Romeinsche Kroniek.
VROOLIJK ALLERLEI,
Uoor onze 3ongc«$ ei meisje*.
Amsterdamsclie Beurs.
0r lodingen.
nieuwe opgaven.
l
Beste üriendjei e> Uriettdiimetie$.
J. BURGER Co,, Bakenessergraciit 6 en 7. Wapenmagazijn. Ook op afbetaling.
•xxxxxxxx
•xxxxxxx
X X X X
•XXX
xxxxxxxx
J
Correspondentie.
De vorige week had ik het genoegen te con-
stateeren dat het met 's Pausen oudste zuster
wat beter gaat. In het begin van Juli had
Mej. Rosa eene kleine beroerte, die haar aan
de eene zijde verlamde. Na acht dagen was
dit echter geweken en had zij het gebruik
der spraak, van arm en been weder terug
gekregen. Van uitgaan is echter geen sprake
meer, zoodat zich nu bewaarheidt wat zij mij
met tranen in de oogen zeide, eenige jaren
geleden: „Toen onze broeder voor het Con
clave naar Rome vertrok, ging hij de kooi
van het Vaticaan binnen. Gouden kooi, ja,
maar een kooi waar hij nooit uitkomt. En
wanneer wij nu ouder worden eu ziek zijn en
sterven gaan, zal hij, aan wiens zijde wij ge
heel ons leven hebben doorgebracht, ons in
de laatste ure niet kunnen bijstaan." 't Is
bitter hard. Trouwens Leo XIII heeft het
ook ondervonden toen Zijn broeder, Kardi
naal Pecci, in het Barberini paleis overleed.
Dubbel hard, waar slechts weinige schreden
de iamilieleden van elkaar scheiden.
Wat heb ik met groot genoegen kennis
genomen van de oprichting der „Liturgische
Vereeniging"!
Welk een pracht-denkheeld is dat, een
mooie vrucht bij Haarlem's herder's zilveren
jubilee. Een der machtigste factoren voor
echt, opgewekt, bewust katholiek leven, is de
kennis en het in de practijk brengen der li
turgie, zoowel voor den priester als voor
den leek. Deze courant, waarin ik de eer heb
te schrijven, geeft reeds lang blijken dit te
begrijpen. Hoezeer zou ik wenschen, zulk een
vereeniging hier te zien tot stand komen!
Niet ten onrechte zegt men, dat het Petrus'
beeld op de Piazza del Popoio de hand naa*" In de laan zijn eenige nietige boompjes
buiten strekt, als om te kennen te geven
dat de wetten hier gemaakt, daar (en niet
hier) in toepassing worden gebracht. Gis
teren deed ik daar weder de ondervinding
van op.
Het feest der Moeder v. Zeven Smarten werd
plechtig gevierd in de hoofdkerk der Servi-
ten San Marcello. Zelfs buiten bespreking
latend de weinige coupletten van het Stabat
Mater, die gezongen werden omdat in den ge-
figureerden zang de geheele Sequentie te
lang zou zijn geweest, werden de Vespers,
niettegenstaande het eenige maanden gele
den gegeven voorschrift dat de psalmen
slechts om en om door het koor mogen ge
zongen worden en de anderen door de pries
ters, en „deze niet alleen toehoorders mogen
zijn, doch functioneeren moeten", geheel
door het koor gezongen, antifonen en al
de laatste: „Fulcite me floribus, stipite me
malis, quia amore langueo" als een echt con
certstuk, waar de woorden zich zoo goed
toe leenen. Tot het eapitulum bewogen zieh
noch de bisschop, noch de vier in pluviaal
gekleede paters. 'tWas mooi, zeker, de goed
geschoolde zangers, de prachtige sopraan,
maar 'twas muzikaal, geen geestelijk genot.
's Morgens waren een dame en heer, die vlak
naast mij zaten, alleen gekomen voor het
Stabat Mater. Toen dit gezongen was,
verdwenen ze, zelfs zonder kruisteeken of
kniebuiging.
