I i
IS) 13.
ZWAAR BEPROEFD
R. I. IRiddBHStandsveresniginp.
Rond de Liturgie.
ss van Dames- en Heeren- g
f§ en Kinderkleding. y
B'NNENLAND.
Goedkoops! sidres ¥®ii* üa8*poffen, TaCslkSeeden, enz. is P. J. J&ÜSSEÜ, Anegann hoek Warmoasstraat.
KONINGSTRAAT.
Lu Bon Ëiiapofoé
„Üoyons." Haa^letn*^a*usseB« J Handseftcenen waoi* alle gelegenheden.
Grootste en meest
||gesorteerde iwaagaaeijnem |f|
Steeds het nieuwste.
S Beslist iasje prijzen.
- -1- ■- 11 .1
fëuillë roN,
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT ÏÏSBffiJift?
u_ I. III. 1 H Jiimul I.LJ_ L. LXllgg»!ggB'l«""-imj-X- -Jl 4ilüL-re .1JUIU i.mjli "HI—!l
„S l\ JOZEF".
A Tiler I i 11 g Haarlem «u Omstreken »»n
„UE HANZE".
goetlgekeHrd bg tiisseliuppelgk besluit van den
Uiten October löUb eu bg kon. besluit
.trni 9 Mei 1908.
Db R. K. M i.ldenbt a iels vereen i ging stelt zich
ten «ioel volgens art 2 barer statuten, de zede
lijke eu stoffelijke belangen van den haiulel-
drijreuden- en industriéelen uiiddenstaud in het
algemeen eu van har.' leden in het bijzonder te
behartig*», overeenkomstig de belangen van
den It. K. godsdienst. De vourdeelen aan het
lidma«tsch.ap verbonden zijn vele. Wij noemen
slechts
le. Gratis infirtnatiëu en rechtskundige ad
viezen hunne zaken betreffende, het geven ter
incasseering hunner dubieuze rosten.
2e. Gratis gebruik maken van het Bureau
plaatsing kantoor- eu winkelpersoneel.
3e. liet verzekeren hunner spiegel- en an
dere ruiten bij de onderlinge gLasverzekering
tegen uiterst lage premie.
4e. Deelname aan bet fonds uitkeering bij
overlijden tegen geringe bijdrage ouder koste-
looe beheer.
6e. Gratis en franco ontvangst van een
weekblad, 16 pagina's druk. inhoudende wat
voor een middenstander van belang kan zijn.
üe. 'J weemaal per jaar opdracht eeuer H.
Mis voor de geestelijke en tijdelijke belangen
der le-ien. Bij overlijden van een lid één H. Mis
voor zijn zielerust in zijne Parochiekerk.
7*. Minstens zes maal per jaar eene leden
vergadering en eene feestelijke, wanneer de kas
■zulks toelaat.
8». Diocesane Coöperatieve Credietbank, ge
legenheid gevende ereaieten te vragen, gelden
te beleggen, hetzij deposito of rekening-courant;
spaargelden te beleggen tegen 3 p(Jt. rente, mi
nimum Inleg 25 cents, tot een bedrag van 50
gulden terugbetaling onmiddellijk, hoogere be
dragen één dag opzegging.
Yoqr inlichtingen of beleggingen gelegen
heid iederen werkdag van 94 uur bij den
administrateur J. li. Visser, Nieuwe Gracht 40.
9*. De Debatingclub heeft geregeld gezel
lig* bijeenkomsten, ten doel hebbende het spre
ken in 't publiek eigen te doen worden.
Nog niet aangesloten R. K. Middenstanders
worden aangespoord als lid onzer vereeniging
toe te treden. De contributie bedraagt slechts
1.30 per 3 maanden, zich verbindende voor een
geheel jaar.
Aanmelding voor het lidmaatschap bij den
secret. H. J. Ganzeboom, üroote Houtstraat 20.
Namens het Bestuur,
ANION BOSSE, Voorzitter.
