DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND. 400 .liiii-s-i- m-Cfi °r<r'" 300 100 6li 15 Kindei*hui§vest 29-31-33, Haarlem Letterkundige Kroniek. EEÜ^TE BLAÜ. STADSNIEUWS. Een merkwaardig boek. VRWtfAG 19 JAMUKBI 1913. sseu, I 31. I Rot. Am- Rot ang Ko 7734 Bureaux van Redaetie en Administratie Intercommunaal Telefoonnummer 1426. Alle betaleods abonnéa op dit blad, 6ULH&N bi) levenslange mig» die lo bet bezit eener verzekeringspoli* «fln, zijn volgens de bepalingen op de policaen vermeld, tegen onge ukken verzekerd voor van ea hand .of voet. éec oog. éen duim. Om nltkeerlcjf bever bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij ..Ocean" Bijkantoor voor Haarlem de No ch» Credielbank Nieuwe tracht I' Oifc nummer tvee bladen. bestaat uit Ons Geïllustreerd Zondagsblad. Het geïllustreerde Zondagsblad va» deze reek' bevat de volgende PLATEN: Do melaatscnemstiohting te Paramaribo. Chineesche revolutioinnaiire sol daten. De gezonken kolen-elevator te Rot terdam boven gebracht. Begrafenis van mar kies Komoera. Stormachtige scène in de Franseke xmlitiek. Admiraal Evans f. Spoor- «vegoingcval te Haarlem (2 foto's). Een mooi insigne.. De inwijding va,n het IL K. Gymnar inm te Amsterdam. Verrold huis te Haar- lOin. Een „tableau vivant". Pater Nef- rens t. Een wielrenner-straatveger, Reuzen- brand te New-York. Eerste steenleg-ging der 'v. KL school te HeerHugowaard. Zwem wedstrijd in den Haag. TEKST: De lepra in de West. Een inkt vlek (slot). Een dochter der heide (vervolg). Nazomer. Allerlei. Voor onze Jongens en Meisjes. AwFNDa Gebouw „Nut van 't Algemeen" Zijl straat Tentoonstelling Alg. Ned. Verbond. Teyler's Stichting op de gewone Museumtijden Buitengewone tentoonstel ling van kunstwerken, berustende in de ver zameling van Teyler's Museum: de gravures van Lucas van Leyden, geb. 1494 te Leiden, aldaar overleden 1533. Museum „Van Stol k" (Jansstraat 48— 50). Geopend 's Maandags e.n Dinsdags van 9H—4H uur tegen betaling van 1.—. Ove rige dagen kosteloos op aanvrage. Haarlemrche Ailedaqjes No 469. MEYERINK-MARTIN-UITVOERING TEN BATE VAN 'T HAARL. LIGHALFONDS. Men schrijft ons: Zaterdag 3 Februari a.s. zal zij plaats heb ben, de nuttige liefdadigheidsvoorstelling! De jongelui zullen zelf dezer dagen hunne lijsten aanbieden om, zooals nu reeds voor de vijfde maal geschiedt, onder elkaar te wedijveren voor het gezamenlijk groot suc ces, dat steeds klimmende is geweest Na tuurlijk kan niet iedereen een plaats beko men, daarvoor is de Schouwburg te klein en voor vele anderen weer de beurs. In dit euvel voorziet echter de rubriek „liefdegaven" op de lijst, die een ieder gelegenheid biedt zoo- gewenscht een extratje te bestemmen voor het goede doel. Zoowel voor ons Bighalfonds als voor de jongelui hopen wij van harte dat de vele moeiten der jonge actieve tuberculosebestrij- ders en hunne leiders ruim beloond mogen worden. FEESTAVOND IN HET STADS-ARMEN- EN ZIEKENHUIS. Wij zijn gisteravond getuige geweest van een heerlijke afwisseling m het leven der oude man nen en vrouwen en kinderen in heit Buitenhuis. Door het prijzenswaardig initiatief van een on zer stadgenooten was den bewoners een prettig avondje bereid. Een der zalen van het gebouw was tot tooneelzaal ingerihet en het was een ver maak om te zien hoe de aanwezigen'tuitschater De feestelijke „heropening" van het Brongebouw. Met de Staatscourant van heden zijn o. m, verzonden de statuten der Christelijke Ora- torium vereeniging. De vereeniging is alhier gevestigd en stelt zich ten doel het, naar de eisehen der kunst, uitvoeren van oratoria en andere werken. „ZANG EN VRIENDSCHAP". De Kon. Liedertafel „Zang en Vriendschap" geeft Vrijdag 26 Januari a.s. een concert in de muziekzaal der Sociëteit „Vereeniging", met medewerking van mej. Nettie Horst (zang), uit Lochem, de heer Louis de Boer (violoncel), uit Amsterdam en de heer I'h. Loots, (begeleiding), alhier. BROOD- EN KOFFIEUITDEELING. Aan 410 kinderen en 101 volwassenen werd hedenmorgen weer gratis brood en koffie verstrekt door den Ned. Chr. Geh. Onthou- dersbond. (Zie Stadsnieuws verder oc in dit Blad.) Het nagelaten handschrift van Mgrr. Michel Lans over zijn hoogvereerden Heer oom Pater Joani^es Baptista Lans, met zoo veel liefdevolle zorg bewerkt en voltooid door den even bevoegden als piëteitvollen Pater Bogaerts verdient ten volle onze be langstelling Het is een boek zooals Mgr. Lans het al leen kon schrijven, met die sierlijkheid van taal, met dien subliemen eenvoud, met die echte piëteit waarover hij in zoo ruime mate beschikte. De stijl is de mensch en lezend zien wij naast den voortreffelijken Redemp torist liet beeld verrijzen van den schrijver- self, den diep betreurden Mgr. Lans, met zim sublime, onverwoestbare werkkracht, met zijn hartelijke familiezin, met zijn van waren apostohschen ijver zoo gloeiende priesterziel; wij zijn den bewerker dankbaar zoor de piëteit waarmede hij het nagelaten materiaal behandelde, een piëteit die juist haar hoogste grootheid bereikt in het niet- zich verheffen ten koste van een ander. En voor ons die Mgr. Lans niet hebben ge rend „in zijn beste tijdperk" was liet een ver rassing en verblijding tevens dat de bewer ker er tie zoo typeerende beeltenis van Mgr. Lans r dagen, te gelegener plaatse heeft ing< 1 St. Tmiden bleef hem altoos dierbaar, 't was de stichting van Mg*- v. Bommel, het huis van zijn noviciaat, de palaestra ook waar hij den grooten Pater Bernard zich in diepe ingetogenheid en innig gebed voor de groote veldslagen zag voorbereiden, en ook zelf zich oefenen leerde in den strijd tegen zich zelf en den duivel. Man naar Gods hart was ziin zending een gausch bijzondere. Niet het eigen vaderland, maar Brittannië zou zijn volle ^werkkracht als Redemptorist genieten; daar zou hij wor den de stichter der Engelsche Redemptoris tenkloosters, de man der groote missies, en retraites, de groote bekeerder niet minder door zijn vurige welsprekendheid dan door zijn hartelijk gebed. En dat hij zich daarbij zelf niet spaarde, moge het teekenende briefje, aan zijn ouders te Haarlem geschre ven, kort na Nieuwjaar 1848, getuigen, dat ons ook zijn familiezin verraadt: „Vroeger heb ik wel eens hooren zeggen: „na Driekoningen komen de pastoors uit hun „woningen; maar dat kan op mij niet meer „toepasselijk zijn, ik wacht daarom maar „niet op vacantiedagen om U te komen be- zoek en, want voor een Redemptorist zijn „hier beneden geen vaeantiën meer..Einde „goed, alles goed! Het is hier altijd bidden, „zegt moeder. Ja, inderdaad, dat is het beste "middel tot een goed einde; gebruiken wij „dat maar volhardend. Een zalig Kerstfeest, „een zalig Nieuwjaar, dus voor allen."... En zien wii niet in hem, ondanks al zijn werkzaamheid, ziine grootheid, zijn succes, den echt eenvoudigen man des gebeds, die na den dood zijner lieve moeder schrijft naar huis: „Wie van de zusters zal nu de taak van „moeder ot> zich nemen, om dagelijks de Jita- „nie van de H. Anna te bidden, voor ons aller „welzijn? Wie het doet, kan zeker zijn, daar- „mede een heilzamen dienst te bewijzen aan „onze overledene moeder, en zelf zich goed voor „te bereiden voor een zalig einde. Gaarne „zou ik zien, dat die zaken, welke moederza liger dagelijks gewoon was te gebruiken, „trouw en met eerbied bij de kinderen in ge bruik bleven en dat haar geboortedag, haar „trouwdag, de dag van haar 25-jarig huwo- „lijk en haar sterfdag, met een paar bemer „kingen er bij, werden opgeteekend in haai „gewoon kerkboek, en dit zoo dan zorgvul dig bewaard bleef." Het ziekbed is de toeststeen van de deugd des kloosterlinge, zijn