ALLERLEI.
Het bfiqeloof der Aviateurs
De Alibi-zoeker.
■mm
Een geiuKskind noemt hij zich
Een der rijkste, maar tevens een der liefste
meisjes wordt zijn yrauw! Jongen, Eduard,
wat heb je het toch getroffen,!.
Hoe cm beduidend zijn de meeste meisjes uit
je kringen!
Hoe (dikwijls trachtten ze, met lieve
woordjes cm gebaren, hem, den knappen of
ficier, in te palmen.
Mis, hotor meisjesi! Eduard laait zich zoo
spoedig (niet verschalken.
Hij houdt v,an pret en jool; aan trouwen
denkt hij vooreerst niet....
Zóó redeneerde hij. Ma,ar nu?
Hoe heel anders is alles in hem geworden,
toen hij Gin© leerde kennen
Zijn gedachtenloop wordt gestuit door een
hevigen ruk aan de hel.
JWie mag' daar zijn op dat ongewone uur?
Luisterend wendt hij het hoofd maar de deur.
"Vlugge schreden weerklinken in de gang,
op de trap, tot bij zijn kamer.
Een haastig© tik op de 'deur en vioor hij tijd
heeft iets te 'zeggen! staart, hij in het bleek©,
ontdane gezicht van zijn verloofd©
Verrassing en schrik beletten hem te spre
ken—^
Als Mag hij haar geest, zoo vreemd ziet hij
haar aiaiix..-.
„Ja, Eduard. ik ben het, Gine! Ik moet
je spreken!," zlegti zie zacht.
Hu komt hij tot zlicb zelf.
,jO. Gftne, wat is er gebeurd Eten onge
luk?"
En idiain bezorgd teelder: „Eind, wat zie
je bleek, wat ben je koud!"
Vlug ontdoet hij haar var boeid en mantel,
schuift een makkelijken stoel bij den halaird
en duwt haar er z&dhtjes iu.
Als een kind laat zij1 zich leidenalles
schijnt een boozJe droom1....
Tegenover haar neemt hij! plaats.
Liefde en bezorgdheid spreken uit' zijn
trekken'..... Vragend ziet hjji haar aiajni...
Gine zegt niets, ölnaf,gebroken stalatrt ze in
3e gele vlaimmetjes. Ze pèSnet1. ho.e alles te
zeggenBemoedigend neemt hij haar kleine
witte haiid in de zijne en drukt ze innig...
Vragen stelt hij' niet. Vrijwillig moet ze
Kern haar vertrouwen schenken!
Eindeljilc heft ize hot hoofd op.
Bedroefd ziet ze hem aan en met zachte,
ontroerde stem Verhaalt Me hem al htet lijden,
in! die kotrtle stonde doorlêefd'.....
Bij het eind va.n Halair Verhaal riciht 'ze zich
Her op en zegt:
...Eduard. in deze ornst andlgheid begrij'p iK.
dat oWs huwelijk niet door kan gaan. Ik weet.
dat je airm' bent! Je mag je voor mij niet
opofferen.
Snel schuift! ze 3©n ring van h'aa.r vinger
etn' legt hem op tafel.
Hij h'oort of riet Eet niet. Mied den !rn!g
naar haar toe'. leunt hij! op de piafno. OSnder
haar verh!aial teekenen zicth' smart, angst, en
teleurstelling op Mijn gelaat af.
Hij strijdt......
"Rijkdom of armoed" Eer en aanzien of
minachting'?
Zijn strijd duurt Kort!
Hij keert zich' onf.
G'ine staat Voor hem met uitgestoken Ealnd
„Vaarwel. Eduard', VoOlr het laatst. Bat
Eet je immer goed ga
Hjj hetemt Keur Ean'd aa!n'. trekt het sidde
rende meisje' tot zich en fluistert
„LieVelinig, eens heb ükje troUw beloofd'.....
Dat wals een trouw Voor eeuwig.... Jii al
léén1 wordt mïj!n vriouw, arm of riikIs
dat goed
Het is te Veel voor "Ginte.
Al Haar zeifsbeEeerscbin g en vaistberaden-
heid Zijn' wóg.
Smdckend rust ze aan zijn borst.....
