DAGBLAD voor NOORD-en ZUID-HOLLAND.
-™ 490 Ta.- 380~sJr 150-r" 180 r^" Bfl™-
Kindersterfte
en Verzekering.
STADSNIEUWS.
Bïd@Hiuisw@st 29»Si"S@s HaaHem
EERSTE
AGENDA.
Zaterdagavond praatjes.
cox.
-
1RQAG 9 iüAART 1912.
36ste Jaargang Mo 7777
Bureaux van Redactie en Administratie
Intercommunaal Telefoonnummer 8426.
Alle betaleade mbonnés op dit blad, die In bet bezit eener ve zekeringspolii zijn, zlja volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen onge ukken verzekerd voor s
Of nitkeerlng dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Meatecbamdj ..Or«snu Rükantoor voor Haarlem de NevlprfsneJsclie Kredietbank Nieuwe Gracht 11
Dit nummer bestaat uit uijf bla
den, ui. o. de Officiëele Kerk-
1 ijst en hst Geïllustreerd Zo
Jagsblad m S bladzijden.
Hoe zit dat?
Haarlemsche AÜedagjes No 512.
HVE HUKLEMSCHE CODRir
ABSBKStelKïSCfiUS:
Pt. 8 maanden voor Haarlem
Voot d. planteen, waar een agent U gevestigd (kom der gemeente) 1,85
Voor de overige piaateeft is Nederland franco pet poet 1,80
Aftundariijke nununera
0,08
PRIJS DER ADVERTENTIE,»
Van 16
Buiten Haar!
Reclames dubbel tarief
Dienstaanbiedingen 25 oent (6 regels), driemaal voor 50 cent (3 oontant.)
regels 60 oent (oontant 50 cent) Iedere regel meer 10
laarlem en de Agentsohappen 16 cent per regel. (Buitenland 20
10 oent
oent
iOOD
wnrktso.
wijsvinger.
15
GULDEN bO
verlies van
één anderen
vinger.
Zondag 10 Maart.
G e b o u w „S t. B a v o" R. K. Volksbond
4 uur Vergadering Meisjesbond.
Brongebouw 105 uur Teekeneol-
lege „Kunst zij ons Doel". Kunstbeschouwing.
St. Jozefsgezcllenvereeniging Zoetestraat
ia 8)4 UU1. Cursus in de Apologie.
BLOEMEND AAL.
Café Rusthoek 2/4—4% uur Mati-
née Amsterd. Trio.
Maandag 11 Maart.
Gebouw „St. B a v o" R.K. Volksbond
Ondersteuningsfonds. Repetitie Zangveree-
niging.
Bisschoppelijk Museum (Jansstraat
Ï9). Geopend eiken dag van 10—5 uur, tegen
betaling van 25 cents. Uitgezonderd Zaterda
gen en R. K feestdagen.
Teyler's Museum Buitengewone ten
toonstelling van kunstwerken bestaande in
de verzameling van Teyler's Museum. „Ita-
liaansche teekeuiugen" uit de in 1791 door
Teyler's Stichting aangekochte verzameling
van de koningin Christina van Zweden.
Onze lezers zullen zich nog wel herinne
ren, boe een poos geleden in het „Katholieke
Schoolblad" en vele andere bladen een boekje
werd open gedaan over de zonderlinge, par
tijdige wijze waarop bij onderwijzers-examens
een der examinatoren (deskundigen) in de
Vaderlaudsehe geschiedenis optrad?
Het bleek, dat de heer J. W. Eick, leeraar
aan de Rijkskweekschool, alhier, die papen-
hatende examinator was.
Nu is de benoeming van deskundigen voor
het examen-acte L. O. weer gedaan, en waar
lijk... de heer Piek zal wéér Vaderlaudsehe
geschiedenis examineeren!
We zouden willen vragen: hoe zit dat?
Of is er voor gezorgd, dat de heer Fick zijn
leven beteren zal!
