TWEEDE BLAP.
Na misdaad, vergelding.
Brieven uit den Haag.
BUITENLAND.
STADSNIEUWS
vrijdag is jü&s, «eae,
Iets over kwakzalverij.
xxxvm.
'I
ym
FEUILLETON.
153)
NIEUWE HAARLEmSCHE COURANT
R.-K. Leeszalen,
aanpakken.
Hoed
"De Katholieken schijnen niet van
plan te zijn .,ket nog' eens een poosje
aan te zien" niet de openbare leesza
len. Met bekwamen spoed gaat men
op meerdere plaatsen aan het werk
om zooveel mogelijk maatregelen te
nemen, dat de neutrale leeszalen zoo
weinig mogelijk kwaad doen.
Zoo ook hier in Den Haag.
Hier is het initiaitef uitgegaan van
het Plaatselijk Comité der Katho
lieke Sociale Actie, dat daarbij een
ter, evenals ter zake de stichting van
een E-.K. Vereenigingsgebouw een
Hagenaar, die dit leest, zal zich
wellicht geducht moeten inspannen
om zich iets te herinneren van de
betreffende, een jaar geleden bespro
ken en sinds onder de hoede ecner
commissie rustig sluimerende, plan
nen! niet meer deed dan liet ini
tiatief nemen en de verdere uitwer
king van het plan overliet aan een
van het Plaatselijk Comité onafhan
kelijke Commissie, die., op kaar
beurt van plan is het weer zoo spoe
dig mogelijk over te laten aan een
door haar te stichten vereeniging tot
oprichting en instandhouding van
een R.-K. Openbare Leeszaal en
y olksbibliotheek.
Nu hebben we in het algemeen
niet veel bezwaar tegen het inslaan
.van dien weg (en speciaal in dit ge
val, nu men te doen heeft met een
zoo bii uitstek algemeen Katholiek
belang, achten we deze wijze van
handelen de beste); een lichaam als
het Plaatselijk Comité, waarin de
vertegenwoordigers van nagenoeg al
le E.-K. vereenigingen ter nlaatse
zitting hebben, is als vanzelf aange
wezen om een nieuwe zaak ter spra
ke te brengen, nagenoeg allen, die
een werkzaam aandeel aan het Ka
tholieke openbare leven nemen, wor
den dan dadelijk direct of indirect in
de zaak betrokken; en bespreking
in bet Comité zal in de meeste geval
len met vrijwel absolute zekerheid
doen uitkomen of de zaak waar het
om gaat zal kunnen rekenen op den
algemeenen steun van de Katholie
ken ter plaatse, wier vertegenwoor
digers de leden van liet Plaatselijk
Comité immers zijn. En juist gezien
is het o.i. eveneens, dat de PI. Co-
mité's zich nu verder bezighouden
inet de uitvoering der geopperde en
besproken plannen, doch dat de ver
wezenlijking van het genomen ini
tiatief wordt opgedragen aan 'n com
missie, comité of wat dan ook, die of
dat. zoo noodig de stichting eener ver-
eeniging voorbereidt. De PI. Comité s
toch zijn veelal, we mogen, geteoven
we, zelfs zeggen nagenoeg altijd sa
mengesteld uit personen, die reeds
ecu zeer actief aandeel namen in de
werkzaamheden van een of meerdere
vereeniging en daardoor reeds tot
aan of zelfs over de grens van
hun openbaar Katholiek arbeidsver
mogen zijn geraakt, zoodat de ge
meenlijk zeer veel en inspannenden
arbeid vragende zoo spoedig moge
lijk ten uitvoer brenging van de ge
maakt plannen zou gaan boven de
macht van het PI. Comité. Vandaar
dat we aan 'n Comité mits men
daarin nu ook maar weer geen per
sonen dwingt zitting te nemen, die
toch reeds genoeg te doen hebben
voor de voorbereiding der uitvoe
ring of in sommige gevallen voor de
gehcele uitvoering de voorkeur ge
ven; mits de Plaatselijke Comité's,
die hoezeer het te betreuren valt,
het is toch niet te ontkennen op
zeer veel plaatsen nog bitter weinig
tastbaars op bun rekening kunnen
boeken, dan maar niet in den waan
komen dat zij die mooie, nieuwe za
ken tot stand hebben gebracht en
dat zij, op dien goedkoop verkregen
Voem terende, tot nog meer rustige
fust worden verleid; eu mits zij, even
eens door de goedkoopte van den
l'oern daartoe verleid, niet te veel en
niet te spoedig achter elkander be
langrijke zaken op die wijze ter hand
nemen; daardoor toch zou het ge
vaar kunnen ontstaan, dat spoedig de
voor de uitvoering der plannen ge
schikte krachten ontbraken en voor
al dat de meestal noodige financieele
steun tengevolge van te veelvuldig
aankloppen ging achterwege blijven.
