TWEEDE BLliP,
Berlijnscbebriwn
Ia misdaad, vergelding.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
VÜIJ014Q 20 JAN. 1911.
i.
Hoewel een eerste kennismaking
'niet altijd een aangename is, zoo
iioopt de schrijver dezer „Berlijnsche
Brieven" toch, dat de lezer zooveel
belangstelling in het werk van den
nieuweling moge stellen, dat hij dit
'eerste episteltje niet ongelezen ter
zijde legt.
Immers, alleen langs dezen didae-
tisehen weg is 't mogelijk, dat schrij
ver en lezer elkander nader komen
en de laatste ten slotte genoegen
vindt in datgene wat de eerste heeft
mede te deelen, in dit bijzonder geval
nit de grootstad Berlijn. Het zal mij
nerzijds niet aan de daartoe ge-
wensehte pogingen ontbreken. Met
zorgvuldigheid zal ik nit de over
vloedige stof, die een rnim drie mil-
tlioenenstad aan een opmerkzamen
briefschrijver te verwerken geeft,
jnist datgene trachten te kiezen, wat
mi i. voor de lezers der „N. Haarlem-
sche Courant" van belang kan zijn,
opdat zoodoende de „Berlijnsche
Brieven", welker eersteling hierme
de het levenslicht aanschouwt, een
graaggeziene rubriek in de kolom
men van uwen dagelijkscken huis
vriend zijn. r
Gelijk ik reeds boven terloops op
merkte, heeft Berlijn, d. w. z. Groot-
Berlijn, ruim 3 milioen inwoners. Bij
de in het laatst van het vorige jaar
gehouden volkstelling is gebleken,
dat de stad Berlijn ruim 2 millioen
inwoners heeft, terwijl de 62 voorste
den van Berlijn, die met de stad
Berlijn samen het z.g. Groot Berlijn
vormen, 1.5 milioen inwoners hebben.
.Van deze drie en een half millioen
mensehen zijn, naar de gewone bere
kening, ongeveer één-vijfde Katho
liek, dus ongeveer 700.000.
„Dat is meer dan ik dacht!" zal on
willekeurig de lezer uitroepen.
Wacht u echter nog een weinig
met uw oordeel!
Van deze 700.000 menschen, die Ka
tholiek gedoopt zijn, moet men helaas
zeker 60 pCt. aftrekken, voor som
mige gedeelten van Groot-Berlijn,
zelfs 75 pCt. voor degenen, die hun
Katholicisme geheel verloren hebben
of, wat hetzelfde is, er in het geheel
jiiels meer aan doen, zoodat er ten
slotte van dat reuzenaantal van 700
duizend maar een 175000 overblijven,
.van welke men zeggen kan, dat zij
waarlijk Katholiek zijn.
Is het niet een bedroevend ver
schijnsel, dat van de Katholieke be
volking van Groot-Berlijn slechts
pén-vierde, zegge één-vierde deel nog
'zijne plichten nakomt? En vraagt
men naar de oorzaken Hiervan? De
ze zijn natuurlijk vele en velerlei,
docli kunnen samengevat worden in
de drie volgende hoofdoorzaken: „De
verleiding der Grootstad, het terro
risme der sociaal-democratische par
tij en de gemengde huwelijken."
Over de eerstgenoemde oorzaak kan
ik kort zijn. Immers, iedereen voelt,
:U "die beduidt. Voor Berlijn komt
er echter nog dit bij, dat er bijna
geen stad bestaat, die een nachtleven
kent als Berlijn. Loopt men in de
Friedrichstraat, de hartader van bet
Berlijnsche nachtvermaak, dan prijkt
bijna aan elk raam van een groot
koffie- of eoneerthuis het veelzeg
gende plakkaat: „Hier is vrij concert
tot zes uur 's morgens!" Doch zoo iets
vindt men niet in genoemde straat
alleen, in elk centrum van verkeer en
vermaak, als Potsdammer- en Alex,
nnderplatz treft men deze nachtge
legenheden aan. En als ik hier nu
nog bijvoeg, dat in Groot-Berlijn wel
1)0.000 vrouwen van lichte zeden rond-
loopen en statistisch vastgesteld is,
/lat minstens 30 pCt. der bevolking
geslachtsziek is, helioef ik dan nog
nader in te gaan op wat het zeggen
wil: „De verleiding der Grootstad?'
