dwaalwegen,
Epistels uit Kennemerland.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
NIEUWS UIT OEN UITREK.
STADSNIEUWS.
Kousen
Au Bon Marché
„Noyon s"
Haarlem-Brussel.
Sokken
XIX.
pEUILLETON
NIEUWE HAARLEttSCHE COURANT
I warmte is nu ta viardra&en, maar cl©
droogte is er nog. Een paar regendroppels
konden de noodige vterfnssching met aan-
fcr, Zii vielen als op een gloeienden
steenTVelel 'is- op het. veld verdroogd. In de
zandstreek, dus tusschen de duinen zijn de
aardappelen al dood. Zij hebben den strijd
opgegeven. Een wolkbreuk kan beft niet meer
goed maken, evenmin als een zacht, vettig
regentje. Dien boenen- en erwt en oogst kan
men .als mislukt beschouwen. Mbt de aard
beien ging heb beter. In ieein ander opzicht
is de warme zomer zeer voordeeüg geweest,
vooral in die plaatsen, welke aan de zie©
gelegen zijn. De toevloed van vreemdelingen
was daar, vooral des Zondags, ontzettend..
Nei ingdotenden profiteerden daar vannat uur-
lijk. Dat een gewoon café ruim 1000 ffesch-
jes bier op één dag verkocht, moet u niet
verwonderen. Op (enkele Zondagen waren de
bakkers uitverkocht. Doch de binnenwaarts
gelegen plaatsen, die bet uitsluitend van
den land- en tuinbouw moetien hebban zijn
er slecht aan toe- Die wellanden leveren een
treurigen aanblik; mond- en klanwzlaer
heerscht nog onder hot vee. De melkop-
brengst is zeer garing, zoodat de prijs der
melk, boter en kaas gaandeweg stijgt. En
langs de wegen! Er motehtien overal en den
geheelen da.g wel sproeiwagens rijden. Ik
hield er dadelijk mijn inktpoit ondier, want
mijn inkt is drabbig, vandaar dat dit zoon
ongelukkigen brief is, zwaarmoedig en. dor
611 droog.
Alles is droog; allen zijn lusteloos. Ook
in den handel hdïrscht lusteloosheid. Han-
clelsreizigers- klagen steen en been. In de
politiek niet de minste beweging. Gelukkig
dat de Propagandaclub 'der R. KL Kiesvterea-
niging te Beverwijk nog leemig* teeken van
leven geeft door ©en spreker te laten komen,
©en spreker, die niet uitgedroogd is. Hierover
zal uw correspondent zeker wel schrijven.
Zooais ik straks zei, Was de toeloop ,van
vreemdelingen naar de ze© ontzettend. Ook
[Wijk aan Zee profiteert er van. De badgas
ten echter minder. Het ligt niet op mijn weg
in dezen brief tafereeltjes te schetsen van
het strand en de duinen, doch dat men van
het goed© ook tie veel kap hebben bewijst
een request, dalt nu bij de badgasten circu
leert. In dit aan den Burgismödster gericht
schrijven wordt verzocht doop de ondertee
kenaars, bewoners van villa's en pensions ien
huurders van particuliere woningen, dat de
Gemeenteraad zorg© voor de rust en het ge
nat van hen, die hier telken jar© komen.
Het op het strand en aan de zee zijn wordt
hun bijna, zoo niet gehorl, onmogelijk ge
maakt door de Zondagsbezoekers. Oak in
'de week kap öfet getal „daigjeemieïischien''
voor hen hinderlijk zijn. Adressainten wen-
feehen een aanglewezletn ten afgeperkt deel van
het strand voor zich. Zij beweren, dat [Wijk
&£tn Zee hoe laaigtsr ihoe meer van zijme aacn-
4 rekkelijkheid gaat vterliezien. Bovendien ver
zoeken zij voldoend politietoezicht. Dit laat
ste. verzoek verwondert mij wel ©enigszins,
Dezen zomer took is or een tweede politie
man bijgekomen. Of/zouden deze mannetjes
Ook genieten in teen badstoel van de zee
lucht en wat het verblijf op hist strand hun
meer aanbiedt? Is Wet mogelijk; da,t zij ge
regeld in ©en zialig niets doem verkceren
en Gods water 'over Gods akker laten loepen
Ik heb wel eens hooren beweren en ook
wel kunnen cotastaieeren, dat hunne activi
teit niet groot is. De gemeenteveldwachter
miag 's Zondags eens rondloopeo, maar „in
de week" wordt op hem beslag gelegd op het
secretarie. De Rijksveldwachter, hoia ijverig
Pok, heeft zooveel en zooverLerl ei diensten
te prestoeren, dat hij onmogelijk stranddienst
kan doen, tenminste niet. geregeld. Meer po
litie acht ik niet noodig, a<ls de twiee tijde
lijk daarvoor alangestelden op hun „qiuvivte"
zijn; In het verzoekschrift wordt miet klem
aangedrongen op tusschen komst van be-
meent©, zoo noodig mist behulp van het Kph.
