TWEEDE BLAD
Ds Koning der Andes.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
De Mexicaansche operette
revolutie.
VRIJDAG 21 APRIL 1911.
WAT DE TARIEF WET NU AL DOET.
FEUILLETON.
cc,
V,
HIEUWË HAARLEM
De heer G. A. Mar!in, oorlogscorrespondent
van de World, zendt aan zijn blad beschrijvin
gen over dc Mexicaansche revolutie, die in New-
York voor uitspanningslccluur gelden.
Do „war-corrcspondent" van het groole New-
Yorksche blad is bet schouwspel van ernstige
gevechlen gewoon. Ook voor hem zijn dc ge
beurtenissen, die zich in de omstreken van El
Paso, in het uiterste noorden van. Mexico, af-
spei-en, niels andei's dan een „big attraction",
waar hij zich kolosaal amuseert en dank dien
onvergeielijken, haast niet weer te geven humor,
die een Mark Twain beroemd maakte, slaagt hij
er in al zijne lezers in zijn genot te doen
deelenl
El Past» is bovendien een der meest ge
zochte buitenplaatsen en talrijke Amerikanen van
het Noorden hebben van de huidige omstandig
heden geprofileerd, om er, voorat uit pleizier,
de verschillende phasen van den reeds zoo lang-
durend-en strijd tusschen insurgenten en Mexi-
kaansche federalen te gaan volgen. Er is on
middellijk een heele transportdienst georgani
seerd. Rijtuigen brengen de toeristen naar het
terrein van. het gevecht. Auto's staan gestation-
neerd en de at lie hes kondigen aan, als gold het
eene vermakelijkheid: „Round trip for a battle:
25 dollars. 30 dollars a day."
Voor 75 gulden heeft de bezoeker dus het
recht een heelen dag lang den strijd om Mexi
co's toekomst tc volgen.
Mai l in echter v ergeet in zoo'n omgeving zijn
beroepsplicht niet. Hij is in den zadel gespron
gen en rijdt aan de zijde van. den grooten Ma
dero zelf. Hij weet ons daarom 't best een en
ander van de voornaamste leiders van. den op-
siand mee te deden.
Ziehier in de eerste plaats geleekend Madero
zelf, die zich tot president van Mexico heeft
geproclameerd ter vervanging van i'orfirio Diaz,
die door de revolutionna'ren bij voorbaat reeds
voor afgezet is verklaard. Groot van figuur, ma
ger, hoekig, donker, met borstelige snor, is hij
zicli bewust van de belangrijkheid van zijn. rol
en verliest geen oogenbtik zijn ernst. Hij berijdt
een paard, nog schraler dan hij zelf en aan
zijne zijde gaat de voortoopige gouverneur van
Chihuahua, Ahram Gonzales, een ware Sancho
Panca, grooter nog dan president Taft.
Dan krijgt men Guilcrez de Lara, de „dandy"
van de Iroep, die vooral, in 't zadel een fiere
houding bewaart. Eerst verdediger met de pen
en nu met het zwaard, is hij bezield met een
vurigen ijver voor de „zaak".
Een curieus feit is het, dat er in de gele
deren der ops land elingen talrijke Yaukees zijn.
Om er cenigen te noemende makelaar O. S.
Greighton uit New-York City, die per auto naar
Bache kwam cn daar den smaak van dit avon
tuurlijk leven heet kreeg; Paul Mason, een „pro
fessional" in zake revoluties, die zijn „vak
ill Nicaragua leerde; Jini IVIadison, woedend op
een regeering, die, volgens hem, onrecht doet
aan de Amerikaanschc eigenaars van Mexicaan
sche mijnen.
- Zoo kwamen er van overal en om de meest
Verschillende redenen Yankees zieti scharen on
der dc banier van Madero, die uit hen zijn ge
weldigen generalen staf heeft gekozen. Daar hij
een massa kolonels- en majoors-titels met kwis
tige hand uitdeelde cn kapiteins benoemde, zon
der cat er eenig motief voor was, moet er ook
een evenredig aantal luitenants worden aange
wezen. Een vagabond, die 's morgeus gearres
teerd wordt, heeft dan ook kans vóór de avond
valt lot kolonel gepromoveerd te zijn....
