Schuldbesef.
Gemengde Buitenlandsche berichten
Nieuws uit de Bollen
streek en de Meer.
Gemengd Nieuws.
Kerknieuws.
Posterijen en Telegrafie
Landbouw en Visscfeenj.
Wetenswaardig Allerlei.
Roosevelt in Europa.. Oud-p resi
dent Roosevelt zal op 2 April den Ita
liaans tfi en. grond te Napels betreden,
tien, volgenden dag gaat hij. naar Rome,
>/aar hij drie dagen blijft en door den
koning en den Paus zal worden ontvan
gen.
Van Rome u>it gaat de reis dioor
Noord-Italië, waar een aantal uit histo-
ïisch en artistiek oogpunt belangrijke
steden worden bezocht. Dan rust de
ex-president weier wat uit op da villa
van zijn schoonzuster, miss Garrews,
ia d èbuurt van de Fransche grens
gelegen. Van daar denkt Roosevelt óf
direct naar Parijs te reizen, waar hij
den 25en April zou aankomen, óf eerst
Haar Weenen en dan naar Plarijs te
gaan.
Op 10 Mei komt de onvermoeide rei
niger, die dan alweer Ghristiania heeft
bezocht, uit die stad te Berlijn aan.
En op 15 Mei wordt hij te Londen
verwacht. Zijn oponthoud in Engeland
zal slechts van korten duur zijn, dlaar
hij midden in Juni in Amerika terug
zal wezen bij het huwelijk van oen
zijner zoons.
De „godsdienstige neutraliteit" van,
de socialisten. In het socialistische Bel
gische hoofdblad „Het Volk", staat de
volgende aankondiging: „Feestmaal op
den z.g. Goeden Vrijdag. De, Vrije
Gedachte organiseert tegen 25 Maart,
den z.g. Goeden Vrijdag in het Volks
huis een protestdiner tegen die stomme
(Stupide) clerical» gewoonte. Prijs per
)couvert 1 franc".
Commentaar overbodig!
Die heeren praten dan nog er van,
dat in hun partif zelfs voor geloovigen
plaats zou wezen!
Op linn diamanten-feest gestor
ven. In het kleine stadje Arzberg, op
de Boheemscho grens, vierden de bei
de oudjes Keiler hun diamanten-huwe
lijksfeest. Toen zij aan het feestmaal
zaten, richtte de oude dame ziah plot
seling op en viel weer in haar Stoel
terug. Zij had een hartverlamming ge
kregen.
De echtgenoot heeft dit zoo aange
grepen, dat hij in elkaar zakte en op
slag dood was.
De pastoor, die gekomen Was, wilde
den grijsaard ophelpen, maar men kon
Hiets dan den dood constateeren. De
«ttan had ook een hartverlamming ge
kregen.
„Melksalon,"
Verklaring1: Mijnheer had in het
buurtje achteraf een ruit gekocht,
bespaarde afbraak van een vroeger
melksalon. Op die ruit had dat woord
geschilderd gestaan in forsche kleu
ren. De opkooper had de verf ex
af gewassehen. ©Wat oogenschijnlijk
gelukt was. Maar bij het aanslaan
van de ruit kwamen de letters op
het glas terug. En zoo prijkte op
Utrecht's allervoornaamsten stand
het woord dat men er niet gewend
is te vinden.
De ruit is alweer verdwenen. De
schilder heeft er een andere van 25
gulden voor in de plaats gezet. Tien
gulden voor het „melksalon" en de
rest, voor het tweede exemplaar.
Mijnheer, betaalt nu de ruit met 35
gulden.
Dat is van zuinigheid die de wijs
heid bedriegt.
De zuinigheid, die d - wijsheid
bedriegt.
Het Utr. Dagblad verhaalt van
•en rijkaard op een der allervoor
naamste standen in Utrecht, die, toen
«r een ruit in een zijner kamers brak,
haar een achterbuurtje ging om een
ïnder voor een prijsje te koopen,
en deze zelf in de sponnen zette.
Den volgenden dag 'n opstoot voor
ket huis.
Mijnheer neemt z n hoed en gaat
Zelf zien wat er is, Komt huiten,
kijkt evenals de anderen doen, naar
z'n ramen. Speciaal naar het nieuwe
Vaam.
