DAGBLAD voor NOORD-en ZUID-HOLLAND.
STADSNIEUWS.
Het Maria-Congres te
Maastricht.
EERSTE BLAD.
R.V. HET HAARLE1SGHE ASSURANTIE-
EN COMMISSIEKAM
RIJDAG 16 AUG. 1912
37ste Jaargang No. 7907
bureaux van Redactie en Administratie
"ABONNEMENTSPRIJSi I weaui wmww en ««m-p-i™.. PRWS MR ADVERTmTIëNt
Vóór dTri..teoó? waar oen «gent is eerastled (kom de, gemUt KmderilUISVM* 29-31-33, HflaPlem Bollen Haarlem en de Agentschappen 15 ct. per regel. Bnitenl. 20 ct
i Af™nderlUkerlmmPmeraSen Nedèrlan,i franeo per eirl j Intercommunaal Telefoonnummer 1428. Dienstaanbiedingen 25 ct. (5 rcgela), driemaal voor 50 ct (A contant).
Dit nummer
twee bladen.
bestaat uit
Haarlemsche Alledagjes No. 644.
Tel. 899.
HEME HMEMSCHE MMT
o «nriATi Hnnrlpm - 71.85 I a ma «iff* 8 Van 6 regels GO cent (contant 50 cent). Iedere regel meer 10 ct
II I -M
1000
GULDEN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
Alle betalende abonné's op dit blad, die In het bezit eener verzekeringspolls zfln, z(Jn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor»
GULDEN bij ffR GULDEN bij flfSÜ GULDEN bij
400
GULDEN bij
overlijden.
300
verlies van een
hand of voet.
150
verlies van
één oog.
100
verlies van
één duim.
60
GULDEN bij
verlies van
één
wijsvinger.
15
GULDEN bt
verlies van
één anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappö JRollandsche Algemeene Verzekeringsbank" te Schiedam.
AGENDA. 17 Augustus.
Gebouw „St. Bavo" R.K. Volksbond
8 uur Hulpspaarbank (Schoterkwartier).
Half 9 uur Spaarkas „St. Nioolaae" (Winter
provisie). Half 9 Spaarbank. Inschrijving
Coöperatieve Bakkerij.
Buitensocieteit „Trou moet Blycken"
8% uur Haarl. Muziekkorps. Concert.
Het Blauwe Kruis 8—9 uur Con
sultatiebureau voor drankzuchtigen.
Teyler's Museum Tentoonstelling
van moderne aquarellen.
HET WEER. i
Het is het onderwerp van den dag, méér dan
elk ander in deze diagen.
,\\e staan er mee op en liet kwelt ons vian den,
morgen tot den avond: diat we Inu in de muandl
Augustus nog geetn enkelen djajg met draaglijk
jweer hebben gehad; al maar regen en donkerte.
W eloopen nu met dikke jassen aan, midden
in den zomer, ,of 't November was, en in Juli
.twisten we niet hoe dun ons te kleeden om de'
t warm tel
Nu leven we in een eigenaardig klimaat, en we
zijn gewend aan de grootste wispelturigheden
van 't weer, niet 't minst in de laatste jaren.
Maar niet ieder jaar worden we door de weers-i
veranderlijkheid zóó geplaagd aLs dezen zotnerf
Voor de yacantie-menschen si 't nog 'i ergste:
een !h cel jaar werken, om djan in j;e weelde
ivacantie geen zon of heldere lucht la zien.,..,#
i Dat 't maar gauw anders moge worden I
(Van onzen specialen verslaggever.)
W oensdagavond.
Maastricht is feeststad nu. Voor iemand,
j niet dagelijks komende, door de over 't alge-
<meen niet al te breede straten, is 't vreemd,
i lijkt 't een heel andere stad. Het verschil ia
te plotseling voor hem; hij zag niet, hoe de
'stad veranderde, hoe de sieringen langzaam
klaar werden, hoe 's avonds na winkeltijd al-
len bezig waren aan straat en geveltooi.
