tth
De millioenen-Prins.
Amsterdamsclie Beurs.
If'»
Goedkoopst adres voor BANDEN en RIJWIELEN is H. J. VAN DER NIEEB, Schagcheistraat 9.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
Lette? en en Kunst.
mu
Handschoenen.
Mu Bon iHSanché
Spgoiaai
MTEl- en
STOFFEN MABAZIJN
Atelier voor Dames- en
^tnderkleediny IIAAB IAAT
Opgegeven door F. Th. Everard.
Haapleni"Bpusseli
Handschoenen.
UIT HET HEDENDAAGSCHE POR
TUGAL.
2p/s
69"/s
174
i89i/2
50
321
232
510i/2
?8°'It
o2b
5/u
la
FEÏJ1 1. L E T PIT
Groote roman, naar het Fransch
van P. d'Aigremont.
ij'
oyo n St"
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT "SEE, £h*D
Over de Garbonario's de geheime orga
nisatie, die Portugal ten verderve voert,
ichrijft een liberale briefschrijver o. m. het
volgende
„Toen de monarchistische soldaten bij een
fseslcten wapenstilstand zich met het volk
gingen verbroederen, wijl bij hen het com
mando ontbrak en zij vergeefs op bevelen
pachtten en Mai-hado Santos feitelijk zonder
>p emstigen tegenstand gestuit te zijh over
winnaar was met. een kleine vijftig carbo
nari os, zag hij zich op zijn triomphante-
lijken tocht naar het Rocio-plein plotseling
i>ingeven door een steeds grooter wordende
kroep ca.rbona.rios, zoodai* hij met 50 man
van de Rotunda, vertrekkend© na een kilo
meter gaans door ruim 3000 juichende vic
torie-gillende carbonario's omgeven was. Dat
te aren de geheimzinnige vrijheid-strijders,
(lie, toen er kogels door de straten vlogen,
Jveilig bij moeder de vrcuw thuiszaten, maar
ilie, toen eenmaal de zfege behaald was, deze
jsiohzelf toeschreven. Maohado Santos heeft
brij persoonlijk verklaard, sedert de omwen
teling den meesten last van dezle drieduizend
cn meer carbonario's gehad te hebben, die
baantjes of voorspraak aan hem vroegen,
terwfjl hij in dien nacht maar dool- cèn vijf
tigtal mannen omgeven was geweest. Het
,vvas ook heel moeilijk voor hem, de s-jba-
pen van de bokken te scheiden, vooral wijl
hij, wegens de geheime organisatie zelf de
Carbonaria's nooit gekend had, al was hij
een der leiders. Velen dezer oar-
»om,ario's zijn sinds October 1910 met al
lerlei baantjes tevreden gesteld, of bister ge-
feegd kalm gemaakt, want tevreden is 'oen
jPortugees in de politiek nooit, en wals feite
lijk niemand. Nalaf capaciteit is toen nooit
gevraagd, vandaar ook de ellendig© staat
.van 's lands administratie en financiën.
Ïdaar sinds dien dag zag men overal in
iet zwart gekleede mapnen met groote crê
pe dassen door de straten flanceren om hun
heldhaftigheid te toonen en persoonlijke \ij-
fcnden angst alan te jagen of het leven te ver
bitteren.
„Men zou meenen, dat die vePeeniging vain
Carbonaria's, die ten doel had de monarchie
'te verjagen, na het bereiken van dit doel
uiteen zou gaan. Het tegendeel is waar. In
plaats van honderden verschenen er eens
klaps duizenden carbonario's, die zwoeren
finds de oprichting !der vereeniging carbd-
aario geweest te zijn en wier woord moeilijk
le controleer en wae, en die maar gedeeltelijk
(net baantjes waren tevreden te stellen.
„Hoewel de vereeniging geen reden va|n
bestaan meer had, bleef ze voortbestaan..
