A. VON DER iÖHLEN Gr. Markt 25
De Luxe BrooMkerjj
Smakelijk Brood
m uitsluitend prta kwaliteit.
Mengelwerk.
Tante Laura's testament
Mevrouw Hooker's „hertog".
w.
BondsgebouwSmedestraat 2?»
(St. Bavo.)
Ol flte Goede, Secr.
Afdaling LISSE.
BondsgeboirwBiondstr&at H.47.
Sint Jozefsgeseüen-Vereeniging.
HET BESTUUR.
Specialiteit in W'TTE en TRICOTGGEDEREN
Te<efoon No. 1471 i coupétje, met het wapen der Dters-
HAUiïê ÊlIMS leighs op het portier geschilderd."
nHMnb&m u hier een oogenblik
ROKKEN en BLOUSESi ^^hten. dan zal ik gaan zien of hij
HEEÜft! C. J. GARELS
voorheen P«su2 Kaiser1,
LEVERT:
IV.:
Huyg, Binnenweg.
J. en P. de Wildt, „Klein Bosch" bo
Hoven".
S. en C. Boomsj Binnenweg 23.
J. Moor en, Raadhuisstraat 2.
OVERVEEN.
,W. J. Jansen.
C. de Vries, Dompvloedslaan 607, R
SCHOTEN.
B. Burger, H. v. d. Bos, W. J.
Bos, H. A. Langendorf, alien is
Schoten.
Gebrs. Spanjaard, Bloemendaal.
J. v. d. Berg, Santpoort (Station).
J. v. d. Bronk, Santpoort (Station.!
J. P.. Handgraaf, Santpoort.
HAARLEMMERLIEDE EN SPAARN-
WOUDE.
N. Jabroer, Spaarndam.
Renier Balm, Spaarnwoudc.
N. Molenaar, Lagen Dijk.
W'. v. Warmerdam, Lage Dijik.
WelEerw. heer J. van der Mark,
kapelaan-commissaris.
DRIEHUIZEN.
P. Tervoort; G. Schoorl; L. Kroone;
P> Uitendaal; L. Terveont.
Zij, die zich bij de Propagandaclub
willen aansluiten, worden beleefd ver
zocht zich te wenden tot den heer
G. Kromhout Azn., Secretaris, Oiiesla-
gerslaan 14, Haarlem.
De heeren Propagandisten zijn ook
bereid om abonnementen voor de S,NL
0. Ct." aan te nemen.
HILLEGOM.
„R. K. Propagandaclub LEO XIII"
voor verspreiding van
KI. K. Volkslectuur, te Hillegom e»
Omstrekenten huize van de heeren
Propagandisten, wier adressen
hieronder volgen, «ijn te allen tijde
de boeken verkrijgbaar.
A. J. Loerakker, Meerdorpstraat; P.
van Rooden, Kerkstraat; G. Kortekaas,
Meerstraat; L. van "Tol, Zilk; J. v.
Leeuwen, Havenstraat; J. Pijpers, Meer-
dorpstraat; J. van der Linden, Maria-
straat; G. Brouwer, Stationsweg; N.
Wij e i's, Molenstraat; A. Wassenaar
Meerdorpstraat; J. van der Linden,
Meerstraat; J. Trouwen, Kerkstraat; W.
van Maris, Weerestijnstraat; A. der Lin
den, Weerestijnstr.M. Ruigrok, Loos-
terweg III; F. Ruigrok, Loosterweg III;
P. Daanen, Kalkovens; A. Broekhof,
Kalkovens; C. Jansen, Ringdijk.
AMIeeHng HAARLEM.
Nederlandsche R.-K. Volksbond.
Maandag 25 Juli, half 9 uur,
Ondersteuningsfonds.
Dinsdag 26 Juli, 9 uur repetitie
Zangvereen iging.
Donderdag 28 Juli, half 9 uur
Rederij kerskam er.
Vrijdag, 29 Juli, half 8 Exploita
tie-commissie, half 9 uur Hoofdbe
stuur. Half 9 uur Meubelmakers, half
9 uur Metaalbewerkers „St. Eloy".
Zaterdag 30 Juli, half9—half 10
zitting Steuncomité Leo XIII. Half 9
Zitting Spaarbank „St. Antonius van'
Padua",- 8 uur zitting Hulpspaarbank
(Sehoterkwartier). Half 9 uur zitting
Spaarbank St. Nicolaas (winterprovisie)
half 9 uur zitting en inschrijving van
nieuwe leden in die Coöperatieve Bak
kerijl „Arbeid Adelt". Half 9 uur
Communief onds.