H. J. GANZEBOOM, Secretaris.
(Ingezonden).
Do sociaal-democratische arbeiderspartij
beeft met alle kracht, die spruiten kan uit
ii~irtn'1nivminnwiranmrrriHnnrrmTiir
een diep gevoelde overtuiging, den strijd aan
gebonden tegen alle maatregelen die, ten doel
hebben het arbeidersvraagstuk op te lossen,
de arbeiders te redden uit de nooden van
ouden dag en invaliditeit en andere sociale
misstanden op te heffen, omdat daardoor wor
den weggenomen de bronnen van ontevreden
heid, wangunst en haat, die de arbeiders voe
ren tot verzet en opstand waardoor zij eene
welkome prooi van het socialisme worden.
Dit is de conclusie, die men trekt uit- het
manifest dat door het Bestuur der S. D. A. P.
le wereld ingezonden en aan de Nederlarid-
3che arbeidersorganisaties (natuurlijk „roo-
le") gericht is. Want, waarde lezers, gij
moet weten de hoogmachtige S. D. A. r.
ie vertegenwoordigster van het proletariaat
*n de belangeloose verdedigster van den ver
drukten en geknechten werkman heeft hec
.lOodig geoordeeld oen manifest te verspreiden
*raarin zij hare beschermelingen oproept ie
prvicsteeren tegen de Invaliditeitswet-Taima
jen de Tariefwet. En als de S. D. A. P. een
I protest noodig oordeelt, oen arme, dan is er
wel gevaar aan de lucht doch ook, als een
ijverige beschermster houdt zij trouw de
wacht en roept hare getrouwen bijeen om bet
gevaar te koeren. Vandaar dan ook nu de
oproep om op een nader te bepalen datum
in Maart een groote demonstratie in den Haag
te houden om te protesteeren tegen genoemde
wetten.
Do Invaliditeitswet en de Tariefwet maken
de nachtmerrie uit van de S. D. A. P. De
Invaliditeitswet, die ten doel heeft den ouden
werkman een pensioen en den invaliden ar
beider een rente, een tegemoetkoming toe te
kennen, zal heel wat menschen tot tevreden
heid stemmen waardoor zij natuurlijk voor
het socialisme verloren zijn. Dit zien de kop
stukken zeer goed in en daarom verzetten zij
er zich met alle kracht tegen. Verschillende
middelen worden daarvoor gebruikt. Zoo heb
ben wij gezien dat de z.g. de belangen van
het proletariaat verdedigende roode vertegen
woordigers uren, dagen en weken zoek°ge-
bracht hebben door lange redevoeringen,
waaronder een van 12 uur, door geregeld on-
noodig stemming te vragen, door te weige
ren de presentielijst te teekenen, door weg
te loopen om de kamer onvoltallig te maken,
in een woord, door obstructie die eenvoudig
niet te ontkennen is, om zoodoende toch maar
te voorkomen dat deze voor de arbeiders zoo
belangrijke wet tot stand zou komen. Staats
pensioen was do eisch, dien men er tegen
over stelde en nog stelt. Wij weten echter
dat dit een onmogelijke eisch is die niet te
vervullen is. Dat weten eok de roode broeders
wel, maar als zij dien eisch uit hun handen
laten glippen, kunnen zij niet meer poseeren
als de eischen opwekkende, stellende en ver
dedigende vertegen woordigers der arbeiders.
Daarom dan maar liever de arbeiders bedrie
gen.
Aartsbedriegers en leugenaars zijn de so
cialisten. Het verspreide manifest, dat natuur
lijk een afspiegeling is van de neg te houden
redevoeringen in Maart a.s. stelt het voor
of de aanneming van de Invaliditeitswet een
ramp voor den werkman zal zijn. Daarin
wordt te kennen gegeven, dat de wet zware
lasten oplegt die men geeft het tussehen
de regelA te lezen bijna uitsluitend door
den werkman gedragen moeten worden. Men
wijst daarvoor op de premiebetaling die als
een directe last of belasting heffing wordt
voorgesteld terwijl men er als een schrik
beeld de Tariefwet met de haren bijsleept.
