DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
U
Van alles wat!
BUITENLAND.
Gemengde Buiteniandsciie berichten
Zaterdagavondpraatjes.
££9«38-339 HawSi
M!
ZATERö**i 26 F^BR-
34ste Jaargang No, 7128
Bureau» van Redactie en Administratie s
T«SefesaMsnaEMt1 1426.
Voor adverientlen so resiamüs östita» Haarlem en de apntjsefoapaon wende men rich tot RICARDQ'» Advertentie-Bureau, N. Z.
Voorburgwal 242, Amsterdam, (nt. Telefoon 1020.
is
F
Dit nummer bestaat uit
Q eïl I u s t r e e r d 2 o n d a 9 s-
biad in 8 bladzijden
EERSTE BLAD.
►f< K. S. A.
uier bladen, u;. 0. de Of- aankomen, om zien niet onnoocUg te
f I C i e I e K e r k I ii S t en het erseren, een die onveiaaderDjk een
i ollicier „vecntjas noemt, en gene
De vrede en.... onze oorlogs
marine
BELGIË.
ENGELAND.
RUSLAND.
KONING FERDINAND S BEZOEK.
I
SM'
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
A80e>(9C«IEMTSfRMS
1 er 8 maandten vow Haarlem
Voor -de plaatsen, waar een agent Ju g®?(
Voer d® overige plaatsen In Nederland Is
A to aderlijke nummer'
estigd (&om der gemeente)
runoo per post
t J.,86
1.85
1.841
„0,08
PJPIJ# DER A0VK*Tr»»T|£|»:
Van 16 regels 60 cent (contant 60 cent). Iedere regel meer 10 oent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 16 cent per regel. (Buitenland 20 cent.)
Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 26 cent (6 regels), driemaal voor 60 cents (4 contant).
Alle ï?eUsïe5i<*Je «iiössné» op dit Mtt, die «e tiet eeae«
GULDEN bij j@ jfÜ
levenslange ange-
«ohiktheid tot
werken
GULDEN w
overbids!
>rer*©fterl»jfspotia afjo, din velgen» de befmiingec op de polissen vermeid, tegen ongelukken verzekerd voor
4 kftttf-fc. SÜLDKS bi)
GOLDEN by
verlies van éet;
band of voel
GULDEN bil
verliet *.v.
éer. oog
GULDEN bi:
verlies van
ó»n dutD»
60
verlies van
één
wijsvinger
IS
GOLDEN b(t
verhes van
éen ander se
vinger.
De tritkeertag üeztr bedrage» wordt gegaiaedeera door die Maatschappij Oceaiy", Bijkantoor voor Haarlem de Nederiandsche Credletbank Nieuwe dracht li.
i'
bi
da'
Een, die een strand omloopt als
hij! een peleton van de waant ziét
raals in z'n spreken tot „gepaten
teerde moordenaars" promoveert.
Kwaad is iiij overigens niet, maar
'tzou de studie van een psycholoog
waard wezen om eens uit te pluizen,
hoe men zóó erg vredesgezind kan
wezen dat men voor den vrede
zelfs vechten zou!
ta m - j.» .I. Enfin, hij hield me dan aan, op
„De Tij di vermeldt onze ontken- en viel bruutweg' zoo midden
Viin stelling dat de nieuwe in y>n onderwerp,,'t Is wat moois,
hanen, welke de Katii. Soc Actie daajr ik in de krant dat ze hier
*u wil ingaan, in kiem bes o eu ddk a| een afdeejjj^g. van de -vloot-
xouden wezen rn den oorspronkeljj- vereeniging hebben opgericht jMjoe-
km opzet van de Actie. J ten nu zee óók al aan het
Het blad meent daarbij, dat voor mOÖI,den E,n m laats vaa d t te
4 e p r a et ijk dit meemngs verschil ^ordt ^oo'n moordvereeni-
vwi weinig be teekenis is, nu ook -wij in in de t aangeprezen
aandringen op spoedige „concentra- |Wieet je wel, dat met één ka
de van andere, dan de werklieden- nonadlo£ het gwd aankomt, vijf-
«ganisa ïes. i honderd mensóhen of meer zelfs naar
t Zij ons veroorloofd, als laatste den keldcr Eunnen g:aan?
voord, deze concfpsie te Weersptre- - - - -
ken.
iVoor
verschil van meening deze beteekenis,
«jdt, als onze opinie de juiste is, de
statuten der K. S A. wijziging zou
den moeten ondergaan.