Over het terrorisme der sociaal-
democratie wenseh ik alleen dit op
te merken: De meeste Katholieke ar
beiders, werkende in de fabrieken
van Groot-Berlijn, zijn dag in, dag nit
overgeleverd aan de propaganda
hunner roode collega's, die verreweg
in de meerderheid zijn. Voortdurend
worden zij gekwetst in hunne heilig
ste gevoelens en met drogredenen
ovex-stelpt, waarvan de conclusies
zijn: „Geeft je kerk je te vr...., als
je geen werk meer hebt?" of: „Je
kunt gerust je geloof behouden, wij
vragen niet naar geloof!" En de arme
kerels, die een zedelijke hel op hun
werkplaats hebben en soms toch al
niet zoo vast in hunne schoenen
staan, sluiten zich hij de rooden aan,
waardoor ze voor de Kerk en het ge
loof verloren zijn.
Geschiedt dit aansluiten niet goed
schiks, welnu de heeren rooden weten
wel middelen te vinden, om ze te
dwingen! We zouden tal van staal
tjes van dit terroristisch dwingen
kunnen aanhalen. We nemen daar
voor echter liever een afzonderlij
ken brief.
Ten slotte: de gemengde huwelij
ken. Wij hebben op 't oogenblik geen
algemeene cijfex-s bij de hand, om het
aantal en de gevolgen statistisch vast
te stellen. Ter toelichting daarom dit
eene staaltje: Volgens een bericht
van een Protestantsche diocesane
vergadering te Bernburg, werden in
het vorige jaar 72 kinderen uit ge
mengde huwelijken Protestantsch ge
doopt, daarentegen slechts 4 Katho.
liek: als ongedoopt vertrokken
werden 10 kinderen aangegeven.
Als typisch staaltje, hoe het in ge
mengde huwelijken toegaat, nog het
volgende: Een vader gaf onder den
druk van Katholieke hloedvex-wanten
zijn kind op het Raadhuis als Katho
liek aan. Toen echter de pastoor
kwam, om tot doopen aan te manen,
zeide de man eenvoudig: „Och wat,
ik heb met dien ganschen kraam niks
meer uit te staan!"
Ziedaar dan die drie hoofdoorza
ken in 't kort toegelicht. In een vol
genden brief hoop ik u uiteen te zet
ten hoe Groot-Berlijn kerkelijk inge
deeld is.
J. M. S.
)-«■ Hoe volksvertegenwoordigers be
taald worden. Naar allen schijn zal En
geland binnenkort het voorbeeld volgen
van de meeste andere naties, welke hun
nen afgevaardigden eene tegemoetko
ming toekennen voor al de moeite en
den arbeid, welke ze om met Vondel
te spreken „ten oirbaer van 't ge
meen" verrichten. As-quith wil met een
wetsontwerp komen, waarin eene be
paling opgenomen is, die het toeken
nen van eene bezoldiging en e.ene ver
goeding van verkiezingskosten aan de
leden van het Lagerhuis regelt. De best
betaalde volkvertegenwoordigers der we
reld zijn wel de Amerikaansche Se
natoren, wier inkomsten uit de staats
kas van f 72 in de week de som
welke honderd jaar geleden vastgesteld
werd, thans tol f 18000 per jaar -ver
hoogd zijn. Maar met dit hooge inko
men zijn alle voordeden van een se-
natorszetel nog niet genoemd; dc sena
tor geniet tal van privileges, zoo b.v.
