TWEEDE BLAD.
Na misdaad, vergelding.
De invloed van invoer
rechten op de prijzen.
Demenode tiuiteRlandsche berichte®
VRIJDAG 5 AUGUSTUS 1910.
Een hoed van levende bloemen.
Rechtszaken.
A?roDdiss8ments-RpG!itb3rtK van Haaiiets.
FEUSLLETON.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
D;e algemeen verspreide meeniag,
dat de prijzen yap artikelen ibij in-
yoerreehum met duet bedrag dier
rechten verhoogd zullen wordep, be-
yat een groote: dwaling: eindaar deze
meening' meestal door tegenstanders
van invoeitreehten geëxploiteerd
wordt, is het volgens een inzender
van, dp M K- niet slecht deze kwes
tie) eens nader te bjesphouwen. Voor
eerst is bet dan .no© goodig deze ar
tikelen te onderscheiden in twee
©roepen, en wel in die, welke ons
land niet fabriceert en ook niet kan
fajbriceepen, en die wielke bier wel
gemaakt kunneh worden. 1 t
Voor de eerste is bet zeker, dat-
indien zij! blij: invoer met een recht
belast zijn. dit den verkoopprijs met
bet, bedrag van de rechten zal ver-
hoogen. Dit zijn dan rechten, welkë
aangeduid worden met den naam v,an
fiscale rechten, omdat zij. een© ware
belasting zijn, en bet. bedrag enkel
aan de schatkist ten goede komt,
doch de verbruikers Bezwaart, De
rechten, die integendeel op de hier
te lande gefabrioaerd© waren wor
den geheven, zijn beschermende rech
ten deze beletten de waren van .an
dere landen binnen te brengen en
zorgen dus 'terwijl zijl evenzeer
als dp fiscale rechten de opbrengst
in de schatkist doen vloeien te
vens, dat de yaderlandsche industrie
in volle actie kan blijven en, met
voordeel aan den export naar vreem
de markten kan deelnemen. Al zou
den dus de beschermende rechten
minder in de schatkist doen vloeien
dan de fiscale, indirect zorgen zij
voor de algemeene welvaart- en dus
vanzelf voor hef behoud en zelfs, de
Vermeerdering der ahdiere (diecte en
indirecte) belastingen.
Wat nu de legende van da ver-
hooging der prijizen betreft, voor de
waren in het tweede geval, deze is
met ©enige cijfers gemakkelijk te
vernietigen.
Veronderstellen wij:, dat de kost
prijs met alles inbegrepen op heden
van eenig artikel f 100 bedraagt en
da verkoopprijs aan de fabriek f 110
Indien dit artikel nu belast zoude
zijn met f 10, zoude, volgens, onze:
tegenstanders, de prijs t 120 gaan
bedragen.
Is het niet onzinnig zoo, iets teber
weren Indien de fabrikant, zulk een
dommigheid uithaalde, vernietigde
hij zelfs zijn bescherming, want, de
vreemde fabrikant, óók aan f 100
kunnepdp fabticieienen, daarbij ge
voegd f 10 rechten, maakt f 110 en
verknopende aan f 115, zou nog f 5
winst maken: terwijl, indien de Ned.
fabrikant den ouden prijs van f 110
handhaaft, hij geheel meester blijft
van' de binnenlandsche, markt Hier
pp kunnen wijl eep klein voorbeeld
aanhalen. Eepig© japen geleden, (in
1907"1 had in Bielgië de vereenigipg
van fabrikanten, fabrioeerepde een
beschermd artikel, den prijs van dit
artikel met ongeveer de invoerrech
ten verhoogd, zoodat Nederland, dat
anders nooit in België kon leveren,
terstond in concurrentie getreden is,
hetgeen niet lang duurde, want
België verlaagde zijne prijzen .wieder
tot op de primitieve.
NEW-YORK'S SECRETARIE.
Het is nu de tijd der nieuwe stad
huizen. Niet enkel hier te lande
(Amsterdam, Rotterdam en Den Haag),
staat men in het leek en der stadhuis
kwestie, ook de grootste stad der nieu
we Wereld, New-Yórk,. -heeft het stad
huisvraagstuk onder de oogen moeten
zien. Echter pleegt men aan gene .zijde
van den Atlantischen Oceaan dergelijke
kwesties wat krachtiger aan te pakken
dan elders wel gebeurt.
