TWEEDE BLAD
BUITEN LAND.
NIEUWS UIT DEN OMTREK.
Het geheim van den
Njeeuwentoren.
Staten-Generaal.
Sociale Berichten,
Sport en Wedstrijden
Handschoenen.
Haarlem—Brussel.
Hu üora lÜai*clié
„NOYOüS".
Handschoenen.
WOEüSDAG 5 JULI 1911.
FEUILLETON
NIEUWE HAARLE/ASCNE COURANT
Rol.
aan
een
mer.
i der
eem-
Merkwaardig. De H. Vader heeft een zeer
HOrkwaardigen brief ontvangen van de leerlin
gen eener huishoudschool te Cork in Ierland.
De kleine meisjes vertellen daarin van een hun
ner kameraadjes, de kleine Nellie, die zoo bui
tengewoon vol was van liefde voor en kennis
van het H. Sacrament des Altaars, dat haar
den Cen December 1907 werd toegestaan op
den leeftijd van 4 jaren de eerste H. Communie
te ontvangen. Ruim een jaar later overleed zij
na een voorbeeld van kinderlijke godsvrucht te
zijn geweest en een levendig beeld in de herin
nering, al harer vriendinnetjes achterlatend.
Deze laatsten nu begonnen een jaar geleden een
novene met inroeping der voorspraak van Nel
lie, om een buitengewone bijna onmogelijk ge
achte gunst te verkrijgen, dat namelijk aan al
haar vriendinnetjes en al de kinderen der ge-
hcele wereld zou worden toegestaan, op zoo
jeugdig mogelijken leeftijd de H. Communiet
to mogen ontvangen.
Dat vertelden zij den Paus in haar brief en
ze vragen, of ze mogen gelooven, dat het De
creet van verleden jaar door Nellie s voor
spraak is verkregen. En zoo ja, of de Paus dan
hun vriendinnetje niet heilig wil verklaren,
haar, die zoo veel van bloemen hield en daarom
door hen het kleine viooltje van het EL Sacra
ment werd genoemd.
Een echt Duitseh vonnis. Een jong-
mensch, literator, veegt een kellner den man
tel uit, omdat deze onverlaat weigert hem den
doctorstitel te geven, terwijl die eer wel be-
.wezen wordt aan de anderen van de natuurlijk
ook niet gepromoveerde tafelronde. Deze wei
gering was plotseling gekomen, onmiddellijk
nadat het feit geconstateerd werd door den
kellner, dat de jeugdige artist méér gebakjes
consumeerde van den koekschotel welk in
strument op elke tafel van een goed Berlijnsch
café behoort te staan dan hij bij de betaling
zich kon herinneren. Deze vergeetachtigheid
had tot een kleine botsing aanleiding gegeven,
waarin ook de chef gemengd werd, die echter
den kellner gelijk meende te moeten geven.
Sindsdien gedroeg de kellner zich zeer correct,
als een gentleman: hij nam den schotel met
koek van de tafel, waaraan de jonge literator
ging zitten, sprak hem beleefd aan met „Herr
Soundso" en niet meer met „Herr Doktor".
Ter verantwoording geroepen, trekt de kell
ner de schouders op en zwijgt.
De jonge man, diep gekrenkt, rent naar den
rechter, die het volgende vonnis uitspreekt:
„Wel heeft klager geen recht op den doctors
titel, doch uit het feit dat beklaagde hem vroe
ger, evenals de andere tafelgenooten, steeds
dien titel gaf en eerst na een
verschil van meening, met opzet achterwege
liet, blijkt zeer duidelijk, dat de beglaagde den
klager wilde krenken. Dus: 5 Mark boete".
