DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND. U Van alles wat! BUITENLAND. Gemengde Buiteniandsciie berichten Zaterdagavondpraatjes. ££9«38-339 HawSi M! ZATERö**i 26 F^BR- 34ste Jaargang No, 7128 Bureau» van Redactie en Administratie s T«SefesaMsnaEMt1 1426. Voor adverientlen so resiamüs östita» Haarlem en de apntjsefoapaon wende men rich tot RICARDQ'» Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, (nt. Telefoon 1020. is F Dit nummer bestaat uit Q eïl I u s t r e e r d 2 o n d a 9 s- biad in 8 bladzijden EERSTE BLAD. ►f< K. S. A. uier bladen, u;. 0. de Of- aankomen, om zien niet onnoocUg te f I C i e I e K e r k I ii S t en het erseren, een die onveiaaderDjk een i ollicier „vecntjas noemt, en gene De vrede en.... onze oorlogs marine BELGIË. ENGELAND. RUSLAND. KONING FERDINAND S BEZOEK. I SM' NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT A80e>(9C«IEMTSfRMS 1 er 8 maandten vow Haarlem Voor -de plaatsen, waar een agent Ju g®?( Voer d® overige plaatsen In Nederland Is A to aderlijke nummer' estigd (&om der gemeente) runoo per post t J.,86 1.85 1.841 „0,08 PJPIJ# DER A0VK*Tr»»T|£|»: Van 16 regels 60 cent (contant 60 cent). Iedere regel meer 10 oent. Buiten Haarlem en de Agentschappen 16 cent per regel. (Buitenland 20 cent.) Reclames dubbel tarief. Dienstaanbiedingen 26 cent (6 regels), driemaal voor 60 cents (4 contant). Alle ï?eUsïe5i<*Je «iiössné» op dit Mtt, die «e tiet eeae« GULDEN bij j@ jfÜ levenslange ange- «ohiktheid tot werken GULDEN w overbids! >rer*©fterl»jfspotia afjo, din velgen» de befmiingec op de polissen vermeid, tegen ongelukken verzekerd voor 4 kftttf-fc. SÜLDKS bi) GOLDEN by verlies van éet; band of voel GULDEN bil verliet *.v. éer. oog GULDEN bi: verlies van ó»n dutD» 60 verlies van één wijsvinger IS GOLDEN b(t verhes van éen ander se vinger. De tritkeertag üeztr bedrage» wordt gegaiaedeera door die Maatschappij Oceaiy", Bijkantoor voor Haarlem de Nederiandsche Credletbank Nieuwe dracht li. i' bi da' Een, die een strand omloopt als hij! een peleton van de waant ziét raals in z'n spreken tot „gepaten teerde moordenaars" promoveert. Kwaad is iiij overigens niet, maar 'tzou de studie van een psycholoog waard wezen om eens uit te pluizen, hoe men zóó erg vredesgezind kan wezen dat men voor den vrede zelfs vechten zou! ta m - j.» .I. Enfin, hij hield me dan aan, op „De Tij di vermeldt onze ontken- en viel bruutweg' zoo midden Viin stelling dat de nieuwe in y>n onderwerp,,'t Is wat moois, hanen, welke de Katii. Soc Actie daajr ik in de krant dat ze hier *u wil ingaan, in kiem bes o eu ddk a| een afdeejjj^g. van de -vloot- xouden wezen rn den oorspronkeljj- vereeniging hebben opgericht jMjoe- km opzet van de Actie. J ten nu zee óók al aan het Het blad meent daarbij, dat voor mOÖI,den E,n m laats vaa d t te 4 e p r a et ijk dit meemngs verschil ^ordt ^oo'n moordvereeni- vwi weinig be teekenis is, nu ook -wij in in de t aangeprezen aandringen op spoedige „concentra- |Wieet je wel, dat met één ka de van andere, dan de werklieden- nonadlo£ het gwd aankomt, vijf- «ganisa ïes. i honderd mensóhen of meer zelfs naar t Zij ons veroorloofd, als laatste den keldcr Eunnen g:aan? voord, deze concfpsie te Weersptre- - - - - ken. iVoor verschil van meening deze beteekenis, «jdt, als onze opinie de juiste is, de statuten der K. S A. wijziging zou den moeten ondergaan. (Wij wierpen dat ook op in ons, door „De Tijd" geciteerd artikel. Dat het hiertoe trouwens toch .14 En zoo