Hij! dreigt 't te besterven, want
leest op dat fonkelnieuwe raam, da,t
kij' den avond te voren zeft zette en
Zoo héél goedkoop was, in groote
letters
De woonwagens. Men schrijft
ons
Na de zomer wederom op handeis
krijgt men ook weder de reizende
„woonwagens" met al den aankleve
van dien welke zoo af en toe onze
gemeente passeeren. Nu valt er natuur
lijk op dergelijk reizen en trekken
niets te zeggen, waie het niet dat vele
dezer wereldreizigers zoo nu en dan
standplaats nemen onder onzegemeente,
Zij vinden daarvoor een prachtige
gelegenheid op een terreiritje, wat er
als 't ware voor „gekuipt" is, aan den
Staalbrug. Het gebeurt dan ook niet
zelden dat zich daar als 't ware een
kleine gemeente vormt van dergelijke
woningen. Het vorige jaar ter gelegen
heid van de kermis etonden er minstens
een twintigtal. En een week geleden,
van Zaterdag op Zondag, stonden er
wederom zeven, en een „fijn stelletje"
ook. Gewoonlijk zijn er bij dergelijke
families een groote massa kinderen
die er nu juist niet altijd even proper
uitzien. Het is dan ook geen wonder
dat men dan ook zoo nu en dan
walgelijke tooneelen te zien krijgt. Nu
is dit voor hen, die dergelijkewavens
maar hebben voorbij te loopen, juist
i:iet zoo heel erg hoewel men de
iucbt die men noodgedwongen op
vangt nu niet altijd even aangenaam
vindt. Hoe afstootelijk moet het echter
wel zijn voor hen, die soms een heele
week zqo'u „stelletje" voor hunnen
ramen hebben. One dunkt de bewoners
daar zijn verre van te benijden. Daar
komt nog bij dat die bewoners aldaar
den gebeelen dag worden lastig geval
len, dan om water, brood enz. enz.
En zijn dan de rijtuigen eenmaal
vertrokken, dan laten zij meestal een
heeleu mestvaalt" achter, waar men
nog dagen van „profiteeren" kan.
Thans is er weder een dergelijk rijtuig
gestationneerd, welke bepaald van
plan is gedurende de bloementijd
aldaar te verblijven. Reeds tederteen
jaar of vier zijn we dat van hem
gewoon. Menigmaal hebben we ons
al afgevraagd zou daar van Gemeen
tewege niets sbü te doen zijn Zou er
b. v. in de Gemeenteverordening niet
een artikel kunnen worden opgenomen
dat woonwagens geen standplaats
mogen nemen onder onze gemeente?
Daargelaten nog de overlast die som
mige der gemeen tenaren wordt aan
gedaan ontsieren ze de omgeving van
Lisse in niet gering mate. Dat de
gemeenteautoriteiten hier hunne aan
dacht eens op vestige en zoo mogelijk
afdoende maatregelen nemen, zou
zeker met blijdschap worden begroet.
Dit ter overweging.
Catacomben in Valkenburg.
(Eenigen tijd geleden vermeldden
wij, dat onder leiding van dr. Ouij-
pers in het Rotspark der familie
Diepen te Valkenburg (Limburg-)®©11
nabootsing der Romeinsche catacom
ben zou worden gegraven. ©jij frijn
in staat nadere bijzonderheden te
geven.
Zoo zullen worden aangelegd
le. Een gedeelte der beroemde ca
tacombe van Oallixtus, de grafkapel
der Pausen, die der H. Caecilia, drie
Sacramentskapellen, de crypten van
Lucina, met dien van den H- Cor
nelius, de kapel der Vijf heiligen en
die der H. Evangelisten.
2e Uit de catacombe van Pïiscillac
de capella greca. met de benoemde
„fractie panis" en haar atrium, de
„kapel der in kleeding eener god
gewijde Maagd," de Madonna,-cryp
te.
3e Uit de catacombe van Pbntia.-
nus het baptisterium, waar in de
eerste eeuwen door indompeling het
H., Doopsel werd toegediend
4e Uit de catacombe van Petrus,
en Marcellinus jeenige der best be
waarde en beschilderde crypten, met
fresco's der „hemelsche maaltijden
5e Uit de catacombe van Thraso
de „oranten
6e Uit de catacombe „Coemeteri-
um majus" genaamd, de kapel der
„Madonnajorante."