En waar niets te doen was, ontstónd de
tweespalt. Een deel schaarde zich rond Luz
Almeida, een ander deel weer rond Maohado
Santos, terwijl het uitschot zich rond Af-
ïonso Costa drong. De twee eerste groepen
bleven carbonario's heeten, die rond Costa
noemden zich „witte" carbonario's en wer-
ïen al spoedig door dezen gebruikt om re
presaillemaatregelen te nemen en wraakoe-
feningen uit te oefenen, als het verwoesten
van niet republikeinslche iedactae-buTCa.ux, of
om monarchisten op straat te molesteetren en
van samenzwering a.an te klagen of kerkdietnl-
sten te verstoren. Zij gingen politieagenten
op de vingers zien en zelf vloior politie spe
len, hielden betoogdn gen ter eei-e, vja|n huh
politieke aanvoerders en werden zoo een ge
vaar voor de veiligheid van de republiek.
Het wapen, dat de republikeinen tegen de
monarchie gescherpt hadden, keerde zie!) nU
indirect tegen de republiek. Die uittocht, van
de bezittende klassen uit het land naar St.
Sebastiaan en Zwitserland is ojok h'oofdziake-
lijk aan deze soort witte carbonaria's te dan
ken. wijl niemand zich meer veilig .voelde.;
„Zoeals het gewoonlijk gaat met revoluties
worden degenen, die dezien bewerkten', meest
al naar achteren gedrongen door aan deze
beweging geheel vreemd staande individuen.
Dit gebeurde ook in Portugal. Het. is dan
ook geen wonder, dat een leider als Macliado
Santos en vooral Luz Almeida, om tenminste
«enigen invloed en macht in handen to hou
den, er niet toe overgingen de carbonario's
te ontbinden en dit in de Kaimers, aan te
overmoedige ministers reeds herhaaldelijk
hebben laten voelen, bijna een bedreiging.
„Een heele opluchting voor de regeerende
republikeinen gaf in den zomer ya|n 1911
de dreigende inval van Paiva Coueeiro a.a.n
de noordgrens.
„Toen had men gelegenheid een driehon
derdtal der meest brutale carbonaria's te
loozen, door hen als spionnen naiar Gallidië
te zenden, om de regeering op de hoogte te
houden der monarchistische bewegingen. Zij
kregen daar een vast salaris en waren stil,
voelden zich gewichtig. Dat heeft, duizen
den aan geld verslonden, en al zijn vel en,
nu het geld opraakt, teruggeroepen..het
verslindt nog veel geld. Maar men heeft
tenminste tijdelijk rust, in ieder geval minder
overlast.
„Ook ever het platte land heeft men car
bonario's, nu eens als burgemeesters en ad
ministratie ambtenaren, dan weer als spion
nen uitgezonden en in de dorpen heerschen
die als tirannen. De processen tegen pseudo*
samenzweerders hebben bewezen, dat nie
mand, die hen niet naar de oogeln ziet, vei
lig voor hen is. Meer dan honderd proces
sen hebben bewezen, dat carbonario's nu eens
persoonlijke vijanden, dan weer voor andere
doeleinden of om zioh (schijnbaar) verdien
stelijk te makenrustige burgers naar de
gevangenis lieten steepen, onder verdenking
van samenzwering, waar ze maanden op een
vonnis wachten moesten, dat tot nu toe, 'op
een enkel gieval na, vrijsprekend moest lui
den.
„Door deze, en nog andere practij ken is
dan ook langzamerhand de eenmaal geheime
en nu openbare vereenj ging vdjn carbonario's
in discUediet gekomen. Verwekte vroeger het
woord flarbdnairio. een geheime en .bijna eer
biedige vrees, nu verwekt liet een paniek.
[Wie een öarbonario tot vijand "heeft, kan
gerust zijn biezen pakken. Het minst wat
hem overkomen kan is een aframmeling op
straat en ingegooide tuiten.
„Het leven van Machado Santos is reeds
herhaalde malen dotor de beruchte witte car
bonario's bedreigd, nu eensi Hoor revolver
schoten op straat, dan weer door een bom.
Waren hem in November 1911 zijn eigen car
bonario's niet ter hulp 'geschoten, hij zou
op de Roeio vermoord geworden zijn.
