BUITENLAND.
BINNENLAND.
hcitous
Het geheim van den
ffieeuwentoren.
ileesusteedsolis woningtoestanden vóór en
na de foepasgiog der Woningwet.
Sport en Wedstrijden.
Haarlem—Brussel.
feuilleton
Bosi
ffiandschoenon.
P'1*
V''2.
Qliemarkt.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Onder dezen titel schrijft dc heer Di. Droog
ten interessant artikel in bet „Kath. Sociaal
W'eckblad", dat aan artikSlen van deze soort
inderdaad eenige behoefte heeft om zijn terecht
iooggeroemde aantrekkelijkheid en interesse te
iehouden.
Dr. Droog behandelt in dat stuk de wonin
gen der onzen lezers bekende woningvereeni-
jging „Berkenrode", die in dit blad in woord
f n beeld reeds eenige malen zijn beschreven.
Na de schildering van een krotwoning, zoo
bis in 1908 door den ïïeemsteedschen Raad (en
Jioogelijk terecht!) werd afgekeurd voor bewo
ning, geeft Dr. Droog dan een omstandige be
schrijving van een paar woningen van ver
schillend type, door „Berkenrode" gebouwd, en
'wij moeten ons wegens onze beperkte plaats-
tuimte vergenoegen, om slechts enkele gedeel-
ten van deze beschrijving, die onzen lezers niet
geheel nieuw is, doch toch interessant Ocnoeg
is, hier over te nemen.
Ren paar héél opmerkenswaardige, typische
bijzonderheden mogen echter de aandacht voor
bet artikel-zelve levendig maken.
Over de keuken b.v., in het type „zuinig-
beid met overleg" schrijft Dr. Droog:
„De keuken is niet groot en slechts an-
Jerhalven meter breed, zelfs niet breeder dan
de gang; want zij mag niet als woonkamer ge
bezigd wordenmaar ze is wel degelijk voor
den van een gootsteen, die elders zoo dikwijls
ontbreekt en dan de achterzijde van de huizen
tot eeuwigdurende modderpoelen maakt (het
menagewater moet toch ergens blijven) en er
is ook een ruimte voor het fornuis onder den
schoorsteen. Daarnaast bevindt zich een vaten-
kast met glazen deuren; waaronder nog gele
genheid tot berging van andere zaken, die in
de keuken thuis behooren.
„Aan de aehterijde van de keuken bevinden
Zich nog een deur en een raam, op den tuin uit
ziende en zoodanig ingericht, dat ook hier ver
dichting en ventilatie tot haar recht komen.
„Op een interessante kleinigheid in de keu
ken wil ik nog even uw aandacht vestigen. Ge
xiet er namelijk nog een waterleidingkraan
jJHeemstede verheugt zich sedert een paar ja-
Sen in een waterleiding) maar die kraan be-
jvindt zich niet boven den gootsteen. De bedoe
ling van deze schijnbare fout is om het verspil-
jjicn van water te verhinderen. Want wordt nu
jdo kraan niet tijdig en behoorlijk dichtgedraaid,
Bar. loopt de keuken onder water en volgt on
middellijk de straf op de nalatigheid. Hadden
We dezen maatregel niet genomen, dan ware 't
jvoor de gemeente niet mogelijk geweest het
prater zoo goedkoop aan ons te leveren (tegen
p.0 cents per week) als nn geschiedt."
i Het bovenstaande kan dienen als bewijs van
Ven smakelijken, frisschen toon waarop Dr.
Droog van zijn lievelingsplan (want „Berken
rode" is voor het grootste deel Dr. Droog's
Stichting!) vertelt.
Het slot van het artikel nemen wij geheel
jDver
„De helft van al onze huizen kost met inbe
grip van waterleiding ni^; meer dan ƒ1.90
2.10 per week, en dat kan overal, waar dc
"y;rond nog niet duur is (b.v. niet meer dan
1.50 per Meter) en de fundeeringen door wee-
-ten ondergrond geen extra-onkosten veroorza
ken.
