TWEEDE BLAB
De vierduizend duivels.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
Letteren en Kunst
Uit het gelukkige Portugal.
VRIJDAG 5 MEI ISII.
De briefschrijver van de „N. Rott. Ct."
die nit Portugal een heel anderen kijk geeft
op de zaken dan de liberale kranten ons wel
willen vertellen, schrijft nu:
Onze charmante, genoegelijke en vriendelij
ke vriend, Bernardino Machado, houdt geen
zittingen meer voor journalistenl Zij werden
hem te lastig, hij had er genoeg van. Vooral
sinds de laatste zitting met de interpellaties
over de telegrammencensuur! Ook enkele
journalisten hadden er genoeg van; zij had
den zich voorgenomen de zittingen niet meer
bij te wonen en waren dan ook de vorige
week niet meer verschenen. Zij, van hun Kan
beweerden dat de zittingen te langdrad g
werden en dat ze volstrekt geen lust hadden
langer de „kleine" leugentjes te moeten aan-
hooren met gezichten alsof ze het werkelijk
geloofden! Bernardino Machado staakt zijner
zijds de zittingen omdat de journalisten zijn
gulden woord toch niet gelooven en het te
gendeel telegrafeeren iets wat hij 's avonds
op zijn gemak kan nagaan, wanneer de tele
grammen, zelfs de dringende, aan zijn minis
terie gedeponeerd werden.
Mij spijt het! Die zittingen waren wel ge
zellig; een babbeluurtje, waarin het met de
feiten zoo nauw niet genomen werd en er
ontbraken slechts thee en gebakjes.
Bernardino Machado heeft dus eindelijk in
gezien dat het niet met de ministeriëele waar
digheid strookt aan journalisten voor alle da
den en handelingen van het voorloopige be
wind verantwoording af te leggen, veront
schuldigingen te bieden en tekst en uitleg te
geven alsof die zijn voogden waren. Wij gaan
vooruit! Jammer dat Zijne Excellentie nu de
Portugeesclie gezanten tot journalisten ge
promoveerd heeft wat ons niet tot ecre
Btrekt en hen zijn voorstelling der zaken
laat melden aan de Europeesclie pers, alsof
het de zuivere waarheid was. Mogen die
kranten het nieuws slikkenonder voor
behoud!
Verder schrijft hij nog:
Affonso Costa is eergisterenavond met veel
muziek en herrie van het station gehaald.
Wie gisteren zijn blad, „De Mundo" open
vouwde, viel om van schrik over de groote
letters, die het „Memoravel Apoteose!" uit
schreeuwden. Bij ons noemen wij dat „zelf
verheerlijking". In ieder geval was het een
groote demonstratie (het grootsch zullen wij
er maar aflaten), maar ik wi6t niet, dat er
in Europa nog ministers gevonden zouden
worden, die met zulk een ontvangst „in hun
schik" zouden zijn als duidelijk uit de Mun
do blijkt.
Een tiental aanbidders van den Minister
hebben hem, toen hij den trein uitstapte van
den grond gelicht en op hun schouders door
de saamgepakte menigte gedragen. Hoog op
de schouders der aanbidders, in tamelijk on
veilige positie, zag hij er aardig benauwd uit.
Zijn hoed viel af en stond, toen die hem weer
aangereikt was, scheef, en een zijner handen
greep krampachtig in den vetten krullebol
yan een drager.
Met veel muziek, vlaggen en lampions ïs
hij naar het ministerie van justitie gevoerd,
waar hij, zooals 't behoort, het volk uit het
venster toesprak. Een rede, die aanving met
„Heldhaftig volk van Lissabon!"
Het verslag in de Mundo zegt: „Heroico
povo de Lisboa!" riep met trillende stem de
groote democraat uit.
Bravo! Bravo! juichte de heldhaftigeu.