In deze catacomben zullen een aan
tak copieën van afschriften met sym
bolen naar origineelen, voorkomen
de in de Romeinsche Catacomben
worden aangebracht, o.m een tiental
echte Catacomben-lampjes, geschon
ken door de Pauselijke Commissie
voor Christelijke oudheidkunde, ter
wijl aan den ingang een marmeren
gedenksteen zal komen te staan te
Rome vervaardigd en gezegend door
Z. H Paus Pius X, die het plan tot
aanleg van de Valkenburgsohe Ca
tacomben ten zeerste heeft toe
gejuicht.
Lijst van brieven en briefkaarten aan
dit kantoor ter post bezorgdJ gedurende
de la helft dier maanid Maart, welke
wegens onbekendheid der afzenders niet
konden worden uitgereikt.
BINNENLAND.
Manmouri Co., O. W, de Nobel, Mej.
M. Penrianitie, N. N. Boi.se/ain, Mej.
i G. M. v. Gelder, allen Amsterdam
j Rink, Beverwijk; Jhr. Cegers, prof. dr.
Muller, Joh. Bavene, allen te 's-Graven-
j hage; Mej. Hendrikse, v. dl Berg, J.
v. Heu,sden, P. Klein, mej. B. Kui
pers, Mej. E. G. Hoogerbeots, allen
te Haarlem; Mej. A. v. Asperen, Hui
zen; B. Reinders, Hijum; J. J. Vroege,
Rietveld; J. Winters, Rotterdamj K. v.
Sunder, Utrecht; mej. Jo Winter, Zaan
dam; pastoor P. v. dl Waal, Zeven
bergen; mevr. Everdingen mej. K.
Klaassen, Haarlem; C. v. Noord, Hout-
mans-Hoff, mej. A. Bouwhuis, mej. Joh.
Claus, F. v. Tienen, allen A'dammevr.
Souman-de Vries ,enmej. N. Lasamann,
's-Gravenhage; J. Eveleins en mej. N.
Passchier, Haarlem; Heer en mevr.
Jongerling,
BUITENLAND.
Mile. J. Renoir, Brussel; Schioeper,
Elberfeld; B. Linden, Montreal; Jozef
Olk, Paris; miss Vonk v. d. Veen,
Beaufroni-Surey; G. J. Stratennvma.b.
Eemland, Buenos-Aires; fam. Cramer,
Luzern; J. K. C. Begemann, Pretoria;
A. A. v. v. Duffelen, 'Surritorpe; mej.
A. Hagedoom, Haarlem (uit Mr. Cor-
nelis); v. Honschoten, Haarlem (uit
Tiimahi).
Nota: Aan de afzenders wordt aan
bevolen hun adres op 'de brieven en
briefkaarten te vermefden o,pdlat deze
bij onbestelbaarheid aan hen kunnen
wórden teruggegeven.
Speciaal Kinderwijs voor
boerendochtHrs.
Op de laatste vergadering van d,e
Vereeniging tot Ontwikkeling van den
Landbouw in Hollands Noorderkwar
tier, in het laatst van het vorig jaar.
te Alkmaar gehouden, werd medege
deeld, dat het bestuur een circulaire
ontvangen had van het Nationaal Bu
reau voor Vrouwenarbeid, wiaarin d'e
aandacht werdl gevestigd op het feit, 3at
men in België reeds heel wat scholen
bezit, waar boerendochters onderwijs
ontvangen in de beginselen van 'den
landbouw, zuivelbereddiing, huishoud
kunde, taal en rekenen en. dat te
Vebndam aan de landbouwwintezschool
vak Rijkswege een proef zou worden ge
nomen met het geven van onderwijs aan
meisjes. Tevens werden in het schrij
ven eenige vragen gesteld: met hét doel
te weten te komen of het bestuur .van.
Hollands Noorderkwartier, het wen-
schelijk oordeelde ook in Noord-Hol
land voor boerendochters de gelegen
heid te openen dergelijk onderwijs te
ontvangen.
Het bestuur achtte na rijpe overwe
ging deze kwestie van zooveel gewicht,
dat er een commissie van advies werd
benoemd om ten dezen zake het be
stuur van voorlichting te dienen.