Een dwaze daad. De Niagarawatervallen
oefenen nog altijd een groote aantrekkings
kracht uit op ondernemende Amerikanen
en de vertooningen van lieden die op een of
andere wijze de watervallen passeeren, lok
ken nog altijd duizenden toeschouwers. De
zer dagen hebben we melding gemaakt van
de nieuwe vertooning van een Amerikaan-
sehen aviateur, die per vliegmachine de tocht
over de watervallen volbracht. Meer dan
300,000 menschen woonden dien tocht bij,
maar vermoedelijk waren velen van die toe
schouwers gekomen om nog iets anders te
zien. Een zekere meneer Leach was n.l. op
het denkbeeld gekomen om den tocht langs
de watervallen te ondernemen in een stalen
vat van bijzondere constructie. En deze
dwaasheid trok natuurlijk groote belangstel
ling. De heer Leach liet zich in zijn vat, dat
van binnen zoo geconstrueerd was, dat den
opgeslotene geen letsel kon wedervaren, op-
sluiten en dci&rna net vat in d© rivier wer-
pen. Drie uren lang werd het vat met zijn le
venden inhoud in den maalstroom heen en
weer geworpen. In groote spanning wacht
ten de toeschouwers tot het eindelijk aan
wal zou worden geworpen aan de overzijde
der rivier, maar telkens weer werd het vat
in den maalstroom teruggevoerd. Na drie
uren eindelijk werd het door een gunstige
strooming aan den oever gestuwd en toen
slaagde men er in het vat aan wal te bren
gen. Bij opening bleek de heer Leach bewus
teloos te zijn. Hij werd naar een hotel ge
bracht, waar hij bijkwam. Zijn zenuwgestel
is echter geheel in de war. Geen wonder, na
zulk een dwaze onderneming.
Het Crystal Palace te Londen. De „Ti
mes" bevatte dezer dagen een pagina-groote
advertentie als voorloopige aankondiging
van den verkoop van het Crystal-Palace en
de daarbij belioorende „erven en gronden",
waarvan het gebouw, zooals de advertentie
zegt, „is known all over the world", en sedert
de opening door koningin Victoria door
80.000,000 betalende bezoekers bezocht.
Tegelijk bevat de Times een andere pagi
na-groote advertentie, waarin de mannen
van het „King Edward national memorial"
een oproep doen tot het behoud van het Cry
stal Palace voor het volk en tot steun van
het daai-toe te stichten millioen guinea's
fonds. Inderdaad is bet te hopen, dat men
het gebouw en zijn heerlijke tuinen vooral
uit de handen van den slooper alsnog redden
mag. Een zoo niet mooi, dan toch interes
sant gebouw met prachtige parken en ter
rassen blijft dan voor Londen gespaard.
Ben nieuwe Boulevard te Parijs. Binnen
kort zat in Parijs met den aanleg van een
nieuwe pracht-avenu dia ter eere van den vo-
rigen Engelschen koning, die in de dagen van
zijn kroonprinsschap zoo gaarne te Parijs ver
toefde „Rue Edouard VII" zal genoemd wor
den, een aanvang worden gemaakt. De laatste
oude huizen tusschen de Boulevard des Capu-
cines en de Rue de Caumarlin zijn thans onder
sloopers handen gevallen.
Men is van plan de „Rue Edouard VII" tot
het middelpunt van het „fashionable" Parijsehe
Westen te maken en haar tevens het karakter
van een hyper-voorname wosnstraat te geven.
De trottoirs zullen van marnier zijn en aan
eiken kant der straat zullen van de eerste eta
ges glazen daken uitsteken om de voorbijgan
gers tegen den regen te beschutten.
Dan, waar de nieuwe straat rechts in de Rue
de Caumarlin uitloopt, zal een plantsoen met een
standbeeld van Koning Edward komen. Behal
ve twee of drie internationale hotels willen d>e
architecten al de benedenverdiepingen tot de
modernste winkels van geheel Parijs inrichten;
in twee jaar lijds hoopt men met bouwen klaar
te zijn.
Verder zal dan de openbare' veiligheidsdienst
in de nieuwe straat door twintig bijzonder daar
toe uitgekozen Londensche „constables" uitge
oefend worden, die behalve Engelsch ook vloe
end Duitseh en Italiaansch moeten spreken, maar
merkwaardig genoeg slechts zooveel Fransch,als
noodig i>, „om zich verstaanbaar te kunnen
maken.' Het internationale karakter van de Rue
Edouard VII zal dus, zooals men ziel, wel ver
zekerd zijn.