laatste ziekbed vond hem gestaald in de deugd. Hij betuigde den zieken broeder nog zijn leedwezen, dat hij hem zulk een last veroorzaakte. Zijn ster ven was dat van een heilige. Het leven van Pater Lans was voor den bewerker een ongezochte gelegenheid tevens» om ook het groote levenswerk van diens heerneef, Mgr. Michael Lans in het volle licht, te zetten. Zijn groote levenswerk, de St. Gregorinsvereeniging, wier vele treffen de lotgevallen veel blijde, maar ook vele droeve dagen van zijn leven hebben gevuldl Moge dit echt Roomsche boek, tintelend van Roomsch leven, in ieder Roomsch huis houden van hand tot hand gaan. BERNARD VAN W. 3(i025 45371 (§(>175 71735 !V 1»! naar J. C. fllven- tlou- rij- ooo- s witl ijn, Ie fpmar- nne- o. 55 HUUUEMSCH ABONNSMINTS^fiUSl por maanden toot Haarlem J.Jf Voo» de pUetaen, waai een «gent ie gevestigd (kom dar geffièeato) 1,85 Voor de o-enge piaatae» in Nederland franco per post 1JI0 Afzonderlijke annunere PRIJS OER ADVERTENTlE'ii Van 18 regels 60 cent (oontant 50 oent) Iedere regei meer Buiten Haarlem en de Agentschappen 15 cent per regel. (Buitenland Reclames dubbel tarief Dienstaanbiedingen 26 oent (6 regels), driemaal voor 50 seat (ft w«taat.) I i sent £J sent •om icthetd tas werXML één wyavrngdr. 'I U v 'JU HULDEN bj verlies van één anderen vinver. Zaterdag 20 Januari. Gebouw „St. Bavo" R.K. Volksbond - half 9 uur Spaarbank „St. Antonius van Padua". 8 uur zitting Hulpspaarbank (Schoterkwartier). Half 9 uur Spaarkas „St. Nieolaas (Winterprovisie). 8 uur Bi bliotheek. Inschrijving Coöp. Bakkerij. Schouwburg Jansweg 8 uur N. V. Het Tooneel. Dir. Willem Royaards: De Huizen van den Weduwnaar. TOEZICHT GEWENSCHT. Er heerscht bijwijlen zoo schrijft men ons in sommige straten van het Schoter kwartier, zoowel op Haarlemsch gebied als op dat van Schoten, een ergerlijke toestand, die veroorzaakt wordt door de zorgeloosheid van verscheidene viseh- en fruitventers, die den afval van hun waren en schoongemaakte visck, op de straat neerwerpen. Het blijft er soms liggen,, totdat het half verteerd is, tot groot ongerief van de gezondheid en de reukorganen der bewoners. Dat dit nu juist niet bijdraagt tot veraangenaming van het verblijf in dit stadsgedeelte, is begrijpelijk. Wij geven bovenstaande klacht hier een Plaats om ze ouder de aandacht te brengen wie bet, aangaat. DE INVOERING DER KINA-CULTUUR IN AZIë. Den Gen December 1911 werd de 100e geboor tedag herdacht van dr. Justus Karl Hasskarl. Naar aanleiding hiervan werd gisterenavond in de bovenzaal van de „Vereeniging" vanwege het Koloniaal Museum een voordracht met lichtbeelden gehouden door den heer J. Sibinga Mulder van Bussum, over: „De invoering der kina-cultuur in Azië". Dr. Hasskarl, aldus spr., was een man van internationale beteekenis, bekend om hetgeen hij deed voor den beroemden plantentuin te Bui tenzorg, maar vooral als grondlegger van de kinacultuur in Azië. Thans koopt men voor enkele stuivers dit prachtige febrifugum, maar dit is niet altijd zoo geweeSt, doch slechts mogelijk geworden door invoering van de kinaeultuur in Azië. Reeds Lang bestond het gebruik van kinabast, zonder dat men den boom eigenlijk kende. Eerst in 1738 verscheen de eerste goede beschrijving en afbeelding van den kinaboom uit Zuid- Amerika. Het jaar van de invoering in Europa is on zeker. In 1639 is het gebruik voor 't eerst be proefd door een Pater Jezuiet te Alcara bij de gravin de Chincbon, die erdoor genezen werd van de malaria. Vandaar heette het kinapoeder langen tijd: „pulvis comitissae" (gravinnen- poeder). Vooral door de Jezuieten, bepaaldelijk door Kard. Joës de Lugo werd het gebruik van kina over de wereld verspreid. Daaraan ontleende het den naam van „Kardinaals- of Jezuieten- poeder". Een apothekersbediende Telbor genaamd, bracht