De millioenen-Prins.
Uit onze Oost.
T'
VS?
ten reis naar
Zuid-Amerika.
Amsterdamsclie Beurs.
STADSNIEUWS.
Handschoenen.
Ilu Bon Marché
3.
oy ons.
Haarlem-Brussel. Handschoenen.
INGEZONDEN.
Opgegeven door F. Th. Eversrd
iL
88^/f
80? I
SSi/2
*>*lm
S91U
94'/,
4ö
imu
97i/s I
88i/,J
ii'
FEUILLETON
Groote roman, naar het Fransch
van P. d'Aigremont.
HIEUWE HAARLENSCHE COURANT ™E°f
III.
-De volgende Zondag echter kenmerkte zich
dcor nojp grooter plechtigheid, want na de
H. Mis zou een kleine ten doop geheven wor
den. die voor eenig'e dagen geboren was. liet
Was dan ook bijzonder druk in de H. Mis,
die werd opgeluisterd door kerkelijke mu
ziek, welke door oen bekwame hand op de
piano werd uitgevoerd. Ook vele Jiiet-katho-
lieken waren tegenwoordig, maar allen tdon-
den zich eerbiedig en netjes. Na afloop der
heilige Mis werd tot de plechtigheid over
gegaan. waarbij de kapitein als peter fun
geerde. terwijl eene Bra.ziljsuansc.be dame zich
had bereid verklaard de verplichtingen van
liet meterschap op zich te hemen.
De kleine ontving bij den doop de namen
Maria Augusta, waarbij al» herinnering aan
de plaats van haar geboorte oiok TVtsia. ge
voegd werd. Nadat de plechtigheid geëin
digd was, had er iets anders plaats, dat wel
in staat was indruk op de toeschouwers te
maken. De kinderen van de meter zag men
naar hunnen vader gaan, men bemerkte bet:
zij hadden iets bijzonders aan liem te vra
gen. want zijn gelaat werd ernstig1, terwijl
zij met hem spraken. En wel mocht hij eenige
oogenblikken nadenken voor hij hun de gunst
toestond, die zij uit naam van moeder kwa
men vragen. Hunne moeder had het meier-
schap over de kleine, die tot eene arme
fami 1 ie behoorde, aanvaard, en nu wilden
zij hen allen bij hun vader opgenomen zien.
En, echt Braziliaainsoh de vader stond hun
het gevraagde toe, hij nam den armen man
jnet geheel zijn gezin op. Wat moet er wel
Tom gegaan hebben in liet- hart van dien
mensch, toen hij deze voor hem zoo blijde
tijding mocht vernemen. Hij had Portugal
Verlaten, waar hij voor de zijnen het brood
niet winnen kon. op goed geluk af Was hij
naar de nieuwe wereld heen getrokken, met
zorg misschien had hij deze nieuwe kleine,
die de zesde was, te gemoed gezien, maar
hij inocht ondervinden, dat hij 'die een groot
gezin niet vreest, maar Gods geboden onder
houdt, diens zegen zal ontvangen. Het was
ideze kleine, die zijn geluk hem bracht.
Hij had nu reeds werk gevonden, en zon
der zorg kan hij dien avond zijn hoofd ter
ruste leggen, verzekerd als hij was, dat hij
een beschermer gevonden had, die hem en
de zijnen zou verzorgen en hen steeds met
achting zou behandelen om de geestelijke ver
wantschap, die er tussehen zijne vrouw en
hen bestond. Ook anderen hadden hun best
gedaan. Eeltige vrouwelijke passagiers had
den druk de naald gehanteerd oan de kleine
"van het tooiojdige goed te voorzien; een liefde
daad, die ook der vermelding waard mag
he eten.
