i J.H.W. GRUNOEMAHN
1
Romeinsche Kroniek.
I koningstraat.
Beslist Waterdicht
Ibiii
BUITENLAND.
J. HUIZING.
Grsote Houtstraat No. 44.
Telef. no< 36S>
OPRUIMING van restante paren*
III
Mantelcostuums
ICostuumrokken en
Blouses
EGE^MANTELS in gummi- Wa
terproof en eüht 1Y-BQLEH
lodenstof.
Mis Ben
HET HOOGSTE LOT
UIT DE LOTERIJ.
Haarïei-ü-Bt*MsselH Hands©iieeiien voer alle
jE Steeds voorradig de Nouvéaute's I
H in DAMES en KINOERMANTELS 5
FEUILLETON,
NIEUWE MAARLEMSCHE COURANT
1
PI
Rome, 15 Janüari 1913.
Dezer dagen kwam mij in handen de ver
taling uit het Duitsch van den Catechismus
van het Huwelijk, door Pater Jos. Holler, be
werkt. door J. H. Scholten.
Ik kan mij niet onthouden ééne aanmerking
te maken op een weglating, die in.i. lijnrecht
t tegen den wil des Pausen indruischt.
Op het eind van het boekske wordt eene
lijst gegeven van aanbevelenswaardige hoe
ken. Natuurlijk verwacht men daar in de eer
ste plaats genoemd te zien De Evange
liën, zoo niet het. N. Testament, zelfs de H.
Schrift (dit laatste misschien onmogelijk,
daar het mij onbekend is of de nieuwe Ka
tholieke Bijbelvertaling reeds gereed is). In
de voorrede van de Italiaansche vertaling
der Evangeliën en der Handelingen wordt
ten sterkste op het lezen dezer geschriften
aangedrongen, den huisvader aangeraden el-
ken morgen den zijnen een gedeelte voor te
lezen en Paus Leo XIII heeft per Breve van
December 1898 een dagelijkschen aflaat van
300 dagen beloofd aan ieder, die dagelijks
minstens een kwartier lang, het H. Evange
lie leest en een vollen aflaat eens per maand
aan wie geregeld dagelijks een kwartier aan
die lezing gewijd heeft. De laatste op de ge
wone condities. De boekenlijst van dezen Ca
techismus bevat echter alléén: de Zondag-
sehe Evangelies. Als lid van het „Genoot
schap van den H. Hieronymus ter versprei
ding van het Evangelie" moest mij allereerst
dit protest uit het hart.
De nieuwe, verkorte Catechismus, waar ik
een vorige maal over sprak, is nu verschenen
en aan alle Bisschoppen in Italië toegezon
den, die deze met groote instemming begroet
hebben. Zooals steeds met werken van dien
aard het geval is, werd ter verhoeding van
afwijkingen in den tekst bij herdrukken eene
stereotyp vervaardigd; afgietsels van welke,
op hevel des Pausen, tegen den kostenden
prijs aan de Bisschoppen zullen toegezonden
worden, opdat deze niet steeds van de Vati-
eaansche drukkerij zouden afhankelijk zijn,
doch ieder in eigen Diocees, naar gelang der
behoeften, de werkjes nadrukken kan.
Deze nieuwe beknopte Catechismus dringt
de gehecle Katholieke geloofsleer samen in
26 formules en 433 vragen, in eene taal uit
gedrukt, die het ook voor volwassenen tot.
aangename lectuur maakt. Als aanhangsel
bevat het boekje eenige dagelijksche gebe
den, verder den tekst dér H. Misgebeden
uitstekend dit laatste een kort begrip van
de geschiedenis der Goddelijke Openharing,
aanwijzingen omtrent Christelijke feestda
gen, vastendagen enz,, en ten slotte een ern
stig woord tot ouders en opvoeders.
Een alphabet.isc.he bladwijzer vermeerdert
ongemeen de bruikbaarheid van dit boekje.
•Verder is verschenen „Eerste elementen",
voor de kleine kinderen^ zeer beknopt, maar
toch met dezelfde bewoordingen.
