De ridderlijke roover
van Derbyshire.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
NIEUWS ÜÏT OEN OMTREKT
Posterijen en Telegrafie.
Letteren en Kunst.
nsJeeasici
Mm Bon 'Aüarclté
oy Ki s0
üaaa*lem«Bü«uss@B.
Oeeasions
rtUlLLtl o
99
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Ainu en vrouw. Een Engelsche suffragette
stond op het podium en hield voor een ger
'üengd auditorium een redevoering, sprak fraai,
«prak met veel aplomb, maar streelde, dat in
Engeland al te veel gebeurt, haar doel voorbij
door een zeer agressie! optreden legen -de man
nen.
In het vuur van tiaar rede riep zij met luide,
uitdagende stem en een hartstochtelijke!! gloed,
daardoor zij op velen indruk maakte: ..Ik
vraag u, waar zou de man gebleven zijn zonder
de vrouw.' en nogmaals lierliaaLde zij haar
Bevleugeld woord: „Waar zou hij zonder de
vrouw"gebleven zijn"?vraag ik u
'loen wachtte zij enkele seconden als om den
''tdruk, die haar woorden gemaakt hadden, te
;Pen doorwerken. Maarer gebeurde iels on-
v'frwachts: een stem uit de menigte gal ten ant
woord en riep luid: „ln 't Paradijs, zeg ik
Ik herbaal: in 'l Paradijs."
Een weg van leer. Te Standswortli Bir
mingham. in Engeland, hebben de gemeentelijke
'UUorileiten (volgens „Vraag en Aanbod') een
«eg geïnspecteerd, welke voor een jaar werd
aangelegd uit afval van leer, behandeld met teer.
Men vond geen slijtage; de raderen der zware
Wagens, welke er over rijden, hebben geen spoor
ocBiiergelateu en men heeft geconstateerd, dat de
Weg zeer gemakkelijk was voor de paarden. Het
ieerafval was eerst door machines fijngemalen
<a> werd loen behandeld met asphalt cn teer.
Tot op heden had men voor het afval van. leer
nog geen practiscbe toepassing gevonden. De uit
vinders beweren, dat men mei dit materiaal een
product krijgt met zeer g,routen weerstand, dal
Weinig slot geelt, elastisch is, waarbij lawaai
Voorkomen wordt en dat toch niet al le duur is.
Ito Loudensche 'atmosfeer. Londen is be
kend om het vele roet dat er valt. Do „Lancet
geelt verslag van een onderzoek, dat maande
lijks van Juni 1910 tot Mei 1911, op vier punten
van de.stad is gehouden ter bepaling, hoe groot
de neerslag is en waaruit hij beslaat. Den neer
slag op de proofptaals in de City tot maatstaf
nemende zou de neerslag in een jaar tijds over
de geheele slad (graafschap met City) 76.050 ton
bedragen, waarin o.a. ruim 6000 ton ammonia,
ongeveer 8000 ton sulfaten enz. De proefplaals
in Westminster gat voor de lieeie stad 53.820 toij.
Aangevreten kabels. Te Adelaide (Australië)
djn telefoonkabels in grooten omvang door wil-
'c mieren (termieten) beschadigd geworden. De
diertjes hebben op verschillende plaatsen gaten
"i de looden bekleeding van de kabels geknaagd,
i®*Hlal de geleidingen bloot kwamen. Ten einde
Verdere schade te voorkomen, zal men giftige
sloffen toepassen, waardoor de mieren gedood
Worden. Dergelijke ervaringen werden ecnige ja-
l'en geleden te Sydney met tramwegkabels op
gedaan; toen werd het de kabels omgevende aard
pek met ratlcnkruid vermengd, hetgeen het ge-
Wenschte resultaat had.