En zoo krijgt dan New-York zijn
nieuw stadhuis, of liever: zijn nieuwe
secretarie; want het oude stadhuis zal
in gebruik blijven, maar de "verschil
lende bureau's van den gemeentedienst
zullen ,alie worden ondergebracht in
een nieuw gebouween reusachtig to
renhuis van verbluffende afmetingen,
waaraan tevens getracht zal worden,
het karakter van een monumentaal
kunstwerk te geven. Het gebouw ver
rijst op Manhattan, nabij den toegang
tot de Rrooklyn-brug, op een uitge
strekt terrein aan Park Row en Centier
Street De gevel aan Center
Street wordt 381 Eng. vt. lang; en het
gebouw zal 173 voet diep zijn. De
plattegrond is in hoofdzaak U-vormig,
zoodanig dat de opening der U een
plein vormt, dat naar eene zijde open
is. Midden onder het gebouw door is
ruimte uitgespaard voor een straat,
Chambers Street Het geheele gebouiw
zal tot de hoogte van dien poort-door
gang omgeven zijn door een kolonnade
van reusachtige zuilen, waarop enor
me beelden zullen geplaatst zijn. De
zuilen worden 17 a 20 M. hoog. Bo
venaan het torenhuis wordt deze kolon
nade herhaald. Het gebouw wordt 337
Eng, vt. hoog boven de straat, het
zal 25 verdiepingen tellen, waarboven
nog een koepeltoren komt, welks top
zich tot 560 Eng. vt. zal verheffen.
Voor gevelsteen wordt overal grijze
Waldo-graniiet gebezigd.
Natuurlijk zal dit een van de groot
ste publieke gebouwen van de wereld
zijn. O.m. zullen er 26.000 ton staal
en 700.000 kub. vt. graniet aan worden
verwerkt. Elke verdieping biedt een
plattegrond van circa 0.4 H.A. Men
voelt dus, wel wat een enorme ruimte
voor bureelen en kantoren er in dit
gebouw beschikbaar zal "komen. Het
'is er dan ook op berekend om nog vele
jaren voor de normale uitbreiding van
de gemeentelijke bemoeiingen bureel-
ruimt© beschikbaar te hebben. Maar
wat van deze secretarie wel het opmer
kelijkst zal wezen, is, dat de beneden
verdieping geheel zal warden ingericht
voor wachtzalen, liften, trappen en tun
nel toegang en enz. die leiden naar de
oridergrondsiche spoorweg- en. tramsta
tions, welke vlak onder het gebouw
zijn gelegen. Zoodoende krijgt de 'se
cretarie haar eigen directe aansluiting
met de locale spoor- en tramwegnellen.
Er komen onder het gebouw zeven
verschillende lijnen samen, elk met
haar eigen perron. Uit ingenieurs-oog
punt zal het gebouw wei het merk
waardigst zijn om de furideering. Of
schoon getracht is, de fundamenten op
de vaste rots te doen rusten, is dal 'on
mogelijk gebleken. De rots. ligt daar
(ter plaatse 144 a 178 Eng. vt. diep er,
men kan de caissons niet zoo diep
krijgen. Natuurlijk werd bij dezen ar
beid met saamgeperste lucht gewerkt.
Echter was. het niet strikt noodig om
tot op de rots te gaan. De bodem daar
boven bestaat uit zand met slechts wei
nig keien. Daarop zijn nü 72 vl. bene
den slraatpeil zware belonfundeeringen
aangebracht, die den reuzenbouw moe
ten dragen. Deze fundeer ing is wellicht
de diepste en zeker ook wel de duur
ste, die ooit voor een dergelijk open
baar gebouw is gelegd. De yitvoering
der fundamenten was uitbesteed voor
1.443.000 dollar. Het werk is met suc
ces volbracht; en bij den arbeid zijn
slechts zeer enkele gevallen van cais
sonziekte te betreuren geweest, waar
onder geen enkel met doodelijken af
loop. Kost de fundeering 1.443.000 dol
lars, de bovenbouw zal 5.895.000 dollar
vepgen, terwijl de totale kosten, inbe
grepen die voor meubileering enz., niet
onder de 10.000.000 doljar zullen blij
ven. Maar dan zal New-York ook een
secretarie bezitten, waar 8000 perso
nen kunnen, werken.
Een zeegevecht. Vis,setters, die in
zee nabij Marseille aan het visschen
waren, hoorden een ontploffing en toen
zij naar den kant voeren vanwaar dat
geluid kwam, zagen zij dat 4 mannen
uit een boot dynamiet lieten ontploffen
en zoodoende de visschen. doodden. De
.andere vissehers protesteerden daarte
gen, doch toen zij. wjlden naderen,
schoten de dynamiteurs met revolvers.