MI] hadden dien dag onze ooigen goed
noiodig, wamt er was veel te zien. B,ondom
liet schip verkonden zich in groot aantal
de vliegende vissollen, waarvan velen mis
schien reeds dikwijls hebben gehoord. Het
is een klein soort visch, die iu groote scho
len samen zwemt Zoo mi én dan verhef f en
zij zich beven de zee, en scheren als een
zwaluw over het water. Hun vlucht is als
die van eein vogel, ze vliegen soms in allerlei
bochten, maar hun vlucht duurt slechts kort
telkens als hunne vliezige vleugeltjes droog
.worden ziet men ze weer onder duiken, een
reden, waarom men ze midden op 'den dag
slechts weinig- ziet, daiar de felle zon hunne
vleugels te snel doet opdrogen. Hun Meur
is zilverwit en daardoor vooral is hun ver
schijnen een schoon gezicht. IVle hadden he
den echter niet veel tijd hiernaar te kijken,
Want er was iets aio dors, dat onze aandacht
boeide. Tegen den middag n.l. naderden wij
!de Kaap Yerdisehe eilanden, waar we mid
den tussehen doorvoeren. De kapitein dééd
zijn best om ons goed te laten zien, en we
Voeren vlak la,ng« een dier rotsmassa's, die
zich vol majesteit verheffen in het midden
Van den Oceaan.
Het is een mooi eiland, en hoog ver
heffen de grillig gevormde rotwil zich ten
hemel. Vruchtbaar schijnt het echter niet
te jzijn, want men ziet lalleen geen hoioge hoo
rnen, maar zelfs zeer weinig struikgewas,
en vogels zagen wij slechte één, die wij voor
een zeearend hielden. Overal vertoonden zich
de kale rotsen, die slechts doiotr een weinig
mos gedekt waren. Alleen hij het kleine stad
je, dat a,an een mooien zeeboieziem ligt, be
merkten wij een weinig, plantengroei. Belang
rijk echter is dit plaatsje als kolenhaven, en
van schoenheid is het niet misdeeld, want
al is de haven klein, ze is heel mooi ge-
vtirmd, en vooral de Vuurtoren, die op eene
losse rots voor den ingang der haven zich
verheft, levert een prachtig gezicht op. Het
wa,s ook typisch te zien, hoe een paar roei
bootjes op den rots aanstuurden. Ze waren
vlak bij ons.'en toch zag men ze bijna niet,
de helft van den tijd geleek hei of zij door
de golven Verslonden waren. ïn de haven
bemerkten wij behalve andere vrachtschepen
ook nog een Engelsche passagiersboot, de
Thames'", die wij reeds in eenige havens
hadden aiaiigetroffen, en die door hare snelle
vaart ons telkens wist voorbij ie stoomen.
Met dit schip bleven wij dan ook gedurende
de geheels reis in verbinding door middel
der draadiooze telegrafie, en later zouden
wij van haar interessante berichten krijgen,
Zooals we zullen zien. We waren nu de
haven voorbijgevaren en langzamerhand ver
wijderden wij ons van het eiland, dat in
korten tijd geheel uit 'het gezicht verdwenen
was. Het leven keerde weer tot zijn gewone
gang terug, maiar niet voor lang, want reeds
dienzelfden avond was er weer iets schoons
te zien.
Het diner was afgeloopen, en de nacht
begon bare schaduwen over het wa
ter te weven. Maar nu leverde de zee een
prachtig schouwspel op. Het was alsof zij
worstelde mot den nacht, want overal wasi
zij hel verlicht, en waar eeïie golf zich ver
hief. zag men haar versierd door een kruin
van licht. Vooral het zog aan het schip
was mooi, en gedurende langen tijd stond
ik naar die streep van licht te staren.
Men noemt dat zeelichten, en meent dat
dit phosphoroceeren zijn ontstaan te dan
ken heeft; aan millioenen kleine diertjes.
Nog stond ik vol studie dit schoon ge
zicht te genieten, toon opeens een mijner
medebroeders mij op de schouder tikte met
de vraag: zeg, zie je niets bijzonders aan de
maan Ik keek, en jawel, ze geleek precies
een Lcidsehe kaas; ze was geheel plat en
bbvendietn erg rood gekleurd.
Het was een vreemd gézicht, en het was
dan ook geen wonder dat dit aller aan
dacht trok. De volgende avond echter zou
ens nog grooter verrassing- brengen. Na het
diner kwamen wij op het dek en allen liepen
naar de achterste punt, vanwaar wij gelijk
we meenden, een brandend schip zagen. Het
was een greotseh schouwspel, dat zich aan
den horizon vertoonde, want weldra, ver
spreidde zich de vuurgloed over zulk hen
oppervlakte, dat zelfs ee.11 brandende we
reldstad niet zulk een effect te weeg zou
kunnen brengen. Plotseling' verhief de maan
zich boven het watervlak, en een kreet va;n
bewondering ontsnapte aan die allen, welke
eerst, vol stilte die prachtige natuurverschijn
selen hadden aangestaard.