De badplaats [Wijk aian Zee zal andiers ge
vaar loepen als zoodanig niet meter mee te
tellen.
Is het drukke bezoek een gevolg va.n het
mooie weer, de overgroote warmte deed de
strandfeest© ommissie besluiten ha,ar pro-
pramma niet geheel af te werken. Het
strandfeest, voor de W ijk aan Zisesciba School
jeugd is niet doorgegaan. Hlsti daarvoor uit
getrokken geld zal lacht,er worden ter hand
gesteld a,an 'de sinds jaren bestaande school-
feestcommissie. Dteze zal in afwijking van
het jaarlijksche bezoek aian „Artis" dit jaar
feestvieren op Koninginnedag ,(31 Aug.) tie
Wijk aan Zee, Het plan is voormiddag trae-
tatie der schoolkinderen; namiddag wedstrij
den op het veld achter n--< tea er.
dank zij de vrijgevigheid der badgasten, vteel
geld is ingekomen, zullen er ook vele prij
zen worden toegteken'd. Bovendien zal door
de 5e jen 6e kl. eene Igroiote schoolreis gemaakt
worden op 30 'Aug. Het doel is Vrleeswijk,
ter bezichtiging van ©en rivier, dn een
schipbrug en verder allies, wat de reis op
merkenswaardigs aanbiedt. Zoo wordt bot
aangename, met htet nuttige verbolnden. Ge
lukkige [Wijk aan Zeeschte schooljeugd, die
geheel kosteloos zoo genieten kan! Ik heb
als schooljongen nooit zoo iets gehad.
Zooals uw correspondent te Wijk aian Zee
reeds liet uitkanten, is het verdrinken vlajn
menschen alleen de schuld van hen zfelven.
Ik herhaal dit hier nog eens, omdat de ver
onderstelling kon post vatten, als zoude on
voldoende toezicht of leen gevaarlijk strand
er de oorzaak van zijn. Beide ongelukken
hebben plaats gehad buiten de grens van
Wijk aan Zee, op Hoemskerk's gebied. Velen
der lezers weten wellicht niet, dat," Heems
kerk ook aan de zee grenst. Voor Wijk aan
Zee klinkt 'het minder prettig„Al weer een
verdronken te '"Wijk aan ZeeKent men
echter alle omstandigheden, dan kan het den
naam der badplaats niet- schaden.
8. N.
Een kranig werkmanszoon. Te Eidsvold
in Noorwegen is op 84-javigen leeftijd overleden
!de vermaarde Egyptoloog Lieblein, hoogleeraar
aan de universiteit te Kristiania.
Lieblein was de zoon van arme lieden en
heeft aanvankelijk als arbeider zijn brood ver
diend. Door zijn inspanning em met privaatlessen
wist hij 't zoover te brengen, dat hij op 2-5-jari
gen leeftijd te Kristiania onderwijzer kon wor
den. Hij studeerde door en werd op 28-jarigen
leeftijd student. Latelr studeerde hij te Berlijn
onder Brugsch en Lepsius en Egyptologie, en
verder te Turijn, Leiden, Parijs en Londen. In
1876 werd hij hoogleeraar te Kristiania. Zijn
grooten naam dankt hij voornamelijk aan zijii
werk Recherches sur l'hisloire et la civilisation
de l'anoienne Egypte, en door zijn werken lover
Egyptische chronologie en over Egyptische go
denleer. Tot zijn dood heeft hij kunnen werk,en.
