Opoffering beloond.
BUITENLAND.
Amsterdamsche Bears.
BINNENLAND.
Scheepvaartberichten.
Drankbestrij ding.
Amsterdamsch8 Beurs.
f,Occasiosis"H
lu Bon ÜSarcisé
f n s,
Occasions
menschenkenners.
I E g £3 H H E H
VAN EEN VARKEN DAT ZICH BELEEDIGD
GEVOELDE.
9°l/ie
94'/ie
92 i/2
667/g
J1L/ie
87t/,
207/»
221/g
807Vu
r
Ft Uil Lt i oN
Schets uit den tijd der Fransche
Revolutie.
I
■«Mr I
NIEUWE HflflRLEmSCHE COURANT
Verduisteringen van een Parijsclien ban
kier. Wegens verduistering van 3 miilioen
francs wordt de bankier Le Groux-Pradel
vervolgd. Als een arme jongen kwam hij 4
jaren geleden te Parijs. Een vriend leende
hem 10.000 francs en daarmee richtte hij een
wisselkantoor in de ren Vivienneop. De za
ken gingen goed en weldra begon hu een ban
kiershuis in de reu Taitbout waarvoor ook
filialen werden geopend te Rennes, Issoire,
Clermont-Ferrand en op andere plaatsen.
Groux toonde zich een man van veel door
zicht en uitmuntend financiër, maar tot zijn
ongeluk geraakte hij aan den drank en begon
te dobbelen op de wedrennen. Daardoor heeft
hij zijn zaken geheel verwaarloosd, hij ging
speculeeren en spelen met geld, dat hem was
toevertrouwd en deed in weinig tijd 3 mil-
lioen verdwijnen. Het hoofdkantoor te Parijs
en de filialen zijn gesloten, terwijl Le Groux
op de vlucht gegaan is. Hij heeft te Parijs
435 francs en een zieke vrouw achtergelaten.
Als een bewijs hoe hij aan den drank ver
slaafd was, deelt men mee, dat hij per dag
45 glazen absinth verzwolg.
Methyl-alcoliol. Te Kempten, Beieren,
heeft een 6-jarige knaapje een glas jenever,
dat voor een werkman bestemd was, uitge
dronken. Het kind is kort daarop onder ver
giftigingsverschijnselen overleden. Op ver
moeden, dat de jenever methyl-alcohol be
vatte, is het lijk ter gerechtelijke schouwing
in beslag genomen.
Een hardhandige gymnastiekmeester.
Te Mulhausen liet een gymnastiek-onderwij-
zer zijn leerlingen achterwaartsclie bewegin
gen maken met hoofd en bovenlijf. Een 13-
jarige leerling, die deze bewegingen niet naai
den zin van den onderwijzer uitvoerde, werd
daarop door deze met zooveel kracht achter
over gebogen, dat zijn maag sprong en de
knaap na korten tijd overleed.
Bij een serenade door de wolven verslon
den. Reeds hebben wij gemeld, dat de wolven,
die in Spanje door de sneeuw uit de bergen
verdreven worden, de dalen en vlakten on
veilig maken. Te Monfero, bij Ferrol, werd
een jongeman, die zijn meisje een serenade
bracht, door de hongerige dieren aangeval
len en voor de ontstelde oogen zijner beminde
verscheurd.
Operatie van een nijlpaard. Te Berlijn is
in den circus Sarrasani hel 2i/3-jarige nijlpaard
juffertje „Theresa" van een gevaarlijk abces ge
opereerd. „Theresa" was reeds 11/2 week zwaar
ziek en sinds twee dagen was de toestand zoo
danig verergerd, dat de zieke geen voedsel meer
wilde gebruiken.
Een onderzoek bracht aan het licht, dat de
patiënte sukkelde aan een verettering in den
linkerwang, en dat operatief ingrijpen dringend
geboden was. Zondagmorgen verschenen de vee
artsen dr. Senft, van den Dierentuin, en dr.
