DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND. Een man van ijzer. Uitkeering van driehonderd gulden. HAARLEÜISCHE ALLEOAGJES SCinffephuisvesi 23-31-33? Haarlem driehonderd gulden Gemengde Buitenlandsche berichten Een andere Paschen-berekening Woensdag 22 juüb 1910. 35ste Jaargang Mo. 7222 Bureaux van Redactie en Administratie Sniercommtanaal Telefoonnummer 8426. Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020. Heden wordt aan onzen abonné Th. MILATZ, wien dezer dagen een droevig ongeval over kwam, volgens art 3 derde lid van de polis voorwaarden de hem toekomende som van uitgekeerd. Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLftP. De Houtpoort. De ware reden. BUITENLAND. Algemeen Overzicht. FEUILLETON. HWE HURLEMSCHE COUR/SHT ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Haarlem f 1,35 Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1,35 Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,80 Afzonderlijke nummers 0,03 PRIJS DER ADVERTENT1ËN: Van 16 regels 60 cent (contant 50 cent) Iedere regel meer 10 cent Buiten Haarlem en de Agentschappen 15 cent per regel. (Buitenland 20 cent Reclames dubbel tarief Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cent (i contant). 1001 Alle betalende abonnés op. dit blad, die in het bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor GULDEN bij levenslange onge schiktheid tot werken. 410 GULDEN bij overlijden. GULDEN tij verlies van een hand of voet. GULDEN bij verlies ^an éen oog. GULDEN bij verlies van éen duim. GULDEN bij verlies van één wijsvinger. 15 GULDEN bij verlies van één anderen vinger. De ultkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean" Bijkantoor voor Haarlem de Nederiandsche Credietbank Nieuwe Gracht 11 DE ADMINISTRATIE, No. 2. Een poort, die geen poort meer is Daar is een <heele campagne ge feest thans liooren we er niet van .tegen de "bestendiging van den huidigen toestand aan lie Groote Houtpoort. 1 1 Velen willen de Eeide huisjes, over blijfselen van den ouden toestand, IWeg hebben ter verruiming van de Btraiat en vergemakkelijking van het Verkeer. Maar wa;t deed lie. gemeente on langs 1 Toen er dp da allep-allereerste plaats toch reden was om het ver keer te vergemakkelijken, 1 toen elk beletsel van het verkeer zelfs hoogstgc vaarlijk kon worden, toch men eigenlijk ik weet niet wat had moeten doen om vterkeersverhin- Öeren op te ruimten, "bij! het bezoek van da Koningin en den Prins heeft de gemeente de ruimte •kusschen die twee poorthuisjes, in Piaate van vergroot, nog vernauwd! Averechtoche manier van doen! Gelukkig zijn er geen ongelukken I gebeurd, al was het op de Hout- brug vooral na het bloemencorso angstwekkend vol. Maar oandat er van de beid© Vesten finks en rechts geen gerij1 was, en alles in eene richting ging, liep het hog goed af. Doch als nu eerlang de electrische komt rijden, zal men dan iie twee „dobbelsteenen" nog in eere houden Ze zijn pas opgeverfd en opgeknapt, dus er schijnt niet Veel animo te be tes taan, om ze af te breken. En toch zouden we zeggen, dat daar mee zoo gauw mogelijk een begin moet gemaakt wordenOnze moder ne tijd wil niet alleen verkeersverge- makkelijking, maar ook, op allerlei gronden, verbreeding der verkeers wegen. En niet het minst op grond der veiligheid voor voetgangers en anderen iWelnu: elke voerman, elke fiets rijder, weet hoe gevaarlijk de hoe ken zijn vóór de Groote Houtpoort, en menig .voetganger heeft er al eens een „sauve-qui-peut" moeten meema ken. Daarom hoe eer de twee „dobbel steenen" aan de Houtpoort verdwe nen, zooveel te beter! I [Wij verstaan het, dat geloovige en ijverige protestanten, onder den indruk van al het geschrijf, de por tee der Encycliek, hare bewoordin gen en bedoeling niet juist kennende ineen en verongelijkt te zijn, en nu protesteeren. Dat is begrijpelijk, en daartegen