De vissehers antwoordden met geweer
schoten en in dit gevecht werden 2 dy
namiteurs gedood en de overige twee
gevangengenomen en in handen der po
litie gesteld.
Slaapziekte. In het hospitaal te
Al en on bestudeeren de geneesheerén
een geval van slaapziekte. In Januari
kwam een dienstmeisje Van nog geen
32 jaar in het hospitaal. Zij leed aan
zenuwtrekkingen. Na een bijzonder he-
vigen aanval sliep zij op 11 Juni in en
sedert is zij niet meer ontwaakt. Zij
wordt kunstmatig gevoed met melk en
ei. Alie gevoel is verdoofd, alleen haar
reukzin schijnt op eenige prikkels te
reageeren. De oogleden zijn gesloten,
maar bewegen steeds. Van tijd tot tijd
hoort men de zieke rochelen. Prof.
Paul Favez, die de slaapster obser
veert, is. met haar een interessante
proef begonnen. Hij beproefde den
pathologischen slaap in een hypnoti-
schen te veranderen en deze proefne
ming moet hem zijn gelukt Deze pa
tiënt, die eerst niet kon spreken, moet
thans luid woorden zeggen. Bepaalde
bewegingen worden haar gesuggereerd
en zij kan zonder hulp zich in bed
oprichten. Prof. Favez hoopt door ge
duldige toepassing van deze behande
ling de (on)-gelukkige weder tot be
wustzijn te brengen en haar nieuwe
levenskracht te schenken.
Mislukt Een valschaardige poging
tot moord is onlangs bij San-Francisoo
gebeurd, waarvan E. Brinkner, een ge
boren Duilschcr en verscheidene ma
len millionair, bijna het slachtoffer is
geworden. Reeds lang was hij door
afpersers bedreigd, die hem bijna dage
lijks dreigbrieven stuurden. De politie
richtte dag en nacht een bewakings
dienst in. Bovendien werd Brinkner
op de hielen gevolgd door bijzondere
detectives.
De afpersers zijn er niettemin bijna
in geslaagd hun plan te volvoeren.
Brinkner had n.l. de gewoonte dagelijks
tusschen 6 en 8 uur tennis te spelen.
De boosdoeners moeten toen tevens
vernomen hebben, dat tennisballen be
steld waren. Ten minste men neemt
aan, dat zij den boodschapper, die het
pakje moest dragen, op de een of an
dere wijze bedrogen hebben, hem de
doos met ballen ontnamen, deze laatste
met dynamiet hebben gevuld, om ze
dan op de een of andere manier in
Brinkner',s, huis te brengen.
De aanslag eindigde echter betrek
kelijk gelukkig daar Brinkner onge
deerd bleef en zijn 6-jarig dochtertje
slechts eenige kneuzingen bekwam.
Brinkner zelf verklaart: „Toen ik
een der nieuwe ballen in de hand nam,
voelde ik wel ïs waar, dat hij wat
zwaar was, doch ik vermoedde niets
ongewoons. Mijn bal kwam niet, waar
ik hem hebben wilde en botste tegen
een der staken, die het net ophouden.
Een ontploffing werd gehoord en wij
konden eerst niets zien daar on.s een
hoop zand in de oogen geworpen
werd. Ik zag toen mijn kind bewus
teloos op den grond liggen. Gelukkig
wasi het maar door den schrik be
dwelmd en de kleine had maar wat
schrammen bekomen."
De levensverzekering van Z. H.
dien Plans. In een Katholiek Belgisch
blad lezen we iets wat nog niet
bekend was dat de patriarch van
Venetië, Giuseppe Sarto, nu Plaus, Z. H.
