BIN wenland:
Asiwe^fenfiëgi),
Dieben Sn»
Limonade
Letteren en Kunst,
Sirop©9?
J. A. OKHUUSEN
Wijnen ea Likeuren.
E. SASSEN
Co.
Effecten, Coupons, Prolongatiën,
Beleeningen, Deposito's,
Prima LEVERWORST
Uit onze Oost
Gaslampen - Gaskomforen.
8. Sim SÜS1TS, IC!. Houtstraat 49.
Nassaustaat 22. Teleior;
Specialiteit in
GIERSTRAAT 34. Te£87.
HANOËL IN:
Parklaan I4B s.s
TELEF00N No. 2061.
Haarlem
Telegr.Adres SASCO.
Kantoor geopend van 9—4 uur.
Groote sorteerig t
HOEDEN, PETTEN, BARETS, HOOGE
ZIJDEN HOEDEN, BOORDEN, DASSEN
ROUWBANDEN, FRONTS, MAN
CHETTEN, Papieren BOORDEN
Witte- en Zwarte Strikjes
Truien, Witte en
Zwarte
Handschoenen.
TRICOT- en JAEGER
'Ondergoederen, bretels
SPORTRIEMEN, SOKKEN,
SPORTKOUSEN, Gekleurde en Witte
ENG3LSCHE HEMDEN, met Manchetien,
Specialiteit in
ENGELSCHE SPORTPETTEM.
GE&ft. LOOTS, Pieter3tr, 19-21.
(ELEFUON 721.
Re«iSe- en Witte Port
9C# «ent per fieech.
Het bekende' goedkoope adres van
en aanverwante artikelen, is
Aanleg van Gas- en Waterleiding, Lood- en Zinkwerker.
a 30 cents de 5 ons,
ALTIJD VËRSCH.
V ar kens sl aehter ij>
A. ÜHONTAUBAN,
jansstraat 24, hk. Ridderstraat,
TELEFOON 1590.
H, J. J. B0UVY, TECHN1SCH-BUREAU, HfcEföSTèüE.
DE KANALISATIE DER MAAS.
droevende staaltjes uit hun practijk hierover f spoedig komt op dat lawaai mijn moeder toe
kunnen aanhalen. Hoeveel misdaden zijn niet j loopen en dan is '1 gauw uit. Haastig soring
hüf 0"nVAln> rï Am TTOtt/lnwfnlïï l.n n/vL nvt ^11 i !1_ -»
geweest? Dag aan dag vermelden de couran-
Ao, ,1Q r, teil veroordeelingen, die een gevolg zijn van
Aan de „K.oln. Zeitung wordt uit Brussel slechte lectuur,
gemeld omtrent de onderhandelingen tus- j Verleden jaar gebeurde er in 't Zuiden van
- ----..XX uou xo 1, gauw Uil. naastlg spring
het gevolg der verderfelijke schandlectuur ik op en ga er van door en lach in miin
jyAtt'PP.Cr t I li IV O O tt ll n r» TrnvmoMoM Hn X. (X_l 1 T 1 V 1 1 -
schen de Nederlandsche en de Belgische Be-1 Fran kri k iets vm-sc dkkeli ls D^rJ8'! warnat h,ovenstaahd citaat ont
bering over de kanalisatie der Maas tus- J* ZtZlDaJ£_T?_d £®dJ_8! .^gelegenheid eener Eerste Heilige
rr g» latu m mijn
vuistje, dat ik hem zoo lekker heb beetgehad.
Wat zegt ge van zoo'n kinderopvoeding?
Het mooiste van de heele zaak is nog, dat
het boek, waaruit bovenstaand citaat ont-
x xdixrviijiv ïcta vei 0^111 ïiviveiijKs. uaar were
geering over ne kanalisatie der'Maas tus- een heele boerderij: man, vrouw, vier kin-
t-chen Luik en Maastricht, dat de Nederland- deren, een knecht en een meid in één nacht
sche regeering van meening is, dat elk der uitgemoord. Slechts een veertieniarig jon-
beide staten de kosten der kanaliseeriiig op getje ontsnapte aan het bloedbad! Wie wa-
zun gebied moet dragen. De Belgische regee- ren de moordenaars? Het waren twee opge-
nng daarentegen meent, dat. het hier met be- schoten slungels van een jaar of zestien, die
treit de regeling van een natuurlijken rivier- zooveel gelezen hadden over avonturen on-
lox.. doch een zuivere kanalisatie, waarvan'der de Roodhuiden. Hun was de lust bekro-
de kosten oor het grootste deel daor Hol- pen naar Amerika te reizen, en om zich het
noodige reisgeld te verschaffenhadden
zij niet tegen een achtvoudigen moord op
gezien.