Ik kom u de zekexheid brengen, dat het
volk van het noorden evenals dat van net /ay-
den de vrijheid van geweten wil! Hat vul de
republiek, evenals gij het wilt, en de repu
bliek zal niet meer dulden, evenals gxj niet
meer duldt.... liet pauselijk juk op 1 ortu-
geesche gronden
Leve de scheidingswet, leve Affonso
Costa, gilden de manifestanten, die op enke
le gunstige uitzonderingen na, bestonden uit
de laagste klassen der samenleving. De ver
dere rede van den minister en de gebeele be
tooging hadden uitsluitend een anticlerieaal
karakter. Ongeregeldheden vielen gelukkig-
niet voor. Van belang is deze „optocht" na
tuurlijk niet geweest, ik deel u alleen het ver
loop wat uitvoeriger mede, om u een kijk te
geven op wat een Portugeesch minister is en
waaraan deze zich „met genoegen" bloot
etelde.
De Tempo (een nieuw republikeinscb blad),
zegt over de betooging voor Affonso Costa,
een beetje ironisch: „Wij wilden, dat de Ka
tholieken eens gebruik maakten van hetzelf
de recht als de vrijdenkers, om op straat hun
gevoelens te manifesteeren. Een dergelijke
poging zou door den stadsgonverneur ver
boden worden, als te zijn tegen de publieke
orde. Leve de vrijheid, gelijkheid en broeder
schap!"
De laatste drie zaken bestaan bier alleen
nog inaar op papier. Wat de vrijheid betreft
iederèn dag hebben er nog gevangenne
mingen plaats van anti-republikeinsch ge
zinde menschen, terwijl velen, om dit te ont-
loopen, naar Spanje vluchten, o. a. nu weer
de graaf de Agueda; en te Braganca is het
blad „O Concelho do Braganca" weer verbo
den te verschijnen.
Over de gelijkheid behoef ik wei
nig to zeggen, alleen repubikeinen
hebben nu burgerrechten, ende
broederschap bestaat in feilen haat en nijd
tusschen gematigde en radicale elementen,
zocdat het te verwonderen is, dat ze elkaar
nog niet in de baren vlogen. Alleen de vrees
voor een Spaansche of Engelscbe interven
tie houdt ben daarvan terug!
Dat is nu de Republiek, die het „verdorven"
koningschap en het „pauselijke juk" vervangt!
't Zou om te gieren zijn, als het niet zoo
droevig was.
Voor de auto's. In Amerika gaat men een
ideaal-automohielweg tusschen New-York en
Washington aanleggen. Dezen zomer begint
het werk. De weg zal 144 voet breed worden
en nergens door overwegen gekruist worden.
De zijwegen gaan langs bruggen boven over
of langs tunnels onder-door. De auto-heirweg
wordt verdeeld in li naast elkaar liggende
strooken. De 2 buitenste zullen open zijn voor
iedereen, van de vier binnenste wordt tol
geheven. Langs twee der wegen mag men
slechts riiden in de richting van New-York,
langs de twee andéren in die van Washing
ton. Men wenscht, als alles goed gaat met
dezen weg, een net van 12.000 mijl lang van
dergelijke wegen aan te leggen, en is reeds
begonnen aan zulk een gladde effen haan,
uitsluitend voor automobielen, tusschen Chi
cago en Milwaukee. De heirbaan kost 25
millioen dollar.
Een ongelukkige koning. De krankzin
nige koning Otto van Beieren is dezer dagen
61 jaar geworden. Sedert 1866 bevindt hij
zich in het paleis van Fürstried. Terwijl in
Beieren overal de vlaggen wapperden, dwaal
de de ongelukkige vorst, zooals hij dit nu
x-eeds 35 jaar doet, door de prachtige parken
van 't slot, dat geheel door hooge muren is
cmgeven. De schildwachten aan de poor
ten presenteerden het geweer, toen de ka
nonschoten ter eere van den koning weerklon
ken, terwijl deze op een bank zat te staren
naar eexx oude courant en niets begreep van
dat oxigewoxxe gedoe om hexxx heen. Jaarlijks
onderzoekt een medische commissie den toe
stand van den Koning. Het toen uitgegeven
bulletin luidde: „De lichamelijke gezoixdlxeiös-
toer.taud vaix den koning is naar omstandig
heden goed, xnaar de paralyse neemt gestadig
toe." in de kapel van het paleis werd een
stille mis gelezen voor den koning. Volgens
Beier,-che bladen heeft de Koning thans het
idéé fixe, dat zijn voedsel vergiftigd wordt
en weigert hij den licm opgedieiidexi disck.