Pius, X, zijn leven verzekerd heeft ten
voordeel© van zijn broers en zusters,
die hij in zijn geboorteplaats nagela
len heeft in een verre van rooskleuri-
gen toestand; zijn edelmoedig hart dreef
hem er toe om hen te ondersteunen
maar 't gebeurde wel eens dat zijne
bronnen uitgeput waren. Dikwijls zeide
hij, dat, kwam hij eens, te sterven, zijne
naaste bloedverwanten in eeai zeer
moeilijken toestand zouden zijn. Daar
om heeft hij zich in een levensver
zekering laten schrijven, bij de „Le
vens verzekering-maatschappij" te
Triest; eerst was het cijfer klein, maai
bij bracht 't op 50.000 lires, toen hij
Paus werd. Dat stelt Z. H. in staal,
om aan zijne edelmoedigheid te vol
doen en stelt hem gerust omtrent het
lot van zijn familieleden na zijn overlij
den. Het veroorloofde hem zelf, wat
verschillende malen gebeurde, als hij
gegeven had, alles- wat hij had, dat de
maatschappij hem verschillende som
men leende, die hem uit zijn moeilijk
heden radden. En nu hij op den Pe
trus,stoel gezeten is, vertelt hij nog
som,s, terwijl een lachje om zijn ge
laat speelt, van de dagen, waarop hij
niet geweten had wat aan te vangen
zonder de tusschenkomst van de Triëst-
sehe Maatschappij.
Caruso over zijn fortuin. Caruso,
die tegenwoordig te Rome vertoeft, om
met 't feestcomité voor de groote ten
toonstel lingsuit voeringen in 1911 te on
derhandelen, heeft een medewerker van
de „Massagero" allerlei over de zorgen
verleid1, die hij aan zijn veel-zingend
hoofd heeft. Zijn contract met de Me
tropolitan-opera is nu voor drie jaar
verlengd. Gatti Casazza was geneigd
zijn salaris, te verhoogen, maar Ca-
rusol, met vorstelijk gebaar, bedankte en
zeide het met 10.000 Lire per avond
voor lief te willen nemen; alleen moest
hij meer vrijheid hebben voor gastvoor-
stellingen. Het aantal avonden, dat hij
verplicht is in New-York te zingen, is
nu niet meer 80, maar 50 per jaar,
want Caruso wil af en toe Europa
met een bezoek' kunnen vereeren.
Denkt u van een Europees,ch opera
directeur ook 20.000 Lire per avond
uitbetaald te krijgen? vroeg de inter
viewer. Waarom niet? sprak Caruso.
In de groote zaal te Osfende, waar ik
verleden jaar optrad, is plaats voor
17.000 personen. Betalen die nu ieder
5 Lire, dan is mijn impressario 85.000
Lire rijk, en kan mijn 20.000 best mis
sen! Tot heden heeft Caruso met zijn
stem een dikke 8 mitlioien Lire ver
diend. Hij zingt sinds 15 jaar, maar
ontving pas de laatste vijf of zes jaren
de bovenvermelde reuzensommen. In
het begin, vertelt Caruso melancholiek,
heeft men mij zeer slecht betaald. Mijn
eerste contract, na mijn debuut, bracht
mij slechts 80 Lire (40 gulden )in 14
dagen. Ik verdiende veel meer, door
den vreemdelingen, die naar Santa Lucia
of Posilippe gitngen, op straat voor te
zingen. Daar had ik den invloed van
dirigenten en recensenten niet noodig.
Ten slotte bracht de interviewer de
hardnekkige geruchten van des zangers
a.s. huwelijk ter sprake. Maar Caruso
verklaarde deze voor Amerikaan,sche
humbug, en zeide liever vrij man te
blijven.
De wandelende toren van Bocholt.
Zooals vroeger al eens gemeld is, gaat
men (den kerktoren van Bocholt, in Bel
gië, verplaatsen. Men is er reeds mee
bezig en het „H. v. A." schrijft o.a.
Plotseling ziet iedereen verrast om
hoog
Uit den groen bemos.ten toren,
Klinkt een helderen klokkenkiank.
Helder, ja, als het lieve zonneke,
dat Onze Lieve .Heer, voor die gele
genheid heeft uitgehangen en Tiet is,
alsof ieder een sehietgebedeke prevelt
om het bij het klokkengelui le voe
gen en ctit samen naar SmT-Laurentius,
uen senutspatroon van Bocholt, op te
sturen.
Weldra zwijgen de klokken weer.
De ingenieurs, zegt de pastoor,
beloven het werk te voltooien zonder
zelfs, het uurwerk te "doen slil vallen.
Een kort fluitsignaal wordt gehoord,
dit wil zeggen: Mannen, houdt u ge
reed!" En de acht mannen, die met het
draaien der schroeven belast zijn, ste
ken de groote hefboomen in dopgaten.
Nog een fluitsignaal en de eerste
ruk wordt gegeven.
Elk heeft het oog op de at aal den,
daar beneden, die op de vouwmeters
den afstand! aanwijzen, welke den toren
aflegt.
't Is o:f ieders hart hoorbaar klopt.