En 1de zie ook zij wilde dezen avond weer
onze ooigsn tot zich trekken. Het water was
buitengewoon kalm, en gedurende den dag
vertoonde het geen enkele schuimende golf
dan die welke door oin,s schijn veroorzaakt
werdetf. Daarom liet zij ons dan ook, toen de
duisternis gevallen was niets zien van hare
phosphori seerende kracht. Maar in het zeg
was het ook des te mooier. Het was alsof
het schip honderden clectrisehe lampjes daar
in medesleep te, die .in draaiende bewe.g-ing
het kielwater tot op groote afstand verlicht
ten. ju jj naderden nu den evenaiar, die wij
den volgenden middag; Dinsdag 12 Decem
ber, passeeren zouden, en zooals te begrijpen
is ontbraken die feestelijkheden, die bij het
passeeren der linie gebruikelijk zijn ook dit
maal niet. Reeds eenige dagen te voren was
een feestcommissie gevormd, die onder Ide
passagiers rondging om een bijdrage ter op
luistering van het feest. Eerst was liet op
de 2e klas en daags daarna, zou ook de 1ste
klas haar voorbeeld volgen.
De klok van twee, uur wae dien middag nog
niet koud, of de regelingsooonmissiie was op
zijn post. Het teeken werd gegeven en de
spelen namen een aap vang. De heeren waren
het ©erst aam de beurt, en begonnen met hun
ne vaardigheid in het Iziajkloiopen te vertoionen,
hetgeen verschillende koddige tooneelen te
ziem gaf. Daarna volgde voor- de dames le
ciours de pommes de terre. Twee ajam twee
werden zij gewapend met een lepel, en nu
ging liet er om, wie vain beiden het 'eerst
de aardappelen, die op regelmatige afstanden
van elkaar lagen, in een emmer had verzflr
meld, zonder ze met de handen a,an te ra
ken. Verschillende dames toonden zich hier
in zeer handig, en juist toen tussehen de
winn enden de eindstrijd ziou gestreden, viel
het feest letterlijk en figuurlijk in het war
ter. Heeds lang haid de hemel ons met regen-
bedreigd, en hu ontlastten de wolken zich in
eene bui, welke in een oogenblik het geheele
dek onder water zette, en waartegen zelfs
het zeil. dat het schip overdekte, niet de
minste bescherming bood. Allen vluchtten
dan ook hals over kop naar binnen, en de
rest van hel program moest later worden af
gewerkt. 's Avonds wais het bal. en diaiar men
een herhaling van het dien ïbiddag onder
vond ere gevreesd werd, zou het in de salon
plaats hebben, waarom stoelen en tafels wer
den losgeschroefd, iets waartoe kon worden
overgegaan daar de kosten gedragen werden
door iemand, die gedurende'de geheele reis als
het ware mei zijn geld 'gooide. Ik behólef niet
te zeggen, dat dien dalg ook een feestelijk
diner, gehouden werd. en dat de muzikainten
hun uiterste best deden om de feestvreugde
te verboogen.
Den volgenden morgen. Woensdag, begon
de plechtigheid Van het doop en volar hen die
voor de eerste maal de linie wairen gepas
seerd, wat de nieuwelingen der bemanning
zich moesten laten welgevallen, doch hetgeen
voor de passagiers faeultief bleef.
'Wij hadden een mooi plaatsje vlak vooraan
op dé brug der eerste klas, vanwaar we van
uit de hoogte neer zagen op het bassin, dat
op het voordek was gereed gemaakt. Weldra
verschenen daar Neptunus en zijn adjudant,
respectievelijk gewapend met een kolosaal
scheermes, en een groote emmer met rossig
zeepsop.
Toen zij in het bassin waren gedaald, moes
ten een voor een de /slachtoffers er in etap
pen. Eerst werden zij met een witkwast in
gezeept. waarbij de adjudant soms de goed
heid had ze flink met sop te overgieten.