Geen wonder dat de Paus zich tegen den
Bisschop van Como beklaagde: „De gentibus
non est vir mecum". Niemand is met mij, ik
sta alleen!
Vooral nadat 't tijdsehrift „Rome" in zijn
laatste nr. de censuur releveert, die de werken
van P. Lagrange getroffen heeft, acht ik 't ge-
wenseht op te merken dat de boeken, wier
lezing ik de vorige maal aanried: het Leven
van Sancta Paula en dat van den H. Pau-
linus van Nola_ door een prelaat, Monseig
neur Lagrange in 1880—1882 geschreven wer
den, terwijl de gecensureerde is de Domi
nicaan Lagrange, directeur der Ecole bibli-
que te Jeruzalem. Ik moet voorkomen, dat
men onbekend met het bestaan van twee ge
lijknamige schrijvers vermoedt, dat ik het
werk van een gecensureerde aanprijs. Er
is hier nog een derde P. Lagrange O.P., de
beste acetiscbe schrijver en prediker der
Predikheerenorde, een nog jonge man, die
als ongeloovig medisch student, in Lourdes,
na het zien van eene genezing, bekeerd werd.
Ik begon deze kroniek met te zinspelen op
den zonneschijn, dien wij hier genieten. Het
is werkelijk zonderling, dat terwijl het over
al regent, zelfs aan de Riviera, wij sinds de
hagelbui van eind Juni slechts vier kleine
buitjes gehad hebben, de langste van een uur,
de laatste van 10 minuten en niet eens stort-
buieu. Alleen is het veel kouder dan andere
Vooral 's Zondagsmorgens heerschte er
zoon'n echte Sabbath-stemming. Overal was
er schaduw, prachtige lanen, grasvelden
waar de steeneiken zich in al hunne
schoonheid lieten bewonderen. En nu? Na
tuurlijk heeft het volk recht op het eenige
park, dat in deze stad bestaat, natuurlijk
gaat het niet aan de kleine burgerij te we
ren in onzen democratischen tijd terwille der
enkelen, die gaarne in stilte genieten en be
wonderen. Maar tóch gaat het iemand aan
het hart te zien, hoe een deel der grasvelden
geheel en al vernield zijn en hier nooit meer
een halm opschiet, hoe overal vette papie
ren liggen, hoe er geen enkel plekje in die
gansche uitgestrektheid meer is, waar van
natuur genieten sprake kan zijn: overal
spelende kinderen, etende mensclien, fiet
sers, voetballers etc. etc.
J En wat de bezoekers niet ruineeren, be-
I derven de machthebbers. Dezen winter x*eeds
zag ik zooveel omgehouwen stammen, zoo-
I veel hoopen takken, maar daar deze den weg
I versperden, kon men zich geen rekenschap
waard dat kalmweg heele vakken steeneiken
en schermpijnboomen zijn omgehouwen, een
laan van het meer'endeel zijner schoone
reuzen beroofd en de stammen, die er nog
liggen, zijn gaaf en bewijzen dat het geen
nooddwang was zoodat een derde van het
park absoluut schaduwloos geworden is
Weduwnaar: „Maak je maar niet ongerust,
ik ga weer trouwen.
geplant, maar daar men niet eens de moeite
gedaan heeft er een kuil voor te graven, en
deze met water te vullen, zijn deze meer dood
dan levend.
Aan de paden wordt niets gedaan, in den
winter regenen ze uit, niemand denkt er aan
ze in het voorjaar bij te werken; de rijwegen
worden besproeid, maar door den erbar-
melijken toestand waarin deze verkeeren, vol
diepe wagensporen, komt men van een wan
deling thuis, als ware men in een onherberg
zaam oord en niet in Italië's hoofdstad, met
schoeisel vol stof en daarop 'u laagje mod
der. Maar 't ergst is het vandalisme op de
boomen toegepast. In den Haag zijn het de
elementen men moet zich dus onderwer
pen maar hier stompzinnige, (misschien
nog schuldiger) menschen, die vernielen wat
in een eeuw niet goed te maken is. Een steen
eik groeit nog langzamer dan een gewone
eik. 't Is misschien de gewone laktiek: ten
koste van alles bederven wat de Pausen mooi
maakten!