Als bewijs hoezeer het in de bedoeling des
H. Vaders ligt dat het Evangelie door de ge-
loovigen van jongs aan gelezen wordt, dïene
dat, op bevel des Pausen, de Vaticaanscke
drukkerij eene uitgave voorbereidt van een
handig deeltje, dut zoowel den nieuwen Cate
chismus en de Misgebeden, als het Evange
lie en de Handelingen der Apostelen zal be
vatten. De kosten kunnen nooit de versprei
ding van den nieuwen Catechismus in den
weg staan: deze wordt verkocht voor 10 ets.
(Holl.) voor een ongebonden, 20 ets. voor een
gebonden exemplaar. Bij honderdtallen en
grootere partijen aanmerkelijk rabat.
Eenige weken geleden sprak deze courant
terecht een afkeurend woord over een zich
inburgerend versiersel in den vorm van een
buddhistisck wangedrocht.ie en prees daarbij
de wederinvoering aan der goede oude ge
woonte om een kruisje te dragen. Op mijn
beurt kom ik nu een dergelijk sieraad aan
prijzen, dat vooral met den hedendaagschen
zakken-nood een dubbel voordeel aanbiedt,
ill. den H. Rozenkrans als sieraad en
horlogeketting. Men kan die zoo mooi en
kostbaar maken als de beurs slechts toelaat,
doch óók eenvoudig en smaakvol. Een ver
eischte is, dat men daartoe de drie seriën der
geheimen vereenigt, dus 15 tientjes. Wat mij
betreft liet ik mij, alvorens naar het H. Land
te vertrokken, zulk een drievoudigen Rozen
krans maken van granaten met goud verbon
den, die nu van onschatbare waarde gewor
den is, doordat hij alle heilige plaatsen aan
geraakt heeft en op alle Altaren werd gelegd
gedurende üe H. Offerande. Ieders eigen ver
nuft moet aangeven hoe het crucifix op den
horst bevestigd wordt, hoe de verschillende
medailles worden aangebracht, en waar het
haakje voor het horloge ingeschakeld moet
worden.
Indien men mij nu niet extra-lief vindt,
zoo mijn eigen vinding het publiek eigen
dom te maken, zonder er patent voor te ne
men, zijn mijne dames-lezeressen al heel
moeilijk to bevredigen!
Plaatsgebrek verhinderde mij de vorige
maal iets mee te deelen dat betrekking heeft
op Kerstmis in verband met de Constantijn-
sche herinneringsfeesten. Op Kerstdag 312,
twee maanden na de overwinning van Con-
stantijn bii Saxa Rubra (28 October) werd
voor het eerst 's Heeren Geboorte in het open
baar herdacht, en had tevens de eerste ma
nifestatie van Christelijk leven op de publie
ke straat plaats, en wel door eene processie,
uitgaan van de kerk, die Paus Marcellus in
het huis van vrouwe Lucinia gesticht had
aan do Via Lata, het tegenwoordige Corso,
nu ingebouwd in de aa» San Marcello gewij
de kerk. Paus Melohiades leidde de processie,
waaraan Constant,ijn in keizerlijk ornaat
deel nam, en hoogst opmerkenswaardige
bijzonderheid deze optocht trok onder een
heidenschen triomfboog door op korten af
stand dier kerk, weinige jaren te voren op
gericht. Welsprekend contrast! Paus Marcel
lus was in 310 op droevige wijze aan zijn eind
gekomen, opgesloten in de tot stal voor de of
ferdieren veranderde kerk woning van
vrouwe Lucinia tot welker verzorging hij
veroordeeld was geworden. Op 25 December
312 trekt het Christenvolk van de schouw
plaats van Marcellus' lijden en dood uit
gaand, juichend onder den triomfboog van
Dioeletiaan en Maximiniaan door, de keizers
wier vervolging, zooals zij meenden, het
Christendom den nekslag geven zou.