Den eersten indruk dien ik kreeg van Maas
tricht, was er een van verbazing, van ver
stomd staan. Bij straatversiering voor een of
ander feest kan men bewonderen, mooi vin
den; maar 't vreemde hier voor iemand uit
boven-Holland is, dat 't hier hulde, openlijke
hulde is voor iets specifiek katholiek. Helaas,
wij staan verbaasd daarover, durven ons zon
der 'tte zien, niet voorstellen dat zoo gods
dienst tot uiting komen kan, uiting in groot-
'sche openbaarheid. i
Overtuigd is men er van dat 'tdruk zal zijn
in Maastricht, dat duizenden er heen zullen
trekken om bij te wonen en mede te vieren
:de grootsche Maria-hulde.
Vanmorgen begon de vreemdelingenstroom,
;om nu verder aan te houden trein aan trein,
tot Zondag.
Bij 't binnenkomen van Maastricht, pas het
station uit, valt al dadelijk op, dat flink aan-
igepakt is, gezorgd is voor regeling van die
ij^enschen massa's, die vooral zich opdringen
^'t station bij 'tweer heengaan. Eerst lijkt
't di0 barricaden en schuttingen om
op lonsp^n af zetten, maar dadelijk valt
ling. practieche indeeling tot massa-verdee
Dadelijk
stad is. oen men Maastricht nu Maria-
pon afschildert^® eerepoort r«st> met er°P
beeld van de hf nuT alom bekend
hoornen bochten epa^J^ ^nga de}*aX
opgoeierd door gele Cc fu,SCh
men tusschen 'tdonke ™alZ T w
.Veer vlagjee-elierten aan Verder
nmelingei-d, of lichtkleurige guirland^met
Meggen en bloomen van velerlei kleur. Maar
bovenal heerschen hier de Maria-kleuren 't
plaaw ea "t wlt;helder lichten ze uit tussoken
'sparre- of eikenkransen. Allerlei versierin-
Ifen zijn hier aangebracht, te veel om ze na
te gaan. straat na straat, maar ook alle too
ien ze de vrijgevigheid en liefde der Maas-
richteoaars voor de Koningin hunner 6tad.
fypisch# Marfa-altaartjes zijn opgericht op
Atraathoeken en pleintjes, nisjes, waarin het
fsseJd van de Sterre der Zee tusschen bloe-
jaeu «n gloeilampjes; schilden en vanen met
hei er lel geschriften hangen gespannen dwars
fv«r de 8traat, of weer elders staat de Li-
jame der H. .Maagd neergeschreven in blauw
pi wit rp sc nil den, tel kens oen aanroeping,
een heele straat lang. Een typische siering
wil ik hier nog even melden: het mooie ge
bruik gemaakt van de telefoonpalen. Op één
is aangebracht hoven in top een groot Maria
beeld, van waaraf neergaan lange, rijk-kleu
rige bloemslingers. Aan den voet van andere
bouwde men altaartjes met Mariabeelden,
maakte er perken om, terwijl de paal met
slingers van groen en van bloemen en schil
den en doeken met vrome aanroepingen er
boog boven uitsteekt als bloemtoren.
Gaat men vanuit Wijk naar Maastricht,
dan opeens houdt alle siering op, zoo nu nog
slingerden de gele en blauwe en roode vlag
jes wapperend in lichte kleurenmengelen,
maar dan niets meer. Dan stijgt de weg zacht
omhoog, men komt op de Maasbrug, hier was
versiering niet mogelijk. Maar goed is het
wel even dat weg zijn van tooi en van feest-
smuk, te mooier is dan de verrassing als
men ineens nu komt onder een sparrendak
met witte en blauwe bloemen. Ineens is men
dan weer te midden van feest, nadat men
een oogenblik te voren nog neerzag op de
Maas, die daar diep onder de brug kolkt,
en onrustig woelt, als zeer nijdig en onte
vreden over haar onbevaarbaarheid.
Ik heb nu heel vluchtig u iets gezegd over
de versiering der stad, graag zou ik u rond
leiden willen, straat voor straat, om mee te
doen bewonderen de Maria-liefde. en den
kunstzin der Maastrichtenaars. Maar zoo
veel is er thans te vermelden, want niet al
leen uit zich hier de hulde in zinnelijk zicht
bare sieringen, er wordt andere, nog groo-
tere hulde gebracht, hulde, die niet alleen
herinnering bijlaat van mooi-zijn, maar die
ons sterkt en betert.