llumsteensehat. IJet Russi che keizershuis
bezit een barnstèeiisehat, die een half jaar gc-
'eden naar Dantzig gebracht is, om aldaar ge
restaureerd te worden. De firina, met dat werk
belast, is nu met haar arbeid gereed gekomen en
de schat, die nu weer in zijn ouden pracht schit
tert, zal weldra naar Kustland teruggestuurd wor
den
De geschiedenis van dien kostbaren schat is,
alle nasporingen ten spijt, nooit opgehelderd kun
nen worden. Vast slaat, dat de talrijke kunst
werken, waaruit hij bestaat, eens hebben ge
praald in hel slot Monbijou te Berlijn, en dat 'bij
in Januari 1717 door Peter den Groote, die hem
ten geschenke had gekregen van Friedrich Wil
helm I, naar Rusland medegenomen werd. En
kele. der bestanddecte'i dragen den naam van
Gottfried Thourau, met hel jaartal 1709; doch
bok andere meesters der toentertijd in den lioog-
St»n bloei verkeerende barnsteen- en ivoorsnijde-
üj zullen er wel aan hebben medegewerkt.
De sell al uil 31 stukken: landschappen, figu
ren, bloemen, vogels enz., die in Dantzig, waar
Zij naar toe gezonden weiden, omdat zij langza
merhand iu brokjes uiteen waren gevallen, voor
zichtigheidshalve verzekerd werden voor een som
van ecnige honderdduizenden marken, maar door
hun hooge kunstwaarde en zeldzaamheid een
Onschatbare waarde hebben.
De wijze, waarop de Dantziger juwelierstinna
Zich van haar taak gekweten heelt, toont duide
lijk aan, dat de Dantziger barnsleensnijderij van
heden ten dage op zijn minst even hoog slaat, als
die vóór 200 jaar.
Ned. industrie in bet buitenland. Men schrijft
bit Londen aan het „Vad."
Men beschouwt bel in Engeland als een tri
omf voor het ilollandsclie Nationale karakter
dat Holiands'Clie experts en lloliandsetie zaken
lui aangewezen zijn om in Engeland een uitge
breide fabriek op te richten cn te drijven voor
de vervaardiging van bietsuiker. Het is een be
kend feit dat Engelsche fabrikanten zelden de
hulp van vreemde nationaliteiten inroepen voor
de leiding van hun zaken. Zij toch beroemen zich
meer dan eenig ander land op hunne kundigheid
tol het vestigen en uitbreiden van iedere denk
bare industrie. Dat zij in deze van dit standpunt
afwijken, is zeer zeker een bijzonder compli
ment voor de Hoilandsehc industrie. De op te
lichten suikerfabriek zal gevestigd worden in
het Oostenlijk deel van Engeland door de Anglo-
Ncthcriand Sugar Corporation. Deze maatschap
pij zal de bovenbedoelde exnerls in haar dienst
nemen.
DE YOGELWET.
De Nederlandsehe Yereeniging tot Bescher
ming van Dieren heeft een uitvoerig adres ge
richt, tot de Tweede Kamer, waarin zij haar vol
le instemming betuigt met-do geheele strekking
van het wetsontwerp.
Zij wijst echter op enkele bepalingen iri de
.artikelen, welke naar haar meening ten onrech
te daarin zijn opgenomen of wel zonder zekere
aanvulling of verscherping vaak niet het doel,
dut men beoogt, zullen doen bereiken.
Zoo dringt de Vereeniging er op aan sub e
te laten wegvallen uit artikel 1:
„Door vogels wordt verstaan die, welke be
lmoren tot een, der in Europa in 't wild levende
soorten, met uitzondering van:
a. het pluimvee;
b. de bij art. 17 der Jachtwet als wild aan
gegeven vogels.
c. de bij algemeenen maatregel van bestuur
als schadelijk voor den Land-, tuin- of boseh-
bouw of voor de visscherij aangewezen vogels."
In art. 2 wonscht zij ook verboden te zieii
„en vogels of deelen daarvan" (ten verkoop
voorhanden te hebben, enz.).
In art. 3, (verbod van eieren rapen, uithalen
enz.) wenscht adressante opgenomen te zien het
te koop aanbieden enz. van „schalen" der vogel
eieren.
Aangedrongen wordt voorts o. m. om art. 12
der Jachtwet geheel te laten vervallen.
NIEUWE MACHINES BIJ DE S.S.
