I J.H.W. 6RÖNDEMANI
I
DE GEHEIMZINNIGE
VERDWIJNING.
s Mantelcostuums
Beslist Waterdicht.
iiHimmi
Hu Bon
J. HUIZING.
Import Hmerican Shoe's.
Groote Houtstraat No. 44.
Telef. no. SSI.
1 KONINGSTRAAT.
ICostuumrokken en
Blousos
B flEGENMANTELS In gummi- Wa
terpraat en echt YilOLEH
Indensluf.
BUITENLAND.
De oorlog op den Balkan.
BINNENLAND.
„üefons."
Haarlem-Brussel. HansSsefeoenen voor alle «gelegenheden!
I"93 Steeds voorradig de Nouvéaute's
in DAMES en KINOERMANTELS g
MONTENEGRO.
In de „Revue der T. O. S." wijdt Egon
von Kratzer een artikel aan de Montene-
grijnsche bergstreken en zijn bewoners.
Wie kent niet de prachtige, heldhaftige
figuren, die in den harden strijd om het
bestaan, ondanks hun gering aantal, steeds
stand hielden tegenover de Turksche over
macht en hun pólitieke onafhankelijkheid
wisten te bewaren? Ja, de zonen van de
Zwarte Bergen, zijn een heerlijk, fier slag
Van menschen, vol moed, vastberadenheid en
wilskracht, bezield met gloeiende vrijheids-
en vaderlandsliefde voor hun klein, maar
grootsch land, dat zij ten allen tijde bereid
zijn tot hun laatsten droppel bloed te ver
dedigen en waarvoor zij opgewekt hun le
ven geven en zonder vrees den dood ingaan.
Montenegro (Servisch: Erna gora) is inder
daad een natuurlijke vesting van den eer
sten rang, welke door deze dappere lieden
tot hun vaderland verkozen werd. Beschermd
door onbestijgbare rotsburchten, was Mon
tenegro als meest vooruitgeschoven bolwerk
van het Christendom in staat den stormloop
van den Islam het hoofd te bieden. Dat dit
vrije land, thans koninkrijk, altijd een doorn
in het oog geweest is van Turkije, is be
grijpelijk.
Naar aanleiding van den jongsten op-
Stand in Albanië, dien Turkije met de ge
wone energie poogde te onderdrukken, was
Montenegro als natuurlijke vesting het doel
van duizenden Albaniërs die voor de Turk—
fictre soldaten een toevlucht zochten en ach
ter deze rotswanden zich veilig achtten. Even
wel is de meestal rotsachtige bodem van de
Zwarte Bergen niet in staat zélfs den eigen
landskinderen het noodige voedsel te ver-
Schaffen, laat staan den ontelbare massa's
vluchtelingen, zoodat den armen Albaniërs
een nog vreselijker vijand dreigde.
Montenegro heeft geen spoor, doch zeer
goede wegen, waarop uitsluitend de door
de Oostenrijksche firma Laurent en Klement
geleverde postautomobielen zoowel het per
sonen- als het goederenverkeer onderhou
den.
Het grootste gedeelte van de vreemdelin
gen, die Montenegro bezoeken, kiest als uit
gangspunt de streek CattaroCettinje, langs
den prachtigen kunstweg, die de mooiste na
tuurlijke haven van Dalmatië met de hoofd
stad van Montenegro verbindt. De kunste
naars van het palet worden niet moe, de
schoonheden der Bocche di Cattaro te schil
deren, welke wedijveren in grootsche, woes
te romantiek met de Noorsche fjorden, die
het. gemoed vervullen met een onuitwisch-
baren indruk van diepen ernst; maar hier
verleent de zuidelijke zon aan het geheel
meer kleur en wordt het oog op de plaatsen,
Waar de rotsbodem dit toelaat, verrukt door
een weelderigen, subtropischen plantengroei,
Welke de Noorsche fjorden missen. Dat Oos-
tenrijk-IIongarije deze niet alleen prachtige,
maar ook, uit strategisch oogpunt, zeer be
langrijke schenking der natuur bijzonder
Versterkte, ligt voor de hand, daar de Bocche
di Cattaro in geval van nood een veilige
haven kan bieden aan de gezamenlijke oor
logsvloten der wereld.
