Irrigatoren
M.J.SCHIPPER,
BROKKENHUiS,
mmm
KATHOLIEKE ILLUSTRATIE.
r-ael
Advertentiën
Beverwijk
BINNENLAND.
Breukbanden, zeer sterk
Kleine Nsutstraat 125 -:
TELEFOON 850.
Prijs f 0,90 per kwartaal, per post f I,-, per week 7 sent.
J. VINK Pz
Zoefeslraat üo> 03.
Haarlem
Café Restaurant Firma ifuijgaers
Abonneert U op den 4Ósten jaargang van de
h»t Jcantongierocht z&h had' té .verantwoor
den, wegens het verkoopen, tegen de Am-
sterdaimsche verordening op de winkelslui
ting, na1 9 uur des avonds.
Generaal baron de Charette f.
te Beverwijk, waar proefnum
mers verkrijgbaar zijn.
Belast zich tevens met het
inbinden der Illustraties ban
den hiervoor in voorraad en te zien.
J. VINK Pz., R. K. Boekhandel,
Beverwijk.
geheel Compleet vanaf f 1,25
per stuk.
a f 1.50.
Verkijgbaar bij
Belt U even op de nummers 2S70 en 12&7
Oudste Zaak v. h. Stationsplein.
OPGERICHT Ao. 1339.
Aparte zaal beschikbaar voor vergaderingen en alle voorkomende partijen.
TELEFOON No. 786.
Aanbevelend,
L. JONCKBLOEDT, Restaurateur.
M.B. Naast de Koninklijke Rijtuigfabriek van den Heer BEIJNES.
De eerste aflevering bevat o a.De jongste portretten van Z. H. den
Paus, voorzien wan 's Pausen eigenhandige naamieekeninghet
Éen abonneert zich hij den Boekhandel, bij de plaatsiijke
Agenten of bij de N. „Drukkerij de Spaarnesiad:' te Haarlem.
da®en van Augustus jl. op .dea Bezuiden-
h-outechen weg ,te Den Haag reed, als be
stuurder van een automobiel en signalen
gaf niet met een hoorn, zooals de motor-wet
voorschrijft, ma.ar door middel van een ko
peren machine die een allervreemdst geluid
voortbracht, dat niets geleek op een hoorn-
n'oeh op een fluit- nooh op een sirene-geluid.
Ter kantongerechtzitting van Donderdag nu,
had een uitgebreid deskundig en technisch
Onderzoek plaats, waarbij met machtiging
des kantonrechters, het geïncrimineerde in
strument niet alleen, maar ook andere auto-
signaalinstrumenten hun luidruchtig woord
je modi ten meespreken. Op een gegeven oo-
genblik was de kantongerechtzaal vervuld
met geluiden, die het midden hielden tus-
schen varkens die gekeeld worden, jonge
beertjes van den dierentuin, die om eten
schreeuwen en voorte deden hooren de gewo
ne signaalgeduiden va.n af het b!oe boe der
diepe bashoorns tot het schrille fluitsein dat
men van ehauffeurszetel in de straten zoo
menigmaal hoort,
De kantonrechter gaf een fair trial aa,n
al die signalen om hun uitnemendheid te be
wijzen.
Het instrument nu, waar het hierom
ging, schijnt een nieuwe uitvinding te zijn,
genaamd Claxon", welke langs electrischen
weg in werking wordt' gebracht en dan een
geluid afgeeft om bang voor te worden, maar
dat moeilijk is 'te brengen op izijn jiiiste plaats
in het domein der geluiden.
De als deskundige gehoorde heer de Goede,
kapelmeester van de stafmuziek van het 3e
regiment huzaren te Den Haag, verklaarde
althans, dat het geluid niets heeft van dat
van een hoorn.
Een tweede deskundige, Dh'. Steinbudh, ci-
viel-ingenieur, zette nog uitvoeriger en met
gebruikmaking van een aantal concurreeren-
de geluid-instrumenten zijn standpunt uiteen,
dat de Claxon niet kan gerekend worden tot
de hoorns Het verschil ligt in het rythme
van 't geluid.
