DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
400
.liiii-s-i- m-Cfi °r<r'"
300
100
6li
15
Kindei*hui§vest 29-31-33, Haarlem
Letterkundige Kroniek.
EEÜ^TE BLAÜ.
STADSNIEUWS.
Een merkwaardig boek.
VRWtfAG 19 JAMUKBI 1913.
sseu, I
31. I
Rot.
Am-
Rot
ang Ko 7734
Bureaux van Redaetie en Administratie
Intercommunaal Telefoonnummer 1426.
Alle betaleods abonnéa op dit blad,
6ULH&N bi)
levenslange mig»
die lo bet bezit eener verzekeringspoli* «fln, zijn volgens de bepalingen op de policaen vermeld, tegen onge ukken verzekerd voor
van ea
hand .of voet.
éec oog.
éen duim.
Om nltkeerlcjf bever bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij ..Ocean" Bijkantoor voor Haarlem de No
ch» Credielbank Nieuwe tracht I'
Oifc nummer
tvee bladen.
bestaat uit
Ons Geïllustreerd Zondagsblad.
Het geïllustreerde Zondagsblad va» deze
reek' bevat de volgende
PLATEN: Do melaatscnemstiohting te
Paramaribo. Chineesche revolutioinnaiire sol
daten. De gezonken kolen-elevator te Rot
terdam boven gebracht. Begrafenis van mar
kies Komoera. Stormachtige scène in de
Franseke xmlitiek. Admiraal Evans f. Spoor-
«vegoingcval te Haarlem (2 foto's). Een mooi
insigne.. De inwijding va,n het IL K. Gymnar
inm te Amsterdam. Verrold huis te Haar-
lOin. Een „tableau vivant". Pater Nef-
rens t. Een wielrenner-straatveger, Reuzen-
brand te New-York. Eerste steenleg-ging der
'v. KL school te HeerHugowaard. Zwem
wedstrijd in den Haag.
TEKST: De lepra in de West. Een inkt
vlek (slot). Een dochter der heide (vervolg).
Nazomer. Allerlei. Voor onze Jongens en
Meisjes.
AwFNDa
Gebouw „Nut van 't Algemeen" Zijl
straat Tentoonstelling Alg. Ned. Verbond.
Teyler's Stichting op de gewone
Museumtijden Buitengewone tentoonstel
ling van kunstwerken, berustende in de ver
zameling van Teyler's Museum: de gravures
van Lucas van Leyden, geb. 1494 te Leiden,
aldaar overleden 1533.
Museum „Van Stol k" (Jansstraat 48—
50). Geopend 's Maandags e.n Dinsdags van
9H—4H uur tegen betaling van 1.—. Ove
rige dagen kosteloos op aanvrage.
Haarlemrche Ailedaqjes No 469.
MEYERINK-MARTIN-UITVOERING TEN
BATE VAN 'T HAARL. LIGHALFONDS.
Men schrijft ons:
Zaterdag 3 Februari a.s. zal zij plaats heb
ben, de nuttige liefdadigheidsvoorstelling!
De jongelui zullen zelf dezer dagen hunne
lijsten aanbieden om, zooals nu reeds voor
de vijfde maal geschiedt, onder elkaar te
wedijveren voor het gezamenlijk groot suc
ces, dat steeds klimmende is geweest Na
tuurlijk kan niet iedereen een plaats beko
men, daarvoor is de Schouwburg te klein en
voor vele anderen weer de beurs. In dit euvel
voorziet echter de rubriek „liefdegaven" op
de lijst, die een ieder gelegenheid biedt zoo-
gewenscht een extratje te bestemmen voor
het goede doel.
Zoowel voor ons Bighalfonds als voor de
jongelui hopen wij van harte dat de vele
moeiten der jonge actieve tuberculosebestrij-
ders en hunne leiders ruim beloond mogen
worden.
FEESTAVOND IN HET STADS-ARMEN-
EN ZIEKENHUIS.
