mam
.4
als tb tei ten met alle geweld zien wilti" Tableau 1
SPROOKJE
fotimaixii
Het ia onmogeliji: het nieuws te drukken
fcooa-s He telegrafist liet omtvaugit in zijn
„box", m 2 uur var» moeitevollen arbeid
door ,Jwt „opniemein". begint bet bearbei
de® yjan zijn stof, gevolgd door Zoo menige
Vaffigeff te TTebTïê.Ti' gé?fu'ré®0ê 3'e® morgen en
niettegenstaan de ik hem top zijn verzoek wees.
haastte luj zich een co-pie te grijpen, die op
de tafel lag. Zijn oud gezicht lichtte, op. Hij
stahreef een telegram voer New-York in code
woorden", voor hom a.lleen verstaaubaiar. Vijf
andere moeielijkheid. Dn passagiers., die ga- - uur la.ter ontving ik een telegram eveneens
durende de® dag slapen e® 's nachts op blij
ven (e® er zijn. er steeds vielen), kloppen op
de deux en vragen„Is er nieuws". -Wiapneer
komt de kramt De (drukker vraagt het ont
cijferde manuscript, daar de krant ten zeven
ure 's ochtends gereed moet zijn. De drukkers-
jongen loopt in en uit, zdch beklagend dat
het, door den telegrafist met zooveel moeite
opgestelde manuscript niet leesbaar is. Jjai,
dit alles op de machtige golven van de®
coeaa®.
Op alle schepen met draiadloozie teLegrn-
fie wordt eiken morgen eie® courant met
den meest verschillende inhoud gepubli
ceerd. Groofendeels reed» gedrukt aa® bei
de ziijde® van de® oceaan, bevat zij geïl
lustreerde bijdragen over kunst e® litera
tuur Van bekende schrijvers en critici, laat
ste modes, reisartikelen, korte verhalen, anec
dotes enz. erz. Twee bladzijden evenwel zijn
opengehouden, gereserveerd voor het nieuws,
gedurende de reds door „wireless" te ontvan
gen. wat aan boord gedrukt wordt. Veie geil
in code voor hem. Nu zlag1 ik hem wegens
zeeziekte niet gedurende een pa,ar dagen,
maar voor het schip te Boulogne te Verlaten,
kwant hij nogmaals in mijn hut legde zijn
hand op mijn schouder en zteide in zijn een
tonig accent: „Mijn jonge vrienjdi je hebt me
de pers leere® apprecieercn. vooral de pers
op zee. Ik had ©enig© rubhiershares thuis, in
nw courant, zag' ik, dat Ze Zeer belangrijk ge
rezen' ware® en' telegrafeerde te verko open.
Het ahtwoorii kwam alles verkocht. Hu zie
ik, dat diezielfde aiaindeelen Zeer gedaald Zijn'.
Door uw Idfaaldloos appajralat op het goede
oog'etoblik te gebruiken', maakte ik' op één
daig 185,000 dollars en1 tVOegde hij et" blij „nu
gans we aan wal. koope® een motor-car en
maken een reis door Europaf
Arme vermoedde ma®
DE JUNGFRAU-SPOORWEG.
Onlangjs ie de -tunnel door het Jungfrauföchï
gegraven, en daarmee heeft een zeer belangrijke
gebeurtenis in de geschiedenis» van den Jung-
frau-spoonveg haar besLag gekregen. Meer dan
lustreerde annonces worden in deze couranten 15 jaren geleden in 1898, begon de geniale Guyer-
aamgetroffen. Men onderstelt, dat het van-Zeker den aanleg van den Jungfrau-spoorweg,
z eer veel nut is te aidvertceren in de Ocean-
Press, daar de adverteerder door z:oo te han
delen voeling- houdt met ête rijksten en meest
aan de mogelijkheid waarvan onder deskundigen
dikwijls twijfel bestond. In ieder geval had Guy.er-
Zelier de moeielijkheden en kosten onderschat.