Mededeeling.
Aan de leden 'der afd. Haarlem
.wordt eerstdaags üoor ,den blode een
kaart thuis bezorgd, wiaarop zlij .op
Zondag 31 Juli a-s op vertoon van
idie kaart een toegangsbewijs van
,10 ct. per persoon kunnen krijgen,
alleen geldende voor het lid en zijn
echtgenoote of dame, tot het bijwo
nen van een bioscoop-voorstelling in
ons bondsgebouw St. Blavo.
Voor het overleden lid Rosbach zul
len de H. Missen op nader te bepalen
datum in de Sk Antoniuskerk worden
gehouden.
Namens het [Bestuur,
!E. H. Broekhuizen, 1 Secr,
Afdeeiing VELSEN en 0
Bondsgebouw: Rijksstraatweg L' 24c.
Zondag 31 Juli, des avonds 7 uur,
aigem. vergadering van het Steenkolen-
fonds.
Nieuwe leden kunnen zich zoowel
voor dit als het volgend seizoen opge
ven bij het bestuur van dit fonds.
De leden van dit fonds worden eraan
herinnerd, dat vóór 1 September a.s.
de bijdragen van aankoop moeten zijn
voldaan.
Namens het Bestuur,
P. van 't Padje, Voorz.
J ac. Zuurbier, Secr,.
Afdeeling BEVERWIJK.
Bondsgebouw: Peperstraat 15.
Zaterdag 23 Juli, 'sav. van 8—9
uur zitting der Spaarbank „St. Anto
nius", van 7.45 tot 8.45 uur zitting
der Spaarkas St. Nicolaas en Commu
nief onds.
Bericht
Op de eerstkomende maandvergade
ring zal de Spaarbank commissi e ver
slag uitbrengen over het afgeloopen
boekjaar.
Namens het Bestuur,-
Zaterdag 23 Juli, des avonds
van 8 tot 9 uur, zitting Spaarkas.
Van 8 tot kwart voor 9 u,u,r zitting
[Winterprovisie.
Nanjeps het Bestuur,
A. H- Schrama, Seer^
HAARLEM.
R. K. Militaire Vereeniging.
Zoetestraat 13.
Het gebouw is dagelijks geopend, des
avonds van 610 uur en op Zon- en
Feest dagen den geheelen dag.
Vereen igingsgebouw Zoetestraat No. 3
Geopend des Zondags van 12-3 en van
5-10 uur. Op werkdagen van 6 tot 10 uur
's avonds.
Liefdewerk: St. Josephs-
Ambachtsleerlingen.
Patronaat voor jongens van 1216 jaar.
lederen Zondagavond te 6 uur Gods
dienstonderricht en daarna ontspanning
en gelegenheid tot inleg op de Spaar
bank.
De jongens vereenigen zich in h'et St
Vincentiushuis, Zoetestraat no. 11, al
waar ook het Bestuur lederen Zondag
avond van 6—71/2 uur over de belangen
der jongens is te spreken. (Ingang: N.
Groenmarkt no. 22.)
Aanneming van nieuwe leden ge
schiedt in 't begin van September aan
staande.
R. K. Vereeniging tot bescherming
van meisjes, gen. „St. Martha."
Het Bemiddelingsbureau der Vereeni
ging is geopend eiken Dinsdagmiddag
van 12— 2 uur, voor betrekkingen als
dienstboden enz., Donkere Spnarne 22
alwaar voor R. K. dienstmeisjes wier
ouders buiten de stad woonachtig zijn
iederen Zondag- en Woensdayavon.. van
810 ure gelegenheid bestaat tegen de
geringe vergoeding van 5 ct. per week
haar vrijen tijd aangenaam en gezellig
door te brengen.
Aanmelding daartoe aan het „Te Huis"
op bovengenoemde avonden.
St. Elisabethsvereeniging.
Inleveren van ziekenb'riefjes Maan
dagavond tusschen 7 uur en half B.
Woensdag- en Vrijdagmiddag tusschen
i en 2 uur, Jansstraat 49.
St. Bo»&-v«reamging.
Tijdelijk Zoetestraat 12rood.
Het Bestuur is te spreken eiken 2en
Vrijdag der maand, des avonds tusschen
half acht en half negen.
Het doel dezer vereeniging isMeisjes
uit den dienstbaren stand van 12-16-
jarigen leeftijd gratis in het naaien
en aanverwante vakkens alsook het
knippen, te onderrichten.