kunnen wij slechts de ware betee- kenis en het ware verhand der* veel gecritiseerde zinsneden, die zoo ten onrechte gemeend worden, voor „de Protestanten" in het algemeen grievend te zijn, duidelijk maken. En zoo we dit betreuren te moe ten doen, wij blijven er kalm onder. Maar we zouden onze kalmte haast verliezen hij het zien van het fel, hatelijk gestook, dat van andere zij de dan van geloovige Protestanten komtil Daar is hijvoorbeeld de „Frank furter Zeitung." Een blad in de haniden Van het joodsche groot-kapitaal, een hól- werk der vrijdenkers en jder móest- moderne levens-opvattingen, ©en steunpilaar voor 't ongeloof en apti- olericalisme. Welnudit blad heeft in de laatste weken niet opgehouden, tegen de Katholieken te stoken, in de hoop van politieke winst natuurlijk voor de liberalen. En de laatste Vondst is nu: „men verzamele in gansch Duitschland geld voor de oprichting van eeni Luther-kerk tegenover het Vaticaan te Rome, als een protest tegen den Paus"- Liet nu weldit plan Van een Hu ther-kerk te Rome als protest, komt niet van geloovig-protestantsche, doch van.... joodsch-liberale zijidef! En wil men de ware reden van het plannetje nog nader kennen, leest dan deze duidelijke- en teekenende zinsnede „Zooals de zaken nu sta,an, zal „het benoodigd© bedrag .in enkele „ma-anden bijeen zijn, temeer daar „alle vrije denkers, die reeds lang „aan de kerk ontgroeid zijn, gaarne „daartoe zullen bijdragen Daar hebt ge het! Niet ter wille van het Protestan tisme, niet vóór de Protestantsche kerk, ma,ar tegen R ome ga,at het! En als het maar „tegen Ro-me" is, dan willen alle „vrije denkers" van het slag der „Frankfurter", die im mers al zoo lang „a,an de kerk ont groeid" zijn, wel een duitje er voor offeren Tegen Rome, de ware reden van het kabaal wordt nu verklapt! Deze Duitsche liberale krant is wel wat al te onhewimpeld-royaad in z'n uiteenzettingendan doen het Amsterdamseh© „Handelsblad" vol vroomheid, en de „Nieuwe Rottl Ct." die er de predikanten vóór- spant, .het zaakje toch handiger! Er is in de veelbesproken en lang durige KRETA-kwestie weer eens een nieuw voorstel ingediend, ditmaal al weer door Rusland. De regeering van den Czaar vindt n.I. dat men het beste de zaak kan oplos sen met GEWEER EN KANON, en dat at die onderhandelingen tóch niets geven. Daarom stelt de Russi sche regeering voor, evenals vroeger, een voldoende troepenmacht van de beschermende mogendheden op het ei land te landen. Gesteund door die troe penmacht kunnen dan de vier mogend- den op het eiland weder een voorloo- pige regeering instellen, die het bewind zal hebben totdat er eindelijk weer eens gelegenheid komt voor een defini tieve regeling. .Wat de drie andere mogendheden daarop hebben geantwoord is nog niet bekend; maar wordt dit voorstel aange nomen, dan zal het de openhartige be kentenis zijn van een totaal onjuiste opvatting, door deze mogendheden, y-an de taak die zij in 1898 hebben aan vaar <L, Nu echter de mogendheden niet in staat gebleken zijn een definitieve op lossing te vinden 'is het wellicht het beste, dat zij ook de Kretensers belet ten in de toekomst door eigenmachtig optreden een beslissing uit te 'lokken. Wanneer het eiland weder bezet wordt door de troepen der mogendheden, heb ben de Kretensers geen reden om zich te beklagen, of zich gekrenkt te gevoe len. Het Russische voorstel is toch klaar blijkelijk niet gericht tegen de Kreten sers, maar tegen Turkije. Men vreest in Europa de onaangename gevolgen van een oorlog in den Balkan, en. wil dien voorkomen. Zoo Turkije er toe overging de Kre- tenserkwestie o-p eigen gelegenheid te regelen, dan moest het beginnen dit eiland, dat toch het rechtmatig bezit .van het Ottomaansche Rijk is, te be zetten. Dat zou voor de beschermen de mogendheden echter niet aangenaam zijn, zoowel wegens de beleediging, die daarin voor hun beheer