DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
STADSNIEUWS.
In en om Haarlem.
ICifiderlipIswesf 21-31-33, Haarlem
AGENDA.
MAANDAG 17 OCT. 1910
No. 7347
Bureaux van Redacti® en Administratie
Intercommunaal Telefoonnummer 141S.
Voor advertentiön" en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, int. Telefoon i020.
die in het bsdt eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
Alle betalende abonnés op dit biad
De tritkeerfag dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean" bijkantoor voor Haarlem de Nederüandsche Credietbank Nieuwe Gracht II
Dit itumnte!* feesfaat
uit tswee bladen.
EÊRSTË BLAD.
Haarlemsche Alledagjes No. 100.
Be Haarlemsche ViiegweeK.
S.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Haarlem
Voor de plaatsen, waar een agent; b gevestigd (kom der gemeente)
Voor ae ovenge plaatsen n Nederland franco per post
Afzonderlijke nummers
f 1,85
n 1,35
1,3°
0,08
PRIJS DER ADVERTENT1ËN:
Van 16 regels 60 cent (contant 50 cent) Iedere regel meer 10 oent
Buiten Haarlem en de Agentschappen 15 cent per regel. (Buitenland 20 cent
Eeclames dubbel tarief
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cent (A oontant).
000
GULDEN b(j
GULDEN bü jfi fl
levenslange onge- «ffl GULDEN b
schiktheid tot SS SE 11 overlijden,
werken.
300
GULDEN bij
verlies van een
band of voet.
ISO
GULDEN bij
verlies van
éen oog.
110
GULDEN bij
verlies van
éen duim.
verlies van
één
wijsvinger.
IS
GULDEN bi]
verües van
één anderen
vinger.
Voor Dinsdag', 18 October,;
Kathedrale kerk n.m. van
8 uur tot kwart vóór 9 uur Cursus
in de Katk. Geloofs- en Zedeleer.
(Zie Stadsnieuws.)
Gebou w St. Bavo R. K.
Volksbond, 8 uur, algem vergade
ring Gemeentewerklieden,- 9 uur re
petitie Zang'vereeniging
Uisschoppel. Museum (Jans-
at 79). Geopend eiken dag van 10
uur, tegen betaling van 25, cents,
ezonderd Zondagen en R.K. feest-
■agén.
Teyler's S ti cbting op de
gewone Museumtijden Buitenge
wone teneoonsteling van kunstwer
ken, berustende in de verzameling
van Teyler's Museum. In de boven
zaal etsen van Marius Bauer, Carel
Dake, Willem Witsen en J. M.
Graadt van Eoggen.
Grootekerk 1—2 uur Or
gelbespeling.
Haarlemterrein a. d. Scho-
terweg De Haarlemsche Vliegweek
15 11Ur Vliegdemonstraties door
Prof. Verstraeten.
IC a r s e b o o m, Groote Houtstraat
Concert.
ONZE BUBGEMEESSTERt;
Dc geruchten, dat burgemeester
Boreel het bijltje erbij wil neerleg
gen, zijn niet van de lucht
En nu ze zoo telkens worden ver
spreid, en door den burgemeester-
zelf niet worden tegengesproken, nu
moeten wc aannemen dat Jhr Boreel
althans ernstig denkt aan een niet-
herbenoeming in het volgende jaar
Inlichtingen ..op discrete wijze in
gewonnen dc burgemeester-zelf
wilde geen enkele verklaring afleg
gen doen ons vermoeden, dat in
derdaad de burgervader van Haar
lem om allerlei redenen „er genoeg
van" krijgt
[Wel kunnen wij een bericht te
genspreken, in een der stedelijke bla
den dezer dagen geuit, als zou Jhr
Boreel heengaan omdat hem de ver
gunning js geweigerd tot een zes-
maandseh verlof, voor een reis naar
Amerika
iU ij mcenen te mogen zeggen, dat
van een weigering van zulk een
verlof geen sprake is geweest,
óok al omdat Jhr Boreel er niet
om gevraagd heeft
[Wel mag, als onze inlichtingen
juist zijn. de veronderstelling wor
den geopperd, dat Jhr.: Boreel in
derdaad een reis naar de Nieuwe
[Wereld in den zin heeft. En dan
laat die hoog© opvatting, die de bur
gemeester heeft van zijn ambt, hem
niet toe zóó lang", uit bet gemeente
lijk beheer afwezig te blijven
Ziedaar vooralsnog .de meest-aan-
nemelijke verklaring van de geruch
ten omtrent Jhr., Boreel's piet-her
benoeming.