ratelde hij door, afschuwe- ,.,'lijke bijzonderheden 'gevend, waar de praktijk heeft dit j0 (werkelijk stalen zenuwen voor hebben moet, om liet aan te hooren. Nu kan ik zonder grootspraak van mezelf zeggen dat, ik allesbehalve bloeddorstig hen. Ik houd niet van bloed zien, en griezeligheden mijdt ik liever. Daarenboven zou ik Waar- 1- lri„, „1 lijk niets liever willen dan dat de spoedig zal komen, en dat vooral u beneden-af, uit duu boeaeu, der Plaatselijke comité s, naar een sta- 'éutenwijziging wordt gestreefd, zal aan ,,De Tijd" vei-moedelijk over eenmaal in het haair moeten zitten (en dat. zal wel niemand ooit er uit krijgen) dat liever blijven doen tijd wel duidelijk worden.1^ de penofde^fc met deii «ei, 1 gen Meer thans hierover te zeggen, .-staat ons niet vrij1. LX VIII mond, maar nooit met geweer, sa bel of kanon. En moordenaars hebben allesbe halve mijn sympathie. Ik wil hiermede maar zéggen, dat ik een kalm mensch ben, die ook niet vóór oorlog me verklaren zou, als ik er wat over te vertellen had. En tochtoch hen ik lid ge worden van de afdeeling Haarlem van „Onze Vloot", en ik heb dat zelfs gedaan met voldoening, omdat ik het werk van „Onze Vloot" zoo De vredesbeweginggéén oor- 0 logen meer, geen miiitairisme, geen goed en zoo prijzenswaardig vind. *pdrijven van de wapening gaat Heel kalmpjes probeerde ik da,t langzaam aan vooruit over heel de nu, bovenbedoelden kennis dan ook gereld Sedert Bertha von Suttner lldt te leggen, maar hij rilde ervan, haar beroemden roman geschreven schoot me een giftigen blik toe, en heeft, hebben duizenden den wapen- verdween in de eerstvofo^ende zij- kreet ,,de wapens neer" (is het niet aardig, dat men voor de vredesbe weging óók al s t r ij d e n moet, en ®en wapenkreet heeft?) overgeno men, en elk land telt de vredesvrien- ien bij duizenden. Van de week ontmoette ik er een, hier in Haarlem. Een overtuigde, een fanatieke, zou 3c haast zeggen. straat. Daar stond ik nu. Ik heb me da,n ook naderhand de vraasr gesteldkan mén een vriend van den vrede wezen, geen. oorlog weDsehen. en toch een flinke Neder iandsche vloot willen hebben, en de tradities van Holland's zeeroem!. waar ik toch ook wel wat voor voel, willen hooghouden In alleu ernst meen ik toch van ja. Vrede is niet het eenige, dat we te wensciien hebben. Een nationaal volksbestaan, be houd van onze nationaliteit en van ons vaderlandsch bezit, mogen we toch óók wel willen. En zoodra iemand me nu bewijst dat we zonder soldaten te land en ter zoe onze vaderlandsche his torie eere kunnen aandoen, onze na tionaliteit kunnen waarborgen en onze onafhankelijkheid kunnen be schermen, zal ik meegaan met hen die zeggenruim de heele militaire boel maar op! Maar -zoolang' dat niet is bewezen, en een léger zoowel als een vloot onontbeerlijk zijn (al zou men ook liever wenschen dat ze door toestan den waaraan wij echter niets kun nen veranderen, gemist konden wor den), zoolang1 staat het mij dunkt me vrij' om met alle nespect voor de vredesvrienden, en zelf een groot vriend van den Vrede, tóch te stre ven naar een leger, dat zoo goed mo gelijk, en een vloot die zoo modern mogelijk is! En nu boude mijn booze kennis van zoo straks mij ten goede, dat ik door m'n lieide voor de vaderland sche historie me krachtig' voel aan getrokken door de beweging voor een goeden moderne, zee-, en ons-, en onze koloniën waardige vloot!. Hoe die wezen moet, daar zal ik me niet om bekommeren. Maar dat Nederland, dat eens als de vrije