Ja, waarde lezers, de Tariefwet, dat is het
spook waarmede men de kiezers bang wil
maken. Deze wet, waardoor 10 millioen in
de schatkist zal vloeien, wordt voorgesteld
als zijnde geheel in 't nadeel van den werk
man. De 10 millioen zullen worden geheven
van de noodzakelijkste behoeften van den
minderen man, heet het, terwijl de invoering
van deze wet als een noodzakelijke conse
quentie, nog vele indirecte lasten mee zal
brengen. Dit alle3 moet dan door de minst
draagkrachtigen betaald worden.
Is het wonder dat het Bestuur der S.D.A.P.
de partij die gloeit van liefde voor den ar
beider, die zegt in werkelijkheid is het
heel anders voortgekomen te zijn en te
bestaan uitsluitend uit arbeiders eu die dus
de arbeiders vertegenwoordigt, verontwaar
digd daartegen in verzet komt? Moet men
het niet prijzen in deze mannen, die o zoo
bescheiden in hun optreden en eischen zijn
(hm!) dat zij dit plan der bourgoisie en
erger nog horribile dictu van een
Reclitsche Regeering en een rechtsche meer
derheid, samengesteld uit mannen die het ge
zag handhaven en het kapitaal beschermen,
waardoor ze dus ex officio gedwongen zijn
den armen werkman uit te buiten en te ex-
ploiteeren ten voordeele van dit kapitaal,
aan de kaak stellen en het den volke bekend
maken? Moet men niet in bewondering staan
over den moed en de liefde die deze heeren,
en niet het minst de uitverkorenen onder de
roode broeders, getoond hebben en nog ten
toon spreiden waar ze trachten het eene on
heil tegen te houden en het andere waar
het toch niet meer te verhinderen is
zoo klein mogelijk te maken?
Maar met dat al is er in hun gedoe een
groote tegenstrijdigheid. Bijv. men wil Staats
pensioen en geen verzekering, maar omdat ze
zeer goed inzien dat het Staatspensioen een
utopie is willen ze zooveel mogelijk men
schen van de gedwongen verzekering doen
profiteeren. Men aanvaardt dus de gedwon
gen verzekering, waarvan men beweert dat
ze toch zoo heel slecht voor den werkman is.
Deze bewering is echter in strijd met de wer
kelijkheid, waarvoor de heeren zelf de be
wijzen bij brengen. Zoo hebben ze o.a. voor
gesteld het maximum loon te verhoogon van
1200 gld. tot 2000 gld., waarvan het gevolg
is dat ieder die meer dan 1200 doch minder
dan 2000 gld. verdient deel moot nemen aan
de gedwongen verzekering.
Hoe slecht is toch die gedwongen verzeke
ring en hoe groot moet toch wel de liefde
van deze arbeidersafgevaardigden voor de
arbeiders zijn, waar ze op deze manier zoo
veel duizenden arbeiders onder de bepalin
gen van deze gedwongen verzekering wilden
brengen I Als een tweede bewijs kan nog
dienen het diabolisch gehuil dat er in roode
kringen en in de roode pers opging omdat de
diamantbewerkers niet onder de bepalingen
van de Invaliditeitswet vielen. Men hadt het
veeleer moeten prijzen in de verdedigers van
den geldbuidel dat ze tenminste deze cate
gorie van werknemers niet blootstelden aan
de slechte werking van deze wet. Maar neen,
juist het tegendeel gebeurde; men eischte
dat ook de diamantbewerkers sleohtoffers van
deze wet zouden worden.