Liesz aan het ziekbed der 'dikhuid. Maar alle
pogingen 0111 Treesje uit den transportwagen op
de operatietafel te krijgen, stuitten af- op de vol
slagen lusteloosheid van het dier en zijn kolo
saal gewicht, dat niettegenstaande het gebruik
rail twee hijschkabeïs en de jioging-en van zes
sterke mannen, rfiet vooruit was te krijgen."'
Dus besloot men, de operatie in den wagen
ie verrichten. Daar voorzichtigheid bij de ei
genaardige patiënte geboden was, weid de kolos
met touwen en zware riemen vastgebonden en
vervolgens haar mondje niet behulp van de twee
hijsebbfokken en dikke stukken hout geopend
en open gehouden. Nadat de gapende muil vei
lig en wel was Vastgezet, werd met het open
snijden van het abces begonnen. Terwijl de di
recteur Sarrasini zijn smarlekind met troost
rijke woordjes moed insprak, drong het lancet
van den geneesheer tien centimeter diep in de
ontstoken wang, waaruit dadelijk verscheidene li
ters etterslof vloeiden. De wond werd, zooals
gebruikelijk, uitgespoeld, maar een spuitje zou
(tier al zeer van onpas zijn geweest, en daar
om werd de spocl-vlocistoï met een kan in de
huidzak gegoten.
Dadelijk nadat de operatie beëindigd was, koek
„Theresa" haar heer en meester dankbaar aan
ou at met welbehagen een paar dikke schijven
worie'en. Een 's avonds uitgegeven bulletin meld
de, dat de dikke patiënte het naar omstandig-!
heden zeer goed maakte.
In „Het Huisgezin" vinden we bet volgende
aardige stukje:
Onze bakkers zijn menschenkenners.
Aan de sociaal-democratische Kamerfrac
tie is door het bestuur van den Alg. Nederl.
Bond van Arbeiders in het Bakkersbedrijf
het verzoek gericht, al het mogelijke te doen
om de Bakkerswet nog voor Paschen afge
handeld te krijgen.
Waarom hebben de hakkers zich juist en
alleen tot de sociaal-democraten gewend?
Nogal eenvoudig: de socialisten praten
zóó lang (men denke aan den heer Ter Laan
hij de Militiewet!) dat zij een zeer ernstig
gevaar zijn voor het tot stand komen eener
wet.
Bewonder tevens de kostelijke ironie onzer
hakkers.
Zij vragen de sociaal-democraten „al het
mogelijke te doen" om de Bakkerswet afge
handeld te krijgen.
In werkelijkheid bedoelen zij, dat de socia
listen iets niet zullen doen maar laten: nl.
het eindeloos redevoeren.
Het is een prachtige vondst van de hakkers
geweest.
APENLIEFDE.
De Si. D. A. IA is bezig' 't heel© land in
rep en roer te bbeng'en om een pensioen te
bezeïgen a'aln de ouden van dag-en.
Vroeger nooit Va|n gehoond, zegt de „Voor
hoede". Ma,ar er is ©en meeting gebonden door
de Ivath. arbeiders te Utrecht en op die
meeting is Maar en duidelijk uiteengezet,
dat de S. D. A. P. zich weinig of nooit met
de pensioneering heeft bemoeid.
Althans adressen, aa,n de Regcering daar
over gericht, kennen we niet.
Maar nu i,s, zooals de „Stemmen van het
Noorden" dezer dagen zeer terecht schreef,
de liefde eensklaps ontwaakt. Na de Utrecht-
meeting zijn de S. D. A. P.-heeren wakker
geworden. Ze hebben zich 'de ooigen uitgewre
ven en begonnen eensklaps in te zien, dat ze
niet langer meer bij 'de pakken konden blijven
zitten.
;Want nu het op werkelijk helpen der ar
beiders .aankwam, ware.11 de Katholieken cn
Christelijkan hen voor. De recht,sche minis
ter Talma, had zijn verzekeringswetten tegen
ouderdom en invaliditeit ingediend', iit welke
wetten den arbeider, die nu 70 jaar is, pen
sioen werd verzekerd, ook al had hij niets
bijgedragen. De laatste bepaling geld in de
overgangsperiode. En de Roomse,lie arbeiders
hadden in Utrecht een congres gehouden om
de Kamer te verzoeken toch hard Voort te
werken, opdat die wet tot stand zou komen.