„De meubileering van een dergelijk
thuisje hangt natuurlijk grootendeels af van den
jvelstand en den smaak van den bewoner. Xn
tie vroegere arbeiderswoningen was de huis
kamer dikwerf bezaaid met oude, half versie-
Ven kleedjes, die de met den huiszwam door
trokken houten vloer of steenen bodem bedek
ken. 't Spreekt vanzelf, dat één karpet midden
(j>p den vloer of een' zeil veel beter aan de hy
giënische eischen voldoet. Als men gang en
keuken niet van tegels of granietvloer voor
liet, kan men ook daar den houten vloer met
linoleum bedekken. Oud-Hollandsche meubelen,
Uie men tegenwoordig ook goedkoop en toch
Vmaakvol kan betrekken van verschillende fa
brieken, doen in die omgeving zeer goed en de
gn fine-taille vorm geplooide gordijntjes zijn
Ivoor de glazen en de bovenlichten der binnen-
en buitendeuren als 't ware geknipt.
„Op de kamerwanden prijkt een donkerrood
g>{ geel behangsel, ter wering van ongedierte
jen voor de goedkoopte direkt op den muur aan
gebracht. Geverfde muren vallen bij onze be
woners niet in den smaak..
„De tuin, meestal 10 bij 5 Meter, is groot
genoeg om er wat bloemen of iets anders in te
4elen en aan het schuurtje plaats tc verleenen,
benevens aan het privaat dat door een korten
apen gang met afdak aan 't huis verbonden is
,en tussclien schuurtje en keukendeur ligt, maar
'toch is die tuin weer klem genoeg om van uit
de huiskamer toezicht op de spelende kinderen
tc houden (een arbeidersvrouw houdt er meeest-
al geen dienstbode op na om naar 't kleine
volkje te.zien) en te beletten, dat varkens
hokken en andere rommel er in worden ge
plaatst. Paaltjes met gegalvaniseerd draad,
waarlangs een of andere klimplant kan op
groeien, vormen de afscheiding van de nabu
rige tuintjes en van het pad, dat achter de tuin
tjes loopt en waarop ze een uitgang hebben, die
de gelegenheid opent om steenkolen, aardap
pelen etc. niet door voordeur en gang te moe
ten binnenloozen. Een kleine, maar goed ven-
tileerbare kelder geeft berging voor deze
benoodigdheden en is ook geschikt om de melk
der kleinen koel te houden. Het dak is met roo-
de pannen bedektzoolang we nog niet alge
meen huizen van gewapend beton bouwen, zal
dat wel de meest duurzame en geschikte bedek
king blijven; mogelijk dat het platte dak van
het betonhuis der heeren Harms Hana (te
Santpoord) nog wel eens passend blijkt in groo-
te steden om er het gebrek aan tuin te ver
goeden.
„Laat ik eindigen met te zeggen, dat de be
woners zonder uitzondering met hun huisjes,
èn wat doelmatigheid èn wat comfort betreft,
bijzonder zijn ingenomen.
„Als duidelijk blijk van waaraeermg onzer
zijds, geven we aan de nette bewoners, als ze
hun huur geregeld betaald hebben, op 't einde
van het huurjaar een week huur cadeau. En
de heilzame invloed, door den bouw dezer
woningen op de verdere woningtoestanden in
onze gemeente uitgeoefend, valt al evenmin
te miskennen. Bij al de bezwaren van liever
lede tegen de toepassing der woningwet inge
bracht en waaronder, ik erken het gaarne, ook
redelijke zijn, maar waarvan toch het groot
ste deel terugvalt op ongeschikte bouwverorde
ningen, die-men zonder tegenspraak met de wet
geheel anders kan inrichten, bij al die bezwa
ren meen ik er toch wel eens op te mogen wij
zen, hoeveel blijvend en steeds aangroeiend
voordeel deze wet voor ongelooflijk slechte toe
standen heeft aangebracht. Want sedert den
korten tijd, dat onze nieuwe, hygiënische wo
ningen bestaan, zijn, zelfs zonder onbewoon
baarverklaring tallooze krotten opgeruimd en
verbeterd. Niet alleen de concurrentie dwong
daartoe; maar ook de aanschouwing van het
goede, dat was voortgebracht, bracht verschei
dene huieigenaren tot het inzicht, dat het toch
zoo niet meer ging. En als bijkomend voor
deel mag zeker worden aangemerkt, dat ook
aan de bouwbedrijven ruimschoots werk werd
verschaft.