Men spreekt geen woord, Alsof men
vreesde, de aandacht der ingenieurs af
te leiden.
Hij beweegt! roept een werkman.
Zie, de naald is een millimeter voor
uit!
Hier ook! klinkt het op drie an
dere plaatsen te gelijk.
En inderdaad de naald wijst den
eersten millimeter aan.
En men draait voort.
Nog een millimeter!Nog een
en een paar minuten nadien klinken
opnieuw de klokken: de eerste centi
meter is bereikt!
Ingenieur Wieiss komt onder den to
ren tusschen de oude fondamenten uit
gekropen om zich te overtuigen, men
geeft hem den tijd niet. Zes- paar ster
ke armen hebben hem vastgegrepen en
op de schouders van meestergasten en
werklui wordt hij, onder handgeklap en
hoerageroep, het terrein rond gedragen.
Daarop gaat men opnieuw aan 't
werk, tot de naalden den derden centi
meter aanwijzen. En, mits alle goede
dingen in drieën bestaan, geeft men de
werklui eenige oogenblikken rust om
hunne boterham op te eten en door
eene pint het goede begin te bezege
len.
Dat doet overigens iedereen en het
Bocholtsch bier zal den bewoners stel
lig nooit zoo heerlijk gesmaakt heb
ben.
Kort nadien wordt het werk' hervat
en, wanneer er eindelijk alles bijeen
goed een uur gearbeid is, kan men
waarnemen dat de Bochol tenaars reeds
met recht en reden den naam van „To-
renkruiers" veroverd hebben: het ge
bouw heeft namelijk tien centimeters
weg afgelegd.
De vooruitzichten zullen zich dus ver
moedelijk verwezenlijken: hij zal een
meter per dag verschuiven en, wie het
werk zien wil, zal dus het reisje binnen
de tien dagen moeten verrichten. Want
de af te leggen weg is tien meters, juist
de dikte van den toren.
De wijnoogst in Frankrijk. Een
wijnhandelaar te Bordeaux schrijft
over den toestand van den wijnslok
in den omtrek van Bordeaux.
Verschillende eigenaars hebben opge
merkt, dat de trossen, welke het ergst
door die meeldauw zijn aangetast, die
zijn, welke door de nachtvorsten ge
leden hebben. Verre van te verbe
teren, verergert de toestand van de
wijngaartlen door de dagelijksche ver
andering van temperatuur. In één mor
gen, en wel' Dinsdag 12 Juii, heeft de
meeldauiw verbazend veel schade in de
verschillende streken aangebracht; de
vernietigende uitwerking op de druif
is ontzettend vlug, zelfs op de best
verzorgde planten. Voegen wij hieraan
nog toe het kwaad van Me Coehylis,
waarvan de eerste aanval den planten
heel veel kwaad heeft gedaan, zonder
nog te rekenen wat deze worm nog
voor schade in Augustus en September
kan. berokkenen.
Onze ijverige eigenaars verliezen toch
den moed niet, daar zij niets achter
wege laten om (1c (druiven zoo goed mo
gelijk te verplegen; niettemin zullen
eene massa wijngoedbezitters dit jaar
in het geheel niet oogsten. Hier
en daar hebben de wijnstokken reeds
de helft van de bladeren verloren,
waardoor men, inplaats van de velden
te zien als een mooie groene zee, nu
een vaalgele tint aanschouwt, die dui
delijk aantoont, dal de planten lijdende
zijn.
De verliezen blijven dan ook ver
bazend toenemen en zij, welke nog
kleine goedkoope wijnen hadden, hou
den de prijzen zeer ferm zoodat er
spoedig tegen redelijke prijzen niets
meer te vinden zal zijn. Wat voor 14
dagen nog tegen frs. 350 per vat werd
ingekocht, vindt nu zeer gemakkelijk
afnemers te Bordeaux zelf tegen 450
franken, en dit is zeker nog niet het
einde van de stijging. De groothande
laren in Holland, Duitsehland, België en
Engeland gaan nu inzien, dat het hoog
tijd wordt om zich voor de nog ko
mende duurdere tijden te dekken.
Grabbelen. Te Triest werd op een
wagen een kist door de stad gevoerd,
inhoudende een miüioen aan goud en
zilvergeld,- bestemd voor het arsenaal
waar de loonen aan hiet personeel van
de vloot uitbetaald moesten worden.
Een wiel brak, de kist viel op de
straat uit elkaar en al het geld rolde
weg. De omstanders snelden toe en
raapten alles op, wat zij aan de
autoriteiten overhandigden. Er moet
.volgens de bladen daar geen geld
stuk te kort gekomen zijn. Bijzondere
lui daar in Triest.