Dat de Directie der Staatsspoor heden ten
dage alle moeite doet, het personen- en goede
renvervoer over hare Hjnen te verbeteren, blijkt
wel uit het groote aantal nieuwe machines, die
zij laat bouwen in Engeland en ook hier te lan
de. Dit ziju machines met vier cylinders, die
voortbewogen worden met oververhitten stoom
Weliswaar worden met deze machines meer
steenkolen verbruikt, doch zij zijn. veel sterker
dan de gewone machines, en kunnen meer trek-
vermogeu ontwikkelen. Bij vertrek op de sta
tions moeten de conducteurs wel rekeuïng hou
den welk soort machine de trein rijdt, want bij
de nieuwe machines is er geen sprake meer om
nog op den trein te springen als deze in bewe
ging is. Zware personentreinen, dio vertraging
hebben en getrokken worden door een gefvone
machine, kunnen nimmer inioopen. Integendeel
doorgaans vermeerdert de vertraging nog. Met
bedoelde nieuwe machines kunnen trajecten van
2 uren gereden worden in 1% uur, een buiten
kansje voor het machine-personeel, daar voor
iedere minuut die ingehaald wordt, 5 cent pre
mie wordt uitgekeerd. Op dc centrale werk
plaats te Tilburg is men reeds bezig machines
van bet oude type te verbouwen, teneinde ook
deze te doen werken met oververhitten stoom.
ARM- EN WERKHUIZEN.
B(j do beraadslaging over de Staatsbegroo-
tin'g bad een vau de Kamerleden op 12 Dec. jl.
to kennen.gegeven, dat in het armhuis te Wor-
kum een verpleegde, die ziek was, van 9 uur
's morgens tot 9 uur 's avonds, dus 12 uur lang,'
iu .een waschhok is opgesloten geweest, zonder
dat er 'naar hem is omgezien en dat diens over
lijden aan bet verblijf in gemeld waschhok moet
worden geweten.
Naar aanleiding van die mededeeling heeft
de Minister van Binnenl. Zaken, volgens de
„Ned." door tusschenkomst van de Commissa
rissen der Koningin tot de burgemeesters de
vraag gericht: of het hun hekend is, dat in hnn
gemeenten aanwezige arm- en werkhuizen ge
vallen als bovenbedoeld zijn voorgekomen?
De Minister verlangt tevens te worden ge
diend van bericht en raad omtrent de wensqhé-
lijkheid van het instellen van een buitengewoon
toezicht op arm- en werkhuizen.
Een suoeken-avontuur. De machinist van den
polder Abbenbroek schrijft in „De Levende Na
tuur"
Bij bet visseben met deu zegen vorige week,
vingen wij o. m. een snoek van 4 a 5 pond,
welhaast dus nog een snoek,,je". Het, uur dei-
vangst was kwartier voor tweeën. Nadat wij 'ons
viéchwater hadden afgetrokken, dat eindigde bij
onze woning, en ca het gebruik der thee, ging
ik ons snoekje schoonmakenhet was toen half
vier. Het dier was steeds in een zak, op het
droge gebleven. Dank zij de koude temperatuur,
was sinjeur nog springlevend. Ik doodde het.
dier toen eerst met een slag op den kop. Toen
schrappen, daarna den buik opensnijden....
Doch zie, toen ik met mijn vingers de ingewan
den wilde verwijderen, voelde ik duidelijk be
weging. Ik zag weldra, dat, onze vischroover in
de „maag" SÜ noemt het misschien anders
een viselije met zich droeg, dat blijkbaar leef
de. Ik sneed toen het vlies door en jawel, een
bliekje van een vinger lengte buitelde herbaalde
malen over den kop en over dc straat, alsof het
zoo uit bet water was geschept. Ik riep er mijn
huisgenooten bij, die er ook vol verwondering'
naar keken. Nog grooter werd echter de ver
rassing, toen voor aller oogen No. 2, een
voorntje van TVs vinger lengte voor den dag
kwam, eveneens springlevend. Ik deed beiden
in een emmer water. No. 1 Was nog wat beteu
terd, doch No. 2 zwom direct vroolijk rond.
Ik heb beiden de vrijheid in ons visch water her
geven. Voor een anderen veelvraat? Wellicht
blijven ze de snoek wel goed uit den weg. Voor
mij, als leek, is het echter onbegrijpelijk, hoe
deze vischjes gedurende bijna 2 uur konden blij
ven leven, en vandaar vond ik bet zoo vermel
denswaard
Nog meld ik u, dat mijn vader, die ruim 30
jaar in de visscherij doet, nooit iets dergelijks
zag, wel visch in de snoek aantrof doch steeds
dood, doorgaans gedeeltelijk verteerd.