„Het is reeds' gebleken, dat pooiers en Hie
ven de carbonario-das om den .nek knoopten
om Veilig hun pra dijken uit te oefenen en
desnoods den politieagent, die hen arrestee
ren wilde, een geducht standje over die On
handigheid te maken en hem met ontslag
te dreigen...... v
UIT BENGHAS1
heeft Enver-bey, die de ziel is van de mili
taire organisatie der Turken in het door Italië
„geannexeerde" gebied, een belangrijken brief
aan een zijner familieleden geschreven. Zijn oor
deel zal natuurlijk wel door zijn sympathieën en
belangen beïnvloed wezen, maar tegenover de
opgeschroefde Italiaansqhe mededeelingen, die
telkens weer met de feiten vlakweg in strijd
blijken te wezen, is het interessant iets van
achter de zoo zorgvuldig bewaakte coulissen te
vernemen.
De Turkschc oud-diplomaat verklaart, dat de
Italiaansche soldaten geheel en al gedemorali
seerd zijn en dat daartegenover de positie der
Turken eiken dag sterker wordt. Hij vertelt van
een geval, dat een dag voor het schrijven van
zijn brief voorgevallen moet wezen en waarbij
een Italiaansche compagnie, 150 man sterk, voor
een Turksche. patrouille van 20 soldaten aan
den haal ging en naar de bevestigde stellingen
vluchtte.
De Turken bij Renghasi jhefobem den Italianen
drie kanonnen ontnomen en maken zelf projec
tielen, want kruit is er in Overvloed.
Niettegenstaande het scjherpe Italiaansche toe
zicht, worden er voortdurend wapens naar de
Turken gesmokkeld, en de Italianen zei ven ver
schaffen proviand, terwijl spoedig de oogst We®r
uit' 't Zuiden binnen zal komen.
De Turken zijn vastbesloten den strijd niet
op te geven en de Arabieren zijn biet dienzelfden
strijdlust bezield; wanneer een Arabier sneuvelt,
neemt zijh zoon het geweer Over en trekt mee
ten oorlog.
De Arabieren zijn georganiseerd in compag
nieën van 150 man, alle door Turksche officie
ren gecommandeerd. Elke stam heeft twintig man
geleverd niet een vrouw om voor de menage
te zorgen. Deze manschappen die (het land goed
kennen, bewijzen groote diensten cox worden met
een Napoleon per maand betaald.
Het kpmp ziet er uit als een stad; er is
een (moskee; daaromheen 18 winkels en een
paar koffiehuizen, niet verder dan zes kilome
ter van de Italiaansche stellingen.
De contrabande wordt meest uit Klein-Azië
door Grieksche scheepjes aangevoerd en de Egyp
tische (soldaten, die somtijds deze smok
kelaars ontdekken, laten de ge!oofsgenooien pas-
seeren of schieten op hen... met losse patronen.
Ook' zeer optimistisch over de positie der Tur
ken is de correspondent der „Frankfurter Zei-
tung," die bij hen vertoeft.
Hij zegt dat- ook van uit Tunis den Turken
nog steeds voorraden worden toegevoerd.
Wel is de meest noordelijke karavaanweg op
Itaiiaansch verlangen door de Fransejhen ver
sperd, doch" meer naar [het Zuiden zijn de we
gen open en de Italianen zelvetn houden zich
steeds vlak aap de kust.
"Zoo zijn langzamerhand aan de Arabieren die
eerst niets hadden dan eenige ouderwefsche ge
weren, in 't bezit van goede wapens gekomen
en wijl de oorlog hun de zeldzame gelegen
heid biedl, geld te verdienen, verlangen ze vol
strekt niet dat er aan den toestand een einde
kome.
Ja, wanneer Turkije thans oificieel vrede ging
sluiten, zouden zij zeker nog lang'en tijd door
vechten en als men ziet, hoeveel moeilijkheden
de Fransehen thans nog in het volkomen afge
sloten Marokko ontmoeten, kan men begrijpen,
wat den Italianen le wachten staat, als zij van
het door hen zöo roekeloos aangevallen land
eens werkelijk bezit willen gaan nemen.
