BINNENLAND.
Slobkousen. P. W. TWEEHUIJSER, Barteljorisstraat 27. Tel. 1770. Slobkous
BUITENLAND
Letteren en ftunst.
eïïi
INGEZOHDEES.
Aan de werklieden uit Velsen en omstreken
kom ik als vriend van den werkman met een
stukje over "het vereenigings'leven
op de eerste plaats aan de leden der ver-
eeniging St. Joannes de Deo. Het was op
Zondag 15 dezer dat ik te Wijkeroog in het
Bondsgebouw even was aangeloopen en bij
toeval werd juist op het daarvoor aanwezi
ge bord geschreven: Zondag 22 December des
avonds te 7 uur algemeene vergadering voor
de leden van St. Joannes de Deo. Daar ik
nu meen dat genoemde vereeniging een fa-
frieksvoreeniging is zou ik alle leden aanra
den toch vooral die vergadering te gaan bij
wonen, daar die, naar ik heb vernomen,
heci belangrijk is om de punten welke zul
len behandeld worden. Daarom vrienden leest
goed de (agenda in de Banier, en ook Zaterdag
avond in de Nieuwe Haarl. Courant, ver
zuimt niet op de vergadering present te zijn;
en wordt clan na die vergadering allen pro
pagandist voor uw vereeniging. Er zijn de
laatste veertien dagen een partij vlugschrif
ten aan de huizen der fabrieksarbeiders uit
gegeven en daar nog zoo vele van deze
buiten de vereeniging staan, raad ik ook
dezen aan die vlugschriften eens goed te
overwegen en na te zien. Doch dat is niet
genoeg: als werkman is het ook een plicht
u aan te sluiten bij de vereeniging: elk bij
zijn partij. Als men eens nagaat: ik heb
daar wel eens iets over vernomen; dan is
het werkelijk te betreuren dat aan de fa
brieken te Velsen en omgeving zoo wei
nig arbeiders vereenigd zijn. Is de toestand
in al die fabrieken dan zoo rooskleurig?
haar gevolgde richting aan de orde zullen
komen, en "waarvan de door haar voorgestel-
do oplossing, naar zij hoopt, sooedig in con-
'creten vorm zal worden gezien.
Of nu een omkeering in het regeeringsbe-
ieid noodzakelijk en gewenscht is, en of daar
van betere vruchten kunnen verwacht wor
den dan van het beleid naar de hier ge
trokken lijnen, ieder zal dat ten slotte voor
hzelf moeten beoordeelen.
Deze opmerking slechte zij mij veroorloofd,
dat tegenover het beleid van de Regeering,
voor zoover mij bekend in overeenstemming
met de beginselen van de rechterzijde, ik op
hot oogenblik nog niets anders geplaatst zie
dan een roode vaan in den mist.
Vanzelf was heel de Kamer onder den
indruk van dit veelzeggend Manifest-
Do uitwerking ervan ook in het land zal
niet falen.
Een Engelsch oorlogscorrespondent als krijgs
gevangene b\j de Bulgaren.
De heer Hamilton, die, optredend als oor
logscorrespondent voor het „(Jentral News"
igentschap bij het Turksche leger in Thracië,
R rd gevangen genomen door de Bulgaren, is
uit Sofia te Londen teruggekeerd, waar hij ee"n
interessant verslag heeft gegeven van zijn ge
vangenschap. De Telegraaf verhaalt er het vol
gende van: hij werd verdacht een vermomd
Tuxksch officier te zijn. niettegenstaande zijne
papieren volmaakt in orde waren en zijn identi
teit mot weinig moeite kon bewezen worden.
Hamilton werd in den ochtend van den lOden
November gevangen genomen. Hij was op weg
van Tchataldja naar Eilioii, waar een hevige
kanonnade werd gehoord. Hij was nog onge
veer 12 mijlen van Siliori verwijderd, toen hij
tot de ontdekking kwam, dat hij zich plotseling
midden in een Bulgaarsche cavalerie-patrouille
bevond.
