Amsterdam bears.
Dverschoenen. P. W. TWEEHillJSEll, Barteljorisstraat 27. Tel. 1770. WiirterpanfoftelsJ
BUITENLAND.
Leger ers Vloot.
BINNENLAND.
VROOLIJK ALLERLEI.
ff'1»
Scheepvaartberichten.
Opgegeven door DeSpaarnebaak
<?:i«
7 Is
1021/4
92
f/8
237
91%
968/g
VU
HOE DE OMWENTELING IN MEXICO
PLAATS GREEP.
Uit New-York, en Washington worden vol
gens den correspondent van de „Tel." to
Berlijn over den opstand in Mexico nog de
volgende bijzonderheden ontvangen: Sinds
maanden reods hadden de Porfiristen, de aan
hangers van den in 1911 verdreven president
Porfirio Diaz, de revolutie tegen den tegen-
woordigen president Francisco Madero voor
bereid. Hoewel hun plannen nog niet geheel
an al uitgewerkt waren, werden de Porfiristen
Zondag reeds tot handelen gedwongen, daar
de regeering van hun complot kennis had
gekregen en de aanstichters daarvan wilde
arrestee ren.
Volgens een telegram, dat kolonel Vas-
quez te Juraez van president Madero zelf
>ntving, brak de opstand Zondagochtend bij
zonsopgang uit. Een kanonschot bij het uit
breken van den dag waa het teeken, dat het
♦"eken, dat het oproer begonnen was. De
bladen melden, dat de cadetten der militaire
academie van Tlalpam, cnder aanvoering van
kolonel Juan Morelos, 's morgens vroeg naar
de militaire gevangenis trokken en daar de
invrijheidstelling van generaal Reyes eisch-
ten. De honderd man sterke gevangeniswacht
sloot zich bij de opstandelingen aan; deze
begaven zich daarop naar de Ildefonsokazer-
ne en, door de daar liggende troepen ver
sterkt, rukten zij op naar hot nationale palets,
waar zij om half acht aankwamen. De eiscli,
om zich over te geven, werd door generaal
.Villar met geweervuur beantwoord, waarbij
generaal Reyer viel. De rebellen drongen
daarop met geweld het paleis binnen. Intus-
schen waren de aanhangers van Diaz in
de voorstad Tacubaya, onder bevel van kolo
nel Aliaya, naar de staatsgevangenis gemar
cheerd en hadden daar de vrijlating van Diaz
bewerkt. Ook de wacht vau die gevangenis
sloot zich bij de rebellen aan, evenals bijna
de geheele politiewacht, Diaz trok naar 't
arsenaal en richtte daar om elf uur het hoofd
kwartier in. Hij sommeerde Madero zich over
te geven; bekwam echter geen antwoord.
Volgens de laatste berichten moet Madero
er toch in geslaagd zijn te vluchten; waar
hij zich echter op het oogenblik bevindt,
is niet bekend.
De g5 vechten duurden in het geheel vijf
uur; 't totale aantal gewonden wordt thans
op meer dan duizend geschat.
Het hevigst werd gestreden op. het Socala
plein voor het nationale paleis. Daar dron
gen drie duizend toeschouwers, mannen, vrou
wen en kinderen door elkander; eertigen hun
ner werden reeds door de eerste kanonscho
ten der opstandelingen gedood. Spoedig daar
op echter kwam het op hetzelfde plein tot
een moorddadig bloedbad, daar hot publiek,
ais verlamd van schrik, niet in staat was,
te vluchten en het Socalaplein onmiddellijk
tussclien het geweervuur uit het nationale
palcis en de opstandelingen lag. Na twee uur
bood het plein 'n vreeselijken aanblik. Hoog
stapelden zich de hoopen dooden en gewonden
op. Gekwetste vrouwen riepen de heiligen
aan; mannen stierven met verwenschingen
op delippen. De cavalerie draafde over de
lichamen der dooden en gewonden heen. Nog
langen tijd nadat de strijd geëindigd was,
werden de dooden en gewonden door genees-
heeren en verplegers van het Socalaplein
weggedragen en naar de ziekenhuizen ver
voerd.
Tezelfdertijd als in de hoofdstad, brak de
revolutie ook te Zacatecas en Ouxaca uit.
