TWEEDE BLaö
Sa misdaad. jergelding.
Epistels uit Kerisiemerland.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
Stoom vaartberich Jen.
Uitlotingen.
WOESiSOHO 23 0910,
B
INGEZONDEN.
DE HOEDEN (WAREN NIET
GROOT GENOEG.
FdUlLLfiTON.
NIEUWE MAARLEmSCHE COURANT
X.
Op politiek gebied staat het tegen
woordig bijzonder stil: geen vergade
ringetje met een politiek tintje. Ove
rigens vergaderingen genoeg, zoo
veel, dat mijn vrouw er al over mop
pert en die wil mij heusch wel eens
een avondje loozen
't Zijn me er echter vergaderingen
naar: een verslag er van te geven
i3 der moeite niet waard. Bij gebrek
aan degelijker bost ga ik hier en
daar maar eens neuzen. Toen :k Za
terdag 32 November vernam, dat er
te IJmuiden een visscherman ver
dronken was, docli niet op zee, wat
zeer zeker vreemd klinkt, ging ik
er eens op uit. Mij werd de plaats ge
wezen, waar de jonge man vei uronh.
Er werd bijgevoegd ,dat hij te diep
in het glaasje had gekeken, of wel
dat hij „nat-zeil" had, dit claargela-
tei.. liet, verwondert mij niet, da tr
iemand de plomp in gaat, als hij,
vooral bij donkerte, dien weg kiest.
Ik was niet dronken en het v, as cp
klaarlichten dag. maar warempel, ik
moest goed uitkijken en behoedzaam
voortstappen.
Stel je voor, een paadje van un-
streeks een meter breed, schuin,
glooiend naar den waterkant, de
visschershavën, en als zooveel voet
angels en klemmen, de trossen dwars
over, waarmede „hommen", botters,
schokkers, loggers, enz. gemeerd la
gen. Kon dat niet anders worden' in
gericht? Kon b.v. dat pad niet wor
den afgesloten voor wandelaars? Ja,
els liet kalf (excuseer de vergelijking)
verdronken is, wil men den put dem
pen. Maar bet kan eiken dag weer
gebeuren, dunkt mij. Ik noem het een
zeer gevaarlijk paadje. Bedoelde jon
ge man was B. W., thuis behoorende
te Wijk aan Zee. Het zal voor zijne
brave en oppassende ouders, zooals
die menschen zijn naar ik boor, een
treurig bericht geweest zijn. Een vol
wassen zoon te moeten verliezen, ojj
die wijze, onder zulke omstandighe
den?
Laten wij dit onverkwikkelijke on
derwerp niet verder aanroeren en
liever met de snelheid der gedachte,
i! nog snellerO) dan de stoom
tram tusschen Haarlem en Alkmaar,
(vooral het traject: Haarlem— Bever
wijk) wordt met verbazende(?) snel
heid door dat verkeersmiddel bere
den), door Kennemerland vliegen.
De Rijksstraatweg van Haarlem
naai Beverwijk en even verder nog,
is altijd gezellig druk. Naar het noor
den wordt het minder. Zouden daar
om de verpleegden van „Duin en
Bosch" te Castricum, zoo vaak f e.e-
genheid hebben te ontsnappen? Want
dit gebeurt no ff al eens een eert, je.
Van Mcerenberg hoort men nooit
zoo iets, van de Tuchtschool te Vel-
sen evenmin, terwijl de verpleeg" n
der laatstgenoemde inrichting ze f en-
minste „allemaal nog bij mekaar heb
ben".
Mij dunkt zoo, dat iemand te Cas
tricum, of in de huurt daarvan, die
een beetje zenuwachtig en hang is
aangelegd, wel eens onrustig is en
zich ei op voorbereidt dat hij ooic
wel eens tegenover een verpleegde
van „Duin en Bosch" zal komen te
staan op een zeer onverwacht en onge
legen oogenblik! Zou men het „Vrö-
heid, blijheid", dat ik in een vorig
epistel aanhaalde, in dit gesticht toee-
passen? Zou men met angstvallgheid
en schroom dc verpleegden behande
len, bevreesd een te hard systeem te
volgen? Wij weten het niet, doih nu
in een regeeringslichaam er over ge
sproken is, zal die methode van „ge
nezen" wel veranderd worden, denk
ik.