Dit alles merken we echter slechts
in het algemeen op eu we willen
het volstrekt niet van toepassing ver
klaard zien op de plannen tot stich
ting van een Haagsclie Katholieke
Openbare Leeszaal. Dit plan heeft
onze volle sympathie en we zouden
het zeer betreuren in dien 't ten slot
te zou moeten stranden op gebrek
aan medewerking der gegoede bur
gerij van de Eesidentie, wier hulp
vooral noodig is hij de stichting. Die
hulp zal in ruime mate noodig zijn.
Men denke vooral niet te licht over
de oprichting van een leeszaal en een
bibliotheek: van een flinke leeszaal
en bibliotheek wel te verstaan, want
dit moet o.i. in het oog gebonden
worden, men dient dadelijk goed voor
den dag te komen en iets in te rich
ten wat er zijn mag, wat kan con-
curreeren met de neutrale lees
zalen. Een te veel houwen op: „laten
we maar klein beginnen, de groei
komt wel langzamerhand" zouden we
heslist willen ontraden. Die groei
zou wel eens kunnen uitblijven; op
het oogenblik is de belangstelling
voor R.-K. leeszalen algemeen en is
de gelegenheid gunstig om een be
roep te doen op de offervaardigheid
der Katholieken voor deze zaak;
doch weldra zullen weer nieuwe za
ken de aandacht en de tastbare be
wijzen der Katholieke offervaardig
heid komen vragen ende voor
groei onmisbare zilveren dauw zal
allicht uitblijven. Daarom deze zaak
zoo flink mogelijk aangepakt en zich
niet tevreden gesteld met een be
scheiden begin!
De Katholieke Hagenaars mogen
bedenken dat er een aanzienlijke
som noodig zal zijn opdat zij behoor
lijk voor den dag kunnen komen cn
zij op waardige wijze de eer der Ee
sidentie kunnen ophouden.
Een hij uitstek deskundige op het
gebied van leeszalen noemde ons als
het voor inrichting van het gebouw
en aankoop van hoeken benooriigde
bedrag een som van ongeveer 10.000
gulden, terwijl hij het uittrekken van
een jaarlijksch bedrag voor huur en
onderhoud van een bedrag van 3000
gulden, zeer, zeer bescheiden acht
te. En neemt men hierbij in acht dat
de Haagsche neutrale leeszaal, die
volstrekt nog geen model-inrichting
kan genoemd worden, „vrij wonen"
en 8000 subsidie van de Gemeente
geniet, dan is de schatting van onzen
deskundige volstrekt niet overdre
ven te noemen.
Intusehen mogen we ons daar
door niet laten afschrikken. Er staat
een inderdaad groot belang op het
spel; zooals ons nog eens opnieuw
bleek bij een bezoek aan de openbare
neutrale leeszaal alhier. Jedoelde
leeszaal is niet een der slechtste; be
paald zedelooze lectuur konden we
er niet ontdekken en geschriften ter
aanbeveling van het Nieuw-Malthu-
sianisme, die vroeger wel aanwezig
waren, schenen thans verdwenen,
doch het dikste boek op de leestafel-
tjes was „Van Christen tot anar
chist", door Domela Nieuwcnlsuls;
toch geen geschilde lectuur voor Ka
tholieken; evenmin als b.v. „De vrije
gedachte", <r - aau voor Nederla d-
sche vrijdenkers; „De Blijde Wereld",
Christen-soci alistisch weekblad
„Theosophie" en „Lotusknoppen"
(eveneens een theosopliisch tijd
schrift). Met name zal men dergelij
ke geschriften niet wenschen te zien
in handen van de vele jongelieden,
die van de leeszaal gebruik maken.
Er kwamen tijdens ons bezoek zelfs
een paar bakvischjes grootste soort,
wiel voornaamste doel wel scheen 't
begluren van een geheel onaandoen
lijk, totaal in de "beschouwing van
Nederlandsehe historieprenten ver
slonden jongmenscli, maar waarvan
er toch een blijkbaar met spanning
werd beziggehouden door een artikel
in „Lotusknoppen".