Of die wet ook slecht is 1 Nog een "bewijs
voor de slechtheid van de wet willen wij aan
voeren. Men weet dat de Regeering voorstelt
gedurende 75 jaren ©en rijksbijdrage van
10 millioen per jaar te geven. Als de roode
heeren nu overtuigd zijn van de slechte wer
king der Invaliditeitswet, zooals ze geregeld
beweren, dan had het op hun weg gelegen
te trachten zoo spoedig mogelijk het fiasco
van deze wet te bewerken. Dit hadden ze
kunnen bereiken door voor te stellen deze
10 millioen, zonder welke de wet niet in wer
king kan treden, niet toe te staan. Dan zouden
ze tenminste volgens hun woorden gehandeld
hebben. Maar noen, ook hier was do natuur
weer sterker dan de Zeer. Inplaats van voor
te stellen de 10 millioen niet toe te Staan, stol
den ze voor de Rijksbijdrage blijvend te doen
zijn. Ra-ra, wat is dat nu? Wat een poespas
is die beweerde groote arbeidersliefde toch
waar ze hier opgeofferd wordt aan het tot
stand brengen van een z.g. slechte wetl
En nu sleept men er het Tarief wol bij om
daardoor de arbeiders een afschuw van de
Invaliditeitswet te doen krijgen maar arbei
ders, die even nadenken, zullen ze daardoor
niet vangen. Men vergeet dat de botte kie
zersbedriegerij langzamerhand uit is en dat
aanhalingen, die in het genoemde manifest
voorkomen, waarin vertelt wordt, dat zij het
halen van het geld voor de Staatsbijdrage
door middel van de Tariefwet, een ramp op
zich zelf acht, een belasting van de onbil-
lijksto soort en een gevaar voor de economi
sche ontwikkeling van het land, die regel
recht tegen het belang der arbeidersklasse
ingaat", niet meer dan woorden zijn die,
zonder dat zij door de critiek getoetst zijn,
niet meer geslikt worden. Ook de arbeiders
worden „bewust", meer misschien dan de
roode leiders lief is.
Uit dit alles blijkt dus wel dat die voorge
nomen demonstratie in den Haag weer een
groote comedie is. Men acht het weer eens
noodig een leger van onbenullige sukkelaars
in den Haag rondom z,ich te zien, waar de
kopstukken dan hun beweerde arbeiders-liefde
weer ten toon kunnen stellen en nieuwe tri-
omphen kunnen behalen. Het is zoo gemak
kelijk de domme massa, en vooral die in
deemoedige bewondering de hc.n i-'"bo'd elo
quentie en eischen stellende leiders, die in
werkelijkheid niet anders dan de naakte bru
taliteit ten toon stellen, toejuichen, met leu
zen als „Staatspensioen zonder premiebeta
ling". „Weg met de Tariefwet" en „Algemeen
kiesrecht voor mannen en vrouwen" in geest
drift te doen uitbarsten. Men wil daar eens
flink uitpakken tegen de Regeering, tegen de
coalitie, tegen de bourgeoisie in het algemeen
en het proletariaat ten troon verheffen. Of
het proletariaat er beter van wordt, komt er
minder op aan; als eerst de socialistische
heilstaat maar eens in elkander getimmerd
i3 dan is het nog vroeg genoeg aan de belan
gen der arbeiders te denken.
Arm proletariaat, dat zich zoo in do luren
laat leggen l Ziet gij dan niet dat gij met open
oogen bedrogen wordt. Zijt gij dan nog riiet
overtuigd dat uwe leiders uwe belangen aan
de hunne opofferen; dat zij groote huichelaars
en bedriegers zijn. De arbeidersliefde die zij
ten toon spreiden is boerenbedrog, meer niet.
Ter iilustreering van deze waarheid wil ik
U tot slot daarvan nog een klein bewijs
geven, maar' één dat de heelo arbeidersliefde
der roode heeren ten sterkste kenmerkt. In
bet „Handelsblad" van 3 Januari 1913, vond
ik het volgende berichtje:
„Goor, 2 Jan. Op voorstel der Raads
leden ten Bosch, Honing en Reerink, is
de verordening op de heffing van den hoof-
delijken omslag herzien. De 1ste en 2de
klasse zullen vervallen, doordat de af
trek voor noodzakelijk levensonderhoud
f 350 zal bedragen (than3 f 250) en boven
dien f 25 voor ieder kind. Inkomens
beneden de f 2100 z u 11 e n d aar d oor
lager worden aangeslagen; de
hoogere inkomens hooger. De so
ciaal-democratische Raadsl eden
stemden tegen.