De aanhangers van Diaz beheerschen even-
sens do stad Pahucha en tal van kleinere
plaatsen.
UOODE MORAAL.
Carnaval is, helaas, voor velen een gele
genheid tot uitspattingen, die door de Chris
telijke zedenleer veroordeeld worden.
Men weet, dat het socialisme voor de mo
raal weinig voelt (or zijn gelukkig ook so
cialisten, die freter zijn dan hunne leer),
en zoo kon men volgens het „D. v. N. Br."
verleden jaar in het hoofdorgaan der Belgi
sche socialistenpartij het volgende lezen. (We
vertalen letterlijk uit het no. van Le Peuple
van 21 Februari 191.2),
Niemand droomt voor de massa's wonder
voller genietingen en schitterender fees
ten dan wij; wo schipperen noch met de
huchtelanj der puriteinen; wij willen
dat Jan Proletariër zijn Marianne zoene
naar hartelust bij het stralen van zonnige
dagen; het doet ons goed, dat hem morgen
geen enkele der vreugden, geen enkele der
begeerlijkheden des levens betwist of ge
weigerd wordt. De mensch is gemaakt om
te genieten van alle aantrekkelijkheden des
bestaans en om uit alle bekers des genoe
gens te drinken; en als wij meer hechten
aan de festijnen des geestes, wij minachten
toch geenszins de voldoening des vleesches.
Men zal zeggen: als dit jaar deze fraaie
beginselen weer wat nader gepreciseerd zijn,
zal er wat stichtelijks voor den dag zijn ge
komen.
Lees en verbaa3 u. We vertalen uit le
Peuple van 3 dezer:
De arbeiders, die het bewustzijn hebben
van den ernst dezer ure en van den ort-
ontkoombaren strijd van morgen, benevens
eerbied voor zichzelven, zullen zich niet
laten meetronen in den rondedans der Vas
tenavond zotheden; en onze moderne satur
naliën, die glan3 noch kleur, geest noch
smaak hebben, zullen hun slechts walging
en minachting inboezemen.
Vanwaar die plotselinge walging voor de
saturnaliën, die vorig jaar nog als lea volup-
tés de la vie werden aangeprezen?
Begrijpt ge 't nog niet lezer?
De Belgische socio's moeten sparen voor
de algemeene werkstaking, die 'de heerea-
leiders willen uitschrijven.
En nu zijn de bordjes verhangen
De zuster des Pausen.
De aood van Rosa Sarto, de 7-7-jarige zus
ter van Paus Pius X, schijnt het gevoLg
geweest te zijn van een bronchitis, die haar
ruim drie weken dwong het bed te houden.
Van don zomer had ze een aanval van ver
lamming gehad, waardoor haar gezondheids
toestand ernstig was geschokt.
Rosa Sarto wroonde met haar jongere zus
ter en een nicht van den Paus, in een wo
ning vlak bij het Vaticaan, op het plein
van den St. Pioter. Herhaaldelijk liet de
Paus gedurende de ziekte naar den toe
stand van zijn zuster informeeren en haar
moed inspreken. De toestand werd zoo ern
stig, dat een zuurstof-apparaat moest wor
den aangewend. Na het ontvangen der H.
Sacramenten trad de dood in om kwart over
een.
Gelijk reeds gemeld, rvas de indruk, dien
het doodsbericht op den Paus maakte, zeer
groot. Het trof hem te meer, daar hij eerst
dos morgens van den ernst van den toestand
zijner zuster op de hoogte was gebracht.
Het doodsbericht werd naar den secretaris
van den Paus getelefoneerd, die het Z. H.
mededeelde. De audiënties zijn, waarschijn
lijk tot Zaterdag opgeheven.
De liefde van den Paus voor zijn zusters
is door de vel© bijzonderheden daaromtrent
vermeld, wijd en zijd bekend geworden,
schrijft de Msb. Het is ook wel een der
mooiste en misschien tevens een der meest
kenmerkende trekken van 's Pausen karak
ter, die groote, eenvoudige, hartelijke toe
genegenheid voor zijn zusters, Rosa en An
na, die de Paus ook toen hij tot de grootste
waardigheid was opgeklommen, nog steeds
aan den dag legde, even oprecht, even eer
lijk en even hartelijk,..