En daartégen moeten wij onze
menschen beschermen.
Men bedenke dit, doordringe zieli
van het groote gewicht ervan en doe
wat men kan om de bescherming zoo
afdoende eu zoo ruim mogelijk te
maken.
GEEAED.
De heer Treub schrijft in „Mole-
sehott" een zeer onderhoudend arti
kel over kwakzalverij |Wij laten
er hier 't een en ander uit volgen, v
Het oude gild van do markt
schreeuwers die van hun tafel af
de hoeren, burgers en buitenlui ver
tellen dat zij 'kiezen trekken met
een pijpensteel, zalf hebben die zin
kings geneest, is vrijwel uitgestor
ven.
Maar een ander soort tiert welig
in Nederland. Geen wonder, want
voor ken die niet tegen bedriegen
opzien, is heit gen winstgevend be
drijf!.
Hier is het een boer, die begrijpt
dat hij met het exploiteer-en van
tweebaenige schapen meer verdienen
kan dan met liet fokken van vier-
boenige; daar is het een tuinman
van een adellijk geslacht die, en
klaarblijkelijk niet ten onrechte-, -den
indruk gekregen heeft, dat tal van
leden onzer hedendaa.gsc.h-e aristo
cratie gemakkelijk bij d-en neus te
nemen zijnelders is het een schoen
lapper, wic-n het zolenkloppen ver
veelt en die uit -de l-c-zing van een
of ander oud kruidboek do inspi
ratie krijgt zich voor won derge-ne-
z-cr udt te gevenof wel
het is een schoolmeester, bij
wien niet do overmatige ge
leerdheid, maar wel hot overmatige
loeren in verband met half weten
gov-oerd heeft tot razernij en die
verklaart- met zijn el-ectriseermacM-
no alle „ziektestoffen" uit het li
chaam weg te werkenof eindelijk
is het een somnambule, die werkt
met het eii, met koffiedik of met
do kaarten, of naar verkiezing, en
die raad geeft in allo zaken, dus
ook in behandeling' van zieken. Er
zullen nog wol anderen zijn, miaar
dit lijstje is voldoende Allen heb
ben zij verschillende -eigenschappen
gemeenvolmaakte' onwetendheid
op het gebied dor geneeskunde, even
volmaakte brutaliteit in het voor
liegen hunner klanten en ©en niet
minder volmaakte, g-ew-etenlo-oze on
verschilligheid voor het kwaad, dat
zij met hun broodwinning doen
Elk dezer kwakzalvers ma-akt in
hoofdzaak maar een bepaald rayon
onveilig, aangezien zij gewoonlijk
blijven zitten waar zij thuis hooren
en van hun licht alleen die verder
afwonendem kunnen genieten, wel
ke behalve gebrek aan gezond ver
stand ook no.g overvloed van geld
hebben
Ook op de adverteniien waar
door de middelen telkens en telkens
weer onder do oogen van het lez-end
publiek komen jvordt door dr
T-r gewezen. Dit is wel de gevaar
lijkste vorm van kwakzalverij jW.an-
neer lezend publiek synoniem was
met denkend publiek dan kon t geen
kwaad Maar dit is niet zoo en die
maar hard genoeg en lang genoeg
liegt in de adv-ertentiën wordt einde
lijk wel geloofd
Dan is er nog ©en soort V-an kwak
zalvers, die hij voor het laatste- be
waard heeft, omdat zij voorzeker
het laagst staan; dat zijn do ge
neesheer-kwakzalvers Deze toch we-
ten, nog beter dan do andere kwak
zalvers, dat hun doen bedrog is en
zij dekken dat bedrog met den te
kwader ure verkregen titel, al geeft
die bun slechts het recht genees
kunst uit Ito oefenen en niet om 'met
leugens aau den kost te komen
Zijn er dan geneesheer-en, die zulk
een hard oordeel verdienen vraagt
misschien een erg onschuldige He
laas i het antwoord moet bevesti
gend luiden
De heler is zoo goed al de steler,
luidt het (spreekwoordmaar de he
ler js nog ve-e-1 erger wanneer ©en
geneesheer als zoodanig fungeert
door zich ta verlagen tot stroopop
van ©en kwakzalver, om dezen aan
de strafwet te doen ontkomen en
hem zoo |zijn schandelijk handwerk