Overigens is er geen. enkel onderscheid tus
schen die ontelbare gegradueerden, want er is
geen enket uniform voorgeschreven. Met verba
zing ziet men te midden der oude sombreros
een nieuw-nrodisciien hoed uitsteken, het plunje
van een cow-boy naast ecu costuum, dat vóór
twaalf jaren voor het laatste seizoen als „fas
hionable" gokt, of een „ragtan" coupe 18901
En evenals met de kleeding is het met de be
wapening gesteld. Ieder heeft een wapen, maar
geen enkel lijkt op elkaar. Er zijn geweren
30— 30 der Vereen. Staten, Mausers, die het
Mexicaansche merkteeken dragen, Winchesters,
die al 'n veertig jaar oud zijn, verroeste mus
ketten, die 't echter uitstekend deden in het
midden der vorige eeuw, cn pistolen van alle
merken cn alle modellen. „Niets is méér pit
toresk, verklaart Martin, maar de kwestie van
do uitdeeling van patronen wordt er erg inge
wikkeld door
Nu het gevecht: daar stapt een man op Ma
dero toe en meldt hem, dat de federalen een
aanval in het zuiden voorbereiden. De avond
valt, maar dat hindert niet! De kleine troep
licit zich op, men geeft aan eiken manschap
:es sardines en twee beschuiten en den gehee-
len nacht draaft het groole opperhoofd, met
den reporter naast zich, op en neer en rolt
de eene sigaret na den ander.
Tegen den middag van den. volgenden, dag
verschijnt er een man op den kop van een
heuvel en verklaart „in rapid-fire Spanish"
dal hij op 300 Meter afstand met geweerscho
ten werd ontvangen.
„Bij deze tijding zou elke andere opperbevel
hebber dadelijk zijne bevelen gegeven hebben,"
zegt Martin# Madero echler deed niets en rolde,
evenals zijne officieren, kalm een sigaret. Wat
de manschappen betreffen, vrij van de kluisters
der discipline en vrij naar eigen meening het
strategisch vraagstuk op te lossen, beginnen zij
in ailerhaast Ie handelen: dc een na den an
der verspreiden zich de ruiters, die naar links,
die naar rechts, die weer naar het midden en
de infanteristen richten zich in „an easy dog
trot" naar een anderen hoek naar het front
van de linie."
De generale staf schrijd! kalm voorwaarts, met
een waardige langzaamheid, maar als weldra de
silhouetten der voorhoede niet meer te onder
scheiden zijn, besluit hij wat sneller vooruit te
gaan.
Wanneer de troep zoo goed en kwaad als 't
kan den heuvel beklommen heeft, hoort men
een wild gelach
Midden in het dal. worden vier groote stukken
vee geroosterd cn in de nabijheid scherpen zes
insurgenten lange keukenmessen. Ze waren den
avond tevoren uitgezonden om munitie 1e halen
en daarna had men hen vergeten
Maar dien dag heeft men echter het kruit
doen spreken; het was het ernstige gevecht van
Bauche, waarover alle bladen hebben geschre
ven.
In de vlakle verdedigden zich tweehonderd
federale ruilers legen de opstandelingen, die hen
van af den top van eea heuvel aanvielen. Niet
meer dau twaalf revolutionnairen scholen ech
ter tegelijk: het gros van de troep bleef ver
scholen achter het „Kopje", waar de strijders
zich vroolijk onderhielden met de uit Ei Paso
gekomen toeristen en ouder hen aulografen ver
deelden. Op een gegeven oogeublik kondigde
een vroolijk flessehengerinkel de komst van met
bier geladen aulo's aan! Het was nu een vreugde
van belang; men dronk op de gezondheid der
revolutie....
Van tijd tot tijd herinnerde een. onregelma
tig knetterend salvo aan de vertooningen van
Pawnee Billen de insurgenten aan hunne
vaderlandschc plichten. Twee of drie hunner
lieten even hunne kameraden in den steek en
klommen op het „Kopje" om ieder op de beurt
een paar kogels weg te zenden.
In dit gevecht werden aan de zijde der fede
ralen verschillenden gewond of gedood, onder
wie ook drie vrouwen, want het Mcxikaansche
leger laat in zijne gelederen de weduwen van
de in den strijd gevallen soldaten toe. „Van de
zijde der opstandelingen echter, besluit de re
porter van de „Wortd", was Bauche slechts
een amusante grappenmakerij."