O moeder s en droogte. Uit verschillende
deelen van Zwitserland komen berichten over
zware onweders, welke ernstige schade aanrich
ten. De druivenoogst lijdt geweldig door hagel
slag.
In d-e Jura daarentegen begint het waterge
brek nijpend Ie worden. Op talrijke boerderijen
moet men het drinkwater voor het vee uren
ver halen. In verschillende dorpen heeft de over
heid de gelegelnheiti om wafer te krijgen tot en
kele uren moeien beperken.
Een ander gevolg van de langdurige droogje
is, dat de ratten en veldmuizen in. scharen mar
de bewoonde oorden ko-men, waar voor deze
kuageys niets heilig is, zooda t de bevolking groo
ve drijfjachten organiseert.
Instorting in ©ein kerk. Tijdens een plech
tigheid in de kerk van Aussurucq, Frankrijk,
stortte een der galerijen in, waar, volgens een
giebruik in de streek der Basken, de mannen
alleen plaats hadden genomen. Een zestigtal de
zer werden medegeruk' naar beneden. Meest al
d>e vrouwen, die onder de galerijen zalen, kon
den vluchten.
Een twintigtal personen, zijn gewond geworden,
waaronder vijf erg.
Schouwburgbrand. Een hevige brand heeft
gewoed in het coulissen-magazijn van het theater
d-es Westens te Berlijn. Het vuur vond natuur
lijk rijkelijk voedsel in het zeer brandbare ma
teriaal, zoodat men aanvankelijk vreesde, dat
ook d-e schouwburg zelf aangetast zou worden,
temeer daar de brandweerlieden door den zwa-
ren walm niet dicht genoeg "bij het gebouw kon
den komen. Het gelukte echter den brand te be
perken tot zijn oorspronkelijken haard.
De coulissen voor negen opera's werden door
het vuur vernield.
Ovei'val in oen, postkantoor. In een hulp
postkan loor te Pest zijn drie tot nu toe onbe
kend gebleven personen binnengedrongen. Zij
ekch'en van de zich aidaarbevindende vrouwe
lijke ambtenaren het kasgeld. Daar dezen zulks
weigelden, trokken de roevers hun revolvers
en dreigden allen neer te schieten.
De ambtenaren gaven daarop de kas, 1000
kronen bevattende, over, waarna de roovers
vluchtten.
Zoo zijn ei'! Clément Vautel schrijft in
de „Matin": „In het bosdh van Fontainebleau
steekt een wandelaar een sigaar aan met een
lucifer, dien hij vervolgens in 't struikgewas
werpt. Gevolg, de sigaar van de regie trekt niet
en 'dooft uit, maar eenige dozijnen hectaren bo-scji
zijn verbrand.
De wandelaar bekommert zich niet er om...
Hij weet zelfs niet, dat hij verantwoordelijk is
voor dit onheil en wanneer hij in een courant
leest, dat het bosch door de vlammen is (ver
nield, roept hij uit: Dat moet wel een mooi
gezicht zijn!
Eenvoudig onachtzaamheid, zult ge zeggen.
Pardon! Ik acht dit een soort goedige onheb
belijkheid van een egoïst, die zich hoegenaamd
niet bekommert om wie o-p hem volgen.
Het is dezelfde man of een broertje |van
hem die de lift niet terugstuurt, die iin het
Bois de Botogne- vette papieren als herinnering
aan Ajn déjeuner achterlaat, die schillen van
een sinaasappel of een pisang op, het trottoir
laat vallen, die de punt van zijn pampluie on
der den arm houdt op, de hoogte van de oogen
van zijn medemensdien, enz. Met een goedigen
glimlach gaat- hij het leven door, zonder te (ver
moeden, dat hij een geesel is.
Dit type bestaat in tal van exemplaren. Hij
begaat bovendien geen enkele misdaad en gij
hebt niet het recht hem de geringste opmerking
ie maken. Overigens zou hij die niet begrijpen
Ik ,zou de ellendeling zeggen, ik d,i.e ide
beste kerelt er wereld ben!