Dat zijn de feiten; bedroevend en ellendig!
De auteurs dier schandboeken verdienden
met een brandmerk op hun voorhoofd te
worden bestempeld, want zij zijn de zedelijke
moordenaars van onschuldige kinderzielen.
En dat, om een handvol goud, om een lut
tel winstbejag.
Tot een ander genre, maar niet minder ver-
land moeten gedragen worden omdat dit land
het plan heeft opgevat.
VERDERFELIJKE KINDERLECTUUR.
In ,.St. Thomas", orgaan van de afd. 's Gra-
venhage der dioc. vereeniging van R. K. Bijz.
onderwijzers, onder redactie van den lieer H.
van de Weyer, vindt men eenige interes
sante artikelen onder liet opschrift: „Samen
werking tnsselién huis en school." In het
tweede nummer van het blad wordt onder xul, auuor geure, maar niet mintierver
dien titel geschreven over de verderfelijke raderlijk, niet minder gevaarlijk rekenen wii
lectuur voor kinderen. die boeken, waarin feiten uit het kinderleven
„Wij onderwijzers, zoo zegt de schrijver, aantrekkelijk worden beschreven, waarin de
zijn meer dan anderen in de gelegenheid, den auteurs meeleven met het „wel en „wee" der
omvang en de werking van de verderfelijke kleinen. De kinderen verslinden zulke lec-
kinderlectuur van nabij gade te slaan. Als de tuur, geeif wonder, zij vinden er zichzelf in
leerlingen onzer klassen telkens met dikke terug. Dikwijls meent een kind, dat het ver
leesboeken ter school komen, elkaar die boe- ongelijkt is, dat het thuis door zijn ouders,
ken uitleenen, tijdens de lessen zelfs trachten op school door zijn leermeesters, op onrecht-
tersluiks er uit te lezen, dan mogen wij, on-vaardige wijze gestraft wordt. Hij durft zich
derwijzers, wel eens aan onze oogen den kost echter niet verzetten uit ontzag, uit vrees,
geven. Tien tegen een, dat het rommel is, wat Nu krijgt het een boek in handen, waarin in
de kinderen in handen hebben, soms, is het geuren en kleuren de geschiedenis verteld
erger dan rommel, soms is 't modder, vuile wordt van een jongen die te bedeesd is; die
viezigheid, schandelijke gemeenheid. zich nooit durft verzetten als hij gestraft
Ieder kent de detectiveromans, die, helaas, woord; die nooit een woord durft tegenspre-
zooveel opgang maken, 't Zijn onbeteekenen- ken, als men een aanmerking maakt. Zijn
de, prullige werkjes, onzinnige dingen, die vriend echter heeft moderner ideeën van de
er op berekend zijn den geest van avontuur-1 rechten „van den jongen"; hoor-maar:
lijk aangelegde kinderen op hol te brengen. „Als mijn vader mij een standje geeft, zeg
Dezen droomen van verre landen, van reizen ik niets, maar laat hem stilletjes uitpraten,
over zee, van gevechten met wilden. Zij aar- j Gewoonlijk is de bui na een paar minuten
zelen niet om hetgeen zij lezen, in daden om gezakt en dan trek ik er mij niets meer van
te zetten; zij verlaten soms de ouderlijke wo-aan. 't Gebeurt echter wel eens, dat hij met
ningy ondernemen de dolzinnigste reizen, j een dollen kop mij wil slaan. Maar daar weet
schrikken er niet voor terug geld te stelen,ik een probaat middeltje voor; dat helpt al
ten einde hun plannen te volvoeren. Zoo wor- j tijd. Als hij de hand opwerpt, dan werp ik
den veelbelovende, jonge levens met één slag mij op den grond en begin vervaarlijk te
soms op onherstelbare wijze geknakt en ver-schreeuwen; ik draai me in alle bochten,
aietigd. j schop, trap en stomp overal heen, ik verdraai
De rechters onzer rechtbanken zouden be-mijn oogen en kreun als een varken. Al heel
Communie ten geschenke is gegeven.