Toch was het heidendom nog verre van
dood: op geringen afstand, waar nu de tui
nen van het paleis Colonna zich bevinden,
werd als gewoonlijk op 25 December luister
rijk in zijn tempel het feest van den S o 1 i n -
victus, den onverwinbaren Zonnegod, ge
vierd. Deze cultus was echter ten doode ge
doemd, terwijl de vereering van onzen eeuwi
gen onverwinbaren God het Licht der We
reld, steeds meer harten gewonnen heeft en
eenmaal alle menschenzielen aan Zich onder
werpen zal.
Bij den afbraak van een aan de kerk van
St. Marcellus belendend huis, dat vroeger
deel der oorspronkelijke kerk schijnt uitge
maakt te hebben, is een uit de vierde eeuw
dagteekenend, baptisterium gevonden. De ar-
chaeologen hebben aanstonds verkregen, dat
deze kostbare oudheid gespaard wordt en op
de eené of andere wijze zal dit geheel unieke
gebouwtje aan de kerk worden getrokken.
Hedenmorgen had in de Sixtijnsohc kapel
de plechtige uitvaart voor den Prins Regent
Luitpold plaats, waardoor de H. Vader de
nagedachtenis van dezen zoo uitnemenden
zoon der Kerk wenschte te eeren, van den
man, die niet alleen katholiek in zijn hart
was, doch zijn geloof naar buiten openbaarde
en nooit door menschelijk opzicht of politiek
zich liet beïnvloeden. De prelaat, die de lijk
rede uitsprak, bracht daarvan eenige tref
fende staaltjes.
De vorige week werd door een groot onheil
gekenmerkt, dat de nalatigheid van liet
Stadsbestuur weder klaar en duidelijk aan
het licht bracht. Gedurende den nacht stortte
nl, zooals deze courant reeds den volgenden
dag berichtte, een huis, gedeeltelijk aan de
Via Tritone, gedeeltelijk aan die van Capo
le Case gelegen, in; een gedeelte der bewo
ners onder het puin begravend: twaalf doo-
den en vier a vijf gewonden, waar-van nog
één stierf. Eene firma had bij het leggen der
fundamenten van een huis daarnaast eene
grintgroeve ontdekt en exploiteerde deze on
der de belendended perceelen doorgravend,
zoodat, als natuurlijk gevolg, de muren in
stortten. De bouwcommissie van den Gemeen
teraad had zich natuurlijkdaarmede moeten
bemoeien, was zelfs gewaarschuwd, daar al
lerlei scheuren en terreinverschuiving vrees
opwekten, maar deze had zich niet de moeite
gegeven de zaak te onderzoeken. Den avond
te voren had de portier een politiepost in de
buurt gewaarschuwd, maar ook diens woor
den waren in den wind geslagen.
Nu, nadat het kalf verdronken is, wox-dt de
put gedempt en zijn verscheiden huizen ont
ruimd. Hierbij doet zich weder een geval van
schandelijke willekeur voor. Zoowel de bewo
ners van het ingestorte huis als die der be
lendende perceelen zijn „kleine luyden", men-
schen die van de hand in den tand levl n, die
het dus niet schikt naast hun huur, die reeds
vooraf betaald was, nog kamerhuur in een
logement te betalen, en ieder weet dat eigen
potje koken goedkooper is dan in een restau
ratie hoe eenvoudig ook te eten. i
Eén dag betaalde 't Stadsbestuur, doch hoe
men ook reclameerde voor verder onderhoud,
men klopte aan een doovemansdeur. Sommi
gen staan op straat, daar hen de middelen ge
heel ontbreken om in een logement te wonen.
Waar de heeren. 0p het kapitool van
zoo weinig plichtsgevoel, van zoo weinig
'menschelijkheid blijk geven, treft nog te
meer de edele daad der zangers: driehonderd
zangers, waaronder de uitstekendsten, brach
ten in de parochiekerk een heerlijk schoone
requiem ten gehoore, zonder op honorarium
aanspraak te maken.
Het is werkelijk jammer dat deze ramp niet
een paar weken vroeger heeft plaats gehad,
vóór de gemeenteraadsverkiezing. Waar
schijnlijk zou deze dan anders zijn uitgeval
len, en al die prnlmensehen, die van niets ver
stand hebben, dan van hunne zakken te vul
len, en die tot liet minst onontwikkeld deel
der bevolking behooren, van het kussen ge-
steoten zijn door de verontwaardiging der
burgerij, eindelijk opgeschrikt uit zijne iner
tie.