Nog dezer dagen gaf een Engelseh tijd
schrift eenige bijzonderheden van de liefde,
die de Paus in alles zijn zusters toedroeg.
O.m. werd daarin een beschrijving gege
ven van den indruk, dien het bericht van
de Pauskeuze van kardinaal Sarto in het
patriarchaal paleis te Venetië maakte.
„Het bericht bedroefde de zusters, zoo
werd in het tijdschrift verteld, veel meer
dan het haar verblijdde. „Ach, nu zullen
wij hem nooit meer zien," riep de jongste
weenend uit. En de oudste voegde er nog
treurig bij: „Wie zal hem nu zijn eenvou
dig ontbijt klaar maken, dat hem het beste
smaakt, als het door ons werd klaar ge
maakt."
Ook de Paus zelf was bekommerd. Zou
hij zijn zusters, waarvan hij zooveel hield,
en die hem het leven zoo veraangenaamden,
nooit meer om zich kunnen zien? Eerst
dacht hij eraan ze in het Vaticaan op te
nemen, maar dat p'an moest worden opge
geven. Toch wilde de Paus zijn zusters vlak
in zijn nabijheid hebben en zoo betrokken
ze een klein bescheiden huis vlak bij het
Vaticaan, zoodat ze, zoo dikwijls zij wilden
bij hem konden zijn.
De Paus en zijn zusters verkeerden on
derling nog op dezelfde ongedwongen, har
telijke wijze als toen de Paus nog jong
priester was en zij als,meisjes op het veld
werkten.
Iedere waardigheid, en alle luxe wezen
de zusters verre van zich. Toen zij in de
Eeuwige stad kwamen bestond er plan ze
tot gravinnen te verheffen, maar de zus
ters weigerden beslist en zeiden: „Wij zijn
's Pausen zusters en dat is genoeg."
Toen zij voor de eerste maal hun broer
als opperhoofd der Kerk begroetten, traden
ze angstig en verlegen binnen. Zij wierpten
zich voor hun broeder neder, maar deze
hief ze op, omarmde ze en zeide: „Denkt
er aan, ik ben nog altijd je Beppo."
Men drong er bij de zusters op aan, dat
zij haar eenvoudige boerenkleeding zouden
afleggen en zich als groote dames Ideeden.
Vooral de priorin van het klooster, dat. zij
dikwijls bezochten, drong daar op aan. Ein
delijk trokken zij dan ook meer steedsche
kleeren aan, maar aan andere hoeden ken
den zij zich niet wennen, en zij droegen
nog altijd de bonto sjaal over het hoofd.
Een andere kwestie, die de zusters ook
veel moeilijkheden en hoofdbrekens kostte,
was de vraag, hoe zij haar broer zouden
aanspreken. Zij vonden ten slotte een uit
weg: „Wanneer wij alleen met hem zijn,"
vertelde de oudste lachend, „dan is hij na
tuurlijk onze broer en noemen wij hem Giu
seppe of Beppo. In gezelschap van andere
lieden kussen wij zijn ring en noemen hem
Heiligen Vader."
Zulke onderlinge bewijzen van eerlijke,
oprechte liefde sieren wel het karakter van
hen, die ze betoonen.
Cipriano Castro.
Nadat de voormalige president van Vene
zuela, Cipriano Castro, eenigen tijd in de
sombere cel heeft doorgebracht, is hij plot
seling, zonder blijkbaren overgang, tot de
afgod van de New-Yorker bevolking ge
worden, zoo verhaalt de „New-York He
rald" welk blad zichzelf de eer toekent,
dit wonder te hebben gewrocht. Nu hij te
gen betaling van 5000 dollar borgstelling
is vrijgelaten, heeft hij „the time of his
life", meent het blad.