Republiek dei- Zeven Pro vinciën de baas was op zee, en ons daardoor ook de mooie koloniënheeft geschonken waar we nu terecht nog trotsch op zijn, dien alouden roem der zee heeft hoog te houden in z'n marine, dat staat voor mij als een paa-1 boven water. Welnu, de vereenig'ing „Onze Vloot" beoogt niets am Iers, dan on ze Marine te doen overeenstemmen met de behoefte van het oogenblik, door onze koloniale bezittingen en onze geografische ligging geschapen, en met de historische lijn, die wij als oude volk dat de zee schoon- veegde, toch niet uit ons geheugen moeten schrappen. En daarom zeg ik „leve de vrede, maar pok op z'n oud-Hollandsch „hou-zee" voor de vereeniging.,Onze Vloot", die er eene is waar ik ten volle mee symphatiseerF. KARDINAAL MERCIER. Relsrise'w hl«rtpr> eMen naar hef schijnt op goeden grond, dat Z. E. Kardinaal Mercier, aartsbisschop van Mechelen, eerlaDg zich te Rome zal vestigen als Curie-kardinaal en daar -ie prefect van de H. Congegratie der Studiën zal optreden. Voorzeker een allergewicntigste poet voor den begaafden en geleerden kardinaal. Het fait, dat kardinaal Mercier in de laatste dagen herhaaldelijk door den H. Vader ontvangen is, ook eergisteren had hij nog een audiëntie bij kden Paus, geeft zeker eenige gegrondheid aan het bsricht. Iotusscben spreken reeds de Katho lieke bladen in België de hoop uit, dat als de kardinaal de vrije keuze nog hebben zou, hij het aartsbisschop- schap van Mechelen verkiezen mag boven het prefectschap. DB ERFENISKWESTIE IN DE KAMER- Dinsdag a s zal de Belgische Kamer zich bezig houden met de vraag aan wien de 23 millioen francs Congo- elfecten aer sticnting van CJoburg rechtens toebehouren. Het eigendomsrecht eischt de Bel gische regeeriDg voor ztch op, maar in welonderrichte kringen koestert men weinig hoop, dat de zaak tot klaarheid zal wórden gebracht. Vanwege het Belgische kabinet wordt toegegeven, dat honing Leopold bijpti zijn gansche Congo archief in dertijd verbrand heelt. De zitting van Dinsdag zal rumoe rig zijn, daar kan men opaan! DE CRISIS. Er is opeens weer. nieuw; dreigend gevaar voor het kabinet. Gisteren hebben de ministerstwee maal geconfereerd, en het blijkt, dat de Ieren een nieuwe poging hebben gedaan om het ministerie kun rich ting op te krijgen. Als de regeering niet de bewuste waarborgen van den koning ver krijgt ais voorwaarde van haai' aan blijven, zullen de Iersche kliezers in Groot-Brittanje op geen regee- ringscandidaat meer stemmen. Dat is geen ijdele bedreiging. In heel wat Engelsche en Schotsche districten men spreekt wel van twintig .hebben de liberalen hun overwinning1 te danken aan Iersche kiezers, die trouw het wachtwoord van hun leiders hebben gevolgd: steun den liberaal! Komt het dus tot een algemeene verkiezing, zonder dat de regeering de voorwaarde der Ieren heeft ver vuld, dan ontvallen haar de stemmen van die kiezers. Het besluit van de Vereonig'de Iersche Liga kan ook reeds van invloed zijn op de tus- schentijdsche verkiezingen, waaraan een paar ministers zich moeten on derwerpen. Daarenboven spreekt men van glroeieade oneenigheid in het kabinet Gruwelijk hoogdravende toasten hebben Czaar en Koning, naar Reuter's berichten, te Tsarekoje Selo met el kaar gewisseld aan hei galadiner. Wij sparen onzen lezers het verhaal ervaü In ons Tweede Blad hebben we over de politieke beteekenis van het bezoek een en ander verteld: hier moge nog volgen wat de Russische officieuse „Nowoje Wremja" schrijft: De toestaaa