gelegen is, als wegens het gevaar voor verwikkelingen. En daarom willen zij alles bij het oude laten, en opnieuw recht doende, overgaan tot denzelifden maatregel, dien zij twaalf jaren geleden ook namen, en sedert eenige jaren als niet meer noodig, hebben opgeheven. Intusschen vinden de TURKEN dit voorstel allesbehalve prettig, en neemt daan de opgewondenheid toe. „Tegen Griekenland", is nu de leus, en dat de Turken het daarmee eens zijn "bewijst wel de uitbreiding, die DE BOYCOT met den dag aanneemt. E|n deze kan gevaarlijke gevolgen hehben.. Koop lieden toch van Helieensche nationa liteit vormen in Turkije de voor naamste elementen uit de handels-, hank- en zakenwereld. Hun aantal bedraagt alleen .in Konstan tin opel 50.000 man- Doch bovendien zijn er nog wel vijfmaal meer Grieken van Ottomaansche nationaliteit; het is moeilijk deze heide groepen van Grie ken uit elkander te houden. Do .boycot onderscheidt zich van die tegen Oostenrijk, .dat hij een: onverzoenlijken haat doet ontstaan tussohen Turken en Grieken. Het kustverkeer tusscben de Turksche havenplaatsen wordt voornamelijk door Grieken uitgeoef end, en is bijna geheel gestaakt. In tal van zaken wordt de invloed van den boycot onaangenaam merkbaar. 'Daarbij neemt de persoonlijke op gewondenheid tnsschen Grieken en Turken voortdurend toe, en een on bedachte daaid, een kleine oorzaak is er slechts noodig, om dadelijkheden te prövoceeren, waardoor de geheele rust ©11 .vrede, die de mogendheden zoo algemeen willen ."bewaren, be dreigd zal worden. Reeds wordt gemeld, dat een aan tal Grieksche huizen in Turkije hun ne betalingen zullen móeten staken. Het departement van binnenland- sche zaken te Konstantinopel heeft nu wel een circulaire rondgezonden, waarin wordt uiteengezet, dat de mogendheden dó Kretenser-kwestie zullen oplossen, en waarin wordt gewaarschuwd tegen daden, die de Turksche belangen aanmerkelijk kunnen benadeelen. Maar zal dit wat helpen?.... Vorstelijk huwelijk. Men meldt, dat het huwelijk tusschen prins Victor Napoleon en prinses Clementine van België 15 Augustus op hjet kasteel Mon- calieri bij Turijn voltrokken zal wor den. B,eiden zijn 'daar nu op bezoek bij prinses Clothilde, de moeder van prins Victor Napoleon. De Duitsche keizer zou z'ch heden, Woensdag, naar Altona begeven om aan boord van de „Hohenzollern" te gaan, waarna hij bij Ballin, den directeur der H.-A. lijn zou dejeuneeren. Het „Tage- blatt" had een onderhoud mat 's kei zers lijfarts, dr, Niedner, die sinds acht jaren den keizer geregeld behandelt. Het verhaal eener operatie was totaal verzonnen; er was slechts sprake van een bloeduitstorting in jde rechterknie, tengevolge van een te 'langen rit «te paard na zijn Engelsche reis, misschien ook van geforceerde kamergymnastiek, waar de keizer dagelijks aan doet. De doctoren vonden het pech dat zoo kort na de bloedvin aan de hand, dit geval zich voordeed en verklaarden terstond, dat beide gevallen niets met elkaar te maken hadden .De knie werd met natte omslagen behandeld. De keizer is wer kelijk gezond, gevoelt zich wel en loopt zonder steun, hoewel nog wat moeilijk. Hij zal de Kieler Wpche zeker kunnen meemaken en Hamburg bezoeken. Ten slotte zeide de arts„Er is geen aan leiding iets te verzwijgen, daar kunt gij zeker van zijn." Noodlottige huisinstorting te Lem- berg. Uit Lemberg komt het bericht, dat in de Jodenwijk aldaar in den nacht van Zondag op Maandag een huis van drie verdiepingen is ingestort, waarbij de plafonds van alle drie verdiepingen in de diepte stortten en een menigte der bewoners onder hun puinhoopen begroeven. Onmiddellijk werd met het reddingswerk begonnen, waaraan ook politie en militairen deelnamen. Tot op Maandagmiddag waren 8 dooden en evenveel zwaar gewonden onder de puinhoopen vandaan gehaald. Men vreest echter, dat zich nog een groot aantal slachtoffers