De kleine Venezolaansche generaal loopt
rond met een der laatste nummers van de
„New Y'ork Herald" in zijn zak, waarin het
ironisch heette: „Bedenk eens even: Die
verschrikkelijke booswicht van een Castro
loopt zoo maar los rond door de sidderen
de Vereenigde Staten, tegen betaling van
500 dollar:.Bemant de slagschepen en krui
sers: Mobiliseert het leger langs de kust
van den Atlant.ischen Oceaan on dp Golf
van Mexico 1 Zet het Savoy Hotel af met
geheime agentenl Al3 senor Castro er toe
besluit om de ,Unie den oorlog te verkla
ren, dan rillen wij, bij het bedenken van
de mogelijke gevolgen, en hem vrij te la
ten, dat is met moedwil den ondersten steen
boven keeren.
Door die scherts meent lipt blad, dat liet voor
altijd het despotisch optreden der Amerikaan
sche regeering jegens Gastro heeft gehekold
en aan de kaak gesteld, en daarin vrijwel
alleen stond, de openbare meening ten gun
ste van den voormaligen president te heb
ben doen keeren, zegt de Tel.
Castro is nu uit Albany, waar hij bij
gouverneur Sulzer logeerde, te New-York
teruggekeerd en verscheen Zaterdag voor
de rechtbank, waar rechter Ward hem nog
een week vrijheid toezegde. Ward helt over
tot de meening van Castro's advocaat, die
er op wijst, dat men door zijn cliënt vragen
te stellen als deze: of hij verantwoordelijk
is voor den moord op generaal Paredes, het
zelfde doet als wanneer men b.v. aan de
koningin van Spanje zou vragen ver
onderstellend, dat zij in Amerika op be
zoek kwam en op Ellis Island werd vast
gehouden of zij de hand had gehad in
het opblazen van de „Maine".
De eischen van Bulgarije.
Een hooge Bulgaarsche persoonlijkheid
heeft, naar de correspondent van „Polit.
Corresp." te Sofia volgens mededeeling van
de Msb. meldt, verklaard, dat zijn regeering,
als Adrianopel zou gevallen zijn, nog boven
dien de overgave van geheel het vilajet
Adrianopel en de havenplaats Rodosto voor
de ontwikkeling van den handel, die Bulga-
rije op Klein-Azië drijft, zou eischen. Vol
gens berichten echter van den correspondent
van de „Polit. Corresp." te Athene, verklaren
de dagbladen aldaar, dat alleen om den val
van Adrianopel de krijg hervat is; daarenbo-
ven zouden de mogendheden een eventueele
verovering van Coustantinopel niet zonder
protest aanzien, terwijl in ieder geval zulk
een stap wrijving onder de verbonden Bal-
kanstaten teweeg zou brengen, hetgeen wel
eens gevaarlijk kon worden voor den bond
hij het verdeelen van de vruchten der over
winningen.
Ook uit Parijs kwam bij de „Polit. Coresp."
bericht in, dat men in wei-ingelichte kringen
aldaar van meening is, dat Bulgarije's groo-
tere eischen geen betrekking konden hebben
op overgave van een grooter gebied. Evenzoo
houdt men het daar niet voor mogelijk, dat I
Turkije voor het hervatten van den oorlog
hoeten moet met het verlies van alle eilan- i
den in de Aegeische Ze.e. j
Het Centrum schrijft dan:
Het wil ons toeschijnen, dat de zaak niet
zoo eenvoudig is, als ze lijkt, of hier wordt
voorgesteld.
Op de eerste plaats zou in dit geval Ka
merontbinding niet veel meer beteekenen,
dan het vervroegen der verkiezingen met
enkele maanden.
Ontbinding van een Kamer, die straks
vanzelf uiteengaat, zou velen niet zeer be
grijpelijk voorkomen.
Voor zulk een ontbinding zouden wel zeer
bijzondere redenen moeten bestaan, en de
vraag is gewettigd, of die thans aanwe
zig zijn?
Ook de N. Tilburgsclxe schijnt dit niet
geheel uitgemaakt te achten.
De houding der Linkerzijde is zeker wei
nig stichtend, en 'de Rechterzijde heeft
steeds getoond, dat zij, ook als oppositie,
een waardiger houding weet aan te nemen.
Maar de ontbinding van een Kamer, die
in groote meerderheid Rechtsch is op advies
van een Kabinet, dat insgelijks Rechtsch
is, wordt daardoor niet voldoende gemoti
veerd en zou ook hoogst waarschijnlijk niet
het gewenschte gevoLg hebben.