Op den achtergrond van Cattaro verhef
fen zich de bijna onbeklimbare rotswanden
van de Zwarte Bergen, en toch slingert hier
een der prachtigste kunstwegen ter wereld
in tallooze wendingen zich naar boven, die
overweldigend panorama's op de in de diep
te liggende Bocche bieden. Men moet te
voet, per rijwiel of auto dezen weg bestij
gen, want pas daarboven komt de woeste,
onvergelijkelijke schoonheid van dezen fjord-
achtigen inham der zee geheel tot haar
recht.
Overal ontmoet men Montenegrijnsche man
nen en vrouwen, dio naar Cattaro ter markt
gaan. Hoewel de mannelijke bevolking van
Montenegro steeds een geladen pistool bij hen
dragen, vindt dit haar oorzaak enkel en al
leen in het onafgebroken geharrewar aan de
MontenegrijnschTurksche grens. Weliswaar
vergunt de Oostenrijksche regeering niet 't
openlijk dragen van wapens, waarom de naar
Cattare komende Montenegrijnen genood
zaakt zijn, hun pistolen voor den ingang
van de stad af te leggen.
De gelukkig nog algemeene nationale klee
derdracht is buitengewoon bevallig en schil
derachtig, doch ook hoogst praktisch en vol
doet bijzonder aan de eischen van 't bergach
tig terrein. Zij bestaat bij de mannen uit
een blauwen kniebroek en meestal een rood
buis, terwijl de beenen in spanken zijn ge
stoken. De vrouwelijke bevolking, die door
hare vele „beautés" opvalt, is echter niet
zoo bijzonder karakteristiek gekleed als de
mannelijke. Beide geslachten evenwel, jong
en oud, dragen de eigenaardige Montene
grijnsche kap, welker ronde zijrand zwart,
en aan den bovenkant plat en van rood doek
is, waarin de initialen van den Koning van
Montenegro in goud gestikt zijn.
De zwarto kleur beteekent de droefheid
over de onderdrukking door Turkije, het rood
het voor de vrijheid vergoten bloed.
Ieder toerist, nog onder den verschen in
druk der heerlijke natuurtafereelen van den
weg van Cattaro naar Cettinje verkeerend,
zal door Montenegro's hoofdstad eenigszins
teleurgesteld worden. Het straatleven biedt
echter een menigte belangwekkende beel
den, welke waard zijn om gekiekt te worden.
Behalve den boven beschreven weg zijn
nog twee andere reisroutes aan te bevelen,
en wel de eene, die nahr het sedert gean
nexeerde Herzegowina en Bosnië door Oos
tenrijk ontruimde en aan de Turken terug
gegeven Sandsjak Novibazar leidt, de an
dere die een uitstapje over Podgorika naar
het groote Skoetarimeer mogelijk maakt,
welke zuid-oostelijke helft reeds op Turksch
gebied is gelegen.
De volkstaal van Montenegro is het Servo
Kroatisch, dat ook in Kroatië, Slavonië, Dal
matië, Bosnië, Herzegowina en Servië ge
sproken wordt. De bevolking behoort tot de
Grieksch-Katholieke kerk.
Montenegro bezit geen eigen munt; er cir
culeert uitsluitend Oostenrijksch geld.
Wie een werkelijk interessant land met
wondermooie, wild-romantisehe tafereelen en
een prachtig slag van menschen wil lee-
ren kennen, zij een bezoek aan Montenegro,
het jongste Europeesche koninkrijk, aanbevo
lenwanneer 'de vrede gesloten en het
leven er weder normaal geworden is.
Kamp.
Do trouw der Turken.
Dr. Lardy, een arts van Genève, die lange
jaren onder dé Turken heeft doorgebracht,
doet in de Berl. Böss. Cour. eenige belang
wekkende mededeelingen uit zijn rijke er
varingen omtrent de veelbesproken trouw,
of liever trouweloosheid der Turken.
Herinnerend aan het bekende gezegde,
„dat het woord van één Turk meer waard
is dan de notarieel bekrachtige handteeke-
ning van twee Christenen", zegt dr. Lardy:
„Ik zou dengene, die dit gezegd heeft, niet
gaarne aanraden, er de proef eens van Te
nemen, althans niet in Turkije, waar voor
het gerecht, maar dan alleen voor het ge
recht, het woord van één Turk meer waar
de heeft dan van twee Christenen. Want
in ieder Turksch gerechtsgebouw vindt men
altijd, alsof zij daar èen vaste betrekking
bekleedden, valsche getuigen, die voor "klin
kende munt alles, wat men maar wil, met
een eed bevestigen. Het woord door een
Muzelman aan een Christen gegeven, heeft
volstrekt geen waarde, en ik kan verzeke
ren, dat de Turken rijkelijk gebruik maken
van de door de moskee toegestane „reser-
vatio mentalis".
