TWEEDE BLAD.
man van ijzer.
Katholicisme.
Osmeagde Buitenlandsche Berichten
Wrd VII en het
f
QONDERDAG 16 JUNI 1910.
Onder de Onmiskenbare deugden
htendiensten, die Eduanl VII
J3aks de tekortkomingen in zijn
levensjaren bij zijn dooi ter
mogen nagegeven worden, is er
"'I' zijn katholieke onderdanen
ïal één goetde eigenschap, waar-
s, zij de nagedachtenis van den!
o|leden koning steeds bij'zonder
JHen eeren. En dat is zijn onbe-
Jgen, welwillend optreden jegens
l katholicisme^ waardoor hij1 een
[,fko tegenstelling vormde met het
Anglieaansch fanatisme zij-
vo org angers op den Engels ch en
3 geschiedenis der betrekkingen
Eduard VII met drie a,chtereen-
tende Pausen, van zijn jverhou-
y tegenover zijn katholieke onder-
JN en de door hen beleden ge-
leer vormt niet de minst fraaie
dzjjde van Engelands goiisdie|nst-
J'jfaiedenis
^ds bij koningin Victoria open
de zich, althans in haar laatste
gerings jaren, zekere toenadering
kaar katholieke onderdanen en
katholicisme in het algemeen,
ghloor een zekere strooming van
jdienstvrede en van welwillende
haagza.amheid over het land
ito, die de ontwikkeling .van het
djdicisme in Engeland zeer ten
y6 kwam,
Is waar dat die gevoelens bij;
feeder van Eduani VII eerst vrij'
l aan den dag traden. Toen kar-
?al ÖViseman zich voor het eerst
jbet, purper voor haar vertoonde,
i zij een gevoel van hoogh,artigen
Ar niet weerhoudenmaar op het
st van haar regeering werd toch
?ificieele briefwisseling .tussehen
koningin en Pans Leo XIII in
hartelijker bdwQordigingen ge-
dh dan anders in dergelijke staat-
J^ken gebruikelijk zijn; en verge-
ririj1 niet dat zij' het was, die Lord
2on tot, onderkoning vajn ïndië
dton.de en aldus een der hoogsten
'lfcn in het rijk toeverrtrouwde
j oen man, die door zijn bekeering
yberfc katholicisme voor een groot
der Engelsche samenleving on-
lijk scheen geworden
jhtard VII zette niet alleen deze
htiQ voort, maar scheen ze met
3 nog sterker te willen doen uit-
3n. Hij wais de eerste Engelsche
-rein na de Hervorming, die of-
V;1 de H, Mis bijwoonde, niet al-
^in het buitenland maar in zijn
hoofstad. En het verdient voor-
3 ajandacht, dat |dit niet ger
(Mde op aandrang van zijn om-
maar dat hij hierin zijn per-
'pÜk inzicht volgde. L
i JJto hij! in 1841 geboren werd; was
H tegen aamde Oxford-beweging,
i'ri de catholiseerende beweging
L do Anglicaansche! Kerk nog
3 "van weinig beteekenis, en New-
c hoest nog vier jaren van twijfel
j ritendigen strijd doormaken vóór
waarheid erkende. Koningin
3*1 a toonde zich altijd Vijandig
3over Newman's denkbeelden,
v den prins-gemaal Albert betreft
Was geheel doordrongen van de
y materialistische denkbeelden
AVlIIe eeuw, Hoe hij1 de eersie
u'[l'en van het koningschap ,op-
&A kan het best blijken uit het
3 dat hjj eenmaal richte tot
'w r^ins van iWiales. Het was bij
■jk^n'h^id der -inwijding, van de
J, 8' Er was een feestmaal gahou-
tJto bii het verlaten der zaal.
3 hij tot den toekomstigen ko-
t3h vollen ernst„Verzuim nooit
ty dag, als een der mooiste van
rijten te beschouwen." Ziedaar
Jteeving, waarin de toekomsti-
(j duard VII opgroeide. -
'j }J Was zijn breedheid vaU geest',
trite over de vooroordeelen zijher
Lle moest doen heenstappen,
tjri bleek al toen hij; op aehttien-
•qte leeftijd toevallig te Home
'Leende, er op stond een bezoek
to^en aan Pius IX, die hem den
teruari 1859 ontving. Het, on
derhond kon toen natuurlijk niet
van beteekenis zijn: maar dit kan
niet gezegd van de gesprekken, die
hij! had met Leo XIII, welken Pans hij'
drie maal bezocht als prins van Wa
les en eenmaal als koning van Enge
land (27 April 1903), een, feit, dat
zich niet had voorgedaan, sedert de
tijden der Plantagenets.