Niet overdag slechts is Maastricht in feest
tooi; 's avonds zullen straten en huizen afge
lijnd worden door gloeilampjes en vaderland -
sche vetpotjes. Niet een paar straten, maar
heel Maastricht haast, evenals het nu reeds
in bloementooi is, overal. Van huis tot huis,
over en weer, zullen lichtjes zich rijen, die
vroolijke feestsfeer brengen zullen, met hun
flakkerend geel wit licht in do smalle stra
ten. Hierover zal ik u nog schrijven, pas la
ter wordt die verlichting ontstoken, boven
dien lang niet is men overal gereed, ijverig
en vlug wordt alles nog gesmukt en frisch
gesierd.
Om half zes knalden op zware schoten, na-
rollend langs den Maas-oever. 'tWas een
laatste aankondiging voor de nu vlakbije
j opening.
Zes uur had de plechtige opening plaats in
de voormalige Dominicanenkerk. Een mooi-
oud, eerbiedwaardig gebouw. Maar men had
t verlevendigd door langs de oud-grauwe mu-
tvÏ i J"6epannen> Hebt, zacht-groen.
Dit helderde t gebouw op, deed 'tfrissoher
en vroolijker schijnen, wat past hij een fees
telijke opening.
Groote siervanen en wimpels hingen neer
vanuit de gewelven, terwijl aan de kolommen
vlagtropeeën kleurden. Op 't podium tusschen
hoog op groen en bloemen een groot Maria
beeld, als Sterre der Zee, er voor busten van
den Paus, van Koningin en Prins. Vol werd
'tdaar met hoogwaardigheidsbekleeders,
geestelijke en wereldlijke. Plechtig werden ze
ingeleid door commissarissen van orde. Daar
waren Mgr. Drehmans, bisschop van Roer
mond, Mgr. Meeuwissen, de oud-bisschop van
Curacao, de abten en dekens uit het bisdom,
seminarie-professoren en andere hooge gees
telijken. Dan de Commissaris der Koningin,
leden van Gedeputeerde Staten, burgemees
ter en wethouders, de president der recht
bank.
Na de uitvoering van het „4ve Maris Stel
la", door het zangkoor der O. L. Vrouwekerk,
sprak allereerst Mgr. Dr. Menten eenige
woorden van welkom en la» de telegrammen
voor, ingekomen van de Belgische en Hol-
landsche bisschoppen, waarin deze hun
vreugde betuigden over Noord-Nederland's
eerste Maria-Congres en beloofden en schon
ken den besten zegen aan allen. Van Kardi
naal Van Rossum, hoe 'them een behoefte
was zich aan te sluiten bij de hulde; hoe 't
hem speet niet te kunnen komen, ondanks
zijn wenschen en hopen. Toen schoot er plots
somberte, of liever droefheid over te vroege
heengang, over allen in de stampvolle kerk-
zaal, toen Mgr. Menten diep-ontroerd de voor
lezing aankondigde van den pas overleden
Kardinaal A. Fischer. Nog pijnlijker werd
die smart, toen die hartelijke, diep-gemeende
woorden door de zaal klonken: „Ik kom zoo
graag naar uw Nederland, dat mij zoo dier
baar ie, vooral Maastricht is mij zoo dier
baar en dan nu met dit Congres ter eere van
Maria".
Zwijgend waren allen opgerezen bij 't voor
lezen dezer woorden.
Daarna verzocht Mgr. Menten aan den bis
schop van Roermond den zegen voor de Con
gressisten.
JJ;0.en besteeg deze onder applaus het spreelc-
B om Plechtig het Congres te openen.
rr,.no0e gaarne> aldus Z. D. H., zou ik dit Con-
openen met een groote lofrede op Maria;
gaarne zou ik wijzen op de beteekenis
van zoo n congres; zou ik hulde willen bren
gen aan allen van verre er voor gekomen en
aan de Maastrichtenaars voor hun voorbeel
dige voorbereiding. Maar ik moet zeer kort
zijn. Ik hoopt dat dit Congres de stoutste
verwachtingen van het comité zal overtref
fen. Moge dit congres een algemeene herle
ving wekken van Mariavereering m Neder
land.
Mgr. Menten dankte hierna den bisschop.