Of het porlog zal heeten of vrede, de strijd
kan nog jaren duren zegt deze correspondent.
Ten slotte, al tracht men nog zulke vroolijke
gezichten te trekken, weet men dit alles in Italië
ook wei, temjminste in officieel© kringen. En
daarbij jkojmt dat men hoe langer hoe meer
tot het inzicht komt, dal hel zoo vurig begeerde
bezit volstrekt niet al dé offers waard blijkt,
die men eraan ten koste moet liggen.
Men meende, steunend op histoidscjhe verha
len, dat de Italiaansche overbevolking daar aan
den overkant der Middellandsche zee een Va
derland zou kunnen vinden.
Maar een Grieks oh, en dus den Italianen ze
ker niet vijandig gezind schrijver, Phokas Kos-
metatos, heeft in de „Revue de Paris" de zaak
eens deskundig besproken.
Welnu, volgens hem zullen de Italianen er
nimmer aan kunnen denken de honderdduizen
den hunner emigranten in Lybië onder dak te
brengen en te voeden. Wed zijn er bloeiende
ossen aan de kust van Tripolis, maar zij leveren
hoogstens en in het allergunstigste geval juist
genoeg op, om de inheemsch© bevolking te voe
den, maar 15 kilometer van de kust af begint
reeds de hopelooze zandwoestijn, die in het ge
heel geen landbouw, geen Europeesehle kolonisa
tie (mogelijk' maakt.
De grond van het hooggeroemde Cyrenaïca, is
weliswaar veel beter, en men wil dien door
bevloeiing, rijke oogsten afdwingen. Maar een
Engelsch deskundige, drie jaren geleden door
een kolonisatie-maatschappij voor Joodsche emi
granten daarheen gezonden, moest toch een zeer
pessimistisch rapport uitbrengen.
De spaarzame regen sijpelt al te snel door
den rullen bodem, waarvan de samenstelling het
aanleggen van waterreservoirs economisch on
mogelijk maakt. Meer dan 210.000 zielen zou
ook Cyrenaïca met zijn regenval van hoogstens
250 millimeter, niet kunnen voeden. Het gebrek
aan regen maakt ook de veeteelt tot iels onmoge
lijks. In het geheel is ook daar de voor een
eigenlijke kolonisatie beschikbare oppervlakte be
perkt tot t'en omvang van een Frnnsch depar
tement, een kuststrook van nauwelijks 200 kilo
meter lengte.
Van den vroeger betrekkelijk bloeiende kara-
vaanhandel, die in Tripolis een uitvoerfhaven
vond, is weinig overgebleven: de veel betere
verkeersmiddelen der Enge sche en Belgische ko
loniën hebben de handelsroutes bijna geheel ver
legd. i
Terwijl van minerale schatten, die in den bo
dem verborgen zouden zijn, wel allerlei ver
halen loopen, maar zonder dat er stevige gron
den voor die verwachting bestaan.
Men meende dat er bij Homs salpetermijnen
waren; ze blijken slechts vrij waardelooze gips-
lagen te bevatten.
Een symbool van de' gelieele onderneming, wel
ke Italië begonnen is, maar nog lang niet tot
een goed einde heeft gebracht.
HET VREDESPALEIS IN DEN HAAG
DOOR EEN SPAANSCHEN BRIL GEZIEN.
„Het Vredespaleis, zoo leest men in een
Spaansch blad, zal liet volgend jaar worden
ingewijd. Het i6 het gemeenschappelijk werk
van alle natiën. Holland (Nederland) gaf
den grond, België de deuren van brons en
gesmeed ijzer, Engeland vier prachtige ge
brandschilderde ramen; Frankrijke heerlijke
gobelins voor de vergaderzalen; Duitschland
een monumentale eerepoort voor het park;
Italië heeft al het marmer voor den bouw
gegeven; Zwitserland een uurwerk, dat een
meesterstuk moet zijn van kunst en juist
heid; Turkije een prachtig tapijt, Rusland
een mooie vaas. Zweden en Noorwegen gaven
granietblokken; de Ver. Staten een beelden
groep; Denemarken een fontein voor de bin
nenplaats. Zelfs de verst verwijderde landen
hebben niet achter willen blijven: Japan en
Chine zonden oude vazen en tapijten.