Hit laatste onderhoud was zeer
lapg, zeer hartelijk en liet in, den
geest des konings een diepen indruk
achter. Een reis naiar Ierland; die
de vorst kort daarop .maakte; gaf
hem gelegenheid; het gewicht te doen
uitkomen, dat hij aan, het bezoek
biji den Pans hechtte.. I
Toen Leo XIII stierf, sprak Edu
ard VII te .Kingstown aan Wal stap
pende; deze woorden Be dood van
Z. H. den Paus bedroeft de harten
van een menigte mijner onderdanen,
ik deel die droefheid, terwijl ik mij
de beminnelijkheid herinner, waar
mee Z. H. mij heeft ontvangen, en
het belang dat hij altijd gesteld, heeft
in den voorspoed van mijn volk.
Hit waren meer dan louter diplo
matieke betuigingen. Trouwens had
Eudard VII reeds vroeger zijn wel
willendheid jegens het katholicisme
getoond,
'Omstreeks 1873 huwde miss Mary
Fox prins Ludwig von Liechtenstein.
Koning Eduard VII, toen nog prins
van iWales, woonde de huwelijksin
zegening bij. Hit was de eerste maal
sinds de zeventiende .eeuw! da,t een
erfgenaam der Biritsche kroon de H.
Mis bijwoonde. Graaf Heust wijst in
zijn gedenkschriften op het feit als
op een „buitengewone gebeurtenis."
Be bladen spraken er niet van.
Hit was niet zoo in Februari. 1908,
toen Eduard VII als gekroond sou-
verein met zijn tegenwoordigheid
den lijkdienst vereerde, die in de St.-
Jameskerk werd opgedragen voor de
zielerust van koning Carlos van Por
tugal. He Protest antscha Hond
ging. daar, heftig .over te keer en
bracht een protest uit, waarin hij
verklaarde „met droeve .verbazing
de tegenwoordigheid van Z. M- bij
een mis voor de dooden te beschou
wen." Maar de koning had daarom
trent zijn eigen inzicht e(n had den
moed dienovereenkomstig te hande
len. In 1909 ging hij; ook té Majriën-
bad naar de Mis op den verjaardag
van keizer Frans Jozef. i
In een land waar men zoo aan vor
men hecht als Engeland en waar
da vrees om een precedent te stel
len of van precedenten af te wijken
om zoo te zeggen deel uitmaakt van
de Grondweti is dit .een merkwaar
dige moedige houding He „katho
lieke nieuwigheden" v:an Eduard
VII hielden daarmee niet op. Vol
gens een bestendige ovterlevering
mochten de koninklijke princessen
niet anders dan protest-ail tsche vor
sten huwen. Hit kwam in de practijk
hierop neer dat alle Engelsche
princessen een man zochten in
JDuitschland.
Eduard VII brak met die. eento
nige sleur. In 1893 al gaf hij), zijn,
toestemming tot het huwelijk van
prinses Mary .dochter van den her
tog van Edinhurg met prins Ferdi
nand van Rumenië van den katholie
ken tak der Hohenzbllerns Ejri on
danks het getier der Puriteinen be
gunstigde hij uit allo macht het
huwelijk Vajn prinses Ena ,van Bat-
tenberg, met koning Alfojns XIII
van Spanjej
Hiermee is enkel in korte trekken
de godsdienstige politiek van Eiu-
ard .VII tegenover zijn katholieke
onderdanen weergegeven. Hie trek
ken zijn teekenend.
Ba katholieke „Tablet" van Lon
den, waaraan de „Geld." ze ont
leend, haalt er nog verscheidene an
dere aan: de tusscheukomst biji de
Itaiiaansche regeering ter gunste der
Iersche kloosterlingen, gevestigd te
Rome; decoraties en hooge staats
ambten aan katholieken verleend,
herhaalde bezoeken aan katholieke
gasthuizen, gestichten, kloosters;
heiligdommen .enz. (Lourdes b.vL).
Beze lijst zou te lang zijn om mee
te deelen. Stippen wij' alleen nog aan
dat koning Eduard .bijzonder be
vriend was met Pater Vaughan van
de Sociëteit van Jesus.