op den Balkan belooft in den laatsten tijd niet veel goedB; onder deze omstandigheden is de komst vau den machtigsten monarch dtr Slavische staten een belangrijke gebeurtenis. Het bezoek van koning Ferdinand had oorspronkelijk geen politieke bedoeling, de omstandighe den waren evenwel sterker dan de persoonlijke voornemens. De koning zal moeten' spreken over den inge- wikkeiden toestand op den BaRan. Wij willen hopen, dat de besprekingen, die tijdens het bi zoek te St. Peters burg gehouden worden, zullen leiden tot de instandhouding van den vrede. Rusland zal den Bulgaren koning steunen bij alles wat den vrede kan verzekeren. Tm minste o>n troost. Volgens de „Tagliche Rundschau" is het ge heim gevonden, waaraan de vrouwen, van Ierland, die van Cork en Kil- Iarney met name, en ook de vrouwen van Schotland en Engeland, hun schoon heid, den glans hunner pogen, het zach te van hun vel, ,en ook den langen duur van hun bekoorlijkheid danken. Het is de regen! Een vochtig kli maat, veel regen, is bevorderlijk voor de schoonheid, droogte maakt vroeg oud. Zie de vrouwen van het heete Zui den! Zij verwelken, als aan de lauwe Weisterstranden de bloei nauwelijks op zijn schoonst is. Aldus de „Rundschau". Het is ten minste een troost na den zomer en 'dezen winter van schier on afgebroken regen, 'dat wij er in (d0 verhoogde schoonheid onzer vrouwen voor schadeloos gesteld zullen worden, Een typisch voorvalletje wordt ver haald door het „Berl. Tagebl." over het bezoek van den Oostenrijkschen minister Von Aahrenthal in Berlijn. Op een middag reed p.l. de minister, vergezeld van zijn legatieraad graaf Szópiiry, in een automobiel naar het Friedrich-museum. Te kwart over ,één kwam men er aan. Een offieiëele ont vangst had niet plaats. Die beide hee- ren gaven hun paraplu!e's pan de garderobe af en Lieten zich vervolgens dadelijk naar de bovenverdieping bren gen. Hier bekeek graaf Aehrentlial al leen enkele seconden de Flora-buste, zonder door de andere bezoekers van het museum herkend te worden. Daar na daalde de minister (de trap dade lijk weer af, en verliet met zijn bege leider, na nog even "het standbeeld van den grooten Keurvorst bekeken te heb ben, weer het museum, waarin hij nau welijks drie minuten vertoefd had. Maar graaf Aelirenthal kon toch niet zoo gauw heengaan, als hij wel ge- wenscht had. Hij had buiten den chauffeur gerekend, die zijn rijtuig aan een politieagent had toevertrouwd, om zelf in het vertrouwen pp de belang stelling, die zijn reizigers ,voor de kunst zouden toonen, in de naaste bipr- kneip, die jammer genoeg, nog al ver weg was, een glas te ledigen. De mi nister en zijn begeleider moesten dus goed- of kwaadschiks wachten, totdat de chauffeur zijn „hartversterker" „in" had. De beide heeren benutten hun ledigen tijd, door in den piassenden regen het uitwendige van het museum te bekijken. Eindelijk, tegen half twee, kwam de chauffeur in vliegende vaart aangeloopen. Na een vriendschappelijk standje van den minister gekregen te hebben, sprong de doodelijk verschrikte auto-bestuurder gauw op den bok en de automobiel suisde heen in de rich ting van de Weidendammer Brücke, fangs de Spree- Een ellendeling. Te St. Denis Ca- tus, in Frankrijk, is een man gearre steerd, di,e zijn vrouw vier jaar lang gruwzaam mishandeld had. In een donker, vunzig kamertje had de onge lukkige vrouw de laatste vier jammer lijke jaren doorgebracht. Toen men haar bevrijdde, was zij overdekt met een dikke laag vuil. Haar