(Cen.tr.) Jo H.
o
De avintiek" verheug! zich tegenwoordig nog
in de algrmeene belangstelling, want de vlieg
sport is Bpg steeds de modernste. Natuurlijk
zijn dfe meeste harer beoefenaars evenmin vrij
van bijgeloof als hun collega's van de renbaan,
van de jacht. Sommigen geven dit onomwonden
toe, anderen bestrijden het met een ophalen
der (schouders.
Tot de laatste» behoorde ook de Fransche
avJateur Michelin. Het was zijn kennissen reeds
lang opgevallen, dal Michelin, voor hij .in zijn
machine stapte voor een vlucht in tegenover
gestelde richtingen telkens driemaal me', lang
zame schreden er om heenliep. Toen hem op
tckerein dag op dien man af gezegd werd dat
hij zich daardoor toch blijkbaar tegen een onge-
BANG VOOR KIEZEN TREKKEN.
„Gek, telkens als ik bij den tand
arts op de stoep sta is de pijn
weg en thuis gekomen is het weer
even erg. Ik zal zien dut ik
assistent bij hem wordt!"-
val wild® beveiligen lachte hij den spreker har
telijk uit
Niettemin vergat hij echter nooSt voor een
vlucht zijn wandelingetje rondom het toestel te
doen. Rij zijn laatste vlucht te Lyon liet hij
deze op een bijgeloof berustende handeling ach
terwege, omdat hij bij een snelheidswedstrijd' zeer
veel haast had, door het aanvankelijk weige
ren van zijn motor. En werkelijk het toeval
wilde, dat hij reeds bij de derde ronde tegen
een toren bij het vliegkamp aanvloog en veronge
lukte.
De Oostenrijksche aviateur Willy stijgt nooit
op alvorens met de rechterhak een kruis in den
grond gemaakt te hebben vlak bij zijn machine.
De Petersbiurger aviateur Tuchitzki spuwt drie
maal voor zich op den grond, wanneer hij op het
zitstoeltjc van 'n Farman-tweedekker heeft plaats
genomen. En de Spanjaard Milano. die zich in
Madrid den eersten prijs verwierf, bij een na
tionale vliegweelk, laat den motor steeds aanzet
ten door zijn jonge echtgenoote.
Weer andere aviateurs laten him bijgeloof blij
ken door bij iedere luchtreis een talisman mee
te nemen. Graham White, die door zijn vlucht
om het vrijheidsstandbeeld in de haven van New-
York naam gemaakt heeft, vertelde aan een
Amerikaansehen reporter over de wijze, waarop
hij aan zijn talisman gekomen was, het vol
gende: „Het was gedurende de vliegweek te St.
Louis. Op een tamelijk stormachtigen dag moest
er om den snelheidsprijs gestreden worden. Drie
mijner concurrenten bevonden zich reeds in de
hicht, toen iik me gereed maakte voor het op
stijgen. Ik had reeds in het stuurstoel tje van
mijn toestel plaats genomen, toen het zoontje
van den senator Harper zijn vader aan de hand
met zich trekkend, naar voren drong en mij
een pop toereikt© met het verzoek deze als pas
sagier mede te nemen.
De omstanders lachten, de senator zocht het
kind de zaak uit het hoofd te praten, maai
de kleine man hield zijn verzoek hardnekkig
vol. Ten slotte nam ik ook werkelijk de pop
en bevestigde haar links naast mij aan een der
stangen van mijn machine. Toen steeg ik op.
Weinige minuten later verhief zich een wervel
wind, die de vliegtuigen van mijn drie collega's
deed kantelen. De drie machines werdén verbrij
zeld en twee der bestuurders hij den val ernstig
gekwetst. Slechts ik alleen bleef in de lucht.
Vanaf dien tijd vergezelt de pop, welke de
kleine Harper mij geschonken heeft, me geregeld
bij iedere vlucht."
Do vlieger Moisant geraakte op gelijksoortige
manier in het bezit zijner geluk brengende kat,
die zich bij iedere vlucht in een klein met zijde
gevoerd korfje achter het zitplaats je op de aëro
plaan bevindt. Moisant was eens gedurende zijn
oef en|ings lijd in het vliegkamp bij Parijs juist
op het punt om op tc stijgen, toen een grijze kat,
op de vlucht gegaan voor een hond, over het
vliegveld rende en in haar angst bescherming
zocht, in het vliegtuig, waar ze zich aan de stem
stokken van de draagvlakken vasthield'.