„Spanje heeft nog geen korreltje zand
aangebracht en blijft zoodoende in zijn rol.
Waarom zon ook een volk, dat altijd met
zich zeiven aan 't vechten is, medewerken
aan een vredespaleis? 'tls waar, ook Frank
rijk en Duitschland verkeeren in 't zelfde ge
val, maar toch zond Frankrijk mooie tanij-
ten en Duitschland een monumentale poort,
waardoor het waarschijnlijk nooit zal binnen
trekken dan met ontplooide zegevaandels".
ONVERDRAAGZAAMHEID.
Een teekenend. staaltje van de wijze, waarop
sommige Profestantsche predikanten hun gemeen
ten meenen 1e moeten voorgaan in de schoon©
deugd van verdraagzaamheid, troffen wij aan in
de „Nieuwe Over-Betuwe". Het betreft den heer
Lindebom, dominé te Angeren, redacteur der
beruchte periodieken „Marnix" en „de Grens
wachter".
„Kerk en pastorie van Angeren zijn nog al
rijk en bezitten vele vaste goederen, die pp ge
zette tijden worden verpacht.
„Dit geschiedde vroeger publiek, schrijft ge
noemd orgaan, zoodat de Katholieken mede kon
den dingen en feitelijk pachter werden. Dit ging
vreedzaam en verdraagzaam in zijn werk; gem.
Protestant, die daarom de Katholieken benijdde.
Het was ook niet meer dan billijk, want wie
weet hoeveel goederen er onder zijn, die vroe
ger aan de Katholieken zijn ontroofd.!
Maar sinds de heer Lindebom dominéé van
Angeren werd, is dat anders geworden.
Om de Katholieken te weren, heeft de ver
pachting plaats in de Proleslaulsthe kerkl Zeker
ter gedachtenis aan het woord va.11 Chris lo s
„Mijn huis is een huis des gebeds", plechtig
uitgesproken, toen Hij alle verkoopers en koo-
pers, tuit den tempel jaagde.
Dit treurig gedoen heeft ook zijn vermakelijke
zijde..
Want de Protestantsebe boeren van Angeren
kunnen nu tamelijk goedkoop pachten en krij
gen plzoo soms meer grond dan ze verhouwen
kunnen. Dan wordit er met een zoet winstje
een gedeelte van onderverpacht aaneen
Roomschen boer, die tot ergernis van dominéé
er Roomschen mest opbrengt, het omwerkt met
een Roomschen ploeg, en wie weet of dominéé
van het Roomsche koren, dat er uit op schiet,
geen Roomsch brood te slikken krijgt!
Maar alle gekheid ter zijde!
Eén gelukkig verschijnsel is er bij, dat de
meeste gemeentenaren van dominéé met zijn on
verdraagzame praktijken niet ingenomen zijn.
Dit wekt en wettigt het vertrouwen, dat zijn
dweepzieke papenhalerij geen weerklank zal vin
den in de hoofden en harten der beste Protes
tanten in de Over-Betuwe".
Vort ge
koers.
26 JunL
Rusland 1909
lwangor Domhrowo
De opvolger van Prof. Van 'tHoff.
De opvolger van wijlen prof. Van 'tHoff
in Berlijn is prof. Richard Wilstatter, van
de Technische Hoogescliool te Zürich. Deze
heeft nu ook de beschikking gekregen over
het nieuwe laboratorium voor organische
scheikunde, dat te Dahlem, hij Berlijn, voor
Van 'tHoff gebouwd was. Willstatter is 40
jaar oud.
3 pCt. Cert. Ned. W. S.
2i/a pCt. Cert. j, j,
5 pCt. Tabaks L Buig.