Personalia.
Onze vroegere stadgenoote H. M.IC-
serus, thans onderwijzeres te Cas-
tricum, staat no. 1 op de voordracht
voor onderwijzeres bij 't openbaar on
derwijs te 's-Gravenhage (opklimming
zonder hoofdakte tot f 1500),
Zaterdag,
Daar is nu maar. in Haarlem en om
streken één roep van warme bewon
dering en sympathieke genegenheid tot
den bekwamen luclitvlieger, die ons Za
terdag en vooral Zondag zoo prachtige
vluchten voor het eerst in Haarlem
heeft doen bewonderen!
Zaterdagmiddag, toen onze Courant
ter perse ging, verbeterde het storm
weer op slag. Binnen een uur was de
heftige Oostenwind, zooals onze weer
kundige dien wa Zaterdag aanhaalden
ook voorspeld had, langzaam-aan gaan
liggen, en om half vier ging de wiite
vlag omhoog, onder gejubel van de
reeds vrij talrijke toeschouwers: er zou
nu zeker gevlogen worden!
't Nieuwtje plantte zich voort als bij
looverslag door de stad.
De tranis voerden de witte vlag, en
voor onze bureaux werd de tijding op
gehangen: zóó als 't er hing zag je ve
len, haast-je, rep-je, naar den Schoter-
weg ijlen om er bij te wezen, en voor
het vliegterrein drongen de lui op bij de
loketten....
Het voorhang van de loods ging op,
en de aeroplane kwam naar buiten.
Weer gejuich, dat verdubbelde toen
prof. Léon Verstraeten z'n zitplaats in
nam, en de monteur den motor in be
weging zelte. Met geweldige vaart sloeg
de lange schroef in duizelingwekkende
snelheid door, en een stormwind vol
benzinedamp floot naar achter, dat de
toeschouwers vlak achter het toestel
verschrikt uit elkaar stoven. Zes man
hadden, liggende op den grond, het ach
tergedeelte van de aeroplane goed te
pakken en ze hadden werk om het
ding op do plaats te houden... toen gaf
Verstraeten liet teeken, en met snelle
vaart joeg het toestel rechtuit over het
vlakke veld langs den grond.... en dan,
dan rees het opeens van den grond,
terwijl de toeschouwers hun adem in
hielden. Het rees, het rees, en dan,
schuin tegen de lucht opwaarts, zette
de aëroplané in snelle vaart koers naar
boven de Bloemendaalsche bosschen...
Een langgerekte zucht van ietwat be
klemde bewondering ging er door het
publiek. Het wonder waarvan we had
den gedroomd, en wat we in beeld en
plaat en foto's hadden gezien, was nu
verwerkelijkt vlak daar voor ons.
VII.
Als de „aëroplané" hè, toch een
veel beter en mooier en sierlijker
woord dan dat leelijke „vliegmachi
ne", dat me aan een „Singer" doet
denken als de „aëroplané" met z'n
sierlijke vormen en luchtige lijnen
wordt buitengereden op het vliegveld
in het reuzen vierkant van die dui
zenden, die onder den blauwen, vlek-
keloozen hemel staan te wachten
dan deinst er ineens een siddering
van „nu g'aat het gebeuren" door de
menigte.
Daar klappen ze in de handen,
en ginds juichen ze óp, en ergens
anders roepen ze het anderen toe,
en hier in den hoek vertellen ze 't
blij aan die het buitenrijden niet kon
den zien: ha. daar-is-ie.
Wèl sierlijk is dat luchtvoertuig!