onder de steen- en houtmassa's bevindt, daar het huis be woond was door veel kleine gezinnen. Hartverscheurende tooneelen speelden zichop de plek des ónheils af. Een gezinshoofd, dat zijn heele familie ver loor, is waanzinnig geworden en moest naar een krankzinnigengesticht worden vervoerd. Van treurige belangwekkend heid is de omstandigheid, dat de eige naar van het huis, een zekere Samuel Menkes, reeds sedert geruimen tijd gele den van het stadsbestuur last had ge kregen, het sedert lang als bouwvallig bekend staande huis af te breken, en den bewoners aan te zeggen, dat zij moesten verhuizen. Menkes teekende echter beroep van dezen last aan bij de hoog ere autoriteiten, hetgeen ten gevol ge had dat deze het beroep inwilligden en het desbetreffende gemeen (©raadsbe sluit vernietigden. Latere berichten mel den, dat er minstens 30 personen on der de puinhoopen begraven werden, waarvan er 10 zijn omgekomen. Het spoorwegongeluk bij Ville- preux. Het ministerie van publieke .wer ken heeft een lijst van achttien slacht offers gepubliceerd. Acht lijken verkee- ren echter in zulk een toestand, dat zij onkenbaar zijn. De herkenning zal zoo niet onmogelijk, toch uiterst moeilijk zijn. Te Villepreux komen nog voortdurend familie en vrienden aan van personen, die, naar men vermoedt, zich in den trein hebben bevonden, om inlichtingen omtrent hen in te winnen. Ongelukkig zijn de overblijfselen van vele lijken be slist onkenbaar geworden, en moet men uit een of ander voorwerp of klee- dingstuk de identiteit trachten vast te stellen. Zoo werd het lijk van den heer Hellard uit Saint-Remy-sur-Ave herkend aan een ring, dien men in de puinhoop.en vond» Vrienden van dr. Baumany hebben hem meenen te her- nen aan zijn hoed. Alle voorwerpen, die op de plaats van het ongeluk worden gevonden, zijn in een afzonderlijke zaal neergelegd. Al de lijken en de overblijf selen der lijken zijn gisterenavornd ge- kisf. De kisten zijn in een loods ge plaatst, die in een rouwkapel is ver- waakt. Een meisje van 14 jaar, dat anderd. Zij worden door gendarmen be- na geheel verkoold was, werd herkend aan haar schoenen, die onbeschadigd waren gebleven en aan een ring, dien men op de overblijfselen terugvond. Een ander herkende zijn vrouw slechts aan een sleutelbos, die op een ver schrikkelijke massa van gebroken hout werk werd teruggevonden. Ontzettende tooneelen spelen zich voortdurend af op het station en in de zalen waar de ver schillende overblijfselen bewaard wor den. 'n Jonge vrouw is plotseling krank zinnig geworden* Maandagmorgen om 5 uur heeft men nog twee lijken gevon den, die eveneens verkoold onder de machine van den express lagen. De da tum der begrafenis zal worden vastge steld door den prefect in overieg met den minister van binnenLandsche zaken. De „Pluviöse". Gisteren is, naar uit Calais gemeld wordt, het laatste lijk, het zeven-en-twinligste, uit de gezonken onderzeeër „Pluviöse" te voorschijn ge bracht. De Laatste aangebrachte lijken verkeerden in afschuwelijken staat In een tot chapelle ardenta "ingerichte loods aan de haven rust nu tijdelijk het stoffelijk overschot der zeven-en-twintig mannen, die in de kracht van het le ven zulk een afgrijselijken (dood vonden. Wanneer de begraefnis zal plaats heb ben is nog niet bekend» Weer een aanslag. Op den Russi sch en minister-secretaris Doemilxasch- ko, die thans de Siberische spoorwegen inspecteert, is een aanslag gepleegd. De dader loste twee revolverschoten op het venster van den salonwagen, waar Doe- mitraschko tegen aanleunde. De secreta ris blee fongedeerd .terwijl de dader ont kwam* Geruimen tijd geleden hebben wij in een uitvoerig artikel geschreven over een plan om wijzigingen te maken in den kalender, waardoor dan voortaan Paschen zou vallen op een vastendag, n.L den eersten Zondag na 4 April. Dit plan gaat uit van de Maatschap pij van Nijverheid in ons land, en ei genaardig is dat het door twee Haar lemmers, Gr. S. de 'Clercq en Mr. En schedé, voorzitter der Kajmex van Koop handel alhier, gisteren is verdedigd in eene internationale vergadering van Ka mers van Koophandel, welke dezer da gen te Londen wordt gehouden. Di4 congres zal nu nadere maatregelen ne men om de nieuwe berekening van het Paaschfeest zoo mogelijk fat werkelijk heid te maken. 