Bvaflll BlBhBb B VI DAGBLAD voor MOORD- en ZUSD-HOLLAND. issüJ^jr.,f^ssr H°u^ asCTSSFffiars Een man van ijzer. GULDEN,,, aim Qflfl «mt f£y GULDEN^ fa» GULDEN b, «™>1 De Encycliek van den Paus. BUITENLAND. ICiodepiifiis^resf 2S-3S-33, Haaf lem VERKIEZINGEN PROVINCIALE STATEN. VRIJDAG 10 mm S3I0. 35ste Jaargang io. 1212 ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Haarlem f 3,85 Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1,35 Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,80 Afzonderlijke nummers 0,03 Bureaux wan Bedactie en Administratie Intercommunaal Telefoonnummer 8428. PRIJS DER ADVERTENTiËN: Van 16 regels 60 cent (contant 50 cent) Iedere regel meer 10 cent Buiten Haarlem en de Agentschappen 15 cent per regel. (Buitenland 20 cent Reclames dubbel tarief Dienstaanhiedinge»- 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cent (i contant). Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich tot RiCARDO's Advertentie Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020. AHe betalende abonnés op dit blad, die in het bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor J j ^■HÉjgiiÉ verlies van een verlies van IÉÉÉé verlies van overlijden. IJUIJ hand 0f voet. 1 Uil éénoog. 1 MIJ éen duim. wijsvinger. levenslange onge schiktheid tot werken. verlies van één GULDEN bij verlies van één anderen vinger. De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean" Bijkantoor voor Haarlem de Nederlandsche Credietbank Nieuwe Gracht 11 Bij de courant van morgen komt het bijvoegsel 9,¥oob* els Huiskamer." VOOR DE Wij wekken de Christelijke kie zers ten sterkste op om op Don derdag 16 Juni a. s. als één man te stemmen op de candidaten der drie verbonden Christelijke par tijen In 't district Haarlem: Mr. D. E. VAN LENNEP (aiiéén). In 't district Velsen: P. VERMEULEN, Het komt ons voor, dat éen kort overzicht, van de veelbesproken En cycliek des Pausen, vooral na wat we gisteren er over schreven, niet in ons blad mag ontbreken. Ook om allerlei onjuiste gevolg trekkingen van de baan te vegen, is een volledig apergu van dit belang rijke stuk hoogst nuttig. Wij hebben, schrijft de Paus, de leerstellingen en voorschriften van het christelijk leven in vroegere en cyclieken uiteengezet, welke ons voor onzen tijd nuttig schenen. Maar de schitterende voorbeelden der soldaten van Christus treffen dn zielen krachtiger en drijven ze meer t ot bandelen aan, dan woorden en geleerde vertoogen. Daarom heeft- Z. H. de gelegenheid van het ,3e Eeuwfeest der geboorte van den H. Carolus Borromeus aan gegrepen om: aan de christen wereld de groote deugden van dien heilige voor te stellen en haar tot navol ging te prikkel-en. i Er is overeenkomst tusschen den tijd v;an Carolus Rorrromeus en den onzen. Toen, evenals nu, een drang naar hervorming, die de wortelen der Kerk aantastte Toen Jhet protestan tisme, nu het modernisme. Het pro testantisme zeid-e de Kerk te willen hervormen, maar het. streefde daar entegen naiar een geheel nieuwe leer die in alle hoofdpunten, afweek van dei in de R. K Kerk bewaard. En ook de modernisten beweren, dat zij1 da Kerk willen vernieuwen, maar hun nieuwe leer is. gegrond op theo rieën, die lijnrecht staan tegenover de leer Van Christus en hun conclu sies halen de heehtste fundamenten onder de Katholieke Kerk weg. Wijl en nu overeenkomst is tus schen de eeuw van Carolus Borro meus en de onze kunnen wij' uit het leven van den heilige yele nuttige lessen putten. i D;e encycliek geeft dan eerst in hrieede trekken het. leven van den heilige weer. Herinnert- ar aan, hoe hij' reeds op 23-jarigen leeftijd tot hoog a eereambten geraakte en .hoe God wonderen in hem; wrochtte door in hem .te wekken„wijsheid, recht vaardigheid en een alverterenden ijveïi voor