internationalen vlam het publiek on vlooral ookHij rekende op een aanlegtijd van vijf jaar otf
omdat gedurende de uren der reis men ge- aan de bereiking van den top van de Jungfrau e®
meen lijk Ide g'ebc Ie eo-urant leest. !met een aanlegsom van 8 millioen bancs. Thans
Om -acht uur 's morgens wordt het woo-schrijft emi verslaggever, die van die doorboring
lijke geluid van den. krantenjongen in de-van den berg voor de tunnel getuige is geweest,
corridors gehoord- Hij klopt op de deur der dat men er zeker op kan rekenen, idat de berei-
kajuitdoei' zijn ..Lordship" bewoonden werpt jking van het doel, den top van de Jungfrau,
de courant malar binnen. De millionmair, die'niet voor 1920 mogelijk is, en dat de geraamde
niet in zijn morgendroomen wenscht gestoord aanlegkoste® tegen dat tijdstip ten minste ver-,
te worden, zendt een verontwaardigden blik: dubbeld zuilen zijn, daar de uitgaven tot aan de
n'aar de courant en schudt zijn hoofd, maar voltooiing van het station Eismeer reeds 10 taiit-
ziet- ze toch in. Een Engelsehe „suffra,- iioen francs bedragen hebben.
gate" grijpt met spanning- naar haar courant Aan den anderen kant zal echter Het ge
en glimlacht-, wanneer zij haar naam leest- raamde verkeerscijfer meevallen. In plaats van
Sommige passagiers zouden zeker gedurendede geraamde 50.000 bezoekers, heeft de spoorweg
den zomer verkiezen, dat niets zelfs geen i in het laatste jaar er reeds 84.000 vervoerd en
courant hen-op zee kwam s -eren en dat zij ge-1 de opening van liet nieuwe station zal de aan-
iegenlieid zouden hebben in afzondering te j trekkingskracht van den spoorweg stellig nog
leven, zoolang' de reis duurt, maar de meeste vermeerderen.
passagiers grijpen hun courant direct, wan-: Op 2 Augustus 1899 werd het eerste gedeelte,
neer zij 's morgens gekriekt wordt en zij die'van den Kleinen Scheidegg (2064 meter boven
niet van couran m hond :i, kunnen er zich.de zee) tot aan den Eigergletseher, twee kilo-
niet aan onttrekken, het wereldnieuws te le- j meier, voor hel verkeer geopend, op 18 Juni
zen, zoolang' het verkrijgbaar is. Dit was 1903 ,-olgde bet traject tot aan den Eigerwand
het geval met den rosis"Vermeld-en milliar- en op 25 Juli 1905 tot aan het tegenwoordige
dasr. Gevolg- gevende aan zijn vroeger ver
zoek. wenscht© ik hem ©en genoegen te doen
en liet op een morgen geen courant aan zijn
„state-room" bezorgen.
Eenigen tijd later, trad hij mijn station
glanspunt van den spoorweg, het station Eis
meer.
Na een stilstand van twee jaar begonnen in
den herfst van 1907 de werkzaamheden voor
het doortrekken van de tunnel van het station
binnen en beklaagde zich geen courant ©nt-F.ismeer naar liet Jungfrauloch, dwars door de
"^BGNKËRE"0 nTkNÖ OPiNë.
Dreede norst van den Mönch. Vier Jaar lang werd
op een hoogte van meer dat 3000 meter on ver
in oeid geboord, gewerkt, werden met dynamiet!
rotsblokken verwijderd. Slechts tweemaal wasi
er een kleine stoornis, de eerste maal toen dei
groote dynamietbergplaats in de Lucht vloog eni
de tweede maal toen *en kleine staking onder?
de arbeiders uitbrak, die echter reeds na enkele
dagen geëindigd was. Anders heeft er tusscher
de ondernemers en de arbeiders steed's goede
overeenstemming geheerscht.
