De millioenen-Prins.
Een reis naar
Zuid-Amerika.
BUITENLAND.
Rechtszaken.
m ELDERS.
Amsterdamseiie Beurs.
oy n s.
temiRein? hltefie 11
Speciaal adres vaor Prima schoeisel J. HU IZING Groote Houtstraat Mo. 44.
Yeief. no. 381.
Steeds nieuwe modellen.
Mu Eon füavolié
Haarlem-Brussel.
Occasions".
jO€5©«ISi©ilg^,S'i
Sliiiotingen,
Opgegeven door F. Tb. Everard
iüz< le
95'1£
98i/2
2
Ju
FEUILLETON
99
Groote roman, naar het Fransch
van P. d'Aigremont.
NIEUWE HAARLEMSCNE COURANT
ii
Dien dag lazen wij 's morgeus allen de H.
Mis, terwijl een der Paters in de conversa
tiezaal der eerste klas om half tien de H.
Mis opdroeg, die door verschillende passa
giers werd bijgewoond, die blijde waren zoo
den Zondag te kunnen vieren. Wij hadden
hier lang oponthoud, wat hierin zijn reden
vond, dat een nieuwe wet was ingevoerd op
de emigranten, zoodat van allen de papieren
moesten worden nagezien. Sommigen had
den deze gelegenheid benut om een kijkje in
de stad te gaan nemen, waarvoor zich ge
legenheid te over bood met een der vele
bootjes, die het schip omringden. Veel ech
ter hadden deze aan hun uitstapje niet ge
had, want we werden getrakteerd op een
6tortbui, zooals ik die in Holland nooit had
bijgewoond. Wij vermaakten ons op het schip
met te zien naar de kooplui, die in allerlei
vaartuigjes om ons heen waren, of op het
dek hun waar te koop aanboden.
Er was van alles te bekomen: vruchten
van velerhande soort, een of ander gedach
tenisje, foto's en vooral ook ansichtskaarten,
welke laatsten natuurlijk de meeste aftrek
vonden, vooral daar de postzegels er bijge
leverd werden. Toen eindelijk aan de bepa
lingen ded wet was voldaan, verlieten al de
luidjes het schip, en eveneens de twee sol
daten, die met het geweer op schouder den
aeelen tijd over het dek hadden heen en weer
geloopen. Het was twaalf uur 's middags,
toen de „Frisia" weer zee koos, en langs de
Spaansche kust voortstoomende koers zette
naar Vigo. Steeds bleven de bergen in het
gezicht, maar de afstand was te groot om het
schoone er van te kunnen genieten. Niet lang
echter duurde deze keer de vaart, want reeds
denzelfden avond voeren wij de haven van
Vigo binnen. Vigo ligt in een diep in loo-
pende baai, waaarvana wij dien avond echter
niet veel bemerkt hadden, daar de duister
nis ons belette de hergen te zien, die haar
omringen. We begrepen dan ook eerst, dat
we in de haven waren, toen de machines stil
stonden, en het schip door zijn vaart gedre
ven zijn ankerplaats bereikt had. Misschien
had ook het kaartspel, dat ons geheel in be
slag nam, hieraan wel eenige schuld, want
we waren echt op zijn Hollandsch een potje
gaan pandoeren.
Het was wederom laat toen wij aankwa
men, iets wat ons nieuw oponthoud bezorgde.
Wel begon men terstond, ondanks den Zon
dag, met kolenladen, dat gedurende den
nacht werd voortgezet, maar de dokter kwam
niet meer, en ook de passagiers, die hier
hunne reis beginnen zouden, konden eerst
den volgenden mffrgen aan boord komen.
Wij keken 's avonds de haven nog eens rond,
en bemerkten, dat er, behalve de Frisia, nog
eenige andere groote schepen voor anker la
gen. Wij verzuimden natuurlijk ook niet te
genieten van het schoon gezicht, dat de ver
lichte haven bood, welk schouwspel altijd
interessant blijft. Ook hier ontbrak de ge
wapende macht evenmin als in Corunna, en
men kon zelfs een der soldaten met twee ge
weren zien rondtrekken. Ze waren liem ze
ker wel een beetje te zwaar, want meestal
liet hij ze op den grond rusten, aan iedere
zijde één. Het was dien avond druk op het
dek, een gewoon verschijnsel, als we in een
haven lagen, want dan kwamen allen hoven,
die men gedurende de reis niet zag, omdat
zij ziek in hunne cabines lagen. Het werd
dan ook laat, voordat wij onze rustplaats
opzochten. Den volgenden morgen, Maan
dag, hadden wij druk werk om onze oogen
den kost te geven, want er was veel te zien.
