DERDE BLAD
JIIEfiiSEISSJ,
I £>13
millioenen-Prins.
ZIET ONZE ETALAGES
Koningstraat 48-50.
BUITENLAND.
Bond de Liturgie
BI N N E NL A Nd"~
Ëoêdïööpste adpfis woor SCarpetten, Tafeikleeden, enz, is F, J, J^ÜSSEIS, Uwegawg haak Warmoesstraat.
Koningstraat 43-54
Uitsluitend
verkoop
van
a
IC o u s e tl.
Mai Bon füarché
ojfons.
Sokken.
Z&TERDAG 6 JULI IS<2
nieuwste
^sdalisn
£ïegsstt© Coupe
Laagste ppijzen.
DE WATERVOORZIENING VAN
AMSTERDAM.
FEUILLETON
Giüöte romail) naar Fransch
van p. d'Aigremont.
(Ingezonden.)
„Als de vos de passie preekt, boer pas op ]e
ganzen"Een oud* spreekwoord dat wij nu met
volle recht eens op de Linkerzijde willen toe
passen. De vorige week heb ik den lezers van
mijn artikelenreeks verteld waarom die heer
Lohman zijn 25 amendementen, ingediend op de
Rad en wet waardoor deze overbodig zou worden,
had ingetrokken en om welke reden dieze zelfde
amendementen door den heer Roodhuij'zen wer
den ingediend. De bedoeling was stagnatie te
veroorzaken in den gang van parlementaire
werkzaamheden om zoodoende de totstandko
ming van de sociale wetten te verhinderen. De
heer Roodhuijzen, die gewoonlijk zijn mond wel
weet te roeren, ala. is hij daardoor dan ook
dikwijls de „risée" van de Kamer, stond zoo
als hij zelf verklaarde „paf" over de houding
van den heer Lohman. Niettegenstaande dat
wist hij nog wel zooveel woorden te vinden om
de ingetrokken amendementen opnieuw in te
dienen, quasi zooals hij zaide om die eer
der Kamer te redden, doch in werkelijkheid om
den gewonen gang van zaken te belemmeren.
Rij werd hierin gesteund dioor den oud-liberaal
van Karnebeek, alsmede door Z. M. Pieter Jel-
'es, die met een ernstig gezicht durfde te ver
klaren dat men geen obstructie wilde en er ten
overvloede nog aan toevoegde dat men zich toch
lleusch niet moest voorstellen d<a~t deze ontwer
pen vóór het zomerreces zouden klaar komen.
Daarom was het wel terdege'van belang die
amendementen goed te beschouwen om da Ra-
deuwet zoo goed mogelijk te maken. Wan
neer men den toestand goed kent, staat men
verstomd over zooveel onbeschaamdheid. En
Rad ik dan geen gelijk met bovenstaand oud
spreekwoord aan te halen en dit van toepassing
te verklaren op de heeren der linkerzijde 1
Men weet immers dat de Linkerzijde de ver
zekeringswetten niet wil. De heer Patijn, die
zich in deze zittingsperiode van zijn ongunstig
ste zijde heeft doen kennen en er zelfs niet voor
terugschrikt persoonlijkheden in het debat te
gooien, de felste bestrijder van alle regeerings-
voorstellen, omdat ze van Rechts komen, heeft
dit. in het openbaar erkend. Om de totstandko
ming dus te verhinderen, moesten die amende
menten gehandhaafd blijven. Gelukkig evenwel
werd het voorstel van Karnebeek, om de amen
dementen in behandeling te nemen, verworpen
met 50 tegen 36 stemmen, Rechts tegen Links 1
Kabaal natuurlijk toen genoeg; het middel om
de soeiale wetgeving stop te zetteen was de
linkerzijdie uit de handen geslagen. Obstructie
of niet?
De Kamer heeft in de laatst© dagen het as
pect gehad van een cinematograpihische film;
vandaar eenige dagen later een andere vertoo-
ning.
