DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
iil.
Schuldbesef.
KSnfiÊ«»4*ttiftWMt &9«8ft*33» Haarlem
BUITENLAND.
BINNENLAND.
Uemengd Nieuws.
&INS9A43 8 M 4ART 1910,
34ste Jaargang ft a, 7136.
Suyeaux van fïed&eti© en Administratis s
§!NifttP®a8Zi88tia5Ba«l ¥s?te#©©ssBMüwarser1 1426»
Voor adveriontiëa en reclame» balten Haartooi an da apntsefrsweii wende men zSefe tot RICARDG's Advertentie-Bureau, Z. Voorburgwal 242, Ameterdam, int. Telefoon 1020.
Alle betalende «teonét op dit blad, dis Ie bet feaslt essse» versekerlagspolle «SJn v'ntfféne de bepalingen op de poilsae» vermeid, tegrea ongelukken verzekerd voor
Bij dlit nummer be-
Sioorf een bijvoegsel
„Moor de Huiskamer."
OUITSCHLAND.
ENGELAND.
RUSLAND.
DE BALKAN.
Fc.ulLi_t.TOiN.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ASOHÜS8ÜEKT8PRMS!
Far 3 maanden voor Haarlem
¥0cr de plaatsen, waai- een agent te gevestigd (kom dar gemeente)
Voor do overige plaatsen ia ïf&derianci iYftnoo por post
Afsontterlp» ntunmerc
1,80
1.35
t,8ü
0,08
t»»U* sJE® ADVERTKMTttM;
Van 16 regels 60 csaot (contant 50 cent). Iedere regel moer 10 cent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 15 cent per regel. (Buitenland 20 cent.)
Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents contant).
k ,'»nnuHu. GULDEN b«
verlies van
GULDEN c»j
levenslange oage
sehiktheid tot
werken.
GULDEN bfc
overlijden
GULDEN big
verlies van éer.
hand o.' voet-
GULDEN bi)
verlies "t»<
"en iteg
'GULDEN bij
ver!iep- vac
é»n doini'
één
wijsvinder
n
GUnLr.fi v
verlies i»n
éen andem;
dnior
De aftkssrlog déxsr bedragen wordt gegeraadeetf-d idop» dv «ieetschappfj Osew .;'.?yka<s?CN>t voor «sartau de Nederfandsche Credietbank Nlenee Orach* n
RETODGINGEN.
De socialisten zijn in heel Pruisen
stelselmatig begooneu ruet groote
volfcsbetoogingen te oiganiseereii ten
gunste van a gemeen kiesrecht.
Ze weteu wei noe ze de overheid
het beste dwars kunnen zitten 1 En
had nu de Pruisische overheid maar
net gedaan ot ze niets merkte en geen
notitie ervan genomen, dan wa- alies
afgeioopen zonder dat er een haan
naar gekraaid had.
Nu ecuter schreeuwt en schrijft de
heeie wereld erover: de politie is
scherp opgetreden en dat heeft op tal
van plaatsen, ook te Berlijn, botsingen
gegeven.
Intusschen zijn de socialisten blijk
baar niet van plan de zaak op te
geven, en zullen met hun „betoogende
wandelingen" doorgaan.
De „Norddeutsche" geeft een officieel
standje aan die bladen, die het verbod
der politie en het optreden der over
heid afkeurden, en zoo den socialisten
in de hand werken,
DE KONING OP REIS.
KoniDg Eduurd is gisteren, op weg
naar Ëiariitz, naar Parijs vertrokken.
Het plan is, dat hij ie Parijs blijft
tot morgen en dan verder reist, dij
zal ej incognito verblijven onder den
naam van den hertog van Lancaster,
ma»r waarschijnlijk een bezoek op
het Eiysée afleggen. Het feestmaal te
zyner eere zal daar eerst bij zijn
verblijf op den terugweg plaats
hebben.
Op zijn kuur in de Pyreneeën volgt
■se son plezierva&rt op ue Middelland -
sche Zee, aan boord van de Victoria
and Albert en in gezelschap van
koningin Alexandra, die daartoe half
April over Calais naar Marseille
vertrekt.
