaan
„In geen geval."
„Dan zullen we het meisje zonder
uw toestemming meenemen."
De oogen .van den Italiaan kre
gen opeens een wreede uitdrukking.
„Ik ben haar vader en haar meester,"
sprak hfj' kortaf, „ge hebt geen recht
om haar zonder mijn toestemming
mee te nemen."
Madeleine haastte zich tusschen
beide te komen. Ze was niet zonder
reden bang dat Baimond's heftig
heid alles zou bederven.
Wordt wrvoi/fi