eene vergoeding voor het abonnement
op tal van bladen, clie hij als politicus
lezen moet. De regeering betaalt in
Amerika zelfs de dokterskosten voor de
gekozen volksvertegenwoordigers. In
Frankrijk hebben de afgevaardigden
eerst onlangs hun inkomen zien ver-
grooten; het Franschen Kamerlid Irekt
ujt 'stands, kas ieder jaar frs. 15.000
en" heeft, wanneer hjj zijn mandaat vier
jaren heeft vervuld, recht op pensioen;
ja zelfs de weduwe van een afgevaar
digde trekt van den staat een bescheiden
pensioen, evenals de onmondige kinde
ren van overleden volksvertegenwoordi
gers. t i_
De Saksische volkvertegenwoordigers
krijgen f 7.20 per dag en f 3 per dag
ingeval hunne woning binnen dc gren
zen der hoofdstad gelegen fs. Daarne
vens bezillen ze echter het recht van
vrij reizen op de Staatsspoorwegen. Zul
ke voorrechten genieten de volksverte
genwoordigers in de meeste Europee-
sehe Staten. In Italië en Spanje ontvan
gen de afgevaardigden honorarium noch
presentiegelden. In Hongarije krijgen de
Kamerleden presentiegeld tot f 2400 per
jaar, in Bieieren f 6 voor iederen zit
tingsdag, in België f 1920 per jaar en
in Bulgarije f 9.60 per dag gedurende
de zittingsperiode. In Denemarken is
het presentiegeld op f 6.60 per dag vast
gesteld, wanneer het Parlement per jaar
echter, meer dan zes maanden zitting
houdt, wordt de dagelijksehe tegemoet
koming verlaagd tot f 4. Den leden van
den Duitschen Rijksdag wordt eveneens
presentiegeld uitbetaald, de Pruisische
afgevaardigden krijgen f 9 per dag, zoo
lang de zitting duurt.De leden der Griek-
sche Kamer hebben als Zoodanig een
jaarlijksch inkomen van f 864. Noor
wegen vergoedt presentiegeld tot een be
drag van f 6.80 per dag, Roemenië f 12
en Rusland f 12.60 per dag. De Servi
sche afgevaardigden krijgen gedurende
de zittingsperiode f 7.20 per dag, de
Zwitsersche f 9.60 per dag en Zweden
geeft zijn volksvertegenwoordigers een
jaarlijksche vergoeding voor hun werk
zaamheden van f 792. Zooals men weet,
krijgen onze leden der Tweede Kamer
jaarlijks 2000, terwijl de leden der
Eei-ste Kamer per etmaal f 10 voor reis-
en verblijfkosten ontvangen, wanneer de
Kamer bijeen is, behalve die leden wel
ke 's-Grav.enhage tot woonplaats heb
ben. i i
Levend hegraven. Dicht hij het
dorpje Venesville, in de huurt van
Havre, stortten verleden Woensdag
twee grondwerkers tengevolge van
een aardverschuiving, ongeveer 28
meter omlaag, waar zij, wonder bo
ven wonder, ongekwetst hieven lig
gen in 'n soort gewelf, gevormd door
de over elkaar heenvallende steen
blokken en aarde.
Op hun hulpgeroep, dat als nit de
onderwereld scheen te komen, kwa
men de andere arbeiders in de steen
groeve toesnellen en stelden zich
door een smalle, vrij gebleven spleet
in verbinding met de levend begra-
venen. Daar ieder oogenblik 'n nieu
we grondverschuiving kon plaats
hebben en ook deze spleet dichten,
zorgde men er vóór alles voor, dat de
onvrijwillige holbewoners tot aan
hun redding geen gebrek zouden lij
den. Niet minder dan 14 brooden, van
10 pond ieder, 40 liter appelwijn, een
groote pastei, boter, eieren, tabak en
lucifers werden door de spleet in
het onderaardsche gewelf afgelaten,
waar alles dankbaar in ontvangst
werd genomen door de 2 mannen, die
het intusschen zoo „huiselijk" moge
lijk hadden gemaakt in hun verblijf.
Daarop begon het reddingswerk, dat
nu reeds een week duurt, dag en
nacht door, zonder evenwel tot een
goed einde te hehben gevoerd. In
dien tijd zijn vijf reddingsschachten
gegraven, maar vier daarvan werden
vroeg of laat door het binnenstroo-
mende water vermeld of in ieder ge
val onbruikbaar gemaakt en eerst
hij de vijfde gelukte het Dinsdag
tot op 19 meter af te graven en men
vreest ernstig, dat het watei', hetwelk
op die plaats den grond als 'n spoxxs
doox-siepert, het reddingswerk nog
maals zou kunnen teniet doen.
Als alles goed gaat, hoopt men op
Zondag of Maandag het doel bereikt
te hebben en de twee verongelukte
arbeiders te redden, wanneer zij ten
minste tot dien tijd zijn toegekomen
met hun 140 pond brood en 40 liter
appelwijn.
JOURNALISME IN. CHINA'.