Maar wat zij zelf doen, weten ze zelfs niet
in stand te houden. De Zoölogische tuin is
bankroet; de schuldenaars zijn opgeroepen
voor een vergelijk. Als de staat en de
stad niet opdokken, zal hij waarschijnlijk op
geruimd worden. Veel kans op geldelijken
steuft bestaat er niet; het stadsbestuur is
trouwens ten deele oorzaak van den ongun-
stigen toestand. Eerst had men zich gouden
hergen beloofd van de lialve-eeuwfeesten van
het vorig jaar, maar behalve het fiasco dat
deze maakten, heeft de gemeente de beloofde
tramlijn niet aangelegd. Vanaf de twee naas
te trams is het pl.m. een half uur loopen, tot
den Zoölogischen tuin; aan een huurrijtuig
moet men retourvracht betalen, zoo men
het weg zendt en houdt men het aan, dan
maakt de taxameter allerlei bokkesprongen
en heeft men een fantastischen prijs te be
talen. Het bezoek is dus steeds meer dan
middelmatig ergo deficit.
Om niet met een wanklank te eindigen:
ziehier nog een verblijdend bericht. Er heeft
zich eene vereeniging gevormd ter bevorde
ring der Christelijke kunst, die zieh ten doel
stelt op kunstgebied hervormend op te tre
den, evenals de Cecilia Vereeniging dit op
muzikaal gebied doet. Een der middelen, die
men zal aanwenden is het stichten van een
„Huis der Christelijke Kunst", waar perma
nente tentoonstellingen met verkoop zullen
georganiseerd worden. Natuurlijk zijn er ver
schillende secties naar de verschillende tak
ken van de kunst.
Onder de vele adhaesiebetnigers behooren
verscheidene kardinalen, aartsbisschoppen en
bisschoppen, 't Is te hopen dat deze vereeni
ging erin slaagt eene nieuwe renaissance in
het leven te roepen en de kerken te zuive
ren van zooveel wansmakelijkheden en mis
geboorten op aesthetisch gebied.
B. T. P. WASZKLEWICZ
v. SCHILFGAARDE.
Opgegeven door F. Th. Everard.
~xi
geven van wat gekapt was. Nu heb ik ont-geweest."
Lil
79<Ys
671/g
ion/.
87f/ie
8A/s &<a/i6 87»,',
o0&/ie 593/4 60
3u 30 go'/,
751 8 ,755/ie 757/[fl
69 161
160
86
277
5351/4
27e/ie
in
117
271/s
112
4
Die fondsen markt te New-York opende vast
en op iets hooger koersen. Die positie idea-
geldmarkt en de politiek waren de factoren
waarmede rekening werd gehouden. Tegen
het slot liepen de prijzen terug. Het slot
echter meest hoven den vorigen dag. j
De Amerik. afdeeling aan onze beurs waa
tamelijk stil. Die koersen toonden weinig ver
schil piot gisteren. .Voor binnenlandsche re
kening wias eraiig aanbod merkbaar, Gans
werden voor binnenlandsche rekening .ge
kocht.
Petroloumaandeelen beter. Indische soor
ten hooger geopend verloten later een groot
deel van hun avans. Russische soorten willig
in weerwil vain lagere productiecijfers.
Tabaksmarkt lusteloos en algemeen op iets
lager prijs.
Hollandsclie Staatsfondsen beter».
Iiussen zeer vast. h
1
C. B
e
n
1. Hon
B
r
e
t
Mon 1
B
r
u
g
g
e
Pon f
B
r
e
1
Ron
B
r
d
e
a u x
Won 1
B
a
r
c
e
1 0 n a
Zon
B
i
r
m
i
n g h a
X X X X X X
X X X X X
X X X X
X X X X X
X X X X X X
•XXXXXXX
B. te L. De verzending der prijzen was ee>S
week vertraagd; ge zult ze nu wel ontmnges
hebben, nietwaar?