lichaam ver toonde wonden, afkomstig van de mis handelingen van haar man, en het schrijnen van zware ijzeren ketenen. Een ontzettende bioscoopbrand. Gedurende een bioscoop-voorstelling in het stedelijk theater van de Hondu- reesche stadje Truxillo, vloog Woensdag avond een film in brand. Dadelijk gre pen de vlammen met razende snelheid om zich heen. Er brak een paniek .uit onder de toeschouwers, die naar de uitgangen vluchtten, welke echter te nauw bleken, om pan de opeem- gepakte menigte doorgang 'te verlee- nen. Vijftig personen werden in het ontzettende gedrang gedood, terwijl ve len hunner zwaar gewond werden. On der de slachtoffers bevinden pich vele aanzienlijke burgers der stad. Het theater brandde tot op den grond af. Anticlericajisme in Baden. Het kleingeestig en domme anti-clericalisme bril' Iftg' o«t jftf iet ij* ot ufli to" SiB 0^ CXXVII. Hoe men een krant leest en mijn numier. Ken goede spreuk, en over ver gaderingen waar m'?i wel en waar men niet moet komen. Haarlem als klein Brussel, eu kwesties waar we mee zitten Wat we zullen moeten doen a's de elecerisme komt, en hoe moeilijk dat wezen zal D'r zijn honderd manieren om een krant te lezen. Sommigen, zooals mijn frouw, beginnen altijd met het feuille- Wn en als dat er niet Ln-slaat, leg- igen ze de krant met een gebaar van teleurstelling opzij.... voor een poosje althans, want dan kunnen ze er natuur lijk toch niet langer buiten. Dan zijn er anderen, die beginnen bij de groote N van Nieuwe Haa,rieansche Courant, heel bovenaan links op de eerste blad zijde, en die lezen alles door tot aan ie laatste bladzij onderaan rechts de laatste letter. Voor zulke krantenlezers «eem ik m'n hoed af en ik wou dat üc in hun plaats was, dat wil zeggen, kat ik het zoo doen kon (want dat ik het doen zou, geloof ik zeker niet). Immers, je op die manier een krant lezen kunt, dan blijkt dat je den lijd hebt, veel tijd, en je gemak kunt ne men en tijd is geld, dat weet iedereen. Een ander mensch weer leest mets an kers dan de advertenties, de groote vooral, en kipt er 's avonds dadelijk Mt waarvan hij den volgenden dag eens het zijne moet hebben. Die soort lezers 4iju er veel, en dat zijn erg verstandige l»i, wa*t se weten dal je me! de ad vertenties in onze krant altijd goed uit bent. Dan is er nog een aiider soort, die kijken er eens over, pikken hier eeln graantje en dMr een korreltje, en zetten zich dan als ze tijd hebben la ter op hun gemak, om het andere, dat zoo op het eerste gezicht niet zoo groote belangstelling inboezemde, toch óók door te lezen. En ze denken daar bij, als ze wat lezen dat hun bevalt: kijk, dal zal ik m'n buurman eens ver tellen, en als ze soms wat zien dat hun minder aanstaat, dan nemen ze het voornemen om de redactie eens beter in te lichten. De regel in toepas sing: bevalt de krant u goed, zeg het dan aan anderen, bevalt ze u soms minder goed, zeg het dan alléén aan den krantenman. Tot die laatste soort van mensch en nu, behoor ik, al zeg ik het zelf. Eln dat ook ik den hier bespro ken regel in toepassing breng, dat we ten m'n vrienden wel, en de redacteur ook, die er blij om is. Maar wat ik da ii zoggen wou, wanneer je de krant leest op mijn manier, dan verbaast men zich met elketn dag over het reusachtig getal vereenigimgen, die we hier in Haarlem, en n et minder in onzen om trek, bezitten. D'r wordt wel eens ge- gezegd: dat is allemaal verspilling van kracht, die vcreelnigingen, en wat drie of vier of meer doen, zou