Op hetzelfde oogenblik lieten de helpers de
machine los en Moisanl, die van hetgeen zich
achter zijn rug afspeelde, niets gemerkt had en
door het razen van de schroef niet hoorde wat
men hem toeriep, verhief zich met zijn viervoe
tige» passagier tot het maken van een oefenings-
vlucht, welke hem ook zeer goed gelukte. De
kat had zich tijdens de duur van de vlucht in
vreeselijken angst vastgeklemd en moest na de
landing van het toestel afgenomen worden; daar
ze half verstijfd was. Op al zijn latere vluchten,
welke de aviateur, die thans reeds het treurig
lot van zoovelen vóór hem heeft ondergaan, on
dernam, was de kat bij hem en geheel aan zijn
vluchten gewend, zoodat nooit eenig teeken van
vrees meer viel te bes,peuren.
Ten slotte zij nog de talisman van den Ita
lia,anschen aviateur Bervelto vermeld, Bervetta
bevond zich met zijn machine eens op tame
lijke hoogte en trachtte in een Langzamen voi
plané den grond weer te bereiken toen een blijk
baar door een roofvogel verwonde duif op een
d©r draagvlakken viel en zich daar met de
laatste kracht vastklemde. Na de landing leefde
het diertje nog maar was uiterst zwak. Lui
tenant Bervetto ontfermde zich over de duif,
die spoedig genas en voortaan in een kleine
kooi altijd met hem meeging, evenals de kat
met Moisant Ook verschillende Nederlandsche
aviateurs houden er een talisman op na
O
(Uit het Fransch van Maurice Prax.)
lederen morgen, als meneer Justin Tour laqué
uitging, dwong hij den concierge het uur vaD
zijn vertrek te controleeren.
Elf uur vijf, mevrouw Carreau.Ik ga
om elf uur vijf uit U hebt 't toch wel ge
hoord
Zeker, meneer Tourlaque, antwoordde
mevrouw Carreau. Precies 11 uur 5. Dag me
neer
Hij kwam in het café de la Poste en vroeg
dadelijk aan den ober:
Precies twee en twintig, is 't niet?....
Precies twee en twintig, meneer Tour-
laque.
Vóór hij het café verliet wendde hij zich tot
de caissière:
Weet n den tijd, mevrouw Blanchon? 't Is
kwart over twaalf, precies....
Precieszei de caissière met een lief
lachje.
Tourlaque ging strijk en zet naar het restau
rant La Poule-Verte. Het was een bescheiden,
rustige inrichting. Paul, de kellner, moest
nauwkeurig in een boekje aanteekenen, op welk
uur hij hem zijn eerste gerecht bracht en ook
zijn toetje.
Je hebt je toch nietvergist, Paul
vroeg meneer Tourlaque. 't Is nu een uur twee.
Heb-je 't op get eek end?
't Staat in 't boekje, antwoordde Paul.
's Middags ging meneer Tourlaque naar de
courses en ook daar liet hij aan het loket con
stateer-en, dat hij er was.
Als de courses afgeloopen waren, nam hij al
tijd den trein. Hij noteerde het nummer var
zijn wagon en dat van zijn biljet.
Dan ging hij weer naar huis:
Zes uur mevrouw Carreau?.... Is het
wel zes uur Ik kom precies om zes uur
binnen.
Ja, dat klopt! antwoordde de concieTge.
Na zich met dezelfde nauwkeurigheid zij zijn
diner in La Poule-Verte te hebben laten oon-
troleeren, ging hij een kop koffie drinken in
het café de Ta Poste. Terwijl hij wegging, ze:
hij tegen den waard1:
Ik ben drie-en-dertig minuten gebleven
ik kwam om 8 uur 10 en vertrok om 8.43....
Het is toch wel 43 kijk eens op uw hor
loge als 't n blieft
En meneer Tourlaque ging dan naar zijn ka
mers terng.
Wel, mevrouw Carreau is het niet
precies negen uur?
Precies, meneer Tourlaque.