Hoe de proef uitgevallen is te Be
verwijk, om liet papier op de straat
te laten liggen gedurende een paar
weken, heb ik niet vernojnen.^
„Kennemerland" lees ik niet, an
ders zou ik tenminste wel weten, of
het resultaat al hekend was ge
maakt, want die courant weet znl-
k e dingen nog al gauw. Andere be
richten en gebeurtenissen geworden
haar minder vlug en daarom neemt
ze die Avel eens uit andere couranten
over, zoo hij lia-r neus weg, zonder
te vertellen hoe ze aan het nieuws
komt!
Nu we toeli met gedaebtensnelheid
door Kennemerland rondwaren, kun
nen we wel even te Wijk aan Zee een
kijkje gaan nemen, hoe dat 't er in den
stillen tijd uitziet. Na den regen dei-
laatste dagen, ziet het er niet erg ge
zellig en ook nietgasttrij uit. De
duinen lokken niet tot eene beklim
ming uit. Erger nog: de straten lok
ken ook niet tot een bezoek uit. Bij
liet postkantoor vormt zich een reus-
achtigeu plas tot voorhij ten banket
bakker Slagt. Een aardig gezicht als
je er de tram doorheen ziet „zwem
men". Pension Georg- en Slagt treffen
het nog al met zoo'» watervlakte voer
de deur. Voor de Hervormde kerk:
alweer een groote plas. De bruid, die
verleden week Woensdag in de kerk
moest zijn, had moeite er zonder nat
te voeten en bedorven kleeron dcor te
komen. Een smal paadje langs het
hek van „Rijk Aartsz." is de eenige
passage. En verder langs de verleng
de Voorstraat is 'net even zon. Vóór
den slager, en vóór het liuis naast
liet oude postkantoor aan weerszij
den van de straat: lange en brcedc
plassen. Als je daar een wagen of 'n
rijtuig tegenkomt, dan heb je maar
te kiezen tusschen in een plas te stap
pen of overreden te worden
En hoe is dit in den zomer, nis er
een 3000 vreemdelingen zijn? Wel,
indien de regen in dezelfde mate
neerplast, is de toestand volkomen
hetzelfde. Meermalen is er over ge
sproken om te trachten het te
veranderenmar meer ook niet.
De menschen moeten maar wat ge
duld hebben. Het is technisch zeer
moeilijk, 't overtollige water te loo
zen.
S. N.
Vrijdenkers-redenaties. Godloo
chenaars en vrijdenkers houden er
dikwijls vreemde theorieën op na.
Aan alles gelooven ze, behalve aan
God, schepper en bestuurder van het
heelal, waarvan de aarde met haar
bevolking van dwergjes in de ver
schillende wetenschappen een mi-
nuseueél gedeelte uitmaakt.
Te Thoirette, in de Jura, zou bur
ger Genty, naar men zegt een voor
malig onderwijzer, een redevoering
houden bij den grafkuil van een man,
die burgerlijk begraven werd, Bü die
gelegenheid zei hij o. a. het volgen
de:
„Sedert hij de wereld der apen ver
laten heeft tot op onze dagen, dat
is te zeggen, si t honderden milli-
oenen jaren, hebben in de hersens
van den menseh een groot aantal on
zinnige soorten van godsdiensten
rondgewaardBurger D. (zoo heet
te de overlede .e), doordrongen -an
deze principen, was voor een groot
gedeelte van zijn leven, wat men noe
men kan, iemand die dreef, tot op
het oogenblik, dat het licht der godin
Rede in de celletjes van zijn herse
nen doordrong. Zijn oordetl was juist
en gezond, het gevolg liet zich niet
wachten. Toen te Thoirette een vrij-
denkersvereeniging gesticht werd,
was hii een der eersten die toetrad.
Na eenigen tijd zoo voortgeleefd te
liebhen, voelt onze ex-magister op
zijn beurt behoefte wijze lessen
uit te deelen aan de afwezige geeste
lijkheid en zegt:
„Door te weigeren de hand te lee-
nen tot de veronkatholieking, heeft
de geestelijkheid een groote fout be
gaan, die haar ondergang zal zijn."