de| glorie van God." Verder wijst da Paus op het groote aandeel, dat de H. Carolus heeft gehad in den arbeid van het Concilie van Trente oml eindelijk te komen tot zijn wer ken op den bisschopszetel van Mi laan. Wat was daarvan da grondslag? De drijfveer der kerkvijandige hervormers is de wereld, di-e van Carolus was Christus. v Do heilige wish dat de rnensch tot zonde is geneigd; vandaar; dat hij: steeds zijn geest trachtte te hervor men en te herstellen naar den vol maakten wil va;n God. Bij' zijn ar beid zag hij' niet achterwaarts, ver gat hij. oude moeilijkheden en kren kingen om slechts vooruit te zien naar zijn verheven Doel: Christus, met W-ien hdj zich yeneenigd wist in de Kerk- D;e H. Vader ,acht den tegen woor- digen strijd nog ernstiger dan die der 17e eeuw. De Kerk wordt nu van bniten aangevallen en van binnen. Dus venmaan t de- Paus met, het woorjd van den heilige „dat geen ijver te groot kain zijn om het katholieke geloof volledig en onbesmet te be waren Daartoe moet het Geloof gekend worden. Vooral door degenen, die ge regeld met andersdenkenden om gaan, hun gewoonten liehteiijkoyer- nemen, hun drogredenen hebb-en te aanliooren. „Voor hen is het in de hoogste ma,te te vree-zen, dat, wanneer zij niet onwrikbaar en onwankelbaar vaststaan in de grondslagen das Ge- loofs, zij, zich gemakkelijk zullen la ten meesleepe'n oip een of ander dwaal •spoor vajn goddeloosheid en v.an va,l- sche leer." Is het echter niet waar deze opmerking mogen wij hier wel tus schen plaatsen da.t juist zij; die Het minst vaststaan. he-t minst ont wikkeld zijn in de kennis dar katho lieke leer zich het, meest blootstel len aan de door den Paus genoemde gevaren, ja, de-z-a opzoeken en zich aldus vermaken met het spelen met vuur, 1 Eu komt de Paus aa,n het onder wijs in da godsdienstleer en herin nert Z. H. a,an zijn speeialen zend brief oyter tüt opderwerp. Er is reeds veel bereikt in: dezen, Vervolgt de H. Vader dan, doek er moet meer, gebeuren. De huisvaders en overheden jmo-gen zich doordrin gen .van den plicht, dat zij: hpbben te zorgen voor degelijk godsdienst- onderrrioht hunner kinderen en on- derhoorigen. Verdier, moet de school helpen. Da H. ,Vader wijst erop, hoe hij reeds meerlnalen heeft, aangedrongen op het stichten .vain bizonder© scho len. E,n hoewel dit werk door do in spanning der Bisschoppen reeds, goed gevorderd is, is het. toch 's Pausen verlangen, dat die scholen zich al tijd uitbreiden, opdat er talrijke wor den geopend en onderwijzers krij gen, die uitblinken door de verdien sten van hun onderricht en hun on geschonden levenswandel. Den predikers vermaant, de Paus, dat Zij: jhnt volk hebben te leeren naast de kennis v'an het Geloof, ook de praktijk .ervan. Niet de loten verstikken om den wortel te redden, d.w.z. het Geloof niet scheiden van de praktische hei ligheid de® levens. Er moet niet alleen geleerd wor den, wat de volkeren moeten geloo- ven, ma,ar ook, wat zij, hebben te doen ter Zaligheid. Met da kennis der leer worden de aanvullen der dwaling afgeweerd, maar uit de christelijk© moraalwordt een richting getrokken voor het christelijk leven. Zoo heeft ook de H. Carolus Bör- romeus het opgevat en daarom heeft hij alle krachten ingespannen om de volkszeden te hervormen en de prak tijk des christelijken levens te her stellen. Hij Bezocht persoonlijk alle ker ken, roeide misbruiken uit, richtte scholen en colleges op voor jongens •en meisjes; slichtte congregaties der kinderen v;an Maria,; weeshuizen: toevluchtsoorden voor weduwen,ar men, ouden en ziekenhij1 verdedigde de armen 'tegen de overmacht der patroons en bij- dit alles bracht hij niet „alles in opwinding" .gelijksom mige hervormers, die slechts zich zei- ven zoeken, maar arbeidde hü: be- scheidenlijk a.ll-een