Voor de Muzelmannen is de eed, die op
den Koran afgelegd wordt, heilig en on
aantastbaar. Toch zijn mij een groot aantal
gevallen bekend, waarin ook deze eed open
lijk verkracht én gebroken werd; tweemaal
kon ik den gewezen sultan Abdoel Hamid
in hoogst eigen persoon op meineed be
trappen.
Tn sommige omstandigheden, "bijv. wan
neer de beroepseer in Tiet spél is, kan men
zich volkomen verlaten op het woord en
de eerlijkheid van den Turk. Zoo zullen de
„hamals" of bedienden die een met diaman
ten bedekte dame in haar draagkoets naar
een bal dragen, niet toelaten, dat een haar
van haar hoofd gekrenkt worde; en wan
neer genoemde dame uit verstrooidheid een
taschje met geld of andere kostbaarheden
in haar draagkoets liet liggen, zouden de
hamals deze zaken eerlijk terecht brengen,
er niet het geringste van onttrekken en
zelfs eene belooning voor hun eerlijkheid
met fierheid van de hand wijzen. Maar
wanneer een uur later bij diezelfde dame
brand uitbrak, zouden die „rechtschapen"
hamals, verkleed als „toelombadschis" (vrij
willige brandweermannen), terugkeeren en
als een ware rooversbende stelen en plun
deren, wat hun voor "de hand kwam, zelfs
wanneer zij daartoe iemand moesten dood
slaan.
De Turk" is gastvrij, maar slechts onder
bepaalde omstandigheden, en ik zou nie
mand aanraden, in Anatolië of in Macedonië
geheel alleen aan de deur van een Turk
aan te kloppen, dat zou wel een beetje
gevaarlijk zijn en hem slecht kunnen be
komen.
Nooit zou ilc in Stamboel, zelfs als dok
ter in den laten avond of des nachts een
mij onbekend huis binnengegaan zijn; en
zelfs overdag moest ik vaak bepaalde voor
zichtigheidsmaatregelen in acht nemen ten
opzichte van personen, 'die mij onbekend
waren. Onder de Koerden echter begaf ik
mij steeds zonder eenige aarzeïing.
Officieel drinkt de Turk geen alcohol,
maar officieus staat de zaak wel wat an
ders en de „raki", een soort van gekruiden
brandewijn, vloeit bij stroomen. Ik kende
Turken, die per dag 4 a 5 Liter raki dron
ken, en ik heb er anclercn gekend, die
zonder een spier van hun gezicht te ver
trekken, in één teug, een waterglas vol
cognac of chartreuse uitdronken. De Ko
ran verbiedt de „zwartachtige bedwelmen
de vloeistof te drinken, de puriteinen lezen
hier: „iederen gegisten drank", de anderen
echter houden zich streng aan de letter,
en dit zijn verreweg de meesten.
Alles wat niet echt Turksch is, haten en
verachten de Turken. Wanneer men hen
naar Westelijk Europa brengt en "hen daar
in aanraking laat komen met alles wat Eu-
ropeesch is en beschaving beteekent, dan
zullen zij zeer spoedig do gewoonten, den
hoed en de kieederdraclit van den be
schaafden Europeaan aannemen; maar zoo
dra zij weder te huis zijn, worden 99 pOt.
hunner weder precies dezelfde Turken die
zij waren vóór hun vertrek, en zijn zij 'nog
even vijandig gezind jegens onze Westersche
instellingen.
Als voorbeeld van Turksche vriendschap
zou ik hier de handelwijze kunnen ver
melden van twee Turken, wien ik velerlei
belangrijke diensten bewezen had en die
mij daarvoor met een overdreven dankbaar
heid overstelpten, maar die, om bij sommige
hooge kringen in een goed blaadje te ko
men, mij bij den sultan van de meest af
schuwelijke misdrijven betichtten. En dat
alles alleen, omdat ik een „giaour", een
dier „honden, of hondekinderen" was, voor
welken men in Turkije slechts verachting
over heeft.