DE RAADSELREDAOTEUR>y
NIEUWE HflflRLEMSCHE COURANT ™iLE°fi»-.lp
Rome, 16 Sept. 1912.
Hoe gaarne had ik gisteren de mooie zon
neschijn van hier naar Weenen gezonden om
de processie van het Eucharistisch Congres
bestralen!
Volgens wat Mgr. Scapinelli, de nuntius
tot den correspondent van de Corriere d Ita
lia zeide, heeft echter de regen aan de proces
sie niet geschaad. Integendeel. In het feit, dat
die geheele massa geloovigen van 150 tot
200,000 man zich drie a vier uur aan den re
gen blootstelde, om den Heer in het Sacra
ment Zijner liefde te eeren, zag hij een ge
loofsuiting, die door eene processie onder
een stralenden blauwen hemel eu lieflijken
zonneschijn niet bereikt zou zijn. Daar was
nog men schel ijk genot in, a esthetisch genie
ten, nu was alles op het bovenzinnelijke ge-
Er is maar één roep over den Kardinaal-
Ligaat. Hoewel het al zeer goedkoop is ziek
ie s van die eer toe te eigenen, zoo is het
loch onmogelijk zich er niet over te verheu
gen dat een Kerkvorst van Nederlandschen
stam niet alleen zoo gehuldigd werd een
groot deel der eer gold natuurlijk den Paus,
dien Hij vertegenwoordigde maar zieh die
eer ook persoonlijk waardig toonde. Z.Em.
heeft zich ook als redenaar ontpopt, eene hoe
danigheid, die men hier niet van hem kende.
't Is een wonder iets. Het vorig jaar om
dezen tijd nog eenvoudig Redemptorist, een
nederig man, die op zijne kennis zich niet
deed voorstaan, een stille in den lande,
Rechts in intïemen kring gekend en geschat,
fin nu, vertegenwoordiger van Christus
plaatsvervanger, als zoodanig gehuldigd en
levens met alle eerbetuigingen ontvangen,
va ar op een in 't purper gekleed Kerkvorst,
die in rang met Prinsen van den bloede
tel ijk staat recht heeft.
Eer en eerbied en hulde, die in Italië, in
dome vooral, nooit een Kardinaal ten deel
valt, waar zij tot op zekere hoogte, de gevan
genschap van den Paus deelen. Want kan
men dit niet gevangenschap noemen in elk
geval slavernij nooit te mogen uitgaan,
dan steeds opgesloten in eene kast op wielen,
door twee oude, zwarte paarden getrokken?
Ver huiten de poorten, ja, daar stappen
e uit en wandelen een beetje, maar zijn toch
zoo weinig vrij en zieh zeker voelend, dat
Kard. Martinelli, als Augustijn reeds geheel
1 in 't zwart gekleed, mij onlangs zei: „Ik denk
er over de roode kwasten van mijn hoed af te
nemen, opdat men niet bemerke dat het een
Kardinaal is, die wandelt." Alleen binnen de
kerken worden de Eminenties met den eer
bied behandeld, die hen toekomt.
In Sint Pieter gaan zij binnen door de sa
cristie of een of andere achterdeur, om te ver
hinderen, dat zij als Prinsen van den bloede
door de gewapende macht gesalueerd worden
zoo zij de trappen opgingen naar den groo-
ten ingang.
De eenig-e, die zich nu en dan aan die sla
vernij onttrok, was de Frarische Kardinaal
Mattiiieu. Deze ging als een eenvoudig pries
ter gekleed, meermalen naar Sint Pieter en
elders. Ik heb Z.Em. in de volte in de H.
Week gezien; wie hem bescheiden groeten
wilde, werd door een gebaar tot voorzichtig
heid gemaand. Verder heb ik hem de oudjes
zien bedienen, juist als een onzer, hij het
Kerstmaal der verpleegden van de kleine
Zusters der Armen.
Maar om nog even op „onzen" Kardinaal
terug te komen. Reeds dadelijk na Zijne crea
tie, bijv. den avond, dat Z.Em. de Holland-
sche commissieleden en andere Hollanders
ontving, trof mij Zijne groole waardigheid,
alsof hij in het purper geboren, en niet
voor het eerst er mee bekleed ware. Hij be
hoort tot die kleine élite van personen, die
in elke situatie op hun plaats zijn, direct den
waren toon weten te treffen.