„Ook het zoogenaamde „opsehuivingssys-
teem" faalde hier in zijn werking niet. Zoo
kende ik een buurtje, waar overigens zeer net
te huisgezinnen, maar onbewust van de waar
de en ook door het gebrek aan comfortabele
woningen in de gemeente, in bepaald armzali
ge huisjes, al jaren hadden gewoond. Door het
afbreken van een paar krotten, kwam plotse
ling, toen een dier huisjes open stond, een
zeer onfrissche familie daar als een vreemde
eend in de bijt tusschen vallen. Het gevolg
was, dat de nette bewoners nu allen uit de arm
zalige huisjes vertrokken en zich in onze nieu
we woningen gingen vestigen. Zoo zou ik meer
ervaringen kunnen hoekenmaar 't is reeds
voldoende om aan te toonen, dat hier althans
theorie en practijk in gelukkige overeenstem
ming hebben gewerkt."
EEN KRANIG VEDUjWMENSCH.
De te Moskou verschijnende- bladen be
vatten uitvoerige berichten over de Kozak-
leenvrouw Alexandra Kudasehewa, die een
reis te paard ondernomen heeft van Cliar-
bin, in Siberië, naar Sint-Petersburg-, en
thans in de oude Kremlin-stad is aange
komen. Mevrouw Kuda-schewa is 36 jaar oud.
Aij is afkomstig .uit Turk ons tan, waar haar
Idat1*! Kozakkenofficier is geweest. Toen in
1904 haar man gestorven was, begaf zij zich
naar het Verve Oosten, waar zij sedert dien
heeft gewoioi/d. In jen iaa,tsten tijd was zij
bofökhoudscer baj dèn Dessoeri-spoorweg. Me
vrouw Kudaschewa draagt een volledige Ko-
zakken-uitrusting.- Je Moskou heeft de be
velhebber der Don-Kozakken voor de kranige
dame een kamer in de Kozakkenka,zerne ter
beschikking gesteld-
Over haar rit van Gharbin na,ar Moskou
verhaalt mevrouw Kudasehewa, liet vol
gende
„Den 13den Mei 1910 reed ik van Ohar-
bin weg. Ik reed onafgebroken door, zomer
en winter, meestal op den grooten, ouden
M.oskousehen weg, die dikwijls, bijvoorbeeld
te Irkoetsk en te Tobolsk, zich op 160 a
240 kilometer van den spoorweg verwijdert.
De geheele afstand bedraagt ongeveer 17.500
kilometer.
„Do leelijkste reistijd was de winter. Zoo
reed ik eens 250 kilometer bij een koude van
42 graden, waarbij mijn linkerwang en mijn
vingers bevroren. Overigens bén ik zeer te
vreden over mijn reis en voel mij zeer wel.
Avonturen heb ik in grooten getale be
leefd. Te Irkoetsk werd ik voor een door Üe
regeering uitgezonden geheime politiebe
ambte gehouden De boeren omsingelden
liet huis, waarin ik 'logeerde, en ik kon hen
slechts hierdoor verdrijven, dat ik verschei
dene revolverschoten in de lucht loste._ Te
Tobolsk hield men mij 'zelfs v'oor donAn
tichrist. Dat ik een vrouw wa-s, wilde nie
mand gelooven. Te Orenburg verspreidde
zich het merkwaardig gerucht, dat mijn
paard, waarmee ik 's nachts de kamer
deelde. Duitseh kon spreken. Er versche
nen kooplieden, die mij een gewéldig lio-ot-
gen prijs v'oor het „sprekende paard" bo
den. In vele steden werd ik plechtig Ont
vangen. Gedurende de veertien maanden, da,t
ik op reis ben, heb ik ongeveer '7000 gulden
uitgegeven. Mijn paard „M'ongolik" is zeer
klein; ik voeder en Poskaïn het zelf.