De overgroote meerderheid der Turken
verafschuwt ons, Westerlingen, en regee-
ringspersonen hitsen het volk tegen ons op.
Studenten, politieke vluchtelingen officieren
die in Europeesche regimenten gediend heb
ben, vervallen, zoodra zij in hun land te
ruggekeerd zijn, weder in hun vroegere fout.
In Macedonië hebben Turksche officieren,
die zoo pa's nog de Duitsche uniform droe
gen, zich aangesteld als aanvoerders van
rooverbenden, als bandieten en beulen en
in koelen bloede de gruwelijkste misdaden
gepleegd.
Kortom, als veroveraars en heerschers,
hebben de Turken nooit een andere wet
gekend dan hun „bon plaisir", en zelfs de
heiligste rechten hunner onderdanen roeke
loos met voeten getreden.
allon redding.
Een treffende redding van twee lucht
schippers, die gevaar liepen te verdrinken,
had omstreeks vijf mijion van Eastbourne
in Engeland plaats, vertelt het Rotterd. N.
Twee heerën,'die Londen verlaten hadden
met het plan het Engelsche Kanaal 'in den
luchtballon „Meteor" over te steken, daal
den uit een hoogte van 3000 voet, om te
onderzoeken waar ze waren. Door den dik
ken mist dreven ze echter naar zee. Er
was geen wind en de luchtschippers had
den maar twee kleine zakken met zand.
Zij riepen om hulp en trokken de aandacht
van de bemanning van een Eastbournsche
visschersschuit.
Dadelijk sneed de schipper zijn netten af
en roeide naar de in nood verkeerende lucht
schippers.
De ballon was 50 voet boven de opper
vlakte van de zee.
De menschen in de mand werden spoedig
in de boot gebracht en na verloop van
een half uur was de ballon aan boord ge-
heschen.
De luchtreizigers vertelden, welke angsti
ge uren zij hadden doorgebracht. Door den
mist konden zij absoluut niet zien, wat be
neden hen was. Eerst gingen zij over eon
spoorbaan en hoorden duidelijk het geraas
der treinen en het fluiten der locomotieven,
maar later werd alles doodstil, totdat zij het
ruischen der zee hoorden en begrepen, dat
zij boven het onmetelijke watervlak ge
dreven waren. Zij hadden een revolver bij
zich en losten verscheidene schoten, in de
hoop dat men hen hooren zou, maar stoom
schepen voeren onder lien door, zonder hen
op te merken. Tenslotte werd de visschers-
man hen gewaar en kwam te hulp, maar
nu bestond de moeilijkheid nog, dat hij
niet zien kon en niet precies wist, waar
zij waren, terwijl zij hun laatste patroon
verschoten hadden. Om hun plaats kenbaar
te maken, hadden zij 3 lucifers bij zich;
een weigerde door de vochtigheid, een brak
doormidden, maar de derde ontbrandde en
nu kon de visscher aan het zwakke lichtje
zien, waar zij waren en hun ter hulp ko
men.
Vier kinderen levend verbrand.
Tijdens eon brand, welke in een gebouw
te Roosevelt (New-Jersey) ontstond, zijn de
vier kinderen der familie Driscoll in de
vlammen levend omgekomen. Vrouw Dris
coll werd bij de poging tot redding van
haar kinderen ernstig verwond. De kinde
ren waren van 16 jaar oud.
Een bevaarbare tunnel.
Een reusachtige onderneming, waarvan
nog in Europa geen voorbeeld bestaat, is
ontworpen voor het toekomstige kanaal van
de Main naar de Werra, zijrivier van de
Weser. Eerst wilde men het kanaal over
de bergketen brengen welke de tweo
stroomgebieden scheidt. Men had daarom
drie krachtige elevators voorzien, die de
schepen zouden in staat stellen deze hin
derpaal to boven te komen.
Een nader onderzoek deed echter vast
stellen dat dergelijke onderneming weinig
practisch en zeer kostbaar was en men
besloot toen een bevaarbaren tunnel to bo
ren door het gebergte. Ile.t kanaal zal do
Werra, bij .Heiningen, verlaten en uitkomen
in de Main bij Bamoerg. Onderweg gaat
een zijtak naar Coburg. Voor dien afstand
heeft men niet minder dan drie en twintig
afdammingen voorzien, die samen 88.250.000
kub. meters water kunnen bevatten.
