Ha misdaad, vergelding.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
NIEUWS UIT DEN OMTREK.
ue Middensfandsactis bedorven
door de politiek!
•lü Jè_' iiiL 1 ik hiki lük-'l K-J
i i ii i'irp! ti i .Ti
FEUILLETON,
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
In „De Telegraaf" komt voor een
beschouwing over het jongste Midden-
etanderscongres te Augsburg, waarin
belangrijke opmerkingen over de
^achteloosheid en nietsbeduidendheid
ber Fransche Middenstandsbeweging,
biezich met de politiek ophoudt.
Wij hebben het reeds meermalen
betoogd, dat een zuiver economische
beweging, zooals die van den Midden
stand toch inderdaad is, vreemd moet
blijven aan de politiek, en zich zelfB
l®n strengste moet onthouden van
aUes wat nuar politiek zweemt,
In de overi..e landen van Europa,
^aar de middenstandsbeweging de
indacht van staat en wetenschap
'rekt, blijft men vrijwel binnen de
Perken, en ziet men alleen bij uit
sondering hier en daar een vereeniging
*an politiek doen. Geheel anders in
frankrijk, zoo zegt nu deze corres
pondent. De nauwelijks driejarige
hsreeniging beroemt er zich op, reeds
veertigtal mannen afgevaardigd
hebben naar hst parlement. Natuur
lijk waren het mannen, die zich met
bot program der Middenstandsvereeni
Hing konden vereenigen.
Onwillekeurig gingen wij in het
bijzijn van onze Fransche vrienden
v®rgelij kingen maken met de midden-
standsactie in an dei e landen. Waar
'oen in Nederland, België, Oostenrijk
öuitschland ziet, dat de vereenigingen
be mseete aandacht schenken aan de
opleiding van den leerling en uitge
breide maatregelen nemen om den
bevestigden vakman door meester-
OQrsussen en door het op gemakkelijke
Voorwaarden beschikbaar stellen van
Moderne machines, den strijd om het
bestaan te vergemakkelijken, daar doet
bjen op dat gebied in Frankrijk totaal
biets.
Het vakonderwijs bevindt zich bij
°0s nog in zijn allertersten embryo-
Vorm, verklaarden onze vriendenwij
boruen juist naar Duitschland en
Oostenrijk om de technische vak-
Scholen te bestudeeren en ze bij ons
°?er te planten. Wel hebben wij
Uilige handelsscholen en technische
Scholen, doch het zijn er nog zeer
Geinige en se zijn niet bepaald inge
licht voor den middenstand.
Wij waagden liet nog, belangstel-
leöd te informeeren, of er wellicht op
bhder terrein, inzake het credietwezen,
bet informatie- en incassowezen, iets
jfcdaan was, doch niets van dat al.
slotte maakten wij nog een op
merking, omdat uit ailes bleek, dat
■ben van staatshulp (ik geloof, dat
men het verwarde met hulp van
Politieke partijen) voor den midden-
S'and in Frankrijk niets verwachtte,
booals ED6n weet, wordt ia de reeds
meermalen genoemde overige landen
bet systeem van coöperatie (gez.
'bkoop, bewerking, verkoop, enz)
boor den middenstand vrij algemeen
met succes toegepast en blijkt dit
6eti methode van sell-help te zijn, die
b'tstekende vruchten afwerpt. Doch
Tar moet men voorloopig nog niets
vbn hebben. Coöperatie was nog een
'Pook, waarvoor men sidderde En
ig het moderne Frankrijk I
blS SLUITING VAN HET EÜCHABIS-
TISCH CONGRES.
De aanvullende bijzonderheden, die
'°g geseind worden over de groote pro-
b-ssie, Zondag tot sluiting van het Eu-
'Vristisch congres te Montreal geho-u-
®h-, doen, zien, dat deze plechtigheid
?.'o overige van dien aard in schiitte-
Tg en pracht welhaast overtroffen
beft.
I>e straten, waarlangs de processie
Nu zou, waren luisterrijk versierd
Ntien eerebogen, honderden sierpalen
Nt draperieën en vlaggen gesierd en
Note voorstellingen in stuc, maakten
®h weg, waarlangs het H. Sacrament
Nragen zou worden, waarlijk tot een
'OJniweg.