De corruptie in Rusland Nog
schandelijker feiten dan bij de andere
revisies in Rusland heeft het onder
zoek', door senator 'G'lLstsjinki omtrent
de intendance in Siberië ingesteld, aan
het licht gebracht. Tijdens den Rus-
s is ch - J ap a n sch en oorlog werd daar zoo
gestolen, dat de intendanten bij het ha
zardspel om niet minder dan een bier
glas vol goudstukken speelden. In één
nacht werden vermogens gewonnen en
verspeeld. En de verliezer maakte,
zelfs als hij plies verloren had, niet,
zoo als elders in dergelijke gevallen wel
geschiedt, een 'einde aan zijn leven,
maar begon den volgenden dag slechts
wat harder te stelen, om het verlorene
zoo spoedig mogelijk te herwinnen*
Buitengewoon voordeelig voor de inten
danten waren vooral de leveranties van
tenten. De regeering betaalde n.l. voor
groote en ontving slechts kleine, zoo
dat zij op deze wijze voor mil boenen
benadeeld werd: En wanneer er al eens
iels werd ontdekt, dan werd de schul
dige niet bestraft, maar naar een Euro-
peesch district overgeplaatst, waar het
stelen minder gemakkelijk, maar liet'
leven veel aangenamer was.
Glisjtsjinki zal nu ook een onderzoek'
instellen naar de handelingen van de
ambtenaren van den Mandsjoerijschen
spoorweg. Ook van 'deze revisie zijn
opzienbarende onthullingen te verwach
ten.
De ;,Feuille Officielle Suisse" meldt,
dat een Havanasdhe modezaak in Zwit
serland brevet heeft genomen voor een
dameshoed, waarin een reservoir zit
voor levende bloemen.
Het reservoir, dat' in verschillende
tubes verbeeld is, is van een zeer lich
te stof gemaakt en wordt gemakkelijk
onder den hoed verborgen. Door in
ieder buisje een levende bloem te doen,
kan men den hoed sieren voor elk
kapseL
Een rijwieldief.
Het was in den avond van den 5en
Mei, ongeveer negen uur, toen de werk
man W. zich naar het zuurkraampje
op de Groote Markt begaf om daar een
paar eitjes te kraken. Zijn fiets, die
hij in Haarlemmermeer gehuurd had,
liet hij even buiten staan. Maar, o
wee, daar 'zag de stouw van 't zuur
kraampje; dat er plols 'een kerel op
de fiets sprong en er mee van door
rende zonder dat hij herkend werd
wegens de drukte.
Maar de bierbottelaarskneeht kende
den zwijntjesjager wel, het was n.l.
J. v. d. K., die nu voor 't feit terecht
stond, doch stokstijf bleef ontkennen.
De officier eischle 9 maanden, ter
wijl de verdediger, Mr, Merens, be
toogde, dat 't bewijs niet geleverd is
en vroeg derhalve onmiddellijke invrij-
heidsstelling, doch de Rechtbank willigde
dit verzoek niet in.
Een kousend ie f.
P. H., te Huizen geboortig, metselaar
van beroep, doch een eerste klas iand-
looper, was op 8 Juli in Alkenxade.
Hij liep 't tuintje van Com. Hooge-
boom voorbij, waar kousen te drogen
hingenSinjeur gapte er het beste paar
uit en eclipseerde er mee.
Buurvrouw riep: Kee, je kousen!
En Kee kwam buiten en zag, dat
de kousen verdwenen wanen.
Fluks den kerel achterna, die al heel
gauw bereid was de kousen af te ge
ven, alhoewel hij beweerde dat het de
zijne waren.
„Als het de joue zijn, pak ze dan
maar mee." Het meisje herkende de
kousen dadelijk, doch bek!, zegt', dat
hij ze 's morgens meegenomen heeft uit
Leiden. Er kwamen evenwel getuigen,
die zeer in bekl.'s nadeel waren.
Tegen een voorbijganger zeide hij
^Die lui zeggen, dat ik kousen gestolen
heb, doch ik heb ze gekregen te Hoog-
made."
Dat klopte niet erg.
De officier legde het straflijstje van
dézen beklaagde eens open en eischle
vier maanden.
Mr. Ribbius achtte 't wettige bewijs
niet geleverd en achtte ook den eisch
te hoog.
Alweer een diefstal.