evengoed door éétne vereeniging kunnen worden uitgericht, maar dót is ioch maar larie. I Als er een Roomsche vereeniging is. van welken, aard, die niet bepaald nut tig is of die geen reden van'bestaan heeft, och, dan verdwijnt die wel vanzelf. Maar het staat bij mij als een paal boven water, dat althans de Katho lieke verëóiïigingeu, die er 'ten onzent zijn, re'hl van, wezen hebben en zelfs dat er nog best een paar bij konden. Maar wat evenzéér buiten allen twijfel is, is dat zoovelefn onder ons het lid- j maatschap van die vereenigingen niet de noodige eere aandoen. Ik spreek nu niet van die jaarvergaderingen met j anderhalf lid en een dik boek, waar- over ik het verleden week ai had, neen, ik spreek van de vergaderingen waar zaken zijn te doen en waar spijkers met koppen geslagen moeten worden, en die tóch in elke vereeniging haast even slecht en schaars worden bezocht. Men hoort daji als excuus: 't komt altijd op dezelfde mensch en neer; ma,ar dat is een bevestiging va^i het gebrek waar ik op doel: de ijverigen komen, en dót juist zijn „dezelfde menscheu"! Nu j heeft iedereen, dal is waar, van die ver- eonigingen, waar men voor z'n fatsoen lid van wezen moet. Doch er zijn er i ook, waar men voor z'n plicht, z'n socialen plicht, het lidmaatschap van moet hebben en onderhouden en eere aandoen! De menschen die altijd op i 'n pretje uit-zija en nooit op dingen wa,ar ze wezen moeten, zullen me be grijpen als ik het bij dit woordje laat! Alléén wiil ik er aan toevoegen dat er j óók vergaderingen zijn, waar 'n Katho- liek zelfs uit nieuwsgierigheid of uit zucht om te weten, niet komen m o e ja waar het een gewetenszaak wezen kan als men er onnoodig heen gaat.1 Vanavond is er een zoo'n vergadering, en do krant heeft er gisteren, in een ernstig maar sprekend berichtje zoo juist het ware van gezegd en ons ge wezen op onzen plicht, den ongeluk- kigen afgevallene die van een prediker van Gods leer een apostel van het kwaad geworden is, alléén te laten sta,an met de zijnen in zijn ongeluk en in zijn schande. Maar de krant heeft er óók bijgevoegd, en ik doe dat hier nóg eens dat we toch in onze bin nenkamers aan dozen verdwaalde mo gen denken en da,t een hartelijk gebed voor zijn bakeering gestort, de plaats van een ongezonde nieuwsgierigheid na^r den. dioor hoogmoed verblinden man inoge innemen. Nu ik het intus- Söhen tóch over vergaderingen heb, moet me een woordje van "blijdschap va,n het hart over'de welgeslaagde ver gadering van onze Katholieke Midden standers deze week, waar de Midden- standscredietbank voor het diocees op zoo voortreffelijke wijze een geduchten djuw vooruit heeft gekregen. Bra,vo, dat is de weg waar we heen moeten: s e 1 f- h o 1 p, zegt de Engelschmau, met een woord, da,t we allemaal even goed be grijpen aisof hij het in onze moeder taal zeide! D'r wordt met die cre- dietkwestio erg geschermd, en al is het wel zeker dat hot practisch nut van zulk een ba,nk maar voor een enkele zeer voelbaar wezen zal, de Midden stand als stand heeft er dan toch voor deel va,n en vooral de organisatie hoeft na,ast zich een krachtig bondgenoot voor de aaneensluiting en de blijvende sa menwerking, een bapd die de vakge- nooten in het Middemsta,ndsbedrijf bindt met een va,st snoer! Ais wij Haar lemmers, eens zoo va,st verbonden wa ren door onze belangen met de om liggende buitengemeenten ajs de Mid denstanders door hun bank met elkaar zijn verbonden, dan zou onze "burge meester, denk ik, z'n draai hebben. Wa,nt