Wij vertelden al eens iets van do'Chi-
neesche perswereld. In de Revue dei-
Uitvindingen en Ontdekkingen komt nu
een interessant artikel voor over de
Chineesche pers; waarvan wij zoo vrij
zijn hier een klein gedeelte uit over
te nemen. j
„Eenigen lij.d geleden hadden Japan
ners de Tung Wen Hu Pao of |algemeen
Dagblad van Sjanghai gekocht en uit
gegeven. Soortgelijke dagbladen werden
nu door Japanschen ondernemingsgeest
in verscheiden provinciale hoofdsteden
opgericht, als Foochow, Hankow, Ichou-
fu en andere belangrijke plaatsen. Deze
bladen werden goed geredigeerd, doch
de tijdingen en toelichtingen waren hx
Japanschen geest gekleurd. Andere na
tionaliteiten, die in China belangen had
den, begonnen Jiet belang iu te zien
van het nieuwsblad als. een politieke
factor. De Engelsche en de Duitsche
controleeren nu elk een nieuwsblad te
Peking en de Franschexx hebben een
half officieel orgaan in l'Impartial, .die te
Tientsin wordt uitgegeven.
De Chineezen zijn evenwel het volk
niet om aan vreemde invloeden toe te
staan voortdurend hun meeningen te
modellecren, zoodat de groote meerder
heid der. tijdschriften thans uilgegeven
wordt onder inlandsch toezicht. Met het
oog opj de arbitraire wijze waarop de
overheid vroeger ongunstige toelichtin
gen .onderdrukte, worden de meeste
uitgaven onder bescherming van een
vreemdeling uitgegeven, die extraterrito
riale rechten geniet. Chineesche onder
nemers laten zich dikwijls als inwoners
van de Engelsche Kroonkolonie .van
Honkong inschrijven.
Het nieuwsblad, behoort dus in eigen
dom aan deze maatschappij, welke recht
heeft op bescherming van Je Rritsche
vlag zoo goed als ieder Britsche onder
daan, ofschoon de inventaris feitelijk
het eigendom van Chineezen kan zijn.
Dc personen der uitgevers zijn evenwel
wel onderworpen aan al de grillen van
arbitraire ambtenaren. Meer dan een
veelbelovende, journalistieke carrière is
vernietigd geworden door vei-banningen
in de woestijnen van Mongolië en .door
zelfs nog zwaarder straf.
Als gevolg van al deze invloeden
heeft Sjanghai thans acht dagbladen,
buiten talrijke andere periodiekenHan
kow heeft drie dagbladenTientsin vijf
Peking vijf; Foochow twee. De propa
ganda breidt zich zoo. snel tot de min
der bekende steden van het binnenland
uit, dat het onmogelijk is een statistiek
van de pers voor het geheele land Je
geven."
En na 'n hoofdartikel te. hebben san-
gehaald, wordt gezegd:
„Zulk een hoofdartikel is een eeuwig
heid, verwijderd van het oude China,
vertegenwoordigd door de Peking Ga-
zette. De memories van de onderkonin
gen, de bijzonderheden van de ziekten
van den een of anderen bloedverwant
berichtende; de antwoorden van de
Kroon, doorvlochten met bloemrijke
proeven over de kinderlijke deugden;
de decreten pver schijnbaar triviale on
derwerpen wie van hen, die voorbij
Suez geboren is, kan dat begrijpen?
Wat verborgen politiek, wat belangrijke
staatszaken worden dus onder een om
haal van woorden begraven. Dit deed
Sir Robert Hart wanhopig uitroepen:
indien eenig Engelschman er in mocht
slagen alles te begrijpen van hetgeen in
de Gazette is opgenomen, zou hij zelf
een mysterie geworden zijn, onverstaan
baar voor zijn eigen landslieden. Het
nieuwe journalisme overbrugt deze kloof
tusselien Chineezen en Westerschen ge-
dachtengang. Het is niet alleen een
kwartiermaker van vooruitgang voor
China, doch zal tevens China aan Wes-
tersche geesten openbaren op een wijze,
als door geen andere bemiddeling mo
gelijk zou zijn."
HET REIZEN DOOR AMBTENA
REN DER S. S.
Tot voorheen waren een aantal
ambtenaren hij de Staatsspoor in het
genot gesteld van een onbepaald aan
tal reizen op hare lijnen. Voor iedere
i'eis moest steeds een afzonderlijk bil
jet worden aangevraagd. De ambte
naren die nxx een salaris hebben van
1600 en hooger ontvangen voortaan
een bewijs van personeelen vrijdom
op alle lijnen der S. S. geldig voor
een geheel jaar. De directeur-gene
raal der Staatsspoor bepaalde dit
onlangs h« dienstorder.