Daartoe behoort in de eerste plaats een aan
geboren eenvoud en ware nederigheid. Zulke
personen maken op het kussen gekomen,
nooit gaffes en wel omdat zij te weinig
aan zichzelf denken, om hang te zijn een
dwaas figuur te slaan. Hoe meer men aan
zichzelf denkt, des te grooter is het gevaar.
De lioogmoedigsten maken steeds het meest
dwaze figuur.
Ik ben overtuigd, dat Kardinaal van Ros-
sum, ook na al deze huldigingen, hier terug
gekomen, dezelfde e e n vou d i g-innemende
persoonlijkheid zal blijken te zijn, als vóór
zijn vertrek. In huis draagt Z.Em. het Re
de Mptoristengewhad met den rozenkrans, het
w tte kraagje, enz. Behalve het borstkruis en
'der ring, toont alleen het purperen kapje
zijne waardigheid ende roode kousen, die
typisch Hollandsch in geborduurde pan
toffels staken waarschijnlijk een cadeau
vai, de nonnetjes toen ik een paar weken
geleden de eer had met Z.Em, oyer persoon
lijke aangelegenheden een onderhoud te heb
ben.
Het Redemptoristenklooster is gebouwd ïu
de vroegere villa Caserta; een gedeelte daar
van werd als bouwterrein verkocht en in een
dezer huizen werd op de derde verdieping
een appartement voor Z.Em. ingericht, waar
van men door een nieuw gebouwde trap in
den kloostertuin afdaalt, zoodat de Kardinaal
steeds binnendoor zich naar zijn vroegere
woonplaats begeven kan. Het appartement
is eenvoudig, zooals op weinige uitzonderin
gen na, wanneer een Kardinaal van huis uit
geen fortuin heeft, alle Kardinalen behuisd
zijn. Een eerste wachtsalon.waar op 'n console
de roode baret staat hier hij Kardinaal
Van Rossum met groen damasten meubilair
dan de troonzaal, steeds rood, met verguld
meubilair, waar onder een baldakijn een por
tret des Pausen hangt, met een omgekeerden
vergulden zetel ervoor, dan de ontvangstsalon
hier in geel damast. Vervolgens zal wel de
studeerkamer komen, de kapel, etc. etc.
De ontvangsalon van Kardinaal Rampolla
maakt aangenamer indruk dan hij de mees
ten, is vol boekenkasten, ziet er dus meer
bewoond uit, hoewel het toch niet het stu
deervertrek van Z.Em. is. Dit ligt er achter.
Kardinaal Vineenzo Vannutelli heeft eene
akelige donkere woning, waar de kapel een
door gordijnen afgeschoten gedeelte van den
eersten doorgangssalon is. Daar staan in de
ontvangstsalon kasten met prachtige kostbare
voorwerpen, waarschijnlijk geschenken. Kar
dinaal Martinelli heeft een reeks kleine sa
lons. Zoo is de woning der Kardinalen:
mijn bovenbuur Kardinaal Gasparri heeft
er vier, terwijl er gewoonlijk overal nog
eene eerste kamer is waar de secretaris
van Zijne Eminentie zieh ophoudt. Kard. Gas
parri isfde eenige, die ruimschoots lucht ge
niet. Van eene heerenboeren-familie en jaar
lijks minstens een maand in Zijne geboorte
plaats doorbrengend, van jongs-af aan paard
rijden gewend, laat Z.Em. zich eens per week
naar het landgoed van een neef, eveneens
heereboer in den omtrek van Rome, brengen.