En nu staan de Kamerverkiezingen voor
do deur. Voor het eerst na de invoering van
algemeen kiesrecht. Dit wordt een aardig
dure geschiedenis! De som waarvoor de leve
ring der duizenden stembussen is aangeno
men, is mij ontgaan: ziehier echter een wel
sprekend cijfer.'Er zijn 30 millioen stembrief
jes noodig, deze kosten 33 lire de duizend!
De stembriefjes alleen komen dus op onge
veer een millioen francs te staan. Of do re
sultaten in overeenstemming zullen ziin met
die groote kosten, moet de ondervindig lee-
ren.
Zooals mij gisteren een gepensioneerd
hoofdambtenaar van Financiën verzekerde,
is de toestand van het land en van de schat
kist voortreffelijk en kan Italië er trotsch op
zijn, niettegenstaande den oorlog, niet ge
noodzaakt geweest te zijn eene buitenland-
sche_ leening aan te gaan. Het door minister
Giolitti, die een uitstekend financier moet
zijn, uitgedachte plan der monopoliseeriug
door den staat van alle levensverzekeringen,
schijnt aan den Staat reusachtige voordeden
te beloven. Men spreekt van millioenen. Van
af 1 Januari is is de nieuwe instelling in
werking getreden. Het meerendeel zelfs der
buitenlandsehe maatschappijen hebben hun
ne portefeuille afgegeven, terwijl anderen ge
bruik maken van de machtiging nog gedu
rende tien jaar hunne zaken voort te zetten.
Het Octaaf van Drie Koningen bracht de
jaarlijks terugkeerende feestviering der
„Openharing des Heeren aan alle Volken".
Plechtige Missen in den Latijnschen ritus da
gelijks; eiken dag. eene meestal plech
tige H. Mis in eene der Oostersche riten; pree-
ken in het Italiaansch dagelijks; bovendien
eiken dag hipreek in vreemde taal: Fransch,
Duitsok, Engelsok, Spaansch en Poolsoh.
's Avonds plechtig Lof, waarbij de zegen met
het Allerheiligste door een Kardinaal wordt
gegeven en telkenmale een seminarie van
vreemde nationaliteit assisteert.
Nauwelijks deze belangrijke periode achter
den rug, staan wij reeds bijna op den drem
pel der groote Vasten met deze vroege Pa-
sclien; naar ik meen de yroegste die moge
lijk is.
B. T. P. WASZKLEWIOZ
VAN SCHILFGAARDE.
Een die terugkeert
De Beijersclie correspondent van de Maas
bode, schijf t:
Alweer eenzoo heet het stereotiep
in de anti-clericale bladen, wanneer zij het
„geluk" hebben, met cynisch welbehagen,
te kunnen berichten van den treurigen val
van een of ander Katholiek priester.
Alweer eenzoo jubelde vooral voor
ongeveer 3 jaren, in het najaar van 1909,
de Jodenpers, toen zij den val meldde van
den bekenden Beierschen Capucijnenpater
Bcnno Auraeher, bekend en gevierd in ge
heel Duitschland en Oostenrijk, wiens woord
was gehoord door bijna alle Katholieken,
die de Duitsche taal spreken, die als ge
vierd redenaar in Kopenhagen de Vasten
meditaties preekte, die in geheel Denemar
ken missies gaf, wiens naam een Europee-
sche bekendheid had.
Een vrouw, die een Samson tot een zwak
keling maakte en een Salomon deed hande
len als een dwaas, had ook dien grooten
geest weten te verbijsteren
P. Auracher was getrouwd, zoo meldden
de bladen, die wegens hun „neutraliteit"
immers van alles moeten melding maken,
ook van de fouten door de Katholieke gees
telijken begaan, doch clie daarbij gewoonlijk
den val van een priester lang en breed uit
meten, maar de misstappen van eigen geest
verwanten met den wijden mantel der lief
de weten te bedekken.