Na over- en wederhoor van de deskundigen,
geleid nu eens door den kantonrechter, dan
weder door het openb. Ministerie en den ver
dediger, en waarbij de Claxon nog menigmaal
in werking werd gébracht, was het woord aan
den rechtskundigen raadsman van beklaag
de, 'Mr. E. [WL H. Duyrings, advocaat te
Utrecht, die zich vrijwel bepaalde tot het
voorlezen van tal van attesten van tech
nici en musici, ten betooge, tegen de mee
ning van de beide heden gehoorde deskundi
gen in, dait de Claxon tot het genus hoorn
behoort,
De verdediger liet verder uitkomen daft
te Berlijn en in andere buitenlandsche ste
den de Claxon behoorlijk getolereerd wordt
als signaal-geefster.
Tegen de dagvaarding ontwikkelde de ver
dediger bezwaren. Een veroordeeling zal dan
ook niet kunnen volgen en pl. vroeg daiarom
yrijspralak.
De ambtenaar va,n het 'Openbaar Min., iMjr.
Lunsingh AViehers sloot zich bij dit'laiatste
gedeelte va«n pleiter's betoog al spoedig aan
en vroeg dus vrijspraak.
De verdediger meende echter dalt door een
eenvoudige vrijspraak het beginsel niet ge
diend wordt en hoopte daft de Kantonrech
ter in zijn vonnis tevens zou verklaren dat
de Claxon een geoorloofd automobiel-signaal
is. De uitspraak wordt later medegedeeld.
WINKELSLUITING.
.Wij meldden Dinsdag reeds in enkele woor
den, dat te Amsterdam een winkelier vcior
Uit het pleidooi vam den verdediger vloer
bekl., 'mr. J. Hillesum, stippen wij het vol
gende aan. Spr. kwam tegen de woorden
van 't O.M. 'op als zou deze bekl. behooren
tob hen die .willens en wetens de verorde
ning overtreden. Deze beklaagde behoort niet
tot deze categorie, maar tot hen die een
rechterlijke beslissing in deze wenschen. In
den breede ging pl. daarna de voorgeschie
denis der winkelsluiting en de tot stand-
koming der huidige verordening na, een
voorgeschiedenis die pl. een lijdensgeschie
denis noemde. Pl. meende, dat deze winkel-
sluitingsverordening niet- behoort tot de
gemeen tehuishouding en deze zaak op grond
van artikel 144 der Grondwet niet door de
gemeente mag geregeld worden. Ook op
grond van andere bepalingen meende pl. dat
deze gemeenteverordening In strijd met de
Grondwet geaaht moet worden.
Pl. concludeerde op grond daarvan tot ont
slag van rechtsvervolging ,van beklaagde.
Ook achtte mr. Hillesum de winkel sluitings-
verordening in strijd met de arbeidswet en
meende daarom ook met liet oog hierop
reeds tot onverbindbaarheid van art. 1 der
verordening ,te moeten Concludeeren. Ten
slotte meende pl. dat de afkondiging ,der
verordening niet overeenkomstig ,art. 163
der gemeentewet heeft plaats gehad en otok
cfp dezen grond tot onverbindbaarheid der
verordening moet geconcludeerd wooden.
Het proces-verbaal dat in deze is opgemaakt,
achtte pl. niet rechtsgeldig, zijnde opge
maakt door een politieagent niet in |de recht
matige uitoefening: zijner bediening, aange
zien het in het huis van beklaagde is opge
maakt, terwijl tie agent de bevoegdheid tot
het binnentreden daarvan niet had. Uit hoof
de vap dit gebrek aan bewijs zOU dus bekl.
moeten worden vrijgesproken,
Mr. Hillesum meende wijders, dat de zaak
die bekl. drijft niet tot het begrip „win
kel" gerekend mioet worden, niet alleen om
dat hetgeen men den winkel van bekl.
pleegt te nioemen een deel valn het' bedrijf
van bekl. uitmaakt, (het grootbedrijf van
bekl. is zelfs het karakteristieke) maar ibok
omdat een omschrijving van het begrip win
kel in de verordening .ontbreekt.
Eindelijk stipte pl. nog aan, dat de vrij
heid valn het bedrijf door dezö verordening
wordt aangetast, en hij: meende op grond
van al deze motieven tot onverbindbaarheid
van 'de ver ordening en 'tot ontslag van rechts
vervolging van bekl. te moeten colncludeeren.
Na! hét pleidooi steeg uit het publiek, dat
vol aandacht de behandeling dezer zaak-
volgde, een krachtig applaus op.
De kantonrechter verzocht op straffe van
ontruiming der publieke tribune, geen tee-
kenen van goed- of afkeuring te geven.