4 Obtig. Krouenrenie.
5 pCt. AprilOctoberrente
4 Jan.—Julirenle.
4%
4)/s
4 j, Groote Russ.sp. 1898
4 Nicolai Sp.
4 g, Rusland 1880
4 Zuid-West
4 Rusland Hope
4 Rusland 1894 lie Fm
4 Rusland RinnenL
a pCt. Imp. Lr ?n Japan
5 pCL Biune Mexico.
5 GoudL m p. SU
5 pCL Funding Brazilië,
a Batna in p. st,
Para 19.02
fj Rio de Janeiro (F. D
Bao Paulo 19US
a pCL Dominica
4 pCL Algcni. ii.B.K,
tt iiuui'L ji.B.iv.
pCL Argent il.R.L.
dito. Cedula K.
A/ï Lng. Land C.%
A anti. Amalgama te tl Copper
Am. Car en hounuij
Am. lilde en LeatlL
United Mates Meel
CulL Mij. Voxsleai.
Band. Manisch,
üsw. Aand, Paielch
Aand. li© tij tuig Cebong
Aand. Cecunsui. Retry;,
Koninklijk© petr.'
Aano. Auisieid. Rubber,
a D©li-Batayja
m KsOerC
Aand. Java, Cbina, Japan
R/z pCt. Obt. Marine
Pree Marine
Comm. Marine
Aand. Amsterdam Dell
Arendsburg iabak,
Aand, iiyii. bpoyr i
Aand. blaatsspyox
PVz pCt. Ubt. unuergroum.
Aano. .Warschau Meenen
ilji pCt. Mosk. Kieuw. AVyr.
PVa t> AViahrkawkas,
Common i ypeka
4 pCL A tg. ityp. i opeka
i Cöüv. lid. idem-
Common Denver
Common Brie -
4 pCC general Erie
Common Kansas C. hou tb.
Prat. Kansas C. M>u tb,
'i pCC Obi. idem.
Common Missouri K. T,
4 pCt. i© hyp. idem,
ij/M pCCNat. ita.ilw ot Alexn
Common New-ïork üntait
Common Nor tolk
Common Rock Island
Common Mu tb Paciik
4 pCL Convert idem
4 ie Rel. Hyp. idem
Comm. (Southern Railw,
Common Union Paciiic
4 pCC goud Obi. idem
4 Couvert Obi. id©n\
Common .Wabash 3b.
P/g pCL Brazil Railw,
a pCu Auoatan,
ir^pCt. Anlweip-en 1387.
lurk'ije 1B20
Prolongatie
79
67
9Si/4
88t/2
9Ü
87i/2
961/g
963/?
88ï/g
93
85
9üi/2
463 j
1001 ónè
102-/8
9 bi/4
98
981 j
1013/s
10il5y|,
93
97
95l/4
9l!5jle
53
jLOö^Iq
120
7 U/2
983/,
bbi/g
181/,
^'l8
b7b
(20
90
971/4
9913/lÉ
87
9ó3/8
OM/,
lUb i/4
«'5/s
IOOI/2
2U
335/g
781/4
'345/g
59
V'U/8
27-/4
W>llt
991 J»/le
^45, e
11216/16
94-/8
94L/16
275(8
169^/16
1005/iC
iooi;16
h1/16
931/4
963/4
811/le
48
43/,
79
67
967/j6
871 lt
943/,
965/g
933jK
863/4
85ii lle
869/aa
809/ ie
H,
471/2
2761/4
515
2063/4
123
715/a
651/s
1815/1C
4~/*
674
901/ie
983he
'l Oil/re
I0113/ie
953/g
9113 /u
85
581/4
243/4
705/e
993,
791/4
95
S5Vu
58n/M
241/,
7015/11
124
659/w
IB
961/4
lOul/2
9(1/4
495/4
33'/8
241/.