Meer dan eens, Kv, te Cannes in
1898 ging Jiij diens preoken hooren
en meer dan eens droeg hij; uit zijn
beurs bij tot diens goede werken
He resultaten van een dergelijke
houding' hebben zich sedert lang la
ten voelen Langzamerhand is de pro-
testant-sche wrok geweken en het
katholieke leven heeft zich in in
oude Engeland weer vrijelijk kunnen
ontplooien Verscheiden malen reeds
zijn katholieken tot ministers be
noemd Negen zijn er thans afgevaar
digden in het parlement (buiten de
Ieren gerekend). Be lord-mayor van
Londen 'is katholiek Be rol van
Eduard VII is deze groote verande
ring ten goede is groot en mooi ge
weest, het was die van een echt
staatshoofd, die zijn land sterker,
gelukkiger, meer eensgezind wil ach
terlaten dan hij gevonden heeft.
RECHTSTOESTANDEN EN RECHTS
ZAKEN IN HET BUITENLAND,
Dikwijls worden bij ons klachten ge
hoord over den langen duur der proce
dures en de aanzienlijke kosten, die ze
meesleepen. Andere landen geven ons
echter in dit opzicht niets toe, zoo zegt
hierbij een onzer groote dagbladen. En
het blad verhaalt dan:
Zoo is b.v. in Londen eenigen tijd
geleden een proces geëindigd, dat twin
tig jaar duurde en meer dan 10.000
pond sterling heeft gekost. In Argen
tinië heeft een rechter in Buenos-Ay-
res vonnis gewezen in een zaak in kort
geding, die begonnen was in 1902! De
Argentijnsche magistraat heeft van de
gelegenheid gebruik gemaakt, om te
protesteeren tegen bet chicaneeren, dat
slechts do processen rekt en de recht
spraak in discrediet brengt. Hij heeft
den advocaat van een der partijen, die
een exceptie van nietigheid had opge
worpen, dringend verzocht, zich in het
vervolg te onthouden, van dergelijke
middelen,die de zaken zoo sleepend
houden.
Nu we toch' over Argentinië spreken,
laten we nu meteen melding maken van
den buitengewonen ijver, die de magis
tratuur daar aan den dag legt. De ma
gistraten doen daar al hun best, tot
goede rechtstoestanden te komen. Een
strafrechter heeft b.v. een circulaire ge
zonden aan de commissarissen van po
litie, waarin hij zegt, dat het niet hun
taak is, de beschuldigden zooveel mo
gelijk tot bekentenis te brengen, maar
wel om achter de omstandigheden te
komen, waaronder het feit is gepleegd
en die den geestestoestand van den da
der hebben kunnen beïnvloeden. Om
alle misverstand te voorkomen, moet
de politiebeambte bij het onderzoek van
efti misdadiger met dezelfde nauwkeu
righeid te werk gaan, als een dokter
bij de behandeling van een zieke.
Ook bevinden de gevangenissen in Ar
gentinië zich in goeden toestand. Doch
nog beter zijn de Roemeensche. Niet
alleen, dat die gelegen zijn op de ge
zondste plaatsen in het land, maar ook
de regels, waaraan de gevangenen zijn
onderworpen ,zjjn hijzonder gunstig. Het
werk, door hen in hun straftijd ver
richt, wordt goéd betaald, zoodat zij
niet alleen in de cantine allerlei din
gen kunnen koop en, m aar zij ook bij
het verlaten der gevangenis een goeden
spaarpot 'kunnen hebben.
Er heerscht daar een ander regime,
dan dat, waaraan de bekende moorde
naar Moabit, die van 1876 af te her
lijn heeft gevangen gezeten pn pas is
vrij gekomen, onderworpen was. Toen
hij uit de gevangenis kwam, keek hij
verschrikt om. zich heen en werd door
een vreosel,ijken angst bevangen, toen hij
een electrische tram zag. 'De werdd
was werkelijk sedert 1876 veel veran
derd. Toen hij eenige stappen gedaan
had, riep hij den gevangenbewaarder
te hulp, die hem bij moest Staan als
een klein kind en hem helpen moest,
weer aan het leven te gewennen.
De Engelsche dichter John Carter,
die 10 jaar gevangen heeft gezeten we
gens diefstal, is ook pas in vrijheid
gesteld. (Bij het verlaten van de gevange
nis vertelde hij, dat hij destijds had
gestolen uit honger. Hij had het an
ders niet erg moeilijk in de gevangenis
gehad, daar hij zich door zijn talenten
de gunst van den directeur en de be
wakers had weten te verzekeren.