Het onderwijs wordt gegeven eiken
avond der week5 uitgenomen den Zater
dags des avonds van half zeven tot
half negen.
Aangifte van leerlingen tweemaal per
jaar op een steeds in dit blad te ver
melden datum.
Maria-vereeniging.
R. K. Vereeniging tot bestrijding van
het drankmisbruik vergadert elke twee
maanden; hetwelk vooraf in de agenda
dezer courant wordt bekend gemaakt.
De Mariaver. heeft een onderafdeer
Ling, Meisjesbond, voor leden van
11—16 jaar, die ook tweemaandelijks
vergadert op Zondags 'snamidd. 4 uur
in 't gebouw St. Bavo, Sm edestraat.
In de vergadering is gelegenheid zich
voor het lidmaatschap te laten inschrij
ven tusschentijds bij het secretariaat
der vereeniging Z ij 1 w e g 21.
iR„-K. Propagandaclub „(St. Petrus",
Schoten (stadsgedeelte).
Het Bestuur bestaat uit de heeren:
J. Th. Bakker, Voorzitter, Klooster
straat 101.
J. J. van Kolk', le Secretaris, "Paul
Krueerstraat 30roodL
Th. van Geldorp, Penningmeester,
Borneostraat 15.
P. Beers, 2e Secretaris, le Hooge-
woerdd war ss t raat 12.
H. M. A. Mathot, Commissaris, Dr.
Leydsstraat 74.
„ART1 ET RELIGION I".
Secretariaat: Roosvelidstraat 45.
Directeur: CAREL PHILIPPEAU.
Woensdagavond. 27 Juli as. weke-
lijksclie repetitie in Je nieuwe con
certzaal van de Sociëteit Vereeni
ging, aanvangende voor Dames te 8
uur en voor de Heeren te 9 uur pre
cies. .Dames en Heeren welke ver
hinderd zijn, gelieven daarvan ken
nis te geven.
Zondagavond, 24 Juli a.srepe-
titie in de bovenzaal van café „De
Korenbeurs" aanvangende voor Da
mes en Heeren te 8 uur.
Bestuursvergadering op Koens.-
dag 27 Juli 'te 8 uur precies.
.komt
ben indien zij eens voor goed was
Vermoeid en loom liet Laura haar
handen zakken. Zij zocht nu ai twee
dagen, twee heele dagen, van den vroe-
gien morgen tot diep in den nacht naar
tante Laura's testament.
„Wacht maar, Laura, tot eerst eens
mijn testament geopend is!" daarmee
had tante haar volgzaam fen lijdzaam
gehouden. De beste jaren van haar
jeugd, had zij bij de altijd sukkelende,
altijd knorrende peettante doorgebracht,
die haar eigenlijk heelemaal niet nóo-
dig had, haar zelfs niet zou gemisf heb-
Dag na dag was voorbijgegaan met
nooit eindigende, in den grond echter
overbodige kleine diensten, waarvan
tante Laura met verbazende vinding
rijkheid er telkens nieuwe wist uit te
denken.
„Ik leef zoo lang niet meer en ben ik
eenmaal dood, dan is bijna alles voor
jou, dan kun je doen wat je wilt."
Daarmee had zij haar nichtje weten
te binden, met een band, "die langza
merhand tot een ijzeren keten werd,
die zwaarder en zwaarder begon te
drukken en waarop alles in stukken
brak: jeugd, werkkracht en —liefde.
Ja, ook de liefde!
Want toen de liefde plotseling als
een gouden zonnestraal haar somber
leven binnendrong, neen niet als een
straal, doch als een mooi fonkelende,
schitterende, hemelsche zon, toen Gus-
taaf haar vroeg of zij zijne vrouw wilde
worden, toen had tante Laura net zoo
lang gezeurd en gezanikt tot zij ook
den krachtigen, levenslus'tigen Gustaaf
gebogen had.
„■Wat hebben jullie, als je nu al
trouwt! Armoede en bekrompenheid.
Dat beetje salaris is te veel om te
sterven en te weinig om te leven!
Wacht toch nog een paar jaar, tot
ik dood ben. Het leven is immers nog
zoo lang. Dan kunnen jullie nog
lang genoeg getrouwd zijn! Ja, 't is
jullie plicht om te wachten. Je heilige
plicht! Want dat zeg ik jullie", tante
Laura's stem werd schel en haar ma
gere gestalte richtte zich hoog op in
den stoel voor 't venster, van waaruit
zij den lieven langen dag alles afgluur-
de wat er op straat gebeurde, „Laura
krijgt geen cent, als zij mij nu in den
steek laat geen centDenk er nu
maar eens over na, hoeveel je je kin
deren te kort doet. Denk daar maar
eens aan!"