Wij hebben onlangs in een ontrefilet,
sprekende over den gruwelijken kindermoord te
Beek, een onderwerp aangeroerd dat ons sinds
eenigen tijd al bezig hield: de vraag nl. of er
geen verband zou bestaan tusschen de in som
mige streken van ons vaderland zoo groote kin
dersterfte en de z.g. vrije uitkeering bij het
overlijden van zeer jonge kinderen.
De enkele opmerkingen die wij maakten, en
die eenvoudig onze oprechte meening vertolk
ten dat dit verband helaas wel moet bestaan,
hebben Ln sommige katholieke couranten een
heftig geschrijf uitgelokt: men heeft ons op vrij
schamperen toon „bewijs gevraagd", en het la
ten voorkomen alsof wij het hadden voorgesteld
dat de bevolking der streken, waar de sterfte
van jonge kinderen zoo onrustbarend groot is,
uit een troep- welbewuste moordenaars zou be
staan.
Niets staat verder verwijderd van onzen ge-
dachtengang en inzichten over deze zaak, dan
zulk een meening, dat mogen we hier wel
voorop stellen.
Wat we, na mededeel in gen van bevoegden,
priesters en leeken, meenen over de kwestie, is
eenvoudig, kort en duidelijk gezegd, bet vol
gende
De bevolking ten plattenlande vooral, van na
ture ruw en zorgeloos, door de omstandigheden
des levens en de geringe voeling met beschaaf
der kringen primitief en om zoo te zeggen
eenigszins fatalistisch aangelegd, bekommert,
zich om het leven van zeer jonge kinderen over
het algemeen veel minder dan - stadsbewoners
het doen. Niet dat ze niet van hun kinderen
houden, integendeel. Doch wordt zulk een
kind ziek, of komt het als buitengewoon zwak,
ziekelijk stumperdje ter wereld, dan zal een
normaal stadsbewoner al liet mogelijke doen
om het kind te behouden, doch in aanmer
king genomen do kosten en moeielijkbeden die
het inroepen van doktershulp ten plattenlande
vaak meebrengt men is op 't land wat fatalis-
tischer, laat de zaak spoediger aan haar lot over,
doktert zélf wat, en is spoediger getroost over
„een engeltje in den hemel" dat toch beter isdan
een ziekelijke stumperd op aarde.
En nu zou zoo is hierbij onze gedachten-
gang nog véélal de wetenschap dat een mo
gelijk overlijden van zoo'n stumperd tocli óók
kosten en moeielijkbeden zou meebrengen, on
verschillige ouders ertoe kunnen brengen om
tóch nog al het mogelijke te doen.Doch bet is
omgekeerd: ze weten immers dat ze door hun
verzekering „gedekt" zijn!....
Ziedaar hoe wij ons ten plattenlande vaak
den toestand moeten voorstellen, en waarom wij
konden zeggen, niet dat de „vrije verzeke
ring" de menschen tot opzettelijke moordenaars
van hun kinderen zou maken (dat zij verre!)
maar wèl, dat de „vrije uitkeering" de zorge
loosheid, de ruwheid, het fatalisme waardoor
verzuimd wordt te doen wat men kan, in de
hand werkt.
Men zal nu vragen: is dat alles geen pure
fantasie?
Is hier niet een zuivere onderstelling, eerder
dan waarheid en werkelijkheid?
In zekeren zin kan dit alles moeielijk an
ders zijn dan een onderstelling, in zóóverre na
melijk dat niémand harten en nieren der men
schen kan doorgronden.
Maar er zijn aanwijzingen, ervaringen, on
dervindingen, die onze voorstelling van zaken
welke men zich natuurlijk óók niet als een
overal vaststaanden regel mag denken!
bevestigen.
En nu wijzen we allereerst op de meening
v<an deskundigen.