691.2
11'Js
281/u;
251/4
illl/2
275/g
1705/g
IOD/4
4^/if
934/4
48
43/4
20
43
288/g
257/a
2748/m
41s
931
D© fonidsenmai'kt te New-York wa,s gtM-
teamen hij opening flauw speciaal Voor Rea
dings ©b (Wabalshsoorten Later werd dei
stemming vaster op gunstige berichten om
trent de staal prijzen welke verwacht wordt
dat spoedig hooger zuUen worden.
D© Amerik. afjdeeling ten onzent had een
vaster aanzien. Voor binnenlan:dsehc reke
ning weiden aankoopen van Spoorwegwaag
den opgemerkt^ terwijl Steels voor buiten-
landsohe rekening werden .opgenomen. Unit
Cigar bijna 3 pet. lager.
Petroleumaandeelen hooger voor de Indi
sche soorten. Rumeensche soorten verdeeld.
Tabaksmarkt vast speciaal voor de groote
soorten.
Staatsfondsen algemeen flauw als gevolg
van het dure geld.
-O
101.)
Misschien nog geeu 12 millioen. De on
roerende goederen zijn wel meer waard, maai
er zijn schulden.
Dat is een ernstig geval.
Daarom verzoek ik u opnieuw mij in
staat te stellen, liaast te maken.
't Zou zeer onvoorzichtig zijn, zich al te
veel te haasten. Een te snel werkend vergif
zou ieders achterdocht opwekken. Vooral bij
De Graves, wanneer hij inziet dat het for
tuin, waarnaar hij zoo verlangd heeft, lieai
gaat ontglippen. We moeten dus een buiten
gewone handigheid bij deze zaak gebruiken.
En beslaat die handigheid in langzaam
te handelen?
Ja, want een langzame vergiftiging, die
alleen voortgebracht wordt door de herhaal-
lie toediening van zekere hoeveelheden, zal
Hoen gelooven aan een gewone ziekte. K11
ai iemand zal. indien 11 slim handelt- er iels
vnek en.
Sylvie dacht na.
U kan wel gelijk hebben, zeide zij. Voor
het overige heb ik voorgenomen, mij op u
te verlaten en uw raa'd ge vingen stipt te vol
gen.
Lafont voelde een rilling door zijn leden
gaan. Het vooruitzicht, zich voortdurend en
altijd bezig te moeten houden met die ellen
dige zaak, beviel hem volstrekt niet. Maar,
bedacht hij, wie het doel wil, moet ook de j
middelen willen.
Hij stelde derhalve een verklaring op en j
liet die door Sylvie overschrijven; 'twas de
belofte van de drie millioen voor het te le-j
veren poeder, duidelijk, verstaanbaar, in
den meest krassen, beschuldigendeu vorm.
Voor het overige maakte zijn dolle harts- j
tocht hem blind op dat punt, zoodat hij het
niet mogelijk achtte, dat de barones niet sla
gen zou of dat er iets tussehenbeide zou ko
men. Daarna gaf hij mevrouw Berthier een
doosje, dat kleine, witte kristallen inhield.
Daar heeft u het, zeide hij. U moet twee
of drie van die kleine kristallen nemen en ze
doen smelten in zuiver alcohol. Als die opc-
ratie afgeloopen is, moet u hèt in een glas
suikerwater of een grogje gooien, dat komt
er niet op aan! Het klaargemaakte zal noch
smaak nocli reuk hebben.
Moet ik niet alles tegelijk gebruiken?
Daar moet 11 vooral voor oppassen. De
verschrikkelijke dingen die dan dadelijk zou
den gebeuren, zouden aller argwaan opwek-!
ken, daar kan u zeker van zijn. Terwijl, als u
voorzichtig is, door te handelen zooals ik u
zeg, men niets zal ontdekken.
En hoe lang zal dat duren?
Twaalf of veertien dagen al naar het
gestel van uw stiefdochter.
Zij stond op.
Vaarwel, zeide zij, binnen 14 dagen, in
dien u handig is geweest, zal u uw drie mil
lioen hebben.
Dit Vooruitzicht bracht den versohrikke-
lijken angst, waaraan Lafont ter prooi was,
een weinig tot bedaren.