De afstand tot het s tal ion Eismeer bedraagt
3430 M. en tot dat van den kleinen Scheidegg
9130 M. De opening van het station Jungfrau
loch zal stellig nog in den komenden zomer,
geschieden, men hoopt reeds half Juni De bouw
van de stations- en hotelgebouwen zat echter
pas in het volgend jaar mogelijk zijn, daar in
den tijd van het reiziger s ver vóer de werkzaam
heden stil moeten staan. Pas wanneer deze bouw
werken voltooid zijn, kan men aan den verderen
aanleg van het laatste stuk van den spoorweg
naar den top van de Jungfrau denken. Tot nu
toe heeft het werk ongeveer 13 millioen francs»
gekost
Het plan is om een groot Herghotel aan het
Jungfraujoch met een prachtig uitzicht naar alle
kanten te bouwen. Voor den kom erfden zomer
wordt een voor loop ige uitzicht-galerij met een
weg naar het ongeveer 150 meter verwijderde
Jungfrauloch aangelegd, op 345 meter hoogte bo
ven de zee. De top van de Jungfrau zal van
daar onder gunstige omstandigheden in ongeveer
3 uur te bereiken zijn. Een groots die, niet moei
lijke gletscherwandeling leidt naar hét Marjelen-
meer, Egg is horn en verder naar het Rhónendal.
HOE MOET DE VHXKEL J DEFBOUJ®
ZICH KLEED EN??,
De Heading ,va® het vrouwelijk winkel
personeel zijn eenvoudig- e® net, in gsee® ge
val te elegant, Zoadat de klapt eerst va®
zijn verbazing orver het toilet van. de juf
frouw moet bekomen, voor hij1 er toe ko
men kan zijn verlangen te uiten, of dat een
eenvoudige vrouw zich schaamt en geneert
een zoo sierlijk aangedane dame laistig te
vallen. Geheel te verwerpen is „de lastige
sleep, die stof opjaagt en: bij' alle bewegin
gen hinderlijk is; ook als de sleep is opge
nomen. De meest aanbevelenswaardige
dracht schijnt een Voetvrije gladde rok er
een eenvoudige», gemakkelijke blouse», die de
draagster veroorlooft in de hoogte te rei
ken. Opzichtige of onechte opschik e® bo
venal parfums Zijn beslist te vermijdie®. Dé
frisuur zij zoo eenvoudig .mogelijk.
Groote zorg bestede de verkoopster a&n de
verzorging .barer handen. Handen en na
gels, deze laatste niet kl'auwaahtig lang,
moeten steeds onberispelijk zindelijk zijn.
Het zal voorzeker een ieders esthetisch ge
voel kwetsen, als door ee® slecht verzorg
de onzindelijke hand een op zich zelf zeer
smakelijke e® goed-uitziende delicatesse voor
hem wordt ingepakt, vooral wanneer de
hand misschien ook nog op den zak wordt
gestoken, om hem te openen om Va® hef
onsmakelijk openhlazen ya®ï zulke zakken
maar niet eens te spreken of als de vin
ger met die lippen ©enigszins wordt bevoch
tigd1, e® het vel pakpapier beter te kunnen
opnemen. Moeten deze en dergelijke slordig
heden de toekijkende klant niet alle appe
tijt volkomen bederven Of meent men, dat
het effect van een teere, lulchtiga écJia.rpe
va® kant of chiffon er niet onder te lijden
heeft, als zij wordt aangeboden door een
rooide, gerimpelde hand met zwarte nagels
Zooi zou natuurlijk ook het mooiste., smake
lijkste enz. san waarde verliezen,
TEGEN DE MIEREN.
Het Fransche vakblad „La Boulangerie Fran-
paise" deelt een middel mede om de mieren, die
provisiekasten, winkels, bakkerijen, enz. onvei
lig maken, afdoende te bestrijden. Daartoe heef!
man alleen maar in kasten en allerlei andere
plaatsen stukjes beschimmelde citroenen neer te
leggen. Geen versche, maar bepaald beschim
melde. Deze verspreiden een geur die aan zwa-
velether doet denken, en na een paar dager
zijn alle mieren spoorloos verdwenen. De citroen
moet niet in verschen staat aan stukken ge
sneden en dan zoo neergelegd worden, in welk
geval de stukken spoedig uitgedroogd zouder
zijn. Het beste is, een paar citroenen eenige
dagen op een vochtige plaats te leggen, in een
kelder bijv., totdat zij bedekt zijn met een groer
laagje schimmel. Dan pas zijn zij goed om aar
stukken gesneden en bier en daar neergelegd
te worden, want dan verspreiden zij den geur,
die de mieren verjaagt. Het middel is zeer een
voudig en wordt door den ontdekker, een Fran
sehen geleerde, De Farville. het eenige genoemd
dat tot dusverre af (teerde bleek te riln.