Het onderwerp nog steeds hetzelfde: die too-
neelen echter zeer verschillend. De vorige week
Dinsdagavond hield de Kamer zitting om door
de Radenwet, die nu toch niet meer tegen te
houden is, heen te worstelen om zoodoende zoo
spoedig mogelijk op vacantie te kunnen gaan.
De zaken marcheerden niet al te best door de
vele ingediend© amendementen. De heer Duijs,
d© „toevallige" afgevaardigde van Zaandam,
waarover de Rechtsche kiezers van dit district
zich het volgende jaar wel zullen willen ont
fermen door dien heer te wippen, waarmede
zij de Kamer tevens een weldaad zullen bewij
zen verdedigde in enkele woorden, waarvoor
hij oudergewoonte een paar uren moodig had,
een amendement om het pariteitsbeginsel uit
de wet te lichten. Zoo ook de heer Roodihuijizen
een zelfde amendement dat nog verder wilde
gaan. Natuurlijk werden deze door den Mi
nister afgewezen. De Rechterzijdie had het er
echter opgezet om dien avo-nd artikel 8, waarop
deze amendementen betrekking haddien, af te
handelen, maar eilicve I daar kwam de Linker
zijde, hij monde van den heer Troelstra, tegen
in verzet. Niettegenstaande het middernachte
lijk uur waren de leden der Kamer nog vrij
talrijk aanwezig. Het voorstel Troelstra, om
de stemmingen uit te stellen tot den volgenden
dag, werd dan ook verworpen met 47 tegen 11
stemmen. Uit het aantal aanwezige leden bleek
dat hierbij tegenwoordig waren 12 leden van
Links. Waar waren de anderen? Noemt men
diit geen „absentëisme" en wordt dit nogal eens
niet toegepast op de leden der Rechterzijde?
Als men in een glazen huisje woont, is en
blijft het gevaarlijk om met keien te gooien.
Toen het voorstel Troelstra verworpen was,
probeerde de Linkerzijde door obstructie de be
raadslagingen te schorsen. Om dit te bereiken
verwijderden de meeste Linksche leden zich.
Slechts vijf leden der Linkerzijde deden aan
dit spel niet mede. De socialisten, die uren en
uren van den nationalen tijd in beslag nemen
vonden dat ze er nog wel meer kondien nemen
door obstructie te voeren en gaven dus daar
voor het sein. Edoch, het mocht niet baten;
precies 51 leden, genoeg om te kunnen voort
gaan, bleven er over. Drie stemmingen werden
aldus gehouden. De hoefijzercorrespondent van
het liberale Handelsblad memoreerde dit in zijn
Kameroverzicht als volgt:
„De Rechterzijde had het er op gezet om
„deze belangrijke zaak (art. 8) hedenavond
„nog af te doen en slaagde daarin dan ook
„na eenige woelige oogenblikken met een
„paar stemmingen, waarbij bleek dat er, o.n-
„danks het wegloopen der meeste leden van
„Links, nog juist 51 leden aanwezig waren.
„Dientengevolge bleek bjj de stemming niets
„van het verzet der oppositie.
De woelige oogenblikken, waarvan in het
voorafgaande sprake is, wijzen op het noodige
verzet van de oppositie tegen de afdoening van
dit artikel. Zij wilde dit eenvoudig verhinderen.
Toen dit door rumoer niet gelukte, liepen de
meeste leden, als dwingende kinderen die hun
zin niet krijgen, weg om daardoor, de vergade
ring onvoltallig te maken. Dit mislukte, zooals
men weet, omdiat er juist genoeg overbleven
om te kunnen doorgaan en daardoor, zooails
trouwens de oorrespondent erkent, bleek bij
de stemming van het verzet deT oppositie niets.