In verschillende Katholieke kranten kwam
dezer dagen een stuk voor (ook wij namen het
gisteren in ons blad over) van de hand des
1 heeren H. J. Bodenstaff, Directeur der E. R.
K. Levensverzekering-Maatschappij te Haar
lem, die, schrijvend over de eerlang te wachten
nieuwe wet op de levensverzekering, als zijn
wensch en hoop te kennen gaf dat de Regeering
de z.g. „vrije uitkeering" (onze lezers weten wat
daarmede bedoeld is) voor den vervolge zou
willen verbieden.
De heer Bodenstaff, die jaren en jarenlang
in de practijk der levensverzekering is geweest,
meent óók dat de z.g. „vrije uitkeering" in
onzen tijd verkeerden invloed kan uitoefenen,
en dit oordeel heeft voor ons, als komend
van een man der practijk, die onafhankelijk nu
zeggen kan wat hij meent, groote waarde.
Daar komt nog meer bij.
Dezelfde schrijver is directeur eener levens
verzekeringmaatschappij, welke met het stelsel
der vrije uitkeering juist wegens de
ervaring die hij opdeed heeft ge
broken, en bet is ons bekend dat deze nran
der practijk in geweten meende verplicht
te zijn, na alles wat hij van de uitwerking dier
„vrije verzekering" had gezien en ondervonden,
eremede te moeten hl-eken
Oordeelt men dit niet van eenig belang?
Immers, men vergete niet, dat de stichting en
vooruitgang der bedoelde levensverzekering-
maatschappij zonder „vrije uitkeering", juist
j door dat gemis ten zpérste moest worden be-
i moeielijkt, en dat daarentegen de opneming
van zulk een vi-ije uit keering bij hare verzeke
ringen, zooals alle andere maatschappijen doen,
de concurrentie voel gemakkelijker zou hebben
gemaakt.
Voor ons ligt in deze weloverwogen, opzette
lijke uitsluiting van het stelsel der „vrije uit
keering", welke in geweien verplicht werd ge
acht, een argument van groote beteekenis.
Maar er is nog meerg
Ons zijn vele geestelijken bejjiend, die door
de practijk van de zielzorg ertoe gebracht zijn
precies te denken als: wij. Ons is bekend, dat
sommige pastoors de Verbreiding van volksver
zekering met vrije uitkeering in hun pa
rochiën juist daarom krachtdadig hebben ge
poogd te verhinderen.
En men heeft ons verzekerd, dat een verge
lijkend onderzoek in iKn en dezelfde streek naar
huisgezinnen die wèl en die niet met d© toe
gift der „vrije uitkeering" zijn verzekerd, niet
minder dan 40 procent minder kindersterfte bij
deze laatsten zal aanwijzen dan bij de eersten.
Deze verhouding, die is onderzocht, loopt
slechts over ruim een jaar en geeft dus dat
geven we dadelijk toe geen geheel overtui
genden maatstaf.
Maar niettemin is als aanwijzing het feit tee
kenend genoeg, en kan het een aanleiding zijn,
meenen wij, om een vollediger en langer onder
zoek in dezen geest aan te vangen.
We gaven deze week in een kruiskopje cijfers
over de kindersterfte in verschillende streken
van ons land. En daarbij bleek dat in sommige
deelen van ons vaderland die sterfte ruim twee
maal zóo groot is als in andere.
Als oorzaak daarvan geven nu de doktoren
gemeenlijk opde kunstmatige voeding. Ook de
heer Nuyens in „De Tijd" meende, dat hierin
de groote oorzaak der kindersterfte is gelegen.
Wij hebben natuurlijk nimmer betwijfeld, dat
de doodsoorzaak van talrijke kinderen de onvol
doende, verkeerde voeding is.
De statistieken der geneesheeren zijn boven
dien op dit punt overeenstemmend.