In het eerst wilde het Katholiek volk
het dieptreurig nieuws niet gelooven. Maar
in de kranten verscheen toen het officieel
bericht van den- Capucijnen-generaal te Ro
me, die mededeelde, dat P. Auracher zon
der verlof de eeuwige stad, waar hij gene-
raa'I-consultor was, had verlaten en dat,
eerst na eenige dagen, van hem bericht was
ingekomen, dat hij met een dame uit Mun-
chen in het huwelijk was getreden, doch dat
hij tevens de belofte had gedaan, nooit iets
te zullen ondernemen of te zullen schrijven
tegen de Kerk of tegen de Orde.
Verpletterd was vooral het Katholiek
Beieren door dien onverwachten slag. Over
al sprak men in die dagen slechts van den
ongelukkigen monnik. In Beieren verblij
vend heb ik zelf toen kunnen waarnemen,
hoe in de meest afgelegen dorpjes van het
Beiersch-lioogland, het gesprek des avonds
slechts gevoerd werd over één onderwerp,
P. Auracher. Daarbij kon ik ook waarne
men, boe ongeloofelijk klein het getal was
van degenen, die P. Auracher niet kenden.
Do een had hem in dit dorp of in gene
stad gehoord bij de missie; een ander had
bij hem gebiecht, weer een ander had re
traite gemaakt onder zijn leiding in het
retraitenhuis der paters Capucijnen in Al-
tötting. Beieren's nationaal heiligdom; weer
anderen hadden hem hooren spreken op een
der vele Katholiekendagen, waar hij, met
benijdenswaardig oratisch talent, het woord
voerde. Den Katholieken bleef niets anders
over dan de droeve waarheid ook tegen
wil en dank te gelooven en te bidden voor
den afgedwaalde. En dit vooral deden zijn
trouwe landgenooten.
Wie zal ze tellen de rozenhoedjes, door
zoo menig moedertje ten hemel gezonden
voor hem, hij wien zij eens als jeugdige
bruid de huwelijks-biecht had afgelegd?
Wie zal ze tellen de gebeden, gestort, dooi
de misschien wat ruwe, maar toch zoo goed
moedige bewoners van Beieren's heerlijke
bergstreken, die eens, misschien heel lang
geleden, een missie hadden hoören preeken
door P. Benno Auracher.
Maar luider dan die gebeden weerklon
ken de spotternijen der neutrale bladen,
die maanden lang zich bezig hielden met
het uitrafelen van hot psyschologisch raad
sel, hoe een man, die volgens liet getuige
nis dier bladen zelf, een overtuigd-geloovig
priester was, een asceet zooals weinigen,
zoo diep had kunnen vallen en zich zoozeer
had kunnen vergeten.
Voor eenige dagen ging door de Katho
lieke pers van Beieren en Oostenrijk een
juichkreet: P. Benno Auracher had zich
bekeerd. De Katholieke „Augsburger Post-
zeitung" bracht den afdruk van een brief,
dien hij zond aan de vrouw, mot welke
hij eenige jaren samenleefde. In dien brief
schilderde hij de wroeging van liet gewe
ten, die hem dag nocli nacht rust liet, die
bij dag liem onophoudelijk deed denken aan
het stille genot, eens gesmaakt in de arme
kloostercel, alleen met God, die des nachts
hem kwelde met 'de verschrikkingen van
Gods rechterstoel, waarvoor hij misschien1
reeds spoedig zou moeten verschijnen.
Daarom had hij het plan opgevat en zelfs
reeds ten uitvoer gebracht terug te gaaii
naar Rome, dat hij voor drie jaren ont
vlood en zich neer te werpen aan de voeten
van den capucijnen-generaal en hem te
smeeken om woder opgenomen te worden
in de orde, die hij verliet. Het eenig geluk,
dat hij hier op aardo nog zocht, was, zijn
overige dagen te kunnen doorbrengen in
een klooster en te sterven als zoon van
Eranciscus.