Het doel van mijn reis is,- te bewijzen',
dat de Kozakkenvrouwen evengroot 'uithon-
dings- en weerstandsvermogen bezitten 'als
do mannen, en dat 'zij even gemakkelijk al
lerlei. ontberingen kunnen verduren.
Hel meisje met den lasso. Miss Janc Lit-
mar, een 18-jarig meisje was alleen in den
uildragerswinke', dien haar broeder in de Derde
Avenue te New-York drijft, toen een forsch ge
bouwde, breedgeschouderde man binnenkwam,
met een zak op den rug, die bleek stukken
zink, looden pijpen, hamers, tangen en verder
gereedschap te bevatten, hetgeen hij haar te koop
aanbood. Miss Janc wilde er niets van hebben,
vermoedend, dat het gestolen goed was, welk
vermoeden zekerheid werd, toen zij het gereed
schap wat nader bekeek en zij het herkende,
als uit den winkel van haar broeder afkomstig.
Zij zei-de het den man zonder omwegen, maar
deze ontkende en. pakte alles weer in den zak.
Terwijl hij daar mee bezig was, had miss Jane
ongemerkt een lang, dun stevig koord gegrepen,
dat in den winkel' werd gebruik!, om pokken
bijeen te binden en toen de dief, met zijn ge
stolen goed weer op den rug, den winkel wilde
verlalen, wierp het meisje hem met groote be
hendigheid den lasso om den nek en trok dien
zoo sterk aan, dat hij bijna stikte en zich niet
kon verweren. Daarna, telefoneerde zij aan de
politie, die sinjeur inrekende.
Uit den dood opgestaan. In het Bosnische
dorp Zvornik was de landbouwer Ljubomir Ra-,
kic op 40-jarigcn leeftijd aan een longziekte
overleden. Dc doode lag in zijn kist en de we
duwe had met andere vrouwen bij hem gebeden.
Zij verliet daarop de sterfkamer en liet dc
zocksters uit. Kort daarop teruggekeerd, zag zij
tot haar ontsteltenis, dat de doodkist ledig was
en het lijk nergens meer te vinden. De vrouw
riep de buren en doorzocht het huis en tuin,
totdat zij den doode ten slotte in den moestuin
vonden liggen. Zijn oogen, die gesloten war on
geweest, had hij nu wijd open, maar verder
gaf hij geen teeken van 'teven. De dokter, die
geroepen werd, constateerde ten tweede male
den dood. Wegens den doorgesta renen schrik ligi
nu de weduwe ernstig ziek.
'Een cycloon heeft over Phiiip-popel ge
woed. Gedurende een half uur was de lucht
pikzwart en de temperatuur werd zoo ondraag
lijk, dat ver chebdenc mensdhen het bewustzijn
verloren. Weldra viel er- oen regen ats van een
wolkbreuk en tegelijkertijd stak een hevige storm
op. Tal van telegraaf palen werden, omver ge
worpen, boonten ontworteld en. door de 1: ebt
geslingerd. Op de omliggende velden werd de
oogst verwoest. Verscheidene in aanbouw zijnde
huizen stortten, in en ook bestaande gebouwen
werden bc chadigd. Wagens met paarden werden
opgenomen en eenige meiers ver geworpen. Ze
ven vrouwen, die over de brud van de Ma-
ritza gingen, werden in hei water gesleurd en
verdronken. Ook zijn verscheidene menschen
verwond door vallende schoorsteenen enz.
Het groote lot! Eenigen tijd gelsden heeft
de eigenaar van sen Japan, ch warenhuis een
loterij op touw gezet met als hoofdprijs een
echtgenoot. De Amerikanen, die in alles willen
concurreeren niet dc Japanners, leveren thans
het pendant van deze vinding door een andere
loterij te organiseeren, waar de hoofdprijs een
gemalin is. Voor een weeshuis te Pittsburg zal
binnenkort een feest plaats hebben, waar de
clou is de verloting van. een mooie twintig
jarige jonge doms, die zich bereid beeft ver
klaard, den winnaar naar het altaar te volgen.