Uit oen ander oogpunt bezien I
De marsch der kiesrechtvrouwen van E-
dinburg naar Londen wordt zeer gewaar
deerd door een aantal doctoren. Een hunner,
geïnterviewd door de „Daily Mail", ver
klaarde: „Ik kan de waarde dezer demon
stratie uit propagandistisch oogpunt niet be-
oordeelen, maar uit hygiënisch oogpunt lijkt
zij mij veel beter dan het inslaan van rui
ten bij ministers. Het is jammer, dat de
dames tegenwoordig niet wat meer lichaams
beweging nemen. Als de marsch der kies
rechtvrouwen de dames er toe brengt wat
meer te gaan loopen, dan zullen de aan
hangsters van miss Pankrust meer voor
haar sekse hebben gedaan dan wanneer zij
er kèt stembiljet voor veroverd hadden.
Nieuwe Balkan-postzegels.
Binnènkort verschijnt de nieuwe Balkan
postzegel, uitgegeven als hernieuwd bewijs
van eendrachtig samengaan van de vier ver
bonden Balkanstaten; voorloopig is hij
slechts geldig voor de overwonnen gebie
den. Het eigenaardige van den nieuwen
postzegel iSj dat hij voor vier landen zal
dienen, doch niettemin een standaard-type
vertoont, hetgeen in de philatelletische ge
schiedenis als een unicum wordt beschouwd.
Griekenland bedacht het plan, en de di
recteur van het Numismatische Museum te
Athene is er de vader van. De teekenaar,
maakte naar zijn aanwijzingen een schets,
waarbij men herinnerd wordt aan de slot
woorden uit koning George's telegram aan
de drie andere Ballcansouvereinen: „In hoe
signo vinces". Deze woorden staan in vlam
mende letters geteekend om een krui3 in
een lichtende wolk, welke drijft boven een
stadsbeeld... Dit stadsbeeld wijzigt zich
voor elk der vier overwinnende Balkan-
staten; overigens is het zegel zelf voor alle
landen gelijk. De steden, die in het midden
van het zegel komen te staan, zijn voor
Bulgarije het stadsprofiel van Sofia, voor
Servië de stad Belgrado, voor Montenegro
en Griekonland de steden Cettinje en
Athene.
Tot zoolang de nieuwe postzegel niet in
gebruik is genomen, behelpen de verschil
lende Balkanlanden zich met hun eigen post
zegels, behalve Griekenland, dat vier se
ries uitgaf voor de door zijn vloot bezette
eilanden Lemnos, Imbros, Samothracië en
Thasos. Zij hebben echter slechts geldig
heid voor den duur van den oorlog. Een
zeldzaamheid dus voor de verzamelaars 1
En ook zullen dezen in hun verzamelin
gen moeten zien op te nemen don her
inneringszegel, dien Griekenland nu reeds
laat ontwerpen, en voorstellende den Olym
pus, op welks top een arend een slang'ter
neer drukt. Hbl.
1 Een vreeselijk drama
is te Jasua Gork afgespeeld. Politie-agem
ten hadden in de nabijheid van het klooster
twee verdachte kerels bemerkt. Zij wilden
ze aanhouden doch de misdadigers namen
do vlucht naar het klooster en losten re
volverschoten op de politie. Als naar ge
woonte, bevond zich een groote menigte
aan den ingang van het klooster. Het volk
wilde aan de vluchtelingen den weg ver
sperren, doch deze wierpen alsdan twee bom
men die met geweld ontploften en verschil
lende personen kwetsten. Gebruik makende
van de algemeene verwarring verdrongen
de bandieten den broeder-gardiaan die zich
aan den ingang van het klooster bevond
en stormden naar binnen. Zij wierpen de
poort dicht, en door eene opening in den
muur van den toren waar zij zich verscho
len hadden, schoten zij op volk en politie.
Het politiehoofd baron Mirbach, oordeelen-
de dat de door de bandieten ingenomen
stelling zeer sterk was, riep in allerijl de
hulp in van sterke afdeelingen soldaten.
Een geregeld beleg ving aan.
Klooster en kerk werden nauw omsingeld.