ter eere Gods. Daarbij, héchtte hij groote- waarde aan het gebruik der genademiddelen van onze Moeder de H- Kerk, bi- zonderlijk a,a;n de .veelvuldige H. Communie. „De pastoors en de predikanten, zegt de heilige bisschop, moeten het volk zoo dikwijls mogelijk opwek ken tot de heilzame praktijk der Veel vuldige H Communie., daarbij steu nend o-p de gebruiken en het voor beeld der eerste Christenheid, op de aansporingen der meest, gezagheb bende H. Vaders en op de leer v,an den Romeinsohen Catechismus." - De Paus herinnert dan aan hetgeen de H. Carolus heeft gedaan voor het tijdelijk welzijn zijner kudde. Met eigen levensgevaar heeft hij' da pestlijders verpleegd en daarna, zich ingespannen, dat er in de toef- komst voor de zieken zou worden gezorgd. Ook wij; 'zoo richt da Paus zich tot da Bisschoppen, „moeten ons op offeren voor het algemeen welzijn, liet is de drang dei* liefde, die nim mer aarzelt." Da,arbij kunnen 'leeken helpen. „Maar deze moeten, gereed en be reid zijn om voor de goede zaak zich zelven en alles w.at hun toebehoort, geheel op te offerenom den nijd, de tegenspraak, en zelfs de a.fgekeerd- heid van hen die weldaden door on dankbaarheid beantwoorden, te ver dragen om te strijden als goede sol daten van Ciiristus,om langs den weg van het geduld te gaan tot den strijd dien wij-te wachten jhebben, de o-ogen gevestigd op Jesus, den Gever en vernieuwer van het Geloof. Een zeer zware worsteling voorzeker maar zeer krachtdadig voor het goede zelf der burgerlijke samenle ving, oiok wanneer de volkomen over winning nog ver verwijderd zoude zijn." Ten slotte wijst de H. Vader erop, dat de vijand-en der Kerk onder ve lerlei opzicht verschillen, dat zij j zelfs op verscheiden gebied elkan- ders tegenstanders zijn. Maar één S zijn z,e ze in hun aanval tegen de^ I Kerk. Daarom moeten ook wij één zijn in de verdediging. J „Wij' zullen strijden, daartoe he- ia,as genoopt door een bittere nood- zakelijkheid, maar ook gesterkt door een zoet vertrouwen op de almacht Gods, die de overwinning schenken zal aan degenen, die in dezen glo rievollen strijd de wapens voeren. „Dat, vertrouwen wordt versterkt door de kracht van den arbeid van den H. Carolus, welke tot op onze dagen nog doorwerkt hetzij' door het breken va,n den hoogmoed der geesten, hetzij door de bevestiging der zielen in het- gezegend voorne men, alles te herstellen in Christus." Algemeen Overzichi. Stel u nu goed den toestand voor Do Paus heeft, als hoofd der Ka tholieke Kerk, een schrijven gericht a.an de bisschoppen over het Moder nisme, in welk schrijven ook terloops gewaagd wordt v;a,n de 17de-eeuw- selie hervormers, ennatuurlijk niet zoo heel vriendschappelijk te genover deze van de Kerk afvalli gen. Slechts twee of drie zinsneden worden aan die hervormers héél in liet algemeengewijd Maar is-er niets letterlijk niets gebeurd Ons hoofdartikel vain heden geeft, ter verdere inlichting, een overzicht der Encycliek, zoodat men deze be wering controleeren kan. [Welnu Door een onverklaarbare opwin- j volk en vorsten van een bepaald ding, door een zooals we gisteren land werden niet genoemd. Overi- hebben gepoogd aan te toonen -jgens moet men bemerken, dat er onredelijke boosheid, maar het meest sprake js van Katholieken van die door handige stokerij van anticleri-, tijden, die in verzet kwamen tegen de cale bladen, is er opeens een grooteonderrichtingen en het gezag van bewteging ontstaan onder alles watden Heiligen Stoel, protestant is en. niemand minder; „Overigens zijn de gevoelens van dan de DUITSCHE kanselier ver- j welwillendheid van den Paus ten op telde gisteren in den Rijksdag lie zicht© van Duitschland en zijn vor- enormiteit, dat „de godsdienstvrede bedreigd" zou wezen 't Is inderdaad verbazingwek kend „In bun .staatkundige (sic) eu zedelijke gevoelens - zoo z-eide de kanselier zijn de Duitsche pro testanten door den Pans diep ge kwetst!" „Ik heb daarom vervolgde von Bethmann H oil weg dadelijk na dat ik den Latijnschen tekst had ontvangen, den gezant bij het Vati- caan opgedragen, ambtelijk bij de sten duidelijk aan bet licht gekomen, bij een nog pas geleden gebeurtenis." Klaarblijkelijk is dit de reeds ver melde audiëntie, die de Paus aan een 500-tal pelgrims uit Berlijn verleend] heeft en de toespraak, die hij bij die gelegenheid hield, en waarop wij zelf gisteren in ons hoofdartikel over deze aangelegenheid imjet nadruk heb ben gewezen. De liberale kranten, niet alleen] in ons land, maar ook in het buiten land, staan nu geregeld vol met „in- curie protest aan te teekenen en de gezonden stukken van.... „Iyatho- verwaichting uit te spreken, dat ,de curie het middel en den weg zou vin den om de schade, die de encycliek heeft gedaan, te herstellen. „Deze verwachting ging de mi nister voort heeft te meer recht, aangezien de curie volgens een mededeeling van de „Osservatore Romano" in de verste verte niet 't voornemen had de niet-Katholieken van Duitschland, alsmede haar vor sten, te krenken. „De geziant heeft zich van zijn op dracht gekweten. Een afdoend ant woord kon in zoo korten tijd nog niet volgen. Bij dezen stand van zaken is het heden nog niet mogelijk meer te zeggen. Het scheen echter noodig, de interpellaties reeds nu te beant woorden, omdat bij de opwinding in het heele land het verlangen billijk over de posiüe v.,» de ZSISSEÏ regeermg ingelicht te worden De in sommige katholieke kringen inzie, regeer mg is, m het- algemeen Belang „„n u „t i.iX Heken", die „hun ergernis te kennen geven" over dien onverdraagzamen Paus. i Merkwaardig dat die liberale bla den zoo gauw dat soort „Katholie ken" ontdekken! Maar zijn er, o ja,! Onder de- telegrammen en berich ten in de groote liberale bladen van gisteren vinden we niet minder dan vier mededeelingen van zulke door verontwaardigde Katholieken (hmH geschreven stukjes in liberale Duit sche bladen, waar onder één voor de curiositeit geven we dit als voor beeld de volgende .ontboezeming ten beste geeft „De encycliek heeft zonder ©enigen twijfel ten doel katholieke kringen af te schrikken en weg te jagen van alles wat protestantsch is. Zij moet ook door hare hardnekkige onver- men van den staaf, besloten het hare te doen oni den godsdienstvrede te bewa ren en te beschermen." Aldus Reuter over de verklaringen van den Duitschen rijkskanselier. De mededeeling van de „Osserva- hoe sterk Rome zich voelt en hoe het voor niets terugdeinst, ook niet en vooral niet yoor het Duitsche pro testantisme en het Duitsche rijk." Een eenvoudig doorlezen van ons hoofdartikel van heden, of beter nog van de Encycliek-zelve, doet merken, bedoeld, luidt als volgt: „Ten opzicht© van de in Duitsch land door valsche uitleggingen en onjuiste vertaling van de jongste en cycliek veroorzaakte agitatie, zijn wij! gemachtigd het volgende mede te deel-en: „De Heilige Stoel heeft in de En cycliek „Aediae saepe Dei", gepu bliceerd bij gelegenheid van het- der de eeuwfeest van de heiligverkla ring ,van den H. Carolus Borro meus, en strekkende om de modernis tische dwalingen te- bestrijden, in geen enkel opzicht de bedoeling ge had, zooals bovendien duiielijkblijkt uit den tekst, om de niet-Katbolieke Duitschers en hun vorsten te beleedi- gen. „In de encycliek komen alleen en kele historische beoordeelingen voor over het tijdvak van den H. Carolus cycliek blijkbaar niet gelezen heeft of dat de sukkel er niets van snapt.; Hoogstwaarschijnlijk zit die „Kar tholiek" dan ook op de bureaux van een of andere echtranticlericale krant! ."We kennen dat spelletje. Die Encycliek-historie