Bvaflll BlBhBb B VI
DAGBLAD voor MOORD- en ZUSD-HOLLAND.
issüJ^jr.,f^ssr H°u^ asCTSSFffiars
Een man van ijzer.
GULDEN,,, aim Qflfl «mt f£y GULDEN^ fa» GULDEN b, «™>1
De Encycliek van den
Paus.
BUITENLAND.
ICiodepiifiis^resf 2S-3S-33, Haaf lem
VERKIEZINGEN
PROVINCIALE STATEN.
VRIJDAG 10 mm S3I0.
35ste Jaargang io. 1212
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Haarlem f 3,85
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1,35
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Bureaux wan Bedactie en Administratie
Intercommunaal Telefoonnummer 8428.
PRIJS DER ADVERTENTiËN:
Van 16 regels 60 cent (contant 50 cent) Iedere regel meer 10 cent
Buiten Haarlem en de Agentschappen 15 cent per regel. (Buitenland 20 cent
Reclames dubbel tarief
Dienstaanhiedinge»- 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cent (i contant).
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich tot RiCARDO's Advertentie Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
AHe betalende abonnés op dit blad, die in het bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor
J j ^■HÉjgiiÉ verlies van een verlies van IÉÉÉé verlies van
overlijden. IJUIJ hand 0f voet. 1 Uil éénoog. 1 MIJ éen duim.
wijsvinger.
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
verlies van
één
GULDEN bij
verlies van
één anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean" Bijkantoor voor Haarlem de Nederlandsche Credietbank Nieuwe Gracht 11
Bij de courant van morgen
komt het bijvoegsel
9,¥oob* els Huiskamer."
VOOR DE
Wij wekken de Christelijke kie
zers ten sterkste op om op Don
derdag 16 Juni a. s. als één
man te stemmen op de candidaten
der drie verbonden Christelijke par
tijen
In 't district Haarlem:
Mr. D. E. VAN LENNEP (aiiéén).
In 't district Velsen:
P. VERMEULEN,
Het komt ons voor, dat éen kort
overzicht, van de veelbesproken En
cycliek des Pausen, vooral na wat
we gisteren er over schreven, niet
in ons blad mag ontbreken.
Ook om allerlei onjuiste gevolg
trekkingen van de baan te vegen, is
een volledig apergu van dit belang
rijke stuk hoogst nuttig.
Wij hebben, schrijft de Paus, de
leerstellingen en voorschriften van
het christelijk leven in vroegere en
cyclieken uiteengezet, welke ons
voor onzen tijd nuttig schenen.
Maar de schitterende voorbeelden
der soldaten van Christus treffen
dn zielen krachtiger en drijven ze
meer t ot bandelen aan, dan woorden
en geleerde vertoogen.
Daarom heeft- Z. H. de gelegenheid
van het ,3e Eeuwfeest der geboorte
van den H. Carolus Borromeus aan
gegrepen om: aan de christen wereld
de groote deugden van dien heilige
voor te stellen en haar tot navol
ging te prikkel-en. i
Er is overeenkomst tusschen den
tijd v;an Carolus Rorrromeus en den
onzen.
Toen, evenals nu, een drang naar
hervorming, die de wortelen der
Kerk aantastte Toen Jhet protestan
tisme, nu het modernisme. Het pro
testantisme zeid-e de Kerk te willen
hervormen, maar het. streefde daar
entegen naiar een geheel nieuwe leer
die in alle hoofdpunten, afweek van
dei in de R. K Kerk bewaard. En
ook de modernisten beweren, dat zij1
da Kerk willen vernieuwen, maar
hun nieuwe leer is. gegrond op theo
rieën, die lijnrecht staan tegenover
de leer Van Christus en hun conclu
sies halen de heehtste fundamenten
onder de Katholieke Kerk weg.