Twee telegrammen werden verzonden: een
aan Z. H. Pans Pius X en een aan H. M.
Koningin Wilhelmina.
In plaats van Z. Exc. J. Helleputte, Minis
ter van Staat van België, die door ambts
bezigheden op 't laatste oogenblik helaas was
verhinderd, trad nu op Kanunnik Franken
van Averhode, reeds bekend van het eerste
Maria-Congres aldaar. Allereerst bracht Mgr.
den feestgroet der Belgen, want hier hij de
opening moest toch ook een Belgische stem
weerklinken. Vond hij 't jammer dat men ver
stoken bleef van de forseh-gespierde taal van
Helleputte, al was zijn kracht zooveel min
der, toch was hij overtuigd, dat in hartelijk
heid van Maria-liefde hem zelfs geen Staats
minister zou overtreffen. (Applaus).
Een Maria-congres heeft niet alleen ten
doel ons persoonlijk te sterken, maar we
moeten er apostelen door worden.
Spreker behandelde hierom: Maria, als
echtgenoote en moeder. Hoe men hierin Ma
ria na moest volgen. Vooral tegenwoordig is
dit zoo noodig, daar toch groote miskenning
heerscht van het huwelijk, men wil het weg
hebben. Als hoofdredenen gaf hij hiervoor
aan: steeds onvoldane genotzucht en afschrik
van toewijding en opoffering. Spreker spoor
de aan in kraehtig-boeiende woorden tot hu-
welijks-naleving volgens de christelijke rege
len, dat er vooral noodig was voor een vrouw
toewijding en opoffering; is deze er niet: het
eerste kwaad dat er uit voortkomt is de angst
voor het moederschap. Hij toonde aan en het
duidelijk voelen de groote opoffering en toe
wijding van Maria, dat ze niet Moeder Gods
wilde zijn uit ijdelheid of zucht tot zelfver
heffing.
Moeders, richt uwe oogen op Maria. Vol
breng- uw roeping, door God den Schepper
der natuur u opgelegd, durft te dragen de
smarten en de zorgen van een talrijk kroost.
Schenkt schepselen aan God, strijders voor
den strijd hier op aarde, leden aan de H.
Kerk. Luid applaus beloonde den spreker
voor zijn boeiende rede en bewees hoe men
meeging en voelde met zijn woorden.
Hierna trad iemand op, die door zijn groote
Mariakennis, zooals Mgr. Menten zeide toen
hij dezen spreker inleidde, door zijn lang
jarige studie van Mariavereering in schil
der- en beeldhouwkunst, in architectuur en
literatuur, wel recht van spreken heeft over
dit onderwerp: Pater J. A. F. Kronenburg
C.ss.R., de schrijver van het bekende groote
standaardwerk: „De heerlijkheden van Ma
ria". Aanstonds al werd de sympathieke re
denaar met luid applaus begroet Maria is
werkelijk de Moeder van God, dit onderwerp
behandelde de gewijde spreker op boeiend-on-
derhoudende wijze. Vanaf Ephese had steeds
het woord weerklonken: Maria is waarlijk
Moeder Gods. Steeds verder en verder klonk
het. Beter en sterker nog dan in andere lan
den klonk het in Nederland, hier werd de
waarde, de overtuiging, die men er aan hecht
te, door geweld getoetst. De stem der dwaal
leer werd gehoord tot in de eigen kerkge
bouw. Met geschiedkundige feiten toonde
spreker aan hoe vanaf de eerste verkondi
ging van het Christendom in Nederland, ook
die waarheid verkondigd werd. Hoe het in
Holland het eerst werd gemeld te Maastricht
door bisschop Servatius. Ook door het volk
werd Maria als Moeder Gods gehuldigd, we
vinden deze vereering terug in de volksdich
ten. Spreekt men van „duistere" middel
eeuwen, juist in dien tijd. bleek de waarheid
het duidelijkst, duisternis was er toen niet,
maar helder-blij zonnelicht. In de 16e eeuw
pas kwam de duisternis, diep en dicht voor
hen, die ze verkozen. De scheuring kwam in
de Katholieke Kerk, het Protestantisme ont
stond. Hoevele dogma's de Protestanten ook
verwierpen, niet dat van het goddelijk moe
derschap. Luther en Calvijn erkenden het
beide. Maar er is n°£ een secte, de Doops
gezinden, en deze loochenen Maria's moeder
schap. Allen ontkennen de Onbevlekte Ont
vangenis, de ten hemel opneming, haar voor
spraak bij God. Maar ieder Katholiek pries
ter en godgeleerde verkondigt openlijk en
luid: Maria is waarlijk de moeder van God.