Wij begrijpen dat de liberale overzichtschrij
vers eenigzins met de houding der Linkerzijde
verlegen zaten en het daarom zoo zacht moge
lijk voorstelden. Wij nemen diaar echter geen
genoegen mee. Wij willen het hier nogmaals
openlijk zeggen, alhoewel het reeds dikwijls ge
noeg gezegd is. Dinsdagavond, 25 Juli 1912,
des nachts ten 12 ure, heeft op instigatie van
den leider der socialisten het meerendeel der
aanwezig zjjnde Linksche leden getracht de
parlementaire werkzaamheden stop te zetten
door bij de stemmingen, als kwajongens nit de
Kamer te verdwijnen. Wij zullen er geregeld op
wijzen, wij zullen het herhalen totdat de men-
sohen ervan overtuigd zijn dat het de Linker
zijde is dlie de oorzaak is dat er niets tot stand
wordt gebracht. Eindelooze redevoeringen,
geregeld zonder noodzakelijkheid uitgesproken
talrijke amendementen, ingediend op elk artikel
en ieder onderdeel daarvan; hatelijke obstruc
tie, wanneer aan dit spel een einde wordt ge
maakt; ziedaar het beeld der huidige oppositie.
Verheffemd i» dit 6pel zeker niet. Dit alles
getuigt van spijt, van woeste spijt en mach
teloosheid wegens de verloren heerschappij.
Daaraan, worden de belangen van het land en
van het volk in zijn geheel opgeofferd. En dan
durft een blad als „Het Volk" nog dag aan
dag te kraaien dat de Christelijke Arbeiders
door hunne afgevaardigden bedrogen zijn, om
dat er onder deze zijn die, tegen sommige maat
regelen der Regeering, volgens hunne eerlijke
overtuiging durven te stemmen, terwijl de op
positie, behoudens een© loffelijke uitzondering,
gewoonlijk uit politieke overwegingen voor of
tegen stemt. Het Volk zal echter wiel -weten te
onderscheiden aan welke zijde 'het zijn vrienden
moet zoeken en niettegenstaande het gebml
van „Het Volk" over de bedrogen Christelijke
Arbeiders, konden zij in 1913 wel eens zelf
bedrogen uitkomen. Dat wij dit hopen en ver
wachten behoeft waarlijk geen nader betoog.
Een reuzenontwerp.
Men spreekt meer en meer in Russische en
andere financieele kringen over een grootsch
ontwerp van spoorweg tussehen China en
Europa. Dit ontwerp ie niet nieuw, maar do
verandering in de regeering van China maakt
het gemakkelijker uitvoerbaar. Er is kwestie
van een spoorweg, die Sjanghai rechtstreeks
zou verhinden met Rotterdam, over Peking
en Moskou. Die afstand zou, volgens ver
scheidene specialisten, in vier dagen kunnen
afgelegd worden, indien de spoorweg werd
aangelegd volgens de laatste verbeteringen
der wetenschap en der techniek.
Ziehier de voornaamste gegevens van het
ontwerp: De spoorweg zou loopen van Mos
kou naar Semipalatinsk, een afstand van
3450 kilometers in rechte lijn, om langs het
Altaigebergte, door Mongolië naar Peking
te loopen, 3500 kilometers. De totale lijn van
Peking naar Moskou zou dus omtrent 7000
kilometers bedragen.
Thans, zelfs rekening houdend met den
spoorweg door Siberië, duurt het vervoer
van koopwaren naar Sjanghai omtrent 45
dagen. Met die nieuwe lijn zou het slechts
32 tot 38 dagen duren. De internationale han
delsbetrekkingen zouden geheel veranderen.