De gelukkige, die het groote lot trekt, krijgt
dus voor 50 ct. zijn bruid, verder gratis de
bruiloft, de huwelijksreis en uitzet. Er moet
reeds een groote aanvraag zijn om loten, het
comité heelt bijna geen tijd al de vragen te
beantwoorden. Of de jongedame nog eein moe
der heeft, oi zij blond is of donker, of zij goed
koken enz.
Maar het comité is voorziehtig en bederft de
verrassing niet, alleen is bekend, dat de toe
komstige bruid goudblond haar heeft.
Do geiorcoerde brandkast, 't Is te Hilver
sum gebeurd in een kantoor.
Een der beide patroons had de brandkast
geopend en er een en ander uitgehaald. Hij
wild© de kas weer sluiten, dooh het ging niet.
Vergeefs duwde en drukte hij met alle kracht,
de deur bood tegenstand. Toevallig was er een
vriend aanwezig, die zich beschikbaar stelde om
de deur tot reden te brengen. Hij wrong, draai
de, peuterde en knoeide, dcch schoot niets op.
Er scheen iets geheimzinnigs gebeurd te zijn.
Daarom ging men de deur en het slot eens
aan een nauwkeurig on-depzoek onderwerpen. En
jawel'hoor! Daar werden krassen, gleuven en
andere onregelmatgihden oreklekt, die er al ja
ren in waren, doch die nu reden tot ernstige
argwaan boden.
Slot-conclusiewas clan ook: er is ingebroken.
Toen dat eenmaal vaststond, concludeerde men
verder, dat de ingringers in hun arbeid moesten
gestoord zijn, daar er niets vermist werd.
Het geheele kanloor werd nu van links en
rechts bekeken en steeds meende men meer
sporen van inbrekers te ontwaren. Intusschen
moest voor het oogenbtik allereerst de gefor
ceerde deur worden gerepareerd. Men requireer-
de dus eèn smid. Deze bekeek de deur met
verbaasde blikken aan alle kanten, krabde zich
wijsgeerig achter het oor en verzekerde zich
aan dit meubel niet te wagen. Zijn nader advies
klonk: laat een vakman komen.
De raad werd goed geoordeeld en een vak
man was weldra aanwezig, gewapend met vij
len,' boren, tangen en allerlei ander tuig.
Een en ander werd door den. man neerge
legd waarop hij de deur van top tot teen be
keek. Daarop sloeg hij een blik in de kast en
een iron'rch g'imlachje deed zijn neusvleugels
ietwat trillen.
Patroon, vriend en bedienden stonden nieuws
gierig toe te kijken, tot de vakman fckoniek
zeide: „Cch mijnheer, zoudt u misschien even
dat postzegeldoosje daar op de bovenste plank,
uit de kast willen halen.
De patroon haastte zich aan het verzoek te
voldoen, de vakman drukte nu even tegen de
deur en... en klaar was Kees!
Wat was het geval?
De andere patroon had, terwij! de kast open
stond, het bewuste doosje op de bovenste plank
gezel. Het donsje stak een weinig te vee! naar
voren, waardoor een van de ijzeren blokken
van de deur bij het sluiten tegen het doosje
aansliei, zoodat bet onmogelijk werd de deur
te sluiten.
Het onnooze'.e doosje, was het er dan ook
al een ;,van de bovenste plank" was dus de
oorzaak van al dc inbrekersfantasie.
Men zegt, dal de vakman, met de vijlen,
boren ent angen. in de hand en een breeden
grijnslach op het gelaat naar zijn baas is weer
gekeerd. En dal de baas om de merkwaardige
vakkarwei van zijn knecht smakelijk heeft ge
lachen.
Do Propagandist.