Wij zijn zonen der heiligen, laten we het
ook hierin zijn, dat altijd beleden zal blijven
de leer van Maria's goddelijk moederschap.
Luide bijval volgde op deze schitterende rede,
de rede die ongewild weer deed uitkomen
Pater Kronenberg's diepe kennis van Maria-
geschiedenis.
Als slotnummer voerde het O. L. Vrouwe
koor de Regina Coeli uit. De pauze tusschen
de verschillende redevoeringen in werden
aangevuld door muzieknummers van de
Itvanti-kapel, die ze keurig ten uitvoer
bracht.
Zoo is dan het tweede Maria-Congres
schitterend geopend door deze eerste verga
dering. Gaat 'tzoo door, wat zeker is, beslist
zal 'tniet onderdoen voor dat van Averbode.
Dik dromde 't na de vergadering op van de
velen in alle straten, overal was men bezig
met ijver, waar men morgen reeds klaar moet
zijn voor processie en optocht. Nu al lijkt
Maastricht vol, maar 't stroomt door, trein
na trein, drom na drom, vanuit Wijk naar
Maastricht, gerust kan men zeggen dat nu
de meesten er nog niet zijn.
Directie E. BRANTJES.
Donderdagmorgen. Damstraat 27.
Was 't gisteren al donkere lucht, met dun
ne regen, schuin weggestriemd door wind,
men had toch hoop op beter weer. Vooral
daar 's avonds 't weer goed was. Men profi
teerde ervan om lampions en vetpotjes te
hangen aan de over straat gespannen draden.
Maar vanmorgen was het nog triest, de
regen bleef doorgaan een dunne, alles door
dringende striemregen. De gelatine-vetpot-
jes die hingen in kleurige rijen onder de
bloemslingers, ze krompen ineen, rimpelden
weg, om dan neer te platsen op straat als
kwallige kleurglonipjes. Is 't jammer de
somberheid van het weer, veel afbreuk deed
het toch niet aan de morgenplecbtigheden.
En nog meer openlijke huldebefcooningen zijn
er op latere dagen. Maar laat ik u geleidelijk
verhalen.
Kroning van Maria.
Om 9 uur was de pontificale Hoogmis, j
waarna de kroning zou plaats hebben van
Maria als Sterre der Zee. Vol, overvol was i
de kerk, dicht bezet alle stoelenrijen, volge-1
dromd stonden de gangpaden. Maar er
heersohte orde, rustige orde. Vanaf 't hooge
zangkoor was 'teen grootsch aanblik. Hier
was plaats voor enkele bevoorrechten slechts
der pers, waartoe door een gelukkig toeval,
('t wegblijven van een mijner Belgische col
lega's) ook ik behoorde. Want ook daar was
het vol, daar stond het groote mannenkoor,
en er tusschen door wriemelend, die kleine,
lastige zangertjes, die langs je stoel opklom
men en drongen om ook iets te zien.
Slechts heel kort kan ik u een beschrijving
geven der O. L. Vrouwekerk. 't Allemoodig-
ste, 't Priesterkoor, is zeer boog, waar naar
toe leiden twee ronde boogtrappen. Tusschen
deze in is een klein altaar, waarop nu stond
het wonderbeeld van de Sterre der Zee, in
kostbaren purper-mantel. Rijk omgeven met
bloemen en groen. Aan haar voeten eenzaeht-
blauwe ster van licht en lager in klein-witte
gloeilampjes: „Sterre der Zee, bid voor ons".
Achter op 't hooge priesterkoor 't groot-
schitterend in geel-glanzenden schijn van
vele kaarsen-kransen. De versiering der kerk
zelf was in rood gehouden, twee groote kro
nen aan de gewelven, waar van afslipten
lange wimpels, langs de kolommen roode ba
nieren met wit schild, waarop Maria-emble-
men.