Maar wij merken tevens op, dat deze uitspraak
der geneesheeren volkomen vereenigbaar is met
onze meening dat de „vrije uitkeering" de zorge
loosheid en onverschilligheid bij ziekte der kin
deren sterk in de werkt! Want wij bobben
nimmer gezegd te onderstellen, dat de kans op
„vrije uitkeering" een ouder ertoe brengen zou,
zijn kind op z e 11 el ijk te verwaarloozen. Zulke
(feiten mogen helaas wel eens voorkomen, ze zijn
1 God zij dank de zeer zeldzame uitzondering,
Doch dat de „vrije uitkeering" de onverschil
ligheid, de ruwheid, het fatalisme der platte
landsbewoners in de hand werkt, dat staat
bij ons vast.
Zooals we gisteren in een kruiskopje reeds
zeiden, beschouwen wij ook de verwaarlooziug
van de natuurlijke voeding bij vele ouders ten
plattenlande (van de fabrieksarbeidsters in de
steden spreken we niet) als een uiting van die
zelfde zorgeloosheid en onverschilligheid.
Wij gelooven daarom dat de geneesheeren, lie
de kindersterfte aan het gemis van het natuur
lijke kindervoedsel toeschrijven, mót ons moe
ten strijden tegen de, door de concurrentie dei-
levensverzekeringmaatschappijen geschapen ge
woonte om z.g. gratis bij 't sterven van jeug
dige kinderen een uitkeering te geven.
Immers: als die „vrije uitkeering" niet meer
bestaat, zal deze aanleiding (zij het ook een ver-
verwijderde aanleiding) om zorgeloos te zijn
voor het kind, om het dus ook niet dadelijk het
beste te geven wat het hebben moet, zijn weg
genomen.
Dat kan slechts den kinderen ten goede ko
men, en den strijd dien de geneesheeren zoo lof
felijk strijden voor de natuurlijke voeding,
steun gevenDe oorzaken der abnormale
kindersterfte mogen zijn welke dan ook, een
aanleiding ertoe, een gelegenheid om die
oorzaken niet zoo spoedig te verwijderen, geeft
de „vrije uitkeering" toch zeker wel'
Daarom achten we ons verplicht, tegen het
stelsel van „vrije uitkeering" onze stem te ver
heffen. Wie wat nader ingaat op deze zaak, wie
eens hooren wil wat mannen der practijk on
dervinden, kan niet meer onbezorgd zijn, alsof
er geen vuiltje aan de lucht is, wanneer hij
daarnevens de verschrikkelijk hooge cijfers der
kindersterfte in verschillende plattelandsstre
ken van ons vaderland beschouwt.
He t is goed en wel, om de oorzaken
daarvan na te gaan, doeli behalve deze weten
schappelijke, is er toch nog een maatschappe
lijke, en ook een psychologische zijde aan dit
vraagstuk.
En nu is het wel gemakkelijk om te zeggen:
ik geloof er niets van, zoolang gij het euvel niet
op streng-wetenschappelijke wijze b e w jj s t,
doch dit is struisvogelpolitiek.
Geen middel mag o. i. ongedaan gelaten, om
in zulke zorgwekkende toestanden als blijkens
de bevolkingstabellen in verscheidene streken
van ons vaderland bestaan, verbetering te bren
gen. En dat alleen was en is de reden van onze
artikelen over deze kwestie.
meenen wy.
VRIJSTELLING MILITIED TEN ST.
Li verbaiitd met de nieuwe Militiewet, die
1 Maiaxt j.l. in werking1 is getreden, herin
neren wij oiuders, en voogden van ingeschre
venen voor de nationale militie van de lich
ting 1913, of de ingeschrevenen zelf, dat zij,
die vermeen en recht te hebben op vrijstel
ling van den dienst op grond, dat zij een
geestelijk ambt bekleeden of daartoe wor
den opgeleid, of op grond van kostwinner
schap, dat zij die vrijstelling, zoo de reden
bestaat, c.p 21 Majart rus. moeten aanvragen
bij Gedeputeerde Staten. Het is in hun be
lang, dat do beJalnghebbenden zulks niet ver
geten. daar veel last er later het gevolg van
is.. Zoo de reden van vrijstelling na 21 Maart
a.s. ontstaat moeten zij de vrijstelling aan
vragen bij Hare Majesteit de Koningin.