De paarden staan gezadeld en een paar uur
lang wordt gereden om nieuwe geestkracht
op te doen voor het reuzenwerk waar de
Kardinaal mee bezig is: de codificatie van
het kanonieke recht. Of het op dit oogenblik
nog zoo is, weet ik niet, maar maanden na
Zijne benoeming woonde Kard. Billot S. J.
nog in het Latijnsch-Amerikaanseh College,
droeg een ouden verkleurden Jesuieten-toog,
en 't roode kapje in den zak, dat slechts wan
neer er bezoek was, dat Z.Em. in de gewone
ontvangstzaal van 't College ontving, opgezet
werd. Van alleen bediend worden had de
Kard. niet willen weten, maar hij gebruikte
zijne maaltijden in het refectorium met allen
gezamenlijk. „Ik ben Jesuiet en wil als Je-
suiet leven". Men houdt het er algemeen voor,
dat Pater Pillot de voorstudies voor de en
cycliek Pascendi opgesteld heeft.
Verscheiden personen zien in Kardinaal
Van Rossum een aanstaanden Paus. Dit zou
zeker voor ons land een groote heerlijkheid
zijn en Z.Em. is nog jong genoeg dat liet er
wel te eenigertijd van komen kan. Zoo geen
Italiaan, kan een Paus in den tegrenwoordi-
gen tijd niet tot eene gvoote natie behooren.
Alleen een klein land zou niet gevaar loopen
als boven zijne rivalen bevoorrecht be
schouwd te worden. Maar zoolang de Ro
meinsche quaestie niet opgelost is, kan de
Pauselijke Stoel practisch slechts door een
Italiaan bezet worden. Een vreemdeling zou
nog minder geduld worden en hel zou ook
niet politiek zijn.
jaren, wanneer September, dank zij de Sei-
rocco, de onaangenaamste maand is, zonder
versche lucht, broeiend en zwaar. Sinds drie
maanden had ik de villa Borghese niet be
zocht in Juni was al het gras zoo heerlijk
groen onder de hoornen nu is er geen groe
ne grasspruit te zien; alles bruin gebrand
door de droogte. Wat is er van die arme
villa Borghese geworden sinds zij in villa
Umberto herdoopt ie en stadseigendom werd!
Zoo voornaam rustig was het er vroeger,
zelfs toen het publiek er geregeld toegang
had, maar tegen betaling van een Holl. stui
ver entrée, en een kaartje voor een gedeelte
waar wat vogels en apen waren en een deli
cieus tempeltje op een eilandje in een meer
tje prijkt.
Vorige
koers.
20 September.
H.
f»
9>
Él
éi
99
3 pCt. Cert. Ned. W. S.
PCt CerU
5 pCt Tabaks!. Buig.
i Oblig. Kronenrenle.
5 pCt. AprilOcloberrenle
4 Jan.—Julirente.
4Vj Rusland 1909
4Vt Iwangor Dombrowo
4 Groole Russ.sp. 189S
Nicolai Sp.
Rusland 1880
Zuid-Wast y
Rusland hope
Rusland 1894 üeEm.
Rusland Linneni,
5 p_CL Imp. i/"ta Japan
5 pCL Liune Mexico.
5 GoudL in p. SU
5 pCt Funding Brazilië,
5 Bah ia in p. St,
5s Para 1902'
5 Rio de Janeiro (F. D
a Sao Paulo 1908
5 pGL Dominica
4 pGu Algem. H.B.K,
4 JHaarL U.L.K.
6 pGL Argent H.B.L.
a dito Cedula K.
4Ut p Ung. Land C.Sp.
Aand. Amalgamated Copper
i, Am. Car en Founarj
p Am. hide en Leadn
United States Steel
p Cull. Mij. Vorsten!,
liancl. Maatscii.
G«w. Aand, Paleleb
Aand. Redjang Lebong.
Aand- Geconsot. Petrol,
te Koninklijke pelr.
Aand. AmsterdL Rubber,
i, Deli-Latavia
te Nedert. n
Aand. Java, China, Japan
4.y* P.Gt, Obb Marine
Prei. Marine
Comm. Marine
79i/4
66i/2
973/,
SU
751 8
loui/a
isyi/2
44
252
=71
529
2293/4
139
85
1063/4
66 '/4
f/l I I 1
DE DOEDELZAK.