Zijne bewakers volgen mx een oude ti-uc, in
dergelijke omstandigheden gebruikelijk. Zij
zetten ergens selxalen met eten neder en de
koning, die nxeent dat dit eten voor anderen
bestemd is, stilt dan daaraan zijn honger.
Naar xnen ziclx herinneren zal, werd koning
Otto in 1886 in naam tot opvolger vaix zijn
broeder Otto II benoemd, die in het meer
bij het kasteel Berg zelfmoord had gepleegd,
eenige dagen xxadat bij wegens krankzinnig
heid was afgezet. In zijn jeugd was de thans
nog levende koning een zeer ontwikkeld en
veelbelovend jongmensch, maar toen hij 30
jaar oud was, werd hij ook door de vreese-
lijke familieziekte aangetast.
Vreeselijk. In eexx wandelpark bij Hagen
in Westfalen schoot een kwajongen van 16
jaar met een zakpistool op musschen. Een
voorbijgaand smid maakte den knaap op
merkzaam op bet gevaarlijke vaix zijn doen.
Zonder een woord te zeggen laadde de jongen
snel zijn wapen en vuurde het af op den smid,
toen deze zich had omgewend om zijn weg
te vervolgen. Doodelijk in 't achterhoofd ge
troffen zakte het ongelukkige slachtoffer van
deze laaghartige daad, een vader van zeven
kinderen, ineen. Hij stierf in het ziekenhuis.
De moordenaar kon gevat worden.
„Kussen-Ciolleciies" zoo schrijft men aan
„Van onzen Tijd" worden, voor zoover ik weet,
in Holland nog niet gevonden.; ze zijn op col-
lecïipnneursgebied het allernieuwste. Hoe lots
zoo vluchtigs en onstoffelijks als een leus in
een verzameling te materialiseeren valt? Een
Engelsche danxe, zekere miss Evans, heeft het
klaargespeeld. Het was op een concert van den
beroemden cellist Kubeliok te Londen; de mu
sicus wilde, onder daverend applaus, 'liet po
dium ver'a'en, toen een jonge dame op hem
loeirad met verzoek om een kus voor haar
album. Meieen reikte ze den virtuoos een al
bum en een kleine, lichtelijk met karmijn be
vochtigde lanxpon. Kubel.'ck bracht de tampon
aan zijn lippen, drukte ze vervolgens op de
blanke pagina, die de dame hem voorhield en
waarmerkte de aldus verduurzaamde kus door
zijn handleekening ernaast te plaatsen. Man'ver-
lelt, dat miss Evaixs op deze manier een aardige
verzameling interessante kussen bijeen gekregen
heeft, maar dat, tot haar grooten spijt, Sarah
Bernardt en Caruso een bijdrage hebben ge
weigerd.
Dit laatste bewijst dat de verstandige men
schen gelukkig de wereld nog niet uit zijn!
HET GEBRUIK VAN TABAK.
Op het 16e Nedorl. congres voor open
bare gezondheidsregeling, dat op 16 en 17
Juni te Rotterdam zal worden gehouden,
zal o.m. het gebruik van tabak besproken
worden, over welk onderwerp de heer E.
M. Mulder-, arts, een praieadvies heeft uitge
bracht. Zijn beschouwingen samenvattende,
meent de beer Mulder de vraag: Is het
noodig, maatregelen te nemen tegen misbruik
van tabak,
le. tsn opzichte van' kinderen'.
2e. ten opzichte van volwassenen f
bevestigend te moeten beantwoorden, en Sé
vraag, welke maatregelen? als volgt:
voor kinderen
a. rookverbod beneden den 16-jurigen leef
tijd;
b'. rookverbod. voor liet onderwijzend per
soneel bij het lager en middelbaar onder
wijs vóór de klasse
o. begunstiging en uitbreiding der sport.
Voor volwassenen:
a. beperking van liet rooken bij de jeugd
en bij zich zeiven door ouders, gezondheids-
commissiën en onderwijzers;
b. een debietreent op den verkoop van
tabak;
d. het niet-rooxen verplicht te stellen op
postkantoren, i regeeriugsbureaax, banken,
enz., gedurende de diensturen, met zoo mo
gelijk vermindering van deze uren, yooir ont
spanning.