Overstro omingen in Japan. Tengevolge van
lang aanhoudende stormen en regens zijn door
geheel Japan groote verwoestingen door over
stroomingen aangericht. Er zijn ook vele men
sch enlevens verloren gegaan.
Warmte, 't Is alweer zooAmerika krijgt
to veel wat wij te weinig krijgen aan zomer-:
warmte. Sedert eenige dagen is het althans te
New-York verstikkend heet en reeds worden
in de hospitalen verscheidene menschen ver
pleegd, die ziek van de warmte zijn geworden,
terwijl er Woensdag en Donderdag 5 dienten
gevolge zijn bezweken.
Een trein in brand. Op een helling tus
schen Ovidia en Dunarea, in Rumenië, ont
spoorde een trein met petroleumwagens. De
petroleum ontvlamde bijna onmiddellijk en wel
dra stond do geheele trein in vlammen. Drie
remmers zijn in het vuur omgekomen en een
vierde is zoo ernstig gewond, dat men ook
voor zijn leven vreest.
Waar de duiten blijven in Italië!
Er zal aldus wordt uit Kome a ah liet
„Handelsblad van Antwerpen" geschreven
dus een parlementair onderzoek gebeuren
over de dwaze geldverspillingen gedaan hij
den bouw van ons nieuw paleis van justitie,
volgens de eenen de trots van het derde
Kome, volgens de anderen de karikatuur van
het grootsehe. De afgevaardigde Amici heeft
dit onderzoek in de Kamer gevraagd en liet
is ook gestemd. Al de afgevaardigden hebben
met gïoote aandacht het verhaal der schan
dalen gehoord, die gepleegd zijn bij den Bouw
van dit wonderpaleis', dat geschat was op
acht millioen en rond de veertig heeft gekost.
iOnder de uitroepingen van de verbaasde
vergadering, vertelde ML Amici de geschie
denis van de vele scheidsrechterlijke beslis
singen, gevallen tijdens den b'ouw van het
paleis, scheidsrechterlijke beslissingen, die
niet jninder dan twaalf millioen aan honora
rium hebben gekost. De geschiedenis v'an
de scheidsgerechten is een der schandaligste,
daar de scheidreohters zich meer dan 100.000
lire eereloon hebben toegekend.
En inderdaad, elke uitspraak kostte mini
mum twee duizend lire tot een maximum van
vijf-en-dertig1 duizend lire. Daarenboven, zeg
de M. Amh'i, hebben die scheidsrechters hun
ne toevlucht genomen tot eene deugnieterij,,
waarover ik de Kamer laat oordeel en. Deze
scheidsrechters hebben altijd den Staat ver
oordeeld om te betalen: maar. aangezien
zij wisten dat 'de Staat steeds zeer lahg1-
zaam is voor liet betalen' voor verschuldigde
sommen, hebben' zij hunne toevlucht gten'om>ta
tot een zeer eenvoudig hulpmiddel^ olm' zich
de onmiddellijke uitbetaling v'an Bon hono
rarium te verzekeren. Zij veroordeelden wel
den Staat om te Betalen', maar in hunne uit
spraak verplichtten zij 'de winnende firma's
aanstonds het honorarium te Betalen v'an
desfheitsreihtersmits dezen later de sommen
yan den Staat konden terugeischen.
En op die manier werd de Staat ai tijd Be
drogen.
Uit die scheidsgerechten zijn nog .andere
dingen te rapen, hij yoorbeeld dat een Be
zoek van den koning aan het paleis 3800
lire aan den Staat kostte.
De cijfers, die ik de Kamer meedeel, zegde
spreker, zijn onweerlegbaar, want ik neem
ze uit de ministerieele verslagen. Ook uit
die verslagen haal ik de volgende^ ctijfers.