Het plan is ook naar Lissabon te
varen ten einde een tegen bezoek af
te leggen bij den koning van Portugal,
en misschien Napels en Athene aan
te doen.
DS POLITIEKE TOESTAND.
Men verwacht in Engeland, dat
Lord Rosebery weer een rol gaat
spelen.
Zaterdag heelt hij bij koning Edttard
gesoupeerd en nu is hij te gast bij
den hertog van Rutland, waar hij
Baifour zal ontmoeten.
Men gist, nu, dat hij dezen een
boodschap van den koning heeft over
te brengen.
Den I8en dezsr zal er ook te Wis-
beek een feest zijn ter eere van Neil
Primrose, Rosebery's tweeden zoon,
die als liberaal in het Lagerhuis is
verkozen. Rosebery zal bij die gele
genheid een politieke rede houden,
in de gegeven omstandigheden wordt
zijn deelneming aan een liberaal po
litiek feest vrij opmerkelijk geacht.
Bovendien tracht men zooveel moge
lijk liberale politici op het feest te
krijgen. Naar aanleiding van een en
ander mompelt men, dat de gematig
de liberalen, nog wel whigs genoemd,
zich nauwer aaneen gaan sluiten. En
Rosebery zou van de partij wezen.
Men weet, dat RoseOery eerstdaags
in het Hocgerhuis de hervorming van
dat Huis ter sprake zal brengen.
DE CZARINA.
De Czarina is op het oogenblik
incognito aan de Zuidkust van Frank
rijk Plotseling is ze dezer dagen
verschenen aan boord van het
keizerlijke jacht „Standard"j te
Villefranche, aan de Zuid Fransche
kunst tussoben Nice en Monte-Cario,
waar zij tot herstel van gezondheid
van de goede lucht komt genieten.
De Czarina vertoont zich weinig,
maar tegen den avond doet zij tochtjes
in een stoombarkas.
OOSTENRIJK EN RUSLAND.
Het „Nowoje Wreaija" zegt in een
schijnbaar geïnspireerd artikel, dat de
pogingen tot het verkrijgen van een
toenadering tusscoeu Rusland en
Oostenrijk gefaald hebben.
Het biad is van oordeel, dat Rusland
dit niet benoeft te betreuren omdat
de Russische diplomaten altijd eeD
speelbal zijn geweest in handen der
Oostenrijkecue diplomaten. De Balkan
crisis zal worden geregeld door een
algemeene entente tusschen deStaien
van het schiereiland, een entente die
Rusland thans met bijzondere inspan
ning van krachten zal trachten te
verwezenlijken.
De „Courrier de Russie" meldt, dat
Montenegio, na het bezoek van Vorst
Nicolaas aan St. Petersburg, tot een
Koninkrijk veikiaard zat worden 1
Men is begrijpelijkerwijze te Weeneo
met die bezoeken van Baikan-vorsten
aan St. Potersburg allesbehalve inge
nomen.
De half ambtelijke pers, o.a, de
„Neue Freie Preese," schrijft, dat het
oogenblik slecht gekozen is, nu de
„crisis in het Oosten" nog zoo verach
m het geheugen ligt en dat Ruslauds
pogingen om zijn oude rol van
beschermer der Staten te hervatten
voor den vrede weinig bevorderlijk
zijn.
Van andere zijde wordt hiertegen
opgemerkt, dat Oostenrijk na de
elisie niets gedaan neeft om Servië en
Montenegro te verzoenen en dat Oos
tenrijk het dus aan zich zelf te wijten
heeft ais de Balkan-volken steun bij
Rusland zoeken.
Een merkwaardig testament. De
heer Mas&ey, een. rijke brouwer te
Burnley, is overleden en heeft in zijn
testament een aanzienlijk bedrag nage
laten aan de universiteit van Manches
ter en aan de stad Burnley. Tevens
bepaalde hij, dat indien de vergunning
voor enkele aan zijne brouwerij toe-
bahoorende perceelcn zou. worden ver
lengd, de legaten vergroot zouden wor
den met een. bedrag, gelijkstaande met
de waarde der hier bedoelde percee-
len.