rooft war rempel heel onze ruimte bijna zoo onbelangrijk als ze inderdaad toch eigenlijk is, althans wezen moest! Maar FRAXKRIJK is er toch óók nog, en we hebben Van dit land, dat zelf met alle macht na,ar het schijnt zich ruïneeren wil en z'n grootste bron van welvaart, het vreemdelin genverkeer, willens en wetens afsluit weer eens over EEN NIEUWE STAKING te melden. De groote spoorwegstar king v:an de Noorder-Spoorwegmaat- mJILLETON Ha;ar stem beefde, terwijl zte zeide „Meneer Tromiholt, droevige omstan digheden brengen ons te zaman Ik weet wat ge voor mijn vader geweest zijt, ik weet hoe hoog hij u schatte en hoezeer ge zijn vertrouwen ver diende!, In naam v:an bus allen dank ik u voor de trouwe diensten, die ge hem bewezen hebt-, en die wel ke ge ons nog .bewijzen wilt. Vader was een man van plicht zooals gij. Mag ik hopen dat gij- evenals hij, in de vervulling van dien plicht bevre diging gebonden hebt? Mag ik ho pen dat het u slechts goed gegaan is, dat gij Ze 'hield op. Het woord „gelukkig wilde haar niet over de lippen. Neen, gelukkig .was bij niet, dat zag. ze wel belter. jOok Richard Anoey, en dit zwijgen ware voor heide partijen hoogst pijnlijk geworden, als niet op dit odgenblik Suzanne's zuster Dina naderbij getreden was om, ook op hare beurt den gast te begroeten. Het diner zou beginneu. Tromholt zocht de vrouw des hui- ■zes op, aan wier zijde bij plaats moest nemen, terwijl Alten Suzanne's zus ter Dina tot tafeldame- kreeg. Alten bad geen gelegenheid meer gehad om Tromholt zijn -eerste indrukken mede te doelen. De maaltijd verliep geheel m;et den eirinst, die door de omstandig heden geëischt werd. Toen a,an den avond van dien dag de beide vrienden zich gereedmaakten om de terugreis naar Limforden te aanvaar den, sprak de eerste: Welnu, Trom holt, hoe bevalt de graaf u?" „Dat kan ik nog niet met zeker heid zeggen," antwoordde Richard voorzichtig e» ontwijkend. „Hij schijnt mij een echte groote meneer te zijn en iemand van een helder ver stand." s „Nu", verklaarde Alten ronduit en openhartig, „als die graaf geen aarts lomperd is, dan wil ik geen Alten heeten. Hebt ge dan nog niet ge merkt, hoe' anmatigend hij: tegen ons optreedt en tegen uit d-e hoogte hij! ons behandelde? Het is een gevaarlijk heerschap, laat je dat van mij gezegd zijnDie zal ons nog leeren wat het zeggen wil, onderge schikte te zijn- Is het waiar dat hij uit de marine treden en zich opi Lim forden vestigen wil Dat zou voor ons een prachtig vooruitzicht we- Richard wist zelf niet, of hij1 Alten an reeds volledig inlichten en hem de testamentaire beschikkingen van den overleden Ericius in ha,ar geheelen omvang meedeel en zou,. Na -eenig aarzelen besloot hij, al was het dan maar om Bianca, hem tenminste het allernoodigste' mee te deel-en. Nadat dit gebeurd was waarschuwde hij Alten ten ernstig st© voor onvoorzichtigheden, waar toe diens heftig temjrer-ament zich maar ai te licht liet verleiden. „Wij béiden", sprak Tromholt, terwijl hij Alten de hand bood, „moeten ons v,an nu a,f nog veel meer aaneensluiten dan te vorenDaarvan hangt alles af. Beteugel je spotlust, Alten, daar zullen wij beiden voordeel van heb ben. Van nu af moeten wij1 inderdaad als broeders samen arbeiden." „Bravo", (riep Alten mét schitte rende oogen. „En op dat ik wezenlijk uw broeder word, Tromholt, Wat zoudt ga er wel v,an zeggen als ik uw zUster ten huwelijk vroeg? Als ze mij; ten minste hebben wil!" Tromholt lachte ontwijkend. „Je bent onverbeterlijk, beste vriend," sprak 'hij'. „Groet Bianca van mij'. Ik kom spoedig ook terug Op dit oogen blik zette de treift, Waarmede Alten naar Limforden te rugkeerde' zich in beweging en Tromholt keerde naar het huis a,an den Zwanen weg terug. Maar Alten kon een gevoel van teleurstelling j