De houw van het paleis heeft 15 jaar ge
duurd en in dien tijd Betaalde de .Staat
107,000 lire voor huur van lokalen voor
de verschillende rechterlijke bureelen in Ko
me. Verder blijkt nog dat men 141,000 lire
heeft uitgegeven aan stalen van materialen,
die men moest béstellen. De stalen werden
niet besteld en de 141,000 lire waren ver
loren. Nog werden 95000 lire verkwist voor
blokken steen, die grooter waren dan noodig
was en dus niet konden dienen. 189.000 lire
werden verspild voor nuttelooze wijzigin
gen aan het plan' der werken. Er werd
3.588.000 lire betaald voor de vertraging in
de uitvoering der werken. En dat alles om
dat de burgelijke genie geen gevolg gaf
aan het ontwerp v'an den bouwmeester Cal
derini die de plannen had opgemaakt. "Men
heeft maar te weten, dat de Genio Civile
vier jaar lang de ontwerpen van Calderini
op haar bureel had laten liggen.
Men zon cijfers zonder einde kunnen aan
halen, zegde M. Amici. Zoo werden hijvoor-
Beeld 200,000 lire uitgegeven voor de Be
kleeding van den onderhouw van het paleis
in' stuc-, terwijl ditzelfde werk later in
steen werd gemaakt. Aldus werden 'die
200,000 lire nutteloos uitgegeven. Er werden
ook 289,000 lire verspild met het vrijwillig
opgeven van een deel van het plan Calderini
en 200,000 voor niet gebruikt marmer. Men
bracht 17 lire 50 in rekening voor het ver:
guldsel van eiken donderscherm, terwijl zij
enkel 1.75 kostten. Er wordt thans 100^
lire per jaar uitgegeven, voor 't onderhoud
van dit verguldsel, terwijl van nu af, zes
maanden na de inhuldiging, het goud geheel
verdwenen is.
En dan komt nog de geschiedenis der inkt
potten, waarover in de Kamer reeds vroeger
gesproken werd. Er was Kwestie van ar
tistieke inktpotten voor dé hoofden van de
magistratuur. Men zégde eerst, dat deze
80.000 fr. hadden gekost. Dat was overdre
ven, maar toch hebben zij verschillende dui
zenden gekost. En het schoonste is dat zij
nu verdwenen zijn en 'dat de magistraten en
advocaten, voor wien deze kunstwerken Be
stemd waren, het nu moeten doen met Ba
zaar-inktpotten van 40 centiemen
En zoo zouden er nog veel voorBëelden zijn
aan te halen, Besloot M. Amici. als daar zijn
de liften, 'die schrikkelijk veel geld hebben
gekost en niet werken, maar 't ergste voor
het oogenblik is, zegde hij, dat het nog niet
gedaan is met de uitgaven voor het paleis
Onlangs nog heeft het Parlement weer drie
millioen gestemd tot Vollediging van dit
gebouw. En weet ge welke titel dit wets
ontwerp droeg? Kredieten voor de Puglie!
(Waarschijnlijk zijn die drie millioen Bestemd
om de schadeloosstellingen te betalen, waar
toe de re,geer in g bij. scheidsrechterlijke uit
spraak veroordeeld is-
Het parlementair onclerz'oek zal. Zoo het
ernstig wordt gedaan, heel wat schoons aan
't licht brengen, maar zal het niet in de
cartons blijven slapen? Dat is hoogst waar
schijnlijk.
TWEEDE KAMER.
Gewisselde stukken
Suppletoire Landbouwbegrooting.
In zijn Memorie van Antwoord op het voor-
loopig verslag omtrent bet wetsontwerp tot
verhooging en aanvulling vanh et Xe hoofd
stuk der Staatsbegrooting voor 1911, merkt
de Minister naar aanleidingv and e herhaal
de opmerking dat hij de vrijgeving met
's lands penningen handelt opdat de Rijks-
veeartsenijscliool nipt beantwoordt aan de
eischen die aan een dergelijk Onderwijsinsti
tuut mogen worden gesteld.
Zij is door te ver gedreven zuinigheid
reeds sedert jaren in hare ontwikkeling be
lemmerd, waarvan het gevolg is dat thans,
nu de Minister wensclit te voldoen aan den
drang die van alle kanten op hem wordt uit
geoefend om de school te brengen op het
peil, waarop bet veeartsenijkundig onderwijs
in ons land behoort te staan blijkt, dat lo.
de schoolruimte te beperfft is; 2e. leeraren-
personeel overladen is met werkzaamheden;
3e. de leermiddelen niet voldoen aan de meest
bescheiden eischen.