In de stationswachtkamers, voor zoover
een tweede wachtkamer voor nietrookers niet
bestaat, het rooken niet toe te staan. Het
rooken in gestichten voer krankzinnigen te
beperken;
e. den werktijd te verkorten'.
Het „Huisgezin" teekent hierbij" Zeer te
recht het volgende aan:
Het streven, bet menselidom zoo langza,-
merband geheel onder o vei1 he i d s-cur ateele te
stellen, is niet zonder bedenking.
Al dat reglementeeren tast de wilsvrijheid
aan en sterkt het besef in den mensch da,t
hij .een kind is en oaa kind blijft en van
hoogerhand jncefc geleid worden.
Bovendien lijken wettelijke maatregelen
ons thans voorbarig, omdat er op-het ter
rein der voorlichting tot dusver nog zoo goed
als niets .geschied is.
Eerst „wanneer het publiek beter op de
hoogte gebracht is en toont bij het misbruik
te willen blijven volharden, kan clver het
nemen van dwingende maatregelen gedacht
worden.
Het woord blijve voorloopig a-in de mj>
dici en wie verder zijn aangewezen om liet
publiek beter op de hoogte te brengen.
DE BAN KETBAKKEHIJ'-TENTO ON
STELLING TE AMSTERDAM
Men meldt ons uit Amsterdam:
Nog eenige dagen en de nationale banket
bakkerij tentoonstelling zal worden geopend.
Na maanden langen arb. is het 't uitvoerend
comité gelukt, deze tentoonstelling op tijd
gereed te krijgen in -a'ie onderdeden. En
of zij zal slagend daaraan valt in het ge
heel niet te twijfelen, velen hebben daartoe
aan medegewerkt, vooral van patroonszijde
heeft men veel steun ondervonden. Steeds
heeft het comité gxwerat om een volmaakte
banketbakkerij-tentoonstelling. organisee-
ren, en de volmaaktheidis nabij gekomen.
Toch is alles bijeen gebracht wat de ban
ketbakkerij kan voortbrengen, zoowel het
fijnste tafelstukje ien puddingen, als de ge
wone koekjes en tulbanden zullen geëxpo
seerd worden, zoowel het genie, als de ge
wone werkman zullen naar de prachtige prij
zen dingen, welke pi'ijzen thans ten toon
zijn geesteld bij dp Firma .Thonet Kalver-
straat.
Er zijn ongeveer 260 inzendingen, wat dus
een schoon geheel zal worden en een prach
tig gezicht zal zijn, ook de bijzondere wed
strijden zijn heel goed vertegenwoordigt. Tot
zoo ver is dus deze Tentoonstelling geslaagd,
dat ze öok finantieel mag slagen. Veel
schoons is er te zien en ook voor de gezel
ligheid is gezorgd o.a. door het middag- en
avondconcert, onder leiding yan den heer
Heideweg Amsterdam, tevens voor afwis
seling twee gramophonen van den heer Rob
bers Leliegracht, wat ook tot het amusante
zal meewerken. Een aansporing dus om deze
tentoonstelling te bezoeken, zal wel over
bodig .zijn, voor vakmenschen is er veel te
zien en te loeren, voor buitenstanders, om
er oogenschouw te kunnen nemen wat deze
tak yan bestaan kan opleveren.
BESCHERMING .VAN DEN TREKHOND
Naar men verneemt, is naar aanleiding
van adressen van belanghebbenden bij de
ï-egeering in overweging een bepaling, om
de schouderhoogte van trekhonden, welke
van 1 September 1911 af, 60 centimeter zou
de moeten bedragen, bij wijze van overgangs
maatregel terug te brengen tot 50 centi
meter, welke laatste hoogte wellicht voor
onder de kar gespannen honden definitief zal
worden yastgesteld.