De processie ging uit van de OL
Vrouwe kerk en legde een weg at van
5 kilometers. De deelnemers liepen in
rijen van zes met een tusschenruimte
in het midden, waardoor wielrijders van
het organiseerend comité konden rijden
om den stoet te regelen en goed aaneen
gesloten te houden. Tallooze Fransche
en EngeLsche vlaggen werden medege-
dragen.
Toen het gebom der klokken het ver
trek van de processie aankondigde,
werd in de stad het tramverkeer ge
staakt. Groepen politieagenten, brand
weerlieden, leden van jongelingenvcree-
nigingen openden de processie, eerbie
dig-biddend voortschrijdend.
Daiarachter volgden afgevaardigden
van allerlei vereenigingen en bonden,
van de [alliance nationale, van ontelbare,
arbeidershonden en vak ver eenigingen,
van kunstenaarsgroepen, van de ridders
van Columbus, van matigheidsvereemi-
gingen, broederschappen en congregaties
Vincentiusvereenigingen enz. 'Tallooze
kleurige honds-banieren en vaandels
werden in kleurige wemeling van rood
en goud en blauw boven de eindelooze
drommen uitgedragen.
Dan kwamen muziekkorpsen en zang-
afdeelingen, die beurtelings Eucharisti
sche liederen zongen en het koper klin
ken deden. Bovendien waren langs den
weg -op bepaalde afsbpden estraden op
gericht, waarop dames uit Montreal zelf
hadden plaats genomen, die bij, die nade
ring der processie gezangen ter ©ere
van het H. Sacrament aanhieven.
Waar' er verder ook maar eenige
ruimte was, waren tribunes en stellin
gen opgericht, waarop duizenden emi
duizenden, dikwijls tegen hoog© prijzen
een plaats hadden gevonden, om de
processie te zien voorbij trekken. Oloik
langs de straten stond eene opeen ge
hoopte menigte eerbiedig het ontzag
wekkend schouwspel van den triomf
tocht van den God der Altaren aan te
zien. ZooaLs wij; reeds zeiden, werd: het
aantal menschen op- ruim 500.000 ge
schat.
Onder de verdere groepen, die de pro
cessie vormden, werd voorts nog opgei-
merkt een afvaardiging van Katholieke
Indianen vian Caughna voga- in hun
landelijk co.stuum, een deputatie van
Chineezen, Lithouwers en voorts van
bijna alle andere landen en volken,
waaraan zich de stoeten vertegenwoor
digers van alle Canadeesche parochies
aansloten e,en groep van honderden le
den van de derde orde en de leden van
de dertien manner -congregaties van
Montreal.
Daarop volgde een stoet van elf 5
twaalf honderd koorknapen, waarvan
velen met banier-en. Achter hen kwa
men de seminaristen, ruim duizend
priesters in toga ens urplis, kanunnik-
ken, vicarissen-generaal. Dan een goede
achthonderd priesters in priesterlijke
gewaden, bisschoppelijke algevaardig
den,125 gemyterde abten, bisschoppen en
aartsbisschoppen in vol ornaat, met hun
van goud schitterende gewaden.
Driehonderd zouaven gingen eindelijk
den kardinaals-legaat vooraf, die het H.
Sacrament droeg, onder een troonhemel
van goudlaken, gedragen door Canadee
sche officieren.
De H. Hostie schitterde in den hoog-
gednagen monstrans in zijn handen.
Rondom den troonhemel liepen twintig
pages bloemen strooiend.
Een piket infanterie escorteerde den
troonhemel.
Dan volgden de heer Girouard, rech
ter in het hooggerechtshof, vertegenwoor
diger van den gouverneur-generaal; de
luitenants-gouverneur; de ministers-; de
parlementsleden; het provinciaal be
stuur; burgemeester -en wethouders-; de
vertegenwoordigers van de rechtbank en
der universiteit, de broederschappen
van het H. Sacrament.
Het begin der processie is- al Lang
in het park Mance (Fletch-ersfield). Hon-
dendvijftig duizend personen zijn voor
bijgetrokken.