Niet lang geleden werd aan de school,
waaraan de schrijver van dit artikel werk
zaam is, een boek in beslag genomen „School
idyllen" genaamd, door Top Naeff, uitgave
Beclit, Amsterdam. Dat boek circuleerde druk
onder meisjes van twaalf tot veertien jaar,
een teeken, dat het nogal insloeg. Dit be
hoeft dan ook niet te verwonderen. De schrij
ver vertelt daarin van een viertal meisjes,
die allerlei middeltjes verzinnen, om het haar
onderwijzeressen op school zoo ondragelijk
mogelijk te maken. Op werkelijk cynische
wijze beschrijft de auteur, hoe deze model-
leeringe'n het leven eener onderwijzei-es we
ten zwaar te maken.
Met verschillende aanhalingen bewijst de
schrijver ten duidelijkste, dat vooral groote
voorzichtigheid noodig is hij de keuze der
boeken, die men den kinderen in handen
geeft, of welke zij heimelijk weten te be
machtigen."
Een aardige bepaling werd dezer dagen
dagen gemaakt door den ambachthecr van een
Nederlandsch dorp, wiens naam we hier
niet kunnen noemen. Hij maakte name
lijk aan de dorpsgenooten bekend, dat hij als peet
wil sta,an over eiken vijfden zobn, die in een
gezin uit zijn ambacht geboren wordt. Bij de
geboorte van het kind wordt dadelijk 100'gul
den op de postspaarbank gedeponeerd en dit
aardige spaarpotje blijft rente op rente staan
tot de jonkman 20 ja,ar is. Hij krijgt dan natuur-
een genoeglijk duitje in handen.
- De verlichte eeuw in de Strook1. Men
schrijft aan het Hgn.": Dezer dagen ging een
familie van Bovenkarspet per extra-treiu naar
het Weihnachtsoratorium Ie Hoorn, om na afloop
weer per zelfde extra-tram terug te keeren.
Alsnu gebeurde het in onze Streek, wat men
soms spottend als een sprookje uit vroeger tij
den verhaalt, dat 11.de passagiers op sommige
punten van den weg moesten uitstappen, om mee
te helpen trekken, daar zonder deze hulp het
„moderne" voertuig zou blijven sleken. Boven
dien liepen eenige reizigers gedurende den rit
naast de tram, om zich de voelen te verwarmen.
In bijna 2y3 uur had men den afstand van bijna
3 uur gaans afgelegd! j
MOETEN SCHILDERIJEN ACHTER,
GLAS GEPLAATST .WORDEN 'i
.Een bekend hoogleeraar van de Acade
mie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam
schrijft het volgende:
In jtle kunetenaarswereld wordt in den
la,a.tsten tijd de vraag- druk besproken, of
het wensc-helijk is, schilderijen achter glas
te plaatsen. In het algemeen meenen de ar-
tisten. .dat door de glimmende glasplaat in
vele gevallen de kleurencombinatie haar ef
fect verliest. Zij zien het doek dan ook lie
ver. .zooals het door den schilder is afgele
verd. iWlij kennen kunstenaars, wien de lijst,
vooral, wanneer deze zoo erg ,,mop;i" mag
heeten, al een doorn in het oog is.
Maar de museum-autoriteiten hellen al
meer en meer tot de meening over, dat het
cm verschillende redenen beter is, de schil
derijen mét een glasplaat te pantseren. Ten
eerste wordt het doek hierdoor beschermd
tegen den invloed van de lucht, terwijl iu
do tweede plaats het publiek het kunstwerk
niet kan beschadigen. Het eigenlijke doei van
het gl,a,s is echter, den toeschouwer beter in
de gelegenheid te stellen, het schilderij te
ohserveeren. daar, naar het heet, het oog hier
bij niet zoo vermoeid woidt.
Toen nu voor eenigen tijd alle schilde
rijen van het museum te Gent onder glas
werden gebracht, werd er van verschillende
kanten op aangedrongen, dat de observa
tor. de heer L. Maeterlinck, het resultaat van
het nieuwe systeem zou mededeelen. De heer
Maeterlincik echter zweeg. Totdat thans in
het „Bulletin" der oude en moderne kunst
een artikel van zijn hand is verschenen,
waarin hij niet de resultaten', malar nog eens
het doel van het glassysteem zeer uitvoerig
békend maakt.