30'
lliil
WÖEÊS$">Afc 17 APRIL I912
Mo. 780$ tyQj
BIJLASE VAM DE NIEUWE HAARLEtëSüHE COURANT
Na dien zoo gelukkig volbrachten tijd van den
Ramadan, den groot en vasten, waren er in het
paleis van den grooien kalif Haroen-,ai-Raschid
moge de oleander zoo Lang bloeien aLs zijn naam
veel feesten gevierd. En nadat de feesten
voorbij waren, wijdde de groote kalif zich aan
de vroolijke wetenschap, dat is die wetenschap,
welke niet liet nut maar de schoonheid der
der dingen zoekt. Zioo is de geneeskunde een
vroolijke wetenschap, daar zij de schoonheid van
den gezonden mensch beoogt. Zoo is de astrologie
een vroolijke wetenschap, omdat zij de schoon
heid van de levensLiniën nagaat. Zoo is de astro
nomie een vroolijke wetenschap, omdat zij den
mensch de schoonheid van den naoht leert ken
nen.
Op den tienden dag van de gesprekken, die
de groote Haroen met zijn wijzen had, ont
stond er een twistgesprek over de vraag, of het
dansen tot de vroolijke öf tot de treurige we
tenschappen behoort gerekend te worden. De
treurige wetenschappen zijn die, welke den
mensch niet de schoonheid, dat is de vreugde
des levms onthullen, doch hem naar den dood
wijzen. Zulk een treurige wetenschap is het fi
nanciewezen, omdat in geldelijke zaken het mid
del te vaak tot doel wordt. Ook de alchemie be
hoort tot de treurige wetenschappen, omdat zij
geheimen zoekt in de stof, hoewel die toch
slechts in den geest zijn te vinden.
Nachten achtereen zaten de wijzen Over liet
dansen is het symbool van afscheid. Het loo
ver op den v. ind dansend, wuift afscheidsgroeten
toe aan zijn jeugd; het jonge vee in de voor jaar s-
weide huppelt maar naar het slachtmes; de
lichtstraal danst door de sferen naar de aarde,
maar daar sterft zij; en het schip, dansend op
de baren, het kreunt met zijn touwwerk, wel wen
tende dat onder den dansvloer de afgrondl Lokt.
En mijin hart, Allah's verhevenheid gevoelend,
wijze Ibn el Aehmede, het klopt sneller van ang
sten. Zoude ik niet vreezen, in wiens ,Wil mijn
wil, die eens wiUoozen is? Alle dans is dooden-
dans."
Den negenden nacht sprak Gamiel din Natio
nal), de grijze schrijver van het commentaar op
de vlucht van den Profeet: „Het dansen is geen
vroolijke wetenschap. Het dansen is geen treurige
wetenschap. Doch het is hooger dan die beide.
Het is de uiting van datgene, 't welk niet door
weten is te benaderen
De wijzen verbleekten allen. Want het donkere
oog van Haroen-el-Rachid schoot sombere, zwart-
gouden vonken. Want de verheven kalif haatte
het spotten met het allerheiligste, want dat is
het, wat niet door weten is te benaderen.
Alleenlijk, de wijze schrijver van het com
mentaar bleef koelbloedig en ging na een pooze
zwijgens voort:
„Wat is het dansen van Het lichaam legen-,
over het dansen van de tong, wanneer zij de
waarden van eerbied, deemoed en onderwerpin@
uit; en welke dans kent vaster Thytme dan dei
lippen, als zij dansend prevelen, dat waarin
wij waar zijn, staande tegenover die de Waar
heid is. Maar het is een verlangen nóóit een we
ten. Wie nu, o wijze broeders, zoude een ver-
VAN DEN NOOD EEN DEUGD GE-
GEMAAKT^
gewichtige vraagstuk van gjedachten te wisselen,
terwijl de groote kalif zwijgend toehoorde. Want Langensschap een weienschap, durven heeten.
hij wenschte dat in zyn rijk de wetenschappe
lijke vakken behoorlijk zouden ingedeeld wor
den naar de strenge methode der geleerden. En
Geen uwer, nietwaar?'