In een Engelsch weekblad! vonden wij de vol
gendie anecdote:
In de zaal van een hospitaal lagen twaalf zie
ken. Eén van hen, een Sehot in merg en been,
lag op liet uiterste. De dokter had hem reeds
opgegeven. Toen den patiënt gevraagd werd, of
hij nog'een laats ten wensch had1, fluisterde hij
met brekend' oog:
„Ik zou zoo graag nog één keer den doedel-
willen hooren.
De bede kon vervuld worden. Na eenige oogen-
blikken verscheen een Schotsdhe dfoadelzakar-
tist, om zijn kunst uit (e voeren.
Den volgenden morgen informeerde de arts
naar zijn patiënt en vroeg, hoelang hij het nog
gfcmaakt had en of hij veel had geleden.
Wat? Geleden? Hij is heelemaal beter, maar
de elf anderen zijndood. I i
ZEEPI
Mevrouw: „Betje, dat mes is vuil."
Retje: „Gunst, mevrouw, hoe is 't mogelijk?
't Laatste, wat ik er mee gesneden heb, was
nog wel zeep!"
Dienstmeisje: „Compliment van mevrouw en
aan 't vleesch, dat je hebt laten brengen, ont
breekt liefst vfer ons."
Slager: „Leg maar neer, meisje, klanten,
die 't vleesch nawegen, heb ik niet noodigl"
GUNSTIGE GELEGENHEID.
Vriend: „We hebben je zeer gemist. Sedert
je vrouw gestorven) is, ben je niet in de socielei|t
Aand. Amsterdam Deli
Arendsburg Tabak,
Aand- li oil. Spoor.
Aand. Staatsspoor.
4y« rCL Obl. Undergrounu
Aand. .Warschau .Weenen
41/3 pCb Mosk. Kieuw Wor.
4V» iWladikawkas,
Common Tppeka
4 pCL Alg. Hyp. Tppeka
4 te Conv. Bd. idem.
Common Denver
Common Erie f
4 pCl. general Erie
Common Kansas C. South,
Brei. Kansas C. South.
3 pCL ObL idem.
Common Missouri K. T.
4 pCL le hyp. idem.
P/2 pCLNal. Jiailw ot Mexici
Common New-York Ou tan
"imiion Norfolk
onion Rock island
1 miiion Souih Pacific
1 i-Ct. Convert idem
4 K le Rei. Hyp. idem
Comm. Southern Raiiw,
Common Union Pacific
4 pCL goud Obl. idem
4 te Couvert Obl. idem
Common Wabash gti.
4y» pCL Brazil Railw.
5 pCÜ ïucalan. j
iys pCL Antwerpen 1887.
Turkije 187.0.
Prolongatie
ts
799/if
66?/8
"•-/ie
89 ö/4
87 86U9
^Il6
961961
873,4 87
9 2% ü28/8
87Vib 871'S
85ö/1£ 84a/4
S6ö/g 8615/16
86'/16 81> 7/g
q^'/ib
lit,
454/g
101
1035/jg
iüli/g
9 B6/g 971/4
Kil/,, iül3/g
85
Sffil/g aKPI
913/g
953/4
949/i,
Fiü'ói
453 4
2o2
274
533
2i8J/2
139
831/4
A
MV
53,4
1083/4
UO',4 06=/18 6dSL
20Jl/jg 2Ü5,8 203/4
54/2 51/4 51/
697 700 12
(45 754
»7 'U 873/8
92' ,8 93
iooi/lc 1001/4
1003/g j
96 96i/2
971/, 96
1081/2 108
1063,8
107
223/g 221/4 221/,
3tiii/lc 365/a 361
763/4 761/4 /l6:
271/2 275,8 278/4
""5' 611/2 61V
291/2 226/.
93i/2
99'/ie
877,16
m-12
6i16/it
707/s
293
93
89
94
945/ic
3D31*/ie 815/,a
17s 17z1/2 1723L
99 -
1013/g 1011/2
43/4 416,
931/4
961 2
80 t/u
50
41/4
Ik heb een aardig kunstje voor u gevonden,
dat ik n eens even wil uitleggen, omdat het een
aardig tqdverdrfif is in de lange avonden. Ge
hebt er niets anders voor noodig dan een tafel
mes (zoo een uwer een zakmes heeft, is dit ook
goed, maar een tafelmes is beter) een paar
lucifers en een stukje stevig papier. Het kost
dus niet veel en is voor iedereen te bereiken.