Deze commissie,, bestaande uit de
heeren C. Nobel, voorzitter, G. Nobel,
secretaris, Mej. M. Wl 'Arba'ter, 'di
rectrice der Alkmaarsche Huishoud- en
industrieschool, de dames A. Visser
Swaag en J. ZijpWij den es Spaans en
de heeren Dr. L. F. C. Seheij ëtu K.
II. M. van 'Her Zonde, hebben thans
over dit onderwerp „onderwijs aan boe
rendochters" een rapport uitgebracht
waaraan wij het volgende ontleen en:
De commissie heeft zich niet afge
vraagd welk landbouwonderwijs de boe
rendochters behooren te ontvangen,
maar welk' onderwijs in het algemeen
gewenscht moet worden geacht voor
boerendochters, die later hare taak als
boerin, huisvrouw en moeder naar be
hooren moeten ver willen.
Zij stelde zich op het breede stand
punt, dat vrij uitgebreide kennis van
de melk en hare behandeling en van
boter- en kaasbereiding noodlig is. Ver
der eenige meerdere kennis van reke
nen en Nederlandsche taal, vannatuur-
en scheikundige verschijnselen, ^an
gócénten, vruchten en bloemen.
Bovenal de kundigheden om hij het
besturen van haar huishouding, het huis
en. de omgeving gezellig In te richten,
het eten zonder groote kosten smakelijk
te maken, de kleeding op de meest
doelmatige manier te verzorgen en 'de
gezondheid der huisgenootem te bewa
ken.
Zij heeft haar plan in drieën ver
deeld. Plan A. een cursus aan de Alk
maarsche Huishoud- en Industrieschool,
plan B. een 4-jarige cursus in de plaats
van inwoning; plan C. «en eenvoudige
2-jarige cursus in de plaats van inwo
ning.
De volgende vakken zullen onderwe
zen worden, koken, huishoudkunde,
wasschen en strijken, natuur- en schei
kunde, gezondheidsleer, voedingsleer,
melk, boter en kaas, groenten en ooft,
bloemen, hoenders, Nedl taal, rekenen,
naaien en verstellen, costuumnaaien,
opvoedkunde.
Aan net eind van naar rapporti,
spreekt de commissie öe noop uit, aal
naar aroeTct nets zat kunnen bijdragen
om te komen tot een bevredigende op
lossing van dit vraagstuk.
DE MiOOISTE STAD. VAN; DE
©WERELD.
Da Amerikanen beweren, dat ©Was-
hing ton de mooiste stad van de we
reld is Dit mag een weinig over
dreven zijn, maar mooi is ©(asking-
ton in eik geval. Het is evenwel
merkwaardig, dat liet de meest-on-
Amerikaansctie stad in de Vereenig-
da Staten is. Meer dan 100 000 in
woners en geen noemenswaardige
zaak. Geen industrie Een reusach
tige residentie in de volle beteeke-
nis des woords. Geen „wolkenkrab
bers."
Daarentegen mooie rijks- en stede
lijke gebouwen, gewoonlijk op een
groot plein; geen haastige, jagende
menschen, maar rustige, gemoede
lijke burgers; geen schreeuwen en
twisten; breede straten, met boomen
beplante boulevards. Neen, ©Was
hington is niet Amerikaansch.
©Washington beeft evenals Monaco
zijn seizoen. In den zomer is bet er
doodsch, ,'s winters daarentegen ge
lijkt bet wél een Europeesche we
reldstad. Dan komen de Vanderbilts
en de Morgans terug en volgt bet
eene feest het andere. Alles evenwel
zeer onofficieel, want een opera-ge
bouw kent ©Washington niet, niet
eens een goede schouwburg.
Interessant is het gade te slaan,
boe in ©Washington de echte aristo
cratie zich afzondert van de geld
aristocratie. Geen Europeaan kan
zoo trotsch zijn op zijn voorouders
als „"de eerste families van Ameri
ka." Met de afgevaardigden gaan
zij! niet om en zij zijn doodsbenauwd
in een kring te komen, die niet boog
genoeg voor hen is.
In dit jaargetijde, waarin de Ka
mers weer vergaderen en de presi
dent thuis moet zijn, wemelt bet ia
©Washington van vreemdelingen. Het
lijkt wel of de Amerikanen een
bedevaart doen. Ten eerste willen,
zij den president de band drukken,
ten tweede George ©Washington's
woonhuis in Mount Vernon bezoe
ken. Verder maken zij een automo-
bieltocht .door de stad en in één
dag' is alles ai'geloopen.