Wijl en nu overeenkomst is tus
schen de eeuw van Carolus Borro
meus en de onze kunnen wij' uit het
leven van den heilige yele nuttige
lessen putten. i
D;e encycliek geeft dan eerst in
hrieede trekken het. leven van den
heilige weer. Herinnert- ar aan, hoe
hij' reeds op 23-jarigen leeftijd tot
hoog a eereambten geraakte en .hoe
God wonderen in hem; wrochtte door
in hem .te wekken„wijsheid, recht
vaardigheid en een alverterenden
ijveïi voor de| glorie van God." Verder
wijst da Paus op het groote aandeel,
dat de H. Carolus heeft gehad in den
arbeid van het Concilie van Trente
oml eindelijk te komen tot zijn wer
ken op den bisschopszetel van Mi
laan.
Wat was daarvan da grondslag?
De drijfveer der kerkvijandige
hervormers is de wereld, di-e van
Carolus was Christus. v
Do heilige wish dat de rnensch tot
zonde is geneigd; vandaar; dat hij:
steeds zijn geest trachtte te hervor
men en te herstellen naar den vol
maakten wil va;n God. Bij' zijn ar
beid zag hij' niet achterwaarts, ver
gat hij. oude moeilijkheden en kren
kingen om slechts vooruit te zien
naar zijn verheven Doel: Christus,
met W-ien hdj zich yeneenigd wist in
de Kerk-
D;e H. Vader ,acht den tegen woor-
digen strijd nog ernstiger dan die der
17e eeuw. De Kerk wordt nu van
bniten aangevallen en van binnen.
Dus venmaan t de- Paus met, het woorjd
van den heilige „dat geen ijver te
groot kain zijn om het katholieke
geloof volledig en onbesmet te be
waren
Daartoe moet het Geloof gekend
worden. Vooral door degenen, die ge
regeld met andersdenkenden om
gaan, hun gewoonten liehteiijkoyer-
nemen, hun drogredenen hebb-en te
aanliooren.
„Voor hen is het in de hoogste
ma,te te vree-zen, dat, wanneer zij
niet onwrikbaar en onwankelbaar
vaststaan in de grondslagen das Ge-
loofs, zij, zich gemakkelijk zullen la
ten meesleepe'n oip een of ander dwaal
•spoor vajn goddeloosheid en v.an va,l-
sche leer."
Is het echter niet waar deze
opmerking mogen wij hier wel tus
schen plaatsen da.t juist zij; die
Het minst vaststaan. he-t minst ont
wikkeld zijn in de kennis dar katho
lieke leer zich het, meest blootstel
len aan de door den Paus genoemde
gevaren, ja, de-z-a opzoeken en zich
aldus vermaken met het spelen met
vuur,
1
Eu komt de Paus aa,n het onder
wijs in da godsdienstleer en herin
nert Z. H. a,an zijn speeialen zend
brief oyter tüt opderwerp.
Er is reeds veel bereikt in: dezen,
Vervolgt de H. Vader dan, doek er
moet meer, gebeuren. De huisvaders
en overheden jmo-gen zich doordrin
gen .van den plicht, dat zij: hpbben
te zorgen voor degelijk godsdienst-
onderrrioht hunner kinderen en on-
derhoorigen.
Verdier, moet de school helpen.
Da H. ,Vader wijst erop, hoe hij
reeds meerlnalen heeft, aangedrongen
op het stichten .vain bizonder© scho
len. E,n hoewel dit werk door do in
spanning der Bisschoppen reeds, goed
gevorderd is, is het. toch 's Pausen
verlangen, dat die scholen zich al
tijd uitbreiden, opdat er talrijke wor
den geopend en onderwijzers krij
gen, die uitblinken door de verdien
sten van hun onderricht en hun on
geschonden levenswandel.
Den predikers vermaant, de Paus,
dat Zij: jhnt volk hebben te leeren
naast de kennis v'an het Geloof, ook
de praktijk .ervan.
Niet de loten verstikken om den
wortel te redden, d.w.z. het Geloof
niet scheiden van de praktische hei
ligheid de® levens.