Men gelieve op deze belangrijke bepalin
gen wel te letten.
r MATT Ha US PASSION,
Iets geheel nieuws!
Het podium voor Koor en Orkest, zal .ge
heel eleetrisch worden verlicht met eene licht
sterkte van plm. 5000 kaarsen.
Stelt men zich nu de saber verlichte kerk
ruimte voor, vanwaar uit men naar het in
tensief verlichte koor en orkest opziet, z o
belooft dit een geheel bijzonderen indruk te
maken.
Vervolgens worden er spiegels aangebracht
die zoo geplaatst zullen worden, dat de or
ganist hoewel geheel verborgen zitt ud, toch
den maatslag van den directeur,' slag voor
slag zal kunnen zien.
Ook wordt een telefoon aangebracht van
af den dirigeerstool naar het orgel
ST. PAULUS.
Gisterenavond vergaderde de door ons aan
gekondigde vereeniging van R.K. Meubelmakers,
Behangers en Stoffeerders en aanverwante v&k-
genoolen. Na verwelkoming uer talrijk o; g ;o-
menen, werd direct begonnen mei afhandeling
der belangrijke agendi. De twee volgende beslui
ten werden genomen: lo. Het vijfjarig beslaan
feestelijk le herdenken. Hiervoor werd een toin-
missie van vijf leden benoemd. 2o. Op de a.s.
jaarvergadering als punt der ag rnda in le zen
den: regeling der samenwerking met vereeni Ja
gen van andersdenkenden.
ELLY NEY.
Dinsdag a.s. zal door Elly Neyvan Hoog
straten, pianiste, met medewerking van Willy
van Hoogstraten, violist, in de concertzaal de
Kroon liet volgend programma worden uitge
voerd: van Mozart Sonate B dur voor viool
en piano en Sonate C dur voor piano van
Brahms; Sonate A dur op 100 voor viool en
piano en een 6-tal kleinere werken voor piano.
Over haar Laatsle concert te Arnhem schrijft de
Arnhemsehe courant het volgende: „Elly Ney
heeft deze muziek in al haar diepte doorpeild,
het is het herscheppende, het volkomen staan
hoven de materie, de prachtig klare ontvouwing,
het volkomen bezonkene, het als het ware in
zichzelf gekeerde van haar spel, dat de over
tuiging heeft gegeven, dat zij geroepen is de
schoonheid van Brahm's muziek voor velen dui
delijk te doen worden."
AAN BLOEDVERGIFTIGING OVERLEDEN.
In vervolg op ons reeds vroeger geplaatst be
richt kunnen wij mededeelen, dat -te heer A.
Schornagel, slagersbaas, wonende Gei,. Cronjê-
straat te Schoten, die zich aan vlechtdraad be
zeerd had en zoodoende bloedvergiftiging had
opgedaan, op 38-jarigen leeftijd eergisteren in
het gesticht „St. Johannes de Deo" overleden is.
VAN ONZE GROENTENMARKT.
Gisteren zijn alhier door Gebr. Witkamp, com
missionairs in binnen- en buitenlandsche groen
ten, de eerste komkommers en een prachtige
bezending kroppen sla aan de groentenmarkt
gebracht. De komkommers zijn opgekocht door
F. Beele, wonende Kruistraat en P. Brussé, Gr.
Houtstraat.. De kroppen sla door W. G. Cra
mer, Parkstraat, en A. Heemskerk, Wouwer-
manstraat, alhier.
BADEN.
In het Douche-badhuis aan het. Leidsehe plein
zijn in de afgeloopen week genomen 1068 baden,
in dat aan den Koudcnhorn 511 baden.