De 26-jarige bleekersknecht Abr. P.
van hier, thans gedetineerd, heeft uit
een in aanbouw zijnde villa te Aer-
denhout tal van voorwerpen der werk
lieden en van den aannemer gestolen,
in den nacht van 1 op 2 Juli.
Hij geeft voor, dat hij alles in een
kreupelboschje gevonden heeft en hel
toen meegenomen, hoewel hij er na
tuurlijk geen recht op had.
De officier eischte tegen den beklaag-
23)
De magistraten keerden haar Pa
l-ijs terug en lieten twee agenten
der openbare veiligheid op' ,de plaats
des on hei Is.
XXII.
Denzelfden da©, kort na den mid
dag, stapt© een nog jong man uit
een rijtuig' 'bij het station Sainte-
Lazare, te Parijs, betaalde zijn koet
sier en klom de trappen pp paar
de zaal, waar de reiskaarten uitge
deeld worden.
Een vilten hoed dekte zijn hoofd
Hij droeg een zeer smaakvolle klee
ding:.
Zijn© haren waren dofzwart, zijn
vol gelaat was zorgvuldig gescho
ren.
Vertrekt nu de sneltrein niet
naar Havre, mijnheer vroeg ,de rei
ziger aan een bediend©
Ja, mijnheer, maar men geeft
geen reiskaartjes meer. D© trein
gaat vertrekken. k
Dei reiziger fronste de wenkbrau
wen.
- Des te erger, zeide hiji. SYan-
peer vertrekt de yplgsnde trein in
die richting
Ten zes ure dertig minuten.;
En hijik®mt daar a,an?i t
Ten elf ure:
Dank u mijnheer!
D© reiziger ging de: statie uit
langs d© Amstaridamseh© straat
Ik was zeker den trein te mis
sen morde hiji. Ik had nochtans lie
ver over dag gereisddan ziet men
toch nog iets. .Geduld, ik zal van
het uitstel gebruik maken, om iets
te gaan eten, want mijne maag krimt
ineen van den honger.
Hij ging ©en hotel binnen, recht
tegenover het station dat gewoonlijk
door Engelse hen en Amerikanen be
zocht werd.
Wil mijnheer een maaltijd ne
men? vrSeg hem ©en tafelknecht.
Ja, geef mij da .spijskaart, een
reisgids en schrijfgerief
Da reiziger zette zich aan eene
zijitaifei neer, waar de knecht hem
het gevraagd© bracht.
Kan ik hier een telegram op
zenden
Gemakkelijk. De telegraaf is
hier dicht hij. .Indien mijnheer .het
verlangt, zal ©en bediepda van het
hotel het telegram wegbrengen
Zeer goed. Ik ga, schrijven.
D© knecht ging heen. De reiziger
qnemde den, reisgids en doorliep op
de bladzijden van aankondigingen de
lijst der hotels van .Havre,
Het eerste het beste, murmel
de: hiji: het, voornaamst© is, ginder
niet te moeten gaan zoeken als ik
aankom, en den schijn niet hebben,
da,t ik niet weet, waar naar toe. Ik
zal niet lang in Havre: blijven.
Ofschoon ik volstrekt niets t©
vrecizen heb, daar iedereen gelooft
dat ik in, den brand omkwam door
de kas t© willen redden en ikidaarbiji
onkenbaar geworden ben, is het toch
voorzichtig, miji niet langer in Frank
rijk op. te houden.
„Hotels de l'Amirauté et de Pa
ris réunis, E©mel, „eigenaar", las
hij. Dat is 't wat ik moet hdbbem,
voegde hij erbijh©t ligt juist tegen
over de plaats van vertrek van de
stcomtooten naar Southampton Ik
za,l daarvan gebruik maken om mij
zoo weinig mogelijk in de: stad te, la
ten zien. D© eerste boot, die ver
trekt, za,l mij: naar Engeland brengen
en van daar zal ik zoo. snel mogelijk
naar New Work overstaken.
Da reiziger nam dan ©en blad pa
pier an schreef
Hotel de 1' Amirauté, Lemel
'Havre.
„Kom aan dezen avond van Parijs
trein elf uren. Gelief geschikte ka
mer te bezorgen.
„Paul Harmant."
Hij riep den knecht en overhan
digd© hem d© depacihie, zejglgenjde
-Dien ,nu mijn ©ten op.