Men weet, zegt de heer Maeterlinck, zich
ontpoppend als pojpulair-wetenschappélijk
schrijver, .jdfie met een Lorentz jkan wed
ijveren. .men weet, dat het zonhespectrum,
dat wij zien', niet het heele spectrum is.
Op het blauw volgt het violet, op het vio
let het ultra-violet, hotfcwelk door ons niet
kan worden gezien. Van dit ultra-violet gaat
een chemische werking uit. Deze toont zich
niet alleen door haar uitwerking otp de foto
grafische plaat, maar heeft ook pen beslist
schadelijken invloed op het oog Er moet
nu naar gestreefd worden, den schadelij
ken invloed van deze onzichtbare straling
te voorkomen. Dit nu kan geschieden met!
behulp van gele en ook ongekleurde glazen,
die de violette en ultra-violette stralen bij
na geheel en al weren.
In het tweede gedeelte van z'n -artikel
vestigt Maeterlinck er de aandacht op. dat
het speciaal het violette en ultraviolette
Jicht is. dat de kleuren der schilderijen, ta
pijten. enz. doet verschieten of yerbleeken.
Om de schilderijen, aquarellen, tapijten en
kleedingstukken voor den schadelijken in
vloed van het licht te beschermen, moet
men ze derhalve achter glas zetten. De nieu
we methode, roept Maeterlinck uit, komt
dus èn het oog èn het kunstwerk ten goede.
En het is te Hopen, dat spoedig in musea die
methode zal worden toegepast.
EEN NIEUWE SCHOTEL!
I.Wlij dwaalden een mensch is nooit te
,cud om iets te leeren, langs de rijen
Cmneesche restaurants welke in liet Clo-
jdopark (dit is de officiieele, ietwat euphe-
mietische naam voor het ouderwetsche Ta,na,
j la-pang Glodok) zijn opgesteld.
I Een bijzonder aromatische geur trok onze
aandacht, weldra hadden wij den oorsprong
ontdekt van de welriekende luehtgolf en
watertandend vroegen wij den restaurateur
hoe de naam luidde van dit nieuwe, zoo
uiterst piquant riekende gerecht.
Voor hij ons dezen echter had kunnen
ncemen, zagen wij een Chinees, die kleine,
rose, bewegende voorwerpen in een zonder
ling sausje dompelde, ze daarna naar den
mond bracht en inslikte, zoodanig, dat alle
een soort steeltje overbleef.
De man glunderde va,n louter culin ,ir g
not, de saus druppelde tappelings lungs z
vette kin en terwijl hij, smakkend met de
lippen, zijn mond reinigde met den boven
kant van zijn hand, grinnikte hij met e
onmiskenbaar tikje leedwezen „Del p
an sat
ja!
Belangstellend informeerden wij naar den
aard van het zonderlinge voedsel, en mv.
zwelgend in liet genot der exquise del va.
tesse antwoordde de man „Tikoos Idocp!"
Lovende jonge muizen...
Souris vivantes-saucc Béarnaise zal wi 1
licht o>ok eenmaal prijken op de spijsi'j.-
ten der voornaamste Europeeswhe restau
rants.....-,
(N. v. d. D. v. N. I.)
Hoofduertegenwoordiger der IMPERIAL MOTOREN uan de KEIQHLEY GAS
OIL ENGINE Co. Ltd. KEIGHLEY.
BOUVY's KUSSENBLOKKEN en BOUVY's RIEMOLIE,
DRAEDNOUGHT SCHAAFVIJLEN, MACHINEKAMERBEHOEFTEN
REPARATIEN,
Prijscouranten op aanuraag franco toegezonden.
ine li een zestal mannen met roode rokken en
voorop eeu man met drie strepen op zijn
mouw.
i .en sergeant met zes soldaten op weg naai
de smidse! Wat kon dat anders beteekenen
dan een groot gevaar voor den vluchteling?
Maar zij stond slechts even stil, het volgend
oogeublik vloog zij met Betty over den weg
en bereikte de smidse juist toen de soldaten
aankwamen. Zij wierp een snellen blik naar
binnen en loosde een zucht van verlichting:
?r was niets te zien van haar broeder en John
was bezig op het aambeeld.