En 'dit is de socialisten te erg, zij komen hee-
lemaal •achteraan, nu het op practischen ar
beid aankomt.
Dat nu ging niet, men zón 200 alle pro
pagandamiddelen verliezen.
de xoode Kamerfractie vond ook. Hat
het zoo, niet langer koln cn om nu den schijn
te redden, vond zij een motie uit. die over
weldigend de liefde voor de ouden van dagen
uitsprak en zooveel haast hadden nu de hee-
ren. dat ze haar onmiddellijk bij de Kamer
indienden, met dc boodschap er bij, dat ze
geen uitstel duldden, maar terstond behan
deling eischten.
Ze konden niet langer wachten, geen dag
en geen nacht, die ohdjes.
De Kamer spotte eigenlijk met het ding
en de motie ward tot later verdaagd.
Slechts dc voorstellers zeiven waren voor
onmiddellijke behandeling cn kregen 2, zeg
ge twee vrijzinnigen mee.
Binnenkort zal de motie "lus worden be
handeld cn in afwachting daarvan wordt nu
een manifest verspreid cm h,et Nederland
scbe volk goedgunstig voor 'de motie te stem
men.
Het „Volk" staat er dagelijks vol van. En
zoozoio worden de arbeiders hij den neus
genomen. Immers, gaat de „"Voorhoede'' door:
„Hoe zal nu de gang van zaken zijn?
De motie moet eerstdaags behandeld wor
den. Men krijgt lange, en breede redevoerin
gen. Gesteld, wat absoluut niet denkbaar is.
dat ze aangenomen wordt, dan is het no|g
de vraag, of de re,gearing ze uit zal voeren,
wat, da,ar het slechts een motie, dus een
wensch is. niet hoeft.
Gesteld, dat, zij het wii doen. hoelang z,al
het dato nog duren, voordat alles, geregeld
is De regeering heeft de uitvoering van die
motie niet voorbereid, wel de uitvoering
van haar ontwerp. Vandaar dat bij een spoe
dige behandeling vain hel rwycorittgsanlwcrp
de arbeiders meer gebaat, zijn. dan bij de
aanlok kei i.i ke motie- Tr ools tr a
Het eenige resultaat van de motie-Troel-
stra is tijd vermorsen cn uitstel veroorzaken
van werkelijke hulp aa,n ouden van dagen en
invaliden.
Alleen'de S. D. A. P heeft weer een
mooi reclamepa.ardje Opgetuigd. Da,ar is 't
ook all een maar om te doen.
Iedere arbeider, die. vo-cr ide molie-Troel
stra iat, toont zich een groot, groot kuiken.'
Voor den inhoud dezer rubriek «telt de
Redactie zich niet aansprakeiUk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of niet
geplaatst, wordt de copy den inzender niet
teruggegeven.
Mijnheer de Hoofdredacteur.
Verzoeke een klein plaatsje in uw veel ge
lezen blad; hij voorbaat mijn dank.