.VERGOEDING WEGENS
BOUWKOSTEN.
Daaromtrent lezen wij iu „Het
Huisgezin" het volgende:
Het wetsontwerp tot verhooging
der vergoeding wegens bouwkosten
van bijzondere scholen is ex-.
Het komt kort en goed hierop
neer, dat het 50 procent legt op het
geen thans uit dien hoofde genoten
word.
Het Rijk betaalt nu een kleine vier
ton. Nagenoeg twee zullen er hij ko
men.
De voorstanders van het openbaar-
onderwijs zullen het erkentelijk aan
vaarden.
De tegenstanders zullen, naar we
hopen, deze kleine schrede naar de
volledige gelijkstelling we komen
er maar met kleine pasjes niet la
ken.
Wat ons in het ontwerp hijzonder
toelacht is, dat het een tot dusver
bestaande gelijkheid, welke, als meer
voorkomt, in den grond een onge
lijkheid is, opheft.
Tot dusver werd aan scholen in
het kleinste dorp of in de grootste
stad, mits maar het aantal leerlin
gen gelijk stond, een zelfde bedrag
toegekend.
Met verwaarloozing dus van het
feit, dat het veel duurder houwen is
in Amsterdam dan in Grave.
Dat zal voortaan uit zijn.
Wel kan men niet alles precies af
passen, maar de splitsing der ge
meenten in drie klassen brengt toch
reeds het zoo gewenschle verschil.
Of men nog verder zou kunnen
gaan, of andere cijfers dan de Mi
nister voorstelt billijker zonden zijn,
is een kwestie van waardeering, die
men niet zoo op het eerste gezicht
kan oplossen.
Het beginsel is ex-, dat is hoofd
zaak; over de uitwerking en toepas
sing valt nog te praten.
DE ZIEKTEWET.
De „Standaard" deelt mede, dat de
afdeelingen der Tweede Kamer half
Februari het onderzoek zullen begin
nen van de ontwerpen Ziektewet en
Radenwet.
ONZE KUSTVERDEDIGING.
Naar aanleiding van de hardnek
kige gernehen, welke, naar som
mige bladen beweren, steeds de ron
de blijven doen dat oixze regee
ring het wetsontwerp betreffende de
kustverdediging zou intrekken, zegt
de „Daily Mail": het wetsontwerp
zal niet worden ingetrokken, maar
waarschijnlijk zullen er eenige veran
deringen in worden aangebracht,
van dien aard, dat zii zoowel 't bui
tenland als de oppositie in Holland
zelf zullen tevreden stellen.
De Brusselsche correspondent van
de „Daily News" vernam van een
hooggeplaatste diplomaat in België,
dat Nederland met betrekking tot de
ze kustvei-dedigingsplannen noch een
verklax-ing heeft afgelegd, noch van
een vreemde regeering- eene heeft
ontvangen. Niettegenstaande dat feit
aldus vervolgt de correspondent
wordt de politieke zijde dezer zaak
besproken en is het zeker-, dat inge
val van internationale verwikkelin
gen, de vraag naar het doel der Hol-
landsche verstex-kingen onvoorwaar
delijk zou moeten gesteld worden,
en daarbij zou de Belgische regeering
zich hoogstwaarschijnlijk bij de
Fransche oppositie aansluiten.
De „Daily Express", nog steeds
vasthoudende aan de geruchten van
den brief des Duitschen Keizers, zegt
dat „de politiek des Keizex-s lamge
slagen is."
De correspondent van de „Köln.
Zeit." deelt het volgende mede:
„De verklaring van minister Pi-
chon, dat het noodig lijkt, om, indien
het plan van een versterking van
Vlissingen ernstig aan de orde
mocht komen, met de belanghebben
de mogendheden in gedachtenwisse-
ling te treden, zal nog wel in vele
opzichten een onderwerp van open
bare beraadslaging vormen. Deze
aaixkondiging is, minst genomen, op
merkelijk. Wat de Duitsche regee
ring betreft, zoo kent zij zichzelve
geen inmengingsreckt in de kwestie
van de versterking van Vlissingen
toe. Het is moeilijk te hegrijpen, hoe
men een land, welks internationale
positie door geene neutraliteitsbepa-
lingen beperkt is, verbieden wil, oij
zijn eigen gebied de door dit land doel
matig geachte maatregelen voor de
verdediging te treffen. Wij nemen
aan, dat Duitschland tot een beper
king van de Nederlandsebe souve-
reiniteitsrechten, gelijk men uit de
woorden van Pichon zou kunnen af
leiden, de hand niet zal bieden".