■in het testament zegt de erflater, dal
als de vergunning verloren gaat ten ge
volge van liet gedrag van de bezoekers
der herbergen, deze oorzaak zuilen zijn,
dat een groot bedrag voor bun stad
verloren giaat en dat als de magistraat
zich op het standpunt der geheel-onl-
bouders plaatst, de stad eveneens ge"
straft zal worden mot hel verlies van
een aanzienlijke som. Daarom spreekt
hij de hoop uit, dat Zijn voorwaarden
de burgerij van Bumley aanleiding zul
len geven zich uitnemend te gedragen,
en tevens de stedelijke regeering zul
len doen overwegen, dat het niet aan-
giaat iemand door de wet te willen
dwamgen met te drinken, zoo min aks het
billijk zou zijn, indien niet-onthouders
door middel van wettelijke bepalingen
geheelonthouders zouden willen ver
plichten wel te drinken.
Vrijspraak. Negen voormalige le
den der Capucijnerorde, die zich te Pa
rijs1 gevestigd hadden als leden van de
Cercle d'Etudes fraaioiscain en van de
Association franciscaine, waren toch, on
danks het beslist leeken-karakter, dal
zij droegen, door de regeering vervolgd
wegens het maken van inbreuk op de
wet op de congregaties. Hun zaak weid
Zaterdag behandeld door de 9e kamer
van het correctioneel gerechlshof. Twee
der beklaagden waren niet aanwezig.
Na hot requisitoir van den ambtenaar
van het openbaar ministerie, die de
vervolgde ex-Gapudjnen beschuldigde
een ontbonden congregatie opnieuw te
hebben gesticht (de Cercle d'Etudes
franciscain telde intusschen een profe-
stant, lid van de Universileit, onder
zijn leden), sprak het hof zijn vonnis
uit.
Daarin werd verklaard, dat men in
de vervolgde vereepiging, niet een we-
der-oprichting van een ontbonden con
gregatie kan zien. D,e ex-Capucijnen
werden daarop vrijgesproken en van
boeten vrijgesteld.
Voor de regeering een 1 Gelijke tegen
valler!
Aardstorting in Italië. Op dein weg
van Cerdon naar Mantua is een rots
blok van een berg losgeraakt.
Vijf werklieden werden levend be
graven, terwijl een rijtuig, dal. gelukkig
ledig was, totaal verbrijzeld werd. De
koetsier en de reizigers werden ernstig
gewond. De toestand van vier hunner
is hopeloos.
Re Londicinfwhe County Council.
De verkiezingen voor den Londenschen
graaf.schapsraad hebben tot mlslag ge
had dat 59 leden dar partij voor ge
meentelijke hervormingen en 57 pro
gressisten gekozen werden.
Twee uitslagen worden eerst heden
bekend gemaakt, en indien, naar ver
wacht wordt, deze twee zetels door de
progressisten veroverd worden, staan
beide partijen gelijk.
De verkiezingsstrijd liep in hoofdzaak
over bezuinigingsmaatregelen.
In 1907 hebben, de reformisten voor
de eerste maal sinds de instelling van
den raad dn 1889, de overwinning be
haald.
De „Zwarte Hand". Het berichte
Amerikaansche boevengenootschap de
„Zwarte Hand" treedt steeds driester
en brutaler op.
Nu weer heeft de beroemde tenor
zanger Caruso, die op het oogenblik te
New-York verblijf houdt, da politie me
degedeeld, dat hij dreigbrieven ontvan
gen heeft van de „Zwarte Hand", waar
in 15.000 dollars van hem geëischt
wordt.
De politie heelt naar aanleiding hier
van uitgebreide maatregelen genomen,
om Caruso te beschermen, en een leger
van detectives bewaakt hem. Reeds zijn
twee personen gearresteerd.
Ons Kroonprinsesje.
Id de laatste weken maak' Prinses
Juliana in gezelschap van een hofdame
en een verpleegster dagelijks een
toertje door de Scheveniogsche boBch-
jes.