Rusland en China zouden eene overwegende
rol spelen op de wereldmarkt. Vooral als
tusschenhandelaars zouden die twee landen
den handel tussehen Europa en het Uiterste
Oosten concentreeren; 't is zelfs waarschijn
lijk dat een deel koopwaren van Japan, de
Philippijnen en Australië over die lijn zou
gezonden worden. In eene min of meer nabij-
zijmde toekomst zou de aanleg van die lijn
van groot nut kunnen worden voor Europa,
teneinde het toe te laten met goed gevolg op
te treden tegen de concurrentie van de Ver-
eenigde Staten tegen den Europeeschen han
del in China. Deze concurrentie zal nog drei
gender worden na opening van het kanaal
van Panama. In financieel opzicht kan die
spoorweg, volgens de specialisten, in zijn on
derhoud voorzien en zelfs winst opleveren,
op voorwaarde dat het materieel goed ge
ëxploiteerd worde, zoo dat er geen goederen
wagons ledig blijven. Om die reden zou men
hem door de vruchtbaarste en aan natuur-
schatten rijkste provincies van Rusland leg
gen, die zich hij gebrek aan gemeenschaps
middelen nog niet bobben kunnen ontwikke
len. Men berekent dat die provincies jaar
lijks aan den Europeeschen handel voor 5
tot 10 millioen roebels vee en grraan zouden
kunnen leveren.
Wat de uitgaaf betreft, men schat ze op
800 millioen roebels of 1 milliard guldens,
een som die gemakkelijk zou bijeen te bren
gen zijn, indien de regeering van Rusland
en China de leening wilde waarborgen.
De technische moeilijkheden zijn zeker
groot, maar niet onoverkomelijk. De hoofd
zaak is de internationale politiek, of liever
de politieke wedijver tussehen de Staten,
Deze zijn de eenige moeilijkheden, die de ver
wezenlijking van dit ontwerp zouden kunnen
in den weg staan.
De Albaneesche militaire opstand.
In een brief uit Monastdr aan do „Lokal-An-
zeiger" wordit geschreven, dat de desertie va.n
officieren en manschappen van het zesde leger
korps te MonastiT onaf-gebroken voortduurt.
Er wordt zelfs beweerd, dat uit Jauina twee
bataljons gevlucht zij-n, doch dit gerucht is nog
niet bevestigd. Het geheime comité (der garde
des vaderlands), da tbijna uitsluitend uit offi
ciereu bestaat, ontpopt zich meer en meer als
een tegenstander van het Jong-Turkscho co
mité. Het staat aan de spits van de gebeele be
woging. Het is aan geen twijfel onderhevig,
dat tusischen dit comité en den bornd van Alba-
neezen een enten-te bestaat en zij in gezamen
lijk overleg handelen. Het programma va,n dit
geheime comité bevat een groot god-eelte der
Albaneesche eischen, een omstandigheid, d'ie
de algemeene actie tegen d-e regeering des te
gemakkelijker maakt. Ook te Perlepe, Orida,
Rezna, Ibr.a en en Goritza duurt do desertie
voort. En gedeelte van de Albaneesche notabe
len te Mornet ir heeft zich bij de muiters aan
gesloten.
Van Albaneesche zijde wordt aan een cor
respondent van het „B-erliner Tagebliatt" ver
zekerd, dat de in het leger dienende Alban-ee-
zen zich absoluut met de muiters solidair heb
ben verklaard. Zij weigeren beslist aan de mili
taire operaties der Turken tegen de Albanee-
zen deel te nemen. Vandaar dat de Turken in
de laatste tien dagen niet tegen de opstande
lingen opgetreden zijn. De muiters weigeren
met de regeering in onderhandeling te treden
en verlangen absolute voldoening aan al hun
eischen. Zij handelen i-n overeenstemming met
de leiders der Albaneesche nationtal-e beweging.
De kans op een burgeroorlog neemt v-an dag
tot dag toe.
Een leelftk geval.