Commentaar is hierbij onnoodig. Uit de ge
blokkeerde zinnen blijkt ten volle de arbei
dersliefde der roode heeren. Maar een op
merking moeten wij hierbij toch maken. „Het
Volk" dat altijd uit alle plaatsen, zelfs uit
do kleinste dorpjes, de raadsverslagen in ex-
tenso opneemt, heeft van deze raadsvergade
ring in Goor, die anders geregeld in hare
kolommen voorkomen, met geen woord mel
ding gemaakt. En dit is te opmerkelijker waar
Goor een „Eldorado" der socialisten is, waar
de meerderheid van den Raad reeds rood is
geweest. Maar, 't is natuurlijk begrijpelijk
want de handelwijze van deze roode raadsle
den was natuurlijk geheel in strijd met de
liefde voor de arbeiders.
Zoo „bewuste arbeiders" wordt gij door
uwe leiders bedrogen, maar dat zegt men u
niet in klare woorden. Daar past men wel
heilig voor op. En wanneer er iets gezegd of
gedaan wordt door partijgenoot A. B. of C.
dat u de oogen kon openen dan wordt bet
eenvoudig verzwegen. Is het dan niet waar
dat uwe leiders aartsbedriegers en leugenaars
zijn en dat de liefde, die zij zeggen voor den
arbeider te hebben, slechts boerenbedrog: is?
NAAR LOUR DES.
De Vereeniging tot samenstelling van Ne-
derlandsclie Bedevaarten heeft besloten dit
jaar, bij gelegenheid van de 25ste Bede
vaart naar Lourdes, hieraan bijzondere in-
tentiën te verbinden.
De Bedevaart zal plaats hebben van den
23 tot den 31 Juli, opdat de deelnemers geen
hinder ondervinden bij het vervullen hun
ner kiezersplichten voor de Tweede Kamer,
de Provinciale Staten en de Gemeenteraden.
Het Comité hoopt voor het bezoek, aan
het Genadeoord minstens drie treinen te
kunnen samenstellen, waarvan een speciaal
voor de zieken zal bestemd zijn. Teneinde
deze 25ste Bedevaart met te meer luister
te kunnen vieren, is de bedeeling van het
Comité de deelname in ruime mate onder
het bereik te brengen van de minvermo
gende zieken. Het zal dan ook een warm
beroep doen op de weldadigheid der Ka
tholieke Nederlanders, om van hen een rui
me gift te vragen teneinde deze ongeluk-
kigon in de gelegenheid te kunnen stellen
de reis mede te maken, die voor velen hun
ner de eenige hoop geeft hersteld in hun
land te mogen wederkeeren.
Wij hopen vurig dat dit beroep op de
bekende liefdadigheid onzer landgenooten
het verwachte gevolg moge hebben en de
Katholieken van Nederland ons in de ge
legenheid zullen stellen om, in navolging
van andere landen, een groote trein voor
de zieken te kunnen samenstellen.
Moge de Heilige Maagd deze onderneming
zegenen en het welslagen verzekeren aan
deze 25ste Bedevaart, welke dan onder de
schoonste en grootste zal kunnen gerekend
worden die door het Comité georganiseerd
wei-den 1
DE TYPOGRAFENSTAKING.
Over de typografenstaking schrijft de Tijd
het volgende
In 25 drukkerijen, ook in de onze, te Amster
dam, zegt het blad, is het werk gestaakt; niet
CXX.XV11L
Kerk consecratie (vervolg).