DE EERSTE OPSTIJGING DER „PAR-
SEVALi V",
Onze Amsterd. corr. schreef ons gisteren:
(Wij zijn ooggetuige gswuest van de eerste
opstijging van het luchtschip „Parseval V",
dat door de directie van het dagblad „De
Echo" volgens overeenkomst met de Luft-
schiffahrtsgesellschaft, waartoe het lucht
schip behoort, is gehuurd tot het doen van
tochten pver de stad. 't Heeft anders ge
duurd
Maandagmorgen lag liet eigele omhulsel
nog hulpeloos op het voorste gedeelte van
het terrein van Óud-Rosenburgh in de [Wa
tergraafsmeer te wachten op de gasvulling,
waarmede men dien Maandag nog gereed
kwam; de weersgesteldheid was echter van
dien aard, dat de commandant Dinglinger
het niet geraden achtte dien dag op te stij
gen. Gisteren echter liet het weer zich be
ter aanzien; wel woei er een stevig wind
je, waardoor op Rczenoord b'.v. door geen
der drie aviateurs gevlogen kon worden,
maar het optimisme den Duitschers eigen,
liet, ook commandant. Dinglinger niet varen
en hij deelde dan ook mede dat hij „bestimt
fahren" zou, indien de wind maar kromp.
Toen inderdaad in den middag de wind min
derde, gaf de ballonmeister Moses order om
het schip te gaan monteeren en ijlings togen
zijn helpers en de mannetjes der genie on
der zijne leiding jen die van den len lui
tenant Hissink aan den arbeid. Onderwijl
zette een muziekkorps dat aan inderdaad al
reeds voor de noodige afwisseling had zorg
gedragen, zijne wijsjes vcort en werden door
het niet al te talrijk publiek met groote aan
dacht de voorbereidende maatregelen ge
volgd. Tegen zeven uur was men zoover
dat het, trotsche 45 M. lange gevaarte voor
de opstijging .gereed was. Behalve de ka
pitein Dinglinger en de chauffeur namen
in den gondel plaats de kieren A. G. Boisr
sevain. jioofdredaoteur van het Alg. handels
blad en P. v. d. Steur, kapitein der genie.
Nadat het geheel na,ar het buitenterrein was
overgebracht, steeg eindelijk te kwart over
zevenen de Parseval*V statig en fier omhoog
onder de luide toejuichingen van het publiek,
Grootsch en indrukwekkend verhief zich
thans voor het eerst in ons land een lucht
schip boven de hoofden der vei*wonderde toe
schouwers, die met groote spanning en be
langstelling de bewegingen van het ranke
en fraaie luchtschip gadesloegen. Het snox*-
ren van den motor was nog duidelijk waar
te nemen, toen de Parseval ongeveer tot 50
M. boven den grond gekomen waseigenaar
dig was het te zien hoe de runderen ver
schrikt wegholden en een schuilplaats
trachtten te vinden voor het vreemdsoorti
ge zweeftuig.
Vijf malen deed coiutn/mdant Dinglinger
zijn luchtschip het, gehoede terrein rondcir
kelen; bijzonder belangwekkend was het
daarbij waar te nemen hoe nauwkeurig de
Parseval luisterde naar de bewegingen van
het roer, waardoor een rustige zekerheid in
den gang van het luchtschip verkregen werd.
Na den vijfden keer dat het luchtschip haid
rondgezweefd Ier waren toen bijna, twintig
minuten na de eerste opstijging verloopen
werd het ankertouw uitgaworpen en daal
de het luchtvoer tuig zonder een enkel inci
dent.
Medegedeeld werd dat deze opstijging als
een px*be 1tochtje moest worden beschouwd
en men niet boven de 50 M. kon stijgen, daar
anders het schip door den nog te sterken
wind zou worden medegevoerd. Inmiddels
vormden de opstijging en het „varen" van
het luchtschip .een schouwspel, om nimmer
te vergeten. Heden zouden eenige tochten
ondernomen worden.
Pc Romeinsehe uitspraak van het Lat-jn.