mogelijk te maken
En verder, hoe anders dan kwak
zalver te taoem-en, den man, die, na
ongeveer 40 jaren niets moer met
geneeskunde uitstaande gvliad te
hebben, plotseling cn zonder dat ooit
van ©enige- voorstudie gebleken is,
een geheimmiddel (adverteert, waar-
moe hij Speculeert op de- tegenwoor
dige ziekelijke V,re-es voor tuberkel
bacillen
Is hij geen kwakzalver, die-geleerd
hebbend en wetend welke zuiver
plaatselijke betcefcanis het regen
boogvlies yan het oog heeft-, zich
niet schaamt leerling ta worden van
een onkundigen en verwaten Pom-
merschen dominé, welke beweert
ziekten t© kunnen onderkennen door
he-t bekijken van dat regenboogvlies
alleen
Do heer Tr-eub' eindigt dit doel
van zijn betoog aldus:
„Maar hoe komt het, hoor ik vra
gen ©n die vraag ligt voor !cte
hand dat de zoo fel veroordeel ie
kwakzalvers altijd zoo-veel t© doen
hebben Ligt dat aan do onkunde
der medici, pf juister geformuleerd,
aan d© onvolkomenheid der genees
kunst? Voor ©cn daal kan dit de
toch. elders Het is van oudsher de
oorzaak zijn, maar de hoofdzaak legt
gewoonte geweest om de me-dici te
gebruiken als bet hoofd van Jut,
waarop iedereen de kracht van zijn
hatelijkheid kan prob-eer-ea Ik wil
u aan Molière herinneren, al ware
het maar om u op te wekken bij
ge-legeheid nog ©ens te genieten van
„Le malade imaginair© of van „Le
médecin malgré luienz. Spotverzen
op de medici, zij zijn er uit all© tij
den en in all© talen.
Nu wil ik toegeven en volmondig
toegeven dat do medici het er ook
dikwijls naar gemaakt hebben. De-
behandeling was ten minst© nu cn
dan zoo-, dat allo ge-zond verstand
er aan ontbrak.
Maar zoo is het nu niet moer.
Langzamerhand en vooral sinds de
geneeskunde moer cn moer zich hoeft
ontwikkeld op den bodem der na
tuurwefcenschappen, heeft zij -den on-
g-e-motiveerden hocus-pocus op zij ge
zet en kan zij eensdeels moer en weet
zij anderdeels ook beter da grenzen
van haar eigen kunnen. D-e genees
kunst, in al haar onderdeel-en, kan
niet alles cn dat weten hare beoe
fenaren best (in zij steken het ook
niet onder stoeten of banken. Dat
de ©ene dokter verstandiger is dan
do andere, spreekt van zelf, even
zeer als dat ook d© beste genees
heer vergissingen begaan kan Dit
kan liggen aan gebrek aan kennis,
of wel aan slordigheid en oppervlak
kigheid, of eindelijk aan da onver
mijdelijk bestaande grenzen van hat
medische k-ennen en kunnen
Dit alles is zoo klaar als de- dag,
maar welke zonderlinge gedachten-
sprong voert Aan tot do conclusie:
als de man, dio er ja-ren voor'ge werkt,
heeft, het niet weet, dan zal de teer
ste d© best© boer pf schoenlapper
lie t wel weten
JOURNALISTEN -MINISTERIE
Te beginnen met dit jaar, zullen
vertegenwoordigers der voor
naamste Amerikaanscbe bladen ©en
wekelijksche bespreking .met presi
dent Taft houden
Ddt is ©en verstandige- maatregel,
di© vooralsnog evenwel slechts in
een republiek mogelijk schijnt
President Roosevelt, die zalf ei
genlijk journalist was, kende beter
dan iemand d© w,a,ard© van den jour
nalist; en als verstandig staatsman
onderschatte hij niet welke diensten
de pers den staat kan bewijzen
Zoo bad president Roosevelt dage
lijks een onderhoud met journalis
ten gewoonlijk gebruikte hij voor
dez© journalistieke conferentie zijn
seheer-half-uurtje; en zonder zich
aan den barbier te storen, werden
de „belangrijkste kwesties van den
dag ov-e-r-en-weer vertrouwelijk .be
sproken Dus do-and© stonden de
voornaamste bladen ook steeds in
d© nauwste betrekking met hun
staatshoofd en bleven op de hoogte
van d© wenschen en verlangens der
regeering