(Wij wierpen dat ook op in ons,
door „De Tijd" geciteerd artikel.
Dat het hiertoe trouwens toch
.14
En zoo ratelde hij door, afschuwe-
,.,'lijke bijzonderheden 'gevend, waar
de praktijk heeft dit j0 (werkelijk stalen zenuwen voor
hebben moet, om liet aan te hooren.
Nu kan ik zonder grootspraak van
mezelf zeggen dat, ik allesbehalve
bloeddorstig hen. Ik houd niet van
bloed zien, en griezeligheden mijdt
ik liever. Daarenboven zou ik Waar-
1- lri„, „1 lijk niets liever willen dan dat de
spoedig zal komen, en dat vooral u
beneden-af, uit duu boeaeu, der
Plaatselijke comité s, naar een sta-
'éutenwijziging wordt gestreefd, zal
aan ,,De Tijd" vei-moedelijk over
eenmaal in het haair moeten zitten
(en dat. zal wel niemand ooit er uit
krijgen) dat liever blijven doen
tijd wel duidelijk worden.1^ de penofde^fc met deii
«ei, 1 gen
Meer thans hierover te zeggen,
.-staat ons niet vrij1.
LX VIII
mond, maar nooit met geweer, sa
bel of kanon.
En moordenaars hebben allesbe
halve mijn sympathie.
Ik wil hiermede maar zéggen, dat
ik een kalm mensch ben, die ook
niet vóór oorlog me verklaren zou,
als ik er wat over te vertellen had.
En tochtoch hen ik lid ge
worden van de afdeeling Haarlem
van „Onze Vloot", en ik heb dat
zelfs gedaan met voldoening, omdat
ik het werk van „Onze Vloot" zoo
De vredesbeweginggéén oor- 0
logen meer, geen miiitairisme, geen goed en zoo prijzenswaardig vind.
*pdrijven van de wapening gaat Heel kalmpjes probeerde ik da,t
langzaam aan vooruit over heel de nu, bovenbedoelden kennis dan ook
gereld Sedert Bertha von Suttner lldt te leggen, maar hij rilde ervan,
haar beroemden roman geschreven schoot me een giftigen blik toe, en
heeft, hebben duizenden den wapen- verdween in de eerstvofo^ende zij-
kreet ,,de wapens neer" (is het niet
aardig, dat men voor de vredesbe
weging óók al s t r ij d e n moet, en
®en wapenkreet heeft?) overgeno
men, en elk land telt de vredesvrien-
ien bij duizenden.
Van de week ontmoette ik er een,
hier in Haarlem.
Een overtuigde, een fanatieke, zou
3c haast zeggen.
straat.
Daar stond ik nu.
Ik heb me da,n ook naderhand de
vraasr gesteldkan mén een vriend
van den vrede wezen, geen. oorlog
weDsehen. en toch een flinke Neder
iandsche vloot willen hebben, en de
tradities van Holland's zeeroem!.
waar ik toch ook wel wat voor voel,
willen hooghouden
In alleu ernst meen ik toch van ja.
Vrede is niet het eenige, dat we
te wensciien hebben.
Een nationaal volksbestaan, be
houd van onze nationaliteit en van
ons vaderlandsch bezit, mogen we
toch óók wel willen.
En zoodra iemand me nu bewijst
dat we zonder soldaten te land
en ter zoe onze vaderlandsche his
torie eere kunnen aandoen, onze na
tionaliteit kunnen waarborgen en
onze onafhankelijkheid kunnen be
schermen, zal ik meegaan met hen
die zeggenruim de heele militaire
boel maar op!
Maar -zoolang' dat niet is bewezen,
en een léger zoowel als een vloot
onontbeerlijk zijn (al zou men ook
liever wenschen dat ze door toestan
den waaraan wij echter niets kun
nen veranderen, gemist konden wor
den), zoolang1 staat het mij dunkt me
vrij' om met alle nespect voor de
vredesvrienden, en zelf een groot
vriend van den Vrede, tóch te stre
ven naar een leger, dat zoo goed mo
gelijk, en een vloot die zoo modern
mogelijk is!