Moed. Vrijdagmiddag stond eenige oogen-
blikken het halve gouvernementsgebouw te
Utrecht iop stelten.
Wal was er gebeurd?
De vrouw van den concierge, die in de sous-
terrains is gehuisvest, het dichtst gelegen nabij
het telegraafkantoor, kwam vroeg in den middag
angstig roepend en nog angstiger kijkend, de kan
toorlokalen binnenstormen, aldus verteld bet „U.
D.", met de alarmkreet, dat er „brand" was,
dat de heele boel beneden in lichte laaie stond.
De hoofdambtenaren, ambtenaren en klerken zet
ten een ernstig gezicht. Daar moest snel worden
ingegrepen, om het allerergste te voorkomen!
Hier paste mannenmoed, gepaard aan groote te
genwoordigheid van geest. Stoutmoedig omgrepen
zij de flessehen, gevuld met een blusschende
stof, die steeds in de kantoorlokalen aanwezig
zijn; zij knoopten hun jas dicht eii volgden
de benainvd-blikkende vrouw. Ja, daar zagen
ze plotseling uit een van dc kelders dichte rook
wolken omhoog stijgener was dus brand, de
alarmkreet was geen looze geweest, zooaïs zij
nóg hadden gehoopt. Maar de werkelijkheid sloeg
al hun geestdrift om te redden neer, dc moed
zonk hun in de schoenen.
Zij schoolden samen voor dc keldertrap, maar
niemand dorst zich naar beneden te wagen, om
daar het dreigende gevaar te keeren. Ja,
toch één. Een hoofdambtenaar, die een snel-
blusscher had gegrepen en daarmede onder zijn
arm de treden afdaalde. Hij stond eenzaam en
verlaten in de rookdoorwalmde kelderwoning.
De rook drong hem mond, oogen en ooren bin
nen, maar manmoedig richtte hij zijn blusscher
op de vlammen, die uit een van de boeken om
hoog stegen. Hij riep nog dat men hem zou vol
gen, maar niemand gaf aan dien roep gehoor.
Saamgedrongen stonden zij koven, angstig toe
te zien, de flessehen als een bespotting van
hun kleinen durf, nog hocg-houdend in de ban
den. Eén telefoneerde toen de brandweer. Eeni-
ge oogenblikken later verscheen een spuit maar
die hoefde haar werk niet meer te doen. Een
brandweerman drong in den kelder door, maai
de ambtenaar met den snelb.usseher had reeds
het vuur bedwongen, het gevaar afgewend....
Een blijk van moed en tegenwoordigheid van
geest, die zeker wel e enige woorden van lof
verdient I
RLOEMENDAAL.
Onbestelbare s t u k k n gedurende
de le helft der maand Januari 1912.
O. .Van Balen, Beestl; 'S92 Bern Bur. De
venter; A. Uleijn, Botterdam; T. van Dam,
Utrecht.
NOORDWIJK.
BLOEMBOLLEN-CULTU UK.
Een onzer eorrespondenteu. die als deskun
dige bevoegd is een oordeel uit te spreken,
schrijft ons het volgende:
Beeds verscheidene malen is op onze vak-
vergaderingen ter sprake gekomen de wen-
scbelijkheid om voor onze bloembollen wat
méér reclame te maken in ons eigen vader
land. Zelfs bij de behandeling van den be
schrijvingsbrief der laatste algemeene verga
dering onzer groote vereeniging, is bij hel
punt: 15011 voor propaganda te Parijs." pro
paganda in Nederland in ruime male be
sproken.
Nimmer echter ben ik meer doordrongen
geweest van het groote nut en van de groote
noodzakelijkheid om ten spoedigste hij wijze
van eenc pakkende reclame, een einde te nia-
kan aan 't bedrog dat er in den particulieren
bloembollenhandel plaats vindt.
Door een toevallig bezoek dat ik dezer da
gen bracht aan de bloemmarkt onzer Kesi-
dentie, was ik er getuige van op welke wijze
bet Nederlaudsehe volk een afkeer wordt in
geboezemd tegen onze sckoone producten.