De zomereche dagen van den laat-
sten tijd veroorloofden het neerslaan
van de kap van oen koninklijken
landauer en velen hebben dan ook
bierdoor ec-n goede gelegenheid gehad
om Juliaaotjs te zien.
Voorafgegaan en gevolgd door twee
rech< icheurs op rijwielen, die vooral
roet bet oog op automat ielen, disze
tijdig moesten waarschuwen,* reed het
Koninklijk rijtuig g.stereDOchtend
stapvoet- door de Verbeulblaan.
Officieren op hun morgenrit deden
tijdig hun paard front maken en
brachten den militairen groet.
Oude beeren, gepensioneerden op
buu dagelijksch wandelingetje, groet
ten met een glansvol blijde aandoening
op het geiaat: dames met bonnes eD
kinderwagens op weg naar den Bataaf
Reken met verrukking naar het aar
dige gezonde kindergezichtje, dat uit
't witte mutsje te voorschijn kwam
en me.t groote kijkers zat rond te
staren.
Bij eiken groet vatte de verpleegster
het handje en zoo beantwoordde
Juliaantje wuivend de stille hulde
betu gingen.
„O, 't is een schat 1" hoorden we
so nmige dames opgetogen uitroepen
En vrouwen kunn-n 't weten, die
hebben verstand van klein goed.
Prins Hendrik.
Zooais wij reeds gisteren meldden,
gevoelde Z. K. H. Prins Hendrik zich
Zaterdagavond kon voor den aanv g
van de soiree ten Hove ongesteld en
was daardoor genoodzaakt dadelijk te
bed te gaan. Z. K H. ie sedert lijdende
aan verschijnselen van algemeen
katarrhalen aard, gepaard met tem
peiatuursverboogicg, welke des avonds
tot 40 gr. steeg. Zondagmorgen was
de temperatuur aanmerkelijk lager,
n.l. 38 gr. De nacnt verliep naar
weneeh.
De ongesteldheid van Z. K. H. blijft,
blijkens de berichten van gisteren,
een gunstig verloop nemen. De tem
peratuur wae Zondagavond minder
hoog dan Zaterdagavond. De Prins
houdt voortdurend het- bed.
Z. K. H. was Zaterdag tot in den
laten namiddag nog per rijtuig uit
geweest. Hij schijnt een zware kou
te hebben gevat, die met eeu vrij
hevigen koortsaanval gepaard giDg.
De zieke is onder behandeling van
dr. Roessiogh, die den Prins 's morgens
en zoo noodig ook des avonds be
zoekt.
Dr. Roesingb bezocht gisteren
avond omstreeks 9 uur den Prins
aan bed. De geneesheer der koninklijke
familie bevond den toestand van Z.K.H.
op dat oogenblik zeer bevredigend.
Burgemeester van Are hem.
De „Arnh. Ct." schrijft
Ia onze berichtgever goed ingelicht,
dan komt de heer mr. A J. A. A.
baron van Heemstra, subs.-officier van
justitie bij de rechtbank te Maastricht,
zeer ernstig in aanmerking voor het
burgemeesterschap van Arnhem.
Bond van R. K Kiesverenigingen
in Zuid-Hofland.
De R. K. Kiesvereemging „Haast
recht, Vlist. eo Stein" behandelde de
circulaire „Katwijk Leiderdorp" en
„Voorhout", beide inhoudende een
voorstel tot wijziging vaa het regie
ment van den bond van R. K. Kies-
vereeniging6n in Zuid-Holland, en
bes.oot te trachten het bestaande
reglement van den bond te behouden,
zooals het is, en „van dit besluit
mededeeling te doen aan de met haar
bij den bond aangesloten Kiesvereeni-
gingen, opdat ook zij bij de behan
deling van de genoemde circulaires
't meest voor de haud liggende niet
mogen voorbijzien".
Be Amsterdamsche waterleiding.
B. en W. van Amsterdam stellen
voor, hen te machtigen, voor de
gemeente aan te koopen de hoeve,
genaamd „De Koekoek", met alle
daarbij behooiende erven en opstallen,
gelegen in de gemeente Heemstede
en Bloemendaal, nabij net pompstation
der duinwaterleiding te Leiduin,
groot circa 22 H.A., 33 A. en 68 c.A.,
voor een prijs van f78.178,80.