kinawijn in den handel en had daarmede zeer veel succes, ofschoon het toen nog zeer duur was. Voor 1 K.G. poeder werd toen 64 be taald, voor welken prijs men nu ongeveer 5 K.G. kinine, het voornaamste bestanddeel ervan, zich kan verschaffen. Er kwam ook bestrijding: In 1653 verscheen op bevel van hertog Leopold een boekje tegen de kina. Het xs niet uitgemaakt hoe de Jezuieteu het gebruik van kina hebben leeren kennen. Volgens sommigen leerden zij dit van de Indianen, doch er is volgens vele onderzoekers gebleken, dat de Indianen de kina niet kenden en er zelfs een afkeer van hadden, zoodat het waarschijnlijk is, dat Europeanen, en wel bepaaldelijk Jezuieten- missionarissen, het gebruik van de kina als koorts werend middel zelf hebben gevonden. De roekelooze wijze, waarop de kina gewon nen werd, wettigde de vrees, dat binnen afzien- baren tijd de kinaboomen geheeel zouden zijn uitgerooid. Men deed moeite om de kinaeultuur uit Ame rika naar Oost-Azië te brengen. In 1851 bood de minister van Koloniën Pahud de Montagne aan Junghun aan, die planten over te brengen. Deze wilde niet en stelde voor J. K. Hasskarl daarmede te belasten. Omdat men bang was voor tegenwerking reis de de geleerde onder den naam van J. K. Muller in Nov. 1852 naar Peru. Het werd voorgesteld of hij een onderzoe kingstocht ging doen in 't belang van den gods dienst en voer staatsbelangen en op die wijze had hij overal toegang, vooral door goede aanbe velingen van verschillende hooggeplaatste per sonen. Hij ondervond veel tegenwerking, toen mea het ware doel van zijn zending ging vermoeden, zoodat hij zelfs verplicht was de planten te ver pakken en te vervoeren als waren het wolbalen. Toen hij te Batavia de kisten opende, blekxn slechts 75 van de 500 planten nog in leven te zjjn. Maar toch had hij succes met zijn cultuur, »- dat er nu veel kinaboomen in Indië geven, worden. •OLAi<oon hem vele onderscheidingen verleerd werden, stierf Hasskarl op hoogen Leeftijd, niet ten vollo naar verdienste beloond. De Nederlandsche regeering kocht ook meer dere malen kinazaden van Letge, welke soort uitmunt boven alle andere. Toch mogen we aan ons vaderland alleen niet alle eer geven van veel gedaan te hebben voor de heilzame kinacultuur: ook de invloed van Engeland mag niet onderschat worden. Met meerdere fraaie lichtbeelden illustreerde ten slotte de heer Sibinga Mulder zijn dege lijke, hoogst interessante lezing, die ons een goeden kijk heeft gegeven op de kinacultuur en het nut der invoering ervan in Azië. ACTIE, De afd. (Haarlem van den Nederl. Christel. Boüwarbeidersbond, de R. K. Stucadoorsver- eeniging „St. Jeroen" en de Stucadoorever. „Vakbelang" hebben op initiatief van eerst genoemde vereeniging, in gecombineerde vergadering, een commissie benoemd, welke een nieuwe tarief- en loonregeling heeft sa mengesteld. Na de goedkeuring hierop van de verschillende organisaties verkregen te hebben, heeft de commissie deze nieuwe re geling aan de Afd. Haarlem van den Nederl. Stucadoorspatroonsbond en den ongeorgani seerden patroons toegezonden met verzoek deze in te willigen. den van pret om de luimige moppen, die eenige leden van de letterlievende vereeniging „Jacob van Lennep" welwillend en zeer verdienstelijk opvoerden. Nog meer afwisseling was er: Mej. Verkerk gaf eenige muziekstukjes op de piano ten beste, terwijl de heer Kaptijn van zijn viool spel deed genieten. In de pauze werden versna peringen: chocolademelk met broodjes, uitge deeld. De vader van het gesticht dankte namens al len den heer O. L. F. Sarlet voor het ruime aandeel, dat deze heer er in had gehad om den „Buitenhuizers" dezen vroolijken avond te ver schaffen. (Met groen en bloemen en festoenen en vlag gen getooid, in fleurige opgewektheid van veel licht en blankwitte helderheid, was de verjong