De Minister kan niet toegeven dat de voor
loopige voorziening te duur zal worden.
Hierbij geeft de Minister de gevraagde spe
cificeering van de kosten.
Voorts verdedigt de Minister het voorstel
tot het aanvragen van gelden voor het ne
men van proeven met 2,000,000, in plaats van
met 500,000 zalmeieren, welk voorstel ten doel
heeft de staatscommissie voor het zalm-
vraagstuk in staat te stellen de proeven op
de door haar noodig geachte wijze te doen
ten uitvoer leggen.
Voor de meening dat aan het kweeken en
loslaten van jonge zalmen in Nederland
slechts onze oostelijke huren voordeel zouden
geen grond. De omstandigheid toch of de
zalmpjes in Nederland of in Duitschland
worden gekweekt en losgelaten, heeft uit den
aard der zaak op het aandeel in de vangst
van opzwemmende volwassen zalmen, dat
aan Nederlandsche dan wel aan Duitsche
visschers ten deel valt, geen invloed.
Door den minister wordt voorts o.a. een
opgaaf gegeven van het aantal stuks in de
jaren 1872—1911 aan de voornaamste zalm-
markt te Kralingscheveer aangevoerde zal
men. De reden dat de Nederl. Heidemaat
schappij in deze betrokken wordt is, dat deze
in staat is op de voorgenomen wijze met haar
personeel en inrichtingen de zalmpjes te
kweeken en los te laten.
Voor zoover aan de directeur van den
Landbouw bekend wordt door de Ned. Heide
maatschappij alleen kunstmest verkocht aan
hare leden, in dit opzicht werkt zij dus onge
veer als een coöperatieve vereeniging tot
aankoop van kunstmeststoffen.
Dat daardoor oneerlijke concurrentie zon
worden aangedaan aan handelaren in kunst
mest, is kwalijk aan te nemen en aan direc
tie ook niet gebleken.
R. K. SLAGERSGEZELLEN.
Zondag 2 Juli j.l. kwamen de RL KL Sla
gersgezellen vereenigingen bijeen in het ge
bouw der R. IC. /Werkliedenvereeniging ,,St.
Jozéph" te Utrecht, door het Bureau voor
de R. K. Vakorganisatie hijeen geroepen
om een Nederl. LR. K. Slagersgcz'ellenbond
op te richten.
De Secretaris van het Bureau voor de R. KL
Vakorganisatie, de heer P. J. J. Haazevoet,
leidde de vergadering. Spr. memoreert, dat
het initiatief is uitgegaan van Ereda, hetgeen
krachtig werd gesteund door Utrecht en met
geestdrift werd ontvangen door Rotterdam
en Den Haag'. Spr. dankt y'oor dezen ijver,
waardoor het overbodig is geworden, de
noodzakelijkheid van den nationalen organi
satievorm aan te toonen. De organisatie
komt, eerst wanneer zjj nationaal is, tot Be-
teekenis, omdat haar fondsenwezen en haar
weerstandsvermogen op deugdelijke grond
slagen komen te staan. Door dezen organisa
tie-vorm is der R. KL Vakbeweging moge
lijk geworden, een 18-tal Bezoldigde pro
pagandisten aan te stellen, hechte fondsen te
onderhouden en een, in vergelijking met de
overzij, goed geredigeerde vakpers te Bezit
ten. De reeds gevestigde Nederl. R. KL Vak
honden gingen door een en ander, in ruim
twee jaar tijds, met circa zevenduizend le
den vooruit. Spr. is overtuigd, dat de Nederl.
R. K. Slagersgezellenhond eveneens zulke
resultaten zal kunnen bereiken'.
Van Breda was bericht ingekomen', dat zij
verhinderd was, tegenwoordig te zijn, doch
dat zij zeker bij den Bond zial aansluiten,
terwijll Oss zonder Bericht afwezig was.