Justin Tourlaque was niet gek. En als zij»
leven op een uurwerk ge.leek, kwam dat alleen
omdat hij bang en voorzichtig was. Hij wilde
geen kwade vrienden met. de justitie worden.
Er gebeuren zooveel misdaden tegenwoordig,
dat wij alle kans loopen voor een moordenaar
te worden aangezien. Een klein toeval is vol
doende, de minste coïncidentie hoeft er maar
bij te komen om in preventieve hechtenis te
worden gesteld. Dan volgt het schandaal....
En men weet niet waar het eindigt!....
Om dat alles te voorkomen had meneer Tour
laque besloten zoo regelmatig als een klok te
leven en iederen dag te zorgen dat hij zijn alibi
kon bewijzen, voor het geval hem iets mocht
DZZLE
.Waar is de eenzame wandelaar?
overkomen. Zoo was hij ten minste eenigszins
zeker niet het slachtoffer eener rechterlijke
dwaling te worden. En om de beschuldiging te
ontgaan dat hij een van zijn kennissen zou
hebben vermoord, had hjj noch een vrouw, noch
een meid, noch vrienden..,..
Op een morgen was er in het huis, waarin
Tonrlaque woonde, een buitengewone drukte.
Op de verdieping waar hü zijn kamers had,
ontdekte men een verschrikkelijke misdaad. De
huurder, een zekere meneer Granminot, die al
leen woonde, was gruwelijk vermoord. Niemand
had iets gehoord. De concierge had geen enkele
maal in den nacht de deur geopend, overdag
had zij haar hokje niet verlaten. Zij had niets
opgemerkt
Opgewonden liep Tonrlaque zijn kamer uit.
Een misdaad in zijn huis, wat een verschrikke
lijk avontuur!.... Hij stond tegenover den
commissarisHij riep
Ik ben gisteren om 5.12 thuisgekomen
Dm 9.40 ben ik gaan slapen, meneer de com
missaris. Nu weet u, dat ik niet verdacht kan
rorden.
Hij had groote oogen opgezet.
Maar meneer, wie verdenkt u? zei de
commissaris.
Tourlaque antwoordde
En dan zou ik er om durven wedden, dat
de misdaad in den namiddag gepleegd is. Ik
was om tien minuten voor tweeën te Saint-
Quen op de courses.... Om 5 uur 49 ben ik
teruggekomen. U kunt het vragen, meneer! Ik
zal het u bewijzen. Om 5 uur was ik in het
café de la Poste.
't Is goed, meneer, 't Is goedzei de
commissaris ongeduldig. Laat ons als 't u blieft
met rust.
Om zeven uur acht was ik in het restau
rant La Poule-Verte, meneer de commissaris.
Zoo, meneer, zei de commissaris koud, be
gint u nw hoofd er bij te verliezen Maar
weet u wel, dat uw houding me verdacht begint
voor te komen?
Verdacht ik! Verdacht, huilde Tourlaque.
O, dat mankeert er nog maar aan. Mjjn leven,
méneer, is als een klok en goed gecontroleerd....
Ik ben om 9 uur 12 thuis gekomenIk
kan het bewijzen.Ik ben misschien nauw
keuriger dan u.
Maar meneer, viel de commissaris hem
bruusk in de rede.als ik u eens liet arres
teeren om uw manier van spreken
Mij arresteeren Mii arresteeren?.
riep Tonrlaque rood van woede uit. Durft n een
onschuldig lam arresteereu?
De bewoners verzamelden zich op de trap
en begonnen Tourlaque te beschimpen. Ka
pitein Pomart, van de vierde, uitte zich bij
zonder heftig.
Zeker, schreeuwde hij. Zeker I Pak dien
kerel op, meneer de oommissaris. Ik heb nog
nooit zoo'n kerel gezien.... Hij heeft de mis
daad gepleegd, dat spreekt vanzelf.
Opgewonden van woede en verontwaardiging
riep Tourlaque
Ik kan mijn alibi bewijzen. Ik kan mijn
alibi bewijzenOm 9 uur 12
Toen riep mevrouw Carreau. de concierge:
Verveel oms niet met je alibi, bandiet!
Non weet ik waarom je me altijd je uren
van vertrek en aankomst liet controleeren. Ik
dacht dat je een oude gek was. Maar ik
begrijp nu alles.Je was bezig om je misdaad
voor te bereide».