De troep-en scharen zich nu aan
weerszijden van de avenue, waardoor
de kardinaal-legaat aankomt. Fanfare
korpsen en zangkoren hebben zich op
gesteld voor het altaar. De menigte
heeft in goede orde pLaats genomen. De
koorknapen, de priesters en bisschop
pen zetten zich op de trappen van het
amphitheatarsgewijze opgerichte altaar,
waarhoven een reusachtige koepel uit
het park Mance oprijst. De hellingen
van -den Mont Royal staan zwart van
de menschenmassa.
Plotseling een'kort commandopre
senteer het geweer! Honderd krjjgskla-
roenen schallen over de vlakte De
soldaten brengen het eere-saluut; de
pauselijke zouaven vallen op de knieën
De Meester gaat voorbij.
Eindelijk' is kardinaal VpnnutelLi met
het Allerheiligste het altaar genaderd.
Een „Tantum ergo" wordt gezongen
door de koren, begeleid door de koper
muziek. Kanon-schoten dreunen van
den Mont-Royal. Met een breed- gebaar
zegent de kardinaal de stad, en 500.000
menschen, die daar geknield liggen -in
het reusachtige Mance-park.
't Is nu half 8. De processie heeft
zeven uren geduurd. Het begint te don
keren.
Dan klinkt door den avond de hel
dere, van aandoening bevende stem- des
aartsbisschops en de ontzaglijke men-
schenmenigte zet het lied in: „Jezus
is Koning", waarvan de echo's daveren
langs het bre-ede geboomte, 't Is een
plechtig, onvergelijk oogenblik.
Als de laatste kLanken van het lied
zijn weggestorven wordt het „Magni
ficat" aangeheven en weer valt het koor
van duizenden in.
Als de plechtigheid geëindigd is, wordt
het H. Sacrament gedragen naar het
gasthuis, om den zieken den zegen te
brengen.
En terwijl de Godmensch door die
rijen van duizenden gaat, klinkt het
weer als uit één mond: „Jezus is Ko
ning!"
Zoo eindigde de triomftocht van den
God onzer altaren.
Laat de molen maar draaien.
Een Parijsch fabrikant kreeg voor
eenigen tijd de opdracht, voor een
ondernemer op de Philippijnen een
caroussel met stoomkracht te bou
wen. De caroussel werd gefabriceerd
en kwam heelhuids op de plaats van
bestemming aan vergezeld door een
Franscli werktuigkundige, die 'm
monteeren zou en een inboorling af
richten op het bedienen van het toe
stel. Toen hij meende zijn plicht ge
daan te hebben, ging bij terug. Bij
de opening van den caroussel stroom
de een groote menigte er heen om
het wonderwerk van Europeesche
techniek aan te gapen en de notabe
len der plaats werden door den ei
genaar plechtig uitgenoodigd, als de
eersten de houten rossen te berij
den en in de zacht hekleede gondels
zich te laten rondvaren. Terwijl een
draaiorgel er de nieuwste Parijsche
walsen hij gaf, zette de machine
gang en de caroussel begon te draai
en, terwijl de inboorlingen van pu
re bewondering zich op de dijen
sloegen. Na een poosje wilde de ma
chinist stoppen, om ook anderen de
gelegenheid te geven, rond te draai
en, maar tevergeefs trok hij aan alle
handels en ventielen, de caroussel
begon sneller en sneller te draaien
en het orgel gilde als een bezetene.
En de notabelen suisden doodsbe
nauwd, de halzen der houten paar
den omklemmend, acht uren lang
met duizelingwekkende vaart rond,
tot eindelijk alle brandstof op was
en de caroussel van zelf moest op
houden. De eigenaar is op de flacon
gegaan.
li M - I l - -
Aangeteekende brieven halen.
K. Wl schrijft uit Holland aan het
„Nieuws van den Dag voor TSfed.-In-
die": Het is géén pleziertje, als je in
Amsterdam een aangeteekendiem brief
moet ontvangen. In Brussel, in Berlijn,
in Parijs brengt een speciale postbode
die stukken rond; woon je in een hotel,
dam komt hij; op je kamer; je legitimeert
je: door een paspoort, een credietbrief,
een vroeger ontvangen adres, of zoo
iets aan hem te toonen, je teekent in.
'-s mans boekje voor ontvangsten
je krijgt je brief. Habis perkara, 'n
Kwestie van twee minuten.