Daarna werden zij zeer netjes gese,horen, tot
zij. plotseling van het stoeltje geworpen en
driemaal ondergedompeld werden, waarna de
plechtigheid besloten werd met afspuiting
door middel van eene brandepuitslaing. Zoo
passeerden velen de revue, en ook enkele
passagier» hadden zich aangeboden, toen we
opeens ©en- kleine jongen van een jaar of
acht, den trap der eerste klas zagen afdalen.
Hij haid er zoo lang naar staan kijken, dat
de bekoring hem te sterk werd, en hjj aan
zijne moeder ging vragen ook mee te mogen
doen. Eerst wilde zij niet toestemmen, maar
toen de waterlanders dreigden te komen,
werd liet goed gevonden. Hij gin® gauw zijn
zwempakje aantrekken en -was in -Óen wip
terug. Natuurlijk ging er een hoeraatje op
teen de kleine man in het bassin getild werd,
waar Hij zelf niet iu ]J0.n klonteren. Het
behoeft niet gezegd dat hij met barmhartig
heid behandeld werld, maar toch was liet
een koddig gezicht toeta Neptunus- hem ojnder-
hande'n had. Toen hij ondergedompeld was,
en lachend weer uit het water kwam, was
een daverend applaus, het lo-o-n v-oior den le-
vendigen jongen, waarmede gedurende de reis
de passagiers reeds veel pleizier hadden ge
had. 's Middags waren de yolk'spelen op de
eerste klas en er was veel deelneming. Een
paar spelletjes Vooral waren 'zeer aialrdig.
Zoo b. v. de dours des elia-ises. Er werden
een twintig stoelen op een rij gezet, om de
beurt met de zitting naar-de andere zijde.
Een en twintig personen na-men er a,an deel,
zoodat er één stoel minder was dan het aan
tal medespelers. Een paar ■muzikanten met 'de
viool stoto-den in de nabijheid. Zij begonnen
te spelen, en de deelnemers mcesten rond de
stoelen heen wandelen, totdat plotseling de
muziek verstomde. D'an moest ieder zich een
steel veroveren wat natuurlijk ten gevolge
had, -dat een uitviel, daar voor hem of ha-ar
geen zitplaiats over bleef.
W.eer begon de muziek en allen wandelden
wederom rond la,tags de stoelen, waarvan er
één was weggenomen. Zoo ging het voort,
totdat ten laatste slechts een enkele stoel
meer o-ver was, waiairom 'de twee laatste over-
fclijvenden, een heer én eene dame-, in haastig
tempo heendraaiden, totdat eensklaps de mu
ziek geëindigd was- en de Idame het spel
gewonnen had. Koddige!* nog was dit andere
spel, dat ik eveneens ui Holland noodt ge
zien had. :Op liet dek weid met krijt een
groot varken geteekend. waaraan echter het
cog ontbrak, maar waarvan de plaats slechts
was aangegeven. Dé deelnemende dames wer
den geblindoekt, en nu was de kunst inet
een stuk krijt een oog te teekenen. Het was
soms typisch te zien wa-ajr ze dit teekenden,
het beest kreeg pogen bij de vleet, op zijn
rug, zijne po-otón, ja- zelfs meer dan een
meter van hem vatadaian. Slechts weinigen
kwamen dicht bij de bestemde plaats, wat
haar tot winnaressen maakte. Tot het pro
gram behoorde oiok hetgeen le ciombat des
rnarins geheeten werd- (Wieer was hetzelfde
b-as-sin; klaar gemaakt, dat 's morgens v-oior
het do-open was gebruikt - maai- nu was er in
de lengte een lange paa-1 over bevestigd.
Hierpp plaatsten zich twee der bemanning
van het schip, die beiden met een stroozak
gewapend werden ter grootte van een kus
sen. Het wa-s er om te doen, wie er in
slagen z-o-u zijn tegenstander met liet kussen
van ide,n paia.l af te slaJan, zoodat deze in het
water tuimelde. Het was verboden zich vast
te houden, ma-ar hiertegen werd natuurlijk
wel eens gezondigd.
(Wordt, vervolgd.)
Voor den tnhond dezer rubriek «telt de
Redartie zieh niet aansprakeltfk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of niet
geplaatst wordt de copy den inzender niet
teruggegeven.