Ziehier een kiekje uit de Mexicaansche re
volutie! ....,-
Sidneysfreef in Polen. In de Pooischestad
Lodz heeft zich een gebeurtenis afgespeeld, die
veel overeenkomst vertoont met de befaamde
Londensche Houndsditch-zaak. In een huis met
twee verdiepingen, dat door arbeiders bewoond
wordt, drongen Zondagmorgen om 2 uur 4 ter
roristen binnen, die de huurders van de tweede
verdieping zonder omslag uit hun woningen ver
dreven en zich daarna in die woningen bar
ricadeerden. Het huis werd nu omsingeld door
sterke afdeeüngen der politie, die de terroris
ten sommeerden zich over te geven. Dezen
antwoordden echter door te schieten. De po
litie, gesteund door inmiddels ontboden infan
terie, begon nu het huis te belegeren. Ruim
8 uur duurde deze belegering. Eindelijk moes
ten de terroristen hun vuur staken, omdat zij
al hun patronen verscholen hadden. Een der be
legerden klom nu op het dak van een belendend
huis, maai' werd neergeschoten en viel doodelijk
gewond naar beneden. De andere drie slaken
daarop hel huis in brand, dat, ondanks de blus-
sphingspogingen van de brandweer, tot den grond
toe afbrandde. Tusschen de puinhoopen vond
men de verkoolde lijken der drie belegerden.
Hun identiteit kon echter nog vastgesteld wor
den en nu bleek, dat men met drie buitenge
woon gevaarlijke individuen te doen had gehad.
Een zuigeling alleen op reis. Mrs. Hol
lis i er zou, met haar kindje van 6 maanden,
per trein van New-York naar Deventer ver
trekken. Zij kwam een half uur voor het ver
trek van den trein aan het station, koos zich
een plaats in deu waggon uit en legde daar
haar kind vast neer, waarop zij met kennissen
een praatje ging maken. Terugkeerende ont
dekte zij tot haar schrik, dat zij zich in den
trein vergist had en dat de kleine reeds was
vertrokkennaar San Francisco. De sta
tionchef had zooveel medelijden met de wanho
pige moeder, dat hij een extra trein voor haar
bestelde, die den sneltrein naar het Verre Wes
ten nasioomde. Te Grand Island, 150 mijlen
ten Westen van Omaha-, haalde de moeder haar
kind in, dat nog aldoor rustig lag Te slapen.
Als het maai' waar LsH!
Spaarbankboekjes als cadeau. De slad
Merseburg zal een regeling treffen, volgens wel
ke ieder kind bij de geboorte een spaarbank
boekje met 1 M. zal krijgen, waarover hij op
zijn 21e jaar vrij kan beschikken, maar dat
tot dien tijd voor hem afgesloten is. Het doel
is opvoedend op ouders en kinderen te werken
en de spaarzaamheid aan le moedigen. Jaarlijks
komen 700 kinderen voor het cadeau in aan
merking. Sterft het kind, dan kunnen de ou
ders over het boekje beschikken.
Vergiftigd door Paascheieren. Te Bruoy-
sur-Escaut, in Frankrijk, zijn 2 broertjes, lOen
6 jaar oud, onder vreeselijk lijden gestorven.
Men schrijft hun dood toe aan het eten van
suiker-eieren, die vermoedelijk met een giftige
kleurstof geverfd waren. Twee neefjes, die mede
ran dc Paascheieren hadden gegeten, liggen ziek
te bed.
Uit liet „Opcretteland". De lintjeshandelaar
Valensi, schrijft de Parijsche correspondent van
het „Hbl.", is weer gansch geen ongewoon ver
schijnsel; commissionnahs in eervolle onder-
scneiamgen zijn er, vooral hier in Frankrijk,
ten allen tijde geweest. Ook de oprichting van
een orde als die van de „Roode Maan van
Marokko", louter en^ alleen dienende tot het
plaatsen van diploma's en rozetjes van een tot
duizend francs per stuk, is niet zonder voor
beeld. Wat me alleen trof is dat deze Corsi-
kaansehe advocaat-zondex-practijk winsten heeft
kunnen maken met het verhandelen van den
„Nicham Iftikhar." Volgens een in ridderorden
ervaren Franschman, dien ik wel eens over
linljes en hun beleekeuis sprak, staat het ver-
leenen van deze orde van den bey van Tunis
gelijk met een... oorvijg. Lo „Nicham" a la
val leur d'un söufflet," ploegt men te zeggen....