Ik kreeg te Amsterdam eene- kennis
geving van een aamgeteekenden brief, in
mijn hotel. Ik vul het ding in, en ver
zoek h et stuk al te geven aan C. Cor
nelissen, huisknecht van het „Hotel
Neuf." De heer Corneliissen teekent dat.
gaat in zijn ambtsgewaad naar het post
kantoor, wacht een half uur op zijn
beurt voor het loket, teekent voor ont
vangst.... en krijgt geen brief...
Uit niets bleek, zei de postambte
naar, dat de handteekening van den ge
adresseerde was! Heeft meneer je geen
bewijsstuk megegeven?
Neen, zei Cornelissen. Maar me
neer héét K, Wybrands. Ik' hen hem.
Dat kan wel, zei de Post. Maar
ik ken u niet.
Dus als ik bewijs, dat ik Co-rnelis-
sen ben....?
Dan geeft het npg niet, Zei de Post
De heer Cornelissen kwam zonder
brief terug, en vertelde mij zijn weder
varen. Ik ging in niet al te best humeur
zelf naar het hoofdkantoor, tusscheai
de tanden i-ets mompelend van „stomme
stuipekoppen". Alliteraties zijn altijd 'n
liefhebberij van mij geweest.
Voor het loket gekomen na een
kwartiertje stadn in de lij: het gaat
langzaam in Amsterdam schrapte ik
mijn machtiging aan m:r. Cornelissen
door, en ik zette mijne eigene, welke
manipulaties door den postambtenaar
met onverholen argwaan werden gade
geslagen.
Is u mijnheer K. Wybrands?
Niet beter te weten.
Kunt u dat bewijzen?
Ik zal 't probeeren.
En ik haalde een stapel papieren
voor den dag.
Hier hebt u 'n visitekaartje. Maar
dat zal niet geven. Hier heb ik 'n
paspoort. Maar dat kan ik gevonden
of gestolen hebben. Nietwaar? Zeer
waarschijnlijk: eerst ik een valsche
handteekening; u weigert Cornelissen,
en dan kom ik, de oorspronkelijke fal
saris, zelf, en zet brutaalweg voor (dn
tweede maal eene handteekening, die
miji 5 jaren tuchthuisstraf kan bezorgen.
Nietwaar? Dat is al zéér waarschijnlijk.
De ambtenaar, ongevoelig voor ironie,
zocht naar den brief, vergeleek h-et
adres met de kennisgeving, vergeleek
mijn signalement op mijn paspoort met
mijne wezenstrekken, en vroeg toen:
Weet u van wie die brief komt?
Toen begaf mijne zelfbeheerschingmij
en iegelijk verdween mijn booze luim.
Ik begon schik in het geval te krijgen.
Ik zei:
Denkelijk van de Dalai Lama van
Thibet.
Houdt U mij. voor den gek?
Heelemaal niet, man. Maai' is het
niet een beetje veel gevergd om van mij
te eischen, dat ik weet, wie 'een maand
geleden uit Indiië aan mij schreef?
Kunt u niet gissen van wien idle
brief komt?
-— Geeft u me even Kleian's adres
boek van Ned.-Indië, dan wil ik u \ivel
een paar bladzijden opdreunen. Hij
kan ,van iedereen in Indie komen. Apro
pos Hier hebt u no® een kwitantie ten
mijnen name, voor kalmeerende drank
jes; dat was toen ik de vorige ïnaal
hier een brief heb moeten halen-
Gelooft u nou dat ik ben, wie ik ben?
Ik heb een moedervlek op- mijn linker
dij, als het u pleizier doet, wil ik Ine
wel even uitkienden.
Per slot van rekening kréég ik mijn
brief. De queue voor het loket was
angstwekkend Lang geworden, maar nie
mand dacht er aan, zieh over het nutte-
looze, dwaze, onno-odige, getreuzel te
beklagen.
Ja, zei- de ambtenaar aan het lo
ket zelf-tevredenZiet u, we zijn hier
secuur, meneer.
Er wordt hier lang zoo veel niet
gestolen als in het buitenland, echoode
de mijnheer die nu aan de beurt was.
Neen, zei ik. Dat denk ik ook.