Toen echter Taft aan het- bewind
kwam, veranderde dit altes_ Dé
nieuw© president voelde zich minder
op zijn gemak met de hoeren publi
cisten cn all© journalisten werden
aanvankelijk angstvallig uit zijn
omgeving gebannen Van den kant
der pers werd dez© gewijzigde werk
wijze zonder protest aanvaard, om
dat, men wel inzag, dat niet- alleen
de journalisten, doch in de eerste
plaats de president benadeeld werd
Blijkbaar beeft president Taft dit
to oh ook ingezien In d-e- laatste week
v.an het vorig jaar noodigJ-c' hij de
voornaamste Amerikaansch© journa
listen op bet (Witte Huis, ©n met
evenveel woorden gaf bij te kennen,
dat hij langzamerhand begon te be
merken, dat een deel va;n het publiek
verschillend© zijner regecringsdaden
telkens verkeerd beoordeelde, het
geen hij toeschreef aan gebrekkige
inlichtingen van de zijde van de
pers Zijn verzoek was dus om t-o©-
nadering
V an hun zijd© verklaarden de jour
nalisten niets liever te willen, en ge
durende hun eerste bijeenkomst wer
den reeds dadelijk verschillende po
litiek© onderwerpen besproken
De wekelijksche ontmoet ingaan met
den president der Republiek wor
den, als we-leer, door het publiek
-aangeduid ais het „kranten-kabi
net" Dat is liet natuurlijk niet,
doch een eenvoudiger gemeenschaps
middel tusschen rogeering en pu
bliek dan dit laait zich moeilijk
denken
Trouwens, onze minister van bui-
tenlandsche zaken, jlie zijn pra-eii-
sche Amerikaanscbe jaren met eer
en profijt achter den rug heeft, moet
zoo iets voor oogen hebben gehad,
toen hij aan zijn departement ©en
journalist wild© verbinden
D'it is natuurlijk niet ge-heel het
zelfde als zulk een geregelde confe
rentie met d© voornaamste jouraar
listen uit den lande.
Daarom zo-u dit laatste wellicht
vroeg of laat te beproeven zijn, nu
het andere plan is opgegeven,
Na eau staking Het aantal spoor
wegongelukken op den Franschen Wes-
terspoorweg wordt nog stccd". dagciijks
vermeerderd. Er gaat waarlijk geen dag
voorbij, dat niet een of ander ongeluk,
klein of groot, te boeken valt. Gedu
rende de laatst© dagen hadden ongeacht
de kleinere déraillementen, veroorzaakt
door den slechten toestand van de lijn,
ongeacht de geringe ongelukken te wij
ten aan den droevigen staat van het
materieel, een drietal ongelukken plaats,
die een merkwaardig licht werpen op
den toestand bij den Oue-st Etat. Ecu
goederentrein, die wegens defect eau
een paar wagens niet verder kon, werd
door een volgtrein ingereden. Een aan
tal wagens werd vernield, persoonlijke
ongelukken kwamen niet voer, doch de
schade is vrij aanzienlijk.
Een andere goederentrein op de lijn
HavreParijs was door de tunnel bij
Pissy—Poville gesukkeld, lo-cn van een
der wagens een wielband sprong. Dé
raillement en versperring van den weg.
Bij Agen reecl een sneltrein tegen een
paar wagens aan, die na oen déraille
ment op de lijn waren blijven, liggen
en niet uit de profielruimte voor een
ander spoor waren weggeruimd. De pas
sagiers van den trein kwamen met den
schrik vrij en de sneltrein had ruim
3 uur vertraging. Is het te verwonde
ren, dat o.a. de „Figaro" een aparte
rubriek in zijn kolommen reserveert
voor ongelukken op den Ouest Etat?
Paiutlen als eenig-e erfg-enam en.
Te Miskolcz (Hongarije) stierf in Apri
van het vorige jaar, in den ouder
dom van 65 jaar, de landeigenaar Bi
zony, broeder van het lid van den Hon
gaarschen Rijksdag van dien. naam.
De overledene, verstokt vrijgezel, vei
keerde in niet al te prettige betrekkin
met zijn bloedverwanten. Bij zijn doo
liet hij een vermogen na van meer Ida:
300.000 kronen.