Sinds onheugelijke tijden heeft de
president der Vereenigde Staten vijf
dagen in bet jaar gereserveerd pis
ontvangdagen. ©Wie er lust in beeft
kan zich laten voorstellen, van wei-
ka gelegenheid door duizenden per
sonen wordt gebruik gemaakt. lede
ren morgen van 1012 uur ontvangt
de president de afgevaardigden en
senaatsleden. Dan is bet druk in „bet
©Witte Huis." De afgevaardigden
kent bij natuurlijk alle en bij ont
vangt ze joviaal. Ook tegen de
vreemdelingen is president Taft zeer
vriendelijk. Hij ziet er evenwel ou
der uit, dan hij op de portretten
lijkt. Zijn snor is reeds wit. Daar
entegen maakt bij niet den indruk
zeer corpulent te zijn, wat men al
tijd van hem vertelt. Zijn oogen
staan vroolijk en hij beeft een vrien
delijk gelaat en als hij hartelijk
lacht, is bet alsof er op efcm half
dozijn trommels met kraehtigen
vuist geslagen wordt. Het klinkt
niet zoo oorverdoovend, maar even
luid en de ramen trillen ervan.
HET NIEU©WE MESSINA.
Vanaf de Ferry-boot, die het ver
keer tussehen Sicilië en bet vaste
land onderhoudt, lijkt bet alsof Mes
sina er weer uitziet als in de dagen
van den grootsten bloei. Het is even
wel slechts een schijnbeeld. ©Wanneer
men dichterbij komt, ziet men tde
verwoestingen, welke in de stad heb
ben plaats gehad-
Daartusschen ziet men overal klei
ne puntjes, bet zijn de barakken, die
voor de dajdoozen zijn opgericht..
„Het nieuwe Messina" aoemt de Si-
ciliër bet trotsch. En het is inder
daad een nieuw Messina dat bier
na verloop van eenige maanden ver
rezen is,
In de doode stad heer*ebt weer
nieuw léven, meer dan 50.000 inwo
ners bevinden zich er en verdienen er
alle hun brood. Gelukkig evenwel
zij, die in de barakken ©en onder
komen hebben gevonden en niet zoo
als anderen langer dan «en jaar in
een ledigen goederenwagen moeten
wonen. Men heeft bet ziah daar even
wel ook gemakkelijk gemaakt en
sommigen hebben van ruwe plan
ken voor de schuifdeuren een ter
ras met een tuintje gemaakt.
Overal waar maar ruimte ia, zijn
houten huizen gebouwd, terwijl vele
oude mooie citroenboomen plaats
moesten maken voor barakken. Dat
is evenwel ook bet eenige verlies,
dat de bouw der zuidvruohten gei
leden heeft. De aardbevingen heb
ben de schaduwrijke sinaasappel- en
citroenentuinen geen schade gedaan;
integendeel, de oogst w.as grooter
dan de vorige
De stad, die vroeger reeds een
groote oppervlakte besloeg, heeft
zich nu nog meer uitgestrekt en zat
zeker een mooier aanzien krijgen.
FEUILLETON.
V
15)
Luitenant fcteimuth stond in even
Jombere stemming als zijn vader op
•et perron. Verena bad niet geschre
den. „Mondeling meer," had de ba
rnes door den knecht laten zeggen.
Een langdurig gegil, een scherp ge
klit en daar rolde de trein het
Nation binnen. Nu raakte het ge
selschap in beweging. Spoedig had
den von Imhof. vader en zoon, plaats
benomen in den voor hen bestemden
tersto-klasse-coupé. Het tweede en
'erde teeken werd gegeven daar
*I> liet laatste oogen blik werd het
Mortier opengerukt barones Ida
«teeg in.
„Uwe Excellentie heeft er toch
^iets op tegen," vroeg ze met een
diervriendelijkst lachje. „Ik moet
®°k naar de residentie."
Het gezicht van den luitenant
«tra,aide.
„Uitmuntend," sprak hij. opge
dekt en spoedig was het drietal
een hoog-ernstig .gesprek ver-
dept.