En nu boude mijn booze kennis
van zoo straks mij ten goede, dat ik
door m'n lieide voor de vaderland
sche historie me krachtig' voel aan
getrokken door de beweging voor
een goeden moderne, zee-, en ons-,
en onze koloniën waardige vloot!.
Hoe die wezen moet, daar zal ik
me niet om bekommeren.
Maar dat Nederland, dat eens als
de vrije Republiek dei- Zeven Pro
vinciën de baas was op zee, en ons
daardoor ook de mooie koloniënheeft
geschonken waar we nu terecht nog
trotsch op zijn, dien alouden roem
der zee heeft hoog te houden in z'n
marine, dat staat voor mij als een
paa-1 boven water.
Welnu, de vereenig'ing „Onze
Vloot" beoogt niets am Iers, dan on
ze Marine te doen overeenstemmen
met de behoefte van het oogenblik,
door onze koloniale bezittingen en
onze geografische ligging geschapen,
en met de historische lijn, die wij
als oude volk dat de zee schoon-
veegde, toch niet uit ons geheugen
moeten schrappen.
En daarom zeg ik „leve de vrede,
maar pok op z'n oud-Hollandsch
„hou-zee" voor de vereeniging.,Onze
Vloot", die er eene is waar ik ten
volle mee symphatiseerF.
KARDINAAL MERCIER.
Relsrise'w hl«rtpr> eMen naar hef
schijnt op goeden grond, dat Z. E.
Kardinaal Mercier, aartsbisschop van
Mechelen, eerlaDg zich te Rome zal
vestigen als Curie-kardinaal en daar
-ie prefect van de H. Congegratie der
Studiën zal optreden.
Voorzeker een allergewicntigste poet
voor den begaafden en geleerden
kardinaal.
Het fait, dat kardinaal Mercier in
de laatste dagen herhaaldelijk door
den H. Vader ontvangen is, ook
eergisteren had hij nog een audiëntie
bij kden Paus, geeft zeker eenige
gegrondheid aan het bsricht.
Iotusscben spreken reeds de Katho
lieke bladen in België de hoop uit,
dat als de kardinaal de vrije keuze
nog hebben zou, hij het aartsbisschop-
schap van Mechelen verkiezen mag
boven het prefectschap.
DB ERFENISKWESTIE IN DE
KAMER-
Dinsdag a s zal de Belgische Kamer
zich bezig houden met de vraag aan
wien de 23 millioen francs Congo-
elfecten aer sticnting van CJoburg
rechtens toebehouren.
Het eigendomsrecht eischt de Bel
gische regeeriDg voor ztch op, maar
in welonderrichte kringen koestert
men weinig hoop, dat de zaak tot
klaarheid zal wórden gebracht.
Vanwege het Belgische kabinet
wordt toegegeven, dat honing Leopold
bijpti zijn gansche Congo archief in
dertijd verbrand heelt.
De zitting van Dinsdag zal rumoe
rig zijn, daar kan men opaan!
DE CRISIS.
Er is opeens weer. nieuw; dreigend
gevaar voor het kabinet.
Gisteren hebben de ministerstwee
maal geconfereerd, en het blijkt, dat
de Ieren een nieuwe poging hebben
gedaan om het ministerie kun rich
ting op te krijgen.
Als de regeering niet de bewuste
waarborgen van den koning ver
krijgt ais voorwaarde van haai' aan
blijven, zullen de Iersche kliezers
in Groot-Brittanje op geen regee-
ringscandidaat meer stemmen.
Dat is geen ijdele bedreiging. In
heel wat Engelsche en Schotsche
districten men spreekt wel van
twintig .hebben de liberalen hun
overwinning1 te danken aan Iersche
kiezers, die trouw het wachtwoord
van hun leiders hebben gevolgd:
steun den liberaal!
Komt het dus tot een algemeene
verkiezing, zonder dat de regeering
de voorwaarde der Ieren heeft ver
vuld, dan ontvallen haar de stemmen
van die kiezers. Het besluit van de
Vereonig'de Iersche Liga kan ook
reeds van invloed zijn op de tus-
schentijdsche verkiezingen, waaraan
een paar ministers zich moeten on
derwerpen.
