Amsterdamsclie Bears.
Si
llfh
De millioenen-Prins.
Goedkoopst adres voor BANDEN en RIJWIELEW is H. J. VAM DEB MEER, Schagcholstraat 45.
Briindemann
W
Nouveauté'
Ziet étalages,
BUITENLAND.
laatste
mu
9?»
49
Handscheen@iiB
Mm isK
Hataplem-Brasseia HandschoeineBi.
OngsiEven door F. Th. Everard,
87 »/M
873/8
*fll
fS'ie
46K'1C
I
Whi
36%
304
386/,
27 'Is
19
O |f il s*
Ï5
FEUILLETON
Groote roman, naar het Fransch
van P. d'Aigremont.
36.)
HIEUWE HAARLEmSCHE COURANT ™gg« J54P
SCHRIJVEN VAN MONSEIGNEUR F. GEURTS,
BISSCHOP IN CHINA, AAN ZIJN
HEERBROER KAPELAAN TE WOENSEL'.
Youngpingfou, 13 Maart 1912.
De moeder heeft wel gekermd, maar het kind
L er; wij zijn in Republiek. De laatste dagen
heeft het er gespannen. Peking, Tientsin, Pao
tingfou, de drie groole steden in het Noorden,
(gedeeltelijk of geheel geplunderd of verbrand
Öoor de soldaten en het gepeupel. Paotingfou,
hoofdstad der Provincie, zetel van een nieuwen
bisschop sinds ruim een jaar, is er vooral on
barmhartig afgekomen. Noch Missionarissen,
ïioch Missie hebben iets geleden, beschermd dooi
de plunderaars I
Alles ging er systematisch op maat van één,
twee, drie, evenals in Peking, Bepaald een cu
rieus verschijnsel, dat slechts in China voor
komt: of ze het ooit zullen achterhalen en weten,
•hoe die plunderoefening oip touw gezet is, weet
ik niet. De couranten kunnen er over philoso-
pheeren. Nergens hebben de Missies iets geleden,
- een bewijs, dat wij sedert eenige maanden
reuzensprongen gemaakt hebben. Vreemdelingen
.Werden te midden van hét gewoel der plunde
ring en brandstichting met meer politesse be
handeld dan gewoonlijk. Een aardig volk! Za.ll
het gedaan zijn? Het is te hopen, want sedert
eenige dagen rollen de staarten met den kop
er aan met honderden. Dit zal de lust wel
doen verslappen. De eerste akte van die tragedie
is afgespeeld te Youngpintou (de residentie van
Monseigneur zelf). Den 18 Februari (Chineesch
Nieuwjaar) kwamen de troepen, uitgeput en af
gemat terug van het Zuiden (Ilankou), waar
ze <le Republikeinen, (toen nog opstandelingen)
hadden moeien bevechten.
Na een paar dagen rust begon het spel: roo-
ven, stelen, plunderen, waren aan de orde van
den dag en nacht. Geen sprake van discipline;
een Chineesehe Bank in de stad werd leegge
plunderd, eene vrouw heel leuk doodgeschoten,
bijna onder de oiogen van den Generaal, die
machteloos stond. Dat was in het begin. Sinds
dien tijd ging het zoo voort, dag in dag uit,
maar buiten de stad waarom? een raadsel,
•ii het begin van Maart gingen eenige troepen
.laar PekingPaotingfou, en daar begonnen de
poppen voor goed te dansen.
De laatste dagen komt er hier wat kalmte
en men beweert, dat er duizend van die so'daat-
jes deze week nog zullen weggestuurd worden
naar huis. Nu,"als zij maar niet (voLgens een
oude gewoonte in China) „reisgeld" van de lui
vragen (t )vóór hun vertrek en de stad leeg
plunderen. Overigens geloof ik, dat zij hier in
Yongpinfou niet veel zouden op,snuffelen.