>>©Wat een heerlijke morgen,' sprak
{'dus Rudiger, terwijl hij een blik
kar buiten wierp. „Hoe jammer dat
excellentie von Imhof om acht uur
?0tnt. Ik zou anders o zoo graag
g11 rit te paard gaan maken. Maar
j daas, de schoone dagen van Aran-
jd'Z zijn ten einde Tot vannacht
gae uur heb ik 'Imhof's rapporten
(i'-tcj) bestudeeren, en toen ik
jinnee klaar was, wilde de slaap
meer komen,1'
Aflj udant von Ealkenberg zette
(3 bezorgd gezicht. Hij stond op
xPunt zijn meester tot wat voor-
dgheid aan te sporen, toen het
Sf nur sloeg en de minister aange-
V werd.
kjMe conferentie duurde lang. Emde-
1 toch was alles afgehandeld,, en
IWj'Szaa.ni en aarzelend borg von Im-
>,v «ijn Stukken weer in de gToote
I^T- portefeuille.
Rudiger fronste de wmk-
„Hebt ge nog iets op het hart,
von Imhof," vroeg hij!.
„Een persoonlijk verzoek, Hoog
heid."
„Dat kan men zulk een voorzich
tig' .staatsman en rechtschapen amb
tenaar als gij1 zïjt, wel te voren toe
staan."
„De vrouwl van den kantonrechter
Vitus Maller verzoekt een gehoor
bij Uwe Hoogheid."
„Muller? Kantonrechter Muller?
Die naam is mij heelemaal onbekend.
„Tot dusver kantonrechter te Ho-
henwart." De prins keek op. „Zijn
vrouw is de moeder van mijn toe
komstige schoondochter, baronesse
Garter burg."
„Ha zoo,,— en wil ze niet graag
naar de hoofdstad?"
„Ze komt om voor haar echtge
noot de toegevendheid en genaie van
Uwe Hoogheid in te roepen. Hij1 heeft
gelden die hem toevertrouwd waren,
verduisterd."
De prins keek op. „Verduistering
van gelden Dan ben ik voor die
dame niet te spreken, von Imhof."
„Hoogheid, ik heb mij niet nauw
keurig, misschien niet eens juist uit
gedrukt. Het is waar dat kanton
rechter Muller een fout begaan heeft,
maar hij verdient de toegevendbeü
van Uwe Hoogheid/omdat hij geen
gebruik heeft willen maken van de
gunstige gelegenheid, die het lot hem
aanbood om zijne schuld voor altijd
te verbergen. In plaats daarvan
heeft hij1 mij vrijwillig alles bekend."
De prins keek von Imhof ongeloo-
vigi aan.
„Niet omdat het geluk van mijn
zoon bier op het spel staat, wend
j ik mij tot Uwe Hoogheid," ging von
Imhof met warmte voort, ,maar om-
1 dat ik den ongelukkige ondanks zijn
misslag toch voor een eerlijken man
houd."
j „Een eerlijke misdadiger," spotte
prins Rndiger. „Maar ik kan de zaak
immers wel van u hooren. Daarvoor
behoef ik immers mevrouw Muller
nog niet te ontvangen."
Imhof hield zich flink in deze
moeilijk© omstandigheden.
„Hoogheid", sprak hij flink, „do
dame heeft mij verzocht, hare zaak
zélf te mogen verdedigen." j
„Ik ben niet om te koopen," sprak
de prins kortaf. „Als de rechter ge
sproken heeft, kan de vorst genade
verleenen, maar eer niet. Me
vrouw Muller heeft zich te vroeg tot
mij! gewend."
„Dat heb ik ook bedacht, maar ik
geloof als Uwer Hoogheid getrouwe
raadgever deze inbreuk op den ge
wonen gang van zaken toch te kun
nen verantwoorden. ©Wordt Muller
bestraft, dan is hij1 daarmede als
ambtenaar onmogelijk geworden. En
deze Muller, Hoogheid, is misschien
geen man van buitengewoon scherp
verstand, maar wel iemand van
hoog© zedelijke kracht. Vernuftige
lieden hebben we in onzen tijd ge
noeg: Maar aan mannen van een vast
en edel karakter ontbreekt liet jie-
laas maar al te veel Vitus Muller
was er zeker van dat zijn misdrijf
nooit ontdekt zou kunnen worden
en toch heeft hij 2ich, daartoe al
leen gedreven door zijn levendig
rechtsgevoel, bij mij aangeklaagd.