Daarenboven spreekt men van
glroeieade oneenigheid in het kabinet
Gruwelijk hoogdravende toasten
hebben Czaar en Koning, naar Reuter's
berichten, te Tsarekoje Selo met el
kaar gewisseld aan hei galadiner. Wij
sparen onzen lezers het verhaal ervaü
In ons Tweede Blad hebben we
over de politieke beteekenis van het
bezoek een en ander verteld: hier
moge nog volgen wat de Russische
officieuse „Nowoje Wremja" schrijft:
De toestaaa op den Balkan belooft
in den laatsten tijd niet veel goedB;
onder deze omstandigheden is de
komst vau den machtigsten monarch
dtr Slavische staten een belangrijke
gebeurtenis. Het bezoek van koning
Ferdinand had oorspronkelijk geen
politieke bedoeling, de omstandighe
den waren evenwel sterker dan de
persoonlijke voornemens. De koning
zal moeten' spreken over den inge-
wikkeiden toestand op den BaRan.
Wij willen hopen, dat de besprekingen,
die tijdens het bi zoek te St. Peters
burg gehouden worden, zullen leiden
tot de instandhouding van den vrede.
Rusland zal den Bulgaren koning
steunen bij alles wat den vrede kan
verzekeren.
Tm minste o>n troost. Volgens
de „Tagliche Rundschau" is het ge
heim gevonden, waaraan de vrouwen,
van Ierland, die van Cork en Kil-
Iarney met name, en ook de vrouwen
van Schotland en Engeland, hun schoon
heid, den glans hunner pogen, het zach
te van hun vel, ,en ook den langen
duur van hun bekoorlijkheid danken.
Het is de regen! Een vochtig kli
maat, veel regen, is bevorderlijk voor
de schoonheid, droogte maakt vroeg
oud. Zie de vrouwen van het heete Zui
den! Zij verwelken, als aan de lauwe
Weisterstranden de bloei nauwelijks op
zijn schoonst is. Aldus de „Rundschau".
Het is ten minste een troost na den
zomer en 'dezen winter van schier on
afgebroken regen, 'dat wij er in (d0
verhoogde schoonheid onzer vrouwen
voor schadeloos gesteld zullen worden,
Een typisch voorvalletje wordt ver
haald door het „Berl. Tagebl." over
het bezoek van den Oostenrijkschen
minister Von Aahrenthal in Berlijn.
Op een middag reed p.l. de minister,
vergezeld van zijn legatieraad graaf
Szópiiry, in een automobiel naar het
Friedrich-museum. Te kwart over ,één
kwam men er aan. Een offieiëele ont
vangst had niet plaats. Die beide hee-
ren gaven hun paraplu!e's pan de
garderobe af en Lieten zich vervolgens
dadelijk naar de bovenverdieping bren
gen. Hier bekeek graaf Aehrentlial al
leen enkele seconden de Flora-buste,
zonder door de andere bezoekers van
het museum herkend te worden. Daar
na daalde de minister (de trap dade
lijk weer af, en verliet met zijn bege
leider, na nog even "het standbeeld van
den grooten Keurvorst bekeken te heb
ben, weer het museum, waarin hij nau
welijks drie minuten vertoefd had.
Maar graaf Aelirenthal kon toch niet
zoo gauw heengaan, als hij wel ge-
wenscht had. Hij had buiten den
chauffeur gerekend, die zijn rijtuig aan
een politieagent had toevertrouwd, om
zelf in het vertrouwen pp de belang
stelling, die zijn reizigers ,voor de
kunst zouden toonen, in de naaste bipr-
kneip, die jammer genoeg, nog al ver
weg was, een glas te ledigen. De mi
nister en zijn begeleider moesten dus
goed- of kwaadschiks wachten, totdat
de chauffeur zijn „hartversterker" „in"
had. De beide heeren benutten hun
ledigen tijd, door in den piassenden
regen het uitwendige van het museum
te bekijken. Eindelijk, tegen half twee,
kwam de chauffeur in vliegende vaart
aangeloopen. Na een vriendschappelijk
standje van den minister gekregen te
hebben, sprong de doodelijk verschrikte
auto-bestuurder gauw op den bok en
de automobiel suisde heen in de rich
ting van de Weidendammer Brücke,
fangs de Spree-
Een ellendeling. Te St. Denis Ca-
tus, in Frankrijk, is een man gearre
steerd, di,e zijn vrouw vier jaar lang
gruwzaam mishandeld had. In een
donker, vunzig kamertje had de onge
lukkige vrouw de laatste vier jammer
lijke jaren doorgebracht. Toen men
haar bevrijdde, was zij overdekt met
een dikke laag vuil. Haar lichaam ver
toonde wonden, afkomstig van de mis
handelingen van haar man, en het
schrijnen van zware ijzeren ketenen.