Hoe konden er dan nog zooveel liefhebbers zijn
voor een dergelijke oneervolle liefkoozing?
Valensi's vrouw sinds jaren al van hem
gescheiden, trouwens bracht in een inter
view de oplossing van dit raadsel. Een aantal
advocaten, collega's van mijn man, vertelde ze,
riep zijn hulp in om den Nicham machtig te
worden, in de hoop daardoor meer practijk te
krijgen! - Het lintje blijkt dus in een aantal
gevallen dienst le doen als attra penigauds, vol
gens het axioma: een geridderd advocaat is
knapper, heeft in elk geval meer invloed op
rechters en tegenslanders, dan een wiens knoops
gat' maagdelijk is. Qu' imp or te la couleur, pour-
vu qu'on aie l'insignel Wie had gedacht dat
de begeerte van zoovele Fransehen om ufl te
blinken in de oogen van hun medeburgers som
tijds zulk een bij uitstek pr.actischen ondergrond
had?!
Wat het ernstige van Valensi's geval uitmaakt,
is overigens niet het feit, dat hij in „Nicham"
en „Roode Manen" handelde, en degenen di»
zoo dom waren om ze van hem te koopen,
waardelooze perkamenten en eindjes lint lever
de, maar integendeel dat hij een aantal klanten
goede, geldige diploma's van de „Palmes Acadé-
miques" heeft bezorgd, die klaarblijkelijk een
voudigweg gestolen waren, Cn dat hij of zijn
medeplichtigen onder wie een zekere demen
ti, die leefde van wat het presidentschap van
een „Ligue humanitaire" hem opbracht, óók
Co-rsikaan en thans ook gearresteerd de hand
tekeningen van <J.éputé's hebben nagemaakt om
de aanvragen.om echte „Nfchams" te apostil-
1 eer en. Wanneer hij zelf, alcohilicus en zwak
van geest, er al niet een ontoerekenbaar-ver
klaring afkomt, dan zullen toch zeker zijn ka
meraden er voor esnige jaren achtergaan. Et se
sera justice.
Een vreemd luchtverschijnsel waargenomen
op Sicilië en in Calabrië. De Romeinsche cor
respondent van het Ce.drum schrijft d.d. 3 April.
Dc bewoners van de brcdiaansche en van de
Calabreesche kusten, die liggen om de Straat
van Messina en om de Ionische Zee, zijn in
den avond van den ldden Anril dus op den-
zelfden, toen we hier 's morgens dien vrij ster
ken aardschok hadden door een eigenaardig
hemelverschijnsel in de giootste onrust gebracht.
Uit de thans te Rome binnengekomen berich
ten blijkt, dat gehéél OosUSieilië en West-Cala-
brië, plotseling, even ],a- zevenen, een helder
licht (velen beweren: „als 't ware een soort
van sterk magnesialieht langs den geheelen
horizont hebben gezien, na een minuut of wat
gevolgd door een oorverdoovend lang aanhou
dend geluid, dat de een vergelijkt bij 't afgaan
var.riuizend kanonschoten en de ander bij 't
m de lucht springen van een kruitschip in de
Straat van Messina of van een kruitfabriek.
Doordat de hemel onheilspellend zwart zag
in Sicilië en Calabrië scheen het overal •sledht
weer le zijn, want alle berichten spreken van
regen verkreeg dat licht, door het reusach
tige contrast van licht en donker, nog heviger
intensiteit.
Op de kust van Sicilië hoorde men het ge
donder als komende uit de buurt van Catania
inderdaad zegt men te Messina, dat het ge
luid en het licht van den kant van Catania
kwamen, terwijl men le Catania beweert, dat
men beide uit de richting van Messina waar
nam en de bewoners van de Calabrische kust
spreken van een fel eleclrisch licht, dat als
een dichte bundel of boog van Catania tot Mes
sina uitgeworpen werd.
Dit alles komt dus overeen met den uitleg,
die prof. Riceo, directeur van het observatorium
van Catania, dadelijk aan 't fenomeen gaf, toen
hij zei, dat het hemeiverschijnsel was veroor
zaakt door een meteoorsteen, die ongeveer 60
K.M. ten Noorden van Catania gevallen moest
zijn. Door het slechte weer had men nog geen
nadere onderzoekingen, kunnen instellen.
le Catania is de geweldige slag ongeveer 3
minuien na net zien van nee ieïle licht ge-
noord; te Messina en te Reggio na 4 minuten
en overal elders later, te Nkotera op de ber
gen van Calabrië, runn na 8 minuten.