Een glimlach van zacht vergenoegen streelde
langs de gelaten van al de weleerwaardigen. 'En
de groote kalif, in zijn veelomvattende wijs- de groote (kalif zelf zeidei:„Ab ben Solkoul,
heid, wist dat er g»een gewichtiger wettenschap
in zijn rijk was dan het dansen. Met droefenis
begon het hem te vervullen dat hij de gelleerden
zijns lands aldus verdeeld zag over de lndee>-
ling en zoo niet kon te weten komen, of het
dansen een vroolijke of een treurige wetenschap
is. Ibn el Achmed, de vergrijsde in het nareke-
aen van de banen der sterren aan 't uitspansel
vroeg op den zevenden nacht het woord. „Groo
te kalif," zeide hij», „het dansen is een vroolijke»
wetenschap. Want zie, alles «danst. Het Loover
der boom en naar de maat van den wind!; en het
jonge vee ïn de voorjaarsweide; en de licht
straal, die uit de ster huppelend ter aarde komtj;
en het schip, dat lichtelijk uitzeilt op de baren.
En mijn hart, als het sneller klopt hij het aan
schouwen van Allah's verhevenheid."
Doch Gamer el Dinah, de groole kenner van
„het woord," hij, die zoo schilferend gepleit had
mijn dienaar. Breng den grooten schrijver van
„het commentaar" een slang van mijn nargileh.
Uit één pijp wil ik met hem rooiken, die in één
geloof met mij leeft."
Maar den volgenden nacht legde Nazir el Kös-
mar uit, hij die in de provincie Nachemia de be
lasting gegaard heeft en daarna drie moskeeën
deed bouwen, hoewel toch Nachemia de armste
bevolking telt, zoo groot was zijn gaarkunst,
dat het dansen een vroolijke wetenschap is, om
dat het den mensch lachend den ernst des levens
leert kennen. Wat ons nu Lachend het ernstige
leert, zie het is de ware vroolijkheid. En wat
ons we enen het lachen leert, zie het is de ware
vroolijkheid. En wat ons weenend het la dien
leert, zie dat is de ware treurigheid. Want!
weenend het Lachen leeren dat heet het bit
terste van het leven geproefd te hebben
Zoo zaten de wijzen, nachten na nachten en
„'Waarom VI je uu fct eens nkü
verder meer?"-
Bi„Hm, mijn vrouw heeft Me maar
voor vijf kilometer henzinoj meegegeven 1*®
voor liet verbranden van alle boeken in het zij konden niet lot de indeeling van het dansen
geheele rijk, welke niet op den koran betrekking
hebben, weerlegde Ibn el Achmed's bewering in
:l,en achtsten nacht, zeggende: alles danst, maar
ZOO N HARTELOOZE KEREL'.
Neef (lol een 01
„Tanlc larilr, p
mij dau met alle
>tü" hem om den. hals valt):
u drukt me dood'. Zoti.dt u
entten van u le erven."
komen. Ten slotle werd besloten, dat door proe
ven, de verschillende meeningen der eerwaardige
grijsaards zouden worden verduidelijkt. En nu
dansten eiken nacht het jonge
meisje voor den grooten kalif en
zijn wijzen, die over het diepe
vraagstuk nadachten. Het was de
ichto dans der gazellen. Of de
kleurige dans van den waterval
waarin de regenboog zich spiegel
de. Of de dans van de dorrem
ie bladeren in den herfst. Of
le dans van de bloesems, die
verleid door de fluistering van
ten voorjaarswind, wegspringen
van de twijgen. (Deze dans is
zéér droevig. Want geen bloesem
keerde ooit weer tot zijn -vrucht-
kern.)