BRITSCH CHAUVINISME.
Het volgend merkwaardig staaltje
van Bx-itsch chauvinisme, deelt het
Hbld. mede:
Voor een jongmensek dat weldra
de H. B. S. zon vex-laten en die de
loopbaan van scheepsbouwkundig
ingenieur had gekozen, werd een jaar
practisch werken nuttig geacht. De
moedex-, een Britsche, wendde ziclx tot
een familie in Engeland, waarmede
zij zeer lang en goed bevriend was
en waarvan het hoofd een der fir
manten is van een groote Engelsche
werf. Hem werd vex-zocht den jon
gen man voor een jaar een plaats als
leerling- op zijn werf te willen bezor
gen. Tot groote verbazing van de ou
ders werd echter geantwoord, dat
„wegens redenen vaix impcrialisti-
schen aard" niet aan 't verzoek kon
worden voldaan, hoezeer het den
briefschrijver ook speet.
Daarop werd een goede kennis hier
in Nederland in den arm genomen,
een Engelsck ingenieur, die vele he
kenden bad hij de groote Engelsche
werven. Hij twijfelde er niet aan of
hij zou slagen. Maar tot zijn niet ge
ringe verrassing, kreeg hij overal ten
antwoord, dat men het niet wensehe-
lijlc achtte, vreemdelingen, „foreig
ners" op de Engelsche werven toe to
laten. En somigen voegden er hij,
dat de Regeering het onwenschel-jk
achtte.
Men moet dus onder-stellen, dat de
Engelsche regeering den grooten
werven vertrouwelijk heeft vex-zocht
om geen vreemdelingen toe te laten.
Onnoodig te zeggen dat vooral de
vx-ees voor de Duitse hers er achter
zitl
EEN AVONTUUR VAN DEN
NIEUWEN OORLOGSMINISTER.
De heer E. Stark vertelt in zijn
gezellig boek over Indië, Egypte en
het Heilige Land, hoe hij in Sep
tember 1909 aan boord van de Dny-
maer van Twist kennis maakte met
het toenmaals nieuwe Kamerlid.
Z.H.Ed.Gest. was als adviseur voor
de Buitenbezittingen met De Snip,
een rijksstoomvaartnig, op de Zuid
kust van Soemhawa, toen het schip
op een rif liep en de opvarenden een
oogenblik den dood vlak voor oogen
hadden. Gelukkig kwam er een zee,
die het schip, dat dwars op de gol
ven lag, in eens 90 gr. deed draaien,
waardoor de opvarenden een oogen
blik verademing kx-egen en een goed
zwemmer een tros kon uitbrengen
naar een rots dicht onder den steilen
wal. Die tros was aan de zijde vaix
het schip natuurlijk lager dan aan do
landzijde, zoodat de meeste passagiers
er niet tegen op konden. Zy werden
echter gered door de bemanning, die
hen een touw onx het lijf bonden en
hen zoo langs de tros naar hoven
hebben gesjord. Het beetje kleeren
dat ze nog aan hadden, verdween hij
die exercitie heelemaal, en ze moes
ten ten slotte een pad vindende, dr-t
hen boven op een steilen oever
bracht, acht ixx-en lang door de wil
dernis dwalen voordat ze mensche-
lijke woningen vonden. In dien staat
heeft de Duymaer van Twist ook
Z.H.Ed.Gestr. opgenomen, doch henx
toen gauw in de kleeren gestoken.
Aan boord kreeg de heer Colijn de
eereplaats rechts van den kapitein
en toen ik van die schipbreuk nog
niets vex-nomen had, begreep ik aan
vankelijk niet hoe iemand, dio zoo
slecht in zijn kleeren zat, op dat
plekje kwam. Van passagiers ver
nam ik, dat hij nog wel op een ander
plekje zal komen. Velen zagen ie
hem al een toekomstige gouverneur-
generaal."