het is een publiek geheim, dat Jhr. Boreel voor Haarlem en haar bui tengemeenten altijd het idéé van Brus sel mot z'n faubourgs voor oogenlieeft, en dat op allerlei wijzen zoekt ten uitvoer te brengen, al werken ook vaak noch onze eigen raadsleden noch de buitengemeenten, zelf, hard mede. Nu, de liefde kap ook niet van één kant komen, en daar zijn óók van die zaken, j waarin men daar (even buiten ons grens- lijntje graag alles van Haarlem wou proliteeren, maar niets van de lasten wou hebben! Intusschea, de onderhap- dalingen met Vedsen over 't gaa en de grootmoedigheid waarmede Heemstede volgens het voorstel vap B. en W. moet worden behapdeld in zake de nog liggende gasbuizen van Haarlem, ge- j ven wel te kennen, da,t Haarlem goed gezind is. Toch geloof ik, da,t 't idéé vap een groote eenheid tusschen Haar- j lem en z'n buitengemeenten een üto-: pie zaj blijven, zoolang niet een admi nistratieve eenheid kan worden gescha-! pen, die de zajeen te bedisselen krijgt, j Mapr wat verdiep ik me daar in aller lei luchtkasteel en, terwijl we nog zoo-i veel dingen te doen hebben in Haarlem zelf, die nog lapg niet genoeg toege licht" zijn! Daar heb je bijvoorbeeld de kwestie over de Haarlemsche water- lo'ding: a,!s het zóó gaat, dan duurt het nog wel een jagr of wat voor we de conclusie van de drie deskundigen j hebben, die over de door prof. Dubois j opgeworpen kwestie het hunne moeten' zeggen! Nu, mij wel, mits dap de kwes- I Lie maar doorgehakt wordt, waar ik evenwel voor vrees, evenzeer a,ls ik vrees, dajt professor Franco, die de zon- j derlinge opdra(ciht gekregen heeft om de raadsleden ook al over een nieu- j we kwestie voor te lichten, de kwes- tie n.l. vap breed of smal spoor, die I gea,chte heeren op het punt waar het op aan komt precies zoo wijs zal la- ten ajs ze zijn! D'r is wat voor het ecne, en d'r is wa.t voor het andere te zeggen, zoo vertelde mij iemajtd die het weten kap, maar wanneer "je oen kwestie moet beoordeelen op gronden die heelemapl niets te maken hebben met het technische, waar prof. Franco over spreken za.1, dan begrijp ik niet goed, hoe die technische voorlichting in een praptische, op geheel andere motieven berustende kwestie, licht kap geven. D'r zijn van die kwaad denkende lui die beweren dat het groote doel van die voorlichting is, om de Hol- landsche Spoor nog een beetje aan het lijntje te houden en alsnog te probee- ren, of do oone.essiie die eenmaal ver leend is, met al dat gemorrel en ge talm niet zóó bezwarend kan worden gemaakt, dat de concessionaris zich ein delijk maar liever terugtrekt. Maar ik za.1 zalig oppassen, zóó kwaad te denken van onze vroede vaderen! Intusschen bezie ik voor mij de kwestie ajleen van dezen kant, dat we nu nog een poosje langer onze goede paardentrams houden, zelfs na.dat de concessie er van is afgeïoopem. En om u de gulle waarheid te zeggen: ik ben er blij om.. Dat gezellige pa arden trammetje, dal net hard genoeg rijdt om je op tijd naar 't Brongebouw of 't Station te brengen, hoort toch zoo knusjes bij ons Haar lemmers, onzen geest en onze gewoon ten! Wapt we mogen wel bedenken, dpt we, als een electrische tram van den Kruisweg napr den Hout zal vlie gen vice versa,, over "twee lijnen, ook onze gewoonten, onzen aard en onze kle'nsteedsigheid zullen hebben te ver- apderen, willen we in den stijl blij ven! En wie weet hoe moeilijk of dót nog is voor ons! 26 REBRDARÏ.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1910 | | pagina 1