Maar toen de twaalf wijzen
waalf nachten de dansen hadden
aanschouwd, zie de. stemmen wei--
ten opgenomen. Die het dansen
»en vroolijke wetenschap vond, hij i
lies den rook uit de nargileh
gezogen, opwaarts want alle
vreugde wijst naar omhoog en
wie het een treurige wetenschap
loemde, hij blies den rook neer-
waarls. Zoo gingen zes rook kegels
opwaiarte en zes rookkegels neerwaarts Ha»
roen-aJ-Rjaschld zei:
Zoo gingen zes nookkegels Opwaarts én zes riSofc
kegels neerwaarts en Haroen-ahRaschid zei»
„Zal fk de dertiende zijn?" en zijn oog rustte
onheilspellend op den jongste der wijzen Al!
be® Gousisof Ibrahim, dat is de elfde, die ee®
jaar geleden huwde mét Griëtana, dj. „Wonder»
tj®* i
„Nee®, héér van mij® léve®"1, antwoordde At
sidderend. „Gij rijt de zevendie."
Dit nu deed Haroen's toom bedaren. Wan'
de dertien is het getal des ongeluks, maar zeven;
dat van de heiligheid.
„Neen niet!" hernam Haröén-a!~Kaschid. Wan!
ik zocht den raad der wijzen om te weten en
niet mij® eigen oordeel, dat nu de waag zo»u
doen overslaan. Niet zelf-verheerüjking zoek ik,
maar zelf-kennis. Daarom, zie, g|a huiswaarts nu
gij Goussof. En keer morgen weer. Dan zult
gij de zevende rijn, bij den baard van dien pro
feet. (Maar zoo de klem uwer redenen dan niet
ons arien vastlegt in uw betoog, gefijk èen voi
gepakt msschen het vangijzer, voorwaar Aoh-
med mijn beul zal niet werkloos- blijven. Er
hebt Griëlana voor 't laatst bewonderd."
Het was dien ganschen nacht tot den morgem
doodstil in de raadzaal. En toen tegen den mor
gen de grijsaards zich op de divans uitstrekten,
hoorde men nog lang vee! zuchten. En ook was
er een geluid, of een mensch snikte.
Den volgenden nacht zat de raad bijeen en
Haroen-al-Raschid op. zijn troon, had strakke
trekken en koude oogen. Zacht scheen buiten
een .vogeltje te tjilpenmaar het was de nachte
gaal niet,, doch het mes van Achmed, dat ge
scherpt weid op den oiiesteen.
Toen trad Ali ben Goussof ben Ibrahim bin
nen (h|jj, die eens de grootste man zijns tijds zom
genoemd worden, daar de anderen slechts zagen,
hij echter dóórzag en vooruit-zag. Waarlijk,
deze is een ziener geweest). Zijn gang was kalm,
zijn gebaar waardig en rijn 'oog vast. Allee®
zlijm lippen waren bleek en rijn neusvleugels
trilden.
„Wij luisteren!" zei Haroen-al-Raschid. E»
spreek wel, want daarbuiten zingt een vogel,
die tol zwijgen moet gebracht worden."
En allen hoorden weer het mes van den beul,
streetend langs den wetsteen.
„lieer", zeide Ali, „den ganschen nacht dwaal
de ik rond, nadat gij mij weggezonden hadlt, me!
den twijfel in het hart. Want Lk wist niet, wa'
te antwoorden. Ik vroeg het loover, de wateren
het zand van de woestijn en den winden raa-'
maar gecne gal een beslissing. Toen richtte it
mij opwaarts tot de stenen. Doch ook d« aterrci
rln'rro'nlno non nolrrl ol otuinl nln 'o n orU-i 4-,r> yv-i-vlvl tv/va« XTiV „n ilr Vi aw vrTo«vioi«n
jre©?öS£f¥*'324^
-c-j
VOOR BE HUISKAMER
1. .At. d.t /l^ „.AUnr-ohnr^vn Cr 11 WAr Tl f XXT O O 1* 9'