Een Japansch geheim document,. De
„Agence d'Extrême Orient" publiceert den
tekst van een Japansch geheim document, dat
de stichting van een Japansch genootschap
voor spionnage onthult. In de inleiding wordt
o.a. gezegd, dat met de annexatie van Formosa
en Korea de nationale ontwikkeling van Japan
haar hoogtepunt nog niet heeft bereikt. Japan
moet er naar trachten zijn invloed over heel
het Aziatisch vasteland uit te breiden. China,
Indië, Siam, Indochina en Birma bieden een
prachtig arbeidsveld. In alle groote steden van
die landen moeten bureaux van het genoot
schap worden gevestigd. Het hoofdbureau zal
te Peking in het Japanseh gezantschapsgebouw
gekomen 1
Het genootschap zal land, volk, handel, ver
keer enz. onderzoeken en staan onderden
generalen staf, om dezen te voorzien van mili
taire, politieke, diplomatieke en strategische
bijzonderheden. Het ministerie heft wegens het
genootschap zijn particulieren spionnagedienst
op. Officieren, inspecteurs en personen, die zich
reeds in den vreemde ophielden en vreemde ta
len kennen, komen vooral voor opneming in het
genootschap in aanmerking. De militairen, die
tot het genootschap toetreden, trekken hun uni
form uit en vestigen zich op hun zendingspost.
als kooplui. Het genootschap beschikt voorloo-
pig over een bedrag van 100 millioen yen. De
„Agence d'Extrême Orient" verklaart, voor de
echtheid van het document in te staan.
Een nieuw reddingstoestcl. De Japansche
ingenieur Tatsujiro Imaizumi heeft een nieuw
reddingstoestel uitgevonden, dat bij een proef
neming voor zeeofficieren ep journalisten uit-
stekend voldeed.
Het toestel bestaat uit een ovalen, tamelijk
grooten kurkenring, met stof overtrokken en
welks deelen beweeglijk zijn, en verder uit eeni
ge houten staven met een groot, makkelijk op te
rollen net. Het net wordt door de houten sta
ven gespannen. Wanneer het not gespannen is,
kan het 18 menschen bevatten. Aan den kur-
kenrand zijn nog 4 wieltjes bevestigd, waarmee
men het toestel kan voortbewegen.
Wanneer het net gespannen is, lijkt bet toe
stel veel op een reddingsboot, doch deze netboot
kan niet door de golven worden omgeslagen
zij neemt veel minder plaats in aan boord <n
kan veel gemakkelijker bediend worden. De uit
vinder moet tijdens de Russisch-Japanscben
oorlog op dit idee gekomen zijn.
-De warmte in New-York. In de „Matiu"
vertelt Francois de Tessan op leuke manier boe
de New-Yorkers zich tegen de warmte weren.
Wie kan, ontvlucht natuurlijk de stad, zij die
blijven moeten, zoeken en vinden troost in de
zoogenaamde daktuinen. Deze tuinen spiege
len den staat van de welvaart hunner bezitters
af. De fraaiste zijn versierd met exotische p'i
ten, verlicht met electnsch lieh en verfris© -t
door fonteinen. De laatste vindt men in de wes
telijke wijken. Hier spelen Tziganen-orkesten de
modewijzen, terwijl men schommelt in „ro-
ekingchairs" en dranken met ijs naar binnen
werkt. De Hammerstein-daktuin geeft zelfs al
het genot van een musie-hall. Hij is er voor een
deel landelijk ingericht, een koe eet er hooi, een
half dozijn schapen slapen en in een ba i A i
zwemmen visschen, waarnaar de liefhebbers
hengelen. Er zijn hen gel wedstrijden boven op
het dak tegen 11 uur 's avonds en men weit op
Je bengelaars. Wie zou het gedroomd hebben,
hmgelen boven op een wolkenkrabber!
Als we jokken, doen we bet in commissie
van Francois de Tessan.
Hei ideaal van reizen, Zoo schrijft de ,Haag-
sche correspondent van de „Stand." heeft de
Staatsspoor uitgevonden:
Daar wist een mijner kennissen van te ver
halen.
Hij moest eenige dagen geleden met den avond-
sneltrein van Utrecht naar Groningen.
Nu dat was, niettegenstaande het avond was,
een warme reis.
Vandaar dat de machinist, onder voorwendsel,
dat de machine niet eer verder wilde, midden
in de hei, tusschen Meppel en Assen, den trein
stopzette.