Voor de Mis was het een aankomen van
hoogen, geestelijken en leeken, zwarte figu
ren, die de kolomrijen vulden rondom het
koor. Geestelijken van alle orden. Stemmige
zwarte, dan weer heel witte, of monniken in
wijde pij, wit en bruin of zwart.
Bij 't gaan naar het altaar: de plechtige
stoet, de Misdienaars in helrood en wit, gees
telijken in lange rij, dan de 8 Malthezer rid
ders in hun schelroodo kleedij, met witte
broek. De zes gemijterde abten en Mgr. Meeu
wissen, die statig opgingen in wijd-plooiend
staatsiegewaad. Dan Mgr. Drehmans onder
een troonhemel. Wat zal ik verder u melden
van de H. Mis, zooveel is er, de eene hulde
verdringt haast de andere.
Eerst nog de wijding der kronen, voor het
beeld van Maria en Jezus. Toen kwamen de
assistenten voor de H. Mis binnen, pleobtig
afgehaald. Maar laat ik liever iets zeggen
nu van de kroning, 'thoogpunt der eer. Na
de H. Mis vulde heel het priesterkoor zich.
Om 't beeld de bisschop, de abten, kanunni
ken, achter het beeld lichtten hel de kleuren
der Malthezer ridders. Achter de vele gees
telijken in plechtgewaad, al 't zwart van de
leeken, die eerst vulden de kolomrijen. Luide
klonk 't „Regina Coeli" op door de kerk, ge
zongen door de geestelijken.
Toen plechtig plaatste Mgr. Drehmans, de
goud-schitterende kroon, die hel flikkerde en
blonk door de vele edelgesteenten op 't hoofd
van 'tbeeld. 'tWas nu gesierd met het vro
me Maria-geschenk van Maastricht, de kost
bare kronen voor Maria en Jezus. Onmiddel
lijk hierna sprak Mgr. Menten vanaf den
preekstoel een enthousiaste kroningsrede uit,
waarin hij Maria groette, Maria pas ge
kroond. Waar hij in meldde hoe begeerig de
Maastrichtenaars waren om alles bijeen te
brengen voor die sieraden, hoe er wedijver
voor bestond bij allen. Maria's zegen smeekte
hij af voor allen.
O, Koningin, o Moeder, zegen in deze plech
tige stonde, zegen, o zegen, onzen H. Vader,
den Paus, zegen onze beminde Koningin, ze
gen de Kerkvorst, die U kroonde, met lange,
gelukkige jaren. Zegen Maastricht en zegen
ons allen, laat Maastricht zijn en blijven Uwe
stad, de stad van Maria, zoolang de torens
van Uw heiligdom ten hemel rijzen, zoolang
een Maastrichtenaar kan opgaan den bidweg
van Maria!
En daarom willen wij ons toewijden aan U,
daarom vallen wij allen op de knieën en hef
fen w(j de biddende handen op tot U. Wij
willen Uwe kinderen zijn, wees, o wees onze
Moeder tot in den. 'Ved".
Sluit elke soort verzekering.
De Processie.
Gauw spoedden we ons weg om onze
plaatsen in te gaan nemen voor de processie.
Dicht-vol stonden de straten, de helaas zoo
nauwe, zoodat twee of drie rijtjes mensehen
er slechts staan konden. Maar waar meer
ruimte was, daar stond men opeen in dichte
opstuwing. Ramen van huizen, en lage afda
ken, alles was vol, overvol. Maar ook hier
orde, geen angst voor dol doordringen van
menigte. De pers was genesteld op een tribu
ne, gebouwd op een speelplaats-portiek, vlak
bij een kolk, waar de processie om heen
kwam, zoodat goed te zien was, groep voor
groep. Nog altijd siepelde er dunne regen,
maar invloed had het op niemand.
Voorop weesmeisjes en jongetjes, geleid
door vrome nonnetjes, met blauw-witte Ma-
ria-cocardes op hun stemmig-zwart kleed.
Dan de Koninklijke Harmonie en er achter
broedermeesters van alle parochies, onder
broken telkens door lief-kleine bruidjes, die i
bloemtuiltjes droegen en gulden siertakken.