Een ontzettende bioscoopbrand.
Gedurende een bioscoop-voorstelling in
het stedelijk theater van de Hondu-
reesche stadje Truxillo, vloog Woensdag
avond een film in brand. Dadelijk gre
pen de vlammen met razende snelheid
om zich heen. Er brak een paniek
.uit onder de toeschouwers, die naar
de uitgangen vluchtten, welke echter
te nauw bleken, om pan de opeem-
gepakte menigte doorgang 'te verlee-
nen. Vijftig personen werden in het
ontzettende gedrang gedood, terwijl ve
len hunner zwaar gewond werden. On
der de slachtoffers bevinden pich vele
aanzienlijke burgers der stad. Het
theater brandde tot op den grond af.
Anticlericajisme in Baden. Het
kleingeestig en domme anti-clericalisme
bril'
Iftg'
o«t
jftf
iet
ij*
ot
ufli
to"
SiB 0^
CXXVII.
Hoe men een krant leest
en mijn numier. Ken
goede spreuk, en over ver
gaderingen waar m'?i wel
en waar men niet moet
komen. Haarlem als
klein Brussel, eu kwesties
waar we mee zitten
Wat we zullen moeten doen
a's de elecerisme komt, en
hoe moeilijk dat wezen zal
D'r zijn honderd manieren om een
krant te lezen. Sommigen, zooals mijn
frouw, beginnen altijd met het feuille-
Wn en als dat er niet Ln-slaat, leg-
igen ze de krant met een gebaar van
teleurstelling opzij.... voor een poosje
althans, want dan kunnen ze er natuur
lijk toch niet langer buiten. Dan zijn
er anderen, die beginnen bij de groote
N van Nieuwe Haa,rieansche Courant,
heel bovenaan links op de eerste blad
zijde, en die lezen alles door tot aan
ie laatste bladzij onderaan rechts de
laatste letter. Voor zulke krantenlezers
«eem ik m'n hoed af en ik wou dat
üc in hun plaats was, dat wil zeggen,
kat ik het zoo doen kon (want dat ik
het doen zou, geloof ik zeker niet).
Immers, je op die manier een krant
lezen kunt, dan blijkt dat je den lijd
hebt, veel tijd, en je gemak kunt ne
men en tijd is geld, dat weet iedereen.
Een ander mensch weer leest mets an
kers dan de advertenties, de groote
vooral, en kipt er 's avonds dadelijk
Mt waarvan hij den volgenden dag eens
het zijne moet hebben. Die soort lezers
4iju er veel, en dat zijn erg verstandige
l»i, wa*t se weten dal je me! de ad
vertenties in onze krant altijd goed uit
bent. Dan is er nog een aiider soort,
die kijken er eens over, pikken hier
eeln graantje en dMr een korreltje, en
zetten zich dan als ze tijd hebben la
ter op hun gemak, om het andere, dat
zoo op het eerste gezicht niet zoo
groote belangstelling inboezemde, toch
óók door te lezen. En ze denken daar
bij, als ze wat lezen dat hun bevalt:
kijk, dal zal ik m'n buurman eens ver
tellen, en als ze soms wat zien dat
hun minder aanstaat, dan nemen ze
het voornemen om de redactie eens
beter in te lichten. De regel in toepas
sing: bevalt de krant u goed, zeg het
dan aan anderen, bevalt ze u soms
minder goed, zeg het dan alléén aan
den krantenman. Tot die laatste soort
van mensch en nu, behoor ik, al zeg ik
het zelf. Eln dat ook ik den hier bespro
ken regel in toepassing breng, dat we
ten m'n vrienden wel, en de redacteur
ook, die er blij om is. Maar wat ik
da ii zoggen wou, wanneer je de krant
leest op mijn manier, dan verbaast men
zich met elketn dag over het reusachtig
getal vereenigimgen, die we hier in
Haarlem, en n et minder in onzen om
trek, bezitten. D'r wordt wel eens ge-
gezegd: dat is allemaal verspilling van
kracht, die vcreelnigingen, en wat drie
of vier of meer doen, zou evengoed
door éétne vereeniging kunnen worden
uitgericht, maar dót is ioch maar larie.