De haven van Vigo is schoon, en prachtig
was het de bergen te zien schitteren in den
gouden glans der opkomende zon, die hare
stralen met niet minder schoonheid uit
spreidde over den schilderachtig gelegen
6tad. Ook in de haven zelf ontbrak het niet
aan bezienswaardigheden. Evenals in Corun
na omringden ons ook hier de kleine koop
lui, die met levendige gebaren en een stort
vloed van woorden hunne waren aanprezen.
Meer echter trok de aandacht een Engelsche
kruiser, welke vlak bij ons voor anker lag.
Keeds vroeg in den morgen klonken over het
schip de vroolijke tonen der muziek, die de
matrozen opwekte met frisschen moed hun
dagtaak te beginnen. Het schip was niet hij
zonder groot, maar leverde een schoon ge
zicht op. Alles zag er even blinkend en glan
zend uit, en het was een waar genoegen de
bemanning aan het werk te zien. Vooral toen
een oefening in het roeien werd gehouden,
trok ent aller aandacht: toen die verschil
lende sloepen langs ons henen voeren, kon
men zien, dat roeien ook een kunst is. Maar
sneller nog dan deze bootjes schoten de
twee kleine stoomscheepjes, die ook hij het
schip behoorden, over het water.
Het zag er alles zoo mooi uit, dat men
bijna zou vergeten hoeveel onheil zulk een
schip teweeg kan brengen, als de kanonnen,
die aan alle zijden dreigend hunne monden
uitsteken, er u niet aan herinnerden. Wij
waren nog geheel in beslag genomen door
dit schouwspel, toen opeens een Fransch
schip, dat aan de andere zijde naast ons lag,
onze aandacht trok. Wij hoorden nl. een
treurmarsch blazen. Men wist eerst niet wat
dit te beduiden had, maar toen de eene vlag
na de andere werd gestreken, en alle vier
halfstok hieven hangen, begon men de re
den te begrijpen. Men hoorde sommigen
mompelen van een lijk aanboord, en spoe
dig bleek het, dat wij goed hadden geraden.
De bemanning verzamelde zich aan die zijde
van het schip, welke van ons lag afgekeerd,
maar aan hunne manieren kon men zien,
dat iets van het dek werd neergelaten. Het
duurde dan ook niet lang, of wij zagen een
stoombootje van achter het schip komen,
dat een roeiboot medevoerde, waarin de
zwarte kist duidelijk toonde, wat zij naar
land te voereu had. Toen deze vreemde, maar
juist daardoor indrukwekkende lijkstatie ons
schip passeerde, zwegen allen stil en de
me6Bten ontblootten eerbiedig het hoofd, om
nog hunne laatste eer aan den doode te be
wijzen. En om de treurige indruk weg te
nomen: nauwelijks was het lijk in de sloep
neergelaten, of op het Fransehe stoomschip
gingen de vlaggen weer omhoog, het anker
werd gelicht, en onder de vroolijke tonen
der muziek voer de boot de haven uit, om
verder hare reis te vervolgen. Kort daarop
vertrokken ook wij, gevolgd door de meeu
wen, die een heel eind ons bleven vergezel
len. Nu eerst bemerkten wij, hoe ver Vigo
liet land in ligt, want we hadden een flink
stuk te varen, voordat wij de haai uit, en
in volle zee waren. Wij voeren dicht onder
de kust, eerst nog Spaanseh, maar reeds
spoedig Portugeeseli. Weer schommelde de
boot erg heen en weder, zoodat hij het diner
zelfs sommige zaken van tafel schoven, en
kletterend op den grond in stukkeu vielen.