Alles is verborgen, hegraven en zooveel mo
gelijk in veiligheid gebracht. In onze Residentie
staan kisten met hoopenhet schijnt, dat ze
hier beier verzekerd zijn dan elders. Wij hebben
zelfs een week lang de families van Manderij-
nen en Notabelen der stad geherbergd. Onze
Christenen, een vijftig oordate jongelui (thans
nog een twintig) houden, flink gewapend, dag
en nacht de wacht in de Residentie, en als de
soldaten het zouden wagen ons aan te val
len, zouden zij goed ontvangen worden! Ander
politiek nieuws, het installeeren van den Pre
sident, de kwestie over het kiezen der hoofd
stad, enz. zult gij wel in de couranten lezen.
Hier is de Republiek nog niet uitgeroepen
en de vijfkleurige vlag nog niet uitgestoken.
Waarom? Ik weet het niet, misschien wel de
vrees voor de soldaten, die er niets van wil
len weten (de onze?) Zij; zeggen: een mooi ding!
Wij hebben gevochten, ons leven veil gehad voor
den keizer, en niets gewonnen dan het heen
gaan van den keizer! De redeneering is
wellicht ook een der oorzaken van hun opstand.
Kom, laten we hopen, dat het gedaan is, want
het is alles behalve plezierig.
De Bisschop van Peking heeft een bezoiek
gebracht aan den President der Chin. Repu
bliek, die hem heet beleefd ontving en zeilde:
,dat de toekomst niet meer vergeleken kon wor
den met het verleden; dat de grootste vrij
heid zou verleend worden aan den godsdienst,
dat hij sterk' wenschte den godsdienst vooruit
gang te zien maken", enz. Daarmee is China
evenwel nog niet bekeerd, doch dit geeft toch
moed voor de toekomst en is beter dan „ik
hou niet van jullie!" of zoo iets te moeten,
hooren. Ik lietb idan look nog goede hoop, dat, zoo
dra de orde zal hersteld zijn en het nieuwe
regeeringswiel aan het draaien zal zijn, wij er
mee zullen winnen. De orde herstellen is op
het oogenblik het voornaamste en het moei
lijkste, omdat het leger, wiens eerste plicht het
toch is de orde te handhaven, in wanorde en
anarchie zit.
Heerbroer, maak U maar niet ongerust voor-
loopig. Gebeurt er iets buitengewoons, zooals
de plundering enz. van Peking, dan telegrapheert
men naar Parijs om te zeggen of de missio
narissen ongedeerd, ja dan niet zijn, en om
zoodoende de families van de missionarissen
op deh ooigte te stellen.
Tot zoover het belangrijk schrijven van Mgr.
Mag ik, geachte lezer, er nog een woordje aan
toevoegen? Op 1 Mei a.s. viert Monseigneur zijn
25-jarig priesterfeest. Vrienden en kennissen en
diegenen, die sympathie gevoelen voor den alles,
opofi'erenden missionaris zuilen Zijne Doorluch
tige Hoogwaardigheid bij deze gelegenheid gaar
ne hunne gelukwenschen willen aanbieden; wel
nu, zulks kunnen zij niet beter doen dan voor
den jubilaris een geldelijk offertje af te zon
deren, als een huldeblijk op zijn jubelfeest.
Gaarne belast ik mij deze te ontvangen en ze
Hem te doen geworden.
A. GEURTS.
Kapelaan.
W o e n s e 1, 3 April 1912.
WAT NAAR DE GUILLOTINE VOERT!
Te Mans in Frankrijk zijn de vorige week
twee jonge mannen geguillotineerd. Zij had
den zich schuldig gemaakt a,an moord en
roof jegens een oude vrouw.
In de gevangenis, en Vooral in het aanger
zicht van den Idood, kwamen zij tot besef van
hun daadberouwvol en moedig1 traden ze
naar het schavot, dat hen voor Gods Riecih
terstoel voeren zou.
Doch een van hen, Tisseau genaamd,
liet een brief na, zijn verdedigers ge
richt, welker publicatie veetl .aandacht heeft
getrokken
„Deze weinige regelen," schrijft hij!, „heb
ben enkel ten doel om te doen weten, dat
wanneer ik, zoon uit een goeid gezdn, zoo diep
gevallen ben, dit slechts gevolg isi v.an het
onderwijs, dat ik in mijn jeugd heb ont
vangen.