In zijn repliek betwistte het O. Ml ver
schillende door mr. Hillesum1 'aangevoerde
gronden tot onverbindbaarheid der veror
dening.
Daarna dupliceerde mr. Hillesum.
Da uitspraak werd bepaald 'öp over 14 da
gen.
eiste figuren uit den strijd Ider zmuaiven
voor dia rechten Va|n idea H. Stoel.
Athanase, baron de Qharetto de la Coü-
trie, officier in Franschen 'dienst, Werd gebo
ren tem jalre 1827.
Zijn grootoom wajs de beroemde generaal
dé .Cfhalratte, hoofdbevelhebbcr van den op
stand in de Vendéei, Idie gefusilleerd werd
door de republikeinen; 'zijn grootvader, lui
tenant de Charette, dienend in de Vendéa,
sneuvelde gedurende den apsta|nd.
Zijn yalder, bafron Athanase, die na den Val
van Napoleon pair van Frankrijk werd ge
noemd, trouwde met eene dochter va|n den
hertog de Berry en stond aian het hoofd
der royalisten, die iri 1832 in opisitahd kwa
men tegen Louis-Philippetoen die opstand
mislukt wajs, maast hij vluchten en kon eerst
nai de stemming een-er amnestiewet in Frank
rijk terugkomen.
Zijn zoon, Athanase, <ie Inu ontslapen be
velhebber der zauajven, zag het levenslicht
in 1827 en behoort, door zijne moeder, tot
de koninklijke familie van Frankrijk; ook
Generaal 'die Charette leefde sinds dien 'op
zijn' kalstaol in Bhehanje, n'Og steeds als een
valder bemind d'oior zijn zouaven, voor wie
'heit nieuws Van zijn iafsterven Voorzeker een
wreede slag Zal zijn.
öhatratte was ridder Van de keizerlijke 'orde
van Frans-Jozefcommandeur der Piust-Orde
en GfootJOfficier van het Legioen van Eer,
Bidder Groot-Kruis van de O Aio van Frans
I valn Napelscommandeur 'der Orde van
iSint-J'oris vain Napels en va,n de Orde van
den Adelaar Van Eiste; Bidder Groot-Kruis
der Greg'orius-Ofde en gedecoreerd met het
gouden kruis valn Oastelfidardo, met het
Mientanakruis en de medalje Bmi-e-Merenti
der Bbmeinsche veldslaigen.
De Verkeerde. Onder dit opschrift bevat
„De Winkelier" een verhaal over een wanbeta
ler, die na ve e malen gemaand te zijn, eindelijk
een „dag van betaling" vaststelde.
„Op dien gewiehtigen tha, zoo luidt het ver-
haai verder, kreeg de knecht, oen stevige jongen,
van zijn baas de opdracht, om den onwilligen
haid wijlen'graaf de Chamhord voor hem i pak Sbag te geVen als Mj
steeds bijzondere aphting en genegenheid, i n n
Als A CJiarettio's trad hij in het leger, SLfl wlJfuT, welbekende
doch trouw (a|au do diepgiodsdienstdge overtui-1 ,l c v ooi c ges aan
l r ti 10Mlö°°r mevrouw, die niet veel verontsehuldminen.
ging van Zijn nam hV m 1860 |te kennea m meneer jui,t is uitJ
drenst in hot pause tok leger, door generaal m vcr .oa°heef't het ld kla,Jr te legger^
Lalmoriciere mgperioht, en vormde het regi- De knecht wor'dt wcfedell(] maakt ~a taad_
ment zoua,ven, waiarvan hp luïbenant-kolo-v. aan de d maar m0'et onverrichterZake
nol^ wetrd. aftrekken.
Ge vormd ter verdediging v'afn Iden H:. Stoel,
Een eindje verder in de straat gekomen, kijkt
wajs het regiment salmengesteld uit de bloem J,;,- nn„,,nm -
der LVansclie en buitenlandséhe katholieken da, ui( de deJ valf het 1>ovenluiLs een heer'
hoofdzakeipk Nedmianders. Eerst genoemd koin( die schichli nau. alle kani,en rondziet
Mbaltaljan der^an^Mgmche tiradtours, m v€rvol s haas^ zicll voortsi>oedt.