Mijnheer de Hoofdredacteur.
Onder de Rubriek „vragenbus" kwam in den
loop der vorige week een vraag voor, om inlich
ting betreffende d.e Bedevaart naar Amsterdam
gedurende het Octaaf van het H. Sacrament
van Mirakel. Niet onmogelijk is het dat onder
üw lezers, meerdere heeren belangstellen; mag
ik van Uw bekende gastvrijheid gebruik maken
ten einde hen die minder goed op de hoogte zijn
hieromtrent een kleine mededeeling te doen?
Om de bedevaart mede te maken is het ge-
wenseht lid te worden van het „Genootschap
van den Stillen Omg-ang," opgericht in de kerk
van den H. Joannes den Dooper. Voor de leden
die de bedevaart te voet niet mede kunnen
maken stelt het Bestuur de gelegenheid open
per spoor te gaan. De contributie bedraagt
slechts 50 cent per jaar. Ik geef belangstellen
den ernstig in overweging de a.s. Woensdag den
6en Maart des avonds 8% uur in St. Bavo, Sme-
destraat, te houden vergadering bij te wonen,
waar alsdan gelegenheid bestaat tot inschrij
ving en alle gewensebte inlichtingen kunnen
worden verkregen. Beneden 18-jarigen leeftijd
kan men geen lid worden.
Uwe geachte Redactie dankend voor de op
name,
EEN BEDEVAARTGANGER.
Vorige
koers, i
4 Maart.
ONBESTELBARE STUKKEN.
Gedurende de tweede helft der Ma.ani Februari.
Aan de afzenders wordt aanbevolen hun
adres op de brieven en briefkaarten te vermel
den, opdat deze bij onbestelbaarheid aan hen
kunnen w-orden teruggegeven.
Binnenlandsche Brieven.
D. Gravolld, Amsterdam. Erven W. Janssen,
Amsterdam. Mej. v. d. Linden, Amsterdam. O.
M. v. Rhijn, Amsterdam. S. Hubrechts, Dintel-
oord. Van Woerden Bosch, den Haag. Mevr. M.
Janssen, den Haag. Brouwer, Haarlem. Van
Dijk, Haarlem. Van Dijk, Haarlem. Mej. J. v.
Looy, Haarlem. Tb. R. Schuisstra, Haarlem.
Mej. R. Stoltenborg, Haarlem. Haarsma de
With, Leeuwarden. N. de Man, Rotterdam. H.
Rooken, Wageningen. S. Kuinderman, Amster
dam.
Binnenlandsche Briefkaarten.
Mevr. .N. Herman, Amsterdam. Mej. S. v.
Santen, Amsterdam. Oosterbroeck, Amsterdam.
J. Bezuven, Amsterdam. A. J. Viet, Amster
dam. Mutert, Apeldoorn. J. Coosten, Genemui-
den. C. Aostlieb, den Haag. P. A-drichun, Haar
lem. A. Gerla, Rotterdam. Meeuwse, Utrecht.
Buitenland-sohe Briefkaarten.
Lutjens Ruys, Averne. P. Schafer, Berlin. J.
M. Adler, Paris. H. v. Bork, Paris. J. Korsten,
Schonebech. Drost de Boer, Washington.
Buitenlandsche Briefkaarten.
A. Franken, Eerfield, Stoker, Hamburg,
Blanker, Paris.
Een jubileum.
Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan
van de St. Vincentiusschool te Buitenzorg,
werd een drukbezochte receptie gehouden,
waarop ook de landvoogd, mevr. Idenburg,
de directeur van het departement van land
bouw Lovink, de plaatselijke commandanten
alle autoriteiten met hunne dames tegen
woordig waren. In tegenwoordigheid van
den gouverneur werd eeu feestcantate, ge
componeerd door pastoor Visser, uitgevoerd.
Aan Monseigneur Claesens, den stichter
van de school, werd namens het bestuur naar
Sittard een buldetelegram gezonden.
3 pCt. Cert. Ned. W. S.
2vi pCt. Cert.
5 pCt. Tabaksl. Buig.
4 pCt, GoudL Hong.
4 Oblig. Kronenrenle.
5 pCt. AprilOclobcrrenle
4 Jan.—Julirente.
41/2 pCL Portugal Tabak.