Er was geen sprake van aldus Hamilton
te ontsnappen. Zes man hiel'ten het geweer op
mij gericht en de korporaal, die de patrouille
commandeerde, eisohte mijn wapens, die ik even
wel niet had, en mijne p?pieren, die ik hem
overhandigde. Zij fouilleerden mij en namen
mijn veldkijker, veldflesch en geld af, die mij
later zouden teruggegeven worden. Hierna werd
ik voor generaal Popoff gebracht, die bevel gaf,
dat ik naar 't hoofdkwartier zou gebracht wor
den. Daar kreeg ik al mijn eigendommen, be
halve mijne papieren, terug. Daar aangekomen
werd ik zeer onrechtvaardig behandeld, nog vóór
ik gevolg had kunnen geven aan het bevel om
af te stijgen, trok men mij van mijn paard en
hield een revolver op mij gericht, terwijl men
mijn aimen op den rug vastbond. Een kolonel
doorzocht mijn zakken alsof ik een dief ware en
nam mij alles wederom af. Men ondervroeg mij
over mijne papieren en waarom ik een Turksch
uniform droeg. Ik zei de dat het geen Turksche
uniform was, doch een Engelsch jachtcostuum,
maar deze verklaring had alleen tengevolge, dat
de koorden om mijne armen uog vaster werden
toegehaald. Vervolgens moest ik weder te paard
stijgen en men deelde mij mede, dat een poging
om te ontvluchten mijn leven zou kosten. We
derom moest ik verder naar een ander leger-
1: mp, doch dit bereikten wij dien dag niet, te
gen liet vallen van den avond moest ik afstijgen
en op den grond gaan zitten, waar mijn knieën
en enkels met koorden werden saamgebonden.
Opnieuw werd ik aan een verhoor onderworpen,
terwijl men mij de bekentenis trachtte te ont
lokken, dat ik een Turksoh spion was. Op mijn
vraag, om mijn armen of beenen van de koor
den te bevrijden, antwoordde men door mijn
handen ook vast te binden Voedsel en drank
werd mij geweigerd, terwiil de officieren en
manschappen in mijn onmiddellijke nabijheid j
hun maaltijd nuttigden. Na afloop van den
maaltijd werd ik naar een tent gebracht en
onderging daar wederom een verhoor, dat ik
nimmer meer terugwenscb. Als ik bekende een
Turksch officier te zijn zou ik zoo werd
mij medegedeeld voedsel, drinken en een
nachtverblijf bekomen. Maar daar ik dit niet;
•Led, plaatste men mij, nog steeds gebonden,;
midden in de tent en onderwierp mij aan een
langdurig kruisverhoor, terwijl een officier een
geladen revolver op mij gericht hield. Mijn pa
pieren waren den Bulgareu niet voldoende en
toen een jongen van een jaar of 17, die eerst
oor zweepslagen angst, was aangejaagd, ver-
k'aarde dat ik een Turksche uniform droeg,
a- klaarde men mij dat mijn kleeren mij verra-
d n hadden, terwijl bovendien een der officieren
:ii mijn naam herinnerde als zijnde die van een
m g meer tegen dien Dinsdag op als te voren.
Kenueth Ford zag den toestand donkerder
in daö hij wilde laten blijken. Ilij had er wel
i eed op durven doen, dat zijn neef de
schrijver van den anoniemen brief was. Hij
herinnerde zich liet verzoek van zijn vriend
cil Monkton, om Miss Charles's tegen lord
Chatterly te beschermen en de mcdedeeling
dat Beatrix de zuster was van het vermoorde
meisje dat men op het kerkhof van Chat
terly had begraven. Ook wist Kenueth, dat
te Graaf een zeer hard oordeel over dat arme
meisje had uitgesproken.
Hij had alle mogelijke moeite gedaan de
luoening ingang te doen vinden, dat de
vreemdelinge zelfmoord had gepleegd; hij
had het mr. March nooit kunnen vergeven,
i ."t deze de begrafeniskosten voor zjjn reke
ning had genomen en welke reden had hij
daarvoor gehad?
Hot kwam he;n voor dat hij door «ene on-
.udringbare duisternis omgeven was en
dat ontstemde hem, want hij haatte alle ge
heimzinnigheid.
Op den terugweg naar Lane-House liep hij
«ven op Copsleigh aan ten einde het adres
van zijn vriend Cecil te vragen. Deze had
toch beloofd dat hij hem terstond sehrijveu
zou, wanneer hij iets met zekerheid wist en
Kenueth Ford oordeelde het raadzaam hem
met den anoniemen brief in kennis te stellen.