Anion Zeegers, huisvader van middelbaren
leeftijd, is in een der drukste voLksbuurtcn ge
vestigd ais mr. barbier en coi'ieur. 'i Staat in
derdaad op zijn ruit te lezen: barbier en coif
feur. Vermoedelijk kan men dus bij Anton Zcc-
ders op z'n Hollandsch en op z'n Fransch be
diend worden. Niettegenstaande heeft Zeegers dc
renommee van de buurt. Door de weeks, dat
wil in 't barbiersbelrijf zeggen op alle dagen
behalve Zaterdag, kan Zeegers de klandizie best
alleen af, maar Zaterdags komt 'r een bleakneu-
zig jongetje assistccren. Het jongetje zeept in,
wasèht 'de bakjes en de kwasten uit, de patroon
scheert én tapt moppen. Dc moppen zijn salon-
fahig soms. Ze zijn pikant meestal. Zee
gers' barbiers- en coi ieurssalon is befaamd van
wege de moppen, die cr getapt worden. Heiaas.
het bovenstaande behoorde in den voltooid ver
leden tijd geschreven, te zijn: De moppen zijn
sa'.on'ahig geveest. De moppen zijn pikant ge
weest. Zeegers' salon is befaamd geweest.
De boel is verlcopen.
Er komt nauwelijks meer een enkele klant.
Het is een gekke geschiedenis.
Zeegers, in alle opzichten vooruitstrevend' was
op zekeren avond uit geweest. Niet, zooals ge
woonlijk, naar het Brongebouw of De Kroon,
maar op aandringen van een zijner bestte klan
ten naar een godsdienstige samenkomst.
Groolendeels alles, wat bij daar gehoord en
gezien had, was geheel nieuw voor hem geweest
en had een zeer diepen indruk op hem gemaakt.
Bij dien éénen keer was het niet gebleven.
Zeegers werd een trouw bezoeker van de bijeen
komsten. En nu had hij er behoefte aan, om
met anderen le spreken over de onderwerpen,
die op die bijeenkomsten behandeld werden.
In de eerste plaats kwam daarvoor in aanmer
king zijn echtgenoote, maar aangezien Zeegers
van bedoelde dame nooit of te nimmer gelijk
kreeg, zag hij weldra 't hopelooze van derge-
gelijko debatten in en deed zelfs geen tweede
poging. In de tweede plaats... zijn klanten.
En zoo is hel dan .Zaterdagavond geworden.
De „salon" is druk bezet, het bleekneuzige jon
getje zeept in, Zeegers scheert en... zwijgt.
Zeegers is in gepeins. Hij zal van de gelegen
heid gebruik maken om te propageeren voor de
schoone zaak, waaraan hij zich wijden wil. O. wat
zou hei niet heerlijk zijn, als deze mannen
morgen aan den dag eens allen op de bijeen
komst kwamen!
Hoe ze daar echter toe te brengen-»
Zeegers scheert, zwijgt en peinst.
Hoe is 't Zeegers? vraagt een der ra
nen, wat is de nieuwste mop?
Maar de barbier schudt ernstig het hoofd.
De klanten kijken hem vol verbazing aam
Opeens, terwijl hij zich naar den volgen:!.:,
pas ingezecplen klant begeeft, voelt hij ais L
intuïtie een goed aanvangspunt. Hij zet zü::
scheermes op den riem aan, houdt het dan
waarschuwend omhoog en vraagt dan plerh
aan den man in den scheerstoel:
Jansen, ben je bereid te sterven?
Een geweldige paniek volgde op deze woorden.
Jansen vloog verschrikt overeind en holde m
een zeepgezicht dc straat op, onmiddellijk ge
volgd door de anderen En aan een ieder Na
telde hij, dat barbier Zeegers stapelgek was
geworden, hij had met een scheermes gedreigd
en gevraagd, of hij. bereid was tc sterven!
Sinds dien Zaterdagavond is de zaak verht;
pen.
Of Zeegers daarna nog méér propaganda -
maakt heeft, meldt de geschiedenis niet.
DE VLIEGjWEEK TF
LEEUjW ARDEN.
Ook den laatsten dag duurde het tot cl-n
avond, voordat gevlogen werd. Om halt' n-..-
g-en steeg .Cozic op en daalde na 5 minu
ten, wegens de (Westenwind, ongeveer au
derhalven kilometer ten wésten van hef
rein.