Iwangor Dombrowo
Groote Russ.sp. 1898
Nico ia i Sp.
Rusland 1880
Zuid-West
Rusland Hope
Rusland 1894 Ce Em.
n Rusland Binne.nl,
5 pCt Imp. Loan Japan
5 pCL Binnenl. Mexico.
5 GoudL in g. St.
5 |)CL bun ding Brazilië.
Batiia in p, SL
Para 1907/
R10 de Janeiro (b. u
SSo Pauio 1808
J pLL JJpciuuca
4 pCL Algeni. il.B.LL,
4 JriaarL Ü.U.iL
0 pCt. Argent H.B.L.
a dito Gedula ik.
4«/a li lig. Land C.ip.
Aantu Amalgamaied Loppt'i
Am. Lar en bpunm..
Am. Hide en Leadi.
Lnued Stales Steel
n LulL Mij. Vors leut.
Hand. Maatsuii.
u.ew. Aano. Paleieü
Aan cl. Keujung Lebung.
Aand. Uecpnsoi. Petrol.
Koiumklijse petr.
Aanu. Amsteru. Hubuer.
Ueli-Batavia
Neder t. n
Aand. Java, ^.tiiiia, Japan
41/» pCt. Uui. Maime
Pret. Marme
uiiaiii. Mar me
Aand. Amsteroam Heli
Arendsnurg laóak.
Aand. Holt. Spoor,
Aand. Slaatsspupc
i'/i pLL Obi. endergi'outic.
Aanu. Vvai scnau eenen
4'/2 pLt. MuiH. hieuw .Wor.
4 ys .Wlamkawkas.
Common 1 opeka
4 pCL Alg. Uyp. ibpeka
4 Conv. Bd. idem.
Cummon Denver
Common Erie
4 pCL general Erie
Common Kansas C. 6ouLh.
Prei, Kansas C. South.
3 pCt, DhL idem.
Common iMissoun K. T,
4 pCL le nyp. idem.
41/2 pCUsiat. rtaiiw ot Mexiec
Common Nevv-lork Unjai'i
Common Norlotk
Common Bock island
Common South Pacific
4 pCL Convert idem
4 le Ret. Hyp. idem
Comm. Southern Bailw,
Common Union Pacitic
4 pCL goud OhL idem
4 Convert Ohl. idem
Common .Wabash Sh.
41/2 pCL Brazil Railw,
5. gCL Xucatan.
ij/ipCL Antwerpen 1887.
Turkije 1870.
S2'/2
PI10
92
911/2
Wl*jg
Wj<
994/g
yyi/g
lt>ia/ie
10z' K
9ÓI/0
9«i/2
95 V,
9 2'/8
y^/ie
b
bd^/g
17 Z
1891/2
£>6!/,
4Ö9
lÖ'Z
2211/2
1U8
7^/2
92 !/2
h&'/s
190/,
41/2
12o
iüö
S Ó'/s
y 73/,
-i&u
ISJi ft)
90 li/"u
iOoi/2
991/2
lUd1/,
22'/,
31
77^
26
6xl/8
/al/ie
'i7J/l9
961/2
iun,8
Stj6/lÉ
iÜ97/ê
23k/,
961/s
28i/8
166 '/8
iUUö/,
iU2i/8
71/2
y^/ie
977/8
87 a/p
49
S2i/0
975/s
90
931/,
88
903it
973 u
823/,
691/m
951,4
92'jB
9f,l6
673/8
51'/a
173
i89
59
458
27911
475
s22
1U9
75
661 o
19 v;
4»/2
727
86
971/g
997/g
105
IU73/,
221/,
lie
259/ie
62
7.öl/ie
16
•261-
lOH/g
36-/,
23a'le
95i/2
95
27U/H,
16b
1003/,
1011/2
901/,
677/g
5D/8
174
281
224
704/,
193/g
223/,
315/!,
621/,
'271 /s
371/,
23"
16
277/8
L6bi/8
903/,
De Amerlk. afdeeling a au ouze beurs was
lusteloos en de koersen lager, ofsohoon de
slctkoersen vain New-York slcebte weinig
versdiil aantoiotnen. Steels o.a. sloten in
iWallstreet op gelijke prijs en zijn hier bijna
1 pCt. lager. Voor binnenlandsche rekening
werden Erie's e!n Koek Island verkocht. De
markt sloot op de laagste prijzen van den
dag
Petroleum waarden ongeanimeerd en zoo
wel voor Indische als Riumeensche soorten la/
ger. Tabaismarkt vast onder invloed der
eerste voorjaarstaxatie.