O! mr. Ford, zeide de oude vrouw, die
het huishouden van mr. March waarnam,
ik beu blij dat ik u zie ik wilde morgen juist
«aar Igme-House gaan om u het adres van
»•«- March te vragen
Turksch officier te Saloniki. Toen ik daarop
nog niet wilde bekennen, bond men mü in zit
tende houding vast aan het wiel van een wa
gen, die op eenigen afstand stond, terwijl een
schildwacht bij mij werd geplaatst, die order
had mij neer te schieten hij de geringste poging
om mijn handen los te maken.
Ten laatste, toen heslist bleek, dat Hamil
ton een Engelsch correspondent was, werd deze
gewelddadige behandeling gestaakt.
300 pd. st. per unr.
Dezer dagen is het proces tusschen 'de
Nationale telefoon-maatschappij en den di
recteur-generaal der posterijen, ontstaan
wegens het overgaan van het telefoonsy
steem in Engeland aan den staat na een
behandeling van 71 dagen voor een scheids
gerecht, geëindigd.
De oorspronkelijke schadevergoeding door
de maatschappij geëischt, bedroeg aldus de
Tel., ongeveer 21.000.000 pd. St. en is de
hoogste eisch die ooit in een proces gesteld.
De documenten en bewijsstukken wegen te
zamen meer dan 6000 Engelsche ponden en
vullen twee kamers. De uitgewerkte en
daarna in druk verschenen stenogrammen
beslaan 5000 pagina's kwarto formaat. De
advocaat voor de maatschappij hield een
redevoering die twaalf dagen duurde, ter
wijl de rechterlijke raadsman van den staat
negen en een halven dag noodig had.
De voornaamste getuige werd elf dagen
lang in de getuigenbank gehouden. De kos
ten van het proces worden berekend tegen
300 pd. st. per uur. De inventaris van de
maatschappij kost 250.000 pd. st., terwijl de
onkosten voor het stenografeeren en druk
ken der behandeling op 3000 pd. sterling
komt, zoodat de proceskosten totaal onge
veer 359.000 pd. st. zullen bedragen, be
halve het salaris der advocaten. De uit-
spraaK zal waarschijnlijk plaats hebben half
j Januari van het volgend jaar.
Utr. Crt,
Vreemd testament.
Sommige menschen kunnen eigenaardige
bepalingen in hun testament maken. Zoo
is nu aan de kerkelijke gemeente van Try-
suil in Staffordshire volgens de P. G. O.
een eigenaardige schenking gelegateerd,
j Jaarlijks is een som van twaalf gulden be-
schikt voor een behoeftigen man, die de
'taak heeft iederen Zondag bij den kerk
dienst toe te zien op de menschen, die nei
ging gevoelen te gaan knikkebollen, om ze
dan dadelijk te wekken. Daarmee verdient
hij dat douceurtje. Maar tevens is er een
j klein bedrag bepaald voor een man, die de
honden uit de kerk moet houden.
SIGARENMAKERS IN CANADA.
Uit Montreal ontving „Het Centrum" een
schrijven over de goede financiëele vooruit
zichten welke in die stad en andere ste
den van Canada bekwame sigarenmakers
hebben. Wij meenen goed te doen, aan dit
schrijven publiciteit te geven, al wensclien
wij daarmee geenszins eenige verantwoorde
lijkheid op ons te nemen. Consulaire en
andere bevoegde personen zijn de aange
wezen mannen, tot wie men zich dient te
wenden, indien men de reis over den Oce
aan maken wil. Onder dit uitdrukkelijk
voorbehoud laten wij dus het ons gezonden
schrijven hier volgen.
Een der grootste sigarenfabrikanten hier
in Montreal vroeg mij, als zijnde Hollander,
of het voor mij niet mogelijk was, de aan
dacht er op te vestigen, dat sigarenmakers
hier een flink bestaan kunnen vinden, en
dat hij eventueel bereid was er een 250
direct te plaatsen.