„Op school leerde men' ohs1, dat de ouders
over de kinderen slechte ©en zeer beperkt
gezag1 haddendat volgens de wet de ouders
niet het recht hadden, |hun kinderen te kastij
den; dat diefstal, jegens da ouders begaan,
geen diefstal was en (dat de wet- ons niet kon
straffen."
Hij was geneigd tot het kwaad, zoo hekent
hij zelf, en hij werd nog1 opgezweept door
ideën als dat alle menschen gelijk moeten
zijn, dat er geen rijken moeten bestaan, zoo-
dat hij naar een verbeteringsgesticht werd
gezonden, waar hij hard en ook yerkaerd
werd behandeld.
Vol haat tegen de samenleving, zonder be
roep, kwam hij in de wereld terug!
En hij viel.
„Maar deze fout, die mij aan de samenle
ving onttrok, is voor mij een weldaad ge
worden, want het is in deze gevangenis te
Mans, waar ik deze regelen schrijf, dat ik
oen priester heb gevonden, die mij geleerd
heeft, wat werkelijk het leven is, want ik
beken, dat nooit te hebben verstaan.
„Helaas, die raadgevingen zijn te laat ge
komen. want thans zal de straf, die mij treft,
mij beletten om in praktijk te* brengen den
raad, dien men mij heeft, gegeven en dien ik
heb gezworen, te zullen vodgen.
„O, ik zou willen', dat deze regelen tot les
konden strekkkem aan Vel© jongelui, die even
als ik zich lafen misleiden door de valsche
denkbeelden, welke men ons Voortdurend
voorhoudt...... Als ik moet sterven, zal ik
moedig' sterven, zeker dat God, barmhartiger
dan de menschen1, mijn afdwalingen heeft
vergeven en ik heb |die zloete hoop, dat Hij mij
bij Zich "Zal ontvang'en. Maar mijn hart
bloedt fbfij de gedachte aah' mijn arme en lieve
ouders, idi© niet te troosten zlullen zlijn".;,v.&
Men' hiegirijpt dat deze schrikkelijke 'aan
klacht tegen het neutraal onderwijs en de
even slechte pers de aandacht heeft getrok
ken, althans..... dia katholieke er geloovige
pers, want de liberale pens zwijfet eroVer in
zeven talen,!
Tisseau, zegt de „Gatulotisi", was een
sla,cht,offer Van Öie repnhlikeinschwijsbe
geerte, die den' menschen' leert, de Godde
lijke Rechtvaardigheid te verachten, de
Eenige waaraan niets op aarde ontkomen
kan; ©en wijsbegeerte; die hen onttrekt aan
de heilzame waarschuwingen Van het ge
weten. t
En de „Echo* de Paris" voegt daarbij': „'On
der voorwendsel het clericalism© uit te roeien,
heeft mem vernietigd; in het hart Van het
kind, alles wat den laldal en de kracht uit
maakt vah het oudetgeloof', eerbied Voor de
ouders, ge,Voel Van plicht, eeuwig© gezellen
der fundamenteela ziedeleer men heeft om
vergeworpen, voor jonge, nog onrustige en
verwarde geesten', de Vast© waarheden, de
essentieele scheiding! v'an 'goed en kwaad".
Het. blad herinnert er jajah, dat nog den Votri-
gen Zondag in de Sorbonn© onder Voorzitter
schap van den minister van openbaiar onder
wijs duizenjd kinderen moesten Zingen„Wat
komt er de hemel iop ajan', wij hebben immers
de aarde'!
Zeer juist zegt eeta. Belgisch blad, in Ver
band met de zlaat-TisseiaM„Zij waren ont
rukt aan 't kloosteronderwijfe, de te Mania ge-
guillotineerden, 'ge moet tevreden wezen, hee-
ren' vrijdenkers.
En dan hoevelem ztijn (er nog' di© misschien
niet voor den aards oh en rechter komen, doch
in de eeuwigheid verloren giaiau!