De graaf van Turijn begaf zich per auto
mobiel van Milaan naar het Lago Maggiore,
toen zijn voertuig in botsing kwam met een
boerenkar, tengevolge waaraan de boer in de
sloot naast den weg viel. Het ongeval had
een oploop tengevolge van een honderdtal
hoeren, die den prins niet herkennende, op
heftige wijze tegen hem te keer kingen en
zijn wagen beschadigden. Do toestand werd
reeds hachelijk voor den prins, toen eindelijk
gendarmes kwamen, die hem onder hunne
bescherming namen.
Vreeselijk.
Eenige dagen geleden werd te Sévris in
den tuin van zijn villa vermoord de heer
Philippe Clerc. Dinsdag kwam onverwacht
de weduwe van den vermoorde verklaren dat
zij den moordenaar voor 500 francs tot mis
daad had overgehaald. De heer Clerc kwam
's avonds met zijn vrouw uit den schouw
burg thuis, toen hij, door den tuin van zijn
villa gaande, plotseling door een kogel ge
troffen werd, afgeschoten door een man die
zich in een boschje verborgen had. De vrouw
en de dienstbode verklaarden, dat zij na het
schot een man hadden zien wegloopen, van
wien zij een nauwkeurige beschrijving gaven.
Bij onderzoek bleek het echter onmogelijk le
zijn van het huis uit de plaats te zien, waai
de moord gepleegd was. De dienstbode, on
dervraagd, verklaarde dan ook, dat zij gelo
gen had en op bevel van haar meesteres ge
zegd had den moordenaar te hebben gezien.
Nu werd ook mevrouw Clerc een verhoor af
genomen. Zij ontkende eerst, maar daarna
zei ze: „Ja, er was nog iemand, zijn naam is
Parratt, hij is de broeder van een van mijn
vroegere leerlingen (zij bad een particuliere
school gehad). Hij was sinds Donderdag bij
mij verborgen, omdat hij uit een gesticht was
weggeloopen en bang was te zullen worden
gepakt". Toen haar gevraagd werd waarom
hij dan na den moord verdwenen is, zei ze:
hij was hang dat hij nu toch gevonden zou
worden. Ten slotte legde zij een volledige
bekentenis af en verklaarde, dat Parratt voor
500.francs den moord bedreven had!...
Het oude Pauspaleis to Avignon.
Men is -a-a-n het restaur© eren van het Pa
leis der Pausien to Avignon. Van a,f de re
volutie to-t nu zos j'a-alr geleden diende dit
prachtvolle bo-uwwexk uit d 14e eeuw to-t
a-llerlei Idoalemdjonmaestial diende heb als
barak. De muren waren met een halve centi
meter dikke la-a-g witkalk bedekt, uitgenomen,
waar sommige fresco's een kolonel tot b-cel-
d-enistorm verleidden in de diagen via|n Lode-
wijk XVIII. Als de kolonel in kwestie er
gens een maod-geschilderlden kop z-ag, die
zijn begeeren opwekte, dan sneed hij dien
eenvoudig uit en Voegde het stuk hij zijn
collectie. De ga-ten zijn eir heden ten dage
nog als bewijs. Misschien nam hij ook wel
wait overgebleven was van do gebrande gla
zen. In ieder geval, to-en de staat, zes jaar
geladen, de soldaten uit .het gebouw ver
wijderde, vond men niet dab gewone venster
ruiten, grootendeels gebroken: naakte witte
wanden en een atmosfeer van verwoesting
en verlatenheid.
Het restauratiewerk begon vier jaar ge
leiden zoo lezen wij. Als alles af is, zullen
de koisten ongeveer 7.200.000 francs zijn,
maar de voltooiing zlal zber waarschijnlijk
pas door het komende geslacht wonden be
leefd. Intussehen gaat die restauratie lang
zaam maar zeker haar gang.
Die meest no-cidige reparaties aan
het beeldhouwwerk zijn geschied. Heple
v-ensteris zijn vervangen dooi' nauwkeurige
copieën van ide origineel©. De korsten wit
kalk zijn vo-cr een groot gedeelte verwij
derd, waiairdoojr prachtstukken van muur
schilderingen te Voorschijn zijn gebraicmt, die
getuigenis afleggen va-n den goeden smaak
CXI.