Ten einde meer kracht bij te zetten aan de
bekendmaking van de hiervoor aangehaalde
bewering, heb ik mij de moeite getroost,
nauwkeurige opname te doen van hetgeen
door den verkooper, zich noemend „Blocm-
kweeker en Tuinaanlogger", werd geannon
ceerd. Niettegenstaande in aanmerking dient
te worden genomen dat in dezen tijd van het
jaar tegen opruimingsprijzen wordt verkocht,
en het met de soortnamen niet zoo nauw
wordt genomen, zal toch het onderstaande
lijstje een voorbeeld geven op welke wijze het
publiek wordt beetgenomen.
Wij zagen dan aangeboden als E. Narcis
Golden Spur, een partijtje Narcissen in ge
mengde variëteiten. Als Duk Narcis Albo
Pleno werd aangeboden de Enkele Narcis E
Emperor I. Meer nog trok onze aandacht een
partijtje Hyacinthus Candieans. Op de vraag
welke soort hyacinthen dit waren, luidde liet
antwoord: Spaanschel! Als men nu weet dat
Hyac. Gaud, eene langstelige bloem voort
brengt, met grove, witte kelken, en dat de a's
zoodanig aangeboden bollen uit niets anders
bestonden dan uit Enkele Nareis Emperor,
die gele bloemen voortbrengt, zal men ons
zeker niet van overdrijving beschuldigen. Wij
zagen zoowaar ook aangeboden: Dubbele
Trosnarcissen! Voor zoover mij bekend, is bet
nog nimmer mogen gelukken iets dergelijks
te produceereu en toch zagen wij ze hier, iu
de Kesidentie! Waar nu de Enkele Trosnar
cissen zeer vroeg bloeien, werd deze soort
vertegenwoordigd door de laatst bloeiende
variëteit der Narcissen: E. Poeticus!
In de tulpen was, ofschoon haast onmoge
lijk, dc „Swindle" nog erger. Wij zagen daar
Enkele Tulp Kose Due en Dubb. Due, met om
schrijving van kleur enz. vertegenwoordigd
door bollen, die niets waren als „eenbladen of
wilden," bollen die nimmer een bloem voort
brengen; variëteiten op soort en op kleur
als: Thomas Moore, Proserpine, Zilveren
Standaard, Grand Due, Couleur de Cardinal,
Prins van Orange, Duchesse de Panna. Her
man Sleghel, Van der Neer, Huikman. Joost
van den Vondel, enz. enz., deze allen waren
bij naam verkrijgbaar, doch met zekerheid
kunnen we zeggen, dat zij allen afkomstig
w6ren uit dezelfde mand. Alle waren: ge
mengde kleuren, nog sterk vermengd met
nimmer-bloeiende bolleu, zooals hiervoren
reeds genoemd.
Met de hyacinthen was het eveneens of nog
slechter gesteld. Wij zagen daar, niettegen
staande soorten in verschillende kleuren wer
den verkocht, slechts twee variëteiten, be
staande uit wat men in ons vak noemt: aan
gesneden bollen, hollen die den grond be
smetten en oorzaak zijn dat eventueele „ge
zonde" bollen óók door deze zeer gevreesde
ziektekiemen worden aangetast en alzoo oor
zaak zijn, dat de koopers van de zieke bollen
ook later van tegen lioogere prijs gekochte ge
zonde bollen, dezelfde onvoldoende resultaten
zullen verkrijgen.
Voor een vakman was deze ervaring in een
woord ergerlijk!
Wij kunnen dan ook niet nalaten vaklieden
aan te sporen zooveel mogelijk te trachten
dat het Nederlandsehe volk, nu lang genoeg
misleid dooi- dergelijke nietswaardige artike
len, voldoende bekend worde gemaakt met de
schoone resultaten die van onze producten
kunnen worden verkregen, mits men goede
bollen aanschafte! In de2en tijd is er voldoen
de. gelegenheid een actie op touw te zetleu
voor dit doe], welke actie zonder twijfel een
ieders medewerking zal verkrijger.