Congregaties en Vincent movereen igingen,
ze volgden elkaar nu op in bonte afwisseling
van vanen en banieren en er tusschen stoe
ten van bruidjes, voorstellend de geheimen
van den H. Rozenkrans in dubbele tientallen.
Blauw de blijde, rood de droevige, en geel de
glorierijke geheimen, of andere kinder-stoet-
jes, met kleine ernstige patertjes in hun.
midden. Een groote groep maagden, in witte"
lange gewaden, met blauwe sjerpen en schil-'
den op de borst met de zespuntige Maria-
ster om de lang-losse baren een gulden band,:
waarop ook de sterre schitterde. Maar dan'
honderd wel waren het, die blijde jubelklan-1
ken zongen en op munt wuifden en zwaaiden'
met lang zwiepende palmtrekken. Toen rees
hoog op, uit hoven alles, het beeld van de
Sterre der Zee, hoog getorst op een praal-
baar op schouders van priesters gedragen,
't Blonk en schitterde nu in 't volle daglicht
met. fonkelenden stralenkroon, terwijl de
kostbare siermantel lang afhing in mollige
plooien. Dan lange rijen van priesters, Je-
suieten en Franciscanen en andere orden,
allen in koorhemd, die de kostbare relieken
torsten. De gouden borstbeelden van Maas
tricht's vrome bisschoppen, met erin hun
eerbiedwaardige overblijfselen, hoog op de
schouders gedragen. Andere reliquiën van
Maagden, Belijders, Martelaren en Apostelen,
van de H. Anna, de H. Jozef en van Maria,
allen gevat in kostbaar goud of zilver. Toen
weer andere religieuzen en dan twaalf wie-
rookers, die slingerend hun reukvaten zwaai
den met forsclie regelmaat. De hoogere gees
telijken, aan liun einde de zes gemijterde ab
ten en den bisschop van Curacao. Dichte
rijen waren 't van geestelijken aller orden,
getooid in kostbare koormantels, rijk aan
goud. En eindelijk, onder groot-breeden, rijk-
gouden troonhemel, 't Allerheiligste, omge
ven door de Malthezer ridders met opgehe
ven degens. Er achter de Commissaris der
Koningin, leden van Gedeputeerde Staten en
andere hoogen. Nog twee heeren achter tot
slot, en voorbij was getrokken de lange, rijke1
processie, om weer heen te keeren naar de!
Lieve Vrouwekerk.
Heel vluchtig lieb ik u 't bier verhaald, op
gesomd haast. Voldoende moge 't. zijn echter
u een beeld en indruk te geven van Maas
tricht's Maria-hulde, hulde zooals men die t>"
ons in Holland niet kent.
De religieuze optocht.
Onderwerp van dezen stoet, uit drie deelen,
bestaande, is: Maria's heerlijkheid en glorie.;
In 'teerste deel wordt uitgebeeld: de vooraf-;
beelding der H. Maagd in liet Oude Verbond,'
in 't tweede: de tegenwoordige vereering der!
H. Maagd, en dan: Maria's verheerlijking in!
den Hemel. 1
Tweemaal trekt deze stoet rond: eerst van-,
middag; voor de tweede maal Zondag, laugi?
veel grooteren weg. Ook de stoet zelf is dart
grooter, daar nu bet geheele tweede deel ver-!
viel; dit wordt gevormd door broederschap
pen en vereenigingen uit heel Noord- ea
Zuid-Nederland. Velen ervan zijn nu nog niet
hier, komen Zaterdag pas of Zondag, dan ook
zijn er vergaderingen dier verschillende bon
den.
't Weer was nu beter vanmiddag: bijna of
geheel droog. Voor de eerste rondtrekking
waren geen plaatsen vastgesteld voor de pers,
zoodat we trachten moesten een gunstig punt
te bereiken? Waart In de nauwe straten met
nog kans dat het papier wegregent onder je
potloodt
Met een Jetsnie-t j ouxualiat (die bestaan hiei:;
ook al, ten minste tijdelijk) world ik op
lalanVrtalge aiaïistoihds liefderijk opgenomen
idoor zusters vian een iWbesluiM. Mooi konden,"
we h!ier dë tocht zien voorbijtrekken en wa
ren bev'eilicd voor alles.