Te Vaudrey, ook in liet Jura-de-
partement, hield dr. Pactet, bij de
groeve van een landbouwer de vol
gende, zoo niet echt geleerde, dan
toch zeker nogal onverstaanbare, we
zouden zeggen Bollandachtige ver
handeling:
„Het overschot van burger F. gaat
in deze groeve dalen, die gegraven
is om het te ontvangenDit over
schot, verlaten door de krachten der
levensorde, die er de stoffelijke agre-
gatie van ondersteunden, gaat dan
de aarde dc anorganische stoffen te
ruggeven, die het er aan ontleend
had. Het gaat zich oplossen en zich
samensmelten met de andere am-
biante stoffelijke elementen, die onze
aardkorst vormen.... F. is alleen ge
weest een burger van den grond: de
ze is voor hem een fetisj geweest aan
wel' vruchtbaarmalcing hij zich gc
wijd heeft.TT'
En naar zulke holle, troostelooze
woorden luisterden de vrijdenkers
liever dan naar de troostwoorden van
onzen heerlijken godsdienst
Hoe een advocaat zijn geld verdient.
Aan een brief „uit de hoofdstad"
in de „Prov. Grom Courant" ontlee-
nen wij het volgende:
Een vermakelijke historie heeft in
dc advoeatenkringen dezer dagen rg
al vroolijkhei.l verwekt en ik wil
haar navertellen al moet ik, tot
mijn leedwezen, de namen der be
trokkenen onvermeld laten. Voor de
waarheid sta ik echter in. Eenige
kooplieden hadden zich gecombineerd
voor dc oprichting van een naaml.
Venn, op het gebied vanzeggen
we, van dén graanhandel. Zocals te
doen gebruikelijk is, werd aan een
advocaat opredragen de statuten der
vennootschap te ontwerpen. Met ee
nigen goeden wil en geduld zou een
koopman zoo iets best zelf kunnen
doen, 't is echter de usance, dat zoo'n
karweitje aan een jurist wordt opge
dragen: de nitgave daarvoor komt
toch onder het hoofd ..oprichtings
kosten' '.De advocaat aanvaardde
dc opdracht gaarne en na het ge
duld der oprichters eenige weken op
de proef te hebben gesteld, zond hij
aan den notaris, ten overstaan van
wie de statuten zouden worden vast
gesteld, een keurig „getypt" exem
plaar der statuten. Hij voegde daar
bij een rekeningetje van het honora
rium ten bedrage vanduizend
gulden. Ook hij vond blijkbaar dat de
oprichtingskosten daarvoor goed wa
ren. De notaris laat de stukken eeni
ge dagen liggen, doch krijgt een
telefonische oproeping van den ad
vocaat, die vroeg hoe 't met de zaak
stond.
Blijkbar had de man eenige be
hoefte aan zijn honorarium en de
notaris, dit begrijpende, neemt het
dossier ter hand en begint het door
te lezen. Tegen de eerste regels niet
het minste bezwaar, docli als hij
komt tot de uiteenzetting van het
bedrijf der onderneming, wrijft hij
zich de oogen uit, knijpt, zich in den
arm om zich te overtuigen, dat hij
wakende is en herlee ..rden.'
De nieuwe vennootschap betreft
den graanhandel en in artikel 2 dei-
statuten, wordt herhaaldelijk gespro
ken overbonthandel. Ook verder
op is er telkens sprake van een of an
deren tak van houthandel en het be
gint den otn-ïs te duizelen. Hij zet
ziin hoed op, trekt z«n jas aan, snelt
naar den voornaams*"- man dei-
nieuwe onderneming en laat liem den
door den advocaat ontworpen statu
ten lezen, met de vraag, of hij dewen-
scben der heeren niet goed begrepen
had, of dat de advocaat een domoor
was.
Be koopman erkent dit uitdrukke
lijk, dat de ontworpen statuten een
dwaasheid zijn, verzoekt den advo
caat eens even bij hem aan te loe
pen eu doet hem in bijzijn v-n den
notaris een scherpe ondervraging on
dergaan. En wat is toen gebleken?