Wij zijn gisteravond getuige geweest van een
heerlijke afwisseling m het leven der oude man
nen en vrouwen en kinderen in heit Buitenhuis.
Door het prijzenswaardig initiatief van een on
zer stadgenooten was den bewoners een prettig
avondje bereid. Een der zalen van het gebouw
was tot tooneelzaal ingerihet en het was een ver
maak om te zien hoe de aanwezigen'tuitschater
De feestelijke „heropening" van het
Brongebouw.
Met de Staatscourant van heden zijn o. m,
verzonden de statuten der Christelijke Ora-
torium vereeniging.
De vereeniging is alhier gevestigd en stelt
zich ten doel het, naar de eisehen der kunst,
uitvoeren van oratoria en andere werken.
„ZANG EN VRIENDSCHAP".
De Kon. Liedertafel „Zang en Vriendschap"
geeft Vrijdag 26 Januari a.s. een concert in
de muziekzaal der Sociëteit „Vereeniging",
met medewerking van mej. Nettie Horst
(zang), uit Lochem, de heer Louis de Boer
(violoncel), uit Amsterdam en de heer I'h.
Loots, (begeleiding), alhier.
BROOD- EN KOFFIEUITDEELING.
Aan 410 kinderen en 101 volwassenen werd
hedenmorgen weer gratis brood en koffie
verstrekt door den Ned. Chr. Geh. Onthou-
dersbond.
(Zie Stadsnieuws verder oc in dit Blad.)
Het nagelaten handschrift van Mgrr.
Michel Lans over zijn hoogvereerden Heer
oom Pater Joani^es Baptista Lans, met zoo
veel liefdevolle zorg bewerkt en voltooid
door den even bevoegden als piëteitvollen
Pater Bogaerts verdient ten volle onze be
langstelling
Het is een boek zooals Mgr. Lans het al
leen kon schrijven, met die sierlijkheid van
taal, met dien subliemen eenvoud, met die
echte piëteit waarover hij in zoo ruime mate
beschikte. De stijl is de mensch en lezend
zien wij naast den voortreffelijken Redemp
torist liet beeld verrijzen van den schrijver-
self, den diep betreurden Mgr. Lans, met
zim sublime, onverwoestbare werkkracht,
met zijn hartelijke familiezin, met zijn van
waren apostohschen ijver zoo gloeiende
priesterziel; wij zijn den bewerker dankbaar
zoor de piëteit waarmede hij het nagelaten
materiaal behandelde, een piëteit die juist
haar hoogste grootheid bereikt in het niet-
zich verheffen ten koste van een ander.
En voor ons die Mgr. Lans niet hebben ge
rend „in zijn beste tijdperk" was liet een ver
rassing en verblijding tevens dat de bewer
ker er tie zoo typeerende beeltenis van Mgr.
Lans r dagen, te gelegener plaatse heeft
ing< 1
St. Tmiden bleef hem altoos dierbaar, 't
was de stichting van Mg*- v. Bommel, het
huis van zijn noviciaat, de palaestra ook
waar hij den grooten Pater Bernard zich in
diepe ingetogenheid en innig gebed voor de
groote veldslagen zag voorbereiden, en ook
zelf zich oefenen leerde in den strijd tegen
zich zelf en den duivel.
Man naar Gods hart was ziin zending een
gausch bijzondere. Niet het eigen vaderland,
maar Brittannië zou zijn volle ^werkkracht
als Redemptorist genieten; daar zou hij wor
den de stichter der Engelsche Redemptoris
tenkloosters, de man der groote missies, en
retraites, de groote bekeerder niet minder
door zijn vurige welsprekendheid dan door
zijn hartelijk gebed. En dat hij zich daarbij
zelf niet spaarde, moge het teekenende
briefje, aan zijn ouders te Haarlem geschre
ven, kort na Nieuwjaar 1848, getuigen, dat
ons ook zijn familiezin verraadt:
„Vroeger heb ik wel eens hooren zeggen:
„na Driekoningen komen de pastoors uit hun
„woningen; maar dat kan op mij niet meer
„toepasselijk zijn, ik wacht daarom maar
„niet op vacantiedagen om U te komen be-
zoek en, want voor een Redemptorist zijn
„hier beneden geen vaeantiën meer..Einde
„goed, alles goed! Het is hier altijd bidden,
„zegt moeder. Ja, inderdaad, dat is het beste
"middel tot een goed einde; gebruiken wij
„dat maar volhardend. Een zalig Kerstfeest,
„een zalig Nieuwjaar, dus voor allen."...