Hoogheid, zulke mannen als deze
Muller moeten voor den Staat be
waard blijven."
De prins staarde eenige oogenblik-
ken nadenkend voor zich uit en en
antwoordde toen: „Goed, ik zal uwe
beschermelinge dan ontvangen,
maar denk er aan, ik beloof niets.
Gij hebt mij niet overtuigd. Is me
vrouw Muller al aangekomen
„Zij wacht bij een mijner familie
leden hiej- in de stad in de grootste
spanning ,op uw genadige beslis
sing."
„Zoo, ze heeft toch op mij: niet
den indruk gemaakt: van een zoo
buitengewoon diepvoelende natuur."
„De eer van haar echtgenoot en
het levensgeluk van haar man staan
op het spel, en da,t brengt in de
vrouw altijd een geweldige verande
ring teweeg. Ik wil niet zeggen dat
zij fijn voelt, en in beschaving, voor
naamheid en takt staan vele vrou
wen ongetwijfeld ver boven haar.
Maar in groot© dingen beschikt zij'
over een geweldige wilskracht en
eeh zeer sterk gevoel. Daardoor ver
richt zjji inderdaad Wonderen."
Het gelaat van den vorst helderde
op.
„Zog eens vriend, toen gij je een
oordeel over die Vrouw gevormd hebt
hebben je oogen tocih zeker óók wel
een woordje meegesproken Maar ik
zal niet ongevoelig zijin; onzeker
heid, waar het geluk en eer geldt,
is ook voor een sterk hart een mar-
telingl Ik zal uw beschermelinge
van middag om twaalf uur wach-
De minister boog dankend, en de
vorst keek hem spottend aan. „Ge
hebt mij intussohen nog volstrekt
niet ten gunste van mevrouw Muller
gestemdbericht haar dus alleen dat
ik haar ontvangen zal, maar geef
haar vooral niet den minsten troost!
De deuren van 's prinsen werkka
mer stonden wijd open. Langzaam
schreed de vorst op en neerde zaak-
Muller om het zoo eens uit te
drukken verontrustte hem ge
weldig. Hij! was niet week van ge
moed, maai- toch had het denkbeeld,
zijn regeering met- een uitoefening
van het schoonste recht des vorsten
te beginnen, voor hem een niet ge
ringe aantrekkelijkheid.
Maar moet ook een vorst niet
spaarzaam van zijn voorrechten ge
bruik maken? En is het den vorst
wel waardig, den onderdaan in be
scherming te nemen tegen de uit
spraken der wet?
Midden in de kamer bleef hij plot
seling staan. „Neen," sprak hij plot
seling; „eerst recht en dan pas ge
nade."
Achter hem klonken zachte schre
den Een kamerdienaar kondigde het
bezoek aan. Op een wenk van den
vorst, verschenen excellentie von Im
hof en barones Gatterburg op den
drempel. Ida maakte een diepe bui
ging. Toen ze het hoofd weer op
hief, voornaam en slank in haar een
voudige zwart© kleeding, en het blee-
ke gelaat met Tie donkere oogen naar
den prins richtte, bood deze haar
ridderlijk een stoel aan.
„.Wanneer jlc den lieer von Imhof
goed begrepen heb," zoo begoD hij,
„dan is de aanleiding tot uw bezoek
een zeer treurige."
„Inderdaad, Hoogheid," antwoord
de de barones, „en toch heb ik mij
nog' nooit met zooveel vertrouwen
tot iemand gewend als in deze zaak
tot uwe Hoogheid. Uwe Hoogheid
is de eenige, die mijn man troosten,
hem opbeuren en hem aan de wereld
en aan mij1 weergeven kunt."
De vorst keek de .spreekster ver-| Uwe Hoogheid! Als Ut hem met eea
b'aasd aan. j handdruk wilt zeggen„Muller, gij
'Ik wil hopen," viel hij haar ijs-zijt een eerlijken rechtschapen mmy
koud in de rede, „dat onze opvat- al hebt ge dan éénmaal gefaald."
tingen niet al te ver uiteenloopen.
Naar excellentie von Imhof mij mee-
dan zal hij zich aan uw inzicht
onderwerpen. Hoogheid, ik smeek
deelde, heeft uw echtgenoot zich aanom genade voor mijn echtgenoot.
misbruik Van vertrouwen schuldig
gemaakt."