Dat de jurist, wien de taak was op
gedragen de statuten voor den meel-
handel-vennootschap te ontwerpen,
uit een zijner dossiers de statuten van
den houthand el-vennootschap lad
gehaald, d a bediende had cmedra-
gen deze met d eschrijfmachiue te co-
piëeren en die eopie gedachtenloos,
zonder zich de moeite van het nale-
zen te gunnen, aan den notaris had
doorgezonden, onder hijvoeging van
zijn lang niet geringe rekening voor
ziin zoo inspannenden arbeid. De in
houd van het zich daaruit ontwikke
lende gesprek is mij niet medege
deeld, doch mii is wel hekend dat
do advocaat zijn rekening heeft te
ruggenomen, en de oprichters der
vennootschap in wording zich een
anderen rechtsgeleerden raadsman
hebben aangeschaft.
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet aansprakelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of
niet geplaatst, wordt de copy den inzender
niet teruggezonden.
Nieu,w-Vennep, 21 Nov. '10
Geachte Heer Hoofdredacteur
ider „Nieuwe Haarlemsche Cou
rant."
Verleen mii s.v p. voor onderstaan
de een plaatsruimte in uw blad;
bij voorbaat mijn beleefden dank
Daar bet mij zeer goed bekend
is, dat U bovenal de waarheid lief
heeft in Üw blad, wil ik dien mop
peraar, eens de waarheid vertel
len; op den voorgrond -vil ik be
ginnen met eerst aanmerking te ma
ken over de al eerder geplaatste
stukken onder „Uit de Moer" waar
aan menig- lezer met mij, zich ge-
ergerd heeft, daar deze stukken aan-
toonen, dat de schrijver weinig
waarheidlievend is,; of anders maar
neer schrijft wat hij hoort of denkt
Ik zal echter over zijn stuk „Uit
de Meer" van Zaterdag 19 Nov 11.
de onwaarheden weerleggen, en den
schrijver eens raad geven, voortaan
wat beters ons lezers te lezen te
geven
Allereerst schrijft hij over ©en
huisvader die nu rustig bij zijn moe
der is, achterlatende ©en vrouw en
vijf kinderen, van wien hij zich hoe
genaamd niets aantrekt D© waar
heid is dezehij trekt zich van
de vrouw niets aan, om redenen dien
ieder die haar kent genoeg bekend
zijn; dat hij zich van de kinderen
niets aantrekt is onwaarheid,
daar hij alle vijf kinderen bereid
is te onderhouden Maar die vrouw
onderhouden kan hij niet, dit be
wijst het feit, dat de man die altijd
verdiende, bijna geen Moederen aan
het lijf had, toen hij bij zijn moeder
kwam, en wat hij nog Jiad, was
stuk, en daarbij werd hij nog .vaak
door moeder gesteund, anders was
hij allang eerder gaan loopen, daar
de vrouw er hem bijna toe gedwon
gen Ihteeft. Dat de vrouw alle po
gingen doet om den man en vader
te doen terug keeren, laat zich be
grijpen, daar met de man ook
man's weekgeld de deur uit is.
Over dien anderen huisvader die
naar Duitsahland emigreerde,
spreekt de schrijver over zijn „be
tere helft"laat dat „betere" maar
weg! Ook in dit gezin, is de on
zindelijkheid der vrouw een der
hoofdoorzaken; dit is niet pas zoo
geworden nu zij vier kinderen heeft,
maar toen zij er geen had was het
ook zoo, en slordigheid en onzinde
lijkheid zijn bijna altijd een der
hoofdoorzaken van armoede, in ar
beiders-gezinnen .Dat de man naar
Duitschland gegaan is, daar zal nie
mand, behalve de schrijver zich aan
ergeren, en wat het ten laste komen
'aan het Burgerlijk armbestuur be
treft vind ik, dat als de man thuis
was gebleven, dat het dan ook nog
voor dezen te zorgen had, daar er
niet eens voor een flinken arbeider
hier thans geregeld werk is, laat
staan voor een halven.