Licht deinend op zijn gummiwie-
len, met z'n witte draagvlakken en
den langen roerstaart, staat het op
de plaats van afvlucht, en beweeg
lijk er omheen loopt de monteur, zoo'n
oolijke, rustig-werkende, met 'n eeu
wige sigaret rook-tippenc. JFranseh-
man, die hier nog wat olie bijgiet,
daar even een lap er overheen haalt,
alle kraantjes nog eens bevoelt, en
het oliereservoir beklopt, dan weer
eens de pijpjes en ribben en het
draaipunt van den zevencylinderi-
gen motor bekijkt, en ten slotte nog
de talloozc draadjes bier en daar toe
knijpt op de verbindingspunten.
Z'n cigarette is weer op. Floep, daar
brandt weer een andere in z'n mond,
en nu bekijkt bij nog eens de steun
punten, en trekt eens aan den roer
draad, en laat liet hoogtestuur, zoo'n
breed vlak vóór aan het toestel, even
werken, en dan ligt z'n cigarette
weer, half-weggerookt, op den grond,
en zit hij boven het benzine-reservoir
en kwinkelt aan alle kraantjes en
klopt op alle schroefjes
Dan komt de „vlieger", die naar
achter op 't veld de windsterkte even
is wezen opnemen, bij z'n toestel:
„Ca y est!" „Tout-a-fait!"
Da's alles, en nu weet hij dat bij
kan opstijgen!
Deze sympathieke Vlaming, zoo'n
echte flinke jongen uit het stoere
Vlaandereulaud, Léon Verstraeten
uit Mechclen ,dien ik het voorrecht
had als de eerste luclitvlieger in ac
tie te zien opstijgen de lucht in, de
heer Verstraeten is een man van wei
nig omhaal, van weinig woorden en
omslag.
Z'n rechterhand gaat omhoog, dat
hij nu vliegen zal, en metsen loopt
hij door, de loods in, die nu leeg is,
en hij haalt z'n groen-wollen muts, die
hij over z'n hoofd trekt met de klep
in den nek, en om z'n lijf windt hij
een dikken wollen doek: „da's voor
De menscli, die vliegt 1
Prachtig was het zwenken van de
aëroplané, ietwat schuinend, den linker
vleugel iets naar. beneden, draaide hij
links-om en dan naderde hij weer, op
een hoogte van 60 70 Meter, en de
gonzende schroef van den snellen motor
hoorde men op verren afstand snorren
en dichterbij-komen, en dan zweefde in
vlugge vaart het sierlijke toestel zeker
en secuur over de tribune en over het
veld, en oen donderend gejuich brak
los ter eere van den moedigen vlieger,
die weer wendde, nu naar het Noorden
toe, om met oen grooten boog over
Meerenberg en Santpoort en Jan Gijzen-
vaart weer naar ons toe te komen.
En ja, daar kwam hij nu op het veld
aan, om te landen.
Op een hoogte van 30 5 40 Meter
zweefde hij aan, en vlak bij het vlieg
veld, waar aan de uiterste grens z'n
broer met een vlag de plaats aangaf,
kreeg het hoogtestuur een beweging naar
beneden en schuin-neerwaarts niigend
scheerde de blanke aeroplane sierlijk
naar beneden en streek dan neer, en
rolde nog oen eind voorttotdat de
motor stilstond en het toestel vlak vóór
de tribune stond.
En dan ging er een gejuich op, «n
een gejubel, over heel het veld, en men
hielp den vlieger uit z'n toestel, en
zwaaide met hoeden en zakdoeken toen
hij weer stond op den beganen grond
'n geestdriftige stemming die uiting vond
in een hartelijk, warm woord van ge-
lukwenseh en dankbaarheid, door ma
joor van Wagtendonk als voorzitter van
het Eere-comitê geuit, terwijl mevrouw
van Wagtendonk namens liet eere-cjy
mité den sympathieken vlieger een
krans met linten in de Belgische kleu
ren overhandigde.
Wéér gejubel, en toen .ging liet in op
tocht naar de loods, terwijl heel het
publiek opnieuw van z'n blijdschap
deed blijken en de muziek de Braban-
conne deed hoorea ter ^ere van den
moedigen Belg.