Do vordering zich over te geven werd door
de belegerden beantwoord met een regen
van kogels. De politie trachtte de bandie
ten te verstrikken met gas doch dit mis
lukte. De brandspuiten werden met niet
meer geluk beproefd. Van achter den dik
ken torenmuur spotten de schelmen met
de pogingen der politic cn schoten onop
houdend, aizoo licht kwetsend twee nieuws
gierigen en een politieagent. Het gevecht
duurde 20 uren lang. Ten slotte besloot
de baron Mirbach liet uiterste te beproeven.
Rond 3 uur 's morgens werden twee dyna-
mietpatronen, nabij den torenmuur geplaatst
Ben schrikkelijke ontploffing volgde en de
muren stortten in. Door een gat aan den
voet van den toren zagen de politie en
soldate» binnen. Doch een der bandieten,
Kozlowski, alhoewel gekwetst leefde nog
en bezat nog de kracht een schot te los
sen op zijne vijanden. Woedend wegens den
ondervonden hardnekkigen tegenstand dood
den de soldaten den bandiet. Het lot var
den anderen schelm is tot heden onbekend.
OUDE PLUNJE.
De vrijzinnigen zijn nu allen zoowat voor
Staatspensionueering.
Mr. Aalberse geeft in het K. S. A. een
rijtje antwoorden, afkomstig vanvrijzin
nigen en gericht tot de Staatspensionueering,
Ziehier:
Volksbedrog (Nolling, 1898).
Agitatiemiddel („Radikale Hervorming",
3S97).
Spelletje (idem).
Voorspiegeling tegen beter weten in (id.)
Iets, waar niets van komt (idem).
Pensioen-kwakzalverij (idem).
Politieke wisselruiterij (Land en Vols,
T09).
lets wat in strijd is met de politieke eer
lijkheid en nauwgezetheid (idem).
Iets, dat niet kan (idem).
FEUILLETON
Uit het Engelsch, door
Z. v. K.
VII.
Mr. Cartwrigt wordt vanavond hier
Twacht, zeide Gertrude, toen zij met hem
i aQ het souper zat, hij komt op Lane House
°f?eeren.
Ik heb niet veel met onderwijzers op,
Zij wist dat er mannen zijn, die in hun
jeugd allerlei dollo streken uithalen, en die]
toch, als ze wat ouder worden, ernstig en De president van het gerechtshof in dit ge-
bezadigd kunnen zijn, maar dien indruk had deelte van Nortsbire was mr. Brister, die se-
Kenueth Ford volstrekt niet op haar ge- j dert verscheidene jaren te Willmington dit
maakt, hij scheen haar een van nature kalm ambt bekleedde en er hoog in aanzien was,
en degelijk man toe. j zoo zelfs dat de graaf van Chatterly op
Haar echtgenoot merkte dat zij in gepeins eenigszins vrieuclschappelijken voet met hem
verzonk en glimlachte. j stond.
O, ik geloof wel dat er nu niets op hem j Den volgenden morgen kwam mr. Brister
aan te merken valt, hernam hij, maar hij reeds tamelijk vroeg op het kasteel,
heeft ook zijn tijd gehad dat hij een eerste I Nadat hij met den Graaf een tijdlang over
I losbol was. Zijne moeder houdt hem natuur-verschillende onderwerpen gesproken had,
lijk voor een model van braafheid, maar hij zeide hij eensklaps:
vertelt haar ook niet alles. j Weet gij wel, dat gij onze voornaamste
j Dit gesprek maakte een pijnlijken indruk getuige zult zijn, lord Chatterly?
op Gertrude. j De Gravin beefde over al haar leden en
Zij leidde het onderwerp af en begon overwerd doodsbleek,
Copsleigh en den nieuwen bewoner te spre-
ik nooit gehad, sprak lord Chatterly.ken
heb ik nooit genaa, spraic lora unaueriy,
j tat Konueth Ford aanleiding gaf zich met
n,, 'f- zaak in te laten, kan ik mij niet best be-
^'VJPen.
2ij waren in India zeer bevriend met
'kaar.
n-TT Kenueth Ford is in zijn voordeel ver
eerd.
Haar echtgenoot legde de hand op haar
schouder en zeide op eenigszins goruststel-
I
Hoe dat?
j,,r~ Sedert hij teruggekeerd is, heb ik hem
Iiulië ~:e-mig gesproken, _]mmr v0?r HU naar
e,.„ 6 %1DS> was hij nogal losbandig, ja heel
f zelfs.