Eerst had Gustaaf zich met hand en
tand verzet Wat konden hem die cen
ten van tante schelen, waarop zij wel
licht hun halve leven lang zouden moe
ten wachten! Zij zouden trouwen, ge
lukkig zijn, zoolang zij nog jong wa
ren. Doch later bespraken zij de zaak
pog eens kalm met hun beiden hon
derdduizend gulden was geen kleinig
heid, vooral niet als men met twee
honderd gulden per maand rond moet
komen. En dan, tante Laura zou toch
niet eeuwig blijven leven. Het einde
was, dat zij besloten te wachlen.
Doch, zooals 't gewoonlijk gaat, tanle
Laura, die iederen dag over sterven
sprak, werd ouder en ouder en ten
slotte moesten zij 't wel erkennen, dat
zij feitelijk met den dag gezonder werd.
En tante zelf? Die verheugde zich er
over, dat zij haar erfgenamen zoo lang
liet wachten. Steeds werd zij knor-
riger, onverdraagzamer.
Docli de twee jonge menschen misten
de kracht hun boeien te verbreken.
Het leek wel, dat een groote kruis
spin hen in haar net had gevangen
en hen met haar draden omwikkelde,
steeds vaster, en hen langzaam uitzoog
iederen dag wat meer. Zij waren beiden
moedeloos geworden en menigmaal in
slapelooze nachten scheen het Laura
of zij beiden al niets meer te wenschen
hadden van het leven, of zij beiden
j de kracht misten, een nieuw leven te
beginnen, indien 't ooit zoover kwam.
En nu was het zoover gekomen.
Onverwachts was de dood gekomen,
die tante Laura zoo lang vergeten
scheen te hebben. Nadat zij den avond
"te voren Laura én Gustaaf nog steke
lig had toegevoegd, dat zij lang op de
erfenis, moesten wachten, vond Laura
haar 's morgens dood in bed, met een
geheimzinnig lachje om den starren
mond.
Laura liet zich uitgeput in een sloel
vallen. Zou dat lachje een triomf-
lachje zijn geweest? Zou zij hun nog
na haar dood een poets gebakken heb
ben? Want er viel bijna niet meer aan
te twijfelen: er was geen testament!
Het heele huis hadden zij afgezocht.
Ieder schuilhoekje, ieder laadje met
koortsachtig ongeduld en daarna nog
eens met gewilde kalmte en nauwkeu
righeid doorzocht. Nergens was iets
te vinden. Ook bij den notaris, die
nu en dan tante's zaken behartigde,
was geen testament te bekennen. Dus
zou de erfenis gedeeld moeten worden
met een dozijn neven en nichten, die
zich nooit van hun leven iets om tanle
Laura gelegen hadden Laten liggen, in
tegendeel haar zooveel mogelijk uit den
weg waren gegaan.
Laura barstte uit in tranen. Daar
voor dus had zij haar jeugd ten offer
gebracht, haar liefde en haar levens
geluk
En Gustaaf, die met een somber ge
laat naast haar stond, kon slechts
zwakke troostwoorden vinden. De ont
goocheling was te groot, te wreed.
Indien er geen testament was, dan
moest de nalatenschap verzegeld wor
den en moest men de andere erfgena
men waarschuwen. Met niet te be
schrijven gevoelens zagen de beide be
drogenen den notaris zijn plicht doen.
Nu werd de laatste deur gesloten,
nu de buitendeur. Langzaam gingen, zij
de stoep af, vermoeid, vernietigd, zon
der hoop, zonder geluk.
Beneden nam de notaris afscheid.
Met een dof gevoel van vertwijfeling
keken zij hem na.
Doch plotseling keerde Laura terug
op haar schreden.
„Wat wil je?" vroeg Gustaaf, haar
terughoudend.
„We hebben Lora vergeten", stamel
de Laura, „die zou daar boven verhon
geren en verdorsten."
Lora was tante Laura's papegaaf, een
onuitstaanbaar kwaadaardig en valsch
dier, dat door een ieder gehaat werd,
een schorre schreeuwleelijk, die woe
dend naar iedereen beet, die in zijn
nabijheid kwam, een beest, dat alle
ondeugden bezat, welke een vogel
slechts kan hebben.