Er moet niet alleen geleerd wor
den, wat de volkeren moeten geloo-
ven, ma,ar ook, wat zij, hebben te
doen ter Zaligheid.
Met da kennis der leer worden de
aanvullen der dwaling afgeweerd,
maar uit de christelijk© moraalwordt
een richting getrokken voor het
christelijk leven.
Zoo heeft ook de H. Carolus Bör-
romeus het opgevat en daarom heeft
hij alle krachten ingespannen om de
volkszeden te hervormen en de prak
tijk des christelijken levens te her
stellen.
Hij Bezocht persoonlijk alle ker
ken, roeide misbruiken uit, richtte
scholen en colleges op voor jongens
•en meisjes; slichtte congregaties der
kinderen v;an Maria,; weeshuizen:
toevluchtsoorden voor weduwen,ar
men, ouden en ziekenhij1 verdedigde
de armen 'tegen de overmacht der
patroons en bij- dit alles bracht hij
niet „alles in opwinding" .gelijksom
mige hervormers, die slechts zich zei-
ven zoeken, maar arbeidde hü: be-
scheidenlijk a.ll-een ter eere Gods.
Daarbij, héchtte hij groote- waarde
aan het gebruik der genademiddelen
van onze Moeder de H- Kerk, bi-
zonderlijk a,a;n de .veelvuldige H.
Communie.
„De pastoors en de predikanten,
zegt de heilige bisschop, moeten het
volk zoo dikwijls mogelijk opwek
ken tot de heilzame praktijk der Veel
vuldige H Communie., daarbij steu
nend o-p de gebruiken en het voor
beeld der eerste Christenheid, op de
aansporingen der meest, gezagheb
bende H. Vaders en op de leer v,an
den Romeinsohen Catechismus."
-
De Paus herinnert dan aan hetgeen
de H. Carolus heeft gedaan voor het
tijdelijk welzijn zijner kudde.
Met eigen levensgevaar heeft hij'
da pestlijders verpleegd en daarna,
zich ingespannen, dat er in de toef-
komst voor de zieken zou worden
gezorgd.
Ook wij; 'zoo richt da Paus zich
tot da Bisschoppen, „moeten ons op
offeren voor het algemeen welzijn,
liet is de drang dei* liefde, die nim
mer aarzelt."
Da,arbij kunnen 'leeken helpen.
„Maar deze moeten, gereed en be
reid zijn om voor de goede zaak zich
zelven en alles w.at hun toebehoort,
geheel op te offerenom den nijd, de
tegenspraak, en zelfs de a.fgekeerd-
heid van hen die weldaden door on
dankbaarheid beantwoorden, te ver
dragen om te strijden als goede sol
daten van Ciiristus,om langs den
weg van het geduld te gaan tot den
strijd dien wij-te wachten jhebben,
de o-ogen gevestigd op Jesus, den
Gever en vernieuwer van het Geloof.
Een zeer zware worsteling voorzeker
maar zeer krachtdadig voor het
goede zelf der burgerlijke samenle
ving, oiok wanneer de volkomen over
winning nog ver verwijderd zoude
zijn."
Ten slotte wijst de H. Vader erop,
dat de vijand-en der Kerk onder ve
lerlei opzicht verschillen, dat zij
j zelfs op verscheiden gebied elkan-
ders tegenstanders zijn. Maar één
S zijn z,e ze in hun aanval tegen de^
I Kerk. Daarom moeten ook wij één
zijn in de verdediging.
J „Wij' zullen strijden, daartoe he-
ia,as genoopt door een bittere nood-
zakelijkheid, maar ook gesterkt door
een zoet vertrouwen op de almacht
Gods, die de overwinning schenken
zal aan degenen, die in dezen glo
rievollen strijd de wapens voeren.
„Dat, vertrouwen wordt versterkt
door de kracht van den arbeid van
den H. Carolus, welke tot op onze
dagen nog doorwerkt hetzij' door
het breken va,n den hoogmoed der
geesten, hetzij door de bevestiging
der zielen in het- gezegend voorne
men, alles te herstellen in Christus."