Alle reizigers en het waren er heel wat
konden dus uitstappen en in de heide wat uit
puilen en uitrusten.
Dat was me 'n gezellige boel!
Handelsreizigers over het algemeen moppige
Iuil verdreven den tijd met allerlei snaaksche
zetten. Zoo liepen ze b.v. als kellners langs
den stilstaanden trein, roepende „Bier, limonade,
spuitwater!" enz. niettegenstaande er_geen drup
pel drinken te krijgen was. Voor dorstige men
schen was het feitelijk om boos te worden,
maar het was zóó grappig, dat je 'n geboren
Turk moest geweest zijn om niet te lachen!
Maar in dit tranendal komt aan alle genoe
gens een einde!
Na ongeveer anderhalf uur kwam een volgen
de trein uit Meppel. De locomotief van dienlrein
werd achter aan den eersten trein gekoppeld
en zoo werd nadat de reizigers ingestapt waren,
de reis voortgezet naar Groningen, waar men
met 2 uur vertraging aankwam, zoodat de hal
ve stad was uitgetoopen om den laat komenden
trein op te wachten.
Zoo'n uitstapje naar het station in 3,het mid
dernachtelijk uur" was bij de heerschende hitte
voor de Groningers waarlijk óók een buiten
kans je I
De Staatsspoor verdient zeker wel een woord
van lof en hulde, dat zij heelt weten klaar" te
spelen, op deze drukke lijn, op welke de snel
treinen altijd zeer bezet zijn, aan de rezigers
zulk een kostelijke afwisseling te bezorgen! Jam
mer maar dat zoo'n trein zoo gauw verwend is.
Dat de tweede morgensnellrein Maandag de aar
digheid herhaalde en Ursschen Assen en Meppel
liep rnefe de snelheid van een fiets, waarvan ide
banden bijna leeg zijn, en bij Ruinerwold nog
eenige oogenb likken halt maakte, zoodat hij te
Meppel 1 uur veriraging had, moet overigens
niet aan de Maatschappij geweten worden, want
toen was de machine heusch slukl
HA A R LEMMER LIEDE C.A.
Raadsvergadering. De Raad dezer gemeente
kwam Zaterdag in openbare vergadering bijeen.
Afwezig was de heer L. Kroon.
Onderzocht en goedgekeurd werden de ge
loofsbrieven de heeren F. L. Faas, N. van Lies
hout, M. W. van der Vlugt en D. Vriesekoop.
De Voorzitter doet o.a. voorlezing van Provin
ciaal Blad no. 74 van 1911, waarbij de heer
G. van Tienhoven afscheid neemt als Commis
saris der Koningin in de Provincie Noord-Hol
land.
Onder het opstaan der Raadsleden spreekt de
Voorzitter hierbij eenige waardeerende woorden,
over den scheidenden Commissaris die zooveel in
het belang voor de Provincie in het algemeen
en de gemeenten in het bijzonder hee't verricht
en spreekt den wensch uit dat hij nog lang van
zijn welverdienden rust zal mogen, genieten.
De Gemeente-rekening dienst 1910 werd vast
gesteld in ontvangst op f 32.674.431/2, in uitgaaf
op f 31.981,47 en het hatig saldo f 692.961/2.
Aan den heer W. H. C. van Heek .werd opf
diens verzoek eervol onfslag verleend als Hoofd
der O L- School te Spjaarnwoude met ingang
van 15 (October a.s., onder dankbetuiging voor
de bewezen diensten.
Een adres van de afd. Haarlem en Omstre
ken van den Bond von Ned. onderwijzers, om
verhooging der jaarwedden enz., van het onder
wijzend personeel wordt met algemeene stemmen
afgewezen, daar men van meening is dat de sala
rissen der onderwijzers in verband, met de jaar
wedden der overige ambtenaren in deze ge
meente, kunnen worden geacht, opvoluoendeo
peil te staan.
Goedgekeurd wordt de Rekening der Gezond
heidscommissie te Bloemendaal dienst 1910.
Vastgesteld wordt een bouwverbod voor hel
oostelijk gedeelte van Houtrijk en PoLinen en
eene daarop betrekking hebbende strafverorde
ning.