Liefhebbers genoeg. Naar de
„Rott." uit zeer welingerichte broia
verneemt, hebben zich voor het dit
jaar te Arnhem,te honden examen
voor kommies hij 's Rijks belastin
gen niet minder dan 1189 personen
aangemeld.
Als men in aanmerking neemt, dat
er slechts 150 plaatsen te vervullen
zijn, zullen er weer (zooals gewoon
lijk) verscheidenen „den neus stoo-
ten".
FEUILLETON.
159)
O vide, ging rechtstreeks op zijn
uOC'l af en zeide
Indien gij slechts wildet, Ma
rianne, zou dit ons zeer geraakke.-
'lijk vallen
Hoe dan
jWjj hebben haar alleen maar
/a\i- -vroolijk te maken..; h.a,ar een
H stukje in den kraag te geven,
c Maar ik ben het niet-, dio aam
tafel moet inschenken
Het is niet noodig, dat zij :veel
tlrink ti -i;
Maar hoe kaxi dat dan van 'mij
lafhangen ?,..ni;
Na de koffie Zal ik zeggen, idat
;ik,_ ter eer© van de kennismaking
mijn nieuwe kameraden trakteeren
(wil [Welnu liet eenig© wa,t er te
doen is, is slechts in een [der karaf-
fss chartreuse-, dat gij ter zijde moet
zetten, e>en lepeltje te gieten van leen
drank, 'dien ik heb medegenomen^
Marianne riep verschrikt uit-:
- Maar indien dat de arme- vrouw
tens kwaad zou doe-n
Neen, antwoordde So live au
iat doet- niets anders dam haar jeem
weinig vroolijk stemmen en wij zul
len' haar daarna doem gingen, wat
SOj .willen,-
De verzekering, dat deze drank
niet den minsten schadelijken in
vloed g-ou hebben, nam bij het
dienstmeisje alle verdenking weg en
in het vooruitzicht van eens harte
lijk te zullen lachen, zeide zij
[W-elnu i dat is dan afgespro
ken,:
Goed, zeide O/videii
Maar als ik de glazen der an
deren ook eens vulde,? vroeg de
dienstmeid;
AhJ, ge-en gekheid, als het u
belieft! dan zouden allen een stuk
in den kraagt hebben,
Dat zou wel prettig zijn
Neen, want dan zou de- goede
stemming verbroken worden - ieder
een zou om het hardst spreken |en
zingen m
HwLewUad, dat is waar..«.
Gij moet mij een karafje met
chartreuse geven Ik zal z-elf het
vocht daarin gieten, wamt gij kemt
de maat niet en zoudt allicht te
veel daarin doen IdpIa,ais van dat
zij vroolijk zou worden, zjoix zi.i in
diepen slaap vallen
De dienstbod© nam ©en kar afje
chartreuse. Ovid© had reeds uit zijn
zak het fleschje gehaald, dat hij
te New-York had gekocht:
Hij nam gngiegöér' een glaasje char
treuse uit het karafje en goot daar
voor eene gelijke hoeveelheid van
den Canadeeschen dramk in d®
plaats. Hij schudde, ten einde alles
goed dooreen te mengen, sloot het
karafje weder en gaf het Marianne,,
terwijl hij zeide:
Denk er aa,n', dat gij het toet
met de andere karafje® verwisselt,
Wees maar gerust, ant
woordde zij, terwijl zij het in den
zak stak. Hierna verliet zij .Ovale,
om hare werkzaamheden te hervat-
ten r
Do ellendeling ging rustig 'door
met ontbijten,;
Geen enkel woord van hot gesprek,
dat tusschen henx en Marianne ge
voerd werd, .was gam Amanda ont
snapt.
Hare verwondering was aanvan
kelijk overgegaan in verbazing en
deze had weer voor vrees plaats imoe-
ten makenzij vroeg zichzelf a,f,
wie de persoon kon zijn, die men
moeder Lison noemde- en waaraan
Ovide Solive.au den helsehen drank
wilde toedienen, die ha-ar zelf te
Koningsbosch bijna gedood had,
[Welke misdaad zou die mam op-
xxieuw gaan bedrijven iWelke treu
rige plannen koesterde hij thams we
der
Eensklaps hief zij het hoofd op
en haar gelaat drukte wilskracht
uit, terwijl een zonderling vuur uit
hare oogen straalde;
[Tusscjhon jjg gordijnëm. door yviorp
zij een blik op Qvido, die zijn tstoel
had verlaten en ©en sigaar aanstak;
.Ovide ging vervolgens uit d© groo
te zaal het voorhuis door en verliet
dte „Bijeenkomst der Bakkers,"
Amanda zag Item heengaan, doch
zij verliet hars plaats niet,
Marianne kwam de tafel, waaraan
.Ovide h-ad gezeten, afnemen
Amanda riep haar,; Marianne, ver
scheen i
Wat verlangt gij vam mij
Dat zal ik u dadelijk zeggenfv?