Juichend en God dankend verheugt het
Katholiek Beieren en Oostenrijk zich over
dit wonder van Gods eindelooze barmhar
tigheid. Maar terwijl de Katholieke pers
een juichtoon doet hooren, doet de „neutra
le" pers juist als do andere broeder, bij
de terugkomst van den verloren zoon, die
mopperde en zich terugtrok.
Nog kort geleden hadden de liberale bla
den hier, in Weenen, heel wat kronen er
voor over, om zich een berichtje te laten
telegrafeeren van een kloosterbroeder, die
ergens in Pruisisch Silezië getrouwd zou
zijn met een gravin. Maar dezelfde bladen
vergeten thans ook maar een enkel woord
te wijden aan de heel eenvoudige oplossing
van het psychologisch raadsel, waaraan zij
weken, ja maanden, vergeefs hun krach
ten beproefden.
Een paar van de grootste liberale bladen
van München en Weenen, die vooral in fa
milies komen, waar ook Katholieke bladen
worden gelezen, en die dus, mël een ijs
koud zwijgen zich leelijk zouden blameeren,
wijden een enkel woord aan den „vroeger
bekenden Auracher, die thans zijn vrouw
in den steek heeft gelaten"; de overige
zwijgen.... als moffen!
Het mag weer als een bewijs gelden, hoe
de Katholieken in de „neutrale" bladen
worden ingelicht cn hoe objectief hun
„voorlichting" is.
Acht millioen kronen verduisterd.
De politie te Boedapest heeft Zaterdag
den ondernemer van spoorweg- en bruggen
bouw, Ignaz Pallos gevangen genomen, om
dat deze tot nu toe verduisteringen en be
drog pleegde tot een totaal bedrag van 8
millioen kronen. Bij alle locale spoorwegen,
waar hij den bouw op zich nam, en in wel
ker directie hij zitting had, verduisterde
hij groote bedragen.
Volgens de aangiften heeft hij voor lys'
millioen valsclie aandeden in den lokaal
spoorweg Ternes var—Varjas en voor 2i/2
millioen in den Siozok-Mocsolad-spoorweg in
omloop gebracht. Voorts leende hij groote
bedragen van de Prager-Escomptojbank en
gaf daarvoor valsche effecten in pand. De
arrestatie geschiedde op aanklacht van de
bank t(j Praag en van de Invest Registry
Company te Londen. Twee leden der raden
van beheer van locaalspoorwegen, Arnold
Somlo en Michael Borta, zijn mede gevan
gengenomen, beschuldigd, aan de verval-
schingen te hebben deelgenomen en er pro
visie van opgestreken te hebben. Pallos
bekent, clat hij voor 10 millioen kronen ver
duisterd heeft, maar daartegenover staat eeD
actief van 2 millioen meldt -het Rott. N.
De ex-president van Frankrijk op jacht.
De ex-president der Eransehe republiek, Ar-
mand Faillióres, is Woensdag te Rambouil-
let op jacht geweest en dat was voor
de laatste maal ten minste in hoedanig
heid van meester des huizes. In het vervolg
zal hij zich tevreden moeten stellen met de
rol van invité, hetgeen wel een zeer beschei-
den, maar ongetwijfeld veel aangenamer rol
is. Een bekend politicus heeft over deze pro-
sidentieele jaohten dezer dagen het geheim
medegedeeld, zegt de Tel.
„Het aantal stuks geschoten wild ahlns
de zegsman hangt volstrekt niet af van
de bekwaamheid der schutters, maar alleen
van hun kwaliteit. Alles is van te voren reeds
vastgesteld. Als de president het corps di
plomatique uitnoodigt, worden er altijd 500
fazanten geschoten. Zijn de generaals te gast,
dan zijn het er slechts 400, het hof van cas
satie moet zich met 350 tevreden stellen, ter
wijl het bureau van Kamer en Senaat nooit
meer dan 300 fazanten schiet. De andere gas-1
teil komen nooit hoven het getal 200 of zij ver-:
vallen in de konijnen.
Journalisten-staking.
Het nieuwste snufje op stakingsgebied ie
New-York is, dat de redacteurs en verslag
gevers van vier groote Joodsche bladen in
staking zijn gegaan, op last van een onlangs
opgerichten hond van dagbldschrijvcrs.