16) 'N,a een korte pauze sprak hij plom- Weg„Neen, waarde Tromholt. Uit dat voorstel kan zich voor Alten, noch voor u ,of mij iets goeds voor komen Openhartig gesproken, wij hehben ons beiden in Alton's ge schiktheid Voor het bestuur van een zoo uitgestrekt goed als Limiforden- Trollheide vergist. (Uw zwager is, afgezien van zijn andere goede hoe danigheden, vlijtig, eerlijk en nauwgezet 1— maar een Tromholt is hij bij lange na niet. Wij z;ijn overi gens ook te zeer verschillende nai- turen om óp den duur samen te wer ken, ik moeit u eerlijk zeggen dat ook al zou ik eigenaar van Limforden blijven, ik Alten op den duur niet in zijn betrekking zou kunnen hand haven. En ook hij zelf verlangt naar Verandering, als ik mij' diet sterk vergis. [Wil hij zijn vroegere betrek king van inspecteur meer hervat ten, daar heb ik niets tegen. Daar voor is hij geschikt, en dan wordt onze verhouding vanzelf ook beter." .beleefden toon zijn leedwezen uit, dat de graaf het met Alten blijkbaar zoo slecht vinden kon en besloot m;et de bólofte, dat bij over de zaak na denken en er op terugkomen zou. A an bet slot van bet gesprek in formeerde de graaf naar Utzlaa'. „Juffrouw Din a Ericius, met wie ik druk correspondeer, en van wie ik nog kort geleden een brief ge kregen heb, weet niets van hem;. Kunt u faij misschien zeggen waar hij is en hoe het hem gaat „Ja," antwoordde Tromholt een voudig. „Hij heeft erg veel tegen spoeden ondervonden, die intusschen zijn karakter gerijpt hebben. Op het oogenblik is hij hij mij in dienst en maakt- het zeer goed." „Wat zegt ge, graaf Utzlar bij' u in dienst!" Snarre zette groote oogen op en meende blijkbaar, dat Tromholt den draak met ham stak. Over Richard's gelaat gleed een beminnelijk, ©enigszins ondeugend lachje. i „Ja, meneer de graaf," sprak hij1, „ik begrijp dat u zich daarover vetr- baiast. En ik moet dap ook erkennen, dat twee jaren geleden geen gedachte verder van mij geweest zou zijn den graaf Utzlar nog eens op die manier de broederhand te zullen reiken. Maar de man was diep ongelukkig Tromholt streek, blijkbaar heftig omgewonden, langs zijp zwarten1 hij had na het verbreken zijner baard. Hij ging intusschen piet ver-1 verloving mót juffrouw Suzanne Eri- der op het onderwerp in, sprak op cius heel zijn kapitaaltje er door gebracht en wilde nu werken. Door een gewetenloozen compagnon bedrogen en vap zijn allerlaatste middelen beroofd, kwam hij1 .bij mij om hulp. Op het gerucht van zooveel ongeluk en ellende, als w;aaron.der Utzlar blijkbaar gehukt ging, zweeg in mij al het andere, en op gevaar af dat mijn handelwijze door de familie Ericius verkeerd beoordeeld z,ou worden, heb ik Jfcepil aan werk ge holpen." - Y „Tromholt," riep graaf Snarre op springend en hem de hapd reikend, „ja bent toch een pracht van een kerel. Ik gaf er veel voor als ik mij uw gelijke wist!" Hij sprak de waarheid. Hoe klein kwam de schitterende aristocraat zich op dit oogenblik voor naast den eenvoudigen, allen lof afwijzenden burgerman, die alleen in trouwe plichtsvervulling tegenover zichzelf en anderen zijp geluk vopd „Wat hebt ge in den laatsten tijd van de familie Ericius geboord," vroeg do graaf plotseling. „Niets, meneer de .graaf. Ik sta, niet met de fapiilie in briefwisseling, en ook Alten beeft mijl in den laat sten tijd niets over ben geschreven." Een oogenblik keek de graaf Tromholt, die met afgewend gelaat deze woorden gesproken hail, sóherp