Den lezers in het algemeen, wekker, wij oft
hunne tuintjes te beplanten met hollen afh
komstig van alleszins betrouwbare leveran
ciers, en in geen geval hun inkoop to doen
op stadsmarkten, waarvan de onbevredigen
de resultaten niet kunnen uitblijven.
De -Züitd.-tgs-eihgtieUen".
Evenals trouuena de meeste bieden, maakt
ook „Het Vaderland" melding var: het be/.was;
dai wij tegen de afzonderlijke „ZondagB-etiouet-
ten" (die trouwens alweer geschorst tün, anoals
wc roods meldden!) hebben ontwikkeld.
„Het Vaderland" zegt van onze opmerkingen
het volgende:
„Onzerzijds zij opgemerkt, dat het gewicht
van het gesignaleerde bezwaar, naar het ons
voorkomt eenigszins overdreven is. De postbe-
slcllei' toch ontvangt de brieven, die hem door
den directeur of brievengaarder worden ter
hand gesteld met geen ander doel dan om deze
te bestellen. Hij heeft dus geen onderscheid te
maken lunchen brieven, die hij niet en die hij
wel bestellen moet. Dat onderscheid wordt ge
maakt op het kantoor, door ambtenaren die bij
het al of niet uitvoeren van een bestellinc geen
belang hebben.
Een enkele uitzondering is er op dezen regel,
nl. het geval dat de brievengaarder zelf bestelt.
Dan bestaat inderdaad het hier bedoelde gevaar.
Maar het aantal bestellers die tevens brieven
gaarder zijn, verdwijnt in het niet bij die. welke
dat niet zijn.
Een ander bezwaar lijkt ons gewichtiger.
Het is nl. bekend, dat in België de invoering
der strookjes niet geheel aan het doel heeft be
antwoord. Het sorteeren der brieven die wèl en
die niet op Zondag besteld moeten worden, ver-
eisebt daar nl. zooals de praetijk geleerd
heeft zóóveel werk. d,at de vrije tijd dien
men aan den eenen kant wint, hierdoor weet
voor een belangrijk deel verloren gaat."
De „Residentiebode" bestrijdt de meening van
„Het Vaderland", en vindt dat Dit blad ons be
zwaar wel wat al te gering voorstelt. Ten platte,
lande komt. het nog veelvuldig voor. dat de brie
vengaarder de brieven zelf bestelt.
Maar daarbij, zelis aangenomen, dat niei de
zelfde persoon de brieven sorteert en bestelt
kan, doorgeredeneerd in het idee der „N. Haar).
Crt. niet juist de postbesteller wion de brie
ven „worden ter hand gesteld met geen ander
doel, dan om deze te bestellen." zooals het blad
zoo secuur zegt misbruik maken van de be
doelde strookjes, ze eigener beweging op de brie
ven plakken en deze tot "Maandag laten liggen,
om een verren loop uit te sparen?
Hij heeft geen onderscheid te makfflR.ussclien
brieven, die lip' niet en die bij wel bestellen
moet, zegt het „Vad." terecht, maarde
vrees is juist, dat hij dat onderscheid wèl za'
maken.
De scheiding tusscheu sorteerder en besteller
komt ons niet ter zake voor.
„Wat het „Vad." van de practjik in België
vertelt, lijkt ons op uiet te besle inlichtingen te
zijn gegrond. Of de postinriehtijig werkt, daar
anders dan hier te lande. Bij onze post spreekt
het toch van zelf, dat. waar de brieven toch
moeten gesorteerd worden, de moeite al heel ge
ring zal zijn. ze tevens uit te zoeken naar de
strookjes. Het, is met één oogopslag te zien. of
een brief al dan niet voorzien is van een strook
je en meer moeite bij hot sortee: -n kan dat.
niet geven.
Het, bezwaar van het „Vad." dunkt ons daar
om niet te bestaan.