Wat toch zou het practisch effect zijn
vari zulk een ontbinding, zelfs in het gun
stigste geval?
Dat het ministerie werd bestendigd en de
meerderheid groot of grooter bleef.
Nog iets anders, of nog iets meer?
Wij meeneri het te mogen betwijfelen.
Ons dunkt dat in verbetering en ver
scherping' van het Kamer-reglement heil
moet worden gezocht tegen openlijke of be
dekte obstructie in het Parlement.
Terwijl het de taak der Rechtsche kie
zers is, dat de meerderheid behouden blij -
ve, zoo mogelijk versterkt wortle, waarbij
niet slechts do Ongevallenwet, maar ook de*
Grondwetsherziening, de rechtsgelijkheid en
gansch de christelijke politiek inzet zijn
van den strijd.
HERZIENING TRACTEMENTEN
BIJ DE MARINE.
De te 's Gravenhage in activiteit herstelde
kapitein ter zee L'IIonoré Naber wordt be
last met werkzaamheden betreffende de a.s.
herziening der traktementen en soldijen bij
de marine.
UMUIDEN, 12 Febr. dik van mist.
Gearriveerd 12 Februari:
Bramham, s. Sfax.
Vertrokken 12 Februari:
Ethel, 3. Newcastle.
NEDERL. STOOMVAARTLIJ In ÉN
Kon. der Nederlanden, v. Amsterdam naar
Batavia, arriv. 12 Febr. te Genua.
Kambangan, v. Amsterdam n. Batavia,
pass. 11 Febr. Ouessant.
Kangean, v. Amsterdam n. 'Batavia, pass.
11 Febr. Kaap Boucaroni.
Tambora, v. Batavia n. Rotterdam, pass.
12 Febr. Ouessant.
Malang, v. Batavia n. Rotterdam, pass. 12
Febr. Point de Galle.
Rindjani, v. Rotterdam n. Batavia, vertr.
12 Febr. van Suez.
Prins Willem III, v. Paramaribo n. Am
sterdam, vertrok 11 Febr. 10 uur n.m. van
Havre.
Clio vertrok 11 Febr. van Constantinopel
naar Odessa.
Diana arriv. 11 Febr. te Odense v. A'dam.
Euterpe arriv. 12 Febr. te Pillau van Am
sterdam. (Zeepost).
KAMERONTBINDING
Het Centrum is het niet eens met hetgeen
wij schreven over Kamerontbinding als een
uiterst middel en waaraan de N. Tilb. Crt.
adhaesie betuigde.
Welke kiezen krijgt men het laatst?
De valsche.
ONZE DIENSTBODEN.
Mevrouw. Maar Doortje, de keuken staat
vol rook. En kijk eens, de pap kookt over
en bet vleesch is verbrand.
Keukenmeid. Een oogenblik mevrouw
ze krijgen elkaar dadelijk.
JUIST VAN PAS.
Wielrijder (die hals over hoofd in een
moddersloot valt): „Juist van pasde dok
ter heeft mij immers modderbaden aanbevo
len 1"
UIT EEN VERKIEZINGSSPEECH.
Candidaat voor een landelijk district.
„Wil je een nieuwe school? Kiest mijl"
„Wil je een straatweg? Kiest mijt"
„Wil je rundvee van echt ras. Kiest mijl"
Of heb je ooit gemerkt, dat ik wat ge<
dacht heb?" j
Vorige
koers.
12 Februari.
H.
3 pCt. Cert. Ned. W. S.
2y» pCt. Cert.
5 pCt. Tabaksi. Buig.
4 j, Oblig. Kroneurents.
5 pCt AprilOctoberrente
4 i, Jan.—Julirenle.
41/» Rusland 1909
Iwangor Dombrowo
4 y Groote Russ.sp. 1898
4 Nicolai Sp.
4 Rusland 1880
4 Zuid-West
4 y Rusland Hope
4 y Rusland 1894 6e Em.
4 y Rusland Bianeni.
5 pCt imp. L~»n Japan
5 pCt Binnr Mexico,
a GoudL m p. SU
5 pCL Funding Brazilië,
5 y Bah ia in p. Sl,
5s Para 1902'
5 y Rio de Janeiro (F. Jj
a Sao Pauto 1908
5 pCL Dominica
4 Ams ieraam 1904
i pCL Algeni. H.B.K,
4 Haua H.B.K.
5 pCt. Rotterd. Can. B B
0 pCL Argent ii.B.L.