Ik behoef niet te .zeggen, dat in zulke ge
vallen het eten zwaar werk is, en dat het
heel wat in heeft, zonder ongelukken de
soep te verorberen. Men moet zoowat balan-
ceeren met zijn hord, want telkens dreigt de
inhoud over den rand te vloeien, en op uw
schoot of het tafellaken in plaats van in de
maag te belanden. Gelukkig echter bonkte
het schip niet, zooals in de golf van Biscaye,
zoodat over het algemeen de passagiers wei
nig last ervan ondervonden. Wij waren nu
reeds een heel eind naar het Zuiden geva
ren, vooral op zee, waardoor het op dek nog
niet hijzonder aangenaam was. En 's avonds
kon men zelfs zich niet warm loopen, indien
men de overjas niet aantrok. In de havens
echter was het beter, en vooral in Lissabon
was het zeer zacht. Wij arriveerden hier
Dinsdag den 4den December, 's morgens om
half acht. Wij hadden Lissabon reeds dik
wijls hooren roemen, en wisten hoe de Por-
tugeezen vol trots haar de schoonste haven
der wereld durven noemen. Men had ons
ook wel verteld, dat- hierin overdrijving
school, dat de haven van Brazilië's hoofd
stad haar ver in de schaduw stelde, maar
toch waren onze verwachtingen hoog ge
spannen. En wij werden niet teleurgesteld.
Schoon verheft zich de stad tegen de hergen,
en men wordt niet moede die verschillende
huizen te beschouwen, die in bevallige wan
orde steeds hooger zich verheffen. Prachtig
vooral is het paleis gelegen, dat den ver
jaagden vorst tot woning heeft gediend;
hoog hoven de andere huizen verheft het zich
op een heuvel, vanwaar het als vol majes
teit op de hoofdstad nederblikt. Lager trekt
niet minder de aandacht het paleis der ko
ningin-moeder, die na haar gemaal en haar
oudste kind te hebben zien vallen onder de
kogels der oproerlingen, nu het harde brood
der ballingschap moet eten. Het Portugee-
sche volk heeft zijn vorst verdreven, en
zwaar drukt Gods straffende hand op hen,
die opstonden tegen hem, aan wien God het
gezag gegeven had. Zij wilden vrij zijn, een
republiek dat was hun verlangen.
Hun verlalngieu werd' bevredigd, maiair hoe
zeer werden zij in hunne verwachtingen te
leur gesteld. In plaats via,n vrijheid kwam de
tyranhie. i
[Want a,la waire dwingelanden heerschen
ever het volk diegenen, welke zich zelve
tot regeerders; hebben opgeworpen, en het is
alleen de vree®, die het vclk weerhoudt, als
één ma|n op te «taan tegen' hen, 'die al het
mogelijke doen' Hm het ontevreden te maken.
De heiligste rechten treedt men hier met voe
ten', en niemand is verzekerd, dat hij Hen
yclgehde'n dag nog vrij lahjgs 's Heeren stra
ten l'cnid kan wandelen, fefen kent geen vreug
de meer, er ligt een druk op de bevolking,
men Ziet het bij den eersten oogopslag, Gods
straffende hand rust zw.aiajr op [dit ongeluk
kige volk. En Portugal heeft die straf ver
diend, het heeft zijn God verlaten. In naaya.
is dat volk nog katholiek, maar er zijn er
zöö weinig die het in waarheid zijn.
Er was aanbidding in eene kerk, en men
zag er geen tien personen hij Jezus neder-
knielen om Hem hunne hulde te bewijzen en
om zijn bijstand af te smeeken. kfen wordt
ernstig' gestemd als men dit volk beschouwt-.
Ze zien allen er zoo treurig uit, ja zelfs dé
kooplieden, die oiok hier ons schip omring
den', sta,kbn scherp af Lij 'die drukke Spaan-
eche kleinhandelaars in Vigo en Oorunna.
En het ie duidelijkzóó kan het niet blijven,
verandering moet er komen. Moge God dit
volk genadig zijn «en het oversten geven, die
het wetejn te geleiden op de paden der ge
rechtigheid en der liefde.