De eerste vlucht duurde precies 81/4
minuut, en had plaats om even vier uur
't Publiek bleef in afwachting,
dat geduld werd beloond.
Want een kwartier later ging de mo
tor weer snorren, en een even prach
tige vlucht, in groote bogen en kringen
rond liet vliegterrein, had nu plaats.
Deze maal duurde de vlucht 61/2 minuut
Nadat do heer Verstraeten de talrijke
gelukwenschen had in ontvangst geno
men, vertrok hij in zijn auto naar Duin
en Daal, waar hij dezer dagen verblijft.
Zondag.
Gisteren was het „de groote dag."
't Weer was prachtig,'en al in den
ochtend stroomde het volk toe. In de
buurt van het vliegveld teek het een
kermis: geïmproviseerde rijwielbewaar
plaatsen, stalletjes en ijskraampjes (hu...
met die kou!) biertentjes en zelfs een
man met gerookte paling stonden er
langs den stofffigea weg, waar de me
nigte dik-aangesioten van 1 uur steeds
aangolfdo dien éénen kant op, naai
Schoten toe.
Hoe verder je kwam, des te voller
was het. Op de daken zaten ze, en uit
de koude op m'nen maag"en nu
is hij gereed.
De lange rijen van het publiek, hat
geduldig-sympathiek heeft gewacht
op het bedaren van den nogal-stug-
gen Oostenwind, hebben hem zien
komen uit de loods.
E11 nu breekt liet gejuich opeens
los, in de voorste rijen, en het plant
zich zich voort naar aeliter, en ju
belt tot -op d© tribune, van waaruit
het handgeklap opeens klatert over
het veld, als Léon Verstraeten den
voet op 't nokje zet, om z'11 plaats
op de „aijroplane" in fe nemen.
Z'n plaats, 't is wèl een sobere,
eenvoudige, onpretentieuze plaats!
Op 'n rond zittinkje, met een laag
randje half omgeven, zet liij zich
neer, de voeten gestrekt vóóruit op
den hefboom die de roerdraden naar
achteren zóó kan bewegen als de vlie
ger het wil.
Voor hem een ijzeren stang, die
door een even eenvoudige beweging
het hoogtestuur, de vlakke doek
plaat vóór aan het toestel op of
neer kan laten gaan, en achter hem
de kraantjes en pijpen voor benzine
toevoer en oliesmeren van den mach
tigen motor.
De monteur, die nu zonder cigaret
te is, staat aan de zware mahoniehou
ten schroef van bijna twee meters
lengtenu gaat het werkelijk be
ginnen.
Even kijken naar het publiek! D'r
is stilte overal. De biertent is leegee-
alle ramen hingen, ze bij trossen, en
je hield je hart vast, of die geïmprovi
seerde „tribunes" op zoo'n dak wel
houden zouden, met dien last van hon
derden er boven op!
Op de tribune woei de witte vlag:
.vliegen dus 1
Tja, dat was ook wel te verwachten.
Een stijve bries stond er weliswaar,
en de vlaggen op de hoeken van het
opeii terrein, woeien nog vierkant-uit,
doch 't zou tegen vier uur wel luwen,
voorspelde iedereen 1
Den Haarlemsehen burgemeester, Jhr.
Boreel van Hogelandcu, merkten we
op als belangstellend toeschouwer, en
héél Haarlem leek er present oj> en om
het veld...s
Even half vier, toen liet toestel al een
poosje buiten stond, besloot prof. Ver
straeten om op, te stijgen.
De heer Koolhoven van Bloememdaai,
de vader van den bekenden Frits Kool
hoven, die te Reims als aviateur z'n di
ploma pas behaalde, was op het gere
serveerde terrein vóór de loods, waar
het comité en de pers en enkele auto
riteiten zich' ophielden, de meest om
ringde persoon. Want hij had de sen
satie meegemaakt: te Reims een kwar
tier lang als passagier meegevlogen! En
men vroeg liem uit, en sympathiek
welwillend gaf hij uitlegging en aan
wijzing, en 'hij zeide, hoeveel stoute
koelbloedigheid en stalen zenuwen voor
dit in schijn zoo gemakkelijke werk
noodig waren. „Maar d'r staat nog te
véél wind, kijk maar eens die vlaggen!"
zoo was de deskundige conclusie: „met
zulk een wind is haast niet t© vliegen 1"
Ahwel, Verstraeten zou 't tóch doen!