In bet „Si Gregoriu Jlad" komt over dit
onderwerp een ar tike1 voor. Wij ontleenen
er het volgende aan:
Le. 6treven >m t er eenheid te '.reegin iw
de uitspraak van let Latijn, zoowel oor de
letterkunde en de wetenschap als voor de ker
kelijke liturgie, dagteekent reeds van 'n veer-
t ytal jaren he.-
De eexst Krachtige stoot tot deze bewe
ging werd gegeven door de Benedictijnen als
logiscti gevolg der eenheid der ritus bracht
Dom Guéranger ook eenheid van uitspraak
in zijn liturgisch stelsel, en bij het Mis-lezen
sprak de beroemde abt van Solesiues zelf het
Latijn nit, zooals in Italië gebruikelijk is.
Zi.in opvolger, Dom Couturier, slaagde er
in J8801881 in, de Italiaansehe uitspraak van
het Latijn in te voei-en in de kloosters, van
de Benedictijner-orde in Frankrijk. Sedert
dit tijdstip zijn de Benedictijnen steeds de
krachtigst bevorderaars geweest van de hei--
vormde uitspraak, zoo zelfs, dat de Italiaan
sehe uitspraak niet zelden de Benedictijner-
uitspraak genoemd wordt.
Ook de leden der orde van den H. Fran-
ciscus hebben in niet geringe mate bijgedra
gen om de eenheid in de uitspraak van het
Latijn te bevorderen.
Op initiatief van den hoogeerw. pater
Louis de Parme, minister-generaal der Min
derbroeders en van den procureur-genei-aal
pater Raplxaël d'Aurillae, alsmede onder de
hooge bescherming van kardinaal Parocch),
vicaris-generaal van Rome, werd een kleine
vei-eeniging, zonder bepaald officieel karak
ter, opgericht, om de verspreiding der Ro
meinsehe uitspraak te bevorderen.
Het voorbeeld der Franciscanen en Bene
dictijnen werd allengs gevolgd door verschil
lende andere Congregaties, zoodat in vele
Fransche en Belgische kloosters, zoowel van
mannelijke als van vrouwelijke religieuzen,
do Romeinsehe uitspraak op beden de ge
bruikelijke is.
Ook buiten Fx-ankrijk valt het verschijn
sel waar te nemen, dat er gestreefd wordt
naar meerdere eenheid in uitspraak van het
Latijn.
In Engeland volgen de Katholieken over
het algemeen de Italiaansehe nitspi-aak.
In België voltrekt zich op dit oogenblik
een zeer belangrijke hervorming op dit ge
bied. Op last van Z.E. kard. Mercier, aarts-
bischop van Mechelen, en als het gevolg van
het herstel van den Gregoriaansehen zang
werd de Fi-anselxe uitspraak in het jaar 1907
in het geheele diocees officiëel vervangen
door de Italiaansehe, en ook ingevoerd op alle
inrichtingen van lager en middelbaar ouder
wijs. Alleen voor de uitspraak van miki en
nikil, voor mihi en nihil werd eene uitzon
dering gemaakt en de eerste beslist verwor
pen. Met groote belangstelling worden deze
maatregelen gevolgd in de andere Belgische
diocesen, waar de Fransche uitspraak bin
nenkort wel geheel afgeschaft zal zijn.
In het diocees Metz hebben de diocesane
inrichtingen van onderwijs, ingevolge een
bisschoppelijk besluit van 30 September 1S05,
voor den zang der liturgische gebeden, do
Duitsche uitspraak aangenomen, die reeds
sinds lang op de scholen gebruikelijk was.
Te Straatsburg, waar de Duitsche uitspraak
reeds in gebruik was in de kathedraal en in
de onderwjjs-inriclxtingen, is zü door een bis
schoppelijk schrijven van Mgr. Fritzen, in
September 1904, uitgestrekt tot het geheele
diocees..
Ook in Zwitserland zal de Fransche uit
spraak weldra plaats moeten maken voor d»
hervormde Latijnseke.
Neem elke gelegenheid waar om iets
schoons to zien. Schoonheid is Gods hand
schrift; merk het op in elk schoon gelaat,
in lederen lachenden hemel, ia elke fris-
sche bloem!.
Vrijheid wordt een beillos ding, als men
haar eischt voor zich, maar niet gunt aan
een ander.
FEUILLETON.
6.)