Een sigarenmaker verdient hier 20 tot 40
doll, per week, en de stripster 1218 doll,
per week. Overtuigd als ik ben, dat geen
enkele sigarenmaker deze loonen in Holland
verdienen kan, en u verzekerende dat deze
menschen hier goedkooper kunnen leven
dan ten uwent, zoo is het in het direct
belang dezer catagorie van menschen met
de veel betere toestanden op de hoogte
te komen. Ik zeide zooeven dat het leven
hier veel goedkooper is, en wil ik u dit
verder duidelijk maken.
Eerstens belasting bestaat hier niet. Voor
ruudcrvleesch wordt betaald 0.18 doll, per
pond, voor varkensvleesch 0.14, schapen-
vleesch 0.09, eieren 0.40 doll, per dozijn,
boter 0.35 doll, per pond, en zomers zelfs
voor 0.20 per pond verkrijgbaar. Alle ver
dere levensbehoeften zijn prorato, alleen ge
notartikelen als tabak en alcohol zijn ex-
horbitant hoog. Ik wil er uwe aandacht
op vestigen dat alle levensmiddelen onder
strenge controle staan, en dat surrogaten
onder welken vorm ook, beslist verboden
zijn voor invoer of fabricatie. Een woning
Mr. March had mij beloofd zijn adres op te
geven, maar hij lieeft het niet gedaan en nu
liggen er een paar brieven voor hem, die ik
wilde opzenden, spiak de oude vrouw verder.
Een zonderlinge ongerustheid maakte zich
eeusklaps van Kenueth Ford meester. Hij
kende de huishondster zeer goed, zij was reeds
sedert jaren bij mrs. Hurst in dienst.
V/tl, mrs. Marabes, ik kom juist met
hetzelfde doel hier, zeide hij. Mr. March heeft
ook mjj beioofd, dat hij mij schrijven zou,
maar ik hei» niets meer van hem gehoord.
De huishoudster keek hem angstig aan.
Mr. March is Woensdagavond in de
grootste haas, vertrokken, zeide zij, en heeft
mij gezegd c!at bij mij uiterlijk Vrijdag zijn
adres zou zenden.
Hij heeft zoolang in Afrika geleefd, dat
hij, geloof ik, vergeten heeft, hoe stipt men
in Engnand op zijn brieven is, zeide Kenneth
Ford met gedwongen luchthartigheid. Zoo
dra ik bericht van hem heb, zal ik het u ter
stond komen zeggen, mrs. Marabes, en wan
ne ir ik u intuseclien nog met iets van dienst
kan zijn, zeg het dan maar. Hebt gij mis
schien geld voor het huishouden noodig? Mr.
March en ik zijn vrienden, hij zal het mij
niet kwalijk nemen, als ik n een bedrag voor
schiet, dat wij later wel zullen verrekenen.
Mrs. Marabes wees dit aanbod dankend
af. Zij zeide dat alle levensmiddelen op de
maandrekening werden geleverd en dat zij nog
geld genoeg voorhanden had voor de loopen-
de uitgaven; zij maakte zich alleen bezorgd
over de brieven die zij niet na kon zenden.
Hij is anders altijd zoo nauwgezet, mr.
kost 1.50 tot 2 doll, per week, en voor dit
bedrag heeft men dan een woning voorzien
van electrisch licht, warm en koud water,
kortom de moderne arbeiderswoningen bie
den doorgaans meer comfort als eeri ou-
derwetsch heerenhuis op een der Amster-
damsche grachten.
De eepige uitgave welke de man zich te
getroosten heeft, is de overtocht, doch ook
deze kan zéér vergemakkelijkt worden door
de Imigratiebureaux, die gaarne alle ge-
wenschte inlichtingen willen verschaffen.
Er zijn hier in Montreal ongeveer een
dertigtal sigarenfabrikanten, waarvan er on
der zijn die met 3 tot 400 man personeel
werken. Voorts zijn er fabrieken te Hamil
ton, Sherbrooke, Quebec, en meerdere klei
nere verspreid over de provincie Quebec.
Er is hier gebrek aan vaklieden, Ealfslag
hebben we genoeg, en is het niet overdre
ven als ik zeg dat voor 1000 personen hier
zeer gemakkelijk werk te vinden zal zijn.
Het goede geneesmiddel. In het begin
van de vorige eeuw was te Londen dr. Sy
denham één van de meest bekende genees-
heeren. Vele gevallen, waarin zijn toch ook
wel beteekinsvolle collega's geen raad wis
ten, hielp hij door zijn prachtige diagnose
en zijn uitstekende geneesmiddelen te cu-
reeren.