Maar genoeg van gevangenissen en ge
vangenen! De Engelsche rechters hou
den zich ook met vrooiijker dingen be
zig, n.l. met dameshoeden. Blanche
Eardley, een schrijfster, heeft teen klacht
ingediend tegen den directeur van een
theater. Zij kwam n.l, bij de voorstel
ling met een reuzenhoed op, die jiet
gezicht qp het tooneel voor de achter
haar zittenden belemmerde. Toen een
der bezoekers haar vroeg, haar hoed
af te zetten en zij dit weigerde, riep de
bezoeker den theaterdirecteur te hulp,
die haar in de couloirs riep, en haar,
toen ze bleef weigeren, den hoed af te
zetten, den toegang tot het theater ont
zegde. Mej. Eardly beweerde, dat hij
haar daarbij bij den arm had gepakt
en diende een klacht tegen den theater
directeur in. Doch de Engelsche rechter
verklaarde, dat deze geheel in zijn recht
was geweest. De andere toeschouwers
hadden hetzelfde recht als 2ij, het stuk
die huil dat belette, liandetde zij in
te zien, en waar zij een hoed opzette,
strijdt met dat recht. De uitspraak werd
door de aanwezigen met applaus be
groet.
Verder is er nog een eigenaardig pro
ces in Londen gevoerd; een proces,
waarbij een man van 25 jaar tegen een
weduwe van 54 jaar een vordering tot
schadevergoeding instaLde, wegens ver
breking van trouwbeloften. De weduwe
had den jongen man op allerlei manie
ren aangehaald, doch toen het op trou
wen aankwam, bedacht zij in eens, dat
haar eetste man Dij testament had be
paald, cat zij de haar bij dat testament
toegezegde uitkeeringen zou verliezen,
als ze Geer trouwde, vandaar dat zij
besloot met hem te breken. De jonge
man heeft haar toen tot schadevergoe
ding aangesproken en de rechter heeft
zijn vordering toegewezen.
Een goede les voor hen, die de we
duwe zouden willen nadoen.
Kostbare schilderijen op rehu Een
eigenaardig voorval, dat eenigszins doet
denken laan het vervoer van de door
Napoleon geroofde schilderijen naar ons
land na den slag van Waterloo, heeft
bijna onopgemerkt hier te lande plaaits
gehad.
De Kegeering had n.l. goedgevonden,
dat eenige belangrijke schilderijen van
17de eeuwsche Zuid-Nederlandsche
meesters uit onze rijksverzamelingen
waaronder zeer kostbare doeken tij
delijk aande Belgische regeering en
ondcrr jhare voile (aansprakelijkheid, wer
den afgestaan ter plaatsing op de ten
toonstelling van oude en nieuwe Zuid-
Nederlandsche kunst, die in het Mu-
sée de Cinqiyintenaire te Brussel wordt
gehouden, ter gelegenheid van de we
reldtentoonstelling aldaar. Iets derge
lijks dus als de hier in 1898 gehou
den Rembrandt-tantoonstelLing.
Het vervoer van deze doeken, in
zonderheid stukken van Rubens en An
thony van Dijck, waarvan sommige
een waarde van ettelijke tonnen gouds
vertegenwoordigen, had onder de
grootst mogelijke voorzorgen plaats.
De schilderijen, behoorlijk verpakt,
waren geladen in een goederenwagen
van de Brussel-express. In den voor
dit doet gereserveerden goederenwa
gen namen ter bewaking plaats de hee-
ren J. A. Frederiks, directeur der Ne-
derianlds'che afdeeiling, de heer E. W.
Moes, onder-directeur van het Rijks
museum, de heer W. Martin, directeur
van het Mauritshuis, en de heer
Schmidt Degener, directeur van het Mu
seum Boymans. Deze heeren moesten
steeds bij de schilderijen tegenwoordig
zijn. Zij hadden voorts tot hunne be
schikking in den goederenwagen bij
zich vier marécbauss6as, die aan de
grens werden afgelost en vervangen
door vier Belgische gendarmes.
De vergelijking met 1815 gaat dus
in zooverre niet op, dat thans het ver
voer met de meest nauwlettende zorg
geschiedde en onder geleide van de ver
antwoordelijke deskundigen.
Voegen wij hier nog aan toe, dat
de collectie voor eenige millioenen- ver
zekerd is en 'dat de kosten der niet
niet geringe verzekeringspremie, zoo
wel voor het verblijf te Brussel als
voor het vervoer heen en terug, ge
dragen worden door de Belgische re
geering.