De smid bad haar reeds opgemerkt.
„Slil maar!" fluisterde hij geruststellend,
„vrees niet, Milady. Ik heb de soldaten hier
al vroeger gehad."
„Maar zij zullen mij misschien herkennen.,
of vermoeden...."
,A'een, neen, Milady! Doe u voor als een
kamenier die op iemaild wacht. Het zün
mannen uit Derby en het is niet waarschijn-
lÜk dat zij u van aangezicht kennen."
l'.r was geen minuut te verliezen. Zij be-
daci-t dit te gelijk mét de zekerheid dat baar
e:gen koelbloedigheid en tegenwoordigheid
van geest de eenige kans zouden zijn voor de
veiligheid, haars broeders.
Halt!" riep de sergeant uit.
lee.stcr Stich, is het slot in orde?" vroeg
I .y Patience op luiden en onverschilligen
toon, juist toen de sergeant binnentrad.
„De koets van Hare i.(ielheid volgt mij van
^"^A ld work eu zal zoo hier ziju."
..ic| kiaar, juffrouw," antwoordde de
snellen blik werpend op den sol-
o naar in de deur stond, met de hand
- zijr „J tot een militair saluut
Deze nam het interieur der smidse op en
zei toen beleefd:
„Pardon, dames."
„Wat is er nu van uw dienst, sergeant?"
vroeg John met geveinsd ongeduld.
„Ik heb gehoord dat er een vreemdeling in
uwe smidse is," antwoordde de soldaat. Mijn
korporaal kwam bier vroeg in den middag
van Aldwork en zeide mij dat. Ik wilde hem
eens spreken."
„Een oogeublik, sergeant," sprak John zijn
breed e figuur plaatsend tusscheu Patience
eu de vorschende oogen van den jongen sol
daat; „ik denk dat gij het slot nu goed in
orde zult vinden, juffrouw," trachtende, goe
de, trouwe kerel als hij was, om zooveel na
druk op dien eenvoudigen ziu te leggen als
bij durfde. Zij dankte hein, zonder woorden,
met haar oogen, nam het hangslot vau hem
aau en gaf hem wat geld voor zijn moeite,
terwijl haar hart hevig klopte vau angst.
„Geen vreemdeling, sergeant," zeide de
smid, met goed geveinsde onverschilligheid,
zich tot dén soldaat wendend, „het is slechts
mijn neef uit Nottingham. Uw korporaal
komt uit Derby en kent de moeder van den
jongen, mijne zuster Hanna!"
„Juist, juist, smid," zei de sergeant op
vroolijkeu toon, „dan zult gij 't ook uiet kwa
lijk nemen dat ik voor den vorm je smederij
even doorzoek."
Patience verried zich uiet, noch door een
blik-, noch door eeue trilling van haar stem.
„Heer! hoe vervelend zijn die soldaten,"
zeide zij quasi pruilend. „Ik had gehoopt hier
rustig te kunnen wachten tot de koets van
Milady aankwam."
„Maar, ge behoeft niet bezorgd te zijn," zei
de smid opgeruimd, ..il» sergeant schertst
maar, niet waar, vriend?" voegde hij, tot den
soldaat zich wendend, bij. „Daar! Ik geef
er u mijn woord op, sergeant ,dat hier uiets
voor u te vinden is."
„Ik heb mijn orders, smid,' sprak de ser
geant meer kortaf.
„Maar gij gaat inderdaad verder dan uw
orders," wierp Lady Patience iu het midden.
John Stich is trouw en eerlijk, gjj doet hem
onrecht aan door zulk onbillijk wantrouwen".
„Excuseer, juffrouw, ik keu mijn plicht,
't Is niet dat ik den smid wantrouw, maar
iu dezen omtrek houden zich vele rebellen
verborgen en ik heb bepaalde bevelen om in
hei bijzonder één hunner op te sporen, Philip
Gascoyne, graaf van Stretton, van wien men
weel dat hij in deze streek is."
Jöhn Stich viel hem met een luiden uit
roep in de rede:
„Maar. daar is toch voor eeu aanzienlijken
Lord, geen plaats iu een armoedige smidse;
ge verkwist uw tijd."
„Mijn orders zeggen dat ik het recht heb te
zoeken," -sprak de sergeant op krachtigen
toon, „en ik zal dat doen."