En zien wii niet in hem, ondanks al zijn
werkzaamheid, ziine grootheid, zijn succes,
den echt eenvoudigen man des gebeds, die
na den dood zijner lieve moeder schrijft naar
huis:
„Wie van de zusters zal nu de taak van
„moeder ot> zich nemen, om dagelijks de Jita-
„nie van de H. Anna te bidden, voor ons aller
„welzijn? Wie het doet, kan zeker zijn, daar-
„mede een heilzamen dienst te bewijzen aan
„onze overledene moeder, en zelf zich goed voor
„te bereiden voor een zalig einde. Gaarne
„zou ik zien, dat die zaken, welke moederza
liger dagelijks gewoon was te gebruiken,
„trouw en met eerbied bij de kinderen in ge
bruik bleven en dat haar geboortedag, haar
„trouwdag, de dag van haar 25-jarig huwo-
„lijk en haar sterfdag, met een paar bemer
„kingen er bij, werden opgeteekend in haai
„gewoon kerkboek, en dit zoo dan zorgvul
dig bewaard bleef."
Het ziekbed is de toeststeen van de deugd
des kloosterlinge, zijn laatste ziekbed vond
hem gestaald in de deugd. Hij betuigde den
zieken broeder nog zijn leedwezen, dat hij
hem zulk een last veroorzaakte. Zijn ster
ven was dat van een heilige.
Het leven van Pater Lans was voor den
bewerker een ongezochte gelegenheid tevens»
om ook het groote levenswerk van diens
heerneef, Mgr. Michael Lans in het volle
licht, te zetten. Zijn groote levenswerk, de
St. Gregorinsvereeniging, wier vele treffen
de lotgevallen veel blijde, maar ook vele
droeve dagen van zijn leven hebben gevuldl
Moge dit echt Roomsche boek, tintelend
van Roomsch leven, in ieder Roomsch huis
houden van hand tot hand gaan.
BERNARD VAN W.
3(i025
45371
(§(>175
71735
!V 1»!
naar
J. C.
fllven-
tlou-
rij-
ooo-
s witl
ijn, Ie
fpmar-
nne-
o. 55
HUUUEMSCH
ABONNSMINTS^fiUSl
por maanden toot Haarlem J.Jf
Voo» de pUetaen, waai een «gent ie gevestigd (kom dar geffièeato) 1,85
Voor de o-enge piaatae» in Nederland franco per post 1JI0
Afzonderlijke annunere
PRIJS OER ADVERTENTlE'ii
Van 18 regels 60 cent (oontant 50 oent) Iedere regei meer
Buiten Haarlem en de Agentschappen 15 cent per regel. (Buitenland
Reclames dubbel tarief
Dienstaanbiedingen 26 oent (6 regels), driemaal voor 50 seat (ft w«taat.)
I i sent
£J sent
•om icthetd tas
werXML
één
wyavrngdr.
'I U v 'JU
HULDEN bj
verlies van
één anderen
vinver.
Zaterdag 20 Januari.
Gebouw „St. Bavo" R.K. Volksbond
- half 9 uur Spaarbank „St. Antonius van
Padua". 8 uur zitting Hulpspaarbank
(Schoterkwartier). Half 9 uur Spaarkas
„St. Nieolaas (Winterprovisie). 8 uur Bi
bliotheek. Inschrijving Coöp. Bakkerij.
Schouwburg Jansweg 8 uur
N. V. Het Tooneel. Dir. Willem Royaards:
De Huizen van den Weduwnaar.