Do geheele wijze, waarop een altaar ge
consacreerd wordt, is grootendeels onG
leend aan de plechtigheden, waarmede da
oud vaders bij de Joden de altaren wijd
den. Bewierooking en zalving ervan heeft
oen overheerlijke symbolische befeekonis.
De wierook immers is het zinnebeeld van
aanbidding en verheerlijking. Voortdurend
schrijdt een priester al wierookend rond
het altaar, want voortdurend moet de geur
van offers en gebed van deze heilige plaats
om hoog stijgen tot voor Gods troon. Dan
zal ook de zegen des H. Geestes in over
vloed hier neerdalen, gelijk door de olie
met hare verlichtende, sterkende en gene
zende kracht wordt aangeduid.
Na het altaar gezalfd te hebben gaat de
Bisschop de kerk door langs de apostel
kruizen, die hij met chrisma bestrijkt en
driemaal bewierookt. Hierdoor is het kerk
gebouw nog inniger met het altaar verbon
den geworden: Christus door het altaar
voorgesteld, de hoeksteen, is thans omge
ven door zijii Apostelen, de fundamenten
der H. Kerk.
'n Indrukwekkende en geheel bijzondere
plechtigheid volgt thans. Op het altaar, in
het midden en aan de vier hoeken, worden
groote wierookkorreLs gelegd en daarop
kleine kruisen van dunne kaars. Aangesto
ken zijnde verteeren die kaarsjes spoedig
den wierook. En terwijl nu de vlammen
omhoog stijgen, klinkt blijde de lofzang:
„Alleluja, Koin, Heilige Geest, vervul de
harten uwer geloovigen en ontvonk in lien
het vuur uwer liefde. De rook van welrie
kende kruiden steeg omhoog voor het aan
schijn des Heeren uit de hand des engels,
onz."
Daarna wordt gebeden:
„Heilige Heer, almachtige Vader, eeuwige
God, goedertieren en genadig, verhoor de
gebeden van ons geringen en zie neer op
het brandoffer van dit altaar, hetwelk aan
genaam moge zijn niet door het zichtbare
vuur maar vervuld met de genade des H.
Geestes moge opstijgen tot een aangena-
men geur, voor allen, die waardig er aan
deelnemen strekkend ten eeuwigen leven.
Door Christus onzen Heer. Amen."
omdat bij de werklieden dier inrichtingen bij
zondere grieven bestaan tegen hun patroons,
maar als gevolg van een algemeene beweging.
Het collectieve contract, in 1908 gesloten
tussehen de „Arnst. drukkers-(patroons)-veree*
niging" en alle toen bestaande werkliedenorga
nisaties in de typografie, liep tegen 1 Januari
van dit jaar ten einde, en vóór 1 October wer
den door de werklieden-vereenigingen voorstel
len gedaan voor een nieuw contract, waarbij
niet do loonen alleen zouden worden verhoogd
en de arbeidsduur verkort, maar tevens tal van
bepalingen in het leven worden geroepen, waar
door aan de patroons nagenoeg alle macht in
de fabriek zou worden ontnomen.
Do werklieden maken bij de bespreking vau
de toestanden in de typografie geregeld een
vergelijking met die van de bouwvakken. On
tegenzeggelijk is daar het uurloon belangrijk
hooger, doch daar heersoht in sommige tijden
van het jaar voor vele arbeiders werkloosheid
en in den winter is de arbeidstijd kort, dus bet
loon laag. Bovendien is aan de bouwvakken
veel meer kans op ziekte door weersgesteldheid
en ook meer gevaar verbonden dan aan den
arbeid in de typografie, die in goed ingerichte
en verwarmde lokalen plaats heeft.