Algemeen Overzichi.
Stel u nu goed den toestand voor
Do Paus heeft, als hoofd der Ka
tholieke Kerk, een schrijven gericht
a.an de bisschoppen over het Moder
nisme, in welk schrijven ook terloops
gewaagd wordt v;a,n de 17de-eeuw-
selie hervormers, ennatuurlijk
niet zoo heel vriendschappelijk te
genover deze van de Kerk afvalli
gen.
Slechts twee of drie zinsneden
worden aan die hervormers héél
in liet algemeengewijd
Maar is-er niets letterlijk niets
gebeurd
Ons hoofdartikel vain heden geeft,
ter verdere inlichting, een overzicht
der Encycliek, zoodat men deze be
wering controleeren kan.
[Welnu
Door een onverklaarbare opwin- j volk en vorsten van een bepaald
ding, door een zooals we gisteren land werden niet genoemd. Overi-
hebben gepoogd aan te toonen -jgens moet men bemerken, dat er
onredelijke boosheid, maar het meest sprake js van Katholieken van die
door handige stokerij van anticleri-, tijden, die in verzet kwamen tegen de
cale bladen, is er opeens een grooteonderrichtingen en het gezag van
bewteging ontstaan onder alles watden Heiligen Stoel,
protestant is en. niemand minder; „Overigens zijn de gevoelens van
dan de DUITSCHE kanselier ver- j welwillendheid van den Paus ten op
telde gisteren in den Rijksdag lie zicht© van Duitschland en zijn vor-
enormiteit, dat „de godsdienstvrede
bedreigd" zou wezen
't Is inderdaad verbazingwek
kend
„In bun .staatkundige (sic) eu
zedelijke gevoelens - zoo z-eide
de kanselier zijn de Duitsche pro
testanten door den Pans diep ge
kwetst!"
„Ik heb daarom vervolgde von
Bethmann H oil weg dadelijk na
dat ik den Latijnschen tekst had
ontvangen, den gezant bij het Vati-
caan opgedragen, ambtelijk bij de
sten duidelijk aan bet licht gekomen,
bij een nog pas geleden gebeurtenis."
Klaarblijkelijk is dit de reeds ver
melde audiëntie, die de Paus aan een
500-tal pelgrims uit Berlijn verleend]
heeft en de toespraak, die hij bij die
gelegenheid hield, en waarop wij zelf
gisteren in ons hoofdartikel over
deze aangelegenheid imjet nadruk heb
ben gewezen.
De liberale kranten, niet alleen]
in ons land, maar ook in het buiten
land, staan nu geregeld vol met „in-
curie protest aan te teekenen en de gezonden stukken van.... „Iyatho-
verwaichting uit te spreken, dat ,de
curie het middel en den weg zou vin
den om de schade, die de encycliek
heeft gedaan, te herstellen.
„Deze verwachting ging de mi
nister voort heeft te meer recht,
aangezien de curie volgens een
mededeeling van de „Osservatore
Romano" in de verste verte niet 't
voornemen had de niet-Katholieken
van Duitschland, alsmede haar vor
sten, te krenken.
„De geziant heeft zich van zijn op
dracht gekweten. Een afdoend ant
woord kon in zoo korten tijd nog niet
volgen. Bij dezen stand van zaken is
het heden nog niet mogelijk meer
te zeggen. Het scheen echter noodig,
de interpellaties reeds nu te beant
woorden, omdat bij de opwinding in
het heele land het verlangen billijk
over de posiüe v.,» de ZSISSEÏ
regeermg ingelicht te worden De in sommige katholieke kringen inzie,
regeer mg is, m het- algemeen Belang „„n u „t i.iX
Heken", die „hun ergernis te kennen
geven" over dien onverdraagzamen
Paus. i
Merkwaardig dat die liberale bla
den zoo gauw dat soort „Katholie
ken" ontdekken!