Maar hij was, behalve een goed doctor,
óók, en vooral misschien, een goed men-
schenkenner.
De volgende historie zal dit bewijzen.
Sinds geruim en tijd werd hij geconsul
teerd door een rijk man, die niets te doen
had en die steeds met geduld alle genees
middelen innam, die doctor Sydenham hem
te slikken gaf.
Zijn toestand verbeterde echter, niet.
Ten leste zei de dokter hem: Hoör
eens. mijnheer de baron, mijn middelen zijn
thans uitgeput. En ik zie uw toestand nog
steeds zeer ernstig in. Wilt ge nog een goe
de kans hebben van uw lijden te worden
verlost, ga dan dr. Robinson te Iverness
in Schotland opzoeken. Hij is een specia
liteit voor kwalen als de uwe ik geef u een
brief voor hem mee en ge zult zien, hij
helpt u zeker.
De patiënt stemde toe.
De reis van Londen naar het hooge Noor
den van Schotland was in het begin van de
vorige eeuw uiterst moeilijk en langdurig.
Maar de patiënt had veel tijd en zeer veel
geld, hij kon goede paarden en wagens krij
gen, maar vooral bezielde hem het verlan
gen weer gezond te worden.
Hij ging dus op reis en ruim 'drie we
ken later kwam hij te Inverness aan.
Hier zocht hij echter dr. Robinson ver
geefs. Men kende daar geen geneesheer van
dien naam, die had zelfs nooit bestaan, zei
men.
Woedend reisde de patiënt weer af en
met zulk een snelheid maakte hij zijn tocht,
dat hij tien dagen later weer thuis was.
Dadelijk na zijn aankomst ging hij naar
dr. Sydenham, als een orkaan stormde de
anders zoo uiterst bedaarde man diens
spreekkamer binnen.
De dokter begroette hem:
All, goeden morgen, mijnheer de ba
ron. Wel liet doet me pleizier u zoo ge
zond weer te zien.
Ik heb anders aan u mijn gezondheid
niet te danken. Hoe kan u mij zoo bedrie
gen, dokter. U stuurt me naar een dr. Ro
binson in Inverness en u weet heel goed,
dat die man niet bestaat en ook nooit be
staan heeft. Wat kunt u als verontscliuldi-
"ding aanvoeren, dat u mij zóó voor den
gek hield?
Mijnheer de baron, één vraag: voelt
u u thans niet beter dan sinds jaren? In
één woord, is uw kwaal niet- geheel kwijt?
De baron dacht een oogenblik na en moest
dat toegeven.
Kijk, nu eens, mijnbeer de baron, sprak
dr. Sydenham, hier is mijn verontschuldi
ging. Ik wist dat een reis door het Schot-
sche Hoogland u weer gezond zou maken.
Op een andere manier had ik er u niet
heen gekregen. Alleen door uw verlangen
om dr. Robinson te consulteeren hebt u de
verre reis gewaagd. Het was mijn middel.
Dus leve dr. Robinson
De baron was tevreden en dankte den
menschenkenner. j,De Post".
HEYERMANS EN DE KUNST.
Te Bergen op Zoom is door den burgemees
ter de opvoering verboden van Heyerman's
niet van Allerzielen, maar van zijn Nocturne
en De Meid, twee andere „kunst" producten,
die hij beter gedaan had in de pen te hou
den. Men ziet het: Heyermans krijgt naam
in het land, ware het slechts niet zulk een
ongunstige.
Forti, voegde zij er bij, ik geloof bepaald dat
hij liet adres wel gestuurd zal hebben, maar
dat de brief niet terecht gekomen is.
't Kan zijn, zeide Kenueth Ford, hoewel
hij het niet geloofde.
Nu, mr. Ford, wanneer ik bericht van
mr. March krijg, dan kom ik wel even op
Lane -House, of wanneer gij het vóór mij
ontvangt, dan wilt ge wel zoo goed zijn, het
mij te komen mededeelen.
Afgesproken.
Kenueth Ford ging naar huis onder den
indruk, dat in Chatterly alles ten onderst
boven was gekeerd en dat het anders zoo
stille, vreedzame dorp in een atmosfeer van
geheimen was gehuld.