Terechtstelling van een olifant In
Danville (Illinois) had onlangs een
vreemde terechts telling plaats. Als
beulsknechten deden een viertal olifan
ten dienst Een groote olifant, een
prachtstuk van de uitstekend gedres
seerde kudde uit een groot circus, was
losgebroken en op zijn voorbeeld, storm
den zijn kameraden hem na. Er ont
stond een paniek en verscheidene per
sonen werdén zwaar gewond, terwijl
de dieren ook groote materiëele scha
de aanrichtten. Men besloot den misda
diger voorbeeldig te straffen. De uit
breker werd ter dood veroordeeld en
wel tot' den istrop; den vier anderen oli
fanten werd bevolen als beul te dienen.
In het bijzijn van vele personen werd
de straf voltrokken. Een sterke ketting
vormde den slrop. Dezen ketting kreeg
de dikhuid om den nek en aan ieder
einde van den strop, die in twee einden
uitliep, spande men twee olifanten. Op
een gegeven toeken liepen de viér oli
fanten twee aan twee ieder een kant op.
Het duurde geruimen tijd eer de mach
tige dikhuid dood ter aarde stortte.
Het dier vertegenwoordigde een waar
de van 15000 dollar.
Des zangers slaap, In den schouw
burg te Montreal, waar onlangs een Ita-
liaansch opera-gezelschap voorstellingen
gaf, is een tooneeltje afgespeeld, dat
het publiek danig heeft vermaakt.
Men gaf Donizetti's opera „Lucrecia
Bargia". De partij van Gennaro werd
gezongen door een niet meer zoo heel
jongen tenor, die een besliste voorkeur
voor alcoholische dranken op ieder uur
van den dag en den nacht vertoont.
Gennaro moet in het eerste bedrijf in
slaap vallen, waarop Lucrecia op hem
toeloopt en een romance, „Zacht is
uw sluimering" heeft te zuigen. De
tenor leefde zich volkomen in de situ
atie in, waarbij alleen een op de eerste
stalles-rijen duidelijk verneembaar
snorken eenigszins hinderlijk was. Toen
echter Gennaro ontwaken moest, om
een duet te hetpen aanheffen, liep de
zaak ttnis. Hoe Lucrecia hm ook aan
stiet, tot hem sprak, hem ten slotte
formeel sloeg en schudde hij was
niet wakker te krijgen. En plotseling
weerklonk een geluid, dat iederen hout
zaagmolen tot eer had kunnen strekken.
Daarop kwamen twee bedienden ten
tooneel.e en-schudden den hardnekkigen
slaper, ja, terwijl het publiek van ge
noegen schreeuwde en joelde, werd
zelfs een dikke waterstraal uit een
brandslang op den zanger gericht. Hij
stiet slechts onverstaanbare geluiden
uit en sliep voort zoodat ten slofte
het scherm onder geweldig gelach zak
ken moest.
Na een half uur pauze volgde! de
aankondiging, dat wegens diepe be
wusteloosheid" van den heer F. een be
drijf uit „Traviata" en een bedrijf uit
„Il> Trovatore" gegeven zou worden.
Een „roovelrs''-verhaal, Een New-
Yorksche millionair te Seattle verblijf
houdend, heeft een nieuw vermaak Uit
gedacht, waarvan de afloop echter niet
zal aansporen om het door hem gege
ven voorbeeld te volgen. De man kwam
n.l. op den zonderlingen inval, dat een
gefingeerde rooversoverval op zijn rij
tuig een allerheerlijkst amusement voor
zijn gasten zou zijn. En zoo reed hij
dezer dagen met een vierspan uit ,met
een zestal dames. Onderweg op een af
gelegen plek, sprongen plotseling de
echtgenooten van enkele der dames met
eenige vrienden, allen gemaskerd, te
voorschijn en met hun revolver drei
gend dwongen zij het damesgezelschap
hare kostbaarheden uit te leveren. De
„grap" slaagde maar al te wel. De
dames meenden met heusche roovers
te doen te hebben, en in plaats van blij
te zijn over dat interessante avontuur,
vielen er enkele dames van schrik in
zwijm, terwijl de anderen in haar ze
nuwachtigheid zich met flesschen en
andere voor de hand liggende voorwer
pen trachtten te verdedigen. Toen het
gezelschap te Seattle terugkeerde, deden
de dames, die nog steeds niet over den
waren aard van het avontuur waren
ingelicht, althans de geruststellende me-
dedeelingen van den gastheer niel ven-
trouwden, aangifte bij de politie. On
middellijk trok deze er op uit en zij
arresteerde de bedrijvers van den aan
slag, die na de noodige inlichtingen te
hebben gegeven weer op vrije voeten
werden gesteld.