Kalmpjes was hij onderwijl achter
op het veld de windkracht gaan opne
men en hij zette even kalm z'n wollen
pet op.
Onder daverend gejuich van de dui
zenden, die langs het veld zich gerijd!
hadden, besteeg hij z'n toestel, en toen
óf! Weer beving allen de emotie
als ze den vlieger zien omhooggaan. En
weer cirkelde Verstraeten in mooie lij
nen boven Bloemendaal en "Santpoort
en Jan Gijzenvaart, 61/2 minuut. Namens
het Eere-comité werd hem door ma
joor van Wagtendonk bij zijn landing
weer oen mooien krans met de Haar
lemsche kleuren geboden, en het zoon
tje van den heer Schertzer bood hem
een tuil bloemen. Even later kwam een
prachtige krans van een aantal vrien
den uit Alkmaar, en een zeer mooi vers
van Jacob Pels uit Alkmaar werd deu
sympathieken Verstraeten nog aangebo
den Dat deed 'm goed', dat streelde
"m, die belangstelling en die dank en die
blije symphatie van zoo velen!
Hij vertelde ons, dat de' lucht vrij
onzeker was. Vooral in de buurt van
de duinen had hij door den zeewind te
lijden gehad! En men had dan ook het
toestel zien zinken op '11 oogenbiik,
en toen weer schuin-opwaarts tegen de
lucht zien stijgen: „toen viel ik, door
een plek van ijle lucht die m'n.toestel
niet dragen kon, wel meer dan lien
meters opeens omlaag," zoo verleide
hij, eenvoudigweg, of 't niets was!
Om even half vijf ging Verstraeten
weer de lucht in. Nu vloog hij 8 minu
ten 20 seconden, en nog prachtiger dan
de eerste maak, op, omstreeks 50 a 60
Meter hoogte.
En toen hij neerkwam, was liet een
enthousiasme, zooals we hier nooit ge
zien hebben. Het publiek brak aan alle
zijden over de afscheidingen heen, en
holde aan, en in een dicht kluwen om
ringde en bejubelde het den kloeken,
moedigen vlieger en zijn toestel, die niet
ophield te danken, wat dan weer tot
nieuw gejuich aanleiding gaf!
Inderdaad, diat was een slot dat pakte!
In „De Kroon."
En gisteravond werd, door een kal
mer publiek, in de pauze van een voor
stelling door „Het klein Tooneel" in De
Kroon gegeven, die huldiging nog eens
overgedaan.
Verstraeten en zijn broer en monteur
en verder personeel waren onder do voor
stelling al binnengekomen cn met dave-
verend gejuich en de Brabanconne be
groet.
En onder de pauze had d© officiecle
huldiging plaats. 1 I kt i
Öp het tooneel had liet Eere-comité
plaats genomen, en de ondernemers van
deze vliegdemonstratie, de heeren Schet-
zer c.s., en in het midden zat Léon
Verstraeten en rondom stonden de kran
sen opgesteld....
Toen ging het scherm op, en na Cen
enthousiast gejuich trad majoor v. \Vag-
Ic 'onk naar voren, en sprak den moe-
dig~n vlieger huldigend toe onder aan
bieding van een prachtige lauwer-krans.
Op bescheiden, sympathieke, eenvou
dige wijze dankte Léon Verstraeten. Men
had hem gezegd, zei hij in z'n aardig
Vlaamsch dialect dat de Hollanders
niet geestdriftig zouden zijn! Maar nu
■vVas hij in Bergen op Zoom bejubeld, en
in Alkmaar gefeest, en in Haarlem ging
de jubel steeds crescendo. Dat was bo
ven z'n verwachtjng. Hij dankte en
wenschte, in het belang van de vlieg
kunst nog veel te mogen doen in dit op
zicht.
Ook de heer Sclietzer sprak hem toe
namens het publiek en het comité, en
wéér een reuzenkrans werd hem over-
digd.