Maar zijn er, o ja,!
Onder de- telegrammen en berich
ten in de groote liberale bladen van
gisteren vinden we niet minder dan
vier mededeelingen van zulke door
verontwaardigde Katholieken (hmH
geschreven stukjes in liberale Duit
sche bladen, waar onder één voor
de curiositeit geven we dit als voor
beeld de volgende .ontboezeming
ten beste geeft
„De encycliek heeft zonder ©enigen
twijfel ten doel katholieke kringen
af te schrikken en weg te jagen van
alles wat protestantsch is. Zij moet
ook door hare hardnekkige onver-
men
van den staaf, besloten het hare te
doen oni den godsdienstvrede te bewa
ren en te beschermen."
Aldus Reuter over de verklaringen
van den Duitschen rijkskanselier.
De mededeeling van de „Osserva-
hoe sterk Rome zich voelt en hoe het
voor niets terugdeinst, ook niet en
vooral niet yoor het Duitsche pro
testantisme en het Duitsche rijk."
Een eenvoudig doorlezen van ons
hoofdartikel van heden, of beter nog
van de Encycliek-zelve, doet merken,
bedoeld, luidt als volgt:
„Ten opzicht© van de in Duitsch
land door valsche uitleggingen en
onjuiste vertaling van de jongste en
cycliek veroorzaakte agitatie, zijn
wij! gemachtigd het volgende mede
te deel-en:
„De Heilige Stoel heeft in de En
cycliek „Aediae saepe Dei", gepu
bliceerd bij gelegenheid van het- der
de eeuwfeest van de heiligverkla
ring ,van den H. Carolus Borro
meus, en strekkende om de modernis
tische dwalingen te- bestrijden, in
geen enkel opzicht de bedoeling ge
had, zooals bovendien duiielijkblijkt
uit den tekst, om de niet-Katbolieke
Duitschers en hun vorsten te beleedi-
gen.
„In de encycliek komen alleen en
kele historische beoordeelingen voor
over het tijdvak van den H. Carolus
cycliek blijkbaar niet gelezen heeft
of dat de sukkel er niets van snapt.;
Hoogstwaarschijnlijk zit die „Kar
tholiek" dan ook op de bureaux van
een of andere echtranticlericale
krant! ."We kennen dat spelletje.
Die Encycliek-historie rooft war
rempel heel onze ruimte bijna zoo
onbelangrijk als ze inderdaad toch
eigenlijk is, althans wezen moest!
Maar FRAXKRIJK is er toch óók
nog, en we hebben Van dit land, dat
zelf met alle macht na,ar het schijnt
zich ruïneeren wil en z'n grootste
bron van welvaart, het vreemdelin
genverkeer, willens en wetens afsluit
weer eens over
EEN NIEUWE STAKING
te melden. De groote spoorwegstar
king v:an de Noorder-Spoorwegmaat-
mJILLETON
Ha;ar stem beefde, terwijl zte zeide
„Meneer Tromiholt, droevige omstan
digheden brengen ons te zaman Ik
weet wat ge voor mijn vader geweest
zijt, ik weet hoe hoog hij u schatte
en hoezeer ge zijn vertrouwen ver
diende!, In naam v:an bus allen
dank ik u voor de trouwe diensten,
die ge hem bewezen hebt-, en die wel
ke ge ons nog .bewijzen wilt. Vader
was een man van plicht zooals gij.
Mag ik hopen dat gij- evenals hij, in
de vervulling van dien plicht bevre
diging gebonden hebt? Mag ik ho
pen dat het u slechts goed gegaan is,
dat gij
Ze 'hield op. Het woord „gelukkig
wilde haar niet over de lippen. Neen,
gelukkig .was bij niet, dat zag. ze
wel belter. jOok Richard Anoey, en
dit zwijgen ware voor heide partijen
hoogst pijnlijk geworden, als niet op
dit odgenblik Suzanne's zuster Dina
naderbij getreden was om, ook op
hare beurt den gast te begroeten.