Het liep tegen dén middag, en de Frisia .be
gon toebereidselen te maken otm de lange
overtocht naar Bio dé Janeiro te aanvaar
den- (Omstreeks twaalf uur lichtten wij het
anker, de Pertugeeeche vlag weid gestreken,
en met frisschen moed, b'egonnen wij de reis,
die zonder onderbreking ongeveer 14 dagen
duren zen. Tegen dit gedeelte der reis ziet
men natuurlijk wel een weinig op. kien ziet
gedurende die,n tijd niets dan lucht en water,
maar tóch het ia mij zeer meegevallen, er
was hog ai afwisseling, en aan boogd heerseh-
to eeiy vroolijke stemming, iets wa,t er veel
tóe bijdroeg dien tijd te kéjrtejn. De eerste
dag leverde niets bijzonders op, en wat Op
merkelijk was in (dit. gcjeelte v!a|n den Ooeajajn,
dat zco druk gevaren wordt, passeerden wij
geen enkel schip. Dit was echter een uitzon
dering én later ging- er ook geen dag .voorbij,
of wij zagen meerdere schepen ons voorbij
varen, sommige zelfs op korten afstand. Het
wajs echter den 5deU December, een dag, die
niet onopgemerkt mocht voorbijgaan. En al
bracht op dien pakjesavond de post ons hare
verrassingen niet, de vroolijke stemming, die
in Holland dezen dag kenmerkt, ontbrak
ook hier niet, en de .speculaas liet zich wel
smaken'. iOok den volgenden dag ging het
leven zijn gewonen gang. Wlai dit te bedui
den heelt, z!a! ik u vertellen door even in
het korf. de dagorde op te geven, 's Morgens
staat iedere passagier zoo vïofeg of zloo laait
cp als liet hem belieft. Maar heeft hij er
idee in lain® te slapen, dab zhl hij' er zich
in moeten getroosten, omstreeks half acht
gewekt te worden door het luiden der bel,
die oproept vpor het ontbijt. Haast echter
behoeft men hiervoor niet te makén. daar tot
half tien 'de tafel voor u gedekt blijft- De
andere maaltijden hebben plaat® des mid
dags te 12 uur en des avonds om 7 uur,
tenminste 'zoo lang het aantal passagiers niet
zéo groöt i®, diat er tweemaal, moet getafeld
welden, warm ear het 'diner om half zeven,
plaats heeft, waarop zoo spoedig .mogelijk,
de tweede tafel volgde.
.Verder wias er 's morgen© tegen elf uur
nog een portie bóluillon met beschuit en
brood te bekomen, terwijl middags om vier
uur de thee werd rondgediend. Den overigen
tijd brengt men *toior, nu .eens wandelende öf
hier en, daar een praatje makende, dan weer
een weinig kaartspelende of door zich
in zoeto rust heer te vleien in zijn ruststoel.
öViat ons a|ahgaat, wij hlaldlden ons een vaste
dagorde voorgeschTéVé11 én als kloosterling
bevonden wij on® daar wel bijl 's A vonts pas
seerden wij het eiland Majdeiria!, dat als het
heerlijkste klimaat der wereld wo|rdt ge
noemd. Het moet een mooi eiland zijn, dat
vooral uitmUkt door zijn plantengroei, waar
in zoowel de Noordelijke al® de Zuidelijke
gewaeschen zijn begrepen. Het was echter
reeds donker, znoidat wij weinig meer konden
onderscheiden dan do stad, die liel verlicht
op verren afstandzichtbaar wals, Hét wals;
jammer, dat het den volgenden dag, Donder
dag, géén helder weer genojemd kon wolrden,
want we moesten dé Canarische eilanden pas-
seeren, én de Piek Van Teneriffe, welke zich
op een van deze eilanden, verheft, kan soms
een prachtig schouwspel opleveren. Als de
zon met hare stralen déze hooge berg be
schijnt is zij Joon" kaar glinsterende witheid
uren Ver te zien. Lvvij troffen het echter
niet, want eerst toen wij dicht genaderd wa
ren', idoiok zij pit .de nevelachtige lucht op,
en in het voorbijvaren konden wij; slechts
©enigszins hare vormen onderscheiden. Den
volgenden dag was het feest voor het ka,thoi-
liak gedeelte der passagiers. Hét was [8 De
cember, jdé jdag. paarop plechtig de ''Onbevlek
te Ontvangenis onzer hemelsche Moeder
werdt gevierd. En evenals den vorigfen Zon
dag werd ctok nu weder in de salon om half
tien de heilige Mis gelezen. Teen het uur
was aangebreken werd niet zooials de ge
woonte is de klok geluid, maar één van de
leden der bemanning riep de gelcovigen sa
men döor aan de verschillende zijden van het
schip met hoorngeschal het begin der plech
tigheid aan te kondigen. En velen luisterden
naar deze oproeping', het was druk' in deze
drijvende kerk, én allen, die er tegenwoordig
walen, woonden met eerbied en godsvrucht
het aanbiddelijk offer bij. Opmerkelijk was
liet hoe velen dier gelopvigen een kerkboek
bij zich hadden, iets waf naar ik meen wel
victor hun godsdienstzin pleit.