Chatterly kou dit niet goed gelooven.
L'f zelfs.
Lady c,
Mr. Ford zegt, dat hij een alleraange- lenden toon.
j naamst mensch is. Ik hoop dat ge hem eens Gij zoudt mijne vrouw nog zoo doen
j zult bezoeken, Reginald, sprak Gertrude. schrikken, mr. Brister, dat zij in onmacht
Dat ben ik volstrekt niet van plan, ant- viel.
woordde de Graaf norsch. Ik houd niet van Hij deed Gertrude op de sofa plaats nemen
Kenneth Ford en zijne vrienden kunnen on-en ging voort:
mogelijk de mijne zijn. Ilc vrees dat ik met! Ja> had wel verwacht dat men mij
mr. Cartwriglit, als hij hier is, nu en dan wel als getuige zou oproepen, maar ik vrees dat
eens in aanraking zal moeten komen, maarmen uit mijne verklaring niet veel wijzer zal
ik zal hem toch ontwijken, zooveel ik maar i worden.
eenigszins kan. Maar Reginald, zeide zijne echtgenoote,
Hij is ook een vriend van Konueth Fordhebt ge werkelijk met haar gesproken? Weet
en dat is voor mij voldoende._ ,'gij wie zjj ,was?
Ik heb er een flauw vermoeden van,
wie zij was, verklaarde hij openhartig. Ik
stapte te York uit om in de wachtkamer te
gaan lunchen; de trein had daar twintig mi
nuten oponthoud. Toen ik naar mijn coupé
wilde terugkeeren, liep een meisje langs den
trein heen en weer en koek angstig uit naar
een conducteur. De trein zou juist vertrek
ken en daarom vroeg ik haar wat zij wensch-
te. Zij antwoordde dat zij naar Rainliain
moest en niet wist waar zij moest overstap
pen, waarop ik haar zeide dat zij tot Will
mington rustig kon blijven zitten. Dat is
alles.
Rainham lag ongeveer tien mijlen voorbij
Wilmington en was een klein stadje met on-
geveer tienduizend inwoners. Uit de verkla
ring van lord Chatterly werden twee punten
opgehelderd: vooreerst de aanwezigheid der
vreemdelinge te Salton, waar niemand baar
kende, en ton tweede dat liare plaats van be-
stemming „The Firs" was, een huis dat uie-
j mand in don omtrek van Salton kende.
Na een oogenblik te hebben nagedacht, zei
,f do rechtsgeleerde:
In den" omtrek van Rainham zijn een
groot aantal landhoeven en villa's. Tot de
kleinste huizen toe hebben daar voornaam-
ldinkende namen. Ik wenschte wel dat ik dit
vroeger geweten had, dan zou ik te Rain
ham een onderzoek hebben ingesteld. Nu was
liet duidelijk, dat bet arme meisjo reeds dood
was, toen zij Willmington bereikte, anders
was zij daar overgestapt.
De trein bad drie uren noodig om van
York naar Willmington te komen, maar wij
stopten ook aan elk station.
Mr. Brister nam afscheid en begaf zich t
naar Lane-House, om Kenueth Ford te spre
ken.
Deze was mededeelzamer dan lord Chat
terly.
Hü verklaarde dat hij onmogelijk aan .een
zelfmoord kon gelooven, want het meisje
zag er veel te onschuldig en kinderlijk uit.
Bovendien is dokter Bardon van meening, i
ging hij voort, dat zij gedood werd door het
vergif, dot de bonbons inhielden, die wij in
haar mandje hebben gevonden. Nu, mr. Bris
ter, een vrouw die zelfmoord wil plegen, t
neemt het vergif niet op zulk een argelooze
wijze in; zij zal een flinke dosis laudanum
nemen. Ik houd mij er vast van overtuigd,
dat iemand het arme kind uit den weg heeft
geruimd en vooraf zijne maatregelen heeft
genomen om de misdaad te verbergen.
Mr. Brister kwam op een gelukkige ge
dachte. Hij telegrapheerde het volgende aan
den postdirecteur van Rainham:
„Bestaat in uw postdistrict huis „The Firs'T
Wie woont daar?"
Het antwoord kwam per omgaande en
luidde: „Huis „The Firs" bestaat-, sedert on
bewoond.
Daarop reden mr. Brister, Kenueth Fora
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
i
L