niet onderdrukken, dat Richari zijn wel in scherts gesproken, ma,ar toch eigenlijk anders bedoelde woorden niet ernstiger .opgenomen bad- Richard Tromholt, was weer op Limforden teruggekeerd en had reeds een schrijven uit Kiel ontvan gen, waarin mevrouw Ericius hem Ua-ast -een aantal oudere dingen mee deelde, dat graaf Utzlar eindelijk va'st besloten had, zich op Limfor den te komen vestigen. Reeds eenige dagen geleden was Hij nit de marine getreden en zou nu zoo spoedig: mo gelijk h©t bestuur' over het landgoed op zich nemen. Mevrouw. Ericius liet alle ambtenaren verzoeken, graaf Utzlar zooveel mogelijk ter zijde te willen staan en noodigde Tromholt uit, zeer spoedig nog eens naar Iviel te komen. „Zoo zoo, dus de halve marine zal bi-er hiaar hoofdkwartier komen op slaan," spotte Alten. „Wat zal dat hier een benijdenswaardig leven worden! Ik voorzie al hoe bet gaan, za,l. Mijnheer de graaf wenscht dit en mijnheer de graaf "w-edlscht dat, j en mijnheer de graaf is vandaag niet erg beet gestemd. De graaf vindt,] maar, oordeelt-, gelast ziedaar d©| heele inhoud van ons verder leven j hier op Limforden. En wij gaart na-' tuurlijk iedaren avond in de eouran- i ten zit ten studeei^en, of ©r[ niet ergens een opzichterspostje in Zuid-Ameri ka-of iets van dien aard vacant komt En gij, Tromholt, zult daar natuur lijk heel kalm onder .blijven.. Maar let eens op wat ik je zeg, je wordt toch óók het kind .van de rekening, 'evengoed ais wij [Wezenlijk, als ik aan den ouden Ericius niet zoo'n hortgrondigen hekel gehad had, zou ik haast wenscben dat die maar was blijven leven. Plotseling hield Alten op .en keek met een mengeling van ernst en hu mor Bianca aan, wier geheel© gelaat h-ern; 'zijn spotzieke ontboezeming ven- weet. „Ja mevrouw," riep hij uit, „het is weer mis met mij, nietwaar! Ik heb mij uw hoog© ongenade al weer op den hals gehaald. Maar daar kan ik toch heusch niets aan doen, hoor. Ik noem nu ©eumaal altijd de dingen bij; hun naam. En vraagt u het maar eens a,an den weledelgebo ren heer directeur Richard Tromholt, of die misschien in zijn schik is met den loop, dien de zaken thans ne men Richard én Bianca, lachten. De ba rones en Alten waren bijna dagelijks vertrouwelijker piet elkander ge worden, maar terwijl de barones niet anders verwachtte dan dat Richard's vriend ha,ai' wel spoedig ten huwe lijk zou vragen, durfde Alten, nu zijn positie op Limforden zoozeer verzwakt dreigde te worden, niet verder gaan dan algemeen© toespe lingen op zijn hartewensch, die hij dain ten overvloede nog steeds in een kleed van scherts en humor stak, zoodat Bianca ztelfs niet eens abso lute zekerheid kreeg omtrent zijn t o ek omstpl aUnen. Den volgenden dag Richard Tromholt was voor zaken afwezig sprak de barones: „Ik zou zoo gaarne het oude heerenhuis eens ge heel willen bezichtigen. Kan dat?" Alten was terstond bereid. „We zullen er na, de koffie heen gaan," sprak hij' „Ik zal dadelijk i emand naar den slotbewaarder zenden. Dan. kan die de vensters wat openzetten, zoodat de ergste benauwde lucht ten minste wegtrekt." „Dank u. Is er nog al wat beziens waardigs in „Hm, niet zoo erg veel. Zooals u weet, heeft het oorspronkelijk aan de familie von Tolk toebehoord, en] heeft John Ericius het met alles wat er bij behoort, gekocht." „O, maar voor die oude familieble- zichtigingen jheb ik bepaald een zwak,' verklaarde Bianca „Als ik veel geld had, zou ik stellig ook zulk een huis koopen. Maar vertelt u nog eens, beste Alten, met wim zal graaf Utzlar hier in de buurt converseeren kunnen Of is daar heelemaal niet aan te denken „O, er zijn hier op ©enigen afstand nog wel eenige adelijke kasteelen. Wordt vervolgd mm OURAHT 410 I" zeni ,Vl

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1910 | | pagina 1