Ge neemt twee, liefst stevige withouten luci
fers. In de eene maakt ge aan het eene uiteinde
een kleine insnijding in de lengte en bij de an
dere lucifer snijdt ge aan liet einde zooveel weg,
dat er slechts een dun reepje overblijft, zoodat
ge deze lucifer in de andere steken kunt. Zijt ge
zoover, dan knipt ge uit stevig papier, dus geen
Üik carton, een bovenlijf, dat ge bevestigt op de
beide lucifers, die dus voor beenen dienst doen.
Ge hebt wel een broer die u op het papier een
jgezicht en een jasje teekent; dit mannetje nu'
kunt ge laten loopen, als ge de' stokjes een
jeetje buigt in het midden en hem voorzichtig
£1 lanceert op den scherpen kant van het mes.
jr* moet het poppr*-'- rAA houden, dat zijn
voeten eventjes den grond raken, dan zult ge
eens zien, hoe hard hij loopen zal.
T
8
S
a 11
0
4. Ijsbloemen.
5. Brandspuithuis.
2. De verdeeling kan natuurlijk met 17 ka-
rneelen niet geschieden; ze gaan dus een kameel
koopen bij een buurman en verdeelen dan de
achttien dieren, zooals aangegeven, 9 aan den
oudsten, 6 en 2 aan de anderen. Do gekochte
kameel moet echter betaald worden dit wordt
door de drie zoons gezamenlijk gedaan en wel
naar verhouding, want do eerste heeft f ei tel ij k
een halven kameel te vee! gekregen, dc tweede-
een derde en de laatste een negende van de ka-
meel.
3. Banks.
EEN STUK KAARS OPETEN.
Zou een mijner lezertjes hiertoe in staat zijn?
Ik geloof van niet en ik wil u dan ook niet lee-
ren, hoe ge dat doen nioet, nvaar wat ge doen
moet, om anderen in den waan te brengen, alsof
ge een kaars opeet. Dit is een heel eenvoudig
kunstje.
Ge snijdt heel voorzichtig uit een grootcn
appel een stuk in den vorm van een eind kaars
en tracht daar zooveel mogelijk een ronden
vorm aan te geven. Nu neemt ge een amandel
en snijdt daarvan een reepje sf, dat ge als een
pit in een kanten duwt, zóó dat er een
stukje bo\ e kaars uitsteekt. Ge steekt het
amandelpitje even aan, zoodiat het zwart wordt,
plaatst nu uw fabrikaat op een blaker en ieder
een zal in het halfdonker het ding voor een
werkelijke kaars aanzien. Om do toeschouwers
in den waan te brengen, dat het werkeljjk een
kaars is, steekt ge de pit weer even aan, die
goed zal branden en zelfs knetteren en daarna
eet ge heel doodleuk uw appel op.
1. Er was een een schooljongen, die veel
knikkers in zijn zak had. En hij merkte op, dat
als hij ze twee aan twee, drie aan drie, vier aan
vier, v ij f bij vijf, zes aan zes bij elkander legde,
bij er altijd een overhield. Maar als hij ze zeven
bij zeven legde, dan kwam hij goed uit en bleef
I er geen over. Zoudt ge nu kunnen zeggen, hoe-
veel.knikkers die jongen had?
2. Om u eens te laten zien, hoeveel voor
name plaatsen in Europa met de letter B
beginnen, zal ik u nog eens een raadsel opgeven,
waarin alle namen met een B beginnen, dus in
d.enzelfden geest als het raadsel van do vorige
week.
3. Jongelingen Schermen
Generaal Ooltgensplaat.
Deze vier woorden moet ge zoo rangschikke
dat uit de drie eerste letters van al de vie
woorden een u allen zeer goed bekend woox
gvormd wordt.
M
J