Voornamelijk echter is de vergelijking niet te
maken, omdat de levering van drukwerk aller
minst gebonden is aan de plaats der bestelling
en het bouwen weL Indien niet in andere ge
meenten tegelijk de loonen worden verhoogd,
moet de omvang der typografische industrie te
Amsterdam vanzelf verminderen. Terwijl te
Haarlem en to Utrecht collectieve contracten
voor meerdere jaren gesloten zijn met een mi
nimumloon van 22 cents per uur arbeid per dag
en te 's-Gravenhage van 23 cents per uur bij
negen en een half uur arbeids, wordt te Am
sterdam met 25 en 26 cents geen genoegen ge
nomen. In andere omliggende gemeenten is het
verschil nog grooter.
De werkliedenorganisaties eischen bij een con-
Aan den tegenovergestelden kant der val
lei, in de onmiddellijke nabijheid van een
kristalhelder beekje, verhief zich een hut,
welker dak van roode pannen door de laatste
aonnestralen in een rossen gloed gehuld
Werd.
Aan de overzijde van het beekje zag men
op een zacht glooienden heuvel, een kleine
kapel, die slechts voor de bewoners van het
«ehucht bestemd scheen. Op den achtergrond
van dit bekoorlijk landschap, schitterden in
•het tooveracktige avondrood de toppen van
"Ipujarra's hemelhooge bergen.
„Ziedaar het huisje mijns broeders", sprak
heia de gravin, wier blik, zich aan al dat
hatuurschoon niet kon verzadigen; daar zult
flj uitrusten en lieden vinden, die zich geluk-
2ST achten u herbergzaamheid te mogen ver-
eeneu Kom, haasten wij ons, want het be-
2,t duister te worden."
|1V], 'h^dijk kwam meu in de nabijheid der
de '1.1 n r'e^' "et beekje omzoom-
v klonk een sehoone, ki
■mclitelingen tegcr. Het
man, welke zijn netten voor het huisje had
uitgeworpen. Op den oever speelden tweq
aardige kinderen, een jongen en een meisje
van vier of vijf jaren; zij hoedden 'n sneeuw
witte melkkoe met een kalf, benevens een
reekleurige geit, die aan een fraaie rosema-
rijnkeg knabbelde.
Toen de visscber beide vreemdelingen zag
naderen, trok hij zijn netten op het droge
en ging haar tegemoet. Lucia herkende haar
broeder.
Hoe? zijt gij het, zuster? zei deze; tege
lijkertijd omhelsde hij het meisje, dat hem
met warmte de hand drukte. Ik dacht, dat
gij mij vergeten hadt en ons nooit meer
zoudt bezoeken. Het verheugt mij zeer u te
zien. Wees hartelijk welkom in ons midden!
Eerst na deze ontboezeming wijdde hij zijn
opmerkzaamheid aan de gravin en scheen
door zijn blikken aan Lucia te vragen, wie
toch die dame was.
Het is mijn meesteres, mijn weldoen
ster, sprak het meisje diep bewogen. Sedert
eenige uren zijn de schrikkelijkste rampen
over haar hoofd nedergedaald, en thans, goe
de Ruperto, kom ik u voor de edele vrouwe
een schuilplaats onder uw dak verzoeken
De visscher groette Valeria eerbiedig en
hernam: Waarom die smeekenden toon? Hoo
toch zou ik aan de weldoenster van de ge-
ric"iige stem den keele landstreek een onderkomen in mijn
as die van een hut kunnen weigeren?Ben ik echter wel
in staat, mevrouw, u °P waardige wijze te
herbergen?
In Ruperto's antwoord straalde de oprecht
heid zijner- meening en de edelmoedigheid
zijns harten zóózeer door, dat Valeria door
deze welwillende, hartelijk© ontvangst tot
I schreiens toe bewogen werd.
Edelmoedige man, sprak zij en drukte
hem de hand, mijn ongeluk is zóó groot, dat
ik niet meer gerechtigd ben hooge eischen
i te stellen. Dan, uw vriendelijke herberg
zaamheid en aangename manieren zouden
zelfs in het treurigste verblijf een straal van
vreugde werpen. Uw aanbod is mij boven
mate welkom!