Het berichtje gelezen hebbende over de uit
voering te Santpoort van het R. K. Fanfare
korps „Soli Deo Gloria", moet ik ook mijn
verontwaardiging uitspreken over de handel
wijze van een groot deel van het publiek, dat
in zeer grooten getale was opgekomen, het
geen het korps ten volle verdient, onder de
zeer tactvolle leiding van den ijverigen direc
teur den heer Oudendijk, want waarlijk, het
is haast onbegrijpelijk wat dit jonge korps
ten gehoore brengt in dien korten tijd dat
het bestaat. Maar om nu eens even op het
berichtje terug te komen: een groot deel van
het publiek heeft schuld, dat kan ik verkla
ren; liet ziin natuurlijk degenen, die weinig
of niets voor muziek gevoelen, maar erger
is het als werkende leden gaan medewerken
om de boel in de war te brengen, en dit is
wel het voornaamste geweest, dat er zulk
een slechte indruk van deze uitvoering ach
terblijft. De kunstlievende leden hebben ge
toond, dat het korps hun sympathie heeft,
getuige de collecte op deze uitvoering voor
een vaandel, waarvoor ruim elf gulden werd
opgehaald. Maar enkele werkende leden heb
ben bedorven wat de kunstlievende leden
hebben goedgemaakt. Er bestaat lui vele le
den een idéé: och, ik doe wat ik wil, zij kun
nen toch niet buiten mij en vergeten dat zij
hun' directeur, al is het een werkman, strenge
gehoorzaamheid verschuldigd zijn, en anders
weet ik zeker dat het korps nooit kan herei
ken wat het wil. Het spreekwoord is hier dan
ook van toepassing: „Het is met onwillige
honden slecht hazen vangen". Want treurig
is het, wanneer er jonge leden zijn, die zich
op eeu uitvoering aanstellen op een onzinnige
manier, en reeds van te voren het plan ma
ken, om dan eens flink den boel op stelten te
zetten en ook eens te knokken, zooals de
volksmond zegt.
Ik raad het bestuur aan dergelijke leden
eens ter dege aan 't verstand te brengen, dat
zij zich wat temperen of dat zij anders ver
trekken, want wat de een goed maakt, be
derven zij en het is heter ten lieele gekeerd
dan ten halve gedwaald. Ik hoop dat deze
regelen dan ook hij mogen dragen dat de
geest in het korps blijft, trouw aan hun be
kwamen directeur, eensgezind onder elkan
der, dan is het zeer zeker dat het korps steeds
in bloei vooruit gaat, en ook steeds de sym
pathie krijgt en blijft houden van baar
kunstlievende leden.
EEN KUNSTLIEVEND LID.
Santpoort, 19 Februari 1912.
De lioutvaart onder Nederlandscbe vlag.
Het is nu ruim 15 jaar geleden, (October
1896), dat te Amsterdam het prospectus ver
scheen der op te richten Stoomvaart-Maat
schappij „Oostzee",, waaruit wij het volgende
citeer en:
„Het is eeu treurig maar onloochenbaar
feit, dat de Hollandsche koopvaardijvloot
ieder jaar achteruit gaat. In plaats van de
door de zee verzwolgen of door ouderdom
vergane zeilschepen door doelmatig ingerich
te stoomschepen te vervangen, zooals de ge
wijzigde omstandigheden zouden vorderen,
trekt het kapitaal zich meer en meer van
dezen Oud-Hollandschen tak van nijverheid
terug. Behalve enkele Rotterdamsfhe reede-
rijen beteekent de Nederlandscbe scheepvaart
de stoomschepen in geregelde beurtvaart
uitgezonderd niets meer. Een onmiddelijk
gevolg van die terughouding is, dat de
vrachtvaart op de Hollandsche havens voor
verreweg het grootste gedeelte is overgegaan
iu de handen van vreemdelingen, die gretig
de niet onaanzienlijke winsten opnemen, dooi
de Nederlandscbe kapitalisten versmaad.
De statistiek leert, dat ouder de hier te
lande ingevoerde goederen „hout", een eerste
plaats inneemt. De invoer daarvan vroeger
met zeilschepen geschiedt tegenwoordig
hoofdzakelijk met stoomschepen, welke jaar
lijks in afmetingen toenemen."
Het schijnt wel of er na het schrijven dier
regelen plotseling meer onderneminase-ecst
is gekomen, want vanaf dat oogenblik is de
Nederlandscbe koopvaardijvloot niet meer
achteruit, doch reusachtig vooruitgegaan. In
het jaar 1897 hebben drie Amsterdamsche
reederijen stoomschepen voor de houtvaart
gebracht en sedert dien is een gestadige voor
uitgang te boeken geweest. Ook de grootte
der schepen nam steeds toe. Waren de in
1897 in de vaart gebrachte schepen van 1200
tot 2100 bruto registertonnen groot, thans wa
ren er reeds verscheidene houtbooten van
over de 3000 tonnen.