De vernuftige ontwerper van dit nieu
we vermaak beeft, nu de zaken zooi
zijn geloopen, veel spijt, en hjj ver
klaart thans openlijk, dat de „grap"
mislukt is, daar men niet voorzien had^
dat de dames het geval zoo ernstig zou
den opnemen. Navolging zal het denk
beeld in de Amerikaansche society,
naar men nu gelukkig mag verwachten,
wel niet vinden.
Draadloozo telefonie in. de mijnen.
Sharman, een Engelsch ingenieur,
schijnt een toestel te hebben uitgevon
den, dat toepassing van de draadlooze
telefonie onder de aarde mogelijk
maakt Bij mijnrampen b.v. zou dit
onschatbare diensten kunnen bewijzen.
Met het toestel, dat er uitziet als een
camera, en op een drievoet rust, is
reeds een proef genomen. De woorden
klonken luider en duidelijker dan bij de
gewone telefoon. Storingen hadden niet
plaats. Het systeem berust op de mo
gelijkheid, de aarde even goed als de
lucht voor het overbrengen van geluid-
stroomingen te gebruiken. Ook zegt
men, dat hetzelfde met veel succes in
het water is beproefd.
Bloembollencultuur.
VJFEUILUSTQN.
De bloembollenveilingen.
Zij behooren weder tot het verlede-
ne, de jaarlijksche verkoopingen vaat
bloembollen Hit jaar was hun aan
tal beduidend minder, dan in vorige
jaren. Hiertoe werkten verschillen
de omstandigheden melo, waarvan'
zeker de voornaamste wel zal zijn:
een algemeene vrees voor zeer lage
prijzen. Hie vrees is wa,arlijk niet
overdreven geweest. Over het geheel
genomen kenmerkten die verkoopin-
gen zich door groote lusteloosheid*
Be afloop van den handel in het vo
rige jaar gevoegd bij de minder gun
stige berichten, die van uit Enge
land tot ons kwamen, brachten er
velen toe om ziek niet te wagen aan
het koopen op speculatie, zoo meldt
de Lisser Ct.
In bet algemeen verwachten wü,
dat de publieke verkoopingen van
bloembollen boe langer hoe minder
zullen worden. .Wjij rekenen hierbij!
niet de liquidatie verkoopingen en
die waar in hoofdzaak nieuwighe-
heden worden aangeboden, deze zul
len ongetwijfeld altijd moeten blij
ven bestaan. Maar wij! hebben hier
meer het oog .op de gewone verkoo
pingen. Beze zijn dan ook vrijwel
onbestaanbaar door de groote kos
ten. He koopers betalen toch 10 pCt.:
boven de door hen uitgeloofde koops
pennjugten- He verkoopers moeten de
kosten op den verkoop .vallende, be
talen. Beze kosten kan men veilig,
op ,7 pCt. stellen Hit maakt te za-
men een zesde gedeelte van de waar
de. Iemand die voor f 1000 ver
koopt, ontvangt ten slotte maar
f 930, terwijl de koopqr f 1100 mo^tj
betalen. Hit verschil is te groot om|
cena gezonde handel mogelijk te ma
ken. Pogingen om in dezen toestand
veranderingen te brengen, kan men
vrijwel als mislukt beschouwen. ÜBTdj
zullen ons niet bezig houden met de
oorzaken hiervan op te sporen, maar
slechts alleen het feit constateenen.
Het in aantal verminderen van de
hyacinthenveilingen heeft een twee
de oorzaak, die zeker niet van be
teekenis ontbloot is. Langzamerhand
koopen degenen, die hyacinthen wil
len hebben, hetzij ter vergrooting
hunner kraam- of zoogenaamde
werkbollen bij voorkeur juj vakge-
nooten, die hen kunnen garandeeren,
dat de verkochte vrij ziju van de
ziekteverschijnselen bekend onder de
nalnen van zwart rand en o(ud ziek.