3|S b6V u 4 n iSm B?0d^e- „Wacht", denkt de knecht, „nou zal ik jekrij-
^e; Ohagctte was kapitein. J tWas hp; die lee ijk'e fiessehentrekker!" En fluks holt hij
in 1861 het balteUon veranderde m regiment d6n m6i;eer a:hterMi haalt hem pakl hcni
der pa'usdpke onder kotonel AL bij don kra.ag) sohud't hem door eVaar, geeft
let diende a(ls hu enaUt-koloinel, doch kort pem stompen en oorvijgen bij de vleet, en werpt
hem een vioed van scheldwoorden naar het
Het „Hbl. van Antw." wijdt aan generaal
de Ohairette de volgende necrologie:
djalama als kolonel zelf het bevel nam over
't regiment.
'Hij' vocht jails een leeuw te Castel fidardo,
wiaiar het pocht verpletterd werd door de
overmialchten later, met even vteel helden
moed, te Menitia|na in' 1867..
Hij: Uia|m' in 1870 deel a:an de verdediging
vatn B'onnio tegen het Italiaansche leger, werd
krijgsgevalngen genomen en haaf Civita Vec-
chiaj gevoerd, van waar hij met 600 zouaven
najar Frankrijk terugkeerde.
Fra|nkrijk was in rouw over de eerste ram-
pien va|n den oorlog tegen Duitscliland. Cha
rette ging zijne 'diensten 'aianbieden aan het
gouvernement der Njaitionale Verdediging en
miet al de Fransehe pauselijke zouaven vorm
de hij een vrij korps, dajfc den titel nam van
„légion des volontaires de 1,Quest". Vervol
gens vormde hij -te Le Mans 3 bataljons
zouajven, die ingelijfd werden in het 7e le
gerkorps, onder generaal de $omis.
In dem veldslag' te Patay overlaadde ko
lonel de (Jhairet te zich met roem en faam,
doch bleef voor 'dood op het slalgveld lig
gen. Naluwelijks hersteld vain teene gevaarlij
ke wonde, keerde hij terug naiar Poïitiairs,
waar hij met den titel van brigade-generaai
terug .in het leger werd opgenomen en te
Na|ntes aan hét hoofd werd geplaatst der
gemohiliseerden uit Bretainje.
Naj den wapenstilstand weigerde hij eene
hoofd. Het slachtoffer kan geen woord uit
brengen, zóó onthutst als hij is; tevergeefs verzot
hij zich tegen den stevigen knecht, en hij zinkt
haast van schaamte door den grond, nu er
van alle kanten toeschouwers komen, tot wie
de verontwaardigde knecht zich richt, om uit
te leggen wat er aan de hand is.
De mishandelde man ,een bleek, klein ven
tje, is zoo zenuwachtig, dat hij niets kan zeg
gen en toen de knecht hem einleLijk losliet en
hem tot afscheid nog een slomp op de maag
gaf met de woorden: „ziezoo, dat zal je leeren,
zalm van andermans cenlen te eienl" zette hij
het op een loopen naar zijn huis, maar hij
uitgeput aankwam en waar hij eerst eventjes
op de onderste traptreden moest gaan zitten om
wat op zijn verhaal te komen.
Het opstootje was intusschen verloopen en
de knecht ging erg opgeruimd naar den w ink el
terug. „Dat heb ik hem netjes geleverd," dacht
hij bij zichzelf.
Het arme mishandelde mannetje zat intusscheon
op de trap en poogde zich wat op te knappen,
voordat hij zijn woning op de eerste étage durf
de opzoeken. Hij wist niet, waaraan hij die mis
handeling moest toeschrijven; want hij had niets
begrepen van de verontwaardigde toespraak van
den knecht, die hem den adem had benomen
door zijn slagen en stompen.
Terwijl hij daar zoo zat, kwam van de twee-
ciatndaidatjuuï vopr de,Kamer, dodla ondanks de étage vroolijk neuriënd iemand aanstappen.
zijne weigering toch' gekozen i.n dé Béu-Het was zijn buurman van twee hoog. Deze
cihes-du-B|hóue, gtatf Juj zijn ontslag, hij zelf i vroeg hem deelnemend, wat er gebeurd was. j
leidde de Ontbinding valn zijn vrijwilligers-j Hij kreeg het geheele verhaal te hooren. Ter-'
k'orps, dat Ihij naar hu,is zond, na het van wijl hij luisterde, nam zijn gelaat een pein-
xetmte tntdrutekfyg &a n on h fj sChöof ongam erkt
zijn buurman voorhij, loidat hij bij de deur was.'