Stool.
De Stool is een lange, ongeveer vier vin
gers breede zijden strook (van dezelfde kleur
als manipel en kazuifel) welke om den hals ge
dragen wordt; aan de uiteinden en in het mid
den is zij gemerkt met een kruisje, welk laat
ste kruis bij het aandoen en afleggen gekust
wordt. Evenals de andere preisterlijke gewaden
moet zij vóór het gebruik gewijd w-orden, strikt
genomen door den Bisschop.
Het schijnt, dat van het begin der Kerk af
de stool een echt liturgisch, d. i. kerkelijk, ge
waad geweest is. Wel bediende men zich ook
in het burgerlijk leven voor verschillende doel
einden (bijv. om het gelaat af te vegeni, om
ten toeken van bijval de tooneelspelers toe ta
juichen) van een langs den bals afhangenden
linnen doek, doch deze burgerlijke dracht had
niets te maken met de kerkelijke stool, evenmin
bijv. als de boa's, welke de dames van onzen
tijd dragen ah beschutting tegen de koude.
In do kerk mochten alleen de diakens, pries
ters en bisschoppen ten teeken hunner vaar
digheid zich met de stool bekleeden. Zij droegen
ze echter op verschillende wijze. De Diaken
hing ze over den linkerschouder; oorspronkelijk
aan den voor- en achterkant recht afhangend,
br-acht men later de twee uiteinden onder don
rechterarm tezamen om het afglijden te ver
mijden. Gedurende de H. Mis draagt de pries
ter ze rond den hals en bindt de uiteinden met
don cingel kruiselings voor de borst bijeen. De
Bisschop laat beide einden vrij uithangen.
on artistieken zin der Paus-en, die daar ge
durende 75 jaren verblijf hebben gehouden.
Het paleis is zijn reputatie als ©en <l r
merkwaardigheden van Europa ten vHe
waardig. Die grootte vierkante torens, de ho-o-
ge, massieve muren en Gotische bogen
„die ,ails vuurpijlen de licht doorklieven en
Voor hun v|al als worden opgehouden drov
een almachtig© hand", zo-c-als Mootalamb rt
zegt- maken hot tot een middeleeuw.seha
sterkte, gevangenis, paleis en kathedraal te
gelijk. iW<ij zien de loggia, va,n waaruit Zijne
Heiligheid d-e geloovigen pl-aicht te zegenen,
die op de binnenplaats Verzameld waren;
het kleine torentje, eens versierd met de zil
veren klok, die alleen geluid weiti bij den
docd of de verkiezing van een Paus; licfc
vierkante Venster Voor den -officier van da
Zwit-seTöche garde, die moest- toezien, dat
geen ongewenschl© brzr.eker de groet3 trap
beklom; de hoog© kapellen en d 'age gewel
ven, waar het Heilig College b'jcenkwam om!
een nieuw hoofd va-U de Kerk te kiezen; de
groo-t-e keuken met den onmetelijken' snho-or-
st-een, waarin een gebeele os geroosterd zou
kunnen worden. Als ..Ba-edeker' of ean aln-
dere reisgids in verrukking spreekt over het
Pauselijk pa-leis, overdrijft het bleek nietl
INDUSTRIE IN DE MIJNSTREEK.
Men schrijft uit Heerlen aan de „Limb. Koe
rier"
Alhier heeft zich gevormd eene naamlooze
vennootschap „Constructie-werkplaats Lim
burg", welke zal werken met een half millioen
gulden. Commissarissen zijn: W. D. M. König,
Nijmegen; jhr. mr. L. v. d. Maessen do Som-
broff; L. L. Polis, Arnhem; jhr. mr. Cih. Ruys
de Beerenbrouck en H. Seijdlitz, Maastricht.