Door deze vakvereeniging wordt de eiscb
gesteld, dat alleen aangeslotenen op de re.
dactie-bureaux zullen worden aangesteld.
Mijne zuster behoeft er zich volstrekt niet
ongerust over te maken, dat der bewuste jon
ge dame het hart zal breken, dat is zeer veer
krachtig en voegt zich verwonderlijk gemak
kelijk naar de omstandigheden. Ik beu er van
overtuigd, dat het reeds lang tevreden is en
rust heeft gevonden.
Gij geeft dus toe, dat gij kaar liet hof
hebt gemaakt'? vroeg Isabella; voor de eerste
ïuaai in haar leven gevoelde zij iets als ijver
zucht in haar hart.
Mijn liefste engel, het hof maken is nu
eemnaaJ een zwak van het mannelijk hart en
ook van het mijne. Vooral wanneer er geen
diepe neiging bestaat, is het bekampen van
deze zwakheid, vooral tegenover eoquettee-
rende dames, nu juist niet bijzonder gemak
kelijk.
Gij wilt daarmede zeggen, dat miss Nor til
bury tegenover n gecoquetteerd heeft?
Zeker heeft zij dat. Ze heeft mij com-
pleot j»diferv<>!gdWaarheen ik ook ging, ik
kon er xroj zèTêr \;;n zijn, haar aan te tref
fen. On 1 >;>?-•_ concerten, regatta's, als ik wan
delde of reed, en bii zulke gelegenheden kan
het wellicht voorgekomen zijn, dat ik mij ver
trouwelijkheden permitteerde, die tot een ver
lovingsgerucht aanleiding gaven.
Ge moet haar toch zeker liefgehad heb
ben om u vertrouwelijkheden te veroorloven.
Isa, het feit, dat ik je hoogacht en be
min, die zelf de reinheid en bescheidenheid
in persoon, zijt, moet je de zekerheid geven,
dat ik voor het coquette meisje geen liefde
kan gevoelen. Zij heeft met mij gespeeld, en
geloof mij, ik heb mij door haar spel laten
j misleiden, gelijk iedere andere jonge man
het in mijne positie wellicht ook gedaan zou
hebben. Geloof je, dat een jongen, die zijn
vijf zinnen bij elkaar heeft, er ooit toe over
zoude gaan, om een meisje te huwen, dat zich
als 'tware in zijne armen werpt? Geloof .je,
dat een man, die ook maar een greintje eer
gevoel bezit, zulk een vrouw "kan aohten? En
een man van eer moet zijne vrouw niet al
leen liefhebben, maar ook achten.
Een pauze ontstond. Isabella scheen over
het gehoorde na te denken en Denny son be
schouwde inangstigo spanning haar gebaren
spel, dat iedere barer gedachten verried. Het
speet liem half, dat hij zijn biecht had afge
legd, die haar vertrouwen in hem belangrijk
geschokt kon hebben.
Waarover denk je tfa? onderbrak hij ein
delijk het pijnlijke zwijgen.
Over vele zaken en vooral hierover, hoe
uwe zuster wensclien kan, dat gij een meisje
tot vrouw neemt, dat dat
Mijne zuster kent het ware karakter van
deze jonge dame niet. Zij is slim genoeg, om
zich in een gezelschap van vrouwen den
schijn van een heilige te geven. Hoezeer het
mij spijt, toeh zal ik dezen heiligen krans
moeten verwoesten en Alice zal deze teleur
stelling smartelijk genoeg moeten ondervin
den. Het zal eene billijke straf voor haar
wezen. Waarom heeft zij zich ook in mijne
zaken gemengd en beproefd om mij van het
meisje mijner keuzo te scheiden?
En dan heb ik er ook over nagedacht,
ging Isabella voort, zonder acht te slaan op
de laatste opmerking, of gij miss Northbury
misschien toch verkeerd beoordeeldet. Dat,
wat gij coquetterie en gebrek aan vrouwe
lijkheid noemt, kan cvon goed onervaren-
beid en-kinderlijke gedachteloosheid zijn. Zij
is misschien nog zeer jong j
Zoowat drie jaar ouder dan ik, ant
woordde Dennyson lachend En dat kan men
zelfs bij de grootste toegevendheid nu niet
bijzonder jong noemen.