Het was nu negen uur geworden en li'
wel het comité het hem afried, Koning y. -
niet te houden: hij moest en zon vlieg--n,
hoewel 't reeds tamelijk donker was. Ondei
een oorverdoovend gejuich deze aviate.::
was reeds van zijn eerste opstijging ai dc-
favoriet van het publiek geworden nam
hij plaats in zijn „Goupy" en maakte - n
mooie vlucht, waarbij hij tweemaal over f
terrein vloog. Na de tweede maal sloeg zijn
motor over, hij wilde toen eerst met een
korten hoog naar het terrein terug, doch
begreep, dat hij dan in het daar staande
publiek zou terecht komen. Daarom nam hij
zijn draai langer, kwam zoo achter de liet
verst van het publiek verwijderde zijde, boog
toen om naar het oosten en streek op hei
terrein neer. Hij kreeg echter een rukwind
achter zich, vloog op en liep daardoor met
vaart langs' het terrein, .vlak op de zich
daar bevindende toeschouwers toe. Koning-
sprong op een afstand van plm.. 40 meter
van den voorkant van de voorzijde van her
terrein uit de machine, na vooraf het roer
omgeworpen te hebben.
Het bedreigde publiek, dat reeds zoo snel
mogelijk aehteruit was geweken, liep nu geen
gevaar meer: de machine reed nu naar rechts
op het terrein voor de hangars en veroorzaak
te daar eenigen schrik onder dc leden var
het comité, reporters, enz., die zich daar
bevonden, doc-h die voldoenden tijd hadden
zich te bergen.
De aviateur was ongedeerd en de machine
onbeschadigd.
Vap Brussel wenschte wegens den te ster
ken wind niet te vliegen.
Omtrent den toestand van de Donderdag jl.
op het vliegveld gewonde dames kan wor
den gemeld, dat mevrouw (WinkelGroot
huis voorgaande is; mevrouw (Winkel—
Van Tarel's toestand is dezelfde, haar her
stel is slechts een kwestie van rust; van
mej. Faber Reits-ma is de rechterarm geam
puteerd haar toestand is betrekkelijk goed,
Mevrouw (WeidemaVosman gaat goed.
NOG EEN.'
James Mare, een in Amerika bekende --.n
koen aviateur, is te Erie doodgevallen. Op
een hoogte van meer dan honderd meter raak
te hij het stuur van £ijn biplan kwijt en
plofte als een stoen naar omlaag.
DE VLUCHT DOOR BELGIË.
Van 5 tot 15 Augustus organiseert de
Belgische „Aeroclub" een rondvlucht door
België.
Er is honderdduizend francs aan prijzen
uitgeloofd. De koning heeft een beker be
schikbaar gesteld.
Amsterdam, 17 Juli,
Olienoteeringen per 100 K.ti.
Raapolie
Vliegend
In de stad
Juli
Aug.
Sept.Dec.
Lijnolie
Vliegend
In de stad
Juli
Aug.
Sept.Dec.
Jan. A pril
17 Juli
33Vj 331/i
811/1
31 P
451/4 45
44% 44V-
43
38'//
14 Juli.
33% 88/,
31%
31%
45/4 45 F
44%
43
38%
441 4
42s'.
44'/
99
(Naar het Fransch.)
:47,).
Gildas vroeg- om Guy te mogen zien.
De lieve kleine wacht u met ongeduld,
reide freule Olivette. Hij heeft vanmorgen al
reeds twintig maal gevraagd of ge nog niet
bijna kwaamt.
O! hij maakt het veel beter, zeide me
vrouw de Trézec triomfantelijk. Wij wilden
het eerst niet gelooven, toen hij zeide, dat de
goede God hem zou genezen, maar de dokter
was lieden ook zeer tevreden. De koorts is
aanmerkelijk mmder en hij heeft hoop, zegt
hij. Wij hopen niet slechts meer.... wij zijn er
,van overtuigd, dat we ons geliefd kind zullen
behouden.
Guy ontving den jongen man met zijn lief
sten glimlach.