Eenige oogenblikkem later was .die
tafel gedekt, ;Onzo reiziger at met
zulken eetlust als liadde hiji het
meest, geruste geweten van de we
reld. Na zijn ontbijt las. hij de dag
bladen, dronk nog eene flesch, rook
te eenige sigaren, en toen, het uur
naderde om t© vertrekken, betaalde
hij' zijn vertering en naim in het sta
tion een kaartje eerste klas naar
Havre.
'Om zes uur dertig minuten zette
da trein zich in beweging. Geen en
kele reiziger bevond zich in zijp
coupé. Bij begon aandachtig: ©enige
papieren te doorzien. Het waren
plannen, die hem het grootste be
lang schenen in te boezemen. Eene
machina was er mat de kleinste bij
zonderheden op afgeteckend.
In dazen reiziger hebben onze le
zers Joris Garaud herkend, den
"brandstichter, dan moordenaar.
Joris had, nadat, hij: het brandend
paviljoen b inpengedi tong en was:
Hulp, hulp, ik verstik!! geroepen,
om t© doen .gelooven, dat hij1 een
da,ad van bewonderenswaardige zelf
opoffering pleegde, met de ka's, en
de papieren van Labrome te willen
redden, maar die slimme en door
trapte: schelm aarzelde niet alles te
walgen om zijne toekomst te verze
keren. Niemand echter mocht aan
zijn dood twijfelen, en zoo Jeanne
Fortier ooit de stam tegen hem ver
hief, dan zo,u die stem niet gehoord
worden, hare beschuldigingen zou
den voor laffe leugentaal, als de
hatelijkste lasteringen aan,gezien
worden.
Joris kende sedert lang; de inrich
ting van het paviljoen. Hii wist, dat
een venster aan de trap op bet veld,
achter da fabriek uitzag, en toen
hiji tusschen rook en vlammen door
sprong, was zijn plan reeds bedacht.
Alles kraakte onder zijPe voeten
alles dreigde hoven zijn hoofd in te
storten, In plaats van in het kan
toor te dringen, sprong hij "de bran
dende tra,p op, bereikte het ven
ster, slaakte hulpkreten en half ver
smacht door het vuur, sprong' hij,
door het venster. Juist liet zich een
verschrikkelijk gekraak hooren: het
daik en da zoldering stortten in en
een berg vonken verhief zich, boven
d© brandend© bureelen.
De meesterknecht echter bevond
zich nu in het vrije veld, ongedeerd,
en terwijl iedereen geloofde, dat, hij
verkoold lag onder de Brandende pui-
nen, verdween hij over de beploegde
velden.
Eenigen tijd later lag hij, van ver
moeienis uitgeput, in het struikge
was van het bosch van Yineennes
.verscholen
Eindelijk, zeide hij bij zicli-zel-
ven, ik ben gered
Hij, herademde, en wachtte den
dag .af. Nauwelijks klaarde da mor
gen het Oosten of hij haalde van on
der zijn© kleederan de bundels bank
briefjes en papieren uit, welke hij:
uit de kas gestolen had en die hij1
op zijne borst had verborgen.
Een duivelsebe glimlach speelde
om zijne lippen. Hij borg ze met
zorg weg. Daarna stond hij op e/a
begaf zich naar Parijs. Hij gevoelde
geene vermoeidheid meer. Het sloeg
zeven uur toen hij de stad in kwam.
Zijne kleederen waren met slijk "be
morst; eene dikke laag aarde be
dekte zijne schoenen.
Een schoenpoetser' maakte zijne
schoenen zuiver en borstelde zijne
kleederen uit, zoodat hij nu weer het
uitzicht had van een zindelijk werk
man. Vervolgens begaf hij zich naar
een winkel van gemaakte klcederen,
kocht zich een volledig pak met
schoenen, linnengoed en een reiszak,
waarin hij! het aangekochte borg.
Diaarna ging hij naar een hotel, ver
anderde van kleederan en scheen nu
een geheel ander persoon.
Zijn gelaat alleen kon hem nog
verraden door de ongewone kleur
van zijn baard en zijne haren. Hij
trad daarom hij een barbier binnen,
waar hii zich liet scheren en het
haar snijden.
Hebt- gij niet iets om mij de
haren te verven? vroeg hij vervol
gens lachend.
Maar zeker, mijnheer, antwoord
de de haarsnijder; iets dat, goed!
houdt, acht dagen ten minste; zoo
gij de wortelen der haren goed
versch houdt.
Een half uur later had Garaud
de schoonste zwarte haren; hij her-
kende zich zelve schier niet meer
1 Wordt vervolya