Over die varkensfokkerij en des
varkonsfokkers buren wil ik kort
zijn; ik wil niet zeggen dat het
onwaar is, maar wel erg overdreven
en dat de schrijver aan overdrij
ving lijdende is, zult u straks ver
nemen, met dien spekh.andelaar
maar ieder moet zijn best doen zijn
eigen brood jte verdienen, zoo ook
de varkensfokker Ik begrijp ech
ter niet, dat de schrijver zich niet
ergert aan den boerenstand: de boe
ren met hun varkensfokkerij, met
hun stinkende meststallen, stinken
de mest rijden, stinkend© pulphoo-
pen, stinkende bietenbladboopen
enz.! De schrijver vraagt raad?
'(Welke JvVil hij soms raad om dien
man dat varkensfokken op die ma
nier te beletten De gezondheids
commissie weet zoo het schijnt geen
raad; moet soms nu het gemeente
bestuur maatregelen treffen Zóó
ja, dan zal menig lezer zich aan
den schrijver ergeren; daar dit niet
anders kan, dan onder beperking
en voorgeschreven maatregelen,
waardoor menig kleine fokker die
thans ziin eigen varken mest, zal
te lijden hebben, zoo het hem zelfs
niet geheel wordt verboden
Thans ook over schrijvers erger
nis wat betreft dien spekhandelaar
Hij schrijft, dat die man wetens
en willens heeft gehandeld, en toont
zelfs aan waardoor hij weet
dat de man wetens en willens heeft
gehandeldde waarheid is deze: de
spekhandelaar kocht ongeveer 500
kilo gestempeld spek, hetwelk hij
in partijtjes van 1 pond, 5 pond,
enz heeft verkocht waaronder ook
eenige winkeliers, die 100 pond en
meer kochten; dat een partijtje bij
den ©enen winkelier is terug ge
baald. met f2.50 rouwkoop is om
w aar; dat de koopman toen hij
het terughaalde wist dat het piet
goed was, is onwaar; dat een
ander (n 1 E. te Lisse) het_ kocht
is onwaar! De waar beid is, dat
liet 2e kwaliteit spek was, om welke
reden hij het ook voor een 1 ageren
prijs verkocht; dat een kooper, het
weer aan den verkooper heeft terug
gedaan is waar, echter onder de be
merking dat zijn vrouw liever ©en
varken voor dat geld kocht en al
dus door dit te laten slachten ver-
sche waar had; de koopman kreeg
voor zijn welwillendheid om het te
rug te nemen, f 2,50, dus geen f 2,50
rouwkoop, maar f 2,50 als gift. Dat
de koopman het wist dat het niet
goed was, kan niemand hieruit op
maken dan de schrijver, en dat de
partij spek niet zoo minderwaardig
was als de schrijver wil te lezen
geven, kunnen diegenen die het ge
bruikt hebben, daar van de verbrui
kers er velen zij, die aan den koop
man nabestelling hebben gedaan!
Dat schrijver zich ergerde aan de
postverzending kan zijn, doch ook
die huurman is erg .overdreven, zoo
het geen „fantasie", .is; want dat
zijn correspondentie te laat kwam,
zal wel waar zijn; en misschien was
er nog wel iets bij, voer „Uit de
Meer", nu, dan hebben wij ons ge
lukkig daar niet aan behoeven te
ergeren!
In den beginne heb ik gezegd
schrijver rand te zullen geven, om
de lezers wat beters te lezen te ge
ven nu dan, als u ons iets goeds te
lezen wil geven „Uit de Meer och
deelt u daarin eens mede a,an de le
zers 't antwoord op onderstaande
vragen
Hoeveel Katholieken zijn er in de
Haarlemmermeer
Hoeveel Protestanten zijn er in de
Haarlemmermeer
Hoeveel Liberalen, Neutralen en
Socialen zijn er in de Haarlemmer
meer?
Hoeveel Katholieke Hoofdonder
wijzers en onderwijzers zijn er in de
Haarlemmermeer bij het Openbaar
Onderwijs
Hoeveel Katholieke Ambtenaren
en personeel zijn er werkzaam aan
de gemeente secretarie
Hoeveel Katholieken hij de Politie
zijn er werkzaam in dienst der ge
meente Haarlemmermeer
Hoeveel Katholieken zijn er in 't
geheel werkzaam in dienst der ge
meente Haarlemmermeer
Hoeveel Personen zijn er werk
zaam in dienst der gemeente Haar
lemmermeer
Als U deze vragen beantwoordt
„Uit de Meer", nu dan kunnen de
lezers zich daaraan eens met recht
ergerenniet aan Uw antwoord dit
maal, maar aan liet achterstellen
van ons Katholieken!