Kroniek uit de zestiend^ gguffij
door F. Hi
o—i 1
't Is Jean Gautier die dit gerucht ver
spreid heeft. Hij is beeds geheel in het har-
ïias gestoken en ik geloof wel dat zijn vrien
den, hem tot kapitein zulten uitroepenwant
elke troep heeft een aanvoerder noodig. Bij
den hemel, liij had wiel anders^kunnen doen,
dan om die aardigheid te verzinnen van oins
in soldaatjes te veranderen.
„Ja, ja," zeide de oude Nicola,as al; lachen
de, „je houdt meer van pret maken.
„(Waarlijk, na den zwaren arbeid Van dien
dag, wanneer ik met het houwen van exken-
én beukenboomen aan den arbeid hen gé~
weest, beken ik volgaarne, dat des avonds uw
woning en de aangename tijdkorting van
het gesprek mij zeer welkom zijn. Ik zal dus
Verplicht zijn n te verlaten."
„Om eveneens te vechten," riep D'ésirée
Stoet bewogen stem uit.
„Zeker, mijn vriendin," antwoordde de
houthakker.
Maar zoo zijn' antwoord was Voor de
Jongste zuster, zoo gold zijn blik de oudste.
.'■Komaan," sprak Nicolaas, „jij mag? hier
niet vandaan, zonder een glas wijn gedron
ken tehebbbn."-
De oom had nog nimmer 'iets dergelijks
aan Jean Gautier aangeboden.
Na liet vertrek van den jonkman
heerschte er in de hut een diepe en som
bere stilte. De kaars, in een nxuurholtte
geplaatst, wierp een vaag schijnsel van
zich af, onvoldoende de donkere hoeken te
verlichten. Geen van de drie bewoners had
den moed een woord te uiten.
Hun geest zoowel als hun oor was geheel
en al bij de dingen daar huiten. Van tijd tot
tijd drongen er geluiden van stemmen tot
lxen dooi*, het geroiep van schildwachten,
heeseho len geheimzinnige kreten. Men zou
gezegd hebben dat het dorp was veranderd
in een kamp.
„Dat alles," mompelde Nicolaas. „omdat
het aan' die kwade meid behaagd lieeft eens
een wandelingtje naar Saint-Junien te ma
ken. [Wee, zooi ge er ooit weer henen gaat en
ik er in toestem', mag de grond onder mijn
voeten wegzakken. Die lafaard van 'n Jean.
Gautier. (Waaïom heeft hij zich de vrijheid
veroorloofd je over die dorre vlakten te ge
leiden? Voorzeker was dit om' den kranige
uit to hangen."
„Ach oom," riepen dé m'eisjes luid.
„Ik hen onbillijk ik weet 't, jegens hem,
en ik behandel kern ten onrechte als een
onbeduidend, wezén. Maar innerlijk gevoel
ik Vriendschap voor hem en heb zoo wat
hij' mii zelf een plannetje gevormd mijn
kleine D'ésirée aan hem uit te huwelijken.
De twee lieftallige meisjes maakten een
zeer duidelijke beweging van ontsteltenis.
Doch op hetzelfde oogenblik, toen hét ge
luid yan een vuurwapen weerklonk werd de
'aandacht yan 'den grijsaard afgeleid.
„Genadige God," riepen de twee meisjes
uit terwijl zij zich op de knieën wierpen.
Agnèle voegde er heel zacht aan toe:
„Heer, God, bescherm den goeden Jean."
En Désirée.
„Heilige Maagd gewaardig u mijn voor
spraak te zijn voor Mare Guiilot, voor wien
ik uw hulp inroep, alhoewel hij geen a-cht
op mij slaat."
Nicolaas was intussc.mn opgestaan en had
de deur evien geopend terwijl hij' ze id?
„IW.at i3 dat voor een wapengorucht
En na het hoofd naar "buit-en gestoken en
geluisterd te hiehhén, vervolgde hij:
,,'tls niemendale^n gewoon schot uit
een klein vuurwapen, t (Wijste is, mijn kin
deren, om rust te gaan zoeken in den slaap."