Als maatstaf van de toeneming van het
verkeer van Hollandsche schepen in de Oost
zee, van waar het meeste hout gehaald wordt,
moge dienen onderstaand staatje, betrekking
hebbende op het verkeer van Nederlandscbe
schepen in de havens Kroonstad en St. Pe
tersburg, de belangrijkste houthavens aan die
zee.
Het aantal daar ingeklaarde Nederland
scbe vrachtboten bedroeg namelijk in de
Jaren
Tonnenmaat
1897
4
6.859
1898
18
27.993
1899
25
51.602
1900
27
47.626
1901
33
54.907
1902
34
61.711
1903
27
49.627
1904
45
83.81S
1905
46
85.329
1906
59
117.458
1907
83
170.64?
1908
107
218.753
1909
108
223.639
1910
86
181.336
1911
123
279.713
Voorwaar, een belangrijke vermeerdering
en daar thans nog vele houtbooten in aan
bouw zijn, mag in de toekomst een verdere
vooruitgang verwacht worden. Behalve Am
sterdamsche en Rotterdamsche reederijen
nemen reederijen uit Ternenzen en Harlin-
gen hieraan deel.
LIVINGSTONE'S ERVARING.
Toen Livingstone, de groote Afrika-reizigcr, zijn
eersten tocht -door de binnenlanden van het
Zwarte Werelddeel ondernam, had hij voor alle
zekerheid men wist nooit hoe het te pas kon
komen één flesch sterken drank in zijn reis
koffer gepakt.
Maar wat gebeurt er?
Op den eersten den besten morgen breekt door
een schijnbaar toevallige omstandigheid de flesch
en het bedwelmend vocht wordt uitgegoten.
Toen zette Livingstone zonder drank zijn reis
voort. E11 hij kwam tot de ontdekking, dat hij
er ook bes! buiten kon en dat zijn flesch toch
maar nqodelooze ballast geweest zou zijn. De
eerste was dan ook de Taaiste. En al moest hij
wel eens water drinken, dat in beschaafde stre
ken zeker als ondrinkbaar zou zijn afgekeurd,
hij heeft bet er mee gedaan en zeker beter dan
met cognac of brandewijn het geval zou zijn
geweest.
Aan den kant van eeu sloot lag een varken
en rolde zich behagelijk in slijk en in zonne
schijn.
Een klein eindje van het dier vandaan Lag
een man.
Het varken was nuchter, de man was dronken.
Het varken had een ring in zijn neus, de man
had een ring aan zijn vinger.
Iemand, die voorbijkwam en hen beiden zag
liggen, zei lachflid: „Nu, dat is bier ook: soort
zoekt soort!"
Maar 't varken, dat hoorende, voelde zich be
ledigd; het stond da'elijk op en liep weg.
Opgegeven door F. Tb. Everard.
De handel op de fondsenmarkt te New-
lo,rk wa,s gisteren zeer gering. Eene vaste
stemming welke op dekkinas aankoopen
plaats had was slechte van korten duur daar
verschillende ongunstige geruchten de koer
sen deden teruglgopen:
Tegen het slot, werd de handel, iets leven
diger-en zijn de slot koersen vuur enkele soor
ten bo-ven den vorig en bcur.-Jag.
De Amerik. a Ma sling aan c-nze beurs was
lusteloos en de koersverschillen hoogst on
beduidend.
Een tegenstelling hiermede vormde de lo
cale afdeeling door de groiote bedrijvigheid
welke in Petroleum- en Cultuurwaarden
plaats had.
Van de eerste waren de Indische soorten
b elangrijk hooger op gunstig© L onden solid
berichten, pok de Rumeensche soorten wa
ren hooger /revraagd.
Cultuurwaarden 5 tot 10 pCt. hooger met
vlast slot.
Tabaksmarkt stil op iets lager prijzen*
Hollatodsche Staatsfondsen verdeeld. -
Russen goed. prijshoudend.
Vorige
koers
20 Februari,
ft
ft
ft
tt
ft
ft
n
9i
>f
ft
Gjew.
3 pCt. Cert. Ned. W. S.
2Va pCt Cert.