Een meisje van 29 jaar moest toch ver
standiger en ernstiger handelen. j
Ik deel in dit opzicht volkomen je mee
ning, geliefde wijsheid, doch ik stel je voor,
dat wij dit alles behalve verkwikkelijke the
ma nu voor goed afbreken on onze aandacht
wijden aan een vrij wat interessanter onder
werp, namelijk onze gemeenschappelijke toe
komst. Ik heb je een bitter verwijt to doen,
je licht mij gedurende ons geheele gesprek
alleen steeds met u aangesproken. Mijnheer
Dennyson bestaat niet meer voor je heb
je begrepen? Ik h;^! Eduard. De naam scheen
me vroeger ordinair, doch sedert eenige da
gen ben ik er dol op en vind hem hoogst
muzikaal. Zie je, ik zou liem mijn leven lang
wel van je lippen willen hooren.
Een schel fluiten van de locomotief deed
beiden opzien.
Ha, wij zijn al in Chatham! riep Denny
son, het venster uitkijkend, terwijl de beide
oude dames lachten om zijn heftigheid.
Hoe vreeseljjk snel is die tijd voorbij
gevlogen! Het beste ware het, om hier uit te
stappen en met den volgenden trein weder
naar Rocklands terug te keeren, hoe denk
je daarover?
Ik kan niet, Eduard, verzekerde Isa, een
kleur als vuur krijgende. Neen, je kunt on
mogelijk van mij verlangen, dat ik ongeroe
pen in een huis terugkeer, waar men mij zoo
goed als aan de deur heeft gezet wel be
leefd en vriendelijk, maar enfin, -je begrijpt
mij toch wel.
Hoe dwaas van Alice, om zoo ondoor
dacht te handelen. Maar jü hebt me nog in
liet geheel niet verteld hoe jullie gesprek is
afgeloopen, wat jelni eigenlijk met elkander
hebt gehad. Eerst wanneer ik alles weet, l<an
ik besluiten, wat hier gedaan moet worden.
In Londen lean ik u onmogelijk alleen achter
laten, terwijl ik in Rocklands de zaalc^ met
mijn zuster in orde breng, eindigde hij Op
gewonden in zijn baard woelende.
Laat mij toch naar Parijs gaan, Eduard,
zeide Isa vleiend. Ik heb al langer dan oei)
jaar mijne familie niet gezien, en verlang
zoo naar hen, vooral naar mama. O, wauneei
je die maar eerst eens leert kennen en da
j practische, lieve Nelly onze huisgeest, en
papa, en dien kluchtigen lummel, dien Y.'ah
j ter. En weet je wat, mondeling zal ik u aileé
beter kunen verklaren. Niet waar, ik mag
naar Parijs. Zij zag hem met hare „Meer-
i augen" zoo verleidelijk schelmsck aan, en
hief daarbij zoo smeekend de handjes op, dat
Eduard zich wel overwonnen moest verkla-
ren.
Kom, kom, dwaze man, liet is immers,
j maar voor een korten tijd en dan blijven wii
oen geheel leven bij elkander. En opdat het
je licht zoude vallen, wil ik je eens eventjes
vertellen, hoe je zuster mij behandeld heeft.
Waar ben ik ook weer gebleven? O ja, bij de
ween kramp, niet waar? Goed. Nadat mdy
Maitland een weinig tot bedaren was en mijn
j ontdaan gelaat gezien had, begon zij mij te
1 troosten; zij verzekerde mij, dat zij my met
vreugde als schoonzuster begroet zou heb
ben, wanneer de maatschappelijke eer niet
van je eischtc, de bewuste dame te huwen
Zij verwachtte nu bepaald, dat zoodra je ge
trouwd waart, ik weer tot haar zoude terug-
keeren. Leeds de gedachte aan eene korte
scheiding van mij was haar pijnlijk, want zij
had mij als eene zuster liefgekrcgen, maar