DE .KATHOLIEKE ILLUSTRATIE"
van deze week bevat de volgende:
PLATEN: Schilderachtige tafereeltjes uit
bet Oosten (2); de „Frausche Kerk" te Am
sterdam (2); de kerk van den H. Nicolaa? te
Amsterdam (3); een veiligheidstoestel om nie
mand te overrijden; een idylle uit de werke
lijkheid; kijkjes van de visschersbaven te
IJinuiden (3); begraving per electrische
tram; Graaf Ziehy; Vrijheer Von Spahn; ern
stig spoorwegongeluk te Parijs; spoorweg-
ongeval te Haarlem; de kroning van den Ko
ning van Siam; kijkjes in Brugge (5); ter
herdenking van het overlijden van luitenant
Eilerts de Haan (3); reuzenboomen in Neder
99
99
l pen in die wreede wereld, die nooit vergeving
heeft voor of medelijden met fouten en mis
slagen.
Maar, gehéel anders dan de graaf van Stret-
i ton verviel Jack Bathurst niet tot ziekelijke
I zelfverguizing. Hij had met het lot gedobbeld
I ",had verloren. Maar er was iu hem te
ver] nri»if,eiIr°,nter"Laren Juivcl, hij had te
1 g .lg tot >vilde avonturen om zich te
schikken m al die dingen, de listen en ver
nederingen, we ke de wereld in voorraad beeft
voor den gevallen edelman.
Zonder geld, zonder vrienden, met onher
stelbaar vernietigde carrière verachtte hij'
nochtans het leven van deu verworpeling of
paria, van dat armzalige stukje menschelijk-
heid dat aan den zelfkant der-maatschappij
de
14)
Hoe ledig scheen hem zijn leven toe! Hoe
verlorenI Hoe hopeloos verknoeid!
En toch had bij de heide, den vrede, de een
zaamheid lief; bij minde de zonsondergangen
en alle geluid van dierlijk leven in deze een
zame uitgestrektheid.
Maar dezen avond! hangt, de genoegens benijdend, waarin hij
el1 enK® «eh op de lippen eener vrouw, niet langer kan deelen, de speelholen iu de
een liero dkr baret- schitterende oogen, een steden bezoekend, dankbaar voor een knik.
tuiltje witte rozen op haar borst en al de een handdruk van eenig individu, een bcetie
heerlijkheid oer natuur in haar overmoedig- minder ellendig- dan hij zelf,
8te luim scheen nu ïjdel en niets, o! onuit
sprekelijk arm! Nu had hij ziju ziel willen
geven, indien daarmede die enkele jaren ach
ter hem konden te niet gedaan worden. Nog
eens weer te mogen zijn, Jack Bathurst, vnu j wiens hoofd een prijs gesteld is. Zeker, en hij
Marei- Majesteits garde regiment, vóór de dwong dat leven om hem al zijn bekoringen
misslag van één avond zijn heele leven ver- te schenken; de ruwe, stormachtige nachten
woestte. Een twist over een kaartspel, een op de heide! dc wilde rit over brem en bra-'
„°v,Vnge ('e woede, een slag in het aan- men, terwijl de scherpe noordwesten wind zijn
geziciit \an zijn superieur en deze Jack Ba-1 gelaat geeselde en zijn bloed voortjoeg en dan
nurst, üe dandy, de hoffelijke, enthousiaste,met een troep soldaten op de hielen! het zor-
'eetbelovende jonge krijgsman was van zijn gelooze, dolle, gelukkige bestaan van den vo-
.niihtairen rang vervallen verklaard en zon-gel.vrijverklaa.rde, die 's nachts een beurs le-
1 er middelen, onteeyd, verbannen, uitgewor- ciigt en zijn-leven on het zadel doorbrengt!
Neen! duizendmaal neen!
Jack Bathurst keek de toekomst, die voor
hem'lag, vierkant in het gezicht eu koos toen
het leven van den vogelvrijverklaarde, op
Dat kon hij en meer dan dat, want hij koos
de liefde der armen mijlen in omtrek- de ze-
genwenschen door lijdenden en geduldig dra-
genden -uitgesproken, over den roover Beau
Brocade, die met levensgevaar den rijken
ontnam om het aan dc armen te geven.
En als nu op de Brassinger heide een een
zame schaapherder een kastanjebruin paard
in het oog kreeg, door oen gemaskerd man
bereden, op een afstand een jonge stem, hel
der als van een leeuwerik, een halt' droevig,
half vroolijk liedje hoorde zingen, keerde hij
zijn moede oogen iu eenvoudig geloof op
waarts naar de sterren en stamelde:
„God zeg-ene Beau Brocade!"