iWiat dit laatste betreft is van min
der beteekenis, maar het eerste is
van zeer groot gewicht. Heeft men
hyacinthen gekocht en al zijn die
nog zoo best, op .één enkelen nacht
kan het gevreesde zwartrand optre
den en zijn de .bollen zoo goed als
trA den loop der gebeurtenissen
uw Ericius, die mij' onbte-
V f °^IuacLt van bandelen gege-
f'Wf v°lkomen buiten staat de
^tie van Limforden voort te
Eu toch is dat meer dan
fi^ttf ijk."
vu teekt bet dus nu ten eenen-
i ^aPHaal
N'Yfi kleine vermogen van
z3,r ware, schoon maar ter-
S k°ch- wel voldoende ge
reurt u dat?"
ili' if'11 bedrjjf voort te zetten,
M'-h J1 nebben we niets meer,"
j? inzoaverro ik bet voor Su-
I Ai; Nciug een groot geluk acht,
£raa,f Ltzlar in jiet hu-
(33 En ronduit gespro-
H ri *;o®, u thans vragen, of u
lu'riq0 ona Lenooligde
rX 'Atuurlijk tegen behoor-
A voor .te schieten
;3b]n .®narre staarde eenige
^en nadenkend Yoon zich
ui
Tromholfc." sprak hij
k *1 rAi Eoal graag helpen,
üing fyjidiQflj. Quasah
na Ericius mag nooit of nimmer we
ten, wie de kapitalen versohaft heeft,
noodig pm Limf orden voor haar fa
milie te kunnen behouden. Onder .die
voorwaarde kunt ge vandaag nog
over het geld beschikken, en doe ik
niet alleen van de rente, maar ook
vajn het kapitaal zelf, voorgoed) af--
stalnd."
Tromholt was door die plotselinge
vervulling van zijn wenschen even
Verheugd als verbaasd, maar het
stiet hem toch tegen de borst, van
Snarre geld als geschenk voor Su
zanne aan te nemen.
Met kalmen ernst zette hij! dit den
graaf uiteejn, ma;ar nam' intusschen
onder voorbehoud der goedkeuring
vain mevrouw Ericius een leening
gaarne aan. Nadat de graaf, begrij
pende dat zijn edelmoedig aanbod te
overijld was geweest, Tromholt's be
zwaren erkend had, keerde iien laat
ste paar Limf orden terug om met me
vrouw Ericius de zaken, verder te
bespreken.
Maar toten hij, in de spreekkamer
op het heerenhuis van Limforden
staarde, zich omwendde teneinde de
binnentredende te begroeten, zag hij
opeens tot zijn groote verbazing Su
zanne Ericius vóór zich staan.
^Slechts met geweld beheerschte bij
zlijn ontroering, en de buiging, waar-
Sede hij haar begroette, was er des
i kouder en Vormielijken om.
Suzanne b'omorkte «lijO OatrOtnüOP
söej! gdea,
„Ik wilde u spreken, mijnheer
Tromholt," begon zij1 met bevende
stem, gij moet mij op de eerste plaats
plaats zeggen of gij; evenals zoo
veel anderen, mijn handelwijze tegen
over graaf Utzlar afkeurt."
„Neen, juffrouw Suzanne," ant
woordde Tromholt en het was
Tromholt, de trouwe dienaar den
familie .Ericius, die deze woorden
sprak „ik keur uw handelwijze
niet a;f, want ik heb graaf Utzlar
leeren kennen, en ik ben overtuigd;
dat ge 'nooit gelukkig met hem zoudt
zijn geworden."
Tromholt's gelaat veranderde in
het minst niet, .terwijl hij- dit zeide.
„Ik Wou u ook over onze zaken
spreken," ging Suzanne voort.„Maa,r
vóór alles dank ik u, dat ge na al
wat er gebeurd is, ons nog helpen
wilt. Ik wteet alles wat gij' zeggen
wilt, ik weet dat wij' geen aanspraak
meer kunnen maken op uwe toe
wijding, en alleen een beroep kun
nen doen op uwe on.vcrgel'ij k-elij ke
ede lm oed ighe id.
Het begon Tromholt zwaar1 te val
len, zich aian den indruk dezer woor
den te onttrekken, maar hij' had!
zich vaist voorgenomen, de vrouw
die hem immers niet liefhebben kon,
door geeto enkel teeben te verraden,
wat er er in zijn kart omging.
„Ik daJnk u voor die woorden,
juffrouw Suzanne," sprak hij', „zij
bewijzen uwe goedheid voor .mij, die,
ik mro tfegt mul Qson, te blij
ven verdienen. Sta mij' toe, dat ik u
nu een oogenblik over zaken spreek.