Kenueth Ford had ruimschoots den tijd om
over al die raadselen na te denken, maar hoe
hij ook peinsde, hoe hij zich ook verdiepte in
gissingen en veronderstellingen, hij moest
tot het besluit komen dat hij geen oplossing
zou kunnen vinden zoolang zijn vriend Cecil
Monkton niet op Copsleigh was teruggekeerd
en zijn zonderlinge lot dusverre slechts halve
mededeelingen zou hebben aangevuld.
XX VIII.
Kenneth Ford was gewoon om na hot ont
bijt steeds, als het weer dat toeliet, een paar
uren te gaan paardrijden. Zoo draafde hij dan
ook weer den volgenden morgen om tien uur
langs den landweg, die van Chatterly naar
Sales leidt, toen hij dokter Bardon ontmoet
te, die met zijn tentwagentje in volle vaart
naar het doro reed. zoodat men wel kon be-
Voor Iffl Inhoud dezer mhrtelc stelt de
Redartie xieb niet aanworakelfflc.
Van ingezonden atnkken. geplaatat of nlel
replaatat, wordt d« eopy den Ineender niet
teruggegeven.
De Bleekerijen te Heemstede.
'Geachte Redactie,
Meerderen met mij zullen' met' belangstel
ling het stukje over toestanden in het blee-
kersbedrijf in het nummer van 16 dezer
gelezen hebben. Gaarne wenschte ik' naar
aanleiding daarvan eenige opmerkingen te
maken.
Het moet mij van het hart dat u in het
nemen van informaties eenzijdig zijt ge
weest. U liet uitkomen dat het van wei
nig naastenliefde getuigt de toestanden wel
ke aan enkele bleekerijen heerschen te ge
neraliseeren.
U zelf neemt echter één firma, nog wel
de beste jn.l. de firma Peeperkoorn tot
voorbeeld. Is er dus gezondigd dan geldt
het zoowel voor u als voor mij 7-
,U spreekt van naastenliefde.
Noemt u het naastenliefde, wanneer die
meisjes 's morgens een half uur, drie kwar
tier of sommigen zelfs een uur geloopen
hebben in weer en wind en zij komen bij
de deur van de inrichting terwijl de fluit
nauwelijks het sein tot beginnen heeft ge
geven én de deur onherroepelijk voor hun
neus wordt dichtgegooid en zij kunnen
wachten tot half negen. De meesten gaan
dan maar naar de kerk hetgeen in dit ge
val niet noodig moest wezen. Noemt u het
naastenliefde, dat sommige heeren het stuk
werk invoeren om het hoofd boven water
te houden? Als het hun laatste middel is
om dit door die meisjes te kunnen voor
komen vind ik het wel treurig. Is het naas
tenliefde, zooals mij een geval bekend is,
dat op een inrichting de meisjes, die over
blijven in een onverwarmd vertrek hun mid
dagschafttijd kunnen doorbrengen?
U geeft als voorbeeld de inrichting van de
firma Peeperkoorn. Waren alle inrichtingen
zoo, het stukje was niet geplaatst gewor
den.
Waarom wilde de heer Peeperkoorn het
stukwerk niet invoeren? Is u dat bekend?
Alleen omdat hij vooruit wist, zooals mij
door eenige meisjes van zijn inrichting werd
verteld, dat zij het voor dat tarief onmo
gelijk doen konden en hij niet, al wilde hij
het tarief hooger stellen, de andere eige
naars wilde bemoeilijken. Het lijkt mij zeer
vreemd dat de meisjes te Loosduinen f 12
kunnen verdienen, terwijl er hier niet één
is die f 8 of meer haalt en dat voor het
zelfde tarief. Het werd ook tegengesproken
dat er voor een piké vest een half uur
en een japon drie kwartier noodig was. Deze
tijden zijn het gemiddelde, daar er ,piké
vesten zijn van een half uur en van 20
minuten werk en voor japonnen dito. Zoo
doende is de inzender dan ook niets be-
vreesd, dat* het eten later niet op tijd klaar
zal wezen, al zegt zoo'n haas dat.
Met de opname van het vorengaande zult
u mij ten zeerste verplichten.