Ruperto richtte zijn schreden naar het een-
voudige, maar nette huisje en werd gevolgd
door de graven en Lucia. Toen de vreemde
lingen binnentraden, verborgen de beide
kinderen zich achter een meubelstuk. Al-
i lengskens lieten zij echter hun schuchtere
vrees waren, kwamen weer te voorschijn en
blikten met hun heldere kijkers de vrouwen
nieuwsgierig aan.
j Aanstonds riep do visscher zijn echtge-
noote, die in de keuken aan den arbeid was.
Elvira, zei bij, ik breng u twee gasten,
waarvan één onze bloedverwante is. Dik
wijls reeds hebt gij te kennen gegeven met
j nw schoonzuster kennis te willen maken.
Welnu, zij staat thans voor n! Omhels el
kaar als goede zusters en bied deze edele
dame uw eerbiedigen groet: het is de mees
teres van Lucia.
Euperte's echtgenoote maakte een diepe
buiging voor de gravin en omhelsde vol
vreugde baar edelmoedige schoonzuster.
Luister, Elvira, hernam de visscher, me
vrouw is zeer vermoeid. Maak spoedig een
goeden maaltijd en een zaclit bed gereed. In-
tusschen zal ik mevrouw gezelschap houden,
hoewel, tot mijn innig leedwezen, mijn on
derhoud haar niet veel belang kan inboeze
menMag ik u verzoeken, mevrouw, mij
te zeggen, van welken aard de droevige ge
beurtenissen zijn, welke u herwaarts gevoerd
hebben? Wees overtuigd dat geen ijdele
nieuwsgierigheid, maar in stede daarvan een
warme belangstelling ten uwen opzichte mij
deze vraag in den mond legt.
Valeria aarzelde geen oogenblik den recht
schapen man baar treurige lotgevallen te
verbalen; vaak echter was bet haar onmoge
lijk verder te gaan, zoodat Lucia het woord
over moest nemen.
De goede Elvira, die in de keuken alles
aanhoorde, schreide als een kind en ook Ru
perto pinkte menigmaal een traan weg. Ein
delijk nam de visscher de hand der gravin
eerbiedig in de zijne en sprak met bewogen
stem: „Edele vrouw, verlies den moed geens
zins; beween uw echtgenoot, dncli wanhoop
niet. Mijn vrouw en ik zullen alles doen wat
in ons vermogen is, om u ten minste liet
strikt noodzakelijke te verschaffen. Mochten
uw belagers u in deze, schier onbekende val
lei komen zoeken, dan zal ik u voor hun
oogen wel verbergen eu u zoo noodig ver
dedigen.
Intusschen was Lucia er in geslaagd, met
behulp eener mand van wilgenteenen een
wiegje voor de kleinen Pedro te maken. Zij
liet het kind een melksoepje eten en legde
het vervolgens ter ruste. Zoodra de slaap zijn
oogjes gesloten had, zette Lucia zich met de
anderen aan tafel.
Toen naderden de kinderen des visschers
zaehtkens het wiegje, „O! wat een lief
kindje," fluisterden zij. „Morgen zullen wij de
mooiste bloemen voor hem plukken; vader
moet een aardig vischje vangen, dat wij hem
ten geschenke geven en waarmede hij kan
spelen."
Een kreeftensoep, een gebakkon forel, be
nevens een heerlijke salade vormden de ge
rechten van het maal, dat Elvira inmiddels
had opgediend. De visscher bracht appelen
en vijgen, en daarenboven een groote kruik
met rooden wijn. „Veroorloof mij, mevrouw,
sprak hij tot Valeria, „u een glas van dezen
wijn aan te bieden, die slechts bij feestelijke
gelegenheden op onze tafel verschijnt."
„Voor dezen nacht, mevrouw," vervolgde
Ruporto na den maaltijd, „moet gij u met
deze kamer vergenoegen. Zierier nw bed, wij
hopen, dat de vermoeienissen, welke gij hebt
doorstaan, u een verkwikkenden slaap mogen
schenken. Morgen zullen wü een andere ka-