DE JEZUÏETEN IN DUITS,GHLANDl
Op 't «ogenblik zijn in de Dniteohe bla
den da Jezuïten weer het middenpunt aller
belangstelling. Niet omdat er nieuwe „gru
welen" zijn ontdekt of schandaal-geschiede
nissen in 't. buitenland zijn' voorgevallen,
die den D'uitschen lezer als schrikwekkend
voorbeeld moeten worden voorgehouden van
hetgeen men te wachten zou hebben van die
„zwarte hoeren"..... De kwestie is Veel ern
stiger, zoodat een leider in het „Berl. Ta-
gebl." zelfs er van spreekt, dat „zwart al
weer troef is in puitschland"....
Ter verduidelijking' v,aU hetgeen' gebéurd
is, idien© een kleine herinnering,. Van do be
kende Jezuïeten-wet, iden 17 Juni 1892 door
den rijksdag1 aangenomen', wais alleen nog
ma,ar de eerste paragraiof vlah kracht, daar de
tweede paragraaf hij Wet van 8 Mei 1904 was
opgeheven. Die eerste paragraaf bepaalt ech
ter niet meer of minder dan dat Üe sociëteit
van Jezus en de haar verwante orden uit
het Duitsche rijk zijn buitengesloten on dat
de oprichting van mederlatingen jder ohde ver
boden is.
Nu heeft hot nieuw© Beiersche ministerie
de „Köln. Volkszfg'.", idie al bang is, dat
aan von Hertling' iets zoo „ultramontaans"
verweten worden, schrijft de, zaak intusschen
no,g' aan het vorige kabinet toe, welks besluit
het tegenwoordige kabinet slechts uitgevoerd
zou hebbeneen /decreet gepubliceerd,
waarin aan de toepassing van dd© bewuste pa
ragraaf een mildere verklaring wordt gege
ven.
In bedoeld decreet wordt. n.l. gezegd, dat
het woord „Oirdenstatigkeit" in de bewuste
paragraaf Voorkomend, alleen maar slaat op
zuiver priesterlijke werkzaamheden 'en de toe
passing' van de priesterlijke bediening. En
daarom acht het decreet, dat hot den .Jezuïe
ten in 't vervolg .in Beieren vergund wezen
zlal conferenties te honden van apologetischen
of socialen inhoud, niet alleen in gewone lo
kalen, zooals tot dusver ook geoorloofd was,
maar ook in kerkelijke gebouwen en „wan
neer er gelegenheid is tot het ontvangen der
H. Sacramenten".....
Dat decreet heeft nh tof al het Kabaal aan
leiding' gegeven. Verschillende bladen heffen
er ©en protest-geschreeuw tegen San, omdat
men er het begin in ziet Van de afschaffing
der Jezuïeten-wet. Ook bet „Berl. Tagebl.'
bespreekt het geval, zoo,als gezegd, in een
hoofdartikel. En dit blad doet het wol op
een merkwaardige manier. IJ,et komt n.l. te
gen het decreet van de Beiersche regaeriug
op, dat het een sophistiscihe interpretatie
vindt. Of de Jezhïetenwet, Zegt het blad o.m.
moet in Vollen omVang' gehandhaiaifd worden,
óf ze moeit worden afgeschaft. Er is slechte
één Entweder-Oder en gieen tussohenweg. En
dan geeft het blad een merkwaardig pleidooi
voor de opheffing' Va'n d© wet. H,e,t blad vindt
't belachelijk, dat de Jezuïeten-orde meer t©
vreezen wezen zou dan: zooveel andere „ont-
wikkelingis-vijiandage" richtingen en .orden.
Ook met |de JezUïeten-orde 'Zal de gezonde zin
van het Duitsche volk bet wel ©ans worden,
enz.
Hoewel natuurlijk da manier v,an argumen
teeren Van het blaid niet te verdedigen valt,
is toch het feit aldus merkt de Msh! hier
bij' op da,t zelfs zoo een blad open en
onomwonden zioh uit durft te spreken voor
een intrekken vian da beruchte Jezuïten-pa-
ragraaf, wel als een opmerkelijk toeken des
tijüs te beschouwen!-
Do papierri'lder. Naar beweerd wordt moet
het eerste deugdelijk geschepte papier vervaar
digd zijn in DuitschLand en wel ongeveer zes
eeuwen geleden. Van Duitschland uit werd ge
durende langen tijd Frankrijk en ook Engeland
van dit papier voorzien. Later werd de samen
stelling van het papier belangrijk verbeterd door
een vindingrijken Hollander, waardoor sedert
dien tijd het papier in hooge mate aan deug
delijkheid won.