„Wil je je nog druk maken met
dat beest?" vroeg Gustaaf tamelijk
norsch. „Je hebt nog pas veertien da
gen met een pijnlijken vinger kunnen
ioopen, omdat hij je valsch een knauw
gegeven heeft."
„Maar we kunnen hem toch niet La
ten doodhongeren", zei Laura. „En dan,
zei je, tante Laura was zoo aan Ijem
gehecht."
„En dat is natuurlijk een reden, om
voor hem te zorgen," merkte Gustaaf
met een ironisch lachje op.
Op Laura's- verzoek liep hij echter
toch den notaris achterna, die tamelijk
knorrig en ontstemd weer omkeerde
en met hem terugkwam.
Het ging niet zoo heel gemakkelijk,
Lora met haar reusachtige kooi zoo
in te pakken, dat men hem zonder
gevaar voor vingers en neus kon trans
porteeren.
De notaris sloeg het geval met een
saorasitischen blik gade. 'In plaats van
een kapitaal van honderdduizend gul
den op te strijken, zich nog op kosten
te jagen voor zoo'n bijtend mormel,
dat was wel met recht een streek van
het noodlot. Doch in zijn practijlc had
hij al heel wat gezien.
Gustaaf had over dat noodlot echter
nog heel wat te zeggen, toen zij ein
delijk veilig in een rijtuig zaten met
het krijschende dier, op weg naar Lau
ra's getrouwde zuster, bij wie zij voor-
loopig in zou kunnen wonen.
Toen hij echter het bedroefde ge
zichtje van Laura Zag, hield hij op en
bogon hij haar voor te rekenen, dat
zij met een deel van de 8000 gulden,
die toch nog altijd voor hen waren,
hun huis heel aardig zouden kunnen
inrichten en nog een sommetje op zij
leggen bovendien.
„Nu gaan we zoo gauw mogelijk
trouwen", zei hij. „Hadden we alles
geweten, dan zouden we nu al vijf
jaar man en vrouw zijn geweest."
Terwijl Lora met zijn kooi naar bin
nen werd gedragen, trachtte hij dooi
den bedekkenden doek heen zoo veel
mogelijk onheil aan le richten. Hij
beet, krijsehte, krabde, en toen hij ein
delijk op zijn plaats van -bestemming
was neergezet, maakte liij zoo'n spek-
tekal, dat ten slotte de "heele familie
tot wanhoop werd gebracht. Laura
noemde hem bij de liefste naampjes,
doch het duurde langen tijd eer zij het
kwaadaardige beest eeniger mate 'tot
kalmte had gebracht. Daarbij bemerkte
zij, dat de kooi wel eens een flinke
beurt mocht hebben, want in de laat
ste dagen had natuurlijk niemand er
aan gedacht, haar schoon te maken.
Toen zij de onderste schuif wilde
uittrekken, zag zij met verbazing dal
deze zorgvuldig met een stevig koord
je was vastgebonden. Merkwaardig!
Hot is waar, tante Laura had altijd
zelf den vogel verzorgd en daardoor
had zij dit nooit eerder bemerkt. Mis
schien had Lora wel een geprobeerd
de vlucht te nemen, als de schuif uit
de kooi was genomen. Met de noodige
voorzichtigheid maakte zij het koord
los en trok zij de schuif uit. Doch
plotseling gaf zij een schreeuw en zonk
zij bevend in den diehtstbijstaanden
stoel. Want onder de schuif lag een
groote enveloppe en toen zij deze eruit
genomen had, las zij in tante Laura's
karakteristieke hanepooten de beteeke-
nisvolle woorden: „Mijn testament".
Op haar geschreeuw waren Gustaaf
en de heele familie toegesneld. Zij
stonden nu allen om haar heen en
staarden verbaasd den schat aan, dien
Lora zoo uitstekend had behoed. Het
couvert was niet gesloten en sidderend
trokken zij het papier er uit, dat zij
ontvouwden.
Onder lachen en huilen sloeg Laura
haar armen om Gu.staaf's hals. Tante
Laura had gespaard, veel meer dan
men vermoed had. Doch in de eerste
plaats erfde Laura de honderdduizend
gulden, terwijl de laatste zin van het
testament luidde: „Hij of zij van mijn
familie, die zich het lot van mijn pape
gaai Lora aantrekt, krijgt 15.000 gul
den.
Kort daarna stonden de twee voor
de kooi van Lora.