5 dito Cedula K,
I1/» n Ling. Land C.Sg.
41,a",<> liong H.B. Comm. Obi.
Aand. Amalgamated Copper
Am. Car en i.oiuim
y Am. Hide en Leathi
United cigar M. l,_>.
United States Steel
CulL iViij. Vors lent.
Hand. AiaaLsch.
KeUuioen gew.
Ketalioen pret',
Aand. iteujang Lebong,
Sinkep Tin Mij.
Great Cobar
Aand. Gecom>oi. Petrol,
Intern. Uum.-Peirol.
y Koninklijke petr.
Aanu. Ami .er a. Rubber,
h Deii-Batavia
e, Neder 1.
Oost-java Runner.
K. NeO. Stoomt). M,
Ned. Arner. St. Mij.
Comm. Marine
Pref. id,
4l/ï pGu Obi. Marine
Aand. Amsterdam XJeli
Amst. Ca..0:.a.. gev.
Arendsburg iabuk.
Medan Tab. Mij.
Ass. Merchants le prei
Pref. Peruv. Corp.
Aand. Holt. Spooc
Aand. Staatsspoor
M/j pCt. Gbt. Unuergroum
l'/spGt. Mos Is. Kieuw AVer.
H/s Yv ladikawkas.
4 püt. ,W iauikawK^s 189*
Comm. Atchison. Top.
4 pCL A tg. Hyp. 1 optica
1 Conv. Bd. idem.
5°/o Cuba Railr. Cy. le Hyp.
Common Denver
Common Erie
4 pCL general Erie
Common Kansas c. South.
Pret. Kansas C. South.
Common Missouri K. I'.
1 pCL le hyp. idem.
H/j pCt.Kat. ttailw o, Mexn
Common New-Vork Dalai)
Common Noriolk
Common Rock island
Common Souuh Pacnic
4 pCL Convert idem
4 le Ret. Hyp. idem
Comm. Southern Railw,
Common Union Pacitic
4 pCk goud Obi. idem
4 Convert Ofat idem
Common .Wabash Sh,
Canadian Paeif.
4i/j pCt. Brazil Railw,
5 pCÜ Yucatan.
41/2 pCU Soraeabana
pCL Antwerpen 1887.
2 püt. Antwerpen 1903
Turkije 1870.
Aand. Batavia Electr,
w Madocra Sl.m. Prei.
Rrolor ratio
78 n/l(
667/ie
957/8
ö4 3/g
00
951/1,
95
86?/8
yij/te
Mll 16
84*/16
86
857/g
921/,
92i(,
4o
101
lU37/g
967/8
97-1/8
»*/8
1011/,
lC0'/le
9ö1/2
9U
957/g
,01
9 c3/4
921 j4
sö
96«/4
7ó1/4
Oö3 g
5Ua iu
öi'/ie
100
IV 7
141/4
övu
196
-**ai 4
-947.8
1293 4
•jSö
möi/2
10,1/2
SS
1361/2
1^/4
187
4J3/l,
1^/4
ÖoH/lt
658
294
,90
268
10il/4
001 ie
ooi/2
«91/4
100»;,.
94;/4
991 2
84
iOiöU
97
1U3
101
22
0OI/2
748/,
2ö8/4
1)08/4
271/4
937/g
85
326/8
8
1107
92I/2
2Öb> /k
1591/j
98
96
ö8l/4
7915/1C
99'/16
45
81
98
3
78ii/tP
665
95
85i/e
83 u/„
92i/4
973/4
98
LOI
9515/j f
921/2
98
963/4
72>
27i/2
fcOi/g
833/16
1591 2
1791/2
141/,
841/4
198
z82
737/s
2341/,
i29l/„
578i/t
3261/,
1671/2
«D/,
136
1343/4
t»öi/4
4l3/lt
18'/2
003/g
653
290
2051/2
lOH/4
628/4
1003/8
834/2
iU4i3/lf
97
103
217/g
308/g
'255/8
6015/16
26 </6
237/ie
i02J/y
913 4
929/^
265/8
158
981/g
«67
235
973/4
3
783/4
951/,
8313/l9
7215/16
275/8
63*16
344/2
783/4
:32l/2
5821/2
1591/2
1347/g
4'6/t6
183/4
66I/2
66bl/,
295
'267l/2
53
•221/8
305/8
253/4
27
233/4
1028/g
•2013/k
1581/4
47/te
derijen bezat en de hoogste familiën des
lands in strijd of kamp dorst te tarten.