I Als er een Roomsche vereeniging is.
van welken, aard, die niet bepaald nut
tig is of die geen reden van'bestaan heeft,
och, dan verdwijnt die wel vanzelf.
Maar het staat bij mij als een paal
boven water, dat althans de Katho
lieke verëóiïigingeu, die er 'ten onzent
zijn, re'hl van, wezen hebben en zelfs
dat er nog best een paar bij konden.
Maar wat evenzéér buiten allen twijfel
is, is dat zoovelefn onder ons het lid- j
maatschap van die vereenigingen niet
de noodige eere aandoen. Ik spreek
nu niet van die jaarvergaderingen met j
anderhalf lid en een dik boek, waar-
over ik het verleden week ai had, neen,
ik spreek van de vergaderingen waar
zaken zijn te doen en waar spijkers met
koppen geslagen moeten worden, en die
tóch in elke vereeniging haast even
slecht en schaars worden bezocht. Men
hoort daji als excuus: 't komt altijd op
dezelfde mensch en neer; ma,ar dat is
een bevestiging va^i het gebrek waar
ik op doel: de ijverigen komen, en dót
juist zijn „dezelfde menscheu"! Nu j
heeft iedereen, dal is waar, van die ver-
eonigingen, waar men voor z'n fatsoen
lid van wezen moet. Doch er zijn er
i ook, waar men voor z'n plicht, z'n
socialen plicht, het lidmaatschap van
moet hebben en onderhouden en eere
aandoen! De menschen die altijd op
i 'n pretje uit-zija en nooit op dingen
wa,ar ze wezen moeten, zullen me be
grijpen als ik het bij dit woordje laat!
Alléén wiil ik er aan toevoegen dat er
j óók vergaderingen zijn, waar 'n Katho-
liek zelfs uit nieuwsgierigheid of uit
zucht om te weten, niet komen m o e
ja waar het een gewetenszaak wezen
kan als men er onnoodig heen gaat.1
Vanavond is er een zoo'n vergadering,
en do krant heeft er gisteren, in een
ernstig maar sprekend berichtje zoo
juist het ware van gezegd en ons ge
wezen op onzen plicht, den ongeluk-
kigen afgevallene die van een prediker
van Gods leer een apostel van het
kwaad geworden is, alléén te laten
sta,an met de zijnen in zijn ongeluk
en in zijn schande. Maar de krant heeft
er óók bijgevoegd, en ik doe dat hier
nóg eens dat we toch in onze bin
nenkamers aan dozen verdwaalde mo
gen denken en da,t een hartelijk gebed
voor zijn bakeering gestort, de plaats
van een ongezonde nieuwsgierigheid
na^r den. dioor hoogmoed verblinden
man inoge innemen. Nu ik het intus-
Söhen tóch over vergaderingen heb,
moet me een woordje van "blijdschap
va,n het hart over'de welgeslaagde ver
gadering van onze Katholieke Midden
standers deze week, waar de Midden-
standscredietbank voor het diocees op
zoo voortreffelijke wijze een geduchten
djuw vooruit heeft gekregen. Bra,vo, dat
is de weg waar we heen moeten: s e 1 f-
h o 1 p, zegt de Engelschmau, met een
woord, da,t we allemaal even goed be
grijpen aisof hij het in onze moeder
taal zeide! D'r wordt met die cre-
dietkwestio erg geschermd, en al is het
wel zeker dat hot practisch nut van
zulk een ba,nk maar voor een enkele
zeer voelbaar wezen zal, de Midden
stand als stand heeft er dan toch voor
deel va,n en vooral de organisatie hoeft
na,ast zich een krachtig bondgenoot voor
de aaneensluiting en de blijvende sa
menwerking, een bapd die de vakge-
nooten in het Middemsta,ndsbedrijf bindt
met een va,st snoer! Ais wij Haar
lemmers, eens zoo va,st verbonden wa
ren door onze belangen met de om
liggende buitengemeenten ajs de Mid
denstanders door hun bank met elkaar
zijn verbonden, dan zou onze "burge
meester, denk ik, z'n draai hebben.