Het bezit, van deze hoeve achten
zij voor de gemeente van belang, nut
bet oog op uitbreiding van het
pompstation en den aanleg van nieuwe
thtermrichiingen.
De Rijksverzekeringsbank en harer
debiteuren.
Vaci een stucadoors firu a te Rotter
dam, heeft zoo schrbtt m-n van
daar aan de „N. Ct." wegens op-
loopen achterstallige premies ue Rijks
verzekeringsbank op dit oogenblik niet
minder dan drie en negentig
duizend gulden te vord-rea.
De Belgische gezant.
Reuter seint uit BrusselDe „Etoile
Beige" meent te weten, dat deoenoe-
ming van baron Gutllaume, geaacst
van België te 's Graven Cage, tof gezant
te Parijs ais offiicteei kan worden
beschouwd.
Eau onaangenaam pleiziortochtje.
Zondagmiddag moest een chauffeur in
zijn auto een familie van Amsterdam
naar Woudenberg (nabij Zeist) over
brengen. Twee Amsterdamsche jongens,
die, tuk op een gratis autotochtje, het
oogenblik van vertrek met spanning
hadden verbeid, sprongen ach
ter op den vertrekkenden auto en re
den door Amsterdam, via den straat
weg, steeds verder en verder, en ia
razende vaart, tot zij eindelijk in
Utrecht aanlandden. Blijkbaar hadden
zij van het goede reeds Lang te veei,
doch daar de chauffeur zijn auto ook
door de bisschopsstad met een Lameilijk
gangetje liet tuffen, durfden de ben
gels niet afspringen, en steeds verder
raakten zij van huis, tot zij eindelijk,
half suf van den uitgastanen angst, na
bij Woudenberg konden afstijgen-
Te voet aanvaardden zij den terug
tocht via De Bilt. Hier werden zij
echter door de politie aangehouden, ea
aan de Utrechtsche politie overgele
verd, die hen op transport stelde naar
Amsterdam. Voorloopig zal hun do lust
tot gratis-autotochtjes wel vergaan zijn.
- De vermiste jongen. Omtrent de
geschiedenis van het verdwenen
knaapje, Jan van der Wiefl, uit Zeist,
wordt aan de „Stichtsche d(." meege-
gedeedd, dat naar alle waarschijnlijkheid
de heer, die het denkelijk ontvoerd
heeft, zich met zijn slachtoffer naar
Amsterdam heeft begeven. Daar moet
hij 's avonds een melksalon hebben be
zocht, en dadelijk het tweetal zeer de
aandacht der huisvrouw getrokken heb
ben. Het kwam haar voor, dat dia
twee healemaal niet bij eLkaar hoor
den: het jongetje, boersch vaji voorko
men, schuw rondziende, en "die zeer
net gekleede heer, wiens prachtige
chroomleeren schoenen opvielen.
De moeder van Jan is naar Amster
dam geweest, voorzien van een por
tretje, waarop een groepje schoolkinde
ren. Onder dat groepje bevond zich
ook de vermiste knaap, maar veel jon
ger, terwijl een ouder broertje,
toen (iets jonger dan thans de verdwe
nen 13-ja.rige, ook daarop voorkwam.
Toen mej. Van der Wiel 't groepje
schoolkinderen liet zien, wees de dame
uit het melksalon direct het broertje
aan.
Bij *t verdere gesprek werd liet der
moeder hoe langer hoe duidelijker, dat
haar kind daar den bewusten llden
Februari met dien heer des avonds
cj
Hohenwart lag op den linkeroever
Jer rivier, dicht bij het hooggeberg
te. Alleen een veerdienst onderhield
het verkeer met de dorpen aan den
anderen kant van den stroom, die
nog maar al te dikwijls buiten zijn
©evers trad en groote schade aan-
richtta
Ofschoon minder belangrijk in het
heden dan eerbiedwaardig door zijn
ouderdom, genoot Hohenwart toch
de eer dat binnen zijn muren
om deze uitdrukking nog eens te ge
bruiken, schoon de vestingwerken al
lang geslecht waren recht gespro
ken werd voor stad en omgeving.