Cinder het uiten van allerlei deelnemende
woorden deecl hij de deur van het hoven-huis
open en toen hij op de stoep stond, maakte
hij een beleefde buiging en zei: „ik moet 'u wei
mijn excuus maken; dat pak slaag dat u hebt
gekregen, was geloof ik voor mij bestemd. Ik
wou dien brutalen knecht niet te woord staan;
ik dacht wel, dat hij handtastelijk zou worden
en daarom ben ik hem wijselijk uit de handen
gebleven. Bonsoir, meneer!"
Het arme slachtoffer wist niet wat hij hoor
de! Woedend stoof hij op, ondanks'zijn* pijnen,
om zijn bovenbuurman te Lijf te gaan. Deze was
hem echter te vlug af en maakte zich uit de.
voeten.
Boosaardige overburen wisten den. armen be
woner van één hoog te vertellen, dat zijn bo
venbuurman op zijn dooie gemak uit het ven
ster naar het opstootje had liggen kijken oir
met zijn vrouw er hartelijk om gelachen had.
Aan zóó grooie snoodheid kon het mannetje
niet geiooven, hoe verontwaardigd hij ook wasJ
Hij merkte echter zeer goed, dat zijn boven
buren hem uit den weg gingen als zij hem
hoorden aankomen.
Kort dairna verhuisde hef edele echtpaar, na
dat ook de huisheer zijn geduLd had verloren en
de woning had doen ontruimen."
„De Winkelier" neemt dit verhaal zonder eom-
menlaar op. Moeten wij daaruit afleiden dat
deze wijze om wanbetalers tot betaling te dwin
gen inderdaad worden toegepast en geen aanlei
ding tot eenige opmerking in dit vakblad geeft?
Uit de dierenwereld. Men schrijft uit Apel
doorn: Bij het overladen der paarden, voor 't
tweede depot te Haarlem bestemd en afkomstg
\an het Remonte-depot te Milligen, geraakte
Woensdag te Assel een der paarden, door een
plotselingen schrik ,mei de ribben in een haak
van een sluiting van den spoorwagen vast Toen
het dier bevrijd was, bleek het een zware ver
wonding opge'oopen te hebben, zoodat twee rib
ben bloot lagen. De paardenarts te Milligen, die
inmiddels gewaarschuwd was, vertrok in allerijl
naar de halte Assel, een assistent medenemende.
Toen men met de behandeling van het dier een
aanvang wilde nemen rukte het zich los en
rende weg in de richting van het kamp en
zooals later bleek den afstand van anderhalf
uur in een half uur afleggende. Bij de slalle*
gevat, werd het daarna in den ziekenstal op:
genomen, hier werd door den eerstaanwezende
paardenarts de wonde geheeld.
Het eigenaardige van het geval is, dat het
gewonde dier zoo snel zijn weg vond, hierdoor
kwam, dat het dwars door alles heen, recht op,
Milligen toeliep.
Zeker een bewijs, dat zij 't er wel góed hob-
bem
De Ho mei ne lie catacomben te Valkenbuig.
Mgr. Wilperf, de bekende archaeoloog en ca- j
tacomben-vorscher te Rome heeft deze weetk
eenige dagen te Valkenburg vertoefd, met hef
doel de nabootsing der Romeinsehe catacomben
aldaar te bezichtigen. Hij gaf zijne hooge tevre
denheid over hot werk le kennen, noemde het
eene „grossart-ige Leisluug", en verklaarde, dat'
hij, ondanks het vele goede wat hem over dit
werk reeds ter oore was 'gekomen, zoo iets
niet hal kunnen verwachten.
Voor de stichters der ca'acomben le Valken
burg is dit vleiend oordeel van een geleerde
als Mgr. Wilpert, die meer dan wie ook hier
over tot oordee'en bevoegd is, eene gtoote vol
doening, eene aanmoediging bij Eet tof .staiw!
brengen der uitbreiding waartoe, in overleg met
de arehaeologische commissie van advies, beslo
ten is.
en Omsirekenyis de inteeke-
keniug op de Katholieke Illu
stratie opengesteld bij den R.K.