En bij de opening van het testamen
wachtte den Rijksdagafgevaardigde e
zijn zuster een groote, hoewel misscfaiè
niet aangename verrassing. Want d
laatste wil van den overledene behelsd
de uitdrukkelijke bepaling, dat hij zij
gcheele roerend en onroerend verrat
gen naliet aan zijn twaalf oud
ploeg- en wagenpaarden.
De tenuitvoerlegging van dezen zijne
laatsten wil vertrouwde de erllaler to
aan de landelijke vereeniging voor <fi<
renbescherming te Boedapest. Dez
moest van de renten van liet kapilai
dei paarden tot aan hun laatsten sni
voeden en verplegen laten. Wannes
c-en der oude paarden dit ondermaai
scha tranendal verliet, dan moest d
vrijgekomen plaats opnieuw bezet woi
den, door middel eener openbare aai
schrijving, zoodat er altijd 12 ross mar
ten tegelijk verzorgd werden.
Broer en zus Bizony laten het -c
echter niet bij zitten. Zij waren b(
gonnen met te trachten, het met d
dierenbeschermers op een atcoordje t
gooien en de vereeniging 100.000 kro
ncn schoon in de hand uit te betaler
Daar de vereeniging dit namens d
eigenlijke erlaiers, haar aanstaande vei
pleegden, niet verkoos, zijn beide pa:
tijen spoorslags naar een advocaat g<
rlraafd.
„WELDADIGHEID NAAR VERMO
GEN."
Van 25 December 19108 Januar
1911 werden de volgende extra-gifte
ontvangen
A. S., f 500; N. N., f 150; Me-j. I
F. S. v. L., A. v. R., ieder 1 100; t
H. B. f 60; N. N.; Mevr. D-ouoirièi
Q. v. U.Mevr. Douarière T. v. B-
W. A. v. V.; Mevr. wed. W. ieder f 5;
Jkvr. Q. v. U.; Dames K.; J. W. W
ieder f 40; B. G. t. B„ f 30; G. J. v,
V.Mevr. Douairière Sp.; Jhr. Mr.
W. G. B. v. II.; J. W. A. B. ;iL
G.Mevr. Douairière Sch.; S. R.
V. d. M.; Mej. C. A. v. W. C.; Mei
wed. Mr. J. d. C. v. W.Mevr. Doi
airière H.; Jhr. F. T. v. B.;F. M. Ea
v. L.Mevr. w ed. J. M.—G.ieder f 21
C. C. v. d. V.; A. d. C.; Mevr. 11 d I
ieder f 20; C. K. f 12; Jhr. R. v. S
wed. M.-v. A.; N. N.; G. S. d. C; I
D. H. M.; Dr. A. A. G. L.; Mr. A
P.; W. J. P.; J. A. W.; Mevr. wed.
A.; Mevr. wed. J. J. L.Mevr. we
Dr. S.-A.; P. v. d. W.; J. H. W d 1
J. A. d. G. P.J. A. F. Mr. A S vd 3.
P. J. P..; Mevr. wed. Prof. A.; Mej. J
C. B. M.Ds. J. C.; Mc-, r. wed. M
W. P. W.; C. A. A. D. d. W. Jr; ted
f 10; H. D. M. B. f 7; Mej. J. G. F j
Mej. J. B. v. B.; Mevr. wed. Dr.
d. C.; Mevr, wed. H. M.; 11. L. J.
R.; J. C. J.; H. G. K.; M. W. S;
D. T. W. Jr.; II.11. v. \V.II. W; M
vrouw Douai'. v. A.; Ds. A. B. Sz
H. J. M. B. M.; J. R. J. Ph. C; Me
wed. W. II.A. J. K.Mr. A. H. J A
Mevr. wed. Mr. P. d. M.P. en C
Mevr. M. N. v. P.; C. A. S.; Jkvr. I
N. N.; J. P. T. J. B.; E. S.-Odl
Jkvr. J. W. v. B.; Mej. C. M. iMs
ieder f 5; F. C.G. E. O.(Mevr. we
Mr. C. G. v. R.Dames R.; R. Z
ieder f 3; P. W. S. f 2.97; N. N. f 2.7
N. N.; G. H. v. W.; Jkvr. G.; F. C
B-.; Dr. A. A. H. G.; J. A. G.P
L. M. J. I.; D. C. K.; jMevr. wed.
v„d! L; V. L.Mr. A. S. M-; Dr. A Rv
L.R. en Co.A. S. v. L.Mevr. we
C. A. T.; E. V. Jr.; C. P. cL B.; W
Cz.; Mej. A. E. B-.C. D.IM. v.