Hij hoopte de justitie om den tuin te lei
den, de boef, beweerde kapitein Pomart, tra
gisch en wraaklustig.
Opgewonden gilden de bewoners:
Apache, monster, moordenaar! Dood
mot-ie!
Een zenuwschok deed den on gelukkigen
Tourlaque heven. Hij snikte en riep:
Alibi! alibi.... Ik kan mijn alibi bewij
zen GenadeIk kwam om 4 uur 40
nog te Saint-Quen.Ik was om....
Maar de commissaris riep ernstig:
Agenten.... boei dien man. Er is geen
twijfel meer mogelijk!. Toen hij huilde, was
het duidelijk, dat hjj de schuldige was. Die
tranen ken ik.
Tourlaque trachtte tevergeefs zich te verzet
ten. Eenige stevige mannen hadden hem ge
grepen
Toen eenige dagen daarna de ware misdadi
ger zich kwam aangeven, was heit een beetje
te Iaat. Tourlaque had reeds een klein ka
mertje in het krankzinnigengesticht Charen-
ton gekregen
EEN INLANDSCHE TROUWPARTIJ.
Omtrent een interessante inlandsche trouw
partij schrijft men uit Bandjermasin aan haf
„Soer. TIM."
I Het huwelijk tusscheu Pangeran Soeriansah,
kroonprins van Kota Waringin, en Dinar Sade.
dochter van Raden Branta, is 23 Maart vol-
j trokken. P. Soeriansah is niet de zoon van den
P. Raloe Sokma Negara, maar de kleinzoon. Met
voorbijgaan van zijn nog in leven zijnde» vader
werd hij lot troonsopvolgcr aangewezen. De jon
ge echtgenoot, die me iemand tusschen de 25
en 30 jaar toeschijnt, spreekt een weinig Hol-
landsch en is in den omgang, evenals zijn groot
vader, een allervriendelijkst man. Hij zal tot
zijn troonsbestijging een traktement van f 150
per maand genieten.
Raden Branta is een afstammeling uit een
vroegere regentenfamilie van Martapoera. Hij ia
er lid van den landraad en mede eigenaar van
een groote diamantslijperij. Zijn dochter Dimar
is in de oogen van een Europeaan al een zeer
jong bruidje, want ze is pas veertien jaar. He4
kerkelijk huwelijk was reeds den 2den Maart
voltrokken en een onafgebroken rij feesten volg
de daarop, totdat de plechtigheid van den 23sten
Maart de kroon op 't werk zette. Van dien
datum af werd den echtelieden vergund ook sa-
man te wonen.
Een groot aantal ingezetenen van Bandjerma-
sin was uitgenoodigd.
Naar mijn schatting zijn er circa 50 Europe
anen op het feest tegenwoordig geweest. In een
vijftal booten, voor deze gelegenheid kosteloos
door de Bomeo-Ind. Mij., de BomeoSoematra-
Mij. en het binnenlandsch bestuur afgestaan, wer
den de feestvierders overgebracht, 's Morgens om
kwart voor zevenen vertrok het eerste partij
tje met een der B. I. M.-boo-ten. Deze lui kwa
men nog juist op tijd om de plechtige wassching
van het bruidspaar bij te wonen. Op een toren
van circa 15 M. hoogte werd het eerst flink'
met gele oker ingesmeerd en daarna tweemaal
iover gcwasschen, de eerste maal met klapper
water en daarna met heilig water, afkomstig uit
een enkele palen verderop gelegen streeik, waar
zich heilage graven bevinden. De resident, die
om 9 uren met de „Voorwaarts" was vertrok
ken, kwam juist een uur te laat aan, oun dit
nog te kunnen bijwonen.