Onnoodig te zeggen, dat do paniek, die voor
at na den slag ontstond, onbeschrijflijk moet
zijn geweest en dat de nacht niettegenstaande
de geruststellende berichten uit Catania, onder
den bloolen hemel is doorgebracht. Een oogeu
blik zelfs heette het, dat nieuwe aardbevingen
Sicilië en Caïabrië hadden geteisterd en dat het
stadje Patli, op de Noordkust van Scilië reeds
van den aardbodem was verdwenen. Gelukkig
is dit droevig bericht gauw weersproken kunnen
worden, maar de schrik zit en blijft in de be
volking. Een paai' sterke aardschokken zijn al
leen te Ca'ania gevoeld, ongeveer 40 minuten
na elkaar.... doch zonder ernstige noodlottige
gevolgen.
Dat licht en slag enorm moeten zijn geweest
blijkt wel hieruit, dat beiden niet alleen op de
Liparische eilanden te Siraeusa en te Gerace
(Caïabrië) zijn waargenomen, maar zelfs le Pa
lermo. En Palermo ligt een aardig eind van
Catania verwijderd.
Prof. Ricco herinnerde er terstond aan, dat
een soortgelijk natuurverschijnsel den lOen Fe
bruari 1890 le Madrid was geconstateerd en
dat alles toen later veroorzaakt bleek te zijn
door het vallen van een geweldigen meteoor
steen.
Als een merkwaardig staaltje van het ef
fect, dat het nieuwe Tariefontwerp heeft,
reeds vóór het wet is, verneemt de „Lirnb.
Koerier" het volgende:
Op de hloote aankondiging van de tariefs
herziening in Nederland heeft een onderne
mende Amerikaansehe zeeptrust, vreezende
dat wellicht de invoerrechten op bewerkte
zeep zoodanig zullen worden vastgesteld, dat
de concurrentie voor haar in Nederland moei
lijk zal worden, eene zeepfabriek hier te lan
de aangekocht, waar vermoedelijk honderden
handen werk zullen vinden.
De trust is de Solvent-Zeepmaatschappij,
die in Amerika de Sunlight-zeep reeds goed
deels van de markt heeft gedrongen en zich
ook reeds in Europa heeft gevestigd, met
hoofdkantoor te Vilvoorden bij Brussel, van
waaruit eerlang, ten koste van tonnen gouds,
eene reusachtige reclame (ook met behulp
van vliegmachines) over Nederland en Belgie
zal worden gemaakt.
De aangekochte zeepfabriek is die van de
firma Alberts Co., te Zutphen.
EEN NIEUWE UITVINDING OP HET GE
BIED VAN DRAADLOOZE TELEGRAFIE.
Uit Hoek van Holland wordt gemeld:
Door den heer A. Vlug ambtenaar aan het
Radio-telegraafstation aan den Hoek van ïloi-
land, is een systeem seinstation voor draad-
looze telegrafie uitgevonden, waarbij het mo
gelijk is, om zonder gebruik te maken van de
snelle trillingen, door de Duitsclie telefuaken
gebruikt, een zeer fraai regelmatig geluid te
verkrijgen in het ontvangtoestel. De vonk,
welko dit geluid veroorzaakt, springt regel
matig in een zoo groot aantal malen per se
conde over, dat hierdoor een muzikale loon
verkregen wordt. Bij de Duitsclie inrichting
moet men hierbij gebruik maken van een
wisselstroom-machine, doch bij de inrichting
van den heer Vlug is dit verkregen door ge
bruik te maken van gelijkstroom. Vooral door
toepassing aan boord van de schepen, waarbij,
de machine bijna uitsluitend ingericht is voor:
levering van gelijkstroom, schijnt de uitvin
ding van zeer groot voordeel te zijn. Boven
dien zljii de toestellen zeer eenvoudig, bewe
gende deelen komen er niet aan voor en de
plaatsruimte welke ze inneemt is gering.
Voorloop! ge proefnemingen hebben zeer goed
voldaan.