Het duurde evenwel niet lang- dat men tot
de overtuiging kwam, dat liet een valsch al-
arm was geweest en in lachen uitbarstte j
over de ontsteltenis daardoor veroorzaakt,
Het landschap was rustiger dan ooit. De
heeren Do Maltours. De Franoigny en De
Bourals hadden zich verwaardigd de angsten
van de buitenlui in overweging te nemen en
drijfjachten to doen houden door hun wapen-
knechten. Gaan enkel onheilspellend Ge-
ken was gegeven geworden; zelfs de harten
herleefden van vroolijkheid; peer dan één
zoon van een goede moeder bracht zich in
gereedheid om een tocht, het zij te paard,
het zij te voet, naar Limoges ta ondernemen
tot bijwoning yan het mysterie yan bat Lij
den, 'dat onder het geboomte in den omtrek
van Saint-Martial zou uitgevoerd worden,
bij gelegenheid van het aanstaande en ge
lukkige bezoek van Hianri d'Albert, koning
yan Navarre,. Dén koning yan NatYayre gfen,
de voorstelling van 't mjmierte van het Dij
den hijwonen, welk leen blijdschap.
Het was bekend dat da werklieden al be
zig waf en om het koor van de kathedraal
van Saint Etienne aismeda dat van Saint-
Michel des Lions de fraaie kerk met haar
fraaicn klokketoren, die, evenals de gebe
den der uitverkorenen, zich recht hemel
waarts verheft, met heerlijke ta.pxeseriën te
drapesren. Het college van Saint Martial 1)
had voor die gelegenheid wonderlijk schoon e
gedichten in het, Griieksch en in het Latijn,
opgesteld. De wijn zou hij stroomlen vloeien
uit de fontein van Angculême: en al de
kei'kba,nieren dier heeren nit 'de provincie
zéuden do brug van Da R.i ehc-ien-Guéde-G oth
versieren.
•Ondanks zijn beginselen van spaarzaam
heid, had meester Nicolaas dien tocht moe
ten beloven om aan de koortsachtige nieuws
gierigheid van zijn twee aangenomen kinde
ren te voldoen.
„Die wandeling,althans zal heel wat an
ders zijn," sprak hij met een overblijfsel
van wrok, „dan die naar Saint-Junien.
Da moed intussehen waarvan Jiean Gautier
had blijk gegeven, was niet zonder uitwer
king- gebleven op de achting des grijsaards,
welke hij den jongeman toedroeg.
Op zekeren dag althans, dat zij twee' aan
elkaar grenzende akkers aan het bearbei
den waren, gipg Nicolaas, onder bet rust
uur, onder een olm plaats nemen en verzoekt
ixij den jonkman bij hem te komen.
„Kom," sprak hij zonder eenige inleiding,
„het .oogenblik is thans daar, .om elkaar
goed te begrijpen."
JWaaromtrent ?"-
„Wol, mijn jongen, denkt gij' mij be mis
leiden Ik heb goede oogen en 't hoofd is
bovendien ook nog in orde.... Heb ik niet
gemerkt, dat ge reeds lang mijn woning be
zoekt uit vriendschap voor Agnèle?"
„Genadige goedheid, zoudt ge er achter
gekomen zijn.—"
„Daartoe was juist niet veel kundigheid
noodig. Jij wilt trouwen; dat is een natuur
lijk jets bij een jongeling die daartoe den
leeftijd heeft bereikt. Doch ik begeer dat
er tusschen ons een duidelijke afspraak zii,
en opdat gij mij later niet van misleiding
zult '.betichten, verklaar ik je dat ik de
zaken volgender wijze heb geregeld: Mare
Guiilot zal met Agnèle trouwen en Désirée
zal voor jon zijn."
Hierop uitte Jean Gautier kreten van leed
wezen trok aan zijn werkbuis en zwoer dat
hij niet de minste neiging voor Desirée ge
voelde.
Doch hij verzette zich tegen een koppige
wiens eenige redeneering was
„Zoo is mijn wil. Als je niet tevreden
bent, zoek jo geluk dan elders."
Jean beproefde alles om den ouden schra
per to bewijzen, dat er een soort van belof
te tusschen hem len Agnèle bestond. 't[Wa9
evenveel moeite te vergeefs, Nicolas telde
die beloften niet.
Toen kreeg Jean op eens een ingeving.
(JW(ordt vervolgd.)
NIEUWE HARRLEMSCHE COURANT