U Mijnheer de Hoofdredacteur
mijn beleefden dank betuigend voor
de vele benoodigde plaatsruimte
welke U zoo welwillend was mij
toe te staan.
Hoogachten J,
Uw correspondent en ge
trouwe mede-lezer
C. Th BLOKKER
ROTTERDAMSCHE LLOYD.
Het ss. „Tobanan" van Rotterdam
naar Java arriv. 20 Nov. te Southamp
ton.
Het D.-S. ss. „Goentoer" van Java
naar Rotterdam, arriv. 20 Nov. te Mar
seille en zette de reis voort.
Het ss. „Sindoro", van Rotterdam
naar Java, vertr. 20 Nov. van Colombo.
HOLLAND-AMERIKA LIJN.
Het D.-S. ss. „Potsdam" van Rot
terdam naar New-York, pass. 20 No
vember des namiddags 1 uur 30 min
Scilly.
Het ss. „Gorredijk" van Rotterdam
en Amsterdam naar Boston e:i Philadel
phia via New-York arriv. 19 Nov. des
nam. te New-York.
STOOMV.MIJ„NEDERLAND."
Het ss. „Grotius" van Batavia naar
Amsterdam, arriv. 20 Nov. te Suez.
Het ss. „Rembrandt" van Amster
dam naar Batavia, pass. 20 Nov. Perim.
Het ss. „Koning Willem 1" van Am
sterdam naar Batavia, vertrok 19 Nov.
van Tanger.
Het ss. „Bali", van Amsterdam naar
Java, arriv. 21 Nov. te Padang.
KON. HOLL. LLOYD.
Het ss. „Delfland" (uitreis), vertrok
18 Nov. van Las Palmas.
Het ss. „Rijnland" (uitreis), arr. 19
Nov. te Buenos- Avres.
LOTEN HONGAARSCHE HYPO
THEEKBANK 4 pet. a Kr. 200 van 1881.
Trekking 16 Nov. Betaalt). 15 Febr. 3911.
Serie 3994 No. 64 Kr. 40.000; serie
1976 no. 66 Kr. 3000; serie 313 no. 34,
Serie 1015 no. 71, serie 1916 no. 93
elk Kr. 2000.
De uitgelote nummers ontvangen een
bewijs geldende voor alle volgende pre-
miüntrekkingcn.
Ter aflossing 38 serieën.
103 125 295 305 449 720 725 765 831
885 4105 1108 1262 1352 1358 1449 1557
1612 1730 1871 1954 2051 2108 2226 2354
2590 12700; 2725 2835 2931 3022 3072 3137
3245 3357 3364 3520 3910.
De in de ter aflossing uitgelote sc
rieën vervatte Nos. worden betaald met
Kr. 200 en ontvangen eveneens een be
wijs als voren vermeid.
ZWEEDSCHE SCHOL"WBURGLOTEN,
van 1889.
Trekking 1 Nov. Betaalb. 1 December.
Serie 1232 no. 30 Kr. 15.000; serie
6253 no. 1 Kr. 5000; serie 3373 no. 49,
serie 5132 no. 2, serie 8773 no. 11, serie
9148 no. 39, serie 9713 no. 36 elk Kr.
1000.
De volgende Nos. elk Kr. 500:
Serie 1056 no. 24, serie 1153 no. 50,
serie 2151 no. 39, serie 2425 no. 36,
serie 3651 no. 22, serie 5268 no. 12,
serie 5780 no. 3» serie G571 no. 32,
serie 6701 no. 9, serie S143 no. 32.
Ter amortisatie 35 serieën.
156 278 1284 1748 2163 2620 2697
2698 2744 2816 3095 3113 3180 3703
3813 3960 4522 4876 4935 5199 5833 6163
6367 6408 6526 6607 6634 8202 8S13
8917 9180 9250 9510 9872.