Het diner zou beginneu.
Tromholt zocht de vrouw des hui-
■zes op, aan wier zijde bij plaats moest
nemen, terwijl Alten Suzanne's zus
ter Dina tot tafeldame- kreeg. Alten
bad geen gelegenheid meer gehad om
Tromholt zijn -eerste indrukken mede
te doelen. De maaltijd verliep geheel
m;et den eirinst, die door de omstandig
heden geëischt werd. Toen a,an
den avond van dien dag de beide
vrienden zich gereedmaakten om de
terugreis naar Limforden te aanvaar
den, sprak de eerste: Welnu, Trom
holt, hoe bevalt de graaf u?"
„Dat kan ik nog niet met zeker
heid zeggen," antwoordde Richard
voorzichtig e» ontwijkend. „Hij
schijnt mij een echte groote meneer
te zijn en iemand van een helder ver
stand." s
„Nu", verklaarde Alten ronduit en
openhartig, „als die graaf geen aarts
lomperd is, dan wil ik geen Alten
heeten. Hebt ge dan nog niet ge
merkt, hoe' anmatigend hij: tegen
ons optreedt en tegen uit d-e
hoogte hij! ons behandelde? Het is
een gevaarlijk heerschap, laat je dat
van mij gezegd zijnDie zal ons nog
leeren wat het zeggen wil, onderge
schikte te zijn- Is het waiar dat hij
uit de marine treden en zich opi Lim
forden vestigen wil Dat zou voor
ons een prachtig vooruitzicht we-
Richard wist zelf niet, of hij1 Alten
an reeds volledig inlichten en hem de
testamentaire beschikkingen van den
overleden Ericius in ha,ar geheelen
omvang meedeel en zou,.
Na -eenig aarzelen besloot hij, al
was het dan maar om Bianca, hem
tenminste het allernoodigste' mee te
deel-en. Nadat dit gebeurd was
waarschuwde hij Alten ten ernstig
st© voor onvoorzichtigheden, waar
toe diens heftig temjrer-ament zich
maar ai te licht liet verleiden. „Wij
béiden", sprak Tromholt, terwijl hij
Alten de hand bood, „moeten ons v,an
nu a,f nog veel meer aaneensluiten
dan te vorenDaarvan hangt alles
af. Beteugel je spotlust, Alten, daar
zullen wij beiden voordeel van heb
ben. Van nu af moeten wij1 inderdaad
als broeders samen arbeiden."
„Bravo", (riep Alten mét schitte
rende oogen. „En op dat ik wezenlijk
uw broeder word, Tromholt, Wat
zoudt ga er wel v,an zeggen als ik
uw zUster ten huwelijk vroeg? Als
ze mij; ten minste hebben wil!"
Tromholt lachte ontwijkend.
„Je bent onverbeterlijk, beste
vriend," sprak 'hij'. „Groet Bianca
van mij'. Ik kom spoedig ook terug
Op dit oogen blik zette de treift,
Waarmede Alten naar Limforden te
rugkeerde' zich in beweging en
Tromholt keerde naar het huis a,an
den Zwanen weg terug. Maar Alten
kon een gevoel van teleurstelling j
niet onderdrukken, dat Richari zijn
wel in scherts gesproken, ma,ar toch
eigenlijk anders bedoelde woorden
niet ernstiger .opgenomen bad-
Richard Tromholt, was weer op
Limforden teruggekeerd en had
reeds een schrijven uit Kiel ontvan
gen, waarin mevrouw Ericius hem
Ua-ast -een aantal oudere dingen mee
deelde, dat graaf Utzlar eindelijk
va'st besloten had, zich op Limfor
den te komen vestigen. Reeds eenige
dagen geleden was Hij nit de marine
getreden en zou nu zoo spoedig: mo
gelijk h©t bestuur' over het landgoed
op zich nemen. Mevrouw. Ericius liet
alle ambtenaren verzoeken, graaf
Utzlar zooveel mogelijk ter zijde te
willen staan en noodigde Tromholt
uit, zeer spoedig nog eens naar Iviel
te komen.