(Wondt vervolgd.)
Een tooverbrug. Een eigenaardig onge
val kwam te Duinkerken voor op een brug,
welke de benedenstad verbindt met de voor
stad St. Pol-sur-Mer. Door kortsluiting in
de electrische tramgeleiding werd de geheele
brug geëlectriseerd en de mensehen, die er
op waren, begonnen een dans uit te voereu,
voor hen zeer pijnlijk, maar een kluchtig
gezicht voor allen die het van verre zagen.
De paarden leden nog meer dan de voet
gangers. De arme dieren rolden over den
grond. Een oud paard, dat voor een steenen-
kar gespannen was, kreeg weer jeugdige
kracht en begon te galoppeeren als een cir-
cuspaard, den wagen achter zich aanslinge
rend. De voerman viel er af, greep het paard
bij den staart en werd zoo over de brug ge
sleept. Door de electrische geleiding af te
sluiten, maakte men spoedig een einde aan
het voorval.
De medelijdende deurwaarder. Op last van
een vrekkige» eigenaar, werd een Ri'usselsch
deurwaarder belast met de „uitzetting"' van een
arme weduwe met drie kinderen, die eenige huur
schuldig was aan GrijpmanS.
De deurwaarder volbracht de hem opgeleg
de 'taak, doch bij het gezicht van de eklenjde
dezer lieden, op straat gezet m'et hunne meubel
tjes in koude en sneeuw, werd zijln hart mee
warig. Hij ging dan ook in de buurt dadelijk eene
kamer huren voor de ongelukkigen, deed er
door zijne mannen de meubeltjes heen brengen
en liet nog een vijftanksluk achter om wat ko
len en brood te koopen.
„De zaak zou onbekend zijn gebleven had--
den de ongelukkigen het gebeurde niet Verteld!
aan de politie en zoo wij den naam van den
medelijdenden deurwaarder niet mededeelen is
het enkel om hem de verrassing te besparen
.aangevraagd" te worden door alle dompelaars
die in onmin leven met hunne huismeesters I"
zegt een iBrusselsch blad.
FAILLISSEMENTEN.
Failliet verklaard 26 Febr. W. Ebens, fourage-
handelaar, Groningen.
28 Febr. W. J. F. Janse, kleermakersknecht,
Sloten (N.-H.), Marisslr. 15.
W. K. A. Wirlz, zonder beroep, Zeist,
29 Febr. G. H. Kip, particulier, 's Graven-
hage, v. Brakelslr. 113.
C. J. Galiacus, kuiper, 's-Gravenhage, Ri-
viervischmarkt 13.
Geëindigd door het verbindend worden der
uitdeelingslijst de faillissementen J. D. van den
Berg, firma J. D. van den Berg en (te., hande
laar in rijwielen en ijzerwaren, te Amsterdam
en wed. W. S. v. d. Wal de Haan, •Kortezwaag.
Opgeheven het faillissement P. A. Scheers,
pakhuisknecht te Rotterdam.
LOTEN VAN WEEN EN fl. 100 v. 1874.