Wa,nt het is een publiek geheim, dat
Jhr. Boreel voor Haarlem en haar bui
tengemeenten altijd het idéé van Brus
sel mot z'n faubourgs voor oogenlieeft,
en dat op allerlei wijzen zoekt ten
uitvoer te brengen, al werken ook vaak
noch onze eigen raadsleden noch de
buitengemeenten, zelf, hard mede. Nu,
de liefde kap ook niet van één kant
komen, en daar zijn óók van die zaken, j
waarin men daar (even buiten ons grens-
lijntje graag alles van Haarlem wou
proliteeren, maar niets van de lasten
wou hebben! Intusschea, de onderhap-
dalingen met Vedsen over 't gaa en de
grootmoedigheid waarmede Heemstede
volgens het voorstel vap B. en W.
moet worden behapdeld in zake de nog
liggende gasbuizen van Haarlem, ge- j
ven wel te kennen, da,t Haarlem goed
gezind is. Toch geloof ik, da,t 't idéé
vap een groote eenheid tusschen Haar- j
lem en z'n buitengemeenten een üto-:
pie zaj blijven, zoolang niet een admi
nistratieve eenheid kan worden gescha-!
pen, die de zajeen te bedisselen krijgt, j
Mapr wat verdiep ik me daar in aller
lei luchtkasteel en, terwijl we nog zoo-i
veel dingen te doen hebben in Haarlem
zelf, die nog lapg niet genoeg toege
licht" zijn! Daar heb je bijvoorbeeld
de kwestie over de Haarlemsche water-
lo'ding: a,!s het zóó gaat, dan duurt
het nog wel een jagr of wat voor we
de conclusie van de drie deskundigen j
hebben, die over de door prof. Dubois j
opgeworpen kwestie het hunne moeten'
zeggen! Nu, mij wel, mits dap de kwes- I
Lie maar doorgehakt wordt, waar ik
evenwel voor vrees, evenzeer a,ls ik
vrees, dajt professor Franco, die de zon- j
derlinge opdra(ciht gekregen heeft om
de raadsleden ook al over een nieu- j
we kwestie voor te lichten, de kwes-
tie n.l. vap breed of smal spoor, die
I gea,chte heeren op het punt waar het
op aan komt precies zoo wijs zal la-
ten ajs ze zijn! D'r is wat voor het
ecne, en d'r is wa.t voor het andere te
zeggen, zoo vertelde mij iemajtd die
het weten kap, maar wanneer "je oen
kwestie moet beoordeelen op gronden
die heelemapl niets te maken hebben
met het technische, waar prof. Franco
over spreken za.1, dan begrijp ik niet
goed, hoe die technische voorlichting
in een praptische, op geheel andere
motieven berustende kwestie, licht kap
geven. D'r zijn van die kwaad denkende
lui die beweren dat het groote doel
van die voorlichting is, om de Hol-
landsche Spoor nog een beetje aan het
lijntje te houden en alsnog te probee-
ren, of do oone.essiie die eenmaal ver
leend is, met al dat gemorrel en ge
talm niet zóó bezwarend kan worden
gemaakt, dat de concessionaris zich ein
delijk maar liever terugtrekt. Maar ik
za.1 zalig oppassen, zóó kwaad te denken
van onze vroede vaderen! Intusschen
bezie ik voor mij de kwestie ajleen
van dezen kant, dat we nu nog een
poosje langer onze goede paardentrams
houden, zelfs na.dat de concessie er
van is afgeïoopem. En om u de gulle
waarheid te zeggen: ik ben er blij om..
Dat gezellige pa arden trammetje, dal net
hard genoeg rijdt om je op tijd naar
't Brongebouw of 't Station te brengen,
hoort toch zoo knusjes bij ons Haar
lemmers, onzen geest en onze gewoon
ten! Wapt we mogen wel bedenken,
dpt we, als een electrische tram van
den Kruisweg napr den Hout zal vlie
gen vice versa,, over "twee lijnen, ook
onze gewoonten, onzen aard en onze
kle'nsteedsigheid zullen hebben te ver-
apderen, willen we in den stijl blij
ven! En wie weet hoe moeilijk of dót
nog is voor ons!
26 REBRDARÏ.