Maar wat zou het hinderen al werd er
wat meer gestolen, indien jelui daar wat
wakkerder door werd?
Nou, u praat er gemakkelijk over,
zei de heer die aan de beurt was, zijne
„merkbare teek-enen" aan den postamb
tenaar opgevende. We zijn hier god
dank secuur, in Holland.
En de heele rij slaapkoppen voor en
achter het loket mompelde, deinend
,,'t... Is... hier... in Holland, nog zoo
kwaad niet."
Duur vleesch.
Tengevolge van de verhoogde
vleeschprijzen en in verband met
de kosten voor het slachthuis, heb
ben de slagers te Arnhem zooals he
kend is ,de prijzen van het vleesch
met 0.14 per kilo verhoogd.
Dat de patroons daartoe konden
hesluiten, was een gevolg van de
verordening, waarin wordt gezegd,
dat in de gemeente Arnhem geen
vleesch mag ingevoerd worden dat
niet in het slachthuis is geslacht.
Volgens deze verordening of al
thans volgens de uitlegging, die
daaraan wordt gegeven, mag geen
enkel stukje versch vleesch liier ter
stede binnenkomen. Wordt het door
personen, onbekend met de verorde
ning, ingevoerd, in de gemeente ge
bracht, dan zal het, bijaldien door
politie of ambtenaren heiast met het
opsporen van overtredingen, wordt
gemerkt, in beslag genomen worden,
en volgens ingewonnen inlich
tingen aan het slachthuis, worden
vernietigd.
Toen de verhoogde vleeschprijzen
werden ingevoerd, heeft een slager
uit Elden, in de nabijheid van de
Schipbrug, een slagerij opgericht.
De man kon werken zonder slacht-
huiskosten en hij leverde goed
versch varkensvleesch tegen aan
merkelijk minderen prijs dan de
Arnhemsche slagers.
Menige huismoeder zag men met
een korfje over de brug gaan om een
pond of 3, 4 a contant te koopen;
vrouwtjes, zuinige huismoeders,
menschen, die geen schulden maken
om goede waar goedkoop in te koo
pen.
Vrijdag was één varken al spoe
dig verkocht, alles liep goed. Zater
dag gingen er twee van ongeveer
300 pond per stuk, denzelfden weg.
Toen ook liep alles goed tot vier
uur
Daar verscheen een keurmeester
en riep de hulp van de politie in,
om alle vrouwen met korfjes of pak
jes aan te houden. Enkelen werden
aangehouden en met hun inkoopen
meegenomen naar de politiepost in
de nabijheid van de brug van daar
naar het slachthuis, waar liet vleesch
gekeurd sverd. Daarna konden ze
gaan; Van procesverbaal werd niets
vernomen.
Maandagmorgen was weer dezelf
de beweging aan de schipbrug gaan
de, iedereen die er overkwam en
een pakje of mandje droeg, werd
aangehouden, en naar den politie
post gebracht. Onder de menschen
waren er die hevig protesteerden...
en als men dan in den politiepost
hun pakje opende, vond de agent
in het eene steenen, in een ander
turf, en ook wel eens iets van nog
minder waarde.
Dinsdag begon het weer op de
zelfde manier en volgens mededee
ling van den keurmeester zal het in
beslag genomen vleesch vernietigd
worden.
Naar wij vernamen, is het de be
doeling, dat hoegenaamd geen versch
vleesch uit andere plaatsen mag in
gevoerd worden, ook geen postpak
ketten, zooals b.v. van Eigen Hulp
e. d.
Uitvinding voor trein bescherming.
Naar aanleiding van een dezer dagen
voorgevallen spoorwegongeluk te Roer
mond, waar een trein het station bin
nenreed, hoewel het sein op onveilig
stond, ontvangen wij, schrijft het
„Vsdeen mededeeling aangaaode
een toestel dat het passeeren van een
onveilig sein omnogelijk maakt. „Zelfs
al was het bedienend personeel in
slaap gevallen" zegt de schrijver
„zou toch de trein automatisch bij
het seintoestel blijven staan."
Dit toestel is zoo deelt hij verder
mede door den uitvinder aange
boden aan de Mij. tot Expl. van Staats
spoorwegen, doch zonder resultaat,
tuwijl een aanbieding aan den Mm.