XVI
EEN ONTMOETING OP DE HEIDE.
Mijnheer Mittachip op zijn mager paard,
was met zijn klerk Duffy op liet zadel achter
'hem, op weg naar Brassington. Sir Hum
phrey Chailoner was na zijn bezoek aan de
smidse, terwijl de zon bijna onder was, niet
tiaar het Korhoen teruggekeerd. Hij had den
procureur bevolen hem aan de herberg op
ta wachten en Mittachip had niet ongehoor
zaam durven zijn. Nu zou dat oponthoud ten
gevolge hebben dat hij de heide naar Bras
sington zou moeten overtrekken als de avond
schemering die,eenzame vlakte zoo'n droevig
troosteloos aanschijn gaf. Daar hrd je de roo-
vers en de stroonérs, die a! do-schuilplaatsen,
de brem en de brnamstruikplckken, de holen
en kuilen, hij dag als veilige selmilplekjes ge-!
bruikten, maar die bij avond uit hnn leger
te voorschijn kwamen tot schrik en verderf
van den ongelukkige, die door deu nacht
overvallen werd.
En daar had je Beau Brocade!
Duffy was ook heel hang eu omklemde met
bevende armen de magere gestalte van den
procureur.
„Wel, Duffy!" zei Mittachip met voorge
wenden moed, „wat gluur je toch rond, ben
je hang?"
„Neen! neen! mijnheer Mittachip," ant
woordde de klerk, wiens tanden hoorbaar
.klapperden, „ik ben..v nnniet h
b bang."
„Stil man, ik hen bij je," sprak Mittachip
op moedigen toon.
„Denk er aan, ik ben gewapeud, ik heb
pistolen bij mij!" En hij boog zich achterover
cm Duffy het gezicht te geven op een paar
groote pistolen die met veel vertoon uit zijo
gordel te voorschijn kwamen. l
Het was stil in de lucht, de uitgestrekte
heide was in diepe rust en de noordwester-,
bries die den gehealen dag gewaaid had, was
gaan liggen.
Verder in het oosten wierp de maan van
achter ecu wolkenbank een zilveren glans,
uog we! geen licht, maar slechts een heraut
van den schitterenden glans was die zou ko
men. De heide was in zwijgende rust. Alleen
hij tusschenpoozen hoorde men 't geluid van
oen liehte f laddering, misschien van een kor
hoen in zijn nest of een hagedis, die wat laat
haar tehuis opzoekt.
Maar als die liehte geluiden gehoord wer
den, beefde Mittachip's hand. die den teugel
vasthield zichtbaar en drong zijn klerk nog
dichter tegen hem aan.
„Wat was datf' vroeg de procureur iu bang
gefluister, toen zijn ooren een verwijderd ge
luid opvingen.
„Wwwaarom krijgt ge uw p...
p pistolen niet, mijnheer Mittachip?" sta
melde Duffy, hevig verschrikt Het geluid
was alweer voorhij, maar het was den beiden
zenuwaehtigen mannen alsof er iemand aaa :t
beu' op de heide was, iemand dicht bij, dien
zij door de duisternis niet konden zien. maar
die wist dat zij op de heide voortreden, c-ie
misschien hen kon zien en hooron.
„Om je de waarheid te zeggen, Duffy flui.
sterdo de procureur .wiens tanden ook begon
nen te klapperen, „om je de waarheid te zeg-
genzeze zijn niet geladen."
Duffy viel vnn schrik bijna van het zadel.
„Watt"
„Er is kruit, noch hagel in," vervolgde Mit
tachip op treurigen toon.
„Dddan zijn wij verloren!" was
Duffy's weeklagende uitroep.
„Hel wat?" zei Mittachip, „maar uw pi
stolen zijn geladen." En zijn scherpe elleboog
tastte achter zich naar de handvatten
van twee formidabele pistolen, die gestoken
waren in Duffy's zitplaats.
„Nnneen!" fluisterde de klerk dit
nu wit zag van schrik. „Ik dnrf de gvliwler
pistolen niet dragenIk vertrouwde cp uw
moed, mijnheer Mittachip, om ons le beseher
men."
Wat w.ac dat?"