C. H.Mevr. wed. v. d. K.; Mr. R.
Bar. v. L.A. C. S.Mr. J. N. J E I
H. P. M. A. V.; Dames v. V.; M©v
wed. R. v. H.; V. B-.Mej. A. v.
H. E.; J. M. H.; A. H. V.; Mr. J 1
K.Dr. W. E. M.O. S.Mr. F. G
S.; Mej. A. d. C. v. W.; Mej. D. I
Lueien, die voortdurend door de
vel© werkz a.amli-cden in de fabriek
werd beziggehouden, had geen tijd
g-ebad, Etienno Gastel .en George
D-after ta bezoeken.
Hij Bpeeld© droevig en zeer tegen
zijn (zin de rol, dio de kunstschilder
hem had opgelegd
Eitienne 'zelf wild©, in weerwil van
de beletselen, di© zich op zijn weg
plaatsten, met alle geweld het spo-o-r
van Raoul en juffrouw. Amanda vol-
jgje.n
Hij rekende ei' ,öp fe ontdekken,
W-ie verborgen was achter d-cn naam
jy.an de Re-iss,
Raoul Duchemin ging vo-o-rt mm
(Paul Harmaut t© bewaken..
Den avond van den dag, waarop
Jeanne bijna verpletterd was, bad j
Paul Harmant niet- op zijn gewoon i
ttur |i© fabriek verlaten.
Het bad half acht 'saviOiids ge
slagen, De werklieden waren reeds
'allen vertrokken
Eensklaps hield 'n rijtuig dat van
de (Bineaiubrug kwam en langs het
kanaal reed» bij de deur der fabriek
[it-il I
Een main stapte: uitj
Raoul deed ©enige stappen, ten
einde- het gelaat van den laten be
zoeker, die aangebeld had, ta kun
nen zien
Hij zag het ©n' meest een kreet
yan verwondering onderdrukben,j
Hij bad den bezoeker herkend;
Het- was de man, wien hij het pa
pier had gegeven, dat door hem uit
het archief te J-oigny gestoten was
het was Ovide Soliveau, of da
Reiss
'Eindelijk! mompelde Duche
min yol vreugd©; Amanda had ge
lijkte.Het is niet zonder moeit©
geschied, miaar ik heb hem thans
te p'akken en nog dezen avond zal
ik weten, waar die man woont-
Duchemin zocht- zijn koetsier, die
in h-et wijnhuis was, op en 'gaf hem
een teek-en,
Dö koetsier kwam dadelijk na-ar
bui ten.
Klim op uw rijtuig, zei Je de
jong© man tot bom, let goad op 'als-
ik z'acht tegen het raam tik, dat
achter u is, moet gij op kleinen
afstand den man volgen, die, hetzij
te voet-, hetzij per rijtuig, dez© fa
briek gaat verlaten
Indien pr in plaats vah ©en, twee
mannen zijn. moet gij' ze eveneens
volgen
jMaar, zei-d© d© koetsier, de
n'aelit is vrij duister, D'at zal niet
gemakkelijk zijn
Twintig francs vpo-r U, als gij
slaagt.
Het is goed, Stap in, mijnheer
Duchem-in ging in het rijtuig zit
ten
Hij behoefde pi-ets fe deen dap
wachten,
Die bezoeker was inderdaad Ovi
de -Soldveau, die rekenschap kwam
afleggen van, hetgeen <onz© lez-ers
reeds weten.
Paul Harmant rilde van afschuw,
toen hij het verslag aanhoorde van
de misdaad.