De directie bestaat uit de heeren B. F. Van
Mals-en, Helmond, en Henri v. d. Voort, inge
nieur alhie?.
Voor onze mijnen zal deze inrichting in vele
behoeften voorzien, want thans rijn deze in zeer
vele gevallen aangewezen op ver-af gelegen of
buitonlandiS'C-he constructiewerkplaatsen. Deze
inrichting zal weer aan vele handen werk bren
gen, en wat wij vooral toejuichen, is, d'at de
werklieden aandeel in de winst krijgen.
Deze constructiewerkplaats zal gevestigd
worden in den omtrek van het Eschenderveld
alhier.
In öe iaaxsxe ych^ime maü-svergadering is
naar aanleid-ing van een vraag, door een der
99
110.)
Het scheen hem toe datpBerthier van zekere
dingen op de hoogte moest gehouden worden
en naar gelang van den ioop> Welke ket gQ
sprek zou nemen, besloot De Graves dat hij
meer of minder zou uitlaten.
Hij vond Louis in uiterst opgewonden toe
stand.
Wat scheelt jet vroeg de directeur van
de Nation Francais®.
Heb je dan in do laatste dagen de bla
den niet gelezent antwoordde Berthier hem.
Neen, mijn vrouw is zwaar ziek en zij
neem<- fü mijn tijd in beslag.
wijkt haar koorts nog niet? vroeg Louis
met een afgetrokkenheid, die veroorzaakt
moest worden door een ernstige zaak, want
gewoonlijk namen zjjn kinderen, en vooral
Francois©, een eerst© plaats bij hern in.
Neen, antwoordde I)6 Graves, de koorts
tvykt niet en 'aar zwakte neemt toe.
Op haar leeftijd en niet haar geste] zal
<mt mets uitmaken, zeide de baron Maar
dat is eerst een lastige en pijnlijke zaak, die
mij overkomen is!
Wat dan?
Die ellendige Claïn heeft het gebeurde
op mij verhaald en laat mij aanvallen door
al de dagbladen die op zijn hand zijn. i
Waarom?
Louis, die blijkbaar door deze vraag gehin-1
derd werd, bleef een oogenblik het antwoord
schuldig. Eindelijk zeide hij:
Dat is weer zoo'n nieuwe schurkenstreek I
van hem, maar dezen keer gaat zijn gemeen
heid alles te boven.
Engène wist, dat Claïn tot alles in staat
was. j
Wat heeft bij je dan toch gedaan? vroeg
bij.
Een paar maanden geleden kwam Seg-
rist, die uitvinder, dat weet je wel, vermoeid
°n gebelgd over do tegenkantingen, welke
z,Ju zaak bij liet ministerie ondervond, bij mij
om kapitaal vragen.
Daar heb je me niet van gesproken!
J© hieldt je toon evenmin met de zaken
bezig als nu.
Ga maar voort.
Ik heb zijn zaak onderzocht; ik heb die
zóó mooi gevonden dat ik aan Sergrist heb
voorgesteld, hem minder rente voor liet geld
te laten betalen, dat hij no-odig had, op voor
waarde, dat hij een klein eontractje met mij
sloot, waardoor bLi mii een gedeelte van zijn
uitvindingen geven zou, indien ik dat zaakje
voor hem opknapte.
Eu toen?
Daar de zaak kolossaal kon worden, in
dien zij goed werd op het getouw gezet, ben
ik Claïn gaan opzoeken, om hem te vragen
mij te helpen.
Wat 'n stommiteit!
Je weet dat hij anders tegen ons zou ge
weest zijn.
Verder!
Claïn vond eveneens dat liet een uitste-,
kend zaakje was en heeft zich met alles he-j
last; hij heeft voor mijn oogen millioenen en
millioenen doen glinsteren.
En hij heeft je er weder in laten loopen?