Al sinds jaren had kantonrechter
Vitus Muller in een der oude. soliede
fmizen van het stadje als oude-jonge
heer een vrij saai, eenzaam en vreug
deloos leven geleid. jMa,ar dat ver
anderde spoedig, toen hij met de ka
piteinsweduwe Ida von Garterburg
in het [huwelijk trad. Mevrouw de
barones, zooals de bewoners Hohen-
hart in overdreven beleefdheid de
adellijke echtgenoote van den kan
tonrechter noemden, had uit haari
eerste huwelijk een zestienjarige
dochter Verena, wier zin voor huise
lijkheid en goede smaak er veel toe
bijdroegen om de ecütvereeniging
tusschen Vitus Muller en barones
von Garterburg' tot een zeer geluk
kige te maken. De hooge kamers
van het oude heerenhuis met haar
door ouderdom zwartgeworden pla
fonds kregen langzamerhand voor
de steeds talrijker wordende gasten
een steeds grooter wordende aantrek
kelijkheid en zelfs de barones, die
in haar. eerste huwelijk aan weelde en
een groote mate van comfort gewoon
was geworden, voelde zich meer en
meer op haar gemak in het oude huis.
Ook Vitus Muller zelf onderging
een verjongingskuur. Verena bor
stelde zijn jas af vóór hü wegging,
strikte zijn das netjes en zorgde dat
hij' bij het afleggen van bezoeken
hoogen hoed en handschoenen droeg.
Een eigen dochter had niet beter
voor hem kunnen zorgen dan dit
lieve kind.
Hohenwart was een zeer geschikt
plaatsje voor menschen, die graag
's zomers „buiten" waren en niet veel
konden betalen. Daarom wa.s ook
barones von Garterburg er gekomen,
Vitus Muller had haar gezien en
in haar terstond ongeveer het ideaal
gevonden van de vrouw, zooals hij
zich altijd zijn toekomstige echtge
noote gedacht had.
I Ida was inderdaaid. een treurende
weduwe geweest om meer dan één
reden. Ze was van goede, maar ver-
a.rmde familie en had, nog zeer jong,
een flosten rij kseh officier de hand
voor het leven gereikt. Haar echt
genoot klom snel in rang op en werd
in den adelstand verbeven, maar een
korte, doch hevige ziekte deed hem
in het graf nederdalen. Moeder en
kind bleven in allermoeilijkste om
standigheden achter.
Geld was er niet, onbetaalde re
keningen waren er in overvloed En
toch gelukte het de jonge weduwe,
een tijdlang1 op denzelfden grooten
voet als vóór den dood van haar
echtgenoot voort te leven. Maar ein
delijk ging het niet langer.
Toen kwam ze te Hobenwart, en
ze aarzelde niet, Vitus Muller om
raad. te vragen. Bij al zijn streng
heid was de kantonrechter toch een
goedhartig man, en gaarne nam hij
de moeilijke taak op zich om wat
orde te brengen in de geldzaken van
de barones. Ida had geen bekwamer
en ijveriger rentmeester kunnen vin
den, en zeker niet zoo'n goed-
koopen. Tot in het midden van De
cember bleef ze met haar dochter
in Hohenwart. En eerst toen de dag
van haar vertrek „onherroepelijk"
vaststond, vond Vitus Muller den
moed, de schoone jonge weduwe ten
huwelijk t© vragen.
Ida wilde wel. Ze was den' rech
ter dankbaar en koesterde een on
begrensde hoogachting voor hem!.
IJdel genoeg om voor zijn uiterlijk
den neus op te trekken, liet ze zich
hierdoor toch Diet beheerschen. Daar
zou ze immers wei verandering in
hreDgen. En baar heeie leven te Ho
benwart te blijven, zelis dat had
mets alscbrikKends voor haar. Ze
zou immers de voornaamste dame
van bet stadje worden!