TOEZICHT GEWENSCHT.
Er heerscht bijwijlen zoo schrijft men
ons in sommige straten van het Schoter
kwartier, zoowel op Haarlemsch gebied als op
dat van Schoten, een ergerlijke toestand, die
veroorzaakt wordt door de zorgeloosheid van
verscheidene viseh- en fruitventers, die den
afval van hun waren en schoongemaakte
visck, op de straat neerwerpen. Het blijft er
soms liggen,, totdat het half verteerd is, tot
groot ongerief van de gezondheid en de
reukorganen der bewoners. Dat dit nu juist
niet bijdraagt tot veraangenaming van het
verblijf in dit stadsgedeelte, is begrijpelijk.
Wij geven bovenstaande klacht hier een
Plaats om ze ouder de aandacht te brengen
wie bet, aangaat.
DE INVOERING DER KINA-CULTUUR
IN AZIë.
Den Gen December 1911 werd de 100e geboor
tedag herdacht van dr. Justus Karl Hasskarl.
Naar aanleiding hiervan werd gisterenavond
in de bovenzaal van de „Vereeniging" vanwege
het Koloniaal Museum een voordracht met
lichtbeelden gehouden door den heer J. Sibinga
Mulder van Bussum, over: „De invoering der
kina-cultuur in Azië".
Dr. Hasskarl, aldus spr., was een man van
internationale beteekenis, bekend om hetgeen
hij deed voor den beroemden plantentuin te Bui
tenzorg, maar vooral als grondlegger van de
kinacultuur in Azië.
Thans koopt men voor enkele stuivers dit
prachtige febrifugum, maar dit is niet altijd
zoo geweeSt, doch slechts mogelijk geworden
door invoering van de kinaeultuur in Azië.
Reeds Lang bestond het gebruik van kinabast,
zonder dat men den boom eigenlijk kende. Eerst
in 1738 verscheen de eerste goede beschrijving
en afbeelding van den kinaboom uit Zuid-
Amerika.
Het jaar van de invoering in Europa is on
zeker. In 1639 is het gebruik voor 't eerst be
proefd door een Pater Jezuiet te Alcara bij de
gravin de Chincbon, die erdoor genezen werd
van de malaria. Vandaar heette het kinapoeder
langen tijd: „pulvis comitissae" (gravinnen-
poeder).
Vooral door de Jezuieten, bepaaldelijk door
Kard. Joës de Lugo werd het gebruik van kina
over de wereld verspreid. Daaraan ontleende
het den naam van „Kardinaals- of Jezuieten-
poeder".
Een apothekersbediende Telbor genaamd,
bracht kinawijn in den handel en had daarmede
zeer veel succes, ofschoon het toen nog zeer duur
was. Voor 1 K.G. poeder werd toen 64 be
taald, voor welken prijs men nu ongeveer 5 K.G.
kinine, het voornaamste bestanddeel ervan, zich
kan verschaffen.
Er kwam ook bestrijding: In 1653 verscheen
op bevel van hertog Leopold een boekje tegen de
kina.
Het xs niet uitgemaakt hoe de Jezuieteu het
gebruik van kina hebben leeren kennen. Volgens
sommigen leerden zij dit van de Indianen, doch
er is volgens vele onderzoekers gebleken, dat de
Indianen de kina niet kenden en er zelfs een
afkeer van hadden, zoodat het waarschijnlijk is,
dat Europeanen, en wel bepaaldelijk Jezuieten-
missionarissen, het gebruik van de kina als
koorts werend middel zelf hebben gevonden.
De roekelooze wijze, waarop de kina gewon
nen werd, wettigde de vrees, dat binnen afzien-
baren tijd de kinaboomen geheeel zouden zijn
uitgerooid.
Men deed moeite om de kinaeultuur uit Ame
rika naar Oost-Azië te brengen.
In 1851 bood de minister van Koloniën Pahud
de Montagne aan Junghun aan, die planten over
te brengen. Deze wilde niet en stelde voor J. K.
Hasskarl daarmede te belasten.