Door al de opwinding was de vogel
niet vriendelijker gestemd. Woest sloeg
hij met de vleugels en hij krijsehte
zoo onharmonisch aLs hij maar kon,
en onderwijl beet hij naar alles wat
in zijn nabijheid kwam.
Maar toch knikte Laura hem teeder
toe.
Gustaaf echter had een zeer onbe
hoorlijk© gedachte: „Lijkt 't beest niet.
wat op tante Laura?" vroeg hij.
Op de; een of andere manier had
mevrouw Hooker, van Kansas City,
het gedaan weten te krijgen, dat
zij een uitnoodiging ontving voor
een avondpartij hij de gravin van
Belvédère. .Hoe zij dat aangelegd
had, zal Wel altijd een geheim blij
ven wellicht hadden de .machtige
dollar en een invloedrijke vriendin
er pen groote fol in gespeeld.
Mevrouw Hooker vertelde, dat zij
vijf en dertig zomers gezien had;
haar vriendinnen veronderstelden,
daf een "bezoek aan ©en verfraaiings-
inrichting Raar .een Koel goed had
gedaan. 1
Ho© dat .ook pij, mevrouw Hoo
ker zag er tamelijk jeugdig .uit:
haar tanden hadden haar tweedui
zend dollar gekost; verder had ©en
professor in .de welsprekendheid
haar een meisjesachtig lachje ge
leerd, diens honorarium was ina-
I Mevrouw Hooker's flinke boezem
gelijks tweeduizend dollar. Al deze zwol van ïnoeilijk te verbergen ver
goede hoedanigheden werden even- langen, toen zij zag, dat Kolfden
wel nog .overtroffen door het kapi- zich naar de deur begaf
taal van mevrouw Hooker, dat tus- „Je zoudt werkelijk denken dat
schen de 9 en .10 millioen dollarhij zelf van plan is om weg he gaan."
tt mompelde ze ongeduldig in zichzelf,
bV\ ilired xiamiltoii, zoo juist uit „als jo ziet hoe iedereen plaats voor
Oxford terug, was spoedig a.an de hem maakt en voor hem buigt Hij
zijde van de levendige weduwe. Hij I wil het zeker eens aan den "chauf-
vond haar vrij in haar spreken, en
haar niet al te beschaafde manieren
een aardige .afwisseling, zoodat hij
spoedig met haar pp! goeden voet
was.
„Ik behoef u niet te zeggen, mijn
heer Hamilton," fluisterde de we-
femr vragen ging zij voort, haar
gedachtengang luid voortzettend,
toen zij zag, dat Kolfden recht op
d© automobiel toestapte. „Die agen
ten moeten toch wel met iedereen
goéd© vrienden zijn."
I „Daar komt stellig de hertog,"
duwe, vertrouwelijk, „ik behoef u ging z© voort, toen ze zag, dat een
x" J~"L _1 bediende op het punt was het portier
te openen. „Die Kolfden zal wa
rempel nog in den weg staan, als
hij niet .uitkijkt."
Maar tot haar niet te beschrijven
verbazing stapte Kolfden recht op
heit portier van de automobiel toe.
niet te zeggen, dat ik naar Enge
land gekomen ben om een echtge
noot te zoeken."
Een gevoel .van angst doortrilde
Hamilton, maar de volgende woor
den van de weduwe brachten ver
lichting „voor zijn ziel.
„Hij moet een titel hebben," ging Hier hield hij stil, en op een toom
zij voort. „Kat ik eigenlijk ver- i luid genoeg om door mevrouw Hoo-
lang', is een echte hertog. Luister ker verstaan te worden, zeida hij:
eens mijnheer Hamiltonis het niet
waar, dat een massa van uw En-
gelsche hertogen niet meer waard
zijn dan hun kroontje?"
„Ik geloof wel, dat velen onzer
adellijke heeren niet zoo rijk zijn,
als ze graag .wilden zijn," antwoord
de Hamilton.
„En nu won ik een van die arme
kerels hebben," mompelde mevrouw
Hooker. „Ik heb het geld vijf
tienduizend dollar per jaar, en die
„Naar h©t Ritz-Hotel, Barton.'
„Ja, uw hoogheid," ontwoordde
de bediende.
Het portier werd gesloten en de
automobiel zette zich langzaam in
beweging, terwijl mevrouw Hooker
zich hall' bewust was, dat ze door
het portierraampje werd aange
staard door .een gelaat, dat "een
lachende uitdrukking droeg.