„Hoogheid," sprkk Ida, cn__ zij
Prins Rudiger dacht eeaige oogen-
blikken na. Toen antwoordde hij op
langzamen toon: „Ik beloof u, dat
vouwde smeekend dc handen. „Wan- j uw echtgenoot begenadigd zal wor-
ncer nxijn echtgenoot uit al te grooteden. Intusschen begrijpt ge wel, dat
goedheid en toegevendheid jegens mij het recht'zijn loop moet hebben
een fout begaan heeft, dan is deze
door zijn verleden en door zijn edel
moedig schuld bekennen toch zeker
wel voldoende geboet. Ik in het bij
zonder dank God voor dien eenen
zwarten dag, dien Hij mij overgezon
den heeft, want zonder dien was het
mijn bekrompen inzicht nooit duide
lijk geworden, wat een kostbaren
schat ik in mijn man bezit en hoe
trotsch ik op hem moet zijn
„Zegt u mij eens, mevrouw Mul
ler," viel de prins haar in de rede,
„is het uw man bekend, dat u zic i
tot mij gewond hebt?"
„God beware mij daarvoor," ant
woordde zij' openhartig. „Hij heeft
Eerst de rechter dan ik Maar
hoe de justitie ook over de schuld
van uw ccli'genoot uitspraak rnoga
doen, mijn meaning' staat vast."
„Ach Hoogheid," sprak Ida treu
rig, „dan heb ik dus tevergeefs ge
smeekt. Om zulk een kleine schuld
krenkt men toch zulk «e» groot
hart niet!"
„Zij heeft gelijk," dacht prins Ru
diger. „Als zoo heldhaftige burger
deugd geen onderscheiding meer ver
dient, - wat dan wel
En hij wendde zich naar de deur
en riep .Von Imhof. „Excellentie."
sprak hij, „ik deel uw meening over
kantonrechter Muller tem volle.
den brief, waarin ik het doel van j Mannen als hij kunnen we niet mis-
mijn reis mededeelde, pas zóó laat! eenzij zijn den Staat van het groot
ste nut. De eerste post van ver
trouwen die open komt is voor hem."
„En wat u betreft, mevrouw,"
sprak hij tot Ida, „ik verwacht uw
echtgenoot morgen hier. Uit mijn
eigen mond zal hij' vernemen, dat zijn
schuld reeds voldoende geboet is."
Een zucht van verademing kwant
over Muller's lippen, toen hij het
genadig oordeel zijns vorsten ver
nam.
„Vrij van alle schuld," zuchtte hy,
„maar den Staat en mijn koning tut
dubbelen dank verplicht."
„Geen woord over het verleden,
mijn waarde Muller," sprak prins
Rudiger den volgenden dag, „bedenk
het welhet is mijn vorstelijk ver
langen, dat al wat gebeurd is, met
den sluier der vergetelheid bedekt
worden. Vorst en vaderland hebben
u nog noodig: het hoofd omhoog en
den blik vooruit dus!"
Sprakeloos van ontroering, kuste
Vitus Muller de hand zijns vorsten.
gekregen, dat er geen denken meer
aan was, mij terug te halen. ©r|ant
eigenzinnig is mijn man evenals alle
andere, hij! wil zich met geweld
voor mij opofferen. Maar dat. wil ik
niet, in de hoop dat Uw Hoogheid
mij helpen zal. Do zaak heeft zich
zóó toegedragen.
Imhof had gelijk. Dat was de toon
der waarheid. Muller was schuldig
geweest, maar zonder misdadig- te
zijn geworden
„Maar hoe grootseh en edel ook
het gevoel is flat mijh man bezielt,
het strenge Teeht mag hier niet
zegevieren. In dat geval zou ik min
stens do dubbele straf moeten heb
ben En dat zouden toch ook dc
rechters niet willen, want ik heb
de zwaarte van het misdrijf niet in
gezien. Dat is de schuld van mijn
opvoeding', die Weinig dégelijk als
ze was, mij ook langen tijd be
let heeft mijn man op zijn rechte
waarde te schatten Maar nu leen
ik hem, en mijn liefde zal hem zoo
noodig togen heel een wereld ver
dedigen. Daarom richt ik mij tot
f
EINDE-
NIEUWE HAARLE/ASCHE COURANT ™«°LS"P
DISSS.
fü^
j