Bij de rondvraag wenrcht de heer Warmer
dam een lantaarn te Spaaniwonde bij Spaarn-
dam te doen verplaatsen hetwelk zal worden
onderzocht, daar andere leden dit oruioodig ach
ten.
D'e heer Barendregl zegt dat de heg om het
sehoolerf in den Hou Irak polder noodig moet wor
den gesnoeid. De voorz. zegt hiertoe opdracht
te zullen geven.
D'e heer Harigerink vraagt van gemeentewege
te Zuidschalkwijk beschikbaar te stellen een dreg
of een reddingboei. De voorz. zal het overwegen
Hierna sluiing der vergadering.
H Ai,F WEG.
Bij de Zondagavond gehouden algemeene leder,
vergadering der „St. Joze'svereeniging" waren 65
leden aanwezig.
Ter voorziening in de vacature in het Bestuur,
ontstaan door het bedanken van den heer B.
M'eegdes, werd deze weder herkozen. Hij ver
klaarde zijne benoeming te aanvaarden.
Tevens werd thans door de vergadering beslist
een sedert langen tijd bestaande kwestie, n.l.
of het in strijd is te achten met het reglement,
dat er uit het Bestuur der vereeniging, be
slaande uit 10 leden, wordt samengesteld een z.g.
Dagelijksch Bestuur van 3 leden, tot regeling
der kleine huishoudelijke, niet belangrijke zaken.
Daar het reglement hierover niet spreekt, besloot
de vergadering met 57 stemmen, m. obliging te
geven tot de instelling van een degelijk Dage
lijksch Bestuur.
Omtrent het buTet in het vereenigingsgebouw
werd medegedeeld dat met 1 April 1.1. het con
tract m'et den pachter was afgeloopen, dat er
geene insch rij v i ngjsb i 1 iet ten van nieuwe gegadig
den waren ingekomen^ en dat toen het Bestuur de
exploitatie van het buffet iu eigen beheer had
genomen, onder controle van eene commissie
uit het Restuuur van 4 leden. Een lid der Yer-
eeniging, de heer B. Meegdes, die zich daarvoor
geheel belangloos aanbood, werd pis bu te'.houder
aangesteld,t erwijl de exploitatie nu tamelijk goed
rendeert.
Een voorstel van het Bestuur om in een ge
deelte van het vereenigingjsgebouw eenê Kamer
in te richten voor kleine vergaderingen, repe-
tiliën eu.eene Bewaarschool, waarvan de kosten
werden geraamd op ruim f 100, kon de ver-
eisch'e meerderheid niet- verwerven.
In overweging werd gegeven deze zaak in
eene volgende vergadering nogmaals aan de orde
te stellen.
Medegedeeld werd dat de frnancieele commis-
sei, thans samengesteld uit de heeren Bottelier,
van der Bijl en Bergman, de boeken 'en kas
van den penningmeester der vereenigiug heeft
gecontroleerd en in orde bevonden, terwijl ook
de onderafdeeliugen St. Ambrosius, St. Gaecilia
en St. Gerardus Ma-jella waren uitgenoodigd met
hunne boeken en kassen te verschijnen, waar
aan door 2 eers tgenoemde onder-a'deelingen was
voldaan en waarbij een en ander in orde "werd
bevonden, terwijl wegens afwezigheid van. den
penningmeester, de be:cheide:i van laatstgenoem
den afdeeling nog niet konden worden geverifi
eerd.
Bij de rondvraag werden nog verschillende
punten besproken en toegelicht, waarna de ver
gadering werd gesloten.
DE LOONACTIE IN DE BOUWVAKKEN
TE DEZER. STEDE.
Omtrent deze actie, die ui L.midetijk
door ons in artikelen en entrefilets is bespro
ken. lezen wij nu het volgende in het vak
blad „De katholieke timmerman", .dat wij
onder verantwoordelijkheid natuurlijk
van dat- blad hier overnemen
„Het is nu al ruim een jaar, dat Ier on
derhandelingen gevoerd worden, om te ko
men tot een collectieve arbeidsovereenkomst,
tusschen de patroonsorganisatie en de ar
beidersorganisaties in het bouwbedrijf.