Mijnwaaixlen verdeeld. Hollandsche en
Kuesische Staatsfondsen flauw.
99
8).
En toen Edith waggelend in de armen van
Krans viel, voegde hij erbij:
Mijnheer d'Aubagne heeft alle zieken in
de streek bezocht, vooral Noël en zijn vrouw,
welke hij vóór hun laatsten ademtocht niet
verlaten heeft.
En hij heeft de kiem van de ziekte over
genomen, is het niet? vroeg Frans.
Juist I
Edith wrong zich de handen.
En de dokter? vroeg zij. Wat zegt de
dokter?
Ik heb op mij genomen er een uit Tou
lon te laten komen, den beste van allen- hij
-heeft reeds twee bezoeken bij den graaf af-
sgelegd. Hij moet er hem vandaag nog een
prengen. Maar hij verheelt zijn ongerust
heid niet, de quinine, welke hij hij groote
hoeveelheden den zieke heeft ingegeven,
.Werkt niet zooals hij wilde.
De jonge vrouw trgd onthutst de kamer
'Van haar vader binnen.
1 Op sen groot bed uitgestrekt, met ingezon
ken ®ogen en slappe trekken wachtte de
graaf verlangend de komst van zijn kinde
ren af.
Toen hij de ongerustheid op het gelaat zij
ner dochter zag, glimlachte hij.
Ik kon je niet tegemoet komen, lieve,
sprak hij tot haar, ik hen een weinig ver-
moeid. Maar de vreugde van je terug te zien
vnm dffy-v ee? boel opgeknapt. Ik ge
voel dat ik weldra beter zal zijn.
Frans en Edith wisselden elkander met
kinderlijke nauwgezetheid en teederheid bii
het ziekbed af.
Helaas! niets mocht haten, graaf d'Aubag
ne zou sterven als slachtoffer zijner toewij
ding.
Toch was hij sedert eenige dagen een wei
nig beter, en mevrouw Berthier had, door
die schijnbare beterschap misleid, op het
kasteel en zelfs m een kamer naast de hare
de kleine Genevieve gehuisvest, voor wie zij
voortaan een moeder zijn zou.
Maar het weder, dat schoon en droog ge
weest was, werd plotseling regenachtig en
nat, de graaf stortte in, en de dokter ver
klaarde dat hij verloren was.
Op een avond, toen Edith en Frans naast
zijn bed zaten, richtte hij eensklaps zijn
hoofd van het kussen op en sprak tot hen:
Ik heb je een bekentenis te doen, mijn
kind. Zult ge het mij vergeven, Edith, niet
getrouw geweest te zijn aan de nagedaehte-
rtvnVhou;iM mo.(rder? Daarginds, in Ame-
nv-a/no mijn naam geschonken aan een
andere vrouw, en God heeft mij ook haar,
helaas! spoedig ontrukt
Met tranen in de oogen antwoordde de
jonge vrouw:
Ik heb u niets te vergeven, papa! Gij
zijt een eerlijk man, en indien gij, met uw
teeder en goed hart, de eenzaamheid ondra
gelijk vondt, ik heb u uiet te oordeelen.
Je hebt gelijk. Mla geschiedenis is een
voudig. Ilt zal ze je in het kort verhalen.
Na den dood van je moeder moest ik
vertrekken, daar ik gevoelde dat ik krank
zinnig zou worden, zoo ik in het- land bleef,
waar ik haar verloren had. Daarom ben ik
naar Amerika teruggekeerd. Daar was de ge
heele familie met haar in onmin, wql die
het haar niet vergeven kon, Amerika ver
laten te hebben, om met mij naar Frankrijk
te gaan. Min pogingen slaagden er niet in
de afgebroken betrekkingen te hernieu
wen, en toch droeg mijnbeer Clarkson, min
schoonvader, ml groote achting toe.