Met alg'emeene stemmen werd Besloten tot
oprichting van den Bond. Als Statuten werd
het door het Bureau ontworpen model aan
vaard, nadat het artikelsgewijze behandeld
was. Als zetelplaats van den Bond werd
Breda aangewezen. De contributie werd vast
gesteld op 25 cent per week, waarvan voor
het lidmaatschap van' Volksbond oï |WjerK'
liedenvereeriigin.fr 4 cent en voor Het Katli
Volk of De Volksbanier leent en'
voor den Vakbond 20 cent. waarvan 20 pro-
rents zal gerestitueerd worden kan de n fdre
lingenBesloten werd vervolgens, aan den
Bond te verbinden: een weerstandskas. een
fonrls tot ui (Voering Bil werkloosheid en een'
fonds tot uitk'eering bij ziekte. Voor Béide
laatste fondsen kan", gezien het geringe per
centage werkloozé® en zieken in het slagers-
bedrijf. een lage contributie geheven wor
den. Eveneens werd besloten een vakblad
uit te geven.
Tot Bestuursleden wei-den gekozen de hoe
ren J. van Maarsseveen, van Utrecht, voor
zitter J. Verhaar, Paulus Potterstraat 33?
's-Gravenhage, Secretaris; en A. G. Linde
man, van Rotterdam, Penningmeester. Het
overige, 2-tal plaatsen in het Bestuur werd
opengehouden tot de volgende vergadering
(die op 6 Aug. te Den Haag zal plaats heb
ben)ten einde de vereenigingen uit de zui
delijke provincies in de gelegenheid te stel
len, deze plaatsen te bezetten.
Aan dit Bestuur werd machtiging gegeven,
de Bisschoppelijke en Koninklijke goedkeu
ring op de Statuten aan te Vragen. Met in
gang van 1 October 1911 zal hij het Bureau
voor de R. K. Vakorganisatie worden aan
gesloten.
De vergadering werd bijgewoond dóór den
heer [Wi Mooyman uit Rotterdam, die zich
belangloos als propagandist van den Bond
heeft ter beschikking gesteld.
BLOEMEND AAL.
Schapenduin. De bond Heemschut l-eeft
een adres gezonden aan de Provinciale Staten
van Noordholland, waarin wordt meege<l?eld:
dat het dagelijksch bestuur van genoemd m bond
een onderzoek heeft ingesteld naar aanleiding
der grieven, die tegen de bebouwing, vanwege
het provinciaal geslicht Meerenbcrg in de Scha
penduinen te Santpoort ondernomen, van ver
schillende zijden werden ingebrachtdat be
vonden is, dat deze grieven gegrond zijn, en
dat door dis bebouwing de schoonheid ernstig
geschaad wordt. Redenen waarom adressant aan
Prov. Staten verzoekt zulke maatregelen te wil
len nemen, als kunnen strekken om althans ver
dere ontsiering te voorkomen.
Burg. Stand. Geboren: d. van G. Kromhout
Delis.
SCHOTEN.
Een schadepost e. Maandagmiddag tegen vijf
uur reed de stoomtram HaarlemAlkmaar ter
hoogte van Bloemenhoven" een rijwiel aan
der Haariemsche firma v. T. en R. Het rij
wiel was belast met een mand gevuld wet tal
van kruiden:'ers-ar'ikelen, en was een wijleneer-
gezet tegen het hek van een langs de tram
baan staand perceel.
Van de boodschappen bleef zoo goed als niels
in goeden staat.
HEEMSKERK.
Schoolpad. Sinds geruimen tijd is het be
rucht geworden „Schoolpad of Marquett ?-pad"
voor het publiek verkeer gesloten en -ert de
gemeente met een der eigenaars van liet erf,
waarover het bewuste pad loopt, een proces.
Thans is door de Rechtbank beslist, dat de
gemeente in hare rechten is het pad wede:
voor het publiek verkeer te openen.
HEEMSTEDE.
Onbestelbare stukken gedurende de le helft
der maand Juni 1911.
M. Laurenblosch, Heemstede; Ph. Mich ids en,
Anvers.
HAARLEMMERMEER.
Burg. Stand. Geboren: d. van J. Maarse
Van Zijverden. z. van P. Meijer—Tak.