In afwachting verblijf ik van uwe Redactie
EEN GETROUWE ABONNE.
Wij hebben hier eene onbeschoftheid
van den inzender geschrapt, die wij niet j
willen doorlaten. Wij weten wel dat de j
woorden van iemand, die niet gewoon is
te schrijven in couranten e. d., op geen
goudschaaltje kunnen gewogen worden, I
maar dat neemt niet weg dat hij, ook al is
hij werkman en hiermede bedoelen wij 1
absoluut niets krenkeuds aan het adres van
de werklieden in het algemeen de eer
ste regelen der welvoegelijkheid heeft in
acht te nemen.
Naschrift der Redactie.
Wij weten niet of het verwijt van den ge-
achten inzender tegen ons gaat, of tegen
hen, bij wie wij inlichtingen inwonnen. O.i.
becritiseert de inzender de uitlatingen van
degenen, die ons inlichtten. Indien deze het j
noodig achten, zullen zij wel van repliek
dienen. Onzerzijds echter eenige opmerkin
gen. Vooraf echter kunnen wij den inzen
der niet toegeven, dat wij eenzijdig zijn
geweest hij het nemen van informaties. In
tegendeel. Het stuk in de Voorhoede was
eenzijdig en de redactie van De Voorhoede
hoorde niet de andere partij. Wij hebben
om het evenwicht te herstellen, daartegen
over willen stellen, hoe de andere partij
oordeelde, volkomen wetend en beamend wat
door de werklieden was gezegd. Verder is o.i.
ook van toepassing op dit stukje, wat van het j
stukje in de Voorhoede is gezegd door onze
zegsmannen, n.l. dat de inzender het doet
voorkomen, onbewust misschien, alsof die
toestanden op alle bleekerijen heerschen,
Inzender zal moeten toegeven en hij geeft
het toe, dat dit niet zoo is. De gevallen, die
die hij aanhaalt, betreffen een heel enkele
firma. Inzender zegt toch' dat bij de firma
Peeperkorn de toestanden goed zijn en er
zijn er meer zoo, dat verzekeren wij. Dat
wij de firma P. tot voorbeeld namen, had
alleen ten doel, om te doen uitkomen, dat
in De Voorhoede gegeneraliseerd was. Over
alles wat de inzender vertelt, kun
nen wij heengaan, omdat het op zich zelf
staande gevallen zijn, die wellicht verbe
tering behoeven, maar waar het niet te
pas komt, ze alle patroons aan te wrijven.
Het is begrijpelijk dat men van werk
liedenzijde anders denkt over de 'invoering
van stukwerk, dan de patroons, die bij niet-
mvoering hun ondergang tegemoet zien. Het
is hier de plaats niet om daar nu verder
op in te gaan.
Wij weten, waarom de heer P. het stuk
werk niet invoerde. Dat was geenszins om
dat hij meende dat de meisjes het voor
dat tarief niet kunnen doen, maar omdat
hij het speciaal voor zijn zaak niet ge
wenscht achtte, omdat, zooals de meisjes die
inzender inlichtten, wel zullen weten, bij
den heer P. in hoofdzaak fijnwerk wordt
behandeld en dan komen de meisjes met
het tarief niet uit. Hiermede willen wij vol
staan. De beantwoording van de andere de
tails, zoo noodig of zoo mogelijk, aan wien
het aangaat, overlatende.
Wij zijn wat uitvoerig geweest met onze
beantwoording, doch ons doel daarmede was
om nog eens te doen uitkomen, dat alge
meen de toestanden niet zoo vreeselijk
zijn als de Voorhoede het deed voorkomen.
Men moet onderscheid weten te maken.
Door uitstedigheid en andere oorzaken
kwam het antwoord van den heer G. v.
K(alcken) op mijn ingezonden stukje „Oude
Kunst" in de „N.H.Ct." van 2 Dec. eerst
dezer dagen in mijn bezit, redenen waarom
ik er bij dezen nog slechte kort op terug
kom, te meer waar de heer v. Kalcken
schrijft van mijne zienswijze met waardee
ring te hebben kennis genomen, hetgeen mij
van een zoo bevoegd beoordeelaar zeker aan
genaam is.