Oiscnoon dus al zoowat besloten,
vroeg ze toen nog vier en twintig
uren bedenktijd.
V itus Muller was een stil man. Op
de sociëteit bleef hij nooit langer dan
noodig was om zijn couranten te le
zen of zijn party scaaak te spelen
mot den notaris. En alleen wanneer
het gesprek over rechtskwesties liep,
nam bij er aan deel. Toch wist ieder
een in, Ueei Hohenwart van zyn liarts-
aangeiegenueden af.
„Ze zal hem wel niet nemen," zei
iedereen.
Maar ze nam hem tóch.
Toen pro.e. eerden dc menschen een
ongelukkig huwelijk: ook met
die voorspelling kwamen ze bedro
gen uit. 't Is waar dat Verena, tot
de huiselijke gezelligheid heel veel
bijdroeg, maar ook dat Vitus Mul
ler vijf jaren na zijn trouwdag nog
even gek wa.s op zijn vrouw als
daags vóór zijn huwelijk. Dat zij in
huis en daarbuiten de eerste viool
speelde, vond hij; heel natuurlijk.
Ze stelde hem volkomen in de scna-
duw, maar hij' voelde zich in die
schaduw veilig.
Ida wist zich in haar veranderden
toestand zeer goed te schikken. Als
officiersvrouw had zij' geschitterd
door hare groote uitgaven, als echt
genoote van Vitus Muller werd zij
beroemd om bare spaarzaamheid, die
toch niet tot giengneid oversloeg.
Het eene deed ze met evenveel ge-
i noegen als het andere. Toch ontging
ook zij het lot niet van allen, die
zich in een kleine stad komen ves-
jtigen. Ze vond vijanden daar waar
ze die het minst verwacht zou heb
ben. De vrouw van majoor Lang
been moest die titel van majoor
alleen niet reeds tot vriendschap tus
schen de beide vrouwen voeren! -
werd om haai- kwade tong de „draak
van Hohenwart" genoemd. En de
strijd met den draak werd nu spoe
dig een soort van levenstaak voor
de barones. Als iemand die het
niet beter wist de beide dames te
zamen bezig hoorde, had hij stellig
gedacht dat die twee door'de tee-
derste vriendschapsbanden aan el
kaar verbonden waien. Maar inder
daad was iedere ontmoeting dezer
beide autoriteiten uit de Hohenwar-
ter dameswereld minstens een scher
mutseling, indien niet een veld
slag. In den regel bleef de overwin
ning' aan de barones.
Over het algemeen was Ida met
haar hieuw geluk tevreden. Maar
hoe jammer, dat de gewapende macht
in Hohenwart geheel ontbrak! Het
verzoekschrift om een ga nizoen, dat
Hohenwart ieder jaar aan het Minis
terie van Oorlog richtte, werd dan
ook door haar vurigste wensehen be
geleid, maar tevergeefs, de mili
tairen kwamen niet. En vooral met
het oog op hare dochter Verena was
dit een leelijke streep door de ver
wachtingen der barones. [Want het
stond bij haar vast, dat alleen een
toekomstig geDeraal waardig was,
haar kind naar het altaar te voeren.
Eindelijk, in het vijfde jaar van
haar huwelijk met Vitus Muller,
daar scheen eindelijk haar lange
wachten beloond te zullen worden.
Wel kwam er nog geen garnizoen te
Hohenwart, maar toch wel een lui-
teant. Op zekeren dag kwamen on
verwachts de heer von Imhof, een
voornaam regeeringsambtenaar, en
zijn zoon Helmuth, luitenant in het
regiment van den kroonprins, op de
badplaats aan. De heer von Imhof
was nog een studiemakker van Vi
tus Muller, dien hij"1 intusschen vér
achter zich gelaten had. Niet voor
niets zag hij' er dan ook twintig
jaren ouder uit dan zijn vroegere
vriend. Hij maakte met zijn zoon
een beleefdheidsvisi fe bij den kanton
rechter, nam van Vitus Muller niet
heel veel notitie, maar van de beide
dames zooveel te meer.
Wordt vsroolgd).