Er zal heden een groot feestmaal
hij u gegeven worden
Ja, juffrouw, een feestmaal ter
©ere van Liza Perrin, die men hier
algemeen moeder Lison noemt.
Wie is die moeder Lison
Eene brave brooddraagster, die
verleden Zaterdag in de Git-le-
C-oeurstraat bijna verplettend werd
door een steiger, die van ©en [in jaan-
houw zijnd huis is neergestort^
Amanda rilde
Marianne vervolgde
Alle bakkersknechts, alle
brooddragers en brooddraagsters uit
de-zo wijk houden veel van moeder
Lison,Zij hebben geld bij ©lkaar
gelegd, om haar een vroolijk uur
tje t© doen doorbrengen
En gij houdt ongetwijfeld ook
veel van die brav© vrouw, niet waar,
juffrouw Marianne?
Zeer zeker Zij is zulk een (eer
biedwaardig schepsel....
Wjel.mu, Mto.i.Wi a.airt 2ult gij
niet doen, wat die main; met iwiejx
gij daar straks gesproken hebt, u
heeft aangeraden te doeïfes
Do dienstmeid stond verstomde
Na eenige cogenblikken stamelde
52 '1— Ho© weet gij ?lS;a.
Juffrouw Amanda strekte iiare
hand uit paar het glazen beschot
en zeido:
Het kijkvenstertje was geo
pend, ik hieb alles gehoord**
Dan heeft do juffrouw toch
moeten begrijpen, .dat het niet® is
dan een eenvoudig grapje
wIk weet heit, Marianne; uwe
plannen zijn piet slecht, /naar gij
moet ze toch opgeven Wilt gii ver
hinderen, dat er ©ene schandelijk©
daad wordt gepleegd?
Zeker, juffrouw, dat wil ik
gaarne En ik dacht nog wel, Idat
dio mijnheer zulk een braaf muntwas
Wat een schurk, di© mij medeplich
tig wilde maken aan ©en© slecht©
daad te-gen moeder Lison! Waf
zou ik hem dat gaarne betaald Zet
ten! •■"■„•I'
Dat kunt gij, Mariaüliei:
Hoe dan?
Op do eenvoudigste manier
Door hem to drinken te geven, wat
hij voor do brooddra-agster bestemd
ha,d-
Kijk! r Maar dat is eene won
derlijke- gedacht©, juffrouw! In
dien die drank kwaad moest doop
aan moedor Lison, zal hij het thans
ondervinden".
De hoeveelheid, „die ik daarin
heb zien gieten, zou voor ©ene vrouw
gevaarlijk kunnen zijn, doch niet
voor een man, antwoordde Amanda j
Hij zal dronken worden Dan zal
hij behoefte gevoelen aan spreken,
Dio man is een' vijand van moeder
Lison Waarom? Ik weet het piet,
maar ik ben er zeker vanDe iar-
me vrouw moet niet in een valstrik
geraken, die door hem gespannen isjj
Welnujuffrouw, ik geef U
de verzekering, dat moeder Lison
geen onkelen druppel zal gebruiker
van den drank, die door henx iberei!
is en dat hij zelf het mengsel zat
binnen krijgen. j Ik zal do patron©»
waarschuwen
Doe dat niet-, waht men zou
licm wegjagen ©n .wij zouden dajx
niet uit zijn eigen mond kunnen V-n'-
nemen, welk© slecht© plannen hij
koesterde..5
Dat is waar0Wij kunnen laf
te weten komen, als hij gedronken;
heeft Derhalve moet ik hem laten
drinken, daarop- geef ik \x eeft
bricfj-ei-
Gij zult niet vergeten" het
geen ik u gezegd hob to doen? [her
haalde juffrouw. Amanda-:
1
I
(TVordt vervolgd
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
J*
O' -*■ - T
v*:
-f