Weer gejuich, weer spontaan gejubel
van het publiek
Inderdaad: Haarlem heeft op waar
dige wijze dezen held van de vliegkunst
voor z'n durf en z'11 koelbloedigheid ge
huldigd.
En het bescheiden, kalme, eenvoudige
optreden van dezen jongen man heeft
hem stormerderhand nevens aller be
wondering ook aller sympathie doen
w innen 1
Vandaag.
Wij ontvingen zooevcn bericht, dat
Léon Verstraeten als het weder zoo
gunstig blijft als dezen ochtend, lieden
minstens drie vluchten zal doen, de cer-
reeds ongeveer twee uur.
Voor vandaag en morgen, bewaart
Verstraeten ons een groote verrassing.
Over den aard daarvan mogen we ons
niet uitspreken.
„Vondel."
Als de tooneel- en recitaer-vere©-
niging „Vondel"' [bedoeld heeft Zar
terdagavond een propaganda-voor
stelling ,te geven, dan mag zij met
genoegen op deze uitvoering terug
zien, want Zij kan haar doel als
volkomen bereikt [beschouwen [Wat
zij hij deze eerste uitvoering te zien
gaf, doet ons veel voor de toekomst
verwachten; Zij [beschikt over uit
stekende krachten en alle .opvoeren-
den zijn bezield met war© „Liefde
voor de kunst", haar vi-oegere naam
kaartje, dat zij nu verwisseld heeft
tegen [het etiket „Vondel":, (Wjij ver
trouwen dan ook, dat de wensch uit
gesproken in den welkomstgroet, mo
ge verwezenlijkt worden en dat zij
er in geslaagd is vele toeschouwers
te doen toetreden als donateurs of
kunstlievende leden, opdat zij een
waardige plaats inneme onder Haar
lem's tooneelvereenigingens Hier
V.alt wat goeds te steunen;
Het spel „De oude Kjassier" werd
kranig gespeeld en waren het niet
de schaduwvlekken, hier en daar,
Vda niet voldoende rol vastheid, het
geen toch zóó remmend werkt op de
voordracht, dan konden .wij zeggen
dat het onberispelijk was. Den
ouden kassier, die zich zelf van dief
stal beschuldigt .om zijn zoon voor
oneer te sparen, komt zeker een
woord van lof toe .over zijn spel,
maar vooral Bertha, de lieve koop
mansdochter, mocht zich in de sym
pathie van het publiek verheugen,
[Trouwens om rechtvaardig te zijn,
moesten wij ieder speler afzonder
lijk noemen, want zij wogen tegen
elkaar op, in juistheid ,van opvatting
hunner rollen?
Het zij echter genoeg de verwach
ting uit te spreken, .dal „Vondel"
op dezen weg zal .voortgaan,
Be Haarlemsche Melkverkoopersvcr-
eeniging „Onderling Belang" heeft
benoemd tot rechtskundig adviseur, mr.
J. II. Monnik, alhier.
Het Kruisverband zal een gewone ver
gadering houden op Maandag 17 Octo
ber des avonds half 9 in St. Bavo.
Agenda: 1. Installatie der nieuwe le
den. 2. Verkiezing van een Bestuurslid,
door tusschentijds aftreden van den
Voorzitter. 3. Bespreking Beschrijvings
brief ALgemeene Vergadering. 4. Ver
kiezing Afgevaardigden. 5. Rondvraag.
Garnizoensbericliten.
Bevordering. De kapitein-adjudant
van het 10e Reg. Inf. W. C. Schön-
stedt is met ingang van 1 November
benoemd tot majoor.
De majoor Schönstedt wordt be
last met het bevel over het Ie Batal
jon van het korps.
Gevechtsschietoefeningen. Dinsdag
18 dezer zullen op het strand nabij
Zandvoort ter hoogte van Paal 63,
door het 3e Bataljon 10e Reg. Inf.
gevechtsschietoefeningen worden ge
houden onder leiding van den kapi
tein J. Trimpe.