Trekking 1 Maart. Betaalbaar 1 Juni a.s.
g0J'
134 147 220 274 316 645 470 570 678 766
1009 1066 1249 1251 1483 1922 2132 2295 2296
2296 ,2325 2396 2538 2820
Serie 2296 no. 43 Kr. 300.000; serie 1922
po. 9 Kr. 20.000; serie 470 no. 56 Kr. 10.000;
serie 220 no. 36, serie 766 no. 98, serie 1009
no. 46, serie 2132 no. 3 en serie i2396 po. 37
elk Kr. 2000; serie 134 no. 4, serie 147 no. 66,
serie 274 no. 12, serie 274 no. 73, serie 465
no. 88, serie 570 no. 58, serie 678 no, 11, serie
766 no. 3, serie 2132 no. 7, serie 2132 no. 97,
serie 2396 no. 45 en serie 2820 no. 25 elk
Kr. 500. De overige 2280 Nos. in bovenstaande
serieën [verval, elk met Kr. 340.
3 pCt. Cert. Ned. W. S.
2i/3 pCt. Cert.
5 pCt. Tabaks!. Buig.
4 pCt. Goudl. Hong.
4 Oblig. Kronenrenie.
5 pCt. April—Cctoberren te
4 v Jan.— Julirenie.
4y2 pCt. Portugal Tabak.
i}/i Iwangor Dombiowo
4 i, Groote Russ.sp. 1898
4 Nicolai Sp.
4 Rusland 1880
4 s Zuid-West
4 Rusland Hope
4 Rusland 1894 üe Lm.
4 Rusland Binne.nl
5 p.Gt. Imp. Loan Japan
5 gCL Binnenl. Mexico
5 GoudL in p.SU
5 pGL Funding Brazilië,
5 Bah ia in Pj. £>t,
4 Para 1902
5 Rio de Janeiro (F,
a 8aa Paulo 1008
a pCL Dominica
4 pCU Aigem. H.B.K.
4 Haart. H.B.K.
6 gCL Argent H.B.L.
a dito. Ceduta iL
4.Va Gng. Land C.Sp?
Aand. Amalgamated Copper
j, Am. Car" en Founur\
Am. Hide en Leaih.
ft. Cnited Stales Steel
Cult. Mij. Vors tent.
Hand. Maalsch,
Uew. AandL Paielch
Aand. Kedjang Lebong.
Aand. UeconsoL Pelrpi,
'i j, Kguinkiijkfi petr.
Aanu. Amsterd. Rubber,
to Deii-Batavia
Nedert,
Aand, Java, China, Japan
4'/a pCl. Ohu Marine
Pret. Marine
Comm. Marino
Aand. Amsterdam Deiï
to Arendsburg Tabak,
Aand. Roll, Spoor
Aand. Staatsspoor
4Ut P.Cu Gbi. Imdergrouln.
Aand. Warschau AVeenen
4y3 pCt. Most. Kieuw Wor.
i-Wladikawkas.
Common Topeka
4 pCL Alg. Hyp. Topeka
4 5, Csnv. Bd. idem.
Common Denver 1
Common Erie
4 pCt. general Erie t
Common Kansas C. South,
Pret. Kansas C. South, t
3 pCl. Ohl. idem. j
Common Missouri K. T,
4 pCt. le hyp. idem, j
f/ï pCt.Nat. itaiiw at Mexici
Common New-f ork Ontari
Common Norfolk
Common Rock Island;
Common South Pahiiic
4 pCt. Convert idem
4 j, le ReL Hyp. idem
Comm. Southern Railw,
Common Union Pacific
4 pCt. goud Obi. idem
4 (invert Obi idem
Common AVabash SK
41/2 pCl Brazil Railw,
5 pCt. ïucatan,
üj/sBCt. Antwerpen 1887.
Turkije 187.0.
Vorige
koers.