Het geld dat thans noodig is om de
exploitatie van Limforden voort te
zetten, kan ik beschikbaar krijgen.
Ik heb iemand gevonden die het ons
leenen wil. He vraag is nu maar,
of mevrouw uw mama daartoe haar
toestemming geven wil."
Suzanne was in een stoel neerge
zonken. Ze voelde zich overweldigd
door dit nieuwe bewijs van toewij
ding .en trouw. „Ach," snikte ze;
„begraaf ons toch niet zoo onder de
bewijzen van uw edelmoedigheid,
waarvoor wtij, u zoo weinigdank kun
nen toonen. Ik zou niets zoq weinig
kunnen verdragen als het verlies
van uw achting."
Een oogenblik aarzelde Tromholt,
maar toen sprak hij1 met dezelfde .te
rughoudendheid en stijfheid als tot
nu toe: „Geloof mij, juffrouw Suzan
ne, in dit voor ons beiden zoo. ern
stige uur: ik ben dezelfde als toen
ik u voor het eerst ontmoette, en
ik zal het blijven. Aan mijn achting
en mijn vriendschap moet u nooit
twijfelen. Maar ook, al het andere
ligt voor goed achter ons, en het
mag missdnen hard zijn u dit rond
uit te zeggen, ik wil dat iqijn ver
houding, tot u vrii zü .van alle ,yal-
eche sentimentaliteit. ÖVat git ook
moogt doen of beslissen, ik zal
steeds de beweegreden uwer hande
lingen eerbiedigen, en het zal mijn
grapte geluk eür, u te tiimm N&yb
in mijn vermogen is, zal ik doen om
u gelukkig te maken. Ge zijt mij
daarvoor geen dank schuldig, want
dat ik dit doen mag is juist mijn
|eenig geluk, van ai het andera
heb ik afstand gedaan.
Verwonder u daar niet over"het is
wa.ar, het heeft mij .strijd gekost,
want ook ik heb een hart, en gemak
kelijk is de overwinning mij niet ge
vallen. Maar mijn wil is sterk, ster
ker daar het zwakke hart, en ?k
heb het bedwongen. En nu, juffrouw
Suzanne, laten we nu na, deze open
hartige verklaring scheiden, en ver
der rustig samenwerken Niemand
koestert ernstiger wenschen voor uw
geluk dan ik."
Zijn stem' beefde bij deze laatste
woorden: hij maakte een diepe bui
ging, drukte even zijn lippen op
haar hand en verwijderde zich snel,
terwijl Suzanne als gebroken ineen-
zonk.
-*
Het laatste ohdèrhoud met Suzan
ne bad Richard zwaar geschokt. Be
bovenmenschelijke dwang, dien bij
zijh gevoel had moeten opleggen,
wreekte zich thahs aan hem, en al
zijh wilskracht kon hem niet voor
de bekentenis aan zichzelf bewar
ren, dat hij Suzanne meer dan ooit
liefhad, ein dat hij; dat gevoel niet
zou kuhnen oüderdrukken, zoolahg
hij voortdurehd in harp habijhead
moest leven.
Daarom vrsfi hjj Jah, Doki vastbje-
sloteh, na de noodzakelijke maat
regelen, die voor de voortzetting der
exploitatie genomen moesten wor
den, Limforden voor altijd te ver
laten en in een ander land zich een,
nieuwe positie te veroveren.
Hoe dat alles nu het eenvoudigst
in orde te brengen was, daarover
dacht hij ha en, en hij moest erken
nen, dat het het best zou zijn, het
aanbod van graaf Snarre pan bet
nemen. Maar de eenvoudige oplos
sing was voor hem verreweg de pijn
lijkste. JVant de opgewonden stem
ming, waarin de graaf dit pan bod
gedaan bad, herinnerde Tromholt
zich nog maar a,l te goed. 3Vat kon
graaf Snarre tot zulk een edelmoe
dig aanbod gebracht hebben? Zijp
edelmoedige gezindheil was op zich
zelf niet voldoende om dit te ver
klaren. Er moest iets anders zijn,
en niets lag meer voor de hand, dan
dat de graaf zelf aanzoek wildet
doen om Suzanne's hand. En een
gevoel van weerzin tegen den edel
man, dien hij toch. den cyns zijner
hoogachting piet weigeren kon,
kwam over Tromholt.
Maar lang kon zulk oenvijandige
gezondheid toch bij hem, niet durep.
(Wordt vervolgA)
Nieuwe haarl
urant.