Overleden: W. Stroombergen, 9 m.
i EEN MIS VOOR PRINCETEAU,
In het college Saint Jean de Bazas te
Bordeaux is een plechtige Mis opgedra
gen voor den ongelukkig om het leven geko
men vlieger luitenant Pierre Princeteau. De
Mis werd opgedragen door abbé Teyssère,
een oud-medeleerling van den aviateur.
Abbé Dumas hield de lijkrede, herinnerde
aan het ontzettende drama op het vliegter
rein te Issy en eerde den gevallene als
Eraschman en katholiek.
(Naar het
Judieaël duwde Beneden tegen eou ui
waardoor een steen verschoven werd ea
smalle opening zichtbaar werd. De opziel^
ter moest zich buigen om er door te kunnen.
Eeri nieuwe duw tegen den steen bracht
hem weer op zijn plaats.
Hij was in een galerij, een soort smalle
gang, wagriu hij voorovergebogen moest loo-
pen. De grond was verbazend oneffen. Zon
der bet kleine licht, waarmede Judic zich
bijlichtte, zou zijn voet bijna bij iederen stap
tegen een uitstekenden steen gestooten heb
ben of in een gat terecht gekomen zijn.
De gang werd breeder en word na een me
ier of dertig plotseling hooger, en Judic zag
voor zich een deur, die hij door middel van
een veer aan den binnenkant opende. Hij
wam vervolgens in een bijna cirkelvormige
zaal, met een zeer hoog gewelf.
Men voelde er een koude, maar droge tocht,
ver°nderstelling gewettigd was,
at dit onderaardsche gewelf een uitgang
lüe^ de buitenlucht in gemeenschap
eiZij was ten minste zoo ingericht, dat men
verblijf kon houden. Men vond er het
lioognoodige huisraad: een ledikant, kast,
tafel en stoel, alles van ijzer. Op het ledikant
lag een matras en eenige dikke dekens. Op
een tafeltje, dat in den muur vastzat, stond
wat vaatwerk: een schotel, een bord, mes, le
pel en beker, alles van ijzer, evenals de meu
belen. In een kandelaar stond een bijna op
gebrande kaars.
Judic deed als iemand, die daar gewoon
was. Hij blies zijn lantaarn uit na de kaars
op den kandelaar te hebben aangestoken en
hij ging haar de kast, die, evenals de deur
seopend werd met behulp van een zorgvul-
hi? borgen veer. De heeren van Kerban-
scii'atten 0hsetwijfeld in vroegere dagen bun
trouwd, mootdit n]eubelstuk hadden toever-
goed verborgon S' "agervell> dat zij ze
Maar thans bevatten' <1a c+ i i
van de kast niets anders dl™ 1
kistje, eenvoudig met een sleutel gflloten
een pennliouder en een inktkoker.
Judic nam deze-drie laatste voorwerpen,
zette ze op tafel, ging zitten en begon in het,
schrift te bladeren. Hij las zonder bepaalde
volgorde hier en daar: nu cna dan veegde hij
met zijn bevende vingers de dikke zweet-
droppels van zijn voorhoofd af en slaakte hu
een diepen zucht.
Heftig greep hij naar de pen; maar toen
liij op bet punt was te gaan schrijven, mom
pelde hij.:
Ik Leb er den moed niet toe.
Zijn vingers beefden zoo hevig, dat de pen
op het papier viel en een grooten inktvlek
maakte.
Hij liet de pen liggen en bedekte zijn ge
laat met de handen.
De plaats, waar hij zich bevond, bracht hem
een niet te vergeten uur uit zijn verleden in
herinnering. Daar was hij misdadig gewor
dendaar had hij, toegevend aan de be
koring, besloten te voldoen aan den wraak
lust, die hem verteerdedaar had zijn
geest een trouweloos plan ontworpen met een
nauwkeurigheid, die geen enkel punt onze
ker liet.
Zeven-en-twintig jaren waren er sindsdien
verloopen.... zeven-en-twintig jaren van
kwelling
De wraak bad bittere vruchten gedragen,
bij had veel meer geleden, dan zijn slacht
offer.