Vin Waterstaat ook niet baalt»
Daar dergelijke mededeelingen ge
regeld terugkeereu, zijn wij dienaan
gaande eenigszms sceptisch gestemd.
Het schijDt ons met denkbaar, dat de
Minister en de Direotie der S. S. beiden
blind voor de verdiensten der uitvin
ding zonder zijn, indien die inderdaad
waren zooals de schrijver mededeelt.
Ook de toevoeging, dat men wel
het toe°tel en de tsekeningen wilde
zien, maar dat de schrijver dit zonder
waarborg voor namaak niet wilde
toestaan, is volstrekt niet nieuw.
Daarmede is niet gezegd, dat wij
de bedoelde uitvinding naar het ryk
der fabelen verwijzen, maar men zal
ons toch overtuigender dingen moeten
voorleggen dan de bedoelde mededee
ling, alvorens wij geheel aan de doel
matigheid daarvan zuilen gelooven.
De schrijver verzekert ons, dat de
uitvinder plan heeft er nu in 't bui-
tenland patent op te nemen, en men
daar dus kans heeft, deze toestellen
eerder in gebruik te zien dan hier te
lande, waar men toch de eerste had
kunnen zijn.
Indien de uitvinder nog een korten
tijd wacht, behoeft hij voor het nemen
van een patent zich niet tot het bui
tenland te bepalen, aangezien hij dan
ook hier te lande patenv (octrooi) op
zijn uitvinding kan nemen, en haar
aldus tegen namaak beschermen door
de wet. De Octrooiwet ie reeds door
de Tweede Kamer aangenomen en zal
hoogstwaarschijnlijk nog dit jaar in
het „Stbl." komen te staan.
Van een duivenmelker.
De secretaris eener duiven vereeni
ging van eene onder den rook van
Maastricht gelegen gemeente, had
bijna bij iedeien duivenwedstrijd het
niet te versmaden buitenkansje, dat
zijne duifjes het eerste aankwamen,
en derhalve ook de eerste prijzen
behaalden.
Het was wel vreemd, dat telkenmale
de duiven van den secretaris over
winnend uit den vliegkamp kwamen,
doch niemand vermoedde, dat de
eecretaris met foefjes te werk ging,
die vroeg of laat moesten uitkomen.
Op het eind der vorige maand kwam
het bedrog uit. De duiven der club
leden waren verzonden naar Alkmaar,
met beleefd verzoek om de diertjes
om 7 uur in den ochtend in viijheid
te laten.
Doch wat was gebeurd, zooals thans
is gebleken Dat de duiven, blijkens
een op den vrachtbrief aangebrachte
kantteekening, wegens het ongunstige
weer niet om 7 unr, dcoh om 11 uren
waren losgelaten.
De eerste duif van den secretaris
was echter reeds ten 11 en 7 minuten
op haar hok aangekomen.
Tableau
In 7 minuten tijd had dus de duif
den weg van Alsmaar naar de oqp-
geving van Maastricht afgelegd.
Doch de secretaris zou zijne zaak
dok wanhopiger maken.
Hij veranderde op den vrachtbrief
het cijfer 11 in 7, om zoodoend zijn
dioef figuur te trachten te redden.
Hoe dit bedrog kon plaats hebben
Wel, de prijswinnende duiven werden
doodeenvoudig niet mee op reis ge
stuurd, doch wachtten, gestempeld
op de vleugels, geduldig den tijd af,
wanneer ze onbewust haar oneerlijke
rol zouden moeten spelen.
Het bestuurslid werd in eene plech
tige vergadering van de duivenclub
ter verantwoording geroepende
secretaris bekende deemoedig het
gepleegde bedrog, en verzekerde, dat
niet de eerste maal was, dat hij zijne
collega's duivenmelkers zóó bij den
neus had genomen.
De justitie werd met de feiten in
kennis gesteld, doch nu deze alles
puntelijk heeft onderzocht, regent het
verzoekschriften, om dieduivenhistorie
in den doofpot te stoppen (L K.)
IJMUIDEN.