Zie „Stadsnieuws" verder op in dit
Blad.
loopen, eu over de groote tribune
hangen ze nu allen, in gespannen aan
dachtuit de verte reikhalst al
les naar dien écnen kalmen groenge-
kleeden man op het middendeel van
de aëroplané, en strak staat de
verwachting naar wat er gebeuren
te staat, over liet lieele veld.
De monteur, voorzichtig, draait het
zware schroefbout om, nóg eens,
dan opeens met een ruk tegen den
vleug inen dan springt hij terug:
een lieesch-sissend geluid snerpt, en
plots met een ontelbare reeks van op
volgende schokken davert de motor
aan, dat er een dichte benzinedamp
puffend achteruitslaat en een orkaan
als 't ware blaast naar achter, waar
vijf, zes mannen' op den grond het
toestel vasthouden, dat liet niet on
tijdig vóórt zal vluchten liet veld op,
gedreven door de macht van de
reusaeh,tig-snel-draaiende luclit-
schroef.
En nu, nu is liet groote oogenbiik!
Verstraeten wenkt even niét de lin
kerhand, en de mannen op den grond
laten losdaar rolt de „aëroplané"
met vaart vooruit, en we reikhalzen
allen gespannen van verwachting
achteraan.
Je ziet den vlieger werken aan
kraantjes en klepjes in die éénè se
conde, je ziet liem in datzelfde oogen
biik, één ondeelbaar oogenbiik
haast, ietwat bewegen aan den stang
vóór hem, en dan licht het heele toe
stel zichzelf op van den grond
„Hij gaat, hij gaat, hij vliegt!"
Ja, inderdaad, hij vliegt!
Dofzoemend tolt de schroef razend
snel in 't ronde, en daarboven uit
lioor-je liet gejuich van die duizen
den: liij vliegt!
Eén meter,-twee meter is het hee
le toestel van den grond, en dan
schuint het sierlijk opwaarts naai
den hemel, snel-verkleinend in afme
tingen door den afstand die grooter
wordt
De menscli, die vliegt
Is dat niet een moment, om nooit
te vergeten, zoo als men liet ziet voor
de eerste maal'?
De mensch, dié als de vogel tcu
hemel deint, sierlijk schuinend naai
de strakke lucht, waarop het reus
achtige toestel 1111 scne'rp-zwart zich
afteekent in fijne lijntjes vol broos
heid, maar prachtig van evenredigen
vorm en harmonieuzen bouw!
En dan zie ik hem drijven en zwe
ven met lichte neerdeiningen en dan
weer vlugge opwipping van heel het
toestel, daar ver over de Bloemendaal
sche bosschen en over de ruime velden
waar overal menschen dit luchtwon-
der bezien en toejuichen, totdat ik
den machtigen motor weer hoor aan
zoemen, en 't snorrend gevaarte groo
ter en grooter wordtliij nadert,
hij komt tot ons neer.
Nu is 't mooiste oogenbiik van al!.
Als 'u reiger, die met ingehouden
pooten, en wijdgespreide vlerken, den
kop ietwat neergebogen, neerstrijkt
op het land, zoo komt de reuzenvo
gel aangevlogen.
Met zwaluwenvaart strijkt hij naar
omlaag, en scheert over het veld, en
dan, dichtbij al, raken de wielen den
grond, en houdt opeens liet snorrend
zoemen van de schrikkelijk-snelle
schroef op de vlieger is weer
geland!
Gelukkig weer geland!
En we reppen ons naar hem toe, en
er stokt ons wat in de keel, als wc
hemkandreikend begroeten, en geluk
wensehen eu bejubelen
Inderdaad: de emotie van lietnooit-
geziene, den droom van eiken mensch,
de roering van dien toch geheiimiis-
volle trots in 't menschenhart, om ge
bieder te zijn niet alleen van het
aardsehe, maar óók van hetgeen daar
boven is, dat heeft ons deze vlie
ger nu gegeven.
Is het wonder, dat er iets van ons
hart, en blijë dankbaarheid tevens,
gaat naar dezen eenvoudigen, kal
men, sympathieken man, dien we te
vens zoo bóven ons gevoelen omdat
hij gebieder is van machten, die vee?
ons onbereikbaar zijn?