En hij heeft alles voor zich zelf behouden,1
niet waar? i
O! Als het dat maar alleen geweest ware!
Haast je wat, je maakt me bang! j
Claïn heeft beproefd de ontdekking van
Segrist aan Engeland te verkoopen! j
Hij heeft het dan toch zeker slim aan-
gelogd, hoop ik? vroeg de directeur van de
Nation Francaise, die in zijn hart een even I
groote schelm was als zijn oom.
Ja zeker! Alles is aan 'tlicht gekomen.
En nu. dank zij zijn betrekkingen en zijn in-1
vloed, heeft bij zich er weten uit te redden
en beproefd alles op mij te werpen.
Do Graves sidderde. Dat was inderdaad
hoogst ernstig.
Vertel mii nu eens, hoe de gebeele zaak
gegaan is, zeide hij na eenige minuten: want
er is iets tussehen jelui voorgevallen, na
tuurlijk. En tracht zoo duidelijk mogelijk te
zijn, indien je wilt dat ik je verdedig in mijn
blad en je partij opneem.
Geheel op zijn gemak en zich met groote
behendigheid ten koste van Claï schoonwas-
schend, maakte de baron aan zijn schoon
zoon het tooneel in de Club kenbaar en deel
de den verkorten inhoud mede der artikelen,
die hem in de verschillende bladen en vooral
in de Phénix beschuldigden.
Maar dat is afschuwelijk! riep De Gra
ves uit. Indien Fraucoise mij een oogenblik
tijd laat vandaag, loop ik dadelijk naar het
bureau. En wees maar niet bang, die fielt
van een Claïn zal behandeld worden zooals
hij het verdient!
Hij dacht na en voegde er, als door een
voorgevoel beangstigd, bij:
't Is misschien heter hem van iets an
ders te betichten, hetgeen niet moeilijk zal
zijn, en dan maar die Engelsehe zaak te la
ten rusten. Wat denk jij ervan?
Louis vond dat niet zoo goed. Hij wilde
liever dat zijn schoonzoon den Amerikaan
dver het punt in kwestie zou aanvallen.
Voor het overige had Claïn nog geen uit
voering gegeven aan de hevelen van Monte-
Léone, en was hij nog niet hij Berthier ge
weest, om hem aan te manen, geheel en al
de betrekkingen, welke hij weder met Enge
land had aangeknoout, te verbreken, indien
hij niet dienzelfden dag nog door hem in de
Kamer wilde worden aangeklaagd.
Nu ik naar jou geluisterd heb, zei Do
Graves tot zijn schoonvader, moet je ook mij
gehoor schenken. Er gebeuren hier in linis
zeer ernstige dingen, waarvoor ik je hulp
noodig heb.
Je maakt me beangst. Spreek, wat is er?
Toen ik je de hand vroeg van Francois©,
ben ik ongetwijfeld door jou verdacht van
berekeningen.
Op dat tijdstip was dit nauwelijks mo
gelijk, omdat je mijn moeilijke positie even
zeer ken-det als ik.
Dank je!... De groote liefde, welke ik'
voor baar gevoel sedert langen tijd, heeft
mij het plan doen opvatten om een kolossaal
fortuin voor baar door mijn werk en mijn
invloed te verdienen en je in staat te stellen
je terug te trekken. Daarom moet Francois©
gebruik maken van de millioenen, die haai
in den schoot gevallen zijn. Maar het onga*
luk wil nu, dat Fraupoise ziek wordt, en d«
dokter denkt dat zij wel vergiftigd zou kuu^
nen zijn.
Bij deze woorden sprong Berthier op.
Vergiftigd! herbaalde hij. Dan tooh z<H
ker bij toeval!
Dat weet men niet.
Maar word ik dan krankzinnig? jponK
pelde hij verschrikt.
Die groote woorden zijn nutteloos, ant>
woordde Do Graves. We moeten waken tegen