2 Maart.
L,
b2V4
f*1/8
97U/*
92
9Cd/2
9311 ;je
90i/2
94L/i6
961 9
yo* ie
885/g
8 öï/8
SSöfie
m s
891U
%'u
1013/j
1025/le
973/g
99»lg
99 iy8
l^/ie
9 bij,
92-'/g
67 »/l6
d1 ig
20i/8
613/8
1721/2
188
581/,
459
J82
480
219
406
7^/2
921/2
66"/,e
19u/i6
47ite
725
735
855/g
978/4
768/4
1831/a
9ÖD/jg
lüO^/ie
105
991/a
1041/j
22
303/4
773/4
253/s
623/xe
73i/le
263/4
96i lo
lOD/8
36t/s
1107/8
WlX
1071/g
951/2
Om/s
27u/ie
I60
10üs/4
lOl'/a
T'he
8öi
977/8
8715/j
49
821/2
691/ig
90
961/j
881/ie
88i/2
893/is
973/4
991/,
951/2
951/4
92T/8
993(16
683J,
523/4
21
633/8
172
1891/2
482S/4
2211/0
103
761 '0
193/4
41/j
68S/V
531/4
63s/15
1781//
222
763/4
665/8 66U/W
197/8
iOOR/xe
10oi/2
991/2
221/4
31
26
621/s
731/ie
27 ijle
365/ie
1097/.
283/4
281/s
1667/8
1003/4
10;>
908
223/4
621/»
271/j
241/.
i»
281jt
7R/
905
10
lie
De Amerik. afdeeling aan onze beurs was he
den vast gestemd, als gevolg van de betere stem
ming te New-Yprk, vanwaar de slotkoersen al
gemeen eene verbetering aianloonen. Voor binnen-
landsche rekening bestond goede kooplust. Spe
ciaal voor Steels welke zich boven Wallstreet
konden verheffen. Van de spoorwegsoor ten wa
ren Rock Islands locaal gevraagd.
Petroleuinwaarden prijshoudend voor de In
dische soorten. Inter. Rumeenen hooger. Orious
flauw.
I abaksmarkt vast \oor de hoogere soorlen.
Mindere soorlen reageerend.
Mijnwaarden verdeeld. Ketalioen zwak. Great
Cobar hooger.
Staatsfondsen algemeen zwak met weinig han
del.
99
Edith, zichtbaar aangedaan, gehoorzaamde
haar vader.
Zij richtten zich inderdaad naar het park,
naar den heerlijken rozengaard die, met zoo
veel liefde verzorgd, onder de warme en
koesterende zon was ontloken,
v. Een oogenblik zwegen de jongelieden. Edith
dorst 1 i ans met aanzien, en hij, de stille, be
scheiden jonkman, vroeg zich af, hoe hij het
moest aanleggen, om Edith het geheim van
zijn hart toe te vertrouwen.
Zijn wilskracht deed hem eindelijk zijn
Bchuchterheid overwinnen.
Hebt ge begrepen, Edith, sprak hij,
waarom ik door mijn werk en mün pogen een
fortuin verzamelen wil en iemand worden
wil, die in ons land een naam achterlaat?
Nooit had deze zoo vaste, metaalachtige
iBtem zóó zacht geklonken.
Zij vond dan ook dadelijk weerklank in het
tart van het jonge meisje.
Zij bloosde en antwoordde, haar oogen met
de lange bevende wimpers neerslaande,
j •Doe alsof ik het niet geraden had, en
alles nmTgy denkt®0*14 t0° g°eft'
M'soheaen al. een"b° "SSata™-
lyk wezen gemaakt uit verstand, oprechtheid
en schoonheid.
Terstond heb ik in mijn gemoed gelezen,
ik heb begrepen welk oneindig diep, onuit
sprekelijk gevoel in mijn hart was geplant
en het .uitsluitend moest vullen.
Toen ben ik werkelijk een zoon voor uw
vader geweest. Want hij mijn diepe gevoe
lens van dankbaarheid jegens hem, voegde
ik een auder, misschien niet dieper, maar ze
ker teederder.
Van dien dag af heeft slechts één ge
dachte me bezield: mij tot u te verheffen en
u te veroveren.
Nu doet de gelegenheid zich voor.
Machtig mij, u te bewijzen, waartoe ik
in staat ben, en in twee jaren zal ik een for
tuin aan uw voeten komen neerleggen; in
tien jaren zult ge de rijkste, de meest benijde
vrouw van Parijs zijn.
Rijk!... Benijd!... herhaalde
l i J?D8'zaam> dat is mij onverschillig. Een
ei ei ding mö aan: zal ik bemind zijn?
Bemind! wie zal ooit weten, hoeveel gij
bemind zult worden, mijn afgod, mijn doel,
mijn alles!