5 pCt. Tabaksl. Buig.
Zegell. Buig.
4 pCL GoudL Hong.
4 Oblig. Kronem^..c.
5 pCt. AprilOctoberrente
4 Jan.—Julirente.
4 MeiNovemberreni
4.Vi pCt. Portugal Tabak,
3 Obl. la Serie,
4.Vs fwangor Dombrowo
4 Rusland 1909
Groote Russ.sp. 18911
Nicolai Sp.
Rusland 1880
Zuid-West
Rusland Hope
Rusland 1894 tie Em.
Rusland Dinnaai.
5 pCt. imp. Loan Japan
4^/j ObL le Serie
pCU Cuba 1904
5 pCL Buuienl. Alexicp.
5 Goudl in p. SL
pCt. Funding Brazilië,
5 Bah ia in p.
a Para 1902
n lbo de Janeiro (F. D
a SSo Paulp 1908
a pCt Dominica
4 pCt. Algeoi. 11.B.K
4 liaan. H.B.iv.
4 Nationale il.B.K.
4j/a pCUNorihWeslpac. H.B
ti pCL Argent H.B.L.
a dito Cedula K.
■D/* .11 ng. Band c.Sp.
A an O. Amalgamated Goppei
Am. Gar en l'.qunuiy
Am. liide en Deaths
JUmlcd States Steei
Barge en Aloprm.
Guit. Alij. Vorsten],
Hand. Aiaatscn,
Aand. Patelen
Aaud. itedjang Lebpng.
Aand. Geconspt. Peirut,
Comm. Pittsburg Goal L. K
JxpuiuktijKe petr.
Aanu. Aim lent. Hutiuer.
Heu-Uatavia
t> Rsicrb
Aand, Java, China, Japan
V/j pCt. ObL. Manne
Pret. Marine
Go nun. Mar ure
Aand. Amsterdam Heli j
Arendsburg iabak,
Aand, Hfiit, SpofiC
Aand. Staatsspoor
4l/t pCt. Obl. Underground
3j/j pCL Zuid-ltai. Spoor
Aanu. Warschau Meenen
4i/t P.GU Mosk. Kieuw. Wsr.
4}/i iW Ladikawkas,
Common ippeka
4 pCt. Alg. Dyp. Tope ka
4 n Conv. Bd. idem.
Common Denver
Common Erie
4 pCt. general Erie
Common Kansas C. South,
Pref. Kansas C. Sou in,
pCL Obl. idem.
Commpn Missouri K. Te
4 pGU le hyp. idem.
4_>/a pCLNat, Ratiw ot Alexin
Common New-Vork Ontan
Common Norlolk
Common Rock Island
Common South Paciiic
4 pCt, Convert idem
4 le Rei. Hyp. idem
Comm. Southern Railw,
Common Union Pacific
4 pCt. goud Obl. idem
4 Convert Obl. idem
Common Wabash Sh.
ijfe P.GU Brazil Railw,
5 pCt. Yucatan.
214pCL Antwerpen 1887.
Turkije 187.0.
8231
691/2
97i3/ie
961/*
923/8
931'2
903/4
903/4
957/m
659,lc
971/2
971/4
68 T/,e
934/2
831/4
861 e/16
88^/g
883/4
96H/ie
477/i«
101
l023/g
981/i6
993,4
IOI1/2
1013/16
102?
827/8
691/,
9711/16
S9U/L
933/g
903/8
903/16
971/2
981/4
933/4
883/s
86»/,#
8915/le
883/4
901/4
83
695/g
951C
981/4
100
1003/4
951/4
927/g
993/16
655/je
51
21 x/8
601/s
119
i73i/2
1893/.
591/g
460
280
173/8
468
220
1053/4
73
201/2
*14
732
735
87
Q9
1005/m
641/,
I831/2
961/a
1007/g
1051/16
99
1043/4
22
303/4
773/g
263/8
627/2
783
27
963/4
92
37
1083/4
24
IOÖI/2
96
94,5/i6
273/4
I641/4
1003/4
IOD/4
887/g
977/8
873/g
48i/2
98I/4
i01i/2
951/4
927/g
993/16
65
51
2U/g
607/4
11972
1731/j
1897/g
5913
452
-821/2
470
3191/4
1053/.