Nog eens het stakingsgevaar. Reeds
gaven wij verleden week het bericht
ons toegezonden van een. staking die
zou dreigen te IJmuiden. Van andere
zijde schrijft men onsSedert gerui-
xnen tijd vreest men hier voor eene
staking onder het zeevarend personeel
der stoomtrawlersreederijen. Wild© men
58)
iW'ie snelde naar hoven, gebruikte
Td ontbijt in minder dan een kwiar-
>lT nam met onnoemlijk veel voor-
jTgen het pakje, dat zij niet wilde
Takelen op, zocht op de dichtbij-
,Jtirle standplaats een rijtuig en liet
iJT voeren naar het huis in de
a krillostraa-t, waarvan juffrouw
j^uistine haar het adres gegeven
j^arie Har mant w;ais sedert een
dagen ziekelijk.
>T<-, hoestaanvallen, die hare ge-
(Tdheid ondermijnden, werden tal-
Ter en duupden steeds langer.
I Lie ziekelijke toestand maakte het
■kdeur van het jonge meisje bui-
'tfewoon afwisselend.
i|Jhevige zenuw-aanvallen volg-
T1 lange uren van Krachteloosheid
'.Verslagenheid.
-khi die oogenblikken maakte die-
t «droefheid zich v,an Marie mees-
,T - Hare tranen vloeiden over-
T'edig. En dan juist werd zij zeer
Uuairdig, gevoelde medelijden met
l&u .öugelukkigen en zeide in zich-
- Ik hen (rijk.. Ik moest (wel
doen rondom mij.. .veel weldoen.
LXII.
Zij was juist in zulk een wee-
mo.edigen 'toestand, toen men haar
kwam zeggen, dat een jong meisje,
hetwelk door de modenaaister ge
zonden w:as .liaar wienschte te spre
ken.
Dat was eêne afleiding.
Marie zeide, dat het jonge meisje
onmiddellijk boven moest komen en
zij ontving haar met de grootste
welwillendheid.
|Wel juffrouw, vroeg zij, hebt
gij iets wonderschoons tot stand ge
bracht
Ik heb mijn biest gedaan, juf
frouw, ik hoop dat ik de aanwijzin
gen van juffrouw Augustine goed
begrepen .heb.
- Is.de japon, dien gij brengt,
bijna gereed?
- Alleen in dl ka ar gezet.. Ik
kom, -om te passen.
Ik weet dit.. Maar hebt gij
de wijze aangegeven, w,a,a,rop het lijf
en rok gegarneerd zullen worden
Ja, juffrouw.... Ik zal u dat
dadelijk laten zien....
Lucie maakte de vier hoeken
van den sergelap los en legde de
japon op een-e sof;a.
O! dat is reeds prachtig! riep
Marie uit. De, manier, waarop het
garnituur is geplaatst, is zeer oor
spronkelijk....
Ik heb dat zelf bedacht.... zeide
de naaister met eene kinderlijke
eigenliefde.
(Welnu! gij hebt alle eer van
uw werk. Gij hebt een zeer goeden
smaak.
De dochter van Paul Harmant was
hleel vroolijk geworden.
De bleekheid van haar gelaat was
eensklaps verdwenen, ofschoon zij
van tijd tot- tijd kuchte, zonder dat
zij dit zelf scheen te bemerken.
Arm jong .meisje!.... dacht Lu
cie, terwijl zij naar haar luisterde.
Zij is hevig ziek....
En de arme naaister beklaagde
van ganscher harte de rijke jonge
dame.
Marie hernam:
Zeer ""goed, juffrouw.
Zal ik mijne kamenier roepen
D-at is niet noodig, juffrouw,
ik zal haar wel vervangen..
Ah! dat heb ik nog liever...,
Lucie maakte een aanvang met
het passen, iets dat alle onze leze:
ressen als een zeer gemichtig werk
kennen.
Marie, die door h-et glimlachend
gelaat j:n het .sympathiek voorko
men der naaister spraakzaam ge
worden was, vroeg:
(Werkt gij reeds lang voor
juffrouw Augustine
B;ijna vijftien maanden, juf
frouw.... i
Zij schijnt veel van u te hou
den....
Ja, zij geeft mij veel bewijzen
van toegenegenheid....
Ik heb begrepen, dat zij gaarne
zou zien, dat gij bij haar kwaamt
inwonen....