De Oudenbossche socialist. Uit een uit
voerig verhaal in de „Oudenbossche Courant"-
van hetgeen op Zondag in en bjj de kerk -van.
Oudenbosch is voorgevallen blijkt nader, dat de
man, die daar het volksopstandje veroorzaakte,-
een Amsterdam sche timmerman was, H. P. C. M.
Hendrix genaamd. Uit de convocaties voor socia
listische vergaderingen, die hij bij zich had,
maakte men op, met een socialist te doen te
hebben. Hij heeft het in de kerk niet verder
gebracht dan tot den uitroep: „Menschen blijft
hier! Zwijg orgel!" Maar daar hij zich tijdens
de H. Mis al zonderling gedragen had, hadden,
eenige kerkgangers hem in het oog gehouden en
was hij dadelijk overmeesterd en werd hem door
hem de mond te sluiten verhinderd eenig geluid
te geven. Toen men hein buiten de kerk had
gebracht was het publiek ontzaggelijk opgewon
den. Zijn kameraad had zich uit de voeten
gemaakt en nu werd de man slechts beschermd
door één politieagent en een slager, die zich
in het zweet werkten om de menigte, die hem
wilde doodslaan te bedwingen. Er waren meer
dan 3090 menschen op de been en de toestand
was hachelijk. Onder onophoudelijke slagen en
stompen bereikte de man eindelijk het politie
bureau, nadat men er reeds buiten in geslaagd
was hem te ontdoen van zijn zesloops revolver
met een tasehje vol patronen. Uit de houding
van Hendrix en ook bij het onderzoek van
den geneesheer dr. Gribling maakte men op mét
een ontoerekenbare te doen te hebben. Hij en
zijn maat waren des Zaterdagsnachts per fiets
van Amsterdam gekomen en hadden hun intrek
genomen in „Hotel de Kroon". Hendrix had
een ledige porlemonnaie bij zich, maar had een.
spaarbankboekje met 50. De andere was dus
zeker de kashouder. Zooals men weet, werd Hen
drix naar Amsterdam getransporteerd. De mis
handeling door de Oudenbosschenaren, die zeer
is af te keuren en nu ook wordt betreurd, is
een gevolg van de eerste opwelling der meening,
dat men een anarchistisch kerkschender voor
zich had. Het blijkt nu, dat de Oudenbossche
naren daar niet over te spreken zouden zijn.
Van een dief en een kaartlegster. Het „N.
R." vertelt:
Als 's avonds het kantoor der firma B. M.
Spier en Zn., Leuvenhaven te Rotterdam wordt
gesloten, worden de sleutels aan den jongs fen
bediende toevertrouwd, die ze dan naar de wo
ning van een der firmanlen moet brengen. Dat
gebeurde ook eenige avonden geleden. De jong
ste bediende was juist op straat, toen hij werd
toegesproken door een jongmeusch, dat hem den
bos sleutels vroeg, daar hij nog even het kantoor
binnen wilde. De copie-boekhouder, blijkbaar
niet ergdeakend, gaf het jongmensch de sleutels,
waarop deze het kantoor binnenging, de brand
kast opende en er f 50 uithaalde. In een. af
gesloten vakje van de kast werden nog f 2000
bewaard, doch daarvan had een der firmanten,
den sleutel aan zijn ring.
's Morgens werden de f 50 vermist en toen
ging ook den jongsten bediende eea licht op.
Men waarschuwde de polilie en deze nam pools
hoogte. Na eenigen tijd toonde zij den jongsten
bediende een portret van den 17-jarigen kan
toorbediende C. K. wonende Goudschewagen-
slraat, die vroeger in dienst der firma was ge
weest, reeds eenige zaakjes met de politie had
gehad en met de gewoonte op het kantoor be
kend was. De jongste bediende herkende op het
portret onmiddellijk het jongmensch, dat hem
de sleutels had gevraagd.
De recherche op zoek en de kantoorbedien
de werd ingepikt. Uit zijn verhoor bleek, dat
hij zijn arreslatie elk oogenblik had verwacht.
Wat was er gebeurd? Na het volbrengen van
zijn diefstal had K. zich naar een kaartlegster
begeven en haar gevraagd, wat de toekomst voor
hem zou zijn. De helderziende had er de lamp
bij opgestoken, had geluurd in de kaarten, na
de twee kwartjes te hebben opgestreken en had
toen gezegd op een hoogst indrukwekkenden
loon, die K. finaal van streek bracht: „Vóór
de haan driemaal zal gekraaid hebben, zullen
er twee heeren komen, die je naai- het politie
bureau zullen brengen."