Hun rijkdom was echter versmolten.
De oude Sebastiano Roseeco, de schilder
van het klooster St. Notburga, was de laat
ste mannelijke telg van het eens zoo beroem
de geslacht.
In plaats van een rustigen ouden dag te
genieten, was hij gedwongen zijn dagelijkseh
brood met moeite te verdienen.
Hij had alle eerzucht en persoonlijke vol
doening ter zijde gezet, zijn beide zoons ten
grave gedragen; een van beiden was de va
der geweest van Li via en zijn innigste
Avensch, alvorens te sterven, was nog de toe
komst verzekerd te zien van zijn kleinkind.
Derhalve was hij naar het Noorden geko
men, verleid door den aanlokkelijk hoogen
prijs, welken de overste van Notburga hem
geboden had voor het herstellen der fresco's.
Reeds langer dan twee maanden was hij
aan het werk en toch hadden noch Livia,
noch hij het klooster anders verlaten, dan om
inkoopen te doen in het stadje D. Slechts
weinige boeren waren hem dan ook van aan
zien bekend.
Deze afgetrokken levenswijze beviel uiter
mate aan Livia, die nog ongewoon was met
menschen om te gaan, doch zioh bij de vrien
delijke nonnen aanstonds tehuis gevoelde.
Ook kon Rosecco, schoon hij thans als schil-
'der zijn brooa.. moest verdienen, nooit ver
gden, dat hij edelman was en het gezelschap
niet verdragen van hen, die zooals hij, leef
den van betaalden arbeid.
Jdij droeg altijd een grooten gouden ze
gelring met een bloedsteen, waarin het fa
miliewapen was gegraveerd; op een rood
veld een gouden hart, waaruit een zilveren
anjelier opschoot. Aan het ontstaan van dit
wapen was de volgende legende verbonden:
Het was ten tijde der kruistochten, toen
het geslacht der Rosecco's zijn hoogste top
punt had bereikt van roem, van rijkdom, van
grootheid, dat een zijner dochteren, de schoo-
ne Margaretha Rosecco, een braven en dap
peren ridder minde, met name Orlando.
Reeds was de dag bepaald en het uur vast
gesteld, waarop het huwelijk zou worden vol
trokken, toen de kreet: „Te wapen, te' wa
pen voor het kruis!" als een bazuiustoot door
het land schalde en alle vrome ridders op
riep ten kamp voor de verlossing van Chris
tus' graf. Geen der edele ridders aarzelde
een oogenblik, ook Orlando niet.
Schoon met bloedend hart, aanvaardde hij
toch met geestdrift zijn vrome roeping en
heiligen plicht.
„Vaarwel", liad hij gezegd, „vaarwel", en
j haar gedrukt aan zijn hart.
„Blijf mij trouw", had hij geantwoord, blijf
I getrouw en vergeet in de verre landen uwe
I Margarethan eit."
j „Nimmer, trouw tot in den dood. Reik mij
de bloemen van uwe borst, ik zal zemeedra-
gen als talisman".
j Zij gaf hem de bloem een sneeuwwitte
anjelier was het en hechtte ze, terwijl hun
ne tranen overvloedig vloeiden, op zijn borst
harnas.
Een laatste omarming en toen vertrok hij
om nimmer weer te keeren.
I Een jaar verliep, toen óp zekeren dag een
vreemde ridder bij Margaretha biijnentrad,
en de bittere tijding meebracht, dat Orlando
in een slag tegen de Saracenen zijn leven had
gelaten. Op zijn hart had men eene verdroog
de witte bloem gevonden, en een lokje van
Margaretha's liaar. De pijl, die met wreede
zekerheid des edelen ridders hart had door
boord, was ook door bet zijden omhulsel ge
drongen, dat de panden zijner liefde omsloot
en bet warme liartebloed, dat uit de wonde
gutste, had de eens witte anjelier donker
rood geverfd. Zorgvuldig bewaarde Marga
retha deze kostbare nalatenschap, het eenig-
ste aandenken aan haren geliefde.