Ik weet dat zij dat wenscht,
maar ik v-erkies thuis te werken...,,
fWoont ge bij uwe ouders
Ik heb geen ouders, juffrouw...
antwoordde Lucie op- .droevigen toon.
Zijt gij dan eene wees?....
Ik weet niets daaromtrent,
Toen ik een jaar oud was, ben ik
in h-et huis vóór verlaten kinderen
^opgenomen.
In het vondelingenhuis! her
haalde Marie.
Ja, juffrouw.
Dus uw vader en uwe moe
der hebben u verlatenMaar dat
is verschrikkelijk
Ja, het is wreed! zeide Lucie,
want ik geloof, dat ik mijne moe-
dei* teeder bemind zou hebben
Ma-ar 'ik ben nooit op de gedachte
giekomen, die onbekende moeder iet-s
te verwijten zoodra ik tot de jaren
des onders-öheids ben gekomen, heb
ik tot mijzelf gezegd, dat zij zonder
twijfel onschuldig is en de ellende,
de honger haar gedwongen hebben
te ,doen, wat zij deed.
Gij hebt volkomen gelijk zoo
te denken.... hntwoordde Marie en
toch als ik een kind had, zou ik
liever van honger sterven, dan het
te verlaten.
Dat is waar, zeide de dochter
van Paul Harmant, maar vertel mij
nu eensHeeft men u, niet in het
vond-elingenhuis gezegd, hoe men u
gevonden heeft? Bestaat er geen
teeken, geen aanwijzing, waardoor
men u kan herkennen en dat u in
staat zou stellen uwe familie terug
te vinden
-Ik heb dat gevraagd, juffrouw,
toen ik oud genoeg was, om te be
grijpen, in welken toestand dit ver
laten mij heeft gebracht.....
En wat heeft men u geant
woord
Dat men 'inderdaad niets be
zat, waarmede ik gemakkelijk te
herkenen zoude zijn... maai* dat de
bepalingen van het reglement ver
boden het haij te doen kennen...
Maar dat is onmogelijkdat is
onzinnig*!
Dat heb ik ook gezegd, juf
frouw, en toch heb ik het hoofd!
tegen dat onoverwinlijk geheim moe-1
ten stooten. Men vreest, dat- de ver
laten kinderen, door valsche of ver
keerd begrepen aanwijzingen, wan
orde in geachte families brengen.
- Maar Waartoe dient het- dan,
als een kind te vondeling* wordt ge
legd, daaraan een herkenningsteeken
te geven
Dit stelt de ouders in staat, in
dien zij eenmaal berouw krijgen of
als er een verandering in hun maat-
sehappelijken toestand hun veroor
looft de kinderen zelf op te voeden,
het vroeger verlaten kind weder op
te visschen. De dag en het uur
van aankomst in het gesticht .wor
den in een boek geschreven.
Ook teekent men aande kleederen:
van het verlaten wezen, merken op
liet linnen, als die aanwezig zijn,
die later herkenning mogelijk ma
kenl;
Het kind is onder een nummer
ingeschreven, ik droeg nummer 9, bij
dat nummer voegt men een naam...*
Op die wijze schept men voor .tie
gevonden kinderen een burgerlijken
stand, waarvan zij zich later bedie
nen1
Dat alles is vreemd en doet
een mensch rillen, mompelde de doch
ter van den millionnair. Gij zijt
dus voor de deur van een dergelijk
gesticht neergelegd?
Ja, juffrouw, een-en-twin tig ja
ren geleden. In dat gesticht ben ik
groot gebracht, ik heb daarin leeren
werken en toen ik zestien jaren oud
was, heeft men mij in ,de leer ge
daan bij eene naaister, eene brave
vrouw, die mij veel goede lessen en
veel goeden raad heeft gegeven...,.,,-
Toen zij gestorven is, heb ik lang
geweend... Ik was toen negentien
jaar oud.... Ik had eenige spaarpen
ningen.... Daarvan kocht ik meube
len, huurde eene kamer en ging .daar
na bij de groote modemaaksters, om
mijne diensten aan te bieden. Eene
daarvan, die mij aangenomen had.
en bij wie ik meer dan een jaar
bleef, 'Vertrok naar Rusland, waar