,ZUR voortaan den naam van Kerfcan-
hir moeten dragen, neef Gildas, zeide hij, hem
omhel[ze d. Die iast was te zwaar v00r rn ij,
begrijpt ge. Ik zal me nu geheel aan mijn
schoone roeping wyden
Een ander wachtte met smarteHjk ongeduld
op de komst van Gildas: dat was Jndieaël. Hij
wilde den zoon van zijn slachtoffer zien, van
hem vergiffenis ontvangen. Dat was, zoo
dacht hij, de eenige reden waarom hij nog
leefde.
De jonge man ging naar de eerste verdie
ping van den Toren. Judicaël, die met meer
spreken kon, keek hem smeekend aan.
In naam van mijn vader en van alle
Kerbanliirs, die door uw schuld geleden heb-
I hen, Judicaël, vergeef ik u... zeide Gildas.
De ruwe trekken werden door een straal
van vreugde verlicht. De rector, die aan het
hoofdeinde hij Judic stond, liet hem het
kruisbeeld kussen en zeide:
Ga in vrede, mijn zoon.
En de rouwmoedige zondaar ontsliep zacht
en kalm.
Terzelfder tijd zeide Guy met een bekoor
lijke guitigheid tot moeder Germart:
Ik heb nooit een grootmoeder gekend.
Wilt gij de mijne zijn, evenals van mijn neven
en nichtjes?
Nu! of ik dat wil, zeide de oude dame,
die terstond voor hem ingenomen was, en
zooals billijk is, zult gij mijn benjamin zijn
In de salon zeiden de dames tot den heer
Liortain:
Beken nu maar, dat ge Madeleine hier
heen gezonden hebt om deze ontknooping
voor te bereiden.
Dat wil ik volgaarne bekennen. Geuige
als ik was van het onverdiende lijden van
Gildas, zocht ik reeds jarenlang naar een
middel 0111 hem weer in 't bezit te stellen van
zijn eigendom, dat hem ontnomen was. Wat
hem zelf betreft, hij had er met een bewonde
renswaardige gelatenheid voorgoed afstand
van gedaan. Ik, die toch zijn vertrouweling
was, heb hem nooit een hitter woord hooren
uiten tegen degenen, waarover hij zich met
reden kon beklagen. Na zijn dood gaf ik dc
hoop op, zijne kinderen weder in 't bezit te
zien .van hun wettige rechten; maar de tiid
vloog heen en ik gevoelde me steeds onmach
tig. Om goed te begrijpen hoezeer me dit .eed
deed, moet ge u maar berii>neren, dames, dat
de edelmoedigheid van Gildas ten opzichte
van mijnen broeder de eerste oorzaak was
van al zijn ellende.
Felix had aan onzen vriend die geleende
twaalf duizend francs terug kunnen geven,
door voortdurende tegenslag ging deze som
hij een l'inantieele crisis geheel verloren;
maar kon hij hem ooit teruggeven, wat hij
om die twaalf duizend francs verloren had?
Bij zijn sterven nu liet Felix die groote schuld
ter afbetaling 11a. Toen ik vernam, dat gij ecu
onderwijzeres zocht, scheen het mij toe, dat
de Voorzienigheid mij het middel aanbood,
en ik haastte mij er gebruik van te maken.
Maar vertel ons eens hoe Gildas kon
trouwen onder een valschen naam.
Ook hierbij is God op een bijna tastbare
wijze tussclienbeide gekomen. Toen hij Ker-
banhir verlaten had, had Gildas zich inge
scheept 0111 naar New-York te vertrekken. Op
dezelfde hoot was een jongeling van zijn
leeftijd, Claude Bresson. Het was een wees
zonder eenige familie.
Gildas sloot vriendschap met hem en of
schoon hij hem niet in vertrouwen nam, be
greep Claude toch ten deele zijn toestand. Te
New-York vertrokken zij, heiden even arm,
dezelfde kamer.
Claude was een teringlijder. Toen hij ge
voelde, dat hij niet lang meer zou leven, zeide
hij op zekeren dag tot Gildas:
Mijn vriend, neem deze papieren en maak
er gebruik van, zoovee) het u te pas kan te
men.
Slot volgt.