Toen keerde hij terug tot zijn soldaten die
buien op post stonden.
„Mannen, volgt mij!" sprak hij, de smederij
binnentredend.
Gelukkig waren de uiterste hoeken van de
werkplaats in het donker en Patience' bad
haar hoed over het hoofd getrokken en zich
dicht in haar mantel gehuld, anders zouden
haar doodelijke bleekheid en haar verschrik
te oogen haar op dat oogeublik, in weerwil
van haar zelf, verraden hebben.
Maar de brave John stond den sergeant in
den weg.
„Klik eens hier .sergeant," sprak hii kalm.
„ik ben geen man vau woorden, maar ik ben
eeu vrijgeboren Engelschman en mijn huis
is mijn kasteel. Het is een beleedigiug voor
een vrij eerzaam burger dat soldaten zijn
huis doorzoeken alsof hij een schelm was. Ik
zeg je dat je niet zult biimeugaau, trek dus
af als je leveu je lief is."
„Smid, je bent eeu gek," zei de sergeant,
schouderophalend, „eu je doet je zelf kwaad.
„Laat dat ziju zooals liet wil, man," sprak
John. Men vindt gekken bij eiken stap door
het leven. Gij zijt eeu vreemdeling in deze
streek en gij kent mij niet, maar iedereen zal
u zeggen, dat John Stich doet, wat hij een
maal gezegd beeft. Zoo dan, vooraf gewaar
schuwd is vooraf gewapend, sergeant, hé?"
Hierop had de sergeant maar één antwoord
en dat. was bet bevel van zijn troepje:
„Komaan, mannen, volgt mij! Eu gij, John
Stich," voegde hij er luid en beslist bij: „op
zij, in naam des Konings!"
De mannen stonden rondom den sergeant
met de geweren in de had, gereed, om op
bevel terstond aan te vallen. John Stich stond
tusscheu hen en een kleine deur, waarachter
Philip gfaaf van Stretton stond, bereid zijn
leven zoo duur mogelijk te verkoopen.
Dat hij ter dood zou worden gebracht als
hij gevangen werd genomen was hem volko
men duidelijk, alsmede aan zijne liefhebben
de zuster, die met bijna bovenmensehelijke
wilskracht, heldhaftige pogingen deed allen
uiterlijken schijn van onrust te bedwingen.
Het was mogelijk, dat een dier zes soldaten
Lord Stretton van uiterlijk kende en het was
niet waarschijnlijk dat zij niet zouden den
ken aan de twintig guinjës een groote som
in die dagen.de prijs, die" het gouverne
ment wilde betalen voor het hoofd van een
rebel.
Philip was bij Parlementsacte Ier dood ver
oordeeld. Zoo hij nu gevangen werd geno
men, zouden noch gebeden, noch schenkin
gen, zelfs niet bewijzen zijner onschuld hem
beschermen voor een gedienstigen magistraat
die er op stond zijn pliclrt; te doen. Een korte
opsluiting in het raadhuis van Brassington
en de uitvoering van het doodvonnis den vol
genden morgen, dit waren de vroeselijke vi
sioenen die Patience voor oogen stonden toen
zij in haar angst en wanhoop zicii tot Gdtl
om hulp wendde.
Zonder twijfel besefte John Stieli evenzeer
de grootte van het gevaar en vastbesloten te
strijden voor bet leven van zijn lieer, zwaai
de hij den zwaren hamer boven zijn hoofd en
daar was niets in de oogen van den krachti
gen man, dat den sergeant even terug hield
voor hij liet beslissend commando gaf.
Zoo was er een oogeublik van doodelijk
stilzwijgen, terwijl al die harten wild klopten
van heilige emotie. Een oogeublik, enkele se
conden, terwijl zelfs natii'ur eu tijd 'schenen
te wachten op de volgende noodlottige mi
nuut.
Toen werd er plotseling een stem ecu
fiissehe, jonge, vroolijke stem geboord, die
daar zong:
„Mijn schoone witte roos."
Het was niet veraf; op zijn hoogst een en
twintig ellen en bet geluid scheen nu da
smidse al meer en meer te naderen. Instinct
matig, hoe kon het anders, keerden sergeant
en soldaten zich 0111, om naar buiten te zien,
(IWordt vervolgd..).