K. smeerde hem toen heel snel, doch de arm
der gerechtigheid is lang. Er verschenen wer
kelijk twee heeren, die rechercheurs waren en
dezen brachten hem naar het politiebureau aan
de Pauwesteeg, waar hij achter slot werd gezet.
(naar liet Fransch
Voelend dat Kaar ontroering' tot' uitbar-
ttiig zou komen, rjido zij deze kamer uit,
-vaarill zij oen korte poos rustig- .geleefd
had, gekoesterd door iedereen, tevreden in
do kalmo sterkte van Solepto.
Buiten wachtten haar M- Hamelette ten
Bi 11c, beiden zeer aangedaan. In de dagen
dat zij herstellende was, had Inès met den
ex-socialist dikwijls een onderhond gehad,
waarbij zij ook de godsdienstige vraagstuk-
leen aanraakte. In deze zaken Avas Inès
beter tehuis dan menig! ander mjeisje, dat
zelfs zeer christelijk zou zijn opgevoisd, daar-
bij bezat zij een heidenen geest, en een vlug
gen .en juisten kijk op. de dingen. In en
kele dagen was zij er in geslaagd leen aardig
stelletje vooroordeelen, die Bille tegen den
godsdienst voedde om te kantelen en hem
de ware toedracht van alles in een helderder
dagjicht to .doen zien.
•w [Wel, juffrouw Inès, laat u mijn be-
keering jnu zoo half afgedaan liggen! zeidis
hij, stevig de hand schuddend, die het meisje
hem toestak. U hadt toch nog wel een
weinig Jhier kunnen blijven, zeg Nie
mand zou er over gemord hebben, geloof
dat vrij
sr,.[YV ie .weetmisschien; Komt n Ytajj' nog
wel .eens een bezoek brengen te Far ijs, Bil
le! antwoordde: Inès, tevergeiefsoh beproe
vende te glimlachen. Als gij u een trouw
onderdaan toont, is het best mogelijk, dat
don Miguel pp een go-eden da.g, ophoudt u
to behandelen als ©en gevangene.
^Sapperloot, daar zou ik schik in heb
ben', nog eens terug te heeren in Parijs als
Broeder .der Gerechtigheid! [Wat een poet
sen zou ik dien dikken socialist bakken,
dat zou grappig kunnen wordenEh ik
zou u voorzeker een kort bezoek komen bren
gen, mejuffrouw Inès en mijnheer Jacques.
Al pratende waren zij tot "bij de lift ge
wandeld. Alle bewoners van Solepto had
den zich fangs den weg geschaard, om de
twee jongelieden voor de laatste maal te
zien en te groeten, want door iedereen wer-
n 1 bemind en hooggeschat.
Don Miguel wachtte hen op bij' den uit
gang..
.Mij zou, ze uitgeleide doen' tot beneden en
zou hen daar toevertrouwen aan 'een van
zijn officieren, pen Franschman, die in op
dracht had, hen met een tiental manschap
pen te escorteeren fot bij een nader aange
duide plaats in liet gebergte, alwaar zij pen
arriero zouden vinden, verbonden aan bet
genootschap yan ,de Broeders der Gerechtig
heid.
Die zou heu paar Lima; geleiden, alwaar
M. Sevaldo, .door don Miguel gewaarschuwd,
zich ermee zou belasten, hen naar het vader
land terug te brengen.
Een laatste handdruk aan ML Hamelette,
aan M. de Salves, aan Bille, aan den goeden
don, Sanehe, ,die zeer ontroerd was, aan
don Est-evan zonder wrok, en, langzaam be
gon do lift te dalen—- Gen laatste maal om
vatte Inès met haar blik do geheimzinnigs
stad, badend in gouden zonnelicht, bekoor
lijker en liever dan ooit met haar zindelijke
huisjes ,en tuintjes. 011 waarboven het pa
viljoen van den konmg der Andes rijzig
uitstak.
En, ten spijt van al haar wilskracht, voel
de zü een traan op haar wangen vloeien.