Boekhandelaar
Als U gaat uithalen of opruiming wilt houden van onbruik
baar geworden meubelen of kleeren enz stuur dan s.v.p. even naar
bovenstaand adres en U wordt er van ontlast op 8lk gewenscht uur
van den dag.
U verricht daarmede een goed werk en bevordert werkverschaffing
QFI ïj verkrijgbaar, rente 4 pUt. m. en z. borgen. Adres N,Groen-
markt 6. Kantoor geopend van 9-4 en 6-8 uur. Zaterdag 9-4. u.
^V.LB.jd.atl
begin van den grooten roman Wat God wereenigd heeft, een echt-Rcomsch
verhaal van groote dramatische kracht, buitengewoon boeiend en met een zeldzaam-
mooie ontknooping.
De KATHOLIEKE ILLUSTRATIE bevat iedere week 16 bladzijden groot formaat
en vormt in zijn geheelen jaargang een boekdeel van ruim 800 bladzijden met bijna
2000 prachtige platen, waaronder verscheidene van een geheele bladzijde.
De Luxe-editie op zeer zwaar kunstdrukpapier, waarop de groote platen bijzonder
fraai uitkomen, kost f 1.40 per drie maanden (f 1 65 per post) of 11 cent per week.
Aan de oplossing van rebus No. I, in de eerste aflevering van den nieuwen jaar
gang voorkomende, zijn als prijzen verbonden:
Prijzen: A een of meer meubelstukken ter waarde van f 30.— te betrekken
uit de magazijnen der firma G. VAN NIJNATTEN te 's-Bosch, terwijl tevens een be
drag van f 20.beschikbaar wordt gesteld voor de reis daarheen.
Prijzen ES een twintigtal St. Kicolaasverrassingen, die tegen 5 December
zullen arriveeren.
Voor rebus No. II, verschijnende in nummer III van den nieuwen jaargang worden
als prijzen beschikbaar gesteld vier1 ppachtige Ontbijtserviezen.
I
Kijk, daar kamt ze terug van een ziefeen-
txzoek, als het gaat schemeren, weet ze,
dat ik naar de wol verlang."
Anneke trad vriendelijk groetend, dd ge
lagkamer binnen, waarin bet halfdonker was.
Kan ik wat avondeten krijgen? vroeg
de vreemde zonder op te kijken
Versche eieren, eigen gemaakte boter,
rookvleeseh en kaas, zei het meisje,
Eieren en rookvleeseht
„De gast is uit een andere streek," daéht
ze onder het werk, Dia,ar ze aan zijn klee
ding zag, dat het een stadsche heer ,was,
zorgde ze, 'dat alles in de puntjes was en
stak dan de hanglamp aan.
Met: een zonnige glimlach keek de
vreemdeling haar aan, ze was een blozen
de, aardige jonge vrouw, haar gezicht whs
met dicht blond haar omlijst, en ze zag
er helder en knap uit in haar donkere klee
ding met het hagelwitte linnen voorschoot
en da trek van vastberadenheid, die haar
moeien mond omgaf, 'deed haar in de öogen
yan den jongen man nog schooner schijnen.
Midden onder haar werk sloeg ,de klok,
het „knokenmannetje" zwaaide 'de zeis en on
willekeurig hield het meisje op .en keek in
het gezicht van den gast dat nu geheel
naar haar toegekeerd was.
Een kort oogenblik slechts blikten ze oog
in oog, dan riep Anneke uit:
"Allé heiligen, Jacob, jij bent het. Jij,
jij. Zooals jij, zoo kijkt geen tweede.
En dan sloeg ze de handen voor het ge
zicht en snikte.
De vreemdeling was opgestaan en nu sloeg
hij den arm om liet bevende meisje:
„Ja Anneke, ik ben het, en niet meer de
dolzinnige roekelooze jongen van vroeger,
die onheil stichtte én daardoor geen rust
meer kou vinden, totdat hij door eenzamen
arbeid ^le schuld heeft uitgeboet, maar een
nieuw menscih ben ik geworden, die geko
men is om je te vragen of je nog Van hem
bent blijven houden én of je de zijn© wilt
worden."
„O, Jadob" bracht ze mét' moeite uit, en
in den toon 'van die twee, woorden lag het
heele antwoord op zijn verlangeusvollc
vraag'. I
Hij drukte haar 'vaster tegen zich aan
Zie, nu kan ik v,oor je vader verschijnen
want het geluk ïs met mij geweest.