(Zie Stadsnieuws verder op in dit Blad.)
De groote gebeurtenis voor
onze jongelui en vele anderen
en hoe ik over die Zondag-sport
denk. Die listige Holland
sere spooren hoe ze de lui
vangt. Knappe koppen, en
hoe wij in Haarlem erin ge-
loopen zijn, 'n Cadeautje
aan de spoor, en een negatief
compliment voor onze stadsbe
stuurders.
Och, och', wat >n rage"! M'n oudsle jongen
V z, me Permiltceren, hoop
ik, dal ik ,de familie er zoo bij haal m'ü
oudste jongen wou morgen, kost wat kost, naar
Antwerpen gaan om den grrróóten voetbalwed
strijd, die dit seizoen behecrsdit zooais hij
aan z'n moeder uitlegde bij te wonen. Nu wil
ik vooraf zeggen, dat ik in principe voor dat
voetbalgespeel op Zondag niet buil enge,meen
warm ben. Ik weet dat er jongens zijn die
door die voetbalrage eiken Zondag zoowat den
heelen dag van huis zijn, die dan hier, dan
daarheen trekken. dia na eventjes een stil Al Die
te hebben gehoord, strijk en zei eiken Zondag
in den trein zitten om te spelen of te „suppor
teren zooals dat schijnt te boeten. En daar
om moet ik er niets van heb! i, ('at die bengels
van mij aan dat overdrijven van de sport en
dat wegcijferen van den Dag des Heeren mee
doen. Dat ze hun beenen eens rekken, en achter
den bal meeloopen of naar da Spanjaardsla.au
en den Schoterweg 's middags gaan, och, dat
wil ik ze niet beletten, en al ben ik als oud man
man zelf niet zoo enthousiast gestemd voor deze
dingen, ik kan het mij best begrijpen dat m'n jon
gens er anders over denken dan ik, en met hart
en ziel erbij zijn. Maar over het algemeen wil ik
absoluut niet weten van geregeldereisjes dan
hier-, dan daarheen, die de jongens den heo'en
Zondag buiten alle controle van huis houden,
evenmin ais ik toesta dat ze onder kerk.ijd al
met hun sporlgedoe beginnen. Doch die wedstrijd
wel wat sinjuliers, zie je. En al heb ik mij eens
van morgen in Antwerpen, ja, dat is toch
eerst geducht achter de ooien gekrabt, toen
m'n oudste kwam vertellen, dat ze met een
veertien, vijftien kameraden samen van de school,
en de leeraar zou dan óók meegaan, den veel
besproken wedstrijd van België tegen Nederland
wilden gaan bijwonen, nu, toch heb ik het ten
slotte maar toegestaan en in o vering met moc-
dei wc doen zulke dingen alIijd samen
heb ik den jongen verlof g:geven om dan maar
mee le trekken met den groolen hoop naar liet
B-elfienland. Maar lieve hemel, z'n mond slaat er
nog niet van stil! Maandagochtend zouden de
kaarten te krijgen wezen, en voor dag en dauw
was de jongen er al uit, om er een te bemach
tigen. Nu, hij is er bi 'geslaagd: precies de
laatste die uigegeven kon worden, kreeg hij r.og
naar het schijnt, m-atrr nu moest je de wo de
hooren van al die anderen, die te laat kwa
men en liet loketje voor den exira-trein dicht
vonden! Och lieve hemel, nat heeft d:e nol-,
landsche Spoor ;o:li begonnen! Om d: menschen.