Don Miguel, op eenige passen afstand van
haar, de armen gekruist over zijn borst, be-
j schouwde haar. HÜ scheen zijn oogen te
willen vullen met haar beeld, nu hij op het
I punt stond haar te verliezen.
.Toen de lift stil stond, hielp hij het meisje
uitstappen. De mannen wachtten haar reeds
op met muilezels on levensmiddelen.
Inès stak don [Miguel haar beide handen
toe, en haar ernstige, droevige oogen tot
hem opheffend, zeide zij:
Nogmaals dank ik uNimmer zal
ik uwe goedheid, uwe vriendelijkheid verge-
'ten.... ;en .vooral niet hoe gij uw; leven ge
waagd hebt om mij te redden.
Zij beproefde de ontroering, til onderdruk
ken, die haar van het hoofd, tot de voeten
deed rillen.
Buiten zichzelven door het laad dat hem
het hart verscheurde, prevelde dop Miguel
op „vurig smeekenden toon
Als gij toch wildot blijven!
Z;j werd, nog [bleeker en hare handen beef-
den
U weet wel da,t dit onmogelijk is!
zeide zij met verstikte stem, maar waarin
men de wilskracht hoorde trillen,
Het is zoo, ik beu gen dwaas[Vaart
wel, dona Inès],
Even raakten zijue lippen de kleine vin
gers van het meisje aan en zich daarna plot
seling omdraaiend, schudde hij krachtig de
handen van Jacques.
.Vaarwel, beste Jacques!.... En als gij
mij ooit mocht noodig hebben, vergeet dan
niet dat jk steeds uw toegenegen vriend
j blijf.
Eenige ,o ogenblikken later zette de kleine
karavaan zich in beweging. Don Miguel
volgde zoolang mogelijk 't jonge meisje op
een muilezel gezeten, met do oogenToen
zij uit het gezicht was, streek hij met zijn
ijskoude hand over het voorhoofd.
Een bladzijde van mijn leven, die uit-
gewischt wordt.... een heerlijke, en tevens
droevige bladzijde. Nu moet jk weder aan
het werk. Maar denzelfden ijver heb ik niet
meer. Zij heeft bij mij twijfel doen rijzen
over de ongerepte (eerlijkheid mijner daden
en middelen, die „ik aanwend :om tot mijn
doel te komen, en zelfs ovler de mogelijkheid
ooit mijn ideaal te kunnen bereiken. [Wie
zal de sterkste zijn, zjj met haar goedheid
en jnedelijdend hart, of ik, 4ê onverbidde
lijke rechter
Zes maanden reeds was Inés gezelschaps
juffrouw hij do oude gravin dc bambras.
Deze betrekking was haai' bezorgd door
tusschenkomst .van de moeder overste van
het klooster, waar zij een toevlucht had ge
zocht .na haar terugkomst uit Peru. Getrouw
aan de belofte, die zij don Miguel liad, |g.
daan, was zü steeds weigerachtig gebleven
iets juxt te laten over haar verblijf, te mid
den der roovers, en ook Jacques was stom!
gebleven op dit punt.
(Wij hebben een eed gedaan en alleen
voor dien prijs hebben wij onze vrijheid her
kregen.
Maar M- de Blangard, zijn kinderen'
de mannen, die hem vergezelden? vroegen
de heeren van het gerecht, die een onder
zoek instelden naar de geheimzinnige ver
dwijning van den afgevaardigde en zijn mak
kers.
Zij zijn allen ter dood gebracht.
[Waarom hebben zij u alleen dan ge
spaard?
Ongetwijfeld uit medelijden met onze
jeugdigen leeftijd?
Alle pogingen om iets meer te weten te
komen hadden schipbreuk geleden op ue
volharding van Inès en Jacques. Men ging
zelfs zoover dat men hen beschuldigd'! van
medeplichtigheid met .de roovers.... Al aar bij
na tegelijkertijd veranderde die aanmatigen
de toon onder een onbegrijpelijk geheimzin-
ni^sn invloed, en voort-onn liet men d)3 jonge
lieden met rust.
Tengevolge van de vele aandoeningen, die
zij had medegemaakt, was Inès langen tijd
lijdende gebleven. |Toen zij eindelijk eenigs-
zins hersteld was, nam zij dadelijk het aan
bod aan, dat de eerwaarde overste haai' deed,
en kwam zij, als gezelschapsjuffrouw bii do
gravin
'({Wordt vervolgd