Omdat men bang was voor tegenwerking reis
de de geleerde onder den naam van J. K. Muller
in Nov. 1852 naar Peru.
Het werd voorgesteld of hij een onderzoe
kingstocht ging doen in 't belang van den gods
dienst en voer staatsbelangen en op die wijze
had hij overal toegang, vooral door goede aanbe
velingen van verschillende hooggeplaatste per
sonen.
Hij ondervond veel tegenwerking, toen mea
het ware doel van zijn zending ging vermoeden,
zoodat hij zelfs verplicht was de planten te ver
pakken en te vervoeren als waren het wolbalen.
Toen hij te Batavia de kisten opende, blekxn
slechts 75 van de 500 planten nog in leven te
zjjn.
Maar toch had hij succes met zijn cultuur, »-
dat er nu veel kinaboomen in Indië geven,
worden.
•OLAi<oon hem vele onderscheidingen verleerd
werden, stierf Hasskarl op hoogen Leeftijd, niet
ten vollo naar verdienste beloond.
De Nederlandsche regeering kocht ook meer
dere malen kinazaden van Letge, welke soort
uitmunt boven alle andere.
Toch mogen we aan ons vaderland alleen
niet alle eer geven van veel gedaan te hebben
voor de heilzame kinacultuur: ook de invloed
van Engeland mag niet onderschat worden.
Met meerdere fraaie lichtbeelden illustreerde
ten slotte de heer Sibinga Mulder zijn dege
lijke, hoogst interessante lezing, die ons een
goeden kijk heeft gegeven op de kinacultuur en
het nut der invoering ervan in Azië.
ACTIE,
De afd. (Haarlem van den Nederl. Christel.
Boüwarbeidersbond, de R. K. Stucadoorsver-
eeniging „St. Jeroen" en de Stucadoorever.
„Vakbelang" hebben op initiatief van eerst
genoemde vereeniging, in gecombineerde
vergadering, een commissie benoemd, welke
een nieuwe tarief- en loonregeling heeft sa
mengesteld. Na de goedkeuring hierop van
de verschillende organisaties verkregen te
hebben, heeft de commissie deze nieuwe re
geling aan de Afd. Haarlem van den Nederl.
Stucadoorspatroonsbond en den ongeorgani
seerden patroons toegezonden met verzoek
deze in te willigen.
den van pret om de luimige moppen, die eenige
leden van de letterlievende vereeniging „Jacob
van Lennep" welwillend en zeer verdienstelijk
opvoerden. Nog meer afwisseling was er: Mej.
Verkerk gaf eenige muziekstukjes op de piano
ten beste, terwijl de heer Kaptijn van zijn viool
spel deed genieten. In de pauze werden versna
peringen: chocolademelk met broodjes, uitge
deeld.
De vader van het gesticht dankte namens al
len den heer O. L. F. Sarlet voor het ruime
aandeel, dat deze heer er in had gehad om den
„Buitenhuizers" dezen vroolijken avond te ver
schaffen.
(Met groen en bloemen en festoenen en vlag
gen getooid, in fleurige opgewektheid van veel
licht en blankwitte helderheid, was de verjong
de, haast niet wéér te kennen zaal van het
Brongebouw gisteravond de verzamelplaats van
een feestelijk gestemde, talrijke schare „abon-
né's" van de Bron, bij gelegenheid van het
feestconcert waarmede de nieuwe exploitant
van dit gebouw nu officieel zijn taak aan
vaardde.
Pages, die uit de opera „de Hugenoten",
waarvan Kriens' Strijkorkest straks een buiten
gemeen keurige fantasie zou ten beste geven,
schenen weggeloopen te zijn, boden gracieuselijk
den bezoekers het feestprogram, bloemen
sierden overal de netjes gedekte tafeltjes tus-
schen de stoelenrijen palmen en sierheesters,
bloem en groen rezen overal opzoo was de
feestelijke stemming er al in, toen de heer
Kriens den dirigeersfcaf hier, en den „Feest-
marsch" van Raff inzette.