Om 4 uren verzamelde men zich ten huize
der bruid voor de voornaamste plechtigheid1. De
biruïdegom zou n.L zijn bruid komen halen en
tegelijkertijd de koopsom betalen. Het klinkt
mogelijk wat ruw, naar 's lands gebruik was hij
verplicht zijn echtgenoote te koopen. Te ruim
4 uren verliet hij daartoe zijn woning en "besteeg
met zijn volgelingen een reusachtigen olifant, die
heel aardig van bamboe of hout was .samenge
flanst. Voorafgegaan door een viertal als boven
uitgedoste inlanders en een man, die in een
griezelig bont pak was gehuld en daarbij nog
een geplukte doode kip in den mond droeg,
ging het nu een deel der plaats rond en daarop
j naar het huis der bruid, die, ditmaal in smaak
vol Europeesch toilet, met een fonkelende dia-
'deem op het hoofd en een niet minder fonkelende
keten om den hals, in de ootvan^Bamer Saw
aanstaanden gemaal wachtte De olifant bleef een
pas of 10 van den ingang staan en eenige oogen
blik ken later kwam de prins, door de rijks
groot cn gevolgd, 't erf op. De muziek speetde
en onder het rondstrooien van gele rijst betrad
hij (het huis der bruid. Hij droeg een uniform, die,
behoudens enkele kleine afwijkingen, door een
Luitenant ter zee 1ste klasse in groot tenue wordt
gedragen.
Beiden namen plaats onder een baldakijn.
Op presenteerbladen word de koopsom bin
nengedragen. Zij besfond uit specie-guldens, ge
borgen in geelzijden zakjes. Op ieder blad lage»
er drie. Toen het geld v«w het bruidspaar was
neergezet, nam de moefti ft hoofd der geestelijk
heid:) van Martapoera een kwast van melati-
bJoemen, doopte dien in gewijd meiati-water rap
raakte daarmede onder uitspreken van zijn zegen
eerst het hoofd van den prins en daarna dat zij
ner gemafin aan. Daarna déden de vorst van
Kota-Waringin en tal van familieleden, alsook
eenige Europeesch e dames esn heer en, hetzelfde.
De meesten gingen hierop; naar hun logies, om
zich te verfrisschen en zich daarna te kleeden
voor de receptie en de avondpret.
EEN NIEUW. GEVAAR' VOOR DE VOGEL
WERELD.
In de „Aarde en haar Volken" wordt hef een
en ander meegedeeld over een nieuw gevaar voor
de «vogelwereld.
Zooals men weef, zijn de talrijke, langs de
spoorwegrijnen kopende telegraafteidingen ©en gje-
vaar voor menigen vliegenden voged. In donker
of bij mistig en nevelig weer vliegen de vogels
tegen de stijf gespannen draden en stoofen dan
den kop of breken vleugels of poolen, zoodat
ze op den grond vallen en ellendig omkomen.
Trots de jarenlange ervaring komt hef altijd weer
voor, dat patrijzen, fazanten, snippen en ook
kleinere vogels tegen de draden aanvliegen en
'er den dood vinden, al moet erkend, dat de
vogelwereld zich al vrij goed aan het bestaan
van de draden heeft gewend, en dat het aantal
ongelukken sterk is verminderd bij vroeger.
Maar onlangs is voor de vogels een nieuw
gevaar opgedaagd in de sterkstroomleidingen, die
in veei streken van een centrale uit ver over
het Land worden geleid, om steden, dorpen en
gehuchten van electrische kracht en electrisch
licht te voorzien. En tegen dien vijand kunnen
de vogels niet op hun hoede wezen, omdat ze
hem niet kunnen onderkennen en omdat alleen
de aanraking der draden reeds hef gevaar met
zich brengt. De telegraafdraden worden door veel
vogels als zit- en rustplaatsen met voorliefde
gebruikt; in den zomer en den herfst zief men
bijvoorbeeld de zwaluwen vaak bij honderdien
erop zetelen, zonder dat daar eenig gevaar in
schuilt. Maar anders is het bij de stroom leidin
gen die natuurlijk ook door de vogels graag
worden opgezocht, vooral omdat die sterks,troóm-
leidingen nog al hoog boven den grond loopen.
Het zitten op den draad van de sterkstroomlei
ding is nu voor den vogel ook ongevaarlijk, maar
in die leidingen liggen verscheiden draden bo
ven en naast elkaar en als de vogel twee van
die draden ook maar voor een kort oogenblikje
aanraakt, gaat de krachtige stroom door zijn
lichaam en hij valt dood pp den grond.
NOG AL' KRAS.
„Kerels, stapt toch waf flinker! Jelui moet
marcheeren dat je tegenvoeters aan den andie
ren kant van de wereld aan een aardbeving
denken F0