de, haast niet wéér te kennen zaal van het Brongebouw gisteravond de verzamelplaats van een feestelijk gestemde, talrijke schare „abon- né's" van de Bron, bij gelegenheid van het feestconcert waarmede de nieuwe exploitant van dit gebouw nu officieel zijn taak aan vaardde. Pages, die uit de opera „de Hugenoten", waarvan Kriens' Strijkorkest straks een buiten gemeen keurige fantasie zou ten beste geven, schenen weggeloopen te zijn, boden gracieuselijk den bezoekers het feestprogram, bloemen sierden overal de netjes gedekte tafeltjes tus- schen de stoelenrijen palmen en sierheesters, bloem en groen rezen overal opzoo was de feestelijke stemming er al in, toen de heer Kriens den dirigeersfcaf hier, en den „Feest- marsch" van Raff inzette. Een keurig programma werd op keurige wijze uitgevoerdhet Andante uit Tschaikowsky's 11e Strijkkwartet en de reeds genoemde Fantasie over de „Hugenoten", verdienen vooral afzon derlijke opmerking. Als soliste trad op mejuffrouw Lea Fuldhauer uit den Haag, die met lieve stem en goede voor dracht de bekende aria „Welche Labung für die Sinne" u't de „Jahreszeiten" en de guitige Aria van La Friquet uit Maillart's „Dragons de Vil- lars" zong. Het talrijke publiek, uitsluitend uit abonné's en genoodigden bestaande, toonde zich zeer vol daan en juichte uitvoerenden en zangeres her haaldelijk toe. Ook over de nieuwe „aankleeding" van de Bron-zaal was men één en al lof. De sierlijke lichte beschildering wit met goud en een enkel gekleurd bandje doet de zaal grooter, ruimer en als verjongd eruit zien; de verlich ting is door twee electrische kronen in het mid dengedeelte en kleine roode liohtkelkjes in de promenoirs nu werkelijk schitterend geworden, voor uitnemende consumptie wordt blijkbaar gezorgd: kortom men kau zien dat hier een ex ploitant zijn schouders eronder zet, die de leem ten welke er waren, dadelijk heeft gevoeld, en die smaak en handigheid genoeg heeft om reeds in de weinige dagen dat hij de exploitatie in han den heeft, zeer veel te verbeteren en in over eenstemming te brengen met de behoeften en wenschen van het publiek I Wij zqn er dan ook ten volle van overtuigd, dat in „de Bron" nu „the right man in the right place" de teugels van het bewind voert, en dat heel mooie en zoo gezellig-ingerichte Bronge. bouw met zqn intieme feestzalen een groote toe komst tegemoet gaatl Niet slechts als de geliefde uitspannings plaats van de Haarlemsehe burgerij in breeden kring, die zooals wij een bevoegd man giste renavond zoo terecht hoorden getuigen voor „do Bron" zoo goed is gestemd en voor haai Brongebouw zooveel voelt! Maar óók als een plaats voor meer intieme feesten, voor diners en "soupers, familiefeestjes en vereenigings-festiviteiten. De heer van Oort, de nieuwe exploitant, is ook op dit stuk een man van ondervinding, reputa tie, smaak en routine, dat heeft hij trouwens gisteravond reeds bewezen door een luisterrijk feestmaal, na afloop van het concert aangeboden aan de leden van het z.g. Bron-Comité en ver tegenwoordigers der drie Haarlemsehe Couran ten, met hunne dames. Het is werkelijk niet een gereciproceerde beleefdheid als we zeggen dat de culinaire eigenschappen van den nieu wen leider van het Bron gebouw door het rijk souper van gisterenavond dadelijk als uitmun tend en „f i r s t class" voor den dag kwamen! De meest verfijnde fijnproevers zullen ook op dit gebied niet te klagen hebben, dat was de overtuiging van alle gasten des heeren van Oort bij dit genoegelijk en keurig souper. Dat daarbij menige hartelijke wensch op den nieuwen exploitant en het succes van rijn stre ven is uitgesproken, behoeft wel geen betoog. Zoowel van de zijde van het Bron-Comité do gegoede Haarlemsehe burgerij in haar breedsten omvangals van den kant der Haarlemsehe pers werden loffelijke