Een keurig programma werd op keurige wijze
uitgevoerdhet Andante uit Tschaikowsky's 11e
Strijkkwartet en de reeds genoemde Fantasie
over de „Hugenoten", verdienen vooral afzon
derlijke opmerking.
Als soliste trad op mejuffrouw Lea Fuldhauer
uit den Haag, die met lieve stem en goede voor
dracht de bekende aria „Welche Labung für die
Sinne" u't de „Jahreszeiten" en de guitige Aria
van La Friquet uit Maillart's „Dragons de Vil-
lars" zong.
Het talrijke publiek, uitsluitend uit abonné's
en genoodigden bestaande, toonde zich zeer vol
daan en juichte uitvoerenden en zangeres her
haaldelijk toe.
Ook over de nieuwe „aankleeding" van de
Bron-zaal was men één en al lof. De sierlijke
lichte beschildering wit met goud en een
enkel gekleurd bandje doet de zaal grooter,
ruimer en als verjongd eruit zien; de verlich
ting is door twee electrische kronen in het mid
dengedeelte en kleine roode liohtkelkjes in de
promenoirs nu werkelijk schitterend geworden,
voor uitnemende consumptie wordt blijkbaar
gezorgd: kortom men kau zien dat hier een ex
ploitant zijn schouders eronder zet, die de leem
ten welke er waren, dadelijk heeft gevoeld, en
die smaak en handigheid genoeg heeft om reeds
in de weinige dagen dat hij de exploitatie in han
den heeft, zeer veel te verbeteren en in over
eenstemming te brengen met de behoeften en
wenschen van het publiek I
Wij zqn er dan ook ten volle van overtuigd,
dat in „de Bron" nu „the right man in the right
place" de teugels van het bewind voert, en dat
heel mooie en zoo gezellig-ingerichte Bronge.
bouw met zqn intieme feestzalen een groote toe
komst tegemoet gaatl
Niet slechts als de geliefde uitspannings
plaats van de Haarlemsehe burgerij in breeden
kring, die zooals wij een bevoegd man giste
renavond zoo terecht hoorden getuigen voor
„do Bron" zoo goed is gestemd en voor haai
Brongebouw zooveel voelt!
Maar óók als een plaats voor meer intieme
feesten, voor diners en "soupers, familiefeestjes
en vereenigings-festiviteiten.
De heer van Oort, de nieuwe exploitant, is ook
op dit stuk een man van ondervinding, reputa
tie, smaak en routine, dat heeft hij trouwens
gisteravond reeds bewezen door een luisterrijk
feestmaal, na afloop van het concert aangeboden
aan de leden van het z.g. Bron-Comité en ver
tegenwoordigers der drie Haarlemsehe Couran
ten, met hunne dames. Het is werkelijk niet een
gereciproceerde beleefdheid als we zeggen dat
de culinaire eigenschappen van den nieu
wen leider van het Bron gebouw door het rijk
souper van gisterenavond dadelijk als uitmun
tend en „f i r s t class" voor den dag kwamen!
De meest verfijnde fijnproevers zullen ook op
dit gebied niet te klagen hebben, dat was de
overtuiging van alle gasten des heeren van Oort
bij dit genoegelijk en keurig souper.
Dat daarbij menige hartelijke wensch op den
nieuwen exploitant en het succes van rijn stre
ven is uitgesproken, behoeft wel geen betoog.
Zoowel van de zijde van het Bron-Comité do
gegoede Haarlemsehe burgerij in haar breedsten
omvangals van den kant der Haarlemsehe pers
werden loffelijke en welwillende woorden ge
zegd, en de baud, tusschen die vertegenwoordi
gers van het publiek en den nieuwen exploitant
gelegd, zal bij 'n voortdurende goede exploitatie,
zooals de heer van Oort die toezegde, een innige
en langdurige zijn. In de rij der toasten, die
haast onafgebroken elkaar opvolgden, werd de
„oude historie" van het Brongebouw niet verge
ten, en het was een luid-toegejuichte daad van
piëteit dat daarbij o. m. in een afzonderlijk
woord herdacht werd al hetgeen de heer Loo-
meijer (die niet aanwezig was) voor het Bron-
gebouw heeft gedaan.