Hij wilde de barones naar het station laten
brengen, zooals hij Sylvie's laatste bezoek
was gebeurd, docli zij sloeg dit af.
Tweemaal bij u komen, binuen zoo kor
ten tijd, zeide zij, dat zou den koetsier kun
nen verwonderen, die mij ongetwijfeld zon
herkennen. Ondanks de sneeuw en de moei
lijkheid 0111 te loopen, ga ik liever heen zoo
als ik gekomen ben.
De sneeuw viel inderdaad in dichte vlok
ken. De atmosfeer was dik, grijs; men kon
nauwelijks een paar passen vóór zich zien.
Neen, meende Lafont, zóó kan u niet
heengaan. Het gevaar, dat u vreest, bestaat
trouwen© ook niet. De koetsier, die u het
laatst naar den trein gebracht heeft, is niet
meer in mijn dienst. Degene die ti vandaag
daarheen zal brengen, heeft u nog nooit ge
zien.
In een «ogenblik was er ingespannen, en
t Sylvie verliet den dokter. Zij wilde niet dat
hij haar zou vergezellen. E11 terwijl het rij
tuig wegrolde in de richting van het station
Montparnasse, mompelde zij, het gevaarlijke
pakje vaster tegen zich aan drukkend, om de
stem van haar geweten te smoren:
Een moeder begaat geen misdaad, wan
neer zij zorgt voor de toekomst van haar
kinderen. Zij vervult een plicht, ziedaar alles!
Eiken avond voordat zij naar bed ging,
dronk Sylvie een glas ijswater met een wei
nig pepermunt. Francoise volgde dit voor
beeld, maar deed er nog punch of cognac of
suiker hij. Haar slechte maag deed haar nu
aan cognacgrog de voorkeur geven.
Dien avond bracht men op een blaadje een
klein karafje, gevuld met cognac.
Wat is er weinig cognac in, merkte de
dochter van Louis aan.
Ja, antwoordde Sylvie, zonder van haar
stuk te geraken, de cognac is buitengewoon
oud en daarom zeer duur; en omdat jij er
nu alleen van drinkt en je vader er niet van
houdt, doe ik eiken dag niet meer in de fla
con dan hetgeen je noodig hebt. Als je een
geheele flesch wilt hebben, zal ik je die ge
ven, op voorwaarde dat je ze wegsluit in je
kamer.
Francoise haalde de schouders op. Zij wa»
gewoon aan die karigheid, waaraan de ba-
rones in haar domheid iedereen in haar wo
ning onderwierp, terwijl zij aan den anderen
kant het geld met -"olie bauden verkwistte.
Alsof ik het je vragen zou, als ik er zin
in had! riep Francoise brutaal uit. Is soms
alles wat hier is niet van mij?
De Normandische voelde haar bloed weei
koken en zij stond op het punt beleediging
voor beleediging geven, maar zij bedacht zich
en wist zich te bedwingen. Zij nam het glas,
dat zij voor zich zelve had klaargemaakt, en
keek er 6chuin doorheen naar Francoise, die
gulzig de grog opdronk, welke zij zeer sterk
gemaakt had door er den geheelen inhoud
van de karaf in te gieten.
Zoo gingen er twee of drie dagen voorbij.
Sylvie zette met een taai geduld en buiten,
gewone behendigheid haar werk voort, ter
wijl zij telkens een middel vond om het ver
gif dat nu hierin dan daarin te doen, zonder
dat Francoise van het helsche werk, dat aan
,haar werd voltrokken, ook slechts het flauw
ste vermoeden had.
En de Normandische bespiedde op het go
laat van haar stiefdochter, in haar houding,
haar trekken, de verwachte verwoestingen
van het gif.
Weinig bijzonders viel op te merken. Mis
schien was Francoise een weinig bleeker, een
weinig meer vermoeid., dat was alles.^Kalm/
een grenzenloos vertrouwen in Lafont's ken
nis, wachtte Sylvie af.
Graves was minder gerust dan zij. Eeni
zelfs was de slapheid der trekken van zijü
vrouw zóó opvallend dat hii. omdat hij nie-