72
663/4
201/4
43/8
645/lg
1007
105
99a/ie
22
SOii/ie
26
6-3/ig
7215,16
961/2
371/4
1091; g
237/8
1077/4
279/16
163-/g
IOO3/4
7T7/i£
897/8
837/g
950/4
653/s
607/,
174
285
47?
271/4
375/8
24
2777/ie,
73/4
893/g
9$
10)
Toen zij de gevangenis naderden, naaien
de Sans-Culottes, die voor liet gebouw de
wacht hielden, hunne pieken; schaarden zich
in slagorde en begonnen te zingen: Ca iral
Ca ira!"
Eeu zware massieve deur werd geopend,
en Lucien werd naar binnen geduwd onder
een somber, kil ^gewelf.
Rechts bevond zich een andere deur, die
een paar treden boven den begahen grond in
den zijmuur was aangebracht.
A oor deze deur en onder dit donkere ge
welf hielden de karren stil, die de gevange
nen naar liet schavot móeten brengen.
Als men eenmaal den dr«mpel van iit ge
bouw overschreden had, kwam men er niet
meer uit, voor men naar de .Conciergei-ie"
gebracht werd.
De „Conciergerie", dit was hij araien en rij
ken bekend, was de wachtkamer »oor den
dood.
Ondanks al zijn moed voelde Lucien toch
eeu koude rilling over zijn rug gaan, toen de
®lu' °P hare zware ijveren hengsels di-aaio,
achter hem dicht, viel
I Hij stiet met zijne voeten tegen de oude,
uitgesleten treden van de trap, die slechts
flauw verlicht werd door het schijnsel van
een straatlantaarn, dat door een luchtgat naar
«innen viel.
/'R tijdstip lieten de zware ijzeren sta-
1, x°or de ramen geen ruimte genoeg aan
bet daglicht om binnen te dringen in dit
sdiLgH°Un?Veral was het donker of
schemerachtig. Het was ais een beeld der
duisternis, die weldra beginnen zou voor hen
die men er opsloot.
Zoodra de formaliteiten voor de opsluiting
afgeloopen waren, verwijderden zich de sec-
tionnaires, die nu van alle verantwoordelijk
heid ontslagen waren, en lieten Lucien in
handen van don cipier.
Deze liet den jongen officier in het voor
portaal, waar hij blijven moest, tot men een
cel voor hem gevonden had.
Het huis Lazare telde zeshonderd gevaage-'j
nen, en de revolutionnaire rechtbank, on
danks de bedrijvigheid, waarmede zij te werk i
ging, men vergeve ons deze woordspeling
om de gevangenen te vonnissen, ging het i
werk nog te langzaam naar den zin van den,
cipier, die niet meer wist, waar hij mannen 1
en vrouwen, die dagelijks aankwamen, moest
bergen.
Toen Lucien -alleen was, haalde hij ivcer
ruimer adem, en keek met een. blik vol on
rust om zich heen.
Er was thans niemand meer in dit voor
portaal. Het vormde eene soort van binnen
plaats, door liooge muren omringd. Men
ademde er eene vochtige, kille lucht in. De
>f
muren stonden vol opschriften van allerlei
i soort.
Het was als het ware een reusachtig album,
waarin de gevangenen hunne laatste gedaeh-
j ten neergeschreven hadden, voor zij naar het
schavot gingen.
j Men vond hierin den ouden Franschen geest
terug, die zich niet laat neervellen zelfs niet
onder den zwaarsten tegenspoed.
Verscheidene dezer opschriften waren in
vreemde talen gesteld.
Een er van trof Lucien bijzon'der. Het was
eene sombere voorspelling uit )j(]e jjej» vau
I Dan te.
„Laseiate ogni sperauze voi ch'entrate".
(Laat varen alle hoop, gij c]je hier binnen
treed t.)
(Maar Lucien was jong, hij stelde nog ver
trouwen in zijn lot, hy had lief, hij kon en
wilde niet wanhopen.