aan, maar hij vroeg niet ver-der. Nog ©enige oogenblikken spraken dah.ee- ren met elkander, daarna noodigde Tromholt den graaf voor den vol- dan ook vólkomen recht, na mjjn genden dag aan zijn tafel. In do huiskamer der familio Eri cius zat Suzanne a,cht dagen later bij1 haar moeder. De beide dames hielden zich met ©en handwerkje be zig, toen opeens Dina met een brief in de hand id© kamer binnen kwam stormen. „Nieuws," riep ze uitgela ten, „heerlijk nieuws, boor!" Suzanne was bij, het onstuimig bin nenkomen van haar zuster niet wei nig verschrikt opgestaan. Zooa,ls dikwijls gebeurde, waren ook nu hare gedachten ver afgedwaald van de sierlijke kantwerken, waarmee ha,ar vingers als werktuigelijk bezig waren Er vloog e.en lichte blos over haar gelaat, terwijl haar blik in spanning op den brief gericht bad, dien Dina. nog .steeds heel geheim zinnig heen en weer zwaaide. „Welnu, van wien is het nieuws," vroeg mevrouw Ericius. .„Vap graaf Snarr© misschien Daar ziet de brief wel, het meest na,ar uit." Met plichtstatig gebaar vouwde het jonge meisje bet schrijven open en begon, zonder de vraag vaP hare moeder direct te beantwoorden, te lezen „Beste juffrouw Dina. Dat- ik dezen brief, op Snarre a,an mijn schrijftafel zittende, tot n richt, zal ten gevolge hebben, dat er .een diepe rimpel van ontevredenheid op uw schoon voorhoofd komt. U, hadt zoo langdurige afwezigheid te ver wachten, dat ik n en de uwen het eerst kwam bezoeken. Ik had dus ik' geef het toe allang op den Dris- texnbrokerweg mijn opwachting moe ten maken. Maar weet u, het beste bewaart men altijd erg graag tot bet laatst, en ik zeg u niets dan de waarheid, wanneer ik verklaar, dat ik er hartelijk naar verlang, nog'eens anders dan op papier door u te laten plagen en vertroetelen. U herinnert zich nog wel, hoe ge mij bespot hebt, toen ik ,op mijn reis door de wereld maar niet kon besluiten, een olifapt of een dromedaris te bestijgen. Hierbij gaat mijn fotografie als Parijzenaar. Zonder er bij te zijn, hoor ik u al de volle maat uwer spotternijen over mijn onschuldige beeltenis uitgieten. Maar van u laat ik mij dat graag doen! Neem d© verklaring van mij! a,an. dat ik er bepaald behoefte a,an heb, mij door u te laten uitlachen. Wanneer het de dames Ericus schikt en dat hoop ik van harte kom ik u binnen on geveer acht dagen bezoeken en breng u een opgezette giraffe van de reis mee. Ik hoop dat ge die kleinig heid wel zult willen aannemen en ze een plaats naast uw schrijftafel waardig zullen keuren. Steeds in diepe vereering en in bewondering voor uw zoo beminne lijke eigenschappen, verblijf ik Uw toegenegen TYCHO SNARRE." „Allemachtig aardig, vindt u ook niet, mama En wa,t zeg jij er van, Suzanna," zoo besloot de onstuimige Dina bare voorlezing. Suzanna, die daar onbeweeglijk en met een buitengewoon zachte uit drukking op het gelaat zat, knikte. „Ja Dina," sprak ze, „graaf Snarre is een modern edelman met al de goede eigenschappen en de gebre ken van zijn stand. Ondanks al zijn vooroordeelen, zijn zelfzucht en ongestadigheid is hij een man van ridderlijken, loyalen aard. Ik ver heug mij dat gij zoo goed met hem kunt omgaan, en ik hoop ernstig dat hij spoedig .nog wat meer voor je zal zijn dan een vriend. „Maar Suzanna," vloog Dina op, en een donkere blos steeg baar naar het gelaat, „hoe kun je nu toch zoo iets zeggen. Wat zou de graaf zich in zijn adellijke gevoelens ge krenkt achten, als bij hoorde wat bier gezegd wordt. Graaf Esbern Snarre kan immers minsteps aan spraak maken op een gravin, zoo niet op een prinses! En dan zoudt gij- denken, dat hij zijn oog liet val len op zulk een nietig persoontje als Dina Ericius! Wat zouden zijn voorvaderen wel zeggen! De heeren draaiden zich immers allemaal te gelijk in bun graf om! Wordt vervolgd

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1910 | | pagina 1