Zooveel misdaden.... stamelde
hij met half verstikte stem-
D'at is nu eenmaal zoo, oude
schelm, antwoordde Soliveau (\Van-
neer men eenmaal d-en vinger daar
in heeft gestoken, z-ijt gij in ©m
raderwerk, dat u piet loslaat
Dit laatste woord braclit den mil-
lionnair geheel van streek
Hij dacht plotseling aan het scha
vot en bracht, zonder het zelfs te
'weten, |de banden aap d-en hals Het
scheen jhem toe, alsof hij hat drie
hoekig mes der guillotine over zijn©
huid had voelen schaven
Ovide bemerkte de ontsteltenis
yan gijn zoogenaamden neef;
(Wla.t g-eda-an is, is gedaan]
zeide hij Laten wij daa-raan nieti
meer danken ep .over iets anders
spreken
iY,"aarpvcr.? Vroeg jte million-
(Vlaar mijn beste, waarover!
zouden wij anders sprek-en. dan over
z'aken
Z'aken herhaald© de miliion-
hair,
Natuurlijk..,, japtwoordde Oyi-
de.: V
(Welke zaken
Ik wil Parijs ycrlatep.,.,: t
Zijl gij bang
-D'at juist niet Maar.mep weet
nooit, wat gebeuren kan
Pa-ul Harmant hoefde hoe langer
hjoe meer
Maar w-a,t vreest gij dan
[Wiat gal ik u zeggen, ik word
oud Ik heb' behoefte aan een rus
tig levenen ik zal ni-et kalm
op mijn hoofdkussen kunnen slapen
dan in eesn land, da-t mijn vaderland
ni-et is
(Waarheen gaat gij
-Ik keer naar Amerika] terug;
d'a-t is een landje, hetwelk mij huitep-
gewoon goed bevalt-
Naar New-York?
Neen. D'a,ar ben ik te veel be
kend... Ik denk naar Buenos-Airae
te gaan
[Welnu! Ik zal voortgaan mat
,u daarginds de re-ni-en uit te- betalten,
die ik ,u lu er m'aandeiijks heb; t-o„e-
igezegd-;
Dvid© trok' een' Lelijk gezicht;
Op dio voorwaarde zijn wij
niet getrouwdautwoorddo hij
y©-ore-erst bedraagt di© reut© zeer
weinig! ïk heb yerlangen naar
meer... En dan, men weet ni-et, wie
zal leven, of wie zal sterven! |Wte
zou mij, indien gij dood zijt, die
rent© toezenden?
[Welke som eisebt gij vap mij
Ik zal u dadelijk mijn eerste
cn mijn laatst© woord zeggen H-et
is volstrekt nutteloos af te dingen
Ik wil vijfmaal bonderdduiz-end
francs
iGij guit ze hebben .iö
(Welnu! Ik zal mij Zaterdag
over lacht dagen inschepen te Har
vre (Wij zullen aanstaanden Don
derdag samen eten, om elkander
voor (te laatst© maal de hand te
drukken c-n oen jpaan i© storten:
bij (te gedachte, dat wij scheiden
moeten... Gij wilt mij dan zeker
ook wel het bedrag geven
Dus tot Donderdag |W.aar zul
len wij eikander ontmoeten
Ik zal u bier komen halen
Het gelaat yap Paul Harmant
werd ho© langer hoe meer somber
So-liveau merkte dit op
Hij haastte zich ta vragen:
Maar wat scheelt u toch?
Uw vertrek jaagt mij schrik
laan..., Elan voorge-v-oel zegt- mij, dat
dit ons beiden ongeluk zal aap-
brengen.
Naar den duivel met uwe voor
gevoelens! Het is li oog tijd naar
Parijs to ke-eren {Wij zullen on
derweg .praten
Dé millionuair sloot de lade vap
zijne schrijftafel en vertrok in geze
schap van Ovide
Duchemin tikte zachtjes tegen h
venster en d© koetsier zette zi,
paard in beweging
Ovide, di© ©en dertig passen voo
uit was, keerde zich, toen hij h
leven door het rijtuig veroorzaak
hoorde, om, maar hij kon geen e
kele veronderstelling mak-en en blo
idan ook niet staan
Het rijtuig ging stapvoets
De twee mannen waren bij ht
begin van do brug van Courbevo
aangekomen. J
Een half dozijn rijtuigen stond*
daar te wachten, Zij stapten in
daarvan
Paul Harmaut beval
Breng ons naar Pa-rijs ..j
;Ovide voegde erbij
Naar het Palais-Royal...
Het rijtuig zette zich in bew
ging
Toen Ovide in het rijtuig stap!
had hij onwillekeurig een blik g
slag-en pp het voertuig, dat hen v;
de fabriek gevolgd was
Hij zag, dat het een oogenblik si
stond, terwijl hij rn-et zijn koetsi
sprak
Hij fronste de wenkbrauwen
Eensklaps was pen verdenking
hem opgekomen
(Wordt vervolad