Waar de heer v. Kalcken het echter doet
voorkomen alsof door mij is betoogd dat de
nieuwe vormen zouden moeten ontstaan met
terzijdestelling van de historische vormen en
der traditie, dan moet ik hiertegen opkomen,
integendeel, de stelling neergelegd in on
derstaande regelen:
Bestudeert het oude,
Opdat gij het moogt onthouden;
En krachten meugt winnen.
Om 't nieuwe te ontginnen,
wordt door mij geheel onderschreven. Mijne
bedoeling was de stijl na maak te veroor-
deelen en aan te toonen het goed recht der
moderne kunst.
A. J. PRINSENBERG,
Bouwkundige,
Bloemendaal.
UIT VEUSEN EN OMSTREKEN. -
Bestaan er dan geen grieven of verkeer
de toestanden die zoo gemakkelijk konden
worden veranderd, als do arbeiders zich al-
merkeh, dat hij hij een ernstige zieke werd
gewacht. De menschen ten platten lande stel
len gewoonlijk meer belang in elkaar dan de
stedelingen en daarom keerde Kenueth Ford
dan ook zijn paard, galoppeerde een oogen
blik naast het rijtuigje van den dokter en
riep dezen toe:
Wie is er ziek, dokter? Er schijnt groote
haast bij te zijn. Ik dacht dat gij 's morgens
om dezen tijd spreekuur voor de armen hield.
Die moeten vandaag maar eens wachten,
antwoordde de dokter, terwijl hij zijn paard
voortdurend tot grooter snelheid aandreef,
er is iets vreeselijks gebeurd. Gisteravond
was zij nog gezond en nu zegt men dat zij op
sterven ligt.
Wie? vroeg Kenueth Ford, die zag dat
de dokter een zijpad instuurde. Toeh niet
mrs. Cartwright?
Neen, de jonge pianiste, miss Charles.
Bij het hooren van deze woorden overviel
Kenueth Ford eene vreeselijke ontsteltenis.
Cecil Monkton had het meisje in zijn bij
zondere bescherming aanbevolen en Kenueth
was zelfs eenigszins uit zijn humeur geweest
over de buitengewone bezorgdheid, die zijn
vriend voor de vreemdelinge toonde.
Nu had hij haar den vorigen avond nog
frisch, gezond en welgemoed gezien en thans
vernam hij dat zij op sterven lag; hij wist niet
wat hij er van moest denken.
Zijn besluit was snel genomen.
Ik rijd met u mee naar haar huis, dok
ter Bardon, zeide Ford. Het arme meisje
heeft hier geen familie en mijn moeder heeft
een opreehte genegenheid voor haar opgevat.
Ik weet zeker, dat zij onmiddellijk bereid is
om naar Elin-Cottage te gaan, wanneer haar
hulp daar vereischt wordt.
Ik geloof dat mrs. Cartwright er al is,
zeide de dokter, ten minste de leeraar heeft
mij laten roepen, maar hij vergat er bij te la
ten zeggen wat er eigenlijk met miss Charles
is voorgevallen.
Inmiddels hadden zij, dank zij de snelheid
hunner paarden, Elin-Cottage reeds bereikt.
Vrouw Kemp deed open.
Kenneth Ford volgde den dokter naar de
kleine huiskamer, terwijl de knecht van dok
ter Bardon de paarden en het rijtuig in de
schunr stalde.
Maud Cartwright kwam hen met tranen in
de oogen tegemoet.
Ik geloof dat zij al dood is, zeide de
jonge leeraarsvrouw. Wij hebben al het mo
gelijke gedaan, maar vruchteloos, zij is niet
tot bewustzijn te krijgen; zij moet in haar
slaap gestorven zijn.
Alles wat men omtrent het gebeurde kon
vertellen was. dat miss Charles den avond
te voren met eene lichte verkoudheid om tien
uur te bed gegaan was en dat zij zeer ver
moeid was geweest. Toen de oude vrouw
's morgens was gekomen en haar wilde wek
ken, lag zij oogenechijniyk nog vast, in slaap.
Vrouw Kemp had zich in den beginne daar
niet ongerust over gemaakt, maar toen het
aldoor later werd en de jonge pianiste en mn-
ziek -onderwijzeres maar niet ontwaakte,
werd zij toch angstig en ging mr. Cartwright
roepen.
l
(Wordt vervolgd.)