Oorspronkelijk schenen de patroons niet
geneigd gunstiger arbeidsvoorwaarden toe
te staan. Ten slotte hebben zij echter dit
standpunt verlaten en bleken geneigd het
uurloon met twee cent te verhoogen en en
kele anderfe, niet .ongunstige bepalingen, in
de af te sluiten overeenkomst op te nemen,
zoodat het den schijn kreeg, dat het contract
nog .niet zoo kwaad was. Wij zeggen den
schijn, want er komt een artikel in het con-
6.)
Op zijn onvervreemdbaar recht als erfge
naam pochend, had de overledene zells te
genover den goud-oom de onverschilligheid
niet verloochend, welke Hugo in hem gekend
had; in den ouden rentmeester had hij een
strengen rechter gevonden, die de zijnen heer
betoonde minachting zeer gevoelde.
Daarentegen wercj ]\,joser aangedaan, zoo
dra het gespiek over Gütz liep. Wat voor
goede zij7wendpito®h gehad hebben,
ondanks zyne zwendelarijen, deze eerliike
ziel geheel voor zich te winnen. Of had wel
licht oom zelf tegenover den ouden ver
trouwden bekende zoo goed mogelijk den goe
den roep van den neef beschermd.
Dit ware weer een nieuwe goede trek in
het karakter van den ouden heer geweest,
van beteekenis genoeg om tegen menige be
lachelijkheid op te wegen.
De laatste dag van Hugo.s vertrek was
aangebroken. Alles, wat maar te beschouwen
of te bewonderen viel, was beschouwd en be
wonderd.
Met langzame schreden keerden de oude
en de jonge nu van hun laatsten gemeen-
schappelijken tocht terug.
Moser was zeer spraakzaam geworden, het
deed hem genoegen, dat Hugo met onuitput
telijk geduld zijne vertellingen aanhoorde en
belangstelling toonde in al de onbeduidende
gebeurtenissen uit zijn vreedzaam leven die
bij teu beste gaf.
m .i I6? des ouden mans was zoo geheel
rlmvKu oi+-aï ®onnecks verbonden, dat hij
TV,n» r'\0ïf dezen moest terugkomen.
de riehtini-1®-! dacl1' zeide w«z©u<le in
vL p .n fto,?tfrimei1 de torens 011 huizen
van e enklem stadje zag opdoemen.
Voor lange jaren was daar baron Götz
voor eemgen tyd gevestigd. Hoe dikw
kwam hij van daar naar bier gereden een
model-officier op zijn vurig paard. Mijn hart
sprong op zoo vaak ik hem maar van verre
zag. Voor iedereen had hij een goed woord.
Vaak is hij hij mij gaan zitten op de bank
voor mijn huis en heeft hij zich zoo vriende-1
lijk als ware hij een bloedverwant, met mfj
onderhouden.
Hij moest in den grond toch een goed
hart hebben, merkte Hugo op.
Die woorden vielen den ouden man niet m
den smaak. Dat zou ik gelooven, dat dit goed
was, verzekerde hij onmiddellijk. Goed als
maar zelden iemand,... maar....
Maar die lichtzinnigheid, vulde Hugo
cl d II»
Ja, gaf Moser spijtig toe. Ondanks alle
zorgen^ waarin hij toen reeds gewikkeld was,
was hii toch altijd vroolijk te moede en be
minnelijk; geen mensch zou ooit iets van die
zorgen aan hem gemerkt hebben. Hij bracht
leven in huis, dikwijls begeleidden hem ka-
iiibi'ckIgii» en dcW werd gGdcinjst gpiiui-
siceerd werd er telkens... (je jonge freule
zong wonderschoon!
Wie? Juffrouw Mal wine?
Neen, die niet, antwoordde Moser min
achtend.
Zij was wel reeds in huis ik spreek ech
ter van een andere, die later is gehuwd, een
werkelijke freule... freule Von Sonneek. Het
mooist zong echter baron Götz, en vioolspe
len deed hijik geloof dat er niets heer
lijkers kan bestaan. Wanneer dan 's avonds
bij de heeren de vensters openstonden, ging
ik dikwijls voor mijn huis zitten om vau die
sclioone muziek mee te genieten.
O! dacht Hugo. Nu weet ik toch, wie de
zanger is, die juffrouw Malwine betooverd
heeft. De oude vrijheer hield zeker veel van
dezen neef? vroeg hij.