en welwillende woorden ge zegd, en de baud, tusschen die vertegenwoordi gers van het publiek en den nieuwen exploitant gelegd, zal bij 'n voortdurende goede exploitatie, zooals de heer van Oort die toezegde, een innige en langdurige zijn. In de rij der toasten, die haast onafgebroken elkaar opvolgden, werd de „oude historie" van het Brongebouw niet verge ten, en het was een luid-toegejuichte daad van piëteit dat daarbij o. m. in een afzonderlijk woord herdacht werd al hetgeen de heer Loo- meijer (die niet aanwezig was) voor het Bron- gebouw heeft gedaan. Tot een vergevorderd uur bleef men genoe gelijk bijeen. CHR. ORATORIUMVEREENIGTNG. H{ dient inderdaad de belangstel-! ling omdat het niet is een uit zelfverheffing opengeslagen familieboek, dat beter ware ge sloten, maar omdat het met recht den on dertitel draagt: „Een stuk geschiedenis uit het kerkelijk Leven der I9e eeuw." De levensgeschiedenis van Pater Joannes Baptista Lans (1808— 1886) speelt in een tijd, waaraan voor Hol- vtp a katholieken naast smartelijke, ook gdevolie herinneringen verbonden zijn. r f X'T'i ïaren °P het Seminarie Hageveld te Velsen werd Hageveld op last van koning Willem I in 1825 gesloten en ging voor den jongen Leviet de ballingschap beginnen. Van zijn kinderen verlaten bleef de edele Regent Mgr. van Bommel op Hage veld achter, en zag zijn geliefde leerlingen her- en derwaarts trekken ter voltooiing hun ner studiën, nu het eigen vaderland hun werd ontzegd. Lans zou naar het klein seminarie van Stacheul in Frankrijk vertrekken om er onder de voortreffelijke leiding der Jesuieten niet slechts wetenschap, maar ook hooge deugd en echte priesterzin op te doen. Hoe toont zich daar reeds de zielenijver in de merkwaardige bekeering die hij bewerkte van een gewonden luitenant. Hartelijkheid, diepe godsdienstzin, en ware godsdienst keunis was de kenmerkende deugdentrits die hem stempelen zou en maken tot een mau van God. In Amiëns studeerde hij pliilosophie en the ologie, om straks (October 1829) naar het voor hem heropende Seminarie Warmond terug te keeren. Zijn degelijke godsvrucht, zijn sympathieke omgang, de adel van zijn karak ter wonnen hem de harten zijner leermeesters en medestudenten, op welke laatsten hij een heiligenden invloed uitoefende. Zijn kapelaansleven aan de Lodewijkskerk te Leiden bij Pastoor van Riel, later bij pa- i stoor Thomas en aartspriester Kervel deden I in hem den echten socialen priester kennen; en zijn priesterlijk-sociale actie zou zich toonen in de op zün lnitiatief gestichte en door zijn kennis en volharding op hoog peil gehouden priesterconferenties waarvan het program in menig opzicht mag beschouwd als een vooruitlooper van sommige Hoofd stukken van ons Provinciaal Concilie. Als kapelaan van het Begijnhof te Amsterdam daarna in 1842 als pastoor van het Jongens weeshuis toonde bii_ zich „the right man on the right place." Hij had tact om de harten der jongens te winnen; hij maakte er karak ters en degelijke menschcn van. Is het won der dat de Vice Superior der Hollandsche Missie een voortreffelijk priester als Pastoor Lans niet wilde laten vertrekken, toen hij ontslag verzocht om Redemptorist te kunnen worden, te meer daar het aantal priesters der Missie toch al niet groot was en uit Lans' conferentie reeds zes wereldijlke pries ters hem naar het Redemptoristenklooster waren voorgegaan? Is het wonder ook dat menig vriend, de zoo achtenswaardige Pater Frentrop S. J. als ook de niet minder achtenswaardige Deken van Amsterdam, Hofman, al hun in vloed aanwendden om hem voor Holland te bewaren, 't Was te vergeefs. Gods stem sprak zoo luide, dat aan tegenstreven niet viel te denken; 8 Sept. 1842 werd hij te St. Truiden, als novice ingekleed.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1912 | | pagina 1