voor idrie. gulden lge'-oo ik in de tweede Max
naar Antwerpen een reis te la en maken, die
'anders een gu den of acht, negen kost wel,
dat is een grappenmakerij die naar je van te
voren kondt uitrekenen, half Haarlem op z'n
'achterste beenen zou zeiten! Om van de andere
'plaatsen natuurlijk nog te zwijgen was het toch
wel uit te rekenen, dat Jan en alleman van
zóó'n buitenkansje zou .willen pro'ileerenl En
onder die „alleman natuurlijk lieel wat, die er
niet aan zouden denken naar liet voc ballen te
gaan kijken, maar die eenvoudig de groote han
delsstad aan „het Scheld" eens wilden bezoe
ken! Maar ik begrijp best, wat die goocheme
spoorlui er mee vóór hadden! Ze hebben op
die manier de lui aau den gang gebracht: wie
weet hoeveel afspraakjes er gemaakt zijn, hoe
veel clubjes zich gevormd hebben, niet alleen
van jongens die graag het voetbal zien, maar
óók van families, die liet nu eens erop zetten,
een uitstapje te maken!... En nu denkt die
h an dice Ho! landsche Snoer: a's er nu maar
een tiende deel van de lui, die 'n afspraakje
hebben gemaakt om met den goedlkoopen trein
mee te gaan, ondanks de teleurstelling toch met
een gewonen trein en voor de gewone prijzen,
die driemaal zoo duur zijn, Zondag mee naar
Antwerpen trekt, dan is mijn dag goed! En ik
geloof, dat d'e sluwe berekening, die door handige
reclame niet zoo'n beetje is versterkt, wel héél
zeker zal uitkomen. Ja, die lui van de IIo land
sche spoor zijn óók niet van gisteren: dat heb
ben ze wel dubbel en dwars getoond, en ze
toonen het nóg, bij de geschiedenis van de elce-
trische tram in onze goede vaderstad. En ook
nog in andere zaken: daar heb je die historie
van dut tapje gron|d in de buurt van de ge\an-
genis: de stad verkocht dat stukje eerst aan den
„Hollander", en dacht met een goed prijsje lek
ker te wezen. Maar de Hollander keek verder
dan onze erenlfeste stadsbestuurders, en vond
1 dat dc heeren het lapje grond toch nooit hadden
moeien verkoopenze konden het laler best
noodig hebben! Welnu, zoo gebeurde ook! En
jnu zijn onze vroede gemeentebestuurders met
hangende pootjes weer bij den Hollander terug
gekomen met het verzoek: och geef me dat
lapje grond, dat ik nu wel kan gebruiken, weer
terug!.... Ik had hel gezicht van dien goo die-
men bestuurder der Maatschappij wel eens wil
len zien, toen hij dat briefje van dc gemeente
Haarlem ontving!Onmiddellijk nam hij de
'pen op, en schreef, dat dc heeren het stukje
dadelijk konden overnemen, maar... dat de prijs
een guldentje per Meier duurder was....! Eu
de heeren van Haarj'.etn moeten nu „aap wat
heb je mooie jongen" spelen: ze lachen als
een boer die kiespijn heeft, en zeggen: nu enfin,
duur is 't toch niet! En de Holïandsche Spoor
strijkt met een ellen gezicht die zooveel hon-
j derden guldens op: schoone winst, die de ge-
i meente haar zonder dat ze er eenige moei!e voor
had te doen, in den zak heeft gespeeld?
Het compliment voor de heeren van de Spoor,
dat je ze onwillekeurig toch maken moei na
zoo'n transactie, wordt een negatief compliment
voor onze stadsbestuurders, dunkt me. En 't is de
eerste keer niet, dat ze op die manier aan het
kortste eind trekken.... Maar we doen hier
in Haarlem liever aan „volksontwikkeling", weet
je, en we geven ons goede geld weg, behalve aan
jde Holïandsche Spoor, aan openbare leeszalen,
aan dure museums en aan model-scho'.en van
allerlei aard! Hoor eens, ik wil me cr niet in
j mengen, maar zou hier niet een beetje le schif
ten zijn, om dan van die zooveel honderd pop
die we aan de Holïandsche Spoor cadeau doen,
niet eens te spreken?....
9 MAAK i