Hij stond nu immers op het punt om Ga-
bnelle weer te zien!
Een glimlach kwam op zijn gelaat en hij
hief het hoofd mèt cKe verstandige oogen op.
Zijn trerigheid was verdwenen, en dezen
keer volgde hij met vluggen veerkrachtigen
pas den sleuteTdrager, die hem kwam roepen,
op het oogenblik dat hij het geluid hoorde
van eene gebarsten klok.
Deze klok kondigde het uur van het mid
dagmaal aan.
Lucien werd naar de eetzaal gebracht.
De eetzaal van de gevangenis, waar Lucien
was,"bood in zekeren zin een levendige» aan
blik; het was een groot vertrek, waarvan de
zware, ruwe en berookt© pilaren het plafond
steunden; eene lange tafel, voorzien van ban
ken, die op den grond vastgeschroefd waitn,
stond midden in de zaal.
Hier en daar stonden de verschillende per
sonen iu groepen bijeen.
Dezen spraken druk over' de mogelijkheid
van eeu aanstaanden val van het wreede
driemanschap, anderen fluisterden met el
kander en glimlachten.
Men was zeer beleefd tegen elkander; de
vrouwen werden met. onderscheiding behan
deld en men wijdde haar alle mogelijke zorg.
Wanneer men de oogen sloot, om de afstoo-
tende leelijkheid van de zaal niet te zien, zou
men zich hebben kunnen verbeelden in een
salon te zijn.
Het was 'tuur, waarop allen bijeenkwa
men, het oogenblik dat de een zijn hart uit
stortte voor den ander; men vergat er de
treurigheid van de voorafgaande uren en
den schrik voor den volgenden dag; men
leefde er dit elegante en gezellige leven, dat
hen weldra verlaten zou voor de onbekende
wereld van de eeuwigheid.
De gevangenen waren er sedert langen tijd
aan gewend het aantal slachtoffers met den
dag te zien vermeerderen.
Maar toch bracht de aankomst van een
nieuwe gevangene altijd een zekere ontroe
ring teweeg. Door hem vernam rneu weer,
wat er buiten voorviel, en naar gelang van
deze mededeelingeu werden de gelaatstrek
ken somberder of verhelderd door eene straal
van nieuwe hoop al naarmate het gehoorde
nieuws goed of slecht was.
Lucien droeg nog steeds de uniform van
het Republikeinsehe leger. Al was hij ook
geen vijand, zoo was hij toch zeker de ver<
dediger van een meening, die weinig sym<
pathie vond bij de gevangenen, van wie de
meesten tot de hooge aristocratie behoorden.
Men bepaalde zieh er eerst toe den jongen
officier beleefd te groeten. Daar zijne mauie-
j ren evenwel op een goede opvoeding wezen,
keken de gevangenen elkander vragend aan.
j Maar niemand antwoordde op deze stom
me ondervraging. Lucien was hu» onbekend.
Deze merkte aanvankelijk deze koele te-'
rughouding in het gedrag der andere geva 11-
genen niet.
j De Republiek had de broederschap vast-!
gesteld als een maatschappelijk principe. Lu*'
eien meende ze ten minste te zullen vinden
bij mannen, die met hem hetzelfde lot deell
den.
Hij liep langzaam de zaal door in de hoop
van Gabrielle te vinden.
Het jonge meisje was er niet. Misschien
had men haar in een ander gedeelte van het
j gebouw opgesloten. Dat moest hij eerst om
clerzoeken.
Lucien liet hiervoor het oog vallen op een
1 ouden edelman, die met deftigen stap en ge-
Poederde pruik heen en weer liep. Hij schuch
de met de eene hand zijn bonten kraag glaa
en greep met de audere naar den degen, die
niet meer aan zijne zijde hing.
Lucien richtte zijn wandeling nu zoo iU(
dat hij den weg van den zwijgenden wande,
laar moest kruisen. Hij bleef voor dezen
staan en groette hem zeer beleefd.
De oude edelman beantwoordde den gro?|i