In rusteloozen zwaren arbeid heb ik' niet
alleen mijn verleden uitgeboet, maar zoo
veel verworven, dat ik het erfgoed va,n mijn
voorouders grooter en mooier kari laten her
stellen. Ik heb in dè wijde wereld veel ge
leerd, maar niet 'vergeten, dat ik een Roer
bén. Ik wil geen gr,oote heer zijn, slechts
een boerderij met een flinke deel wil ik
hebben een tuin vol bloemen en vruchten
voor jou en van het slijherige moeras zul
len we vruchtbaar 'akkerland maken, waarop
goudkleurig koren in plaats van de gnle
braaimi groeit. Op de plaats, waar 'het bloed
stroomde van 'den man, die viel als offer
van zijn plicht; zullen wij een kruis zet
ten, tjot vermaning 'voor een ieder„Leid mij
niet in bekoring".
O, Jacjob, jubelde 'Anneke uit, wie alles
een scfeaone, zoete droom leak; maar lang
zamerhand gevloeide zij de gelukkig', werk©
lijkheid en de handen valn Jen z'oo lang
gemiste en zo» vurig beminde drukkend,
zeide zij,,N;u is toch nog' al mijn bidden
verhoord. En vader 'komt bij ons in en we
verkoopen „De gouden vlasbraak" aan den
smidszoon, maar de kick nemen we mee
naai' het nieuwe '„huis aan 't moeras". Niet
waar, JacOb?"
Ja: Anneke, Ze heeft zlooved lijdens
uren weggemaaid, nu mioet ze ook de tijden
van geluk verkondigen'.
De dalende 'zon bescheen het bruingele
moerais en spreidde een ros© schemer over
meelkruid en bramen. 'Heel zachtjes suis
de de avondwind over het groote eenzame
moeras heen en langs den bouwvalligen ge
vel van het vervallen liuis, waar Jacob's
wieg eens had gestaan.
Een Late vogel jubelde zijn klaar on klank
vol lied; Jens Pietma|nn hoorde 't in zijn
droom; hij hoorde het pog, toen de vroo
lijk o zanger reeds la,ng in de takken van
den knoestigen pereboom sliep, die voor het
tuinhek bij den wég stond. Dan opende hij
de oogen en bromde half-slaperig „Is 't ;a,l
morgen".
„Neem, vader", zei Anneke, die a;ajn zijn
bed zat, ,ina,a,r ik kon niet slapen van ge
luk, ik moest u eerst a,lles zeggen;
Jens Pietmann wreef zicih de oogen „Heb
jij zoo ba.rd gazongen a;ls eau vogel in de
lento, Anneke
,,'k Zou het wel willen do-en, vader, want
het is lente geworden voor ieder kind. De
vreemdeling da-ar in de gelagkamer weet u,
wie hij was
De oud© richtte zich in' zijn b-ed over
eind, steunde op zijn ellebogen en keek zijn
dochter vragend in de oogenmalar hij sprak
niet-. Taan zéide 'zij: ,,'t Is Jacob, vader.."'
De zao-n van Ja,n Bickers."
Ja„ vader, bij wil het ouderlijke huis
weer opbouwen, het moera,s lafen droog leg
gen, akkers en velden
Kwam hij daarvoor, Anneke?, onder
brak Jens Pietmann ha-ar.
Dan sloeg de dochter de armen om, den;
hals van ha.ar va,der ©n fluisterde hém, in,'
't oor: „Neen. om "mij1 is hij gekomen vader.''
En nu lachte Jens 'Pietmann, z:oo:a,ls hij1
in lange, jaren niet 'meer had gedaan !en'
zeide: „Lia,at den jongen hier komen die me
var jongs af lief was."
En tosn hij: kwam, met zijn 'Anneke dan
de hand, legde Jens Pietmann de bevende
handen op de hoofden van de béide jongaj
lieden en zegende hen. Ten laatst© streek;
hij Jacob' over het 'golvende blonde haar,
z-oo:a,ls hij het, vroeger jzoo- dikwijls en gaar
ne had gedaan, 'en 'zieide i
„Jacob Rickers, >va,t gelijk je sprekend!
op je moeder zaliger. Je bent mje lief al#
mijn zoon, je bent laJLtjjd mijn lieveling ge:
woest. Ma,ak nu mijn 'Anneke blij, zie heefli.
al lang gewacht op het geluk."-
EINDE, i