Maar hl kwam nooit op een genomen be
sluit terug. Voor 't overige was hl zeer on
gelukkig, wat slechts strekte tot verbittering
van zin toch al niet meegaand karakter.
Zin tweede dochter, Maud Clarkson, de zus
ter van Sarah, was gehuwd met een jonk
man, die een speler en verkwister was en
haar tot de ongelukkigste der vrouwen
maakte. Zl had een dochtertje, dat men naar
mij Christina genoemd had, als herinnering
aan de levendige genegenheid, welke vroeger
min schoonzuster ml toedroeg. De man van
Maud, Edward Fergusson, had reeds aan-
zienlyke sommen gelde verzwolgen, welke de
heer Clarkson hem gegeven had; het was dui
delijk voor den beklagenswaardigen schoon
vader, dat, zoo hl vóór zin dochter kwam te
eterven, deze op straat zou staan, tot de diep
ste armoede gebracht. Het was ml dus on-
mogellk de familie mqner vrouw weder te
zien. Maar het toeval bracht ml in aanra
king met een jong meisje, dat les gaf bl de
vrienden, welke bl den heer Clarkson mijn
voorspraak waren. Ml zóó ongelukkig ziende,
had zl medellden met mij. Zy was zacht,
goed, had een uitstekende opvoeding geno
ten en had een voortreffelijk hart. Ik kreeg
haar lief.
En u heeft haar gehuwd? vroeg Edith.
Ja, antwoordde de graaf. En gedurende
eenige jaren smaakte ik een groot geluk aan
haar zlde een geluk evenwel, waarover
een schaduw werd geworpen door de schei
ding van jou, myn lief kind, want ik wilde
nooit mijn arme kleine Letty verlaten, noch
haar voeren naar dit huis, waar een andere
meesteres was geweest. Door deze tegenstrij
dige gevoelens in myn hart voelde ik mij al-
I lengs terneergedrukt, toen God my myn vrij
heid teruggaf, door Letty tot zich te roepen.
Ik maakte nu het vaste plan om Ame-
rika te verlaten en naar Frankrijk terug te
keeren, toen op zekeren avond myn knecht
ml kwam melden dat een vreemde heer my
wenschte te spreken. Het was mynheer
Clarkson, maar minheer Clarkson zoodanig
veranderd, met zoo harde trekken op het
vermagerd gelaat, dat ik hem by den eer
sten aanblik niet herkende. Op den drempel
kwam hy met uitgestoken hand naar mij toe.
d'Aubagne, zeide hy, ik ben onrechtvaar
dig geweest en wreed tegenover jou. Ik weet
dat je Amerika verlaten gaat; ik wil niet,
dat je vertrekt zonder my vergeven te heb
ben.
Ik had de ml toegestoken hand gedrukt,
en getroffen door deze ridderlyke handeling
van een man, die nooit voor iemand gebo
gen had, antwoordde ik:
Dat heb ik al lang gedaan. Het zou me
onmogelyk zin, den vader van myn arme
Sarah, den grootvader van myn dochtertje,
een kwaad hart toe te dragen.
De harde trekken van Clarkson ontspan
den zich een oogenblik.
Ik weet wel, sprak hy, dat ik een klein
dochter in Frankryk heb, en de wenseh, haar
te zien, heeft ml in den laatsten tld meer
gekweld dan ik je kan zeggen. Maar het is
niet mogelyk, en dat zal misschien de straf
voor myn gestrengheid wezen. Ik heb al mijn
klachten verbruikt in den strld, welken ik
tegen myn schoonzoon heb moeten voeren,
en vooral tegen myn tweede dochter, die haar
man verdedigde, voor wien zy een zwakheid
toonde, welke my heeft geruineerd. Ik sU
aan den rand van het graf, en voordat il|
sterven ga, ben ik je komen opzoeken, on»
myn zaken met je in 't reine te brengen e<
jou, den eerlyksten man dien ik ken, te be
lasten met een zending, welke my na aan
het hart ligt.
Op dit oogenblik begon de kleine Gene-
viève in de aangrenzende kamer vreesellk
te gillen en was blikbaar niets in staat
haar tot bedaren te brengen.
Edith, die voor haar reed6 schier moeder-
Ujke liefde gevoelde, hief het hoofd op en