„Zoo zoo, dus de halve marine zal
bi-er hiaar hoofdkwartier komen op
slaan," spotte Alten. „Wat zal dat
hier een benijdenswaardig leven
worden! Ik voorzie al hoe bet gaan,
za,l. Mijnheer de graaf wenscht dit
en mijnheer de graaf "w-edlscht dat, j
en mijnheer de graaf is vandaag niet
erg beet gestemd. De graaf vindt,]
maar, oordeelt-, gelast ziedaar d©|
heele inhoud van ons verder leven j
hier op Limforden. En wij gaart na-'
tuurlijk iedaren avond in de eouran- i
ten zit ten studeei^en, of ©r[ niet ergens
een opzichterspostje in Zuid-Ameri
ka-of iets van dien aard vacant komt
En gij, Tromholt, zult daar natuur
lijk heel kalm onder .blijven.. Maar
let eens op wat ik je zeg, je wordt
toch óók het kind .van de rekening,
'evengoed ais wij [Wezenlijk, als
ik aan den ouden Ericius niet zoo'n
hortgrondigen hekel gehad had, zou
ik haast wenscben dat die maar was
blijven leven.
Plotseling hield Alten op .en keek
met een mengeling van ernst en hu
mor Bianca aan, wier geheel© gelaat
h-ern; 'zijn spotzieke ontboezeming ven-
weet. „Ja mevrouw," riep hij uit,
„het is weer mis met mij, nietwaar!
Ik heb mij uw hoog© ongenade al
weer op den hals gehaald. Maar daar
kan ik toch heusch niets aan doen,
hoor. Ik noem nu ©eumaal altijd de
dingen bij; hun naam. En vraagt u
het maar eens a,an den weledelgebo
ren heer directeur Richard Tromholt,
of die misschien in zijn schik is met
den loop, dien de zaken thans ne
men
Richard én Bianca, lachten. De ba
rones en Alten waren bijna dagelijks
vertrouwelijker piet elkander ge
worden, maar terwijl de barones niet
anders verwachtte dan dat Richard's
vriend ha,ai' wel spoedig ten huwe
lijk zou vragen, durfde Alten, nu
zijn positie op Limforden zoozeer
verzwakt dreigde te worden, niet
verder gaan dan algemeen© toespe
lingen op zijn hartewensch, die hij
dain ten overvloede nog steeds in
een kleed van scherts en humor stak,
zoodat Bianca ztelfs niet eens abso
lute zekerheid kreeg omtrent zijn
t o ek omstpl aUnen.
Den volgenden dag Richard
Tromholt was voor zaken afwezig
sprak de barones: „Ik zou zoo
gaarne het oude heerenhuis eens ge
heel willen bezichtigen. Kan dat?"
Alten was terstond bereid. „We
zullen er na, de koffie heen gaan,"
sprak hij' „Ik zal dadelijk i emand
naar den slotbewaarder zenden. Dan.
kan die de vensters wat openzetten,
zoodat de ergste benauwde lucht ten
minste wegtrekt."
„Dank u. Is er nog al wat beziens
waardigs in
„Hm, niet zoo erg veel. Zooals u
weet, heeft het oorspronkelijk aan
de familie von Tolk toebehoord, en]
heeft John Ericius het met alles wat
er bij behoort, gekocht."
„O, maar voor die oude familieble-
zichtigingen jheb ik bepaald een
zwak,' verklaarde Bianca „Als ik
veel geld had, zou ik stellig ook zulk
een huis koopen. Maar vertelt u nog
eens, beste Alten, met wim zal graaf
Utzlar hier in de buurt converseeren
kunnen Of is daar heelemaal niet
aan te denken
„O, er zijn hier op ©enigen afstand
nog wel eenige adelijke kasteelen.
Wordt vervolgd
mm
OURAHT
410
I"
zeni
,Vl