De in deze serieën vervatte Nos. zijn
aflosbaar met Kr. 30.
Maar zet u (lit lief modeltje
eens op, en ziet u eens in den spie
gel,:
Al deze modellen, juffrouw
zijn niet groot genoeg Ik koop geen
hoed, .waarmee ik me in den spie
gel zien kan Eerst wanneer, ik zie,
dat ik me niet meer zie, dan zullen
we eens verder zien
113)
Hoewel Lucien de uitnoodiging
van het jonge meisje verre van aan
genaam vond, begreep hij, dat ©ene
weigering in de hoogste mate on-
verMaarbaar en kwetsend zou zijn
Ik neem de uitnoodiging aan,
mijnheer, zeidc hij.
Goed zoo! riep de millionair
uit. Ik wist vooruit, dat gij niet
in staat zoudt zijn Marie en mij
verdriet aan te doen.
Daarna sprak men niet meer over
de samenkomst van dien avond.
De dag werd verder doorgebracht
met bezoeken aan de verschillende
werkplaatsen en tegen vier uur ver
liet Lucien Courbevoie, om zich te
gaan kleeden voor den maaltijd,
Terwijl de jonge man de 'lange
Neuilly en Groote Leger lanen af
liep, gevoelde hij zich droevig ge
stemd
IUj betreurde het thans, dc uit-
iioodig-ing te hebben aangenomen,
idie hem gedurende.lange uren zou
doen zijn in tegenwoordigheid van
(Marie, wier hopelooze liefde hij ken
de en betreurde
(Wie weet, of die uitnoodiging niet j
ben valstrik was!
XVI
Het was half zeven 's avonds toen
de verloofde van Lucie met luid
kloppend hart het, huis in de Mu-
rillostraat binnentrad.
Marie wilde opstaan en hem te
gemoet loopen, maar de hevigheid
barer ontroering deed haar wanke
len on zij viel weder op den stoel
terug.
Op dat oogenblik was zij onrust
barend bleek
Haar vader liep op haar toe
Bij het gezicht van het vermagerd
gelaat en de orr dde trekken van
het jonge meiv, gevoelde Lucien
een onmetelijk en smartvol mede
lijden
Zijne oogen wérden vochtig
Mejuffrouw. stamelde hij
LIebt gij pijn, lieveling? vroeg
do millionair
Neen, vader, ik heb geen pijn.
antwoordde Marie, het is reeds voor
bij. Ik ben gelukkig, den heer
Lucien weder te zien en hij zal daar
aan niet twijfelen, want hij weet,
dat ik hem lief heb.oprechte
vriendschap voor hem koester. Ik
voel mij gelukkig, 'hom na een© af
wezigheid van eene maand de hand
te kunnen drukken
Zij stak inderdaad de hand uit
naar den jongen man, die deze druk
te en welke hij brandend van koorts
vond
Ik ook, juffrouw, antwoordde
hij met eene onwillekeurige ontroe
ring, ik ben gelukkig u te zien --
Is dat waar? werkelijk waar?
riep Marie hartstochtelijk uit
Lucien begreep, dat eene te veel
zeggende koelheid het meisje zou
kunnen dooden; hij antwoordde dan
ook levendig:
IIc verzeker het ub
Het gelaat van het jonge meisje
straalde van geluk
Aldus, vervolgde zij, hebt gij
mijne uitnoodiging met vreugde aan
genomen
Zij was mij dubbel aangenaam,
daar liet, een bewijs is van de op
rechte vriendschap, waarvan gij zoo
even gesproken hebt, mejuffrouw, en
van do achting, die uw vader mij
wel wil toedragen.
Het is meer dan achting, her
nam Marie, het is toegenegenheid,
die mijn vader voor u koestert
Hij heeft mij dit dikwijls verzekerd
Ik ben daarop trotsch en dank
baar voor.
(Waarom kwaamt gij ons niet
meer bezoeken
Lucien, die zeer in liet nauw ge
bracht werd door de wending, die
het gesprek nam, kon niet anders
dan aarzelend antwoorden:
Ik gevoelde mij niet gerech
tigd...
Hij onderbrak zich.
Ons als vrienden' te behande
len voleindigde het jonge meisje.