„M ie was de persoon, die daar
juist wegreed;; kunt u me dat ook
zet ik voor de helft o® den hertog zeggen vroeg zij met bevende stem
vast Kunt u er nn een voor mij aan een heer, die naast haar stond
vinden, mijnheer Hamilton Dien j „Dat was ie hertog van Der-
ik eigenlijk zou willen hebben, is sleigh," mevrouw."
de hertog van. Dersleigh. Ik boor, j De bediende .was erg verbaasd,
dat het een goed uitziende jonge-door ©en dame gevraagd te worden
man is. Bovendien zegt men, dat hij cm een glas brandewijn met soda-
heel arm is," ging de weduwe voort, water en een exemplaar van Kho
Hamilton zat een oogenblik in i Kho." Mevrouw* Hooker dronk het
diep gepeins, en sprak toen: „Het teerste in één teug uit, en zij raai-
sehijnt mei toe, mevTouw Hooker, i pleegde het tweede, zoodat zij .te
dat u kennis moet maken met een i weten kwam, da,t Guy Kolfden de
heer, wiens zaak 'het is, menschen negende hertog van Dersleigh was.-
introducties te bezorgen, die u in j Mevrouw Hooker is nu "verlan-
kennis kan brengen met wien u geni den heer Hamilton te ontrnoe-
maar wiltnatuurlijk voor een be- j ten.
looning." j
„Natuurlijk! Kat een goed idee! ;t Zon\er te St Petersburg. De mees-
Kunt u een van die agenten voor e li!ea en ee'den zich onwilfe-
me opscharrelen
,Er is hier vanavond een man,
keurig dat het in de hoofdstad van
het Russische Rijk altijd wintert Sint
Kolfden genaamd. Ik heb met hem P®!er£bnrg! en men denkt aan he-
school gegaan. .Hij is de persoon, de straten en aan Ijs in de
dien u noodig .hebt. Zal ik hem i 101 aan sleden en pelsjassen,
aan n voorstellen U hct kan. daar bi het hooge Noor-
„Als u dat wilt doen, heel graag!" 1 n 00k aardig zomeren. Wij lezen dit
antwoordde mevrouw Hooker, a. m ecu correspondentie: „Zomer"
„Hij staat hierover in den ver-ud U* Petersburg geschreven aan de
sten hoek van de kamer, wilt u met -
me meegaan Terwijl hij .sprak, j Petersburg aldus de berichtgever
bood Hamilton de weduwe zfjn arm geniet met welbehagen zijn zomer-
aan, en bracht haar naar den over- Pe stad is 'ecg, verlaten
kant van d© kamer, waar Kolfden ZIjn de wonm5en- de vensters zijn gewit
alleen zat. 1 om de haast dag en nacht schijnende
„Dit is mfevrouw Hooker," zei Ha- zon te w eren> de huisknechten onder de
milton. „Ze wenscht een paar woor- Poort geeuw en lusteloos en lui, droo-
den met n te wisselen, Kolfden."
Kolfden keek verbaasd en scheen
van plan te zijn Hamilton aan
men van hun dorp, waar het nu juist
zoo druk is, waar alles werkt in het
veld, waar nu juist geen handen ge-
te spreken, maar die jongeheer i noeë zÜn- 11 °°r de stad beteekent de
was alweer halverwege de kamer. zomer vacantie, het opdoen van
„Drommels", mompelde Kolfden, a ieuwe kracht, verjonging, ja, een ze-
,.nu speelt hij mij zeker een poets." feestelijk aanzien geeft de zomer
.Luister eens, mijnheer Kolf den,"
begon ie weduwe met haar duim
aan het stadsleven, dait drie-vierde deel
van 't jaar in grauwen winter gedom-
wijzen i in de richting van Hamilton Pe'd ',s- I ©estel i jk doen de plantsoenen
„Hij vertelde mij, dat u pen intro-J1101 h'°emen, de parken waarin het
ductie-agent bent', en ik zou wel ho-nt wemelt van spelende kinderen,
zaken met u willen doen. U kunt waar fonteinen lichtend omhoogpluimen
daar zooveel loon voor vragen als tusschen zwaar looyer. De zon, de al-
u wilt," ging ze voort. „Al wat es-moot-makende ,giet uit den blauwen
ik wensch is een introductie bij een
baron, bijvoorbeeld bij den baron
van Dersleigh."