O zeker, mijnheer heeft een week hart,
al wil hij dat Ook niet laten blijken, en juist
omdat hij zooveel van baron Götz hield, heeft
hem zoozeer bedroefdhij hield plotseling
op. Dat ziin treurige gebeurtenissen, vervolg
de hijik wil liever daarvan zwijgen en
u van. de rijkunst van mijnheer Götz ver
tellen.
Zoo begon hij alweer van zijn lieveling te
vertellen; geduldig luisterde Hugo toe en
steeg daardoor buitenmate in de hoogachting
van den ouden man. Toen heiden, op Moos-
burg teruggekomen, van elkander afscheid
namen, wat 't den jongen officier gelukt zon
der eenig diplomatiek kunststuk, alleen door
dat hij zijn goedhartige natuur volgde, de
plaats van Götz in de liefde van den ouden
dienaar in te nemen, voorzoover dit althans
mogelijk was.
Alleen gebleven slenterde Hugo peinzend
door den tuin naar 't slot terug en dacht na
over de indrukken van de hier doorgebrachte
dagen. Hij was blij, eindelijk te kunnen ver
trekken; de voogdij van den vrijheer de
gemaaktheden der oude dame werden hem
lastig; zijn zelfstandigen zin, zijn zeer ontwik
kelden eigen wil viel 't zwaar, zich voortdu
rend naar de luimen eens ouden mans te
schikken. Wat 't gemoedelijke van zijn ver
blijf verder schaadde was, dat zijn ^vriend
schappelijke broederlijke verhouding tot ihe-
rese geschokt was, en daarvan was de zucht
naar goud, die zich hier in dit huis zoo dui
delijk openbaarde, de schuld. De oom, de tan
te, Malwine," zii allen hadden onmetelijke
hoogachting voor rijkdom en meenden, dat
daarvoor alles te koop was; zelfs Therese,
hoestrengzij den ouden heer ook wegens diens
huwelijk veroordeelde, was niet vrij van
Mammonvereering, in zooverre zij bij elke
gelegenheid den Krach der kolenmijnen be
jammerde, waarin haar vader zijn vermogen
had belegd; ongetwijfeld knoopte zij daaraan
de gedachte vast, dat rijkdom haar onafhan
kelijk zou gemaakt hebben, en was daar niet
van af te brengen, zelfs niet als Hugo haar
lachend opmerkte, dat zij dan de voogdij der
tante slechts tegen die van' een echtgenoot
zou verruild hebben. Zij wierp het rijkgelokte
hoofd achterover en antwoordde trotseh, dat
zij zich wel voor een echtgenoot zou in acht
nemen.
Dat was een eindeloos getwist tusschen die
beiden; toen Therese echter eens in tegen
woordigheid der familie openlijk hare verbit
tering liet blijken, werd de zaak ernstiger.
Oom zag er eer gekrenkt dan wrevelig uit,
Malwine lachte en uitte de meening, dat The-
rese's onrustige natuur alleen schuld had aan
hare ontevredenheid. Tante zette haar zuur
ste gezicht, toen zij verklaarde, dat zy niet
kon begrijpen, wat een jong meisje meer kon
verlangen dan in een rijk huis te wonen,
waar zij uitsluitend met voorname lieden kon
omgaan, als zij bovendien door 't verblijf in
de stad gelegenheid vond bare esthetische
ontwikkeling te bevorderen.
Alle corypheeën bevonden zich op dien tijd
immers daar, zulke fortuintjes vielen im
mers slechts weinigen ten deel.
Al moest Hugo over die zalvende rede
neering ook innerlijk lachen, geheel onge
motiveerd kon hij hare berisping toch niet
vinden hij ontzag zich dan ook niet, dit aan
Therese met groote oprechtheid te doen blij
ken, toen hij zich weer eens met haar alleen
bevond. Zij keek hem verbluft aan en ant
woordde: dat is liet juist, niemand kan zich
in de gevoelens van een ander indenken.
Met recht of onrecht daarover wilde zij
zich verder niet uitlaten zij gevoelde zich
ongelukkig en daar zij ontevreden was, kon
men van haar geen vriendelijk gezicht ver
wachten. Hugo nam zijn rol als mentor ern
stig op. Gewoon zijnen zusters nu en dan de
les te lezen, predikte zij verder en sprak van