In de eenzaamheid en bet balf-duister
van dat onderaardsck vertrek lag Judieaël
als in doodstrij.
Voortdurend klonken hem de woorden van
Guy in de ooren: „Ik zal in de eeuwigheid de
overtuiging meedragen, dat uw voorgewende
aanhankelijkheid slechts een leugen was". Hij
overwoog ze nog eens, die wreede woorden..
Ze waren als een dolk die telkens opnieuw
zijn hart een wonde toebracht.
Een leugen! Zijn leven was niets anders
geweest, hij was genoodzaakt dit bij zich zei
ven te erkennenzijn leven, geheel zijn
leven, behalve zijn vereering voor den laatste
der Kerbanhir.
En toch, het was z ij n schuld, dat het kind
nu ging sterven.
Het geheim van den Put der Schatten ken
de hij, Judic, reeds sinds zeven-en-twintig
jaren.
Hij heeft gelijk, zeide de ongelukkige, ik
ben zijn moordenaar
Ook het woord van Fantik kwam hem In
de gedachte: „Maak alles goed, beken de
waarheid en misschien zal God zich ontfer
men en het kind in 't leven laten".
O! als dat eens mogelijk was!.... als, in
ruil voor de vrijwillige vernedering van den
schuldige, bet leven van een onschuldige ge
red kon worden!
Als bij dus weigerde alles goed te maken,
zou Judieaël tweemaal de moordenaar zijn
van Guy.
Abes go:d maken, zich zelf beschuldigen,
met eigen hand de kroon van trouw en ver
knochtheid, die zijn hoofd sierde, afrukken.,
neen, dat zou hij nooit kunnen. Zoo iets
eischt heldenmoed en men wordt geen held
doi r jarenlange dubbelzinnigheid.
Hij zou zich dus niet beschuldigen: nie
mand dan God zou weten....
God, die weldra zou oordeelen.
Een voortdurend zedelijk lijden had de
krachten van Judieaël gesloopt en de ontroe
ringen oer laatste weken hadden dit sloo-
pingswerk voltooid. Toen hij den vorigen
avond was thuisgekomen, met de kleederen
aan zijn lichaam gekleefd door een kouden
wereld verlaten. Maar terwijl het kind op zijn
bed gewox-pen en sinds dien had de koorts
hem niet meer verlaten. Hij voelde, dat hij
aan 't einde van zijn leven gekomen was; hij
zou zijn kleinen markies niet lang overleven,
misschien zouden zij op hetzelfde uur deze
wereldverlaten. Maar terwijl het kind op zijn
en gelen vleugels naar het rijk der hemelen
zou opstijgen, wat zou er dan van hem ge
worden, van hem, den onboetvaardigen mis
dadiger?
Het Bretonsch geloof, dat geloof, dat hem
van zijn geboorte af was ingeprent, bracht de
valsche redeneeringen aan 't wankelen, zoo
dat het gewicht daarvan hem nooit geheel
had kunnen verdrukken.
God, het oordeel, de hel: die waarheden,
welke hij in de uren van bekoring placht te
ontkennen, vertoonden zich aan hem als
werkelijke, afschrikwekkende visioenen.
De onverbiddelijke wijzer wees het uur van
de rechtvaardigheid aande op aarde be
gonnen kastijding zou hiernamaals worden
voortgezet.
Judieaël zat niet meer; hij was langzamer
hand op den grond gegleden en bleef daar
liggen, terwijl hevige schokken zijn lichaam
deden trillen.
Hoe lang had hij zoo gelegen? Hij wist het
niet. Ten slotte richtte hij zich op de knieën
op, vouwde de handen en de kreet van zijn
hart kwam over zijn lippen:
„Heilige Maagd, heb medelijden".
Waarom was hij de verwarring van zijn
gedachten de herinnering aan de Moeder van
God bij hem opgekomen? Durfde hij mis-.,
schien God-Zelf niet aanroepenmis
schien had in vroegere dagen, toen hij nog
een rein en goed kind was, zijn moeder kern
geleerd, dat men nooit tevergeefs de Hoop
der wanhopigen aanroept.
(iWflrdf vervolgd.)