Op dat oogenblik deed zich achter een
dicht boschje iets als een snik hooren.
Misschien ook geen snikmaar in elk
geval een zacht kreunen.
Edith, overweldigd door een nameloos ge
luk, sprak naar het boschje wijzend:
Ach God, Frans, er is daar iemand...
iemand die lijdtMaar wieWeet je wie?
Onstuimig duwde de jonkman de struiken
vaneen, overal rondwoelend en om zich heen
starend.
't Is de een of andere vogel, die zijn nest
opzoekt voor den nacht en dien onze tegen
woordigheid schrik heeft aangejaagd, sprak
hij, tot Edith terugkeerend.
Hand in hand wandelden zij naar het kas-
teel terug*, alleen sprekend over de toekomst,
over hun liefde en hun toekomstig geluk.
Hun lachend en blij gelaat zei den graaf
wat er gebeurd was.
Hij opende zijn armen voor zijn dochter en
sprak:
Wees gezegend, lief kind, die zoo mijn
wenschen vervult. Nu zal ik in vrede kunnen
sterven, daar ik weet aan welk een bescher
mer ik je achterlaat.
's Avonds aan het diner lette niemand op
de bleekheid van Octavie, op de wanhoop in
haar mooie, donkere, fluweelen oogen.
Maar zij was moedig, en toen de eerste ont
roering voorbij was, wist zij zich zoozeer te
beheersehen. dat toen Frans naar Pariie ver
trok en Edith haar in het vertrouwen nam,
zij met warmte zeide:
-— Niemand is meer waard door jou be
mind te worden dan hij; zoo hij blijft wie hij
nu is, zult ge gelukkig zijn!...
En jij ook, zusje, jij zult eveneens het
overgroote geluk smaken, alles te worden in
het leven van een goed, rechtschapen en ver
standig wezen. Wat ik gevonden heb, zult
gij ook vinden.
Het ongelukkige kind schudde het hoofd
en antwoordde:
Ik zal het niet zoeken. Ik ben je zuster;
je vriendschap en het schouwspel van je
vreugde zyn mij voldoende, andere eerzucht
heb ik niet!
Toen twee jaar daarna graaf d'Aubagne
haar met Noël, die nu het landgoed beheerde,
wilde doen huwen, om er geheel en al de zus
ter zijner dochter van te maken, wees Oc
tavie met de zachte, maar onwrikbare be
slistheid, die in haar karakter lag, alle voor
stellen van de hand, dezelfde woorden her
halend, welke zij vroeger tot Edith gesproken
had, en er bijvoegend:
Ik heb de roeping een oude jongejuf
frouw te worden. Ik ben bang voor het hu
welijk.
De ondervonden teleurstelling bad baar
hart, tot dan toe zoo warm en ontvankelijk,
doen verstijven.
V.
DE ZENDING.
De twee jaren, door Frans Berthier ge
vraagd, waren nog niet verloopen, toen hij
reeds zegevierend en gelukkig terugkeerde,
ua te Parijs een bankiershuis te hebben ge
vestigd, waar de zaken hem toestroomden.
Hij had zijn zuster uitgehuwelükt aan zijn
eersten kassier, De Graves; hij had Louis aan
een der groote gymnasia geplaatst, om er
zijn opvoeding te voltooien, en hij kwam nu
tót Edith terug, niet alleen met den glans
van het succes eu met een groot fortuin in
het verschiet, maar wat oneindig meer
waard was vooral om het goede en edel
moedige hart van Edith d'Aubagne te ver
heugen door al het goede, dat hij begonnen
was rondom zich te verspreiden.
Ik wist reeds dat je verstand had boven
anderen, sprak zij diep ontroerd tot hem; ik
wist dat je wils- en werkkracht ongeëve
naard is, maar nu heb je mij het bewijs ge
leverd, dat je ook goed bent, en dat maakt
me gelukkiger dan al het andere!
Hij poogde onder een glimlach de groote
aandoening te verbergen, welke deze woor
den bij hem verwekten.
Goed zijn, antwoordde hij, wanneer men
door jou bemind wordt, Edithzou mén
wel andere kunnen wezen? Moet in de voi^