Toen ze ontdekte dat de bloem zaadkorrels
bevatte, kwam do gedachte bij liaar op, deze
aan de aarde toe te verttrouwen, hopende een
nieuw leven voor haar kostbaar aandenken
te kweeken. Voorzichtig, angstvallig zelfs
verpleegde ze de zaden, besproeide ze zoowel
i met heete tranen als met water van heldere
bronuen.
I Eindelijk o vreugde en troost begon
nen groene kiemen op te schieten, die lang
zamerhand even groote en krachtige anjelie-
j ren werden ,als de vroeger gekweekte in den
tuin. Toen echter de planten in den tuin be
gonnen uit te botten en de bloem zich out-
I vouwde, zie, daar waren de bloemen niet hel
derwit meer als vroeger, maar donkerrood,
als het bloed, dat Orlando's bloem had ge
kleurd, terwijl een smalle sneeuwwitte rand
nog deed denken aan de vroegere kleur de
zer bloem.
Een wonder bewoog bet hoofd van den hui
ze Ronsecco een dergelijke anjelier in zijn
wapen op te nemen.
Margaretha verpleegde de bloem tot op
baar stervensuur met de uiterste zorgvul
digheid.
Toen zij na eenige jaren van zielelijden
sterven ging, gaf ze de dierbare bloemen aan
hare zuster met het dringende bevel, nim
mer een barer bloemeu te schenken dan aan
hem, die haar trouw zou beloven.
Zoo bleef deze plant het erfstuk der fami
lie en slechts zooveel afleggers werden ge
kweekt, als er vrouwelijke leden waren in
de familie.
j Langzamerhand was een net bijgeloovige
sprookjes en legenden om de geheimzinnige
bloem gesponnen. Zoo werd verhaald, dat,
zoo bet een jonkvrouw des huizes voorbe
stemd was, ongehuwd te sterven, de plant
onverbiddelijk verwelkte.
I Eeuwen waren voorbijgesneld en het ge
slacht der Ronsecco's tot op twee na verdwe-
j nen: door geheel Italië had slechts éénmeis-
je het recht den naam Ronsecco te voeren,
gelijk één meisje slechts de rood-witte anje
lier bezat
Deze was echter gezond en krachtig, bloei
de en groeide en bracht telken jare, zoodra
Juni in het land was, eene menigte heerlijke
bloemen voort.
Hare bezitster Livia scheen weinig gevaar
te hebben ongehuwd te sterven.
IV.
IN HET HUIS STURM.
Het was den derden dag na de tentoonstel-
ling. De oude gravin Sturm zat met haren
zoon in een der ruime vertrekken van het
slot bij de zwarte koffie, welke ze gewoonlijk
j na bet eten dronken.
Aan den wand hingen de levensgroote por-
I tretten der voorvaderen, statige matrones
met vreemdsoortige kleederdracht en groote
ruwe ridders, allen met wilde blauwe oogen,
roode lokken en baard.
j Noch moeder, noch zoon waren dezen avond
erg spaarzaam. Wolfram had een sigaar aan-
gestoken en blikte, bet hoofd in de hooge
i leuning van een bekleeden armstoel liggend
e» de blauwe rookwolken voor zich uitbla
zend in de ijle ruimte.
De oude dame had haar breiwerk ter hand
genomen en bewoog ijverig de glinsterende
pennen.
Nu en dan hield ze op en wierp een blik
op het verdrietig gezioht van haren zoon,
dan schudde ze het grijze hoofd en zuchtte ze,
voor ze haar werk weder opnam. Gravin
Sturm was eene teedere kleine vrouw, van
ongeveer zestig jaren, met onbeduidend
kleurloos gelaat en eene vreemde, schuwe
blik in hare waterige blauwe oogen, alsof ze
zich zelve wantrouwde, denkende dat de reus
tegenover haar Wolfram was, haar eigen
soon.
(Wordt vervolgd).