„Zoo, wenscht u, dat ik u een
zomerhemel haar schitterendste licht
uit boven den vrijen stroom, en over
huizen en paleizen aan den oever. Le
vendige blinkende vlekken, vormen de
introductie bezorg bij den hertog P'aatsen waar werkvolk bedrijvig aan
van Dersleigh?" herhaalde Kolf
den.
„Dat is de zaak. Ik wenschte aan
hem voorgesteld te worden. Ik wil
openhartig met n zijn. Ik bezit ne
gen millioen dollars."
het herstellen is van straten, aan het
bouwen en schilderenhet riekt prik
kelend naar teer en pekde stad w ordt
verjongd. En 's avonds in de zomer-
theaters, waar het straalt van licht
lijnen, en -bogen en -slingers over een
„lïebt ji ze mogelijk bij u?" Pui)üek dat geen ernstige levenszorgen
vroeg Kolfden. „In uw zak bij- scbijnt te kennen, is het of het één
voorbeeld iden heelen zomer durende feestavond
„Nu drijft ge'den spot met me!" 's- Maar 't is een betrekkelijk klein
lachte de weduwe, met haar twee- 8edce'te der bevolking die 's zomers-
duizend dollarslach. „U zult het avonds in de stad blijft. V> ie maar
wel .voor me doen, nietwaar, mijn- ©enigszins weg kan, woont buiten, af
heer Kolfden Ik geef er niets om Is bet ook zoo dichtbij, dot men iede-
wat het kosten moet, als ik maar rcn dag naar de stad kan. De geluk-
kans heb' den hertog te krijgen." j kigen, die s zomers in de stad niets
Kolfden streek zich peinzend*e doen hebben, en zulke gelukkigen
langs de kin. I i z'Jn or in het Russische leven heel
„Misschjen kan ik toch Wat be-veeI> trekken ver weg en keeren niet
ters voor u doen," merkte hij op, voor den herfst terug. Het is hier het
„want men zegt dat Dersleigh een 'and van belofte voor schoolkinderen
vreeselijk slecht humeur heeft." 611 onderwijzers: drie maanden zomer-
,,D.at had mijn eerste man ook," vacantie. Er wordt steeds beweerd, dat
mompelde mevrouw Hooker, „maar bet hier in t Noorden noodzakelijk is
vóór we een half jaar getrouwd kinderen een lange zomerrust te ge-
waren, had ik hem dat afgeleerd." ven, omdat ze gedurende den winter
Langzamerhand w>as het evenwel zo° ingespannen werken. Het is zeker
laat geworden en een groot deel waar, dat de kinderen 's winters hard
der gasten gaf aijn voornemen te werken, maar men vergeet daarbij, dat
kennen öm te vertrekken, zooiat de boe korter de schooltijd wordt ge-
bedienden de verschillende rijtuigen maakt, zooveel te inspannender er dan
aankondigden, die vóórreden. moet worden gewerkt om de voorge-
„Het rijtuig .van den hertog van schreven jaarlijksche dosis naar bin-
Dersleigh." nen te krijgen. Bovendien wordt de
„Kat! Is d® hertog lfier?" riep schooltijd toch al zoo bekort door de
mevrouw Hooker. „Wie is hij tallooze feestdagen, (al stuit zij voor-
„Liaat ons naar béneden gaan, en alsnog óp onbreekbaren tegenstand van
■dan zullen ,We hem zien," antwoord- de zijde van de geestelijkheid. Red.)
de Kolfden. ,U wilt me wel voor «n misschien komt men dan ook wel
een oogenblik excuseeren, nietwaar tot het inzicht, dat de lange school-
Ik ga ie gravin even groeten." vacanties eveneens eigenlijk tot den ou-
„O, stellig," antwoordde de we- den tijd behooren, toen er nog geen
'duw©. spoorwegen waren, en de leerlingen uit
Kolfden móest zich een weg door de provincie, die met de vacantie naar
de menigte Kanen om bij de gravin huis reisden, weken lang onderweg wa-
te komen, reikte haar toen de hand, ren. Wordt er meer tijd gevonden voor
en keerde naar mevrouw Hooker de werkzaamheden, dan kan er ook
terug. Toen bracht hij haar naar meer tijd overschieten voor lichamelij-
bèned«n in de .vestibule. ke ontwikkeling, die nu in de Rus-si-
„Da,t is het rijtuig van den her- sche scholen zeer verwaarloosd wordt
toff,merkte hij op, wijzend op een en welk gemis nu door lange vacaclies
automobiel in den vorm van con moét *c