Met ons op vertrouwelijken voet te
leven? (Waarlijk, mijnheer Lucien,
gij hebt groot ongelijk(Wie zou
er niet eene eer in stellen, u te
ontvangen
Opgewonden vervolgde zij
Mijn vader, ik weet dit, be
schouwt u als zijn ander ik Hij
laat mij vrij, om te handelen, zoo
als ik verkies.Ik maak van die
vrijheid gebruik, om u zoowel in
zijn als in mijn naam te zegigen, dat
uwe plaats aan tafel hier eiken dag
gereed zal zijn, Is het zoo niet,
vader
Daar gij geheel en al meeste
res zij t, heb ik niets anders te doen,
dan te buigen.antwoordde de mil
lionair glimlachend.
De verlegenheid van Lucien nam
van minuut tot minuut ,too ep hij
was niets op zijn gemak.
Zooveel goedheid maakt mij
verlegen stotterde hij.
Marie, die dit antwoord voor eene
toestemming opnam, werd uiterst
vergenoegd en haastte zich daaraan
toe tejvoegen
Dat is dus overeengekomen.,;
En ik reken ook erop, dat gij ons
dikwijls naar den schouwburg zult
vergezellen. Mijn vader zal er me
de verrukt zijn, als hij mij u den
arm ziet geven, om mij in onze loge
to geleiden. .:i Is het zoo niet, va
der
Ongetwijfeld, mijn lieveling, n
Dus, mijnheer Lucien, dat i's'
dan ook pvereengekomen, niet waar
Ik (bekleed eene te nederigs
betrekking, mejuffrouw, om do zeer
benijdbare rol yan uw geleider te
zijn, te aanvaarden,
Dit as eene uitvlucht, mijn
heer Lucien pn die neem ik niet
aan!.... Als gij weigert, zult gij
mij leed doen.Neem zonder vrees
aan.
Het gelaat van Marie drukte zoo
veel angst pit, de toon van hare
stem was zoo smeekend, dat Lucien
niet de kracht gevoelde, om het jon
ge meisje door ©ene weigering te
doen wanhopen.
Ik peem het aan, juffrouw,
zeid© hij, maar mijn werk eiseht
zooveel tijd,, dat mij weinig vrij
heid overblijft.
Het laat u ten minste de Zon
dagen volkomen vrij en ik reken
er stellig op, dat gij ons die voortaan
wel zult willen toewijden.
Lucien werd ©en weinig bleek.;
Hij dacht ©an Lucie en reeds open-
do hij den s&opd» om- ronduit een
weigerend antwoord te geven,,
Mari© liet hém geen tijd, ©en
woord te spreken,-
(Wij gaan de Zondagen op het
land doorbrengen dat zal u goed
doen,Het bestaan zonder afwis
seling zou te eenzelvig zijn, piet
waar, mijnheer Lucien
De dochter yan den millionair fciuf
deze laatste woorden met een») aller-
bekoorlijkste bevalligheid uitgespro
ken,
Zij verwachtte een bevestigend
.antweordi
Maar Lucien had in dien tusschcn-
tijd een voorwendsel gevonden, om
het voorstel af te wijzen,
Mijn hemel, juffrouw, zeid©
hij, veroorloof mij te zeggen, dat
ik eenige vrienden héb, die mij zeer
toegenegen zijn en aan wie ik ook
gehecht ben. Ik heb niet anders
dan de Zondagen, om hen te bezoe
ken en de vriendschappelijke betrek
kingen te onderhouden, welke ik niet
gaarne verbroken zag.
Terwijl Lucien het voorgaande zei-
de, kwam er een wolk op het .voor
hoofd van Marie, voer hare oogen
kwam ©en sluier en haar hart, dat
opnieuw gekweld werd, begon lie
vig te kloppen.
Dus mijnheer, stamelde het
arme kind met een stem, die nau
welijks te herkennen was, zoo laag
en gebroken ais zij was, het is der
halve eene weigering
Paul Haa-msnt geveelde de nood
lottige werking, die deze woorden'
van den jongen man op, hét jong©
meisje uitoefenden,
jdii trafchtte m te verzachten;
Worit vervolgd)