Tot een vergevorderd uur bleef men genoe
gelijk bijeen.
CHR. ORATORIUMVEREENIGTNG.
H{ dient inderdaad de belangstel-!
ling omdat het niet is een uit zelfverheffing
opengeslagen familieboek, dat beter ware ge
sloten, maar omdat het met recht den on
dertitel draagt:
„Een stuk geschiedenis uit het kerkelijk
Leven der I9e eeuw." De levensgeschiedenis
van Pater Joannes Baptista Lans (1808—
1886) speelt in een tijd, waaraan voor Hol-
vtp a katholieken naast smartelijke, ook
gdevolie herinneringen verbonden zijn.
r f X'T'i ïaren °P het Seminarie
Hageveld te Velsen werd Hageveld op last
van koning Willem I in 1825 gesloten en
ging voor den jongen Leviet de ballingschap
beginnen. Van zijn kinderen verlaten bleef
de edele Regent Mgr. van Bommel op Hage
veld achter, en zag zijn geliefde leerlingen
her- en derwaarts trekken ter voltooiing hun
ner studiën, nu het eigen vaderland hun werd
ontzegd. Lans zou naar het klein seminarie
van Stacheul in Frankrijk vertrekken om er
onder de voortreffelijke leiding der Jesuieten
niet slechts wetenschap, maar ook hooge
deugd en echte priesterzin op te doen. Hoe
toont zich daar reeds de zielenijver in de
merkwaardige bekeering die hij bewerkte
van een gewonden luitenant. Hartelijkheid,
diepe godsdienstzin, en ware godsdienst
keunis was de kenmerkende deugdentrits
die hem stempelen zou en maken tot een
mau van God.
In Amiëns studeerde hij pliilosophie en the
ologie, om straks (October 1829) naar het voor
hem heropende Seminarie Warmond terug
te keeren. Zijn degelijke godsvrucht, zijn
sympathieke omgang, de adel van zijn karak
ter wonnen hem de harten zijner leermeesters
en medestudenten, op welke laatsten hij een
heiligenden invloed uitoefende.
Zijn kapelaansleven aan de Lodewijkskerk
te Leiden bij Pastoor van Riel, later bij pa-
i stoor Thomas en aartspriester Kervel deden
I in hem den echten socialen priester kennen;
en zijn priesterlijk-sociale actie zou zich
toonen in de op zün lnitiatief gestichte en
door zijn kennis en volharding op hoog peil
gehouden priesterconferenties waarvan het
program in menig opzicht mag beschouwd
als een vooruitlooper van sommige Hoofd
stukken van ons Provinciaal Concilie. Als
kapelaan van het Begijnhof te Amsterdam
daarna in 1842 als pastoor van het Jongens
weeshuis toonde bii_ zich „the right man on
the right place." Hij had tact om de harten
der jongens te winnen; hij maakte er karak
ters en degelijke menschcn van. Is het won
der dat de Vice Superior der Hollandsche
Missie een voortreffelijk priester als Pastoor
Lans niet wilde laten vertrekken, toen hij
ontslag verzocht om Redemptorist te kunnen
worden, te meer daar het aantal priesters
der Missie toch al niet groot was en uit
Lans' conferentie reeds zes wereldijlke pries
ters hem naar het Redemptoristenklooster
waren voorgegaan?
Is het wonder ook dat menig vriend, de
zoo achtenswaardige Pater Frentrop S. J.
als ook de niet minder achtenswaardige
Deken van Amsterdam, Hofman, al hun in
vloed aanwendden om hem voor Holland te
bewaren, 't Was te vergeefs. Gods stem
sprak zoo luide, dat aan tegenstreven niet
viel te denken; 8 Sept. 1842 werd hij te St.
Truiden, als novice ingekleed.