Een Duitseher, Johann Spillmann genaamd,
maakte in Holland kennis met de verbeterde
papierbereiding; hij was een uitstekend vak-man
en begreep onmiddellijk, dat hij goede zaken
zou kunnen maken in Engeland, waar de papier
bereiding op geen hoog peil stond.
In het jaar 1568 begaf hij zieli daarom naar
Engeland en bouwde in het niet ver van Londen
gelegen stadje Darttord een papiermolen naar
Hollandsch model, de eerste van die soort daar
te landje. Het voortreffelijke papier, da t hij weldra
in den handel bracht, vond gretig aftrek, ook
bij Koningin Elisabeth, die een zeer ontwikkelde
vrouw en toen (zij was nog jong) recht schrijf-
lustig was.
Johann of liever John Spillmann werd door
zijne succesvolle industrie een welgesteld en zeer
gezien man, maar hij had ook benijders die hem
zijn geluk misgunden, en geen middel onbe
proefd lieten, om hem en zijne waar verdacht
te maken.
Zoo bemerkten zij, dat hij als watermerk in
zijne vellen papier een embleem had in den
vorm van een wapen, door een helm gekroond.
Daarvan werd hem door zijne vijanden een ver
wijt gemaakt, die beweerden, dat hij zich we
derrechtelijk een wapen had aangematigd; als
burgerlijk fabrikant mocht hij dit volstrekt niet
doen. Naar aanleiding hiervan werd hij aange
klaagd bij den hoogslen beambte in wapen-,aange
legenheden en deze besliste, dal hij voortaan dat
wapenachlige watermerk niet meer in zijn papier
mocht gebruikeln. Hij was wel genoodzaakt, zich
naar dat bevejl te schikken; zijne bewering, dat
het toch etigenlijk maar een fabrieksmerk was
en niets anders, werd voor kennisgeving aange
nomen.
Toen vervaardigde hij een nieuw watermerk'
voor zijn papier; het was het beeld van een
ezel met bovenmatig lange ooren; de bedoeling
hiermede was duidelijk: hij wilde er de dwaas
heid en domheid zijner tegenstanders door ken-
teekeneu.
Ook de' koningin kreeg zoodanig papier met
den ezel als watermerk in handen en was diep
verontwaardigd: „Een ezel in mijn papier? Maar
dat is belachelijk en afschuwelijk! Waarom is
dal veranderd? Vroeger was er zoo'n aardige
versiering in, die mij - bijzonder goed beviel!"
Zij liet bij den fabrikant onderzoeken, waar
om hij zijn watermerk had veranderd, en kwam
daardoor volkomen op de hoogte van wat er was
voorgevallen. „Goed, dat ik alles weet", dacht
de kóningin. „Daar is wel een middel op te
vinden, om dat weer in orde te brengen."
Tot zijn verbazing werd de papiermolenaar
aan het hof geroepen; nog groo'.ev evenwel werd
zijne verwondering, toen de koningin hem op
plechtige wijze tot ridder benoemde en hem het
recht verleende, een wapen te voeren. Het
fantasiewapen, zijn vroeger fabrieksmerk, moest
nu zijn werkelijk wapen zijn en het was het
uitdrukkelijk verlangen van de koningin dat hij
zijn vroeger walermérk weder in zijn papier liet
aanbrengen.
De nieuwbakken Sir John Spillmann, die op
zoodanige wijze over al zijne benijders en be
lagers schitterend triomfeerde, beloofde natuur
lij,k, dat aan het verlangen der koningin onmid
dellijk zou worden voldaan.
Op zulk eene merkwaardige wijze werd een
Duitsche papiermolenaar in den Engelschcn adel
stand verheven. „Papierridder" noemde men hem
schertsend, doch dat liet hem kou,d; het was
voor hem van Tneer waarde, dal hij van toen af
in hooge gunst stond bij de koningin.
3 pCt Cert. Ned. W. S.
2% pCt. Cert.
5 pCt TabaksL Buig.
4 Oblig. Kronenrenle.
5 pCt AprilOcloberrente
4 Jan.Julirente,
Rusland 1909
iwangor Domhrowo
l, Groole Russ.sp. 1898
Nicolai Sp,
Vorige
koers.
41/2
4Vj
4
4
4
4
4
4
4
Rusland 1880
B
Zuid-West
j, Rusland Hop»
Rusland 1894 6e Em.
Rusland Binneni.
5 p,Cu Imp. L" ?n Japan
5 pCt. Bnme Mexico.
5 Goudi. m p_. St.
3 gCL Funding Brazilië,
5. Babia in p. St,
o, Para 1902*
ft a Rtfi de Janeiro (F. D
a 8ao Paulo. 1908
a pGt Dominica
4 pCL Algeiu. H.B.K,
4 liaari. H.B.ix. j
6 p_CL Argent H.B.L.
a dito Ce.dula K.
U/ï Lng. Laad C.Sg.
Aanu. Amalgama led Copper
j) Am. Car en Bounur)
v Am. Hide en 1 1 u
United ifales üteei
Cult. Mij. Vors lent,
Hand. Maalscü.
Uew. Aand. Pateieü
Aand. Redjang Leboug.
Aand. Gecynsoi. Pelr.ei.
b HfinmklrjKe pelr.
Aanu. AmsteiU Rubber.
b Dieu-Raiavia
JNederi,
Aand. Java, China, Japan
U/ï P.Lu Obb Marine
Rreb Marine
Comm. Marine
Aand. Amsterdam Dteir
Arendsburg labak,
Aand. Re tl, Spofii:
Aand. Staatsspoor
P/ï gCL Ubi. Underground
Aauo. .Warschau .Weenen
U/spLt. Mosk. Kieuw Mor.
tys AVladikawkas,
Common i opeka
i pCL Alg. Ryp. fopeka
4 i, Conv. Bd. idem.
Common Denver,
Common Erie
4 pCt. general Erie
Common Aansas c. boulii.
Bret. Kansas C. South,
3 pCt. Cbl. idem.
Common Missouri K. T,
4 pCt. le by p. idem.
4J/a pCt.Nat. Kaitw 01 Alex it;
Common New-ïork Onlai i
Common Norfolk
Common Rock island
Common South Paciiic
i pCL Convert idem
4 le Rel. Hyp. idem
Comm. Soudiern Railw,
Common Union Pacific
4 pCL goud Obi. idem
4 Convert Obi. idem
Common Wabash Sh.
4^2 pCt. Brazil Railw,
5 pCt. Yucatan.
2J/j pCI. Antwerpen 1887.
Turkije 187.0.
3 April.
801/2
6715/16
97"/l0
901/4
927/ie
89 W/k
9415/
967
8S7/16
9f/i6
871.4
86i16
90
923/,
99S/<
iOf/ie
991/2
983/g
1013 8
1021/o
951/,
261
703/4
1731/2
310
292
497
228
i271/2
773/4
937/8
699
654
735
851/,
98
100
1831/»
953/4
1001/4
10815,16
981/4
1073/3
2 4-/8
365/8
7815/ie
281/g
641/s
723/4
3li o
951/2
995;4
891U
110
273/16
11M/2
Öb
95
295/8
174i/r
1003/4
1021/2
SOI/.
677/g
95
97
881',
93
877/ie
881 8
871/g
997/8
1017/b
1011
985
1011/a
67l5/ia
1015/,
♦015/,
8H/s
566/g
251/2
697/8
1731/2
553/,
3l0
i99
505
.26
77
693/8
231/,
5U/lt
654
85i;4
98
lOOi/a
108'/,i
983/4
1071/4
278/4
64
721/4
305/4
951/2
998/4
3b3/8
271/4
1131/,
96
9415/if
101
1021/2
7B/s
90^4
49
816/,
573/,
26
70
1741/,
695,
236/,
658
24
36%
28
721/a
81%;
1025/,
73/4
Do fondsen markt te New-York vea-kö&rd^
gisteren in een lustelooz© hou,ding'. Overwe
gende verkoopen yaji, Koparwaaivlen en!j
Steels waren de reden jat de koersen, geleide
lijk terugliepen. Ojok your Jde Spoorweg-soor
ten bestond weinig animo. Het slot was al-'
genreen lager. Die'Amerik. sideeling aan onze
beurs was in aansluiting' aan de buitenland-
scho beurzen flauw gestemd etn de handel
minder levenjdig; Het voor binnenlandseho
rekening1 aangebdden fonds kon slechte té
gen lagere koersen plaateing .vinden. Petro-
lenmw.a,arden vast. Indische soorten en .Con
sols profiteerden daarvan het meest. .Cul-'
tuurwaarden aangeboden.
HcILandsche Staatsfondsen vaster voor de
3V2 pot. soorten'- Bui ten la ,n dsche soorten ongei-
auimeerd.
Alaar zullen mijn genoodigden of eenige
pikeurs of drijvers dezen toestand van Michel
niet opmerken?
Neen, omdat de strijd tussehen zijn wil
en de uitwerkselen van het slaapdrankje on
geveer eou uur zal duren; dat is meer dan'je
noodig hebt om de bijzonderheden van het.
plan, dat ik je juist heb blootgelegd, ven uit- i
voer te brengen. Daar het de eenvoudigste 1
zaak ter wereld geldt, kan het tot geen ver-
wikkelingen aanleiding geven. Aan de hou
ding van je neef, aan zijn min of meer ver-
Warde woorden, aan de manier waarop liij i
zich in de zadel zal houden, zul je heel ge
makkelijk den loop der werking van het slaap, f
middel kunnen volgen. Hij zal langzamer of
sneller zijn naar gelang van zijn persoonlijk
temperament. Op deze manier zal het niet
tooeilijk zijn de verschijnselen na te gaan,
Naarmate dit noodig schijnt. Op deze manier
Zul je den jongen baron tot aan het deurtje
van mijn huis aan het einde van het park,
- brengen, dat. dadeliik op h«t bosch ui Hoont
en op den hoek van het huisje rechts is. Ach
ter dat deurtje zal ik op je wachten. Dan zal
ik iedereen hebben weggestuurd. Beiden zul
len wij het'roerlooze lichaam van Michël Ber
lin er van het paard nemen en hem in het
paviljoen brengen, waar het nog warme Kik
van mijn scheepsschilder ligt.
Bij deze woorden sprong Louis Berthier op
van schrik. Hij was blijven stilstaan, en men
hoorde zijn tanden hevig op elkander klappe
ren. Hij was een schurk, 't is waar, in de volle
beteekenis van het woord, maar tussehen
zijn leugens, diefstallen, zelfs valsche hand-
teekeningen en een rechtstreekschen moord
was nog een verre afstand. Eenige seconden
lang was hij niet in staat ook maar een enkel
woord uit te brengen. Eindelijk stamelde hij
zacht:
Het nog warme lijk?... Je schilder is
toch niet dood... En zal hij dan juist op dat
oogenblik wèl dood zijn... Wat wil dat zeg
gen?
Mijn schilder lijdt aan een begin van her
senvliesontsteking. Door goede zorgen zou
men hem daarvan misschien nog kunnen ge
nezen. Doch daar wij zijn lijk noodig hebben
in de gegeven omstandigheden, zal een tc
groote hoeveelheid morphine hem juist op het
geschikte oogenblik naar de andere wereld
helpen. O, maak je daar maar niet ongerust
over!... Vooreerst zal hij niet het minst te
lijden hebben... hij zal het zelfs niet eens
merken- En vevdei- vraag ik je: waartoe dient
het 't leven te verlengen van zoo'n armen
duivel, die gek Is, onherstelbaar gek, zonder
hoop op genezing?
O, indien de zaken zoo staan! zei Lonis
reeds gerustgesteld. Maar, merkte hij na ver
loop van eenige oogenblikken op, zijn familie
dan? Als die komt om hem te bezoeken, wat
zeg je dan?
—Ik heb je verteld, dat ik maandenlang mijn
personen zocht met het oog op de aanstaande
gebeurtenis. Je begrijpt wel, dat diegenen
welke ik aannam, alle wenschelijke voorwaar
den in zich vereenigden. Mijn schilder heeft
geen iamilie. 't Was een van die zwervende
werklieden, welke van land tot land trekken,
zooals vroeger de ouderwetsche gezellen,
voortgedreven door de zucht tot reizen en
verandering, en eenige weken of eenige maan
den in zekere plaatsen bleven, om met hun
tyer.k een paar stuivers 4è verdienen en dan
hun zwerftochten weer voort te zetten. Do
persoon van wien ik je spreek, moet een of
ander verlaten kind wezen, dat uit een hos
pitaal ergens .in België gekomen is. Ik zeg je
dat we alle mogelijke geluk hebben!...besloot
de dokter met een scliaamteloozen glimlach.
Maar je zult toch den dood moeten con-
stateeren, zei Louis.
De dokter zag liom verbaasd aan. Noen,
voor zoo dom had hij Louis toch niet aan-
gezien! Zijn medeplichtige had blijkbaar niets
van zijn plan begrepen.
i Maar ik zal niet den dood van den schil
der hebben te constateeren, antwoordde hij
wrevelig.
j Van wien dan?
I Wel, van je neef, baron Michel Berthier!
We zullen immers, zooals ik je zooeven ge
zegd heb, je ingeslapen neef naar dezelfde
kamer brengen waar de schilder ziek lag, en
waar hij op dat oogenblik juist den laatsten
adem zal uitblazen. We zullen Michel de klee
deren aandoen van mijn zieke en hem leggen
in het nog warme bed. Daarna zullen we den
doode steken in de rijbroek, hem de rijlaar
zen en het roode pak van den baron aandoen
en hem diens zwartfluweelen baret opzetten.
We zullen hem voorts in den zadel helpen,
wat het moeilijkste zal zijn, en Ne zullen liet
paard met hem laten vertrekken naar den
kant van het dichte struikgewas,
i Met de band die, zonder het minste heven
was uitgestrekt, wees hij in de verte een
donker punt aan, welks fijne spitsen verzil
verd waren, door heldere maan.
Maar het gelaat, dokter? wierp Louis
nog tegeuAllen die Michel kennen, mijn
vrienden, de zijne, de huisbedienden, Gene-
I viève, zijn moeder, al die menschen zullen
toch, als men hem thuis brengt, zien dat hij
j het niet is.
I Je ziet me alweer voor heel dom aanl
Ik ben niet voor niets dokter, mijn vriend!
Zijn gelaat zal gekorven worden, om het on-
kenbaar te maken, maar op een handige ma-
nier, opdat men geloove dat al die wonden
het resultaat zijn van het op hol gaau van
zijn paard, rennend door doornstruiken, door
braambessen en steekpalmen en onder hoo
rnen met afhangende takken. Heb je het nu
begrepen?
Je bent een genie... Je hebt toch op al
les je antwoord klaar. Ik vertrouw je. Doe
zooals je goeddunkt
En het glas? vroeg Lafont, wanneer krijg
ik dat?
Morgeuochtend zal ik naar het pavil
joen gaan, om de bevelen voor het ontbijt en
de jacht te geven; ik zal het je-zelf komen
brengen.
Geef me er twee in geval van een on
geluk.
Uitstekend.
En laten we nu eens ernstig spreken over
het geldzaakje.
Maar ik dacht dat dit al lang geregeld
was. Bezit je dit gebouw niet in eigendom,
geheel en al voor jou? En moet ik je nog
niet 200,000 frank geven? Honderdduizend
voor de laatst te regelen betaling en een
zelfde som als de prijs van mijn eerste vete
bintenis met je?
Dat weet ik. Maar met het oog op de
gebeurtenis die dezer dagen moeif plaats heb
ben, heb ik kolossaal veel geld uitgegeven.
Ik heb het geld met volle handen moetenj
rondstrooien om vertrouwen te winnen.Ikhel)
voorts noodzakelijke uitgaven moeten doen/